Forum

*You can't escape the responsibility of tomorrow by evading it today.

"There once was a man who lived a life so strange, it had to be true. Only he could see what no one else can. The darkness inside. The real monster within. And he's the one who must stop
them. This is his calling. This is his duty. This is the life of a Grimm." 

Le moi:

Dance on the edge
With obliviousness
She's sharp as knives
On the edge of the world
Under the microscope

Genevieve Harlow McMahon
21 years old and better known as Gen
Grimm



Escape
The city scape
You're better off without it
And the night it turns to you
With your red, white, black and blue
And your eyes that tend to run, honey
You said this would be fun



&

I got the heart of the night on my sleeve
And I see in the dark when I can't speak and I can't breathe
I got the marks of a man under siege
And I follow my gut like a cut when I can't see and I'm still here
It's still me

Bradley Hewitt MacDyer
23 years old and better known as Brad
Hundjäger



See, I get stuck from time to time, it seems
And when I'm down in that rut, well there's no truth or clarity
And all I see is my inhumanity
But I still follow my dreams like a goddamn worker bee
My history will be the death of me



@SavannahShalote 

As sweet as sugar,
As deadly as a lion,
As beautiful as a rose.

Rosalia Mikaila Johnson

20 years old and better known as Rose Grimm



As a lion to a lamb
As a flame to a moth

Zacharias (Zach) Henroch 
22 years old and blutbad 

Genevieve.
Ik haalde een hand door mijn  lange blonde haar heen, terwijl er een zachte zucht over mijn lippen heen rolde. Een nieuwe dag was aangebroken, wat betekende dat er een nieuw jaar aan de universiteit voor de boeg stond. Ik studeerde criminologie. Een studie die ik ontzettend interessant vond en waar ik mijn draai echt in gevonden had. Een kleine glimlach wist mijn lippen te sieren. Ik bekeek mijzelf voor een laatste keer in de spiegel, voor ik mij omdraaide en een weg naar beneden toe baande. Ik vond het immers belangrijk om er verzorgd uit te zien. Bovendien kon het later in het werkveld goed van pas komen. Je bent immers veel in contact met mensen en ik vind dat je daardoor goed voor de dag moet komen. Het geeft niet alleen een beeld van jou, maar ook van het bedrijf waar je voor werkt. 
Ik streek een plukje haar achter mijn oor, terwijl de keuken in liep. Mijn moeder trof ik aan in de keukentafel. Een zwakke glimlach verscheen er rond mijn lippen. Ze zag er vermoeid uit. Uitgeblust. Ik kon het haar niet kwalijk nemen. Haar dagen bracht ze vaak in het ziekenhuis door bij haar man. Mijn vader. Hij was ernstig ziek, waardoor hij aan het ziekenhuisbed gekluisterd was. Iets waar ik heel veel moeite mee had, maar er tegelijkertijd steeds beter mee leerde leven. Mijn vader was de reden dat ik criminologie wilde gaan studeren. Hij had dezelfde studie gedaan en was, voordat hij ziek werd, steen goed in zijn werk. Ik kon me nog goed herinneren dat hij ontzettend trots was op het feit dat ik ging studeren en in zijn voetsporen zou gaan treden. Ik wilde hem dan ook niet teleurstellen. Hij zou ook niet willen dat ik zou stoppen of het slecht zou doen ten gevolge van zijn ziekte. Dat zou hij niet over zijn hart verkrijgen. Daarom was ik alleen nog maar meer gemotiveerd. 
Dat ik hem achter moest laten en zo ver bij hem vandaan was, vond ik wel een enorm nadeel. Het was iets waar ik toch wel tegenop keek. Al wist ik dat ik eigenlijk niet anders kon. Ik studeerde toch een stukje verderop, waardoor thuis blijven wonen geen optie was. Afgelopen zomer had ik hier veel tijd doorgebracht om mijn moeder te helpen en bij mijn vader langs te gaan. Dat was nu toch echt aan zijn einde gekomen. Aanstaande maandag zouden de eerste lessen weer plaatsvinden, waardoor het voor mij tijd was om te gaan. 
Ik volgde de bewegingen die mijn moeder maakte, terwijl ze opstond en me een knuffel gaf. "Ben je klaar om te gaan?"was haar vraag en ik knikte. Ze zou me afzetten, zodat ik toch niet helemaal alleen zou zijn. Iets wat ik enorm kon waarderen. Ik volgde haar mee naar buiten toe. De auto, volgeladen met de hoognodige spullen, stond al klaar. Ik stapte de auto in, zag hoe mijn moeder instapte en voelde hoe niet veel later de auto op gang was. De lange autorit was eindelijk begonnen en ik was benieuwd naar wat dit jaar zou brengen. 

Bradley. 
Een tevreden grijns wist mijn lippen te sieren. De zomervakantie was tot zijn einde gekomen, wat betekende dat er een nieuw jaar aan de universiteit voor de deur stond.  Studeren was niet echt mijn ding geweest, maar zonder diploma kwam je bijna nergens aan de slag. Men ging alleen maar vervelende vragen stellen als je niet gestudeerd had en daar zat ik eigenlijk niet op te wachten. Nee, het was alleen maar beter om een papiertje op zak te hebben en voor mij was het ook niet helemaal moeilijk wat ik wilde gaan doen. Met mijn specialiteiten was de keuze heel simpel geweest. Al kon ik natuurlijk niet tegen iedereen verklaren waarom het me soms wat gemakkelijker af ging. Dat ging niet zomaar en de informatie mocht ook niet in de verkeerde handen vallen. Ik wilde ook geen vervelende Grimm in mijn nek hebben hijgen. Dat was wel het laatste wat ik kon gebruiken. Nee, ik walgde van die lui. Ze stonden je alleen maar in de weg. Ik moest er niets van hebben en bleef er graag zo ver mogelijk uit de buurt. Ik had nog nooit een Grimm in levende lijve gezien en de meeste van ons deden dat ook niet, maar toch was iedereen wel op zijn hoede. De verhalen werden er niet beter op, als ik heel eerlijk mocht zijn.
Al maakte ik mij daar het grootste gedeelte van de tijd geen zorgen over. Nee, in angst leven was niet mijn ding. Ik was niet bang aangelegd en wist goed van me af te bijten. Dat moest wel goed komen. Grijnzend schudde ik mijn hoofd en nam de laatste doos uit de auto. Mijn vader, mijn broers en ik hadden het grootste gedeelte gisteren al afgelegd, waardoor ik 's ochtends vroeg al aangekomen was bij de universiteit. Erg vond ik het niet. Ik had het weekend nog om uit te rusten, voordat de lessen aanstaande maandag zouden starten. Over school maakte ik mij ook geen zorgen. Ik praatte me gemakkelijker onder dingen uit en zorgde dat ik op viel tijdens de lessen. Ik nam graag de leiding en nam graag het voortouw. Ik ben het type dat erg aanwezig is en laat zien wie ik ben. Daar had ik nooit moeite mee gehad, maar dat hoorde ook wel een beetje bij wie ik was. Ik kon daar verder niet heel veel aan doen. 
Grijnzend schudde ik mijn hoofd, terwijl ik op een rustig tempo de campus op liep. Het was enorm groot en er waren genoeg studenten die hier op kamers verbleven. Ik was benieuwd naar wat dit jaar met zich mee zou brengen en hoe groot de uitdaging zou zijn. Al wist ik dat je daar maar op één manier achter zou komen en dat was door het te ondervinden. Ik was er sowieso klaar voor en met de juiste mensen om me heen wist ik dat dit jaar helemaal goed zou gaan komen.

@SavannahShalote 

Genevieve. 
De rit naar de universiteit was lang genoeg geweest. Het had even geduurd voor we daadwerkelijk gearriveerd waren. Ik had mijn ogen uit weten te kijken. De campus was enorm en het zag er enorm indrukwekkend uit. De verschillende kamers waren prachtig en er waren enorm veel mensen die nieuwsgierig waren naar wie ik was. Dat was altijd een goed teken. Al vond ik dat natuurlijk zelf. Ik probeerde het positieve er in ieder geval in te zin. Ik beschouwde mezelf als een sociaal persoon. Ik bevond me graag onder de mensen. Zo was ik altijd al geweest. Ik had er dan ook geen moeite mee om nieuwe contacten te leggen. 
Het afscheid met mijn moeder viel me toch wel zwaarder dan ik uiteindelijk dacht. Zeker nu het niet zo goed ging met mijn vader. Het idee dat ze nu alles alleen moest doen, vond ik toch een lastig idee. Normaal gesproken had ik hier niet zo heel veel last van, maar toch zat het me behoorlijk dwars vandaag. Dat afscheid was inmiddels al weer een paar uur geleden. Nog steeds zat het me in de weg, maar had ik mij er wel overeen weten te zetten. Ik moest wel. Ik kon er moeilijk in blijven hangen, terwijl er zoveel was om naar uit te kijken. Het was ook niet wat hij gewild had. 
Inmiddels had ik mijn spullen uit weten te pakken, zodat het toch wat meer als thuis voelde. Ik voelde me al snel ergens op mijn gemak. Ik wist niet wat het was, maar daar had ik toch weinig last van gehad. Een kleine glimlach wist mijn lippen te sieren. Van een van de meiden, die verder in de gang in een kamer verbleef had mij weten te vertellen dat er 's avonds een feestje zou zijn. Iets waar ik zeker geen nee tegen kon zeggen. Ik was zeker niet vies van een goed feestje. En zeg nu eerlijk; op je eerste dag op de campus naar een feestje gaan, zorgde er toch echt voor dat je genoeg nieuwe mensen leerde kennen. Dat was toch wel de bedoeling in je vier jaar aan de universiteit. Een geamuseerde glimlach wist mijn lippen te sieren. Ik had mijn outfit al aan weten te trekken. Het was een simpel zwart rokje en had daar een simpel zwart topje op aan weten te trekken. Ik maakte het af met een kettinkje en een spijkerjack. Ik was nu bezig met mijn make up. Ik wilde hier ook niet te veel nadruk op leggen en het hier simpel houden.
Ik bekeek mijzelf nog een keertje in de spiegel en beet kort op mijn lip. Ik was tevreden met hoe ik er uit zag en besloot dat het tijd was om te vertrekken. Waar het feest gehouden werd, was maar een klein stukje verderop. Iets waar ik toch wel blij mee was. Ik had er in ieder geval enorm veel zin in. Een feestje kon mijn gedachten toch echt naar het hier en nu brengen. Ik haalde een hand door mijn lange blonde haar heen en keek kort om mij heen, terwijl ik mij een weg baande naar de locatie van het feest. Ik stapte naar binnen en liet mijn ogen de ruimte door glijden. Het feest was duidelijk al goed op gang en dat vond ik zeker niet erg. 

Bradley.
De dag was aardig snel voorbij gevlogen. Ik had veel nieuwe gezichten gezien en aardig wat mensen voorbij zien komen. Ik kon daar enorm van genieten. Mensen bekijken. Observeren. In me om nemen wie of wat ik daadwerkelijk voor mij had. Voor iemand zoals ik, was dat zeker van belang. Ik wilde mij niet verraden aan de verkeerde mensen. Hoewel ik zelf nog nooit een Grimm gezien had, betekende dat niet dat daar geen verandering in zou kunnen komen. Je wist maar nooit wanneer zo iemand tegen zou komen. Al vreesde ik er niet al te erg voor. Niet zoals andere Wesen dat deden. Nee, bang aangelegd was ik zeker niet. Al betekende dat niet dat ik niet op mijn hoede was. Ik was tot slot van rekening niet dom. Ik wilde graag nog blijven leven en ik wist wat ik daarvoor moest doen. 
Die gedachten was dan ook niet lang blijven hangen. Nee, ik had mij deze dag prima weten te vermaken. Ik was voornamelijk buiten geweest. Het weer was ontzettend goed en niemand wist hoe lang dit goede weer nog aan zou blijven houden. Wat er voor zorgde dat vrijwel iedereen buiten te vinden was, zodra ze klaar waren met het uit pakken van hun spullen. De dag bestond dan ook voornamelijk uit het leren kennen van nieuwe mensen. Het idee om een feest te geven, op een van deze eerste dagen, werd dan ook al snel tot stand gezet. En ik had zeker niet geprotesteerd. Een feest om een mooie dag uit af te sluiten. Daar kon ik toch geen nee tegen zeggen. Bovendien had ik enorm veel mooie vrouwen gezien, waarvan ik hoopte dat ik die vanavond ook weer tegen zou komen. Mijn oog was op één iemand gevallen, waarvan ik al helemaal benieuwd was op ze er zou zijn. Al zou ik daar op een manier achter komen. 
Ik was inmiddels onderweg naar het feest. Ik had eerst nog wat gegeten met een groep andere gasten die ik gisteren had leren kennen. Het leek ons een goed idee om met zijn allen wat te gaan eten, om vervolgens door te gaan naar het feest. En dat plan was ook tot uiting gekomen. Mijn maag was aardig goed gevuld, wat betekende dat er wel een drankje aan de pas zou komen deze avond. We waren niet al te vroeg gegaan, waardoor ik er vanuit ging dat er al wat mensen zouden zijn. Ik was niet graag de eerste. Een entree kunnen maken, vond ik toch wat leuker als ik eerlijk mocht zijn. De kans lag hier nu voor het grijpen en ik maakte er graag gebruik van. Een tevreden grijns kwam er rond mijn lippen te staan, voor ik de rest van het gezelschap naar binnen volgde en mijn blik de kamer rond liet glijden. 

@SavannahShalote 

Genevieve.
Een geamuseerde glimlach sierde opnieuw mijn gezicht. Het feest was al aardig goed op gang gebracht. Iets wat ik totaal niet erg vond. Ik was liever wat aan de laten kant, dan dat ik er als een van de eerste zou zijn. Dat vond ik zelf een tikkeltje ongemakkelijk, dus ging ik liever wat later. Dan waren er wat meer mensen. Zaten er bij de meesten al wat meer drankjes in en waren de meesten al wat losser. Dat maakte sfeer toch wat meer ontspannen. Dat is hoe ik dat ervoer tenminste. Iedereen had daar natuurlijk zijn eigen mening over. 
Nu ik de zaal in me op had genomen, vond ik het hoog nodig tijd voor een drankje. Ik was niet het type dat vaak en ontzettend veel dronk. Al kon ik zelf enorm genieten van een drankje. Dat was iets wat ik niet kon ontkennen. Ik stapte op de tafel af en liet mijn blik over de verschillende keuzes heen glijden. Er was in ieder geval genoeg om uit te kiezen en ik vond dat helemaal niet erg. Ik kon zelf enorm genieten van de likeuren. Zoals mijn vader dat ook altijd deed. Hoewel een whiskey op zijn tijd ook zeker niet verkeerd was. Nee, mijn smaak qua drank was wat dat betreft enorm breed. Ik schonk wat te drinken voor mijzelf in en draaide me vervolgens op, voor ik een grote slok nam. 
Mijn blik bleef bij een jongen hangen. Hij had mijn aandacht weten te trekken. Ik moet zeggen dat ik hem er zeker aantrekkelijk uit vond zien. Blond haar, heldere ogen en van wat ik kon zien had hij een goed lichaam. Zo te zien had ik ook zijn aandacht getrokken, aangezien hij aanstalten maakten om mijn kant op te komen. Op deze manier ging het toch wel erg makkelijk, al had ik er helemaal niets op tegen. De jongen stelde zich voor als Zach. De naam probeerde ik zo goed mogelijk op te slaan. Ik wilde niet ongeïnteresseerd over komen. Nee, zo'n type was ik helemaal niet. Die gedachten zette ik dan ook snel weer van mij af, voor ik mijn aandacht weer op de jongen richtte. "Hi. Ik ben Gen"zei ik hem, terwijl ik hem glimlachend aankeek. Al leek hij een tikkeltje nerveus. Ik wist alleen niet zo heel goed waarom. Lag het soms aan mij? Had ik iets verkeerd gedaan?

Bradley. 
Mijn blik bleef hangen bij het meisje wat mij al eerder op was gevallen. Ik moest eerlijk toegeven dat ze er goed uitzag. Verzorgd. Iets waar ik van hield. Een tevreden grijns wist mijn lippen te sieren. Al leek het meisje zelf geconcentreerd met iets anders bezig te zijn. Ik volgde haar blik en zag hoe een blonde jongen op een blondine af was gestapt. Misschien waren de twee meiden vriendinnen en hield het meisje een oogje in het zeil. Dat zag je immers vaker en kon natuurlijk makkelijk op een feest als deze. Ik had het meiden vaker zien doen. Als ze niet lastig gevallen wilden worden door een of andere jongen, dat ze daar dan een speciale code of beweging voor hadden. Mij was het nog nooit overkomen, maar ik kon er zeker om lachen op momenten dat het daadwerkelijke gebeurde. Ik had het zeker met dat soort mensen te doen. 
Grijzend schudde ik mijn hoofd en volgde de groep jongens uiteindelijk naar de tafel met drank, waar er genoeg te kiezen viel. Ik wilde niet gelijk al te sterk beginnen. Ik moest dan ook scherp blijven. Hoewel de kans klein was, mocht ik mijn concentratie niet verliezen. Het was nog altijd een risico. Het was iets wat ik van mijn ouders mee heb gekregen. Geniet, maar wel met mate. Weet met wie je te maken hebt. Altijd een oogje in het zeil houden. Hundjägers mochten zich dan wel bij de top van de Wesen voegen, wilde dat niet betekenen dat je daarmee gelijk veilig was. Toch had ik me nooit echt ernstig in de problemen weten te werken. Hier en daar wat mensen afschrikken. Anderen Wesen laten weten met wie ze te maken hadden. Dat soort kattenkwaad, hoe mijn moeder dat graag leek te noemen. 
Het zorgde er in ieder geval voor dat ik de avond begon met en biertje,  waar ik net een gulzige slok van nam. Mijn blik gleed weer naar het meisje. Ik kon maar beter gelijk een praatje maken, voor iemand mij voor was en mijn kans was verkeken. Op een rustig tempo liep ik naar haar toe, tot ik naast haar tot stilstand kwam. "Voor je vriendin op de uitkijk?"vroeg ik haar, aangezien ze vlak ervoor het blonde meisje en haar gezelschap goed in de gaten wist te houden. 
Ik keek haar aan en zag waar ik al jaren voor gewaarschuwd was. Dus zo voelde het dus om oog in oog te staan met een Grimm. Al wist ik mijn emoties goed in de hand te houden. Het was natuurlijk niet helemaal de bedoeling dat ik haar gelijk mijn ware aard liet zien.  Nee, ik had nog geen wensen om dood te gaan. Ik zat in de bloei van mijn leven en dat liet ik niet verpesten door een meisje dat toevallig een Grimm bleek te zijn. 

@SavannahShalote 

Rosalia
Toen ik zag dat iemand naar me toe kwam en tegen me sprak keek ik op. Het was een Hundjäger, een knappe Hundjäger, dat wel. Ik liet niets merken maar ik wist dat hij wist dat ik het wist. "Zoiets ja, omdat ze nog van niets af weet." zei ik en nam een bekertje met drank. "Wil je ook ééntje?" vroeg ik en nam er nog een en hield het voor hem. Ik had geen idee wat hij zou denken maar dat maakte me even niet veel uit. "Ik beloof dat ik er niks in gedaan heb." zei ik en glimlachte zacht naar hem. "Maar om op je vraag te antwoorden, hij is een Blutbad, en hij heeft net ontdekt dat zij een Grimm is. Alleen heeft ze het zelf duidelijk niet door." zei ik, mijn extra psychologievakken hielpen duidelijk wel als ik een Grimm ben. Ik keek even naar hem, ik kon aan hem zien dat hij me niet vertrouwde. Dat is dan ook waarom ik ervoor probeerde te zorgen dat ik niet te luid praatte zodat niemand kon horen wat ik zei buiten hem. 
"Rosie! Damn had gezegd dat je zou komen!" hoorde ik plots een bekende stem zeggen. Mijn beste vriend! Ik had niet durven hopen dat hij hier zou zijn. Mijn ogen werden groter en hij opende zijn armen. "Harry!" zei ik en knuffelde hem. Harry was gay en de beste vriend die ik me wensen kon. Ik keek even naar de jongen die met me aan het praten was en knikte even naar hem voor ik met Harry mee ging.

Zach
Het kon bijna niet waar zijn, ik zag alleen mijn reflectie als wesen in haar ogen en op de een of andere manier was ze niet geschrokken ervan. Misschien kon ze het helemaal niet zien. Op de een of andere manier hielp die gedachte me wel om rustig te worden. Ik glimlachte zacht naar haar. Wie weet wist ze helemaal niet dat ze een Grimm was. "Ben je hier nieuw? Ik heb je hier nog niet eerder gezien." zei ik nu met een glimlach. Ze was wel heel erg knap. Grimms konden dus ook knap zijn. Ik heb nog nooit een Grimm gezien dus ik wist ook niet wat ik moest verwachten. 
Ik zag plots dat het meisje met de rode haren afleiding gevonden had. Op zijn minst 1 Grimm die wist wat ik was, nu had ze alleszins genoeg om handen. Ik kon dus weer opgelucht adem halen. Ik keek weer naar Gen. Het was waarschijnlijk een afkorting van haar eigenlijke naam. "Geloof me, als ik je eerder had gezien had ik dat waarschijnlijk niet vergeten." zei ik en knipoogde naar haar.

Genevieve.
Ik begreep niet zo goed waar de jongen nu precies van schrok, al leek hij toch wat minder geschrokken te zijn. Misschien lach het dan toch niet aan mij, maar schrok hij van iets anders. Dat had ook goed gekund. Ik liet het daarom maar van mij afglijden. Het was me niet ontgaan dat de jongen een aantrekkelijk uiterlijk had. Het type jongen waar je zeker geen nee tegen zegt. Een geamuseerde glimlach verscheen er rond mijn lippen. "Dat klopt"antwoordde ik toen hij me vroeg of ik hier nieuw was. "Ik ga hier criminologie studeren"zei ik glimlachend tegen hem. Het had allemaal wat langer geduurd, door de ziekte van mijn vader, maar uiteindelijk kwam alles toch wel weer op zijn pootjes terecht. Ondanks het feit dat het allemaal wat langer duurt, ben ik vastberaden om mijn studie hier af te ronden. Ik was er klaar voor en liet me door niets afleiden.
De blonde jongen was een flirt. Iets wat ik zelf helemaal niet erg vond. Ik kon het niet laten om zachtjes te grinniken. "I'll bet you did"zei ik met een speelse glimlach tegen hem. Ik kon er zelf ook wel wat van, al zei ik dat zelf natuurlijk. Ik nam een slokje van mijn drankje en liet mijn blik weer kort de ruimte rond glijden. Het viel me op dat er een aantal blikken op ons gericht waren. Iets waar ik me nergens van aan trok. Ik was totaal niet onzeker en trok me er dan ook vrij weinig van aan. Mijn blik gleed uiteindelijk weer naar Zach, terwijl een kleine glimlach mijn lippen weer wist te sieren. Ik besloot de gok te wagen. 'Zou jij me niet eens een keer rond kunnen leiden hier. Ik ben bang dat ik anders vaak genoeg ga verdwalen?"vroeg ik hem vervolgens. Ik was altijd al recht voor zijn raap geweest en was ook zeker niet bang om dat nu weer tot uiting te brengen. Daarbij vond ik de jongen geen vervelend gezelschap en ik had het idee dat ik mij prima kon vermaken met hem in mijn buurt. 
Voor nu was ik in ieder geval blij dat ik had besloten om naar het feestje te gaan. Nieuwe contacten leggen was altijd een goed geven. Het was handig om iets achter de rug te hebben. Je wist maar nooit wanneer het goed van pas zou komen. Bovendien vond ik het heerlijk om onder de mensen te zijn. Hier en daar een praatje te maken en nieuwe vriendschappen te ontwikkelen. Wat dat betreft was ik heel sociaal. Ik was ook ontzettend benieuwd naar wat dit jaar mij zou brengen. Al had ik het idee dat ik daar snel achter zou komen.

Bradley.
Ik moest toegeven dat ik toch een tikkeltje nerveus was, nu ik zo bij haar in de buurt stond. Al liet ik dat weer snel van mij afglijden. Toch had ik wel een vermoeden dat ze het wist. Ik weet niet waarom, maar dat idee had ik nu eenmaal. Ik was nu al een tijdje bij haar in de buurt en ze had nog geen poging gedaan om me wat aan te doen. Dat wilde natuurlijk niets zeggen, aangezien er genoeg mensen om ons heen waren, maar misschien was het meisje nog wel zo erg nog niet. Ik zou in ieder geval wel wat meer op mijn hoede zijn, nu ik wist waar ik mee te maken zou hebben. Een kleine glimlach wist mijn lippen zijn. Voor nu kon het in ieder geval geen kwaad om me te vermaken. Het was tot slot van rekening een feest. 
Ik fronste even, toen ik haar eerste opmerking hoorde. Zou dat betekenen dat het blonde meisje ook een Grimm zou zijn. Of een Grimm in wording in ieder geval. Als ik het meisje naast mij mocht geloven dan. Ik schudde mijn hoofd, toen ze me een drankje aanbood. Nee, vanavond moest ik het rustig aan doen met de drank. Het was misschien slim om even scherp te blijven vanavond. Voor het geval dat. "Nee, dank je. Ik heb zelf net wat gehaald"zei ik haar. "Maar ik zal het zeker onthouden voor de volgende keer"zei ik tegen haar met een lichte grijns. Het bleef nog steeds een knap meisje. Dat kon ik zeker niet ontkennen. 
Mijn blik gleed weer even naar het blonde tweetal. Een andere Wesen. Een blutbad. Daar kon ik zeker mee leven. In ieder geval iemand die wist waar ik mee zat en hetzelfde dacht over de Grimms. Het blonde meisje was dus de tweede Grimm. Ik hield mijn hoofd een klein beetje schuin, nam ze goed in me op en liet mijn blik weer op het meisje naast mij glijden. Ik besefte mij dat ik me nog helemaal niet voor had gesteld. "Mijn naam is Bradley"zei ik vervolgens tegen haar. Toch had ik het idee dat het gesprek niet lang meer ging duren. Het meisje werd aangesproken door een andere jongen. Rosie. Een naam die ik niet snel zou vergeten. Uiteindelijk richtte ik mijn blik weer op mijn vrienden en sloot mij weer bij hen aan. Ik was benieuwd naar hoe deze situatie zich verder leek te ontwikkelen. 

@SavannahShalote