Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Please stay.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Zara-Lizzy Amber - 26 jaar

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael - 28

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Zara-Lizzy:

Over een aantal dagen komt mijn lieve vriend weer terug van zijn militaire dienst. Ik kan niet wachten om hem weer in mijn armen te sluiten. Wanneer hij precies terug is, is mij nog wat onbekend. Ik begon met ons appartementje schoon te maken en het huis te versieren. Hij is bijna 8 maanden weggeweest. Zometeen ga ik naar de winkel om boodschappen te halen. Allerlei lekkere dingen in huis slaan. Tijdens zijn uitzending is hij afhankelijk van het eten in dat land. Hij heeft dan altijd een paar dingetjes die hij enorm mist.

Het was enorm druk in de winkel, het was wel alsof het allemaal gratis was! Met mijn mandje liep ik door de winkel, opzoek naar alle items. Ineens voelde ik me licht in mijn hoofd worden. Ik stopte met lopen en haalde even diep adem. Gelukkig ging het wel weer een beetje. Ik ging weer door met boodschappen totdat ik alles voor me zwart zie worden. Ik laat het mandje vallen en daarna volg ik. Met mijn hoofd val ik op de koude stenen grond. Ik hoor wat geluiden, heel vaag. Ik kon mijn ogen niet open krijgen. Ik hoorde mensen gillen en roepen: 'Bel 112!'. Daarna verloor ik mijn bewustzijn.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Het was zwaar, het leven als militair. Maandenlang was hij soms weg van huis. Hij had geluk dat hij hier een enorm hechte groep van collega's had, maar dat maakte het toch niet altijd beter. Hij hield van zijn job, het was zijn droom altijd geweest om bij het leger te gaan en die droom was op zijn 18 dan ook werkelijkheid gevonden. Hij zag de hele wereld, maar dan wel op een andere manier dan de meeste mensen het zagen. In de afgelopen jaren had hij al enorm veel meegemaakt. Het liet hem niet altijd koud, de vreselijke dingen die hij zag maar hij probeerde het een plaats te geven. Daarbij had hij het geluk dat hij bij zijn vrienden terecht kon, en natuurlijk zijn vriendin. Ze waren nu al 8 jaar samen en hij kon zich werkelijk niets anders inbeelden dan met haar zijn. Hij wist dat het enorm zwaar voor haar was, altijd maar alleen zijn als hij op missie was, en hij bewonderde dan ook hoe ze toch ondanks alles bij hem bleef. Met die reden had hij haar een jaar geleden dan ook ten huwelijk gevraagd. Alles was al gepland, over een maand zou het plaatsvinden en Michael keek er enorm naar uit. Het spijtige was dat ze waarschijnlijk hun huwelijksreis moesten uitstellen, aangezien Michael nu slechts 1.5 maand naar huis ging en dan al weer moest vertrekken.

Michael kijkt op als hij door het hoofd van zijn afdeling geroepen wordt. Dat gebeurde niet vaak en hij vond het dan ook wat vreemd. Enkel als er echt belangrijke veranderingen waren moesten soldaten apart bij hem komen. 'Michael, we waarderen hier allemaal enorm wat je doet en hoe gemotiveerd je al die jaren al bent. En daarom zouden we je dan ook graag een wat belangrijke taak geven. Als je dat zelf ziet zitten natuurlijk.' Michael kon zijn geluk niet op. Dat was een droom, altijd geweest. Hij was op dit moment zo trots op zichzelf en wist dat zijn familie en vriendin dat ook zouden zijn. 'Ja natuurlijk, heel graag meneer. Bedankt', zei hij en hij knikte wanneer er gezegd werd dat hij terug mocht vertrekken. Met een glimlach liep hij richting de plaats waar ze alles aan het inpakken waren om terug naar huis te keren. Over enkele uren was hij weer thuis, een grote verrassing aangezien hij dat thuis nog niet had laten weten.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Zara-Lizzy:

Langzaam kom ik weer bij. Ik lig op een bank, in de kantine van de winkel. Ik ga langzaam rechtop zitten. Vervolgens voel ik een kou van mijn hoofd komen. Met mijn hand voel ik op mijn hoofd. Zo te voelen lag er een ice pack op mijn hoofd. Vervolgens zie ik iemand binnen lopen. 'Gaat het met u mevrouw?' vroeg de winkelmedewerker. Ik knikte. 'Ik ga weer naar huis.' zei ik terwijl ik weer opstond. ''Maar er komt zo een ambulance. Misschien beter om daar even op te wachten?'' zei de winkelmedewerker. ''Ik voel me weer kiplekker. Bedankt voor de hulp!'' zei ik terwijl ik de kantine uitloop. Ik zag mijn mandje voor de deur staan en pakte het gelijk mee. Op mijn gemakje ging naar de kassa en rekende ik af.

Eenmaal bij de voordeur, draaide ik de sleutel om. Toen ik binnenstapte, zag ik dat er andere jas hing op de kapstok. Is hij al thuis? Uit alle enthousiasme ren ik naar binnen, en inderdaad daar zat hij dan. ''MICHEAL!'' riep ik terwijl ik naar hem toe rende en op hem sprong. Ik krulde mijn armen en benen om zijn warme lichaam. Wat had ik dat gemist. Ik voelde de tranen uit mijn ogen springen. Met mijn handen in zijn haar, luister ik naar zijn hartslag. Zijn armen, dat voelt al thuis. Vol passie zoende ik hem. Langzaam liet ik mij van zijn goddelijke lichaam afzakken. ''Wat ben je bruin geworden!'' snikte ik. ''In welke landen ben je allemaal geweest en allerbelangrijkste ben je nog heel? Heb je nergens last van?''

Zijn laatste brief had ik begin van het jaar gehad. Helaas heeft hij kerst en nieuwjaar moeten missen. Dat vind ik altijd enorm moeilijk maar hij had me beloofd om samen kerst te vieren wanneer hij weer thuis was. Daarom had ik ook de kerstboom in de woonkamer laten staan. Maar die kon niet te lang blijven staan; onze bruiloft zat eraan te komen. Volgende week zou ik samen met mijn moeder, schoonmoeder en beste vriendin jurken gaan passen. Ik kan niet wachten op het moment dat ik hem bij het altaar zie staan. Met zijn mooie blauwe ogen en een prachtig pak. Het was niet lang voordat we eindelijk onze relatie konden bezegelen met de nieuwe stap in het leven. Ik kan me ook niemand anders voorstellen dan hem. Hij betekent zoveel voor me. Ik kan niet wachten totdat ik samen kindjes met hem kan krijgen. Dat we met ons gezinnetje leuke dingen gaan doen en dat als papa naar zijn werk is, hij altijd meerdere mensen op zich heeft wachten.

Na de knuffelsessie loop ik terug naar de hal en pak ik de boodschappen. Ik loop met de tassen binnen in de kamer. ''Morgen dan maar het kerstdiner maken?'' zei ik giechelend. Ik kon niet meer op van geluk. Ik was zo blij dat hij eindelijk weer thuis is. Ik vergat totaal wat er in de winkel was gebeurd. Maar ach, iedereen heeft toch wel eens een moment dat ie zich niet lekker voelt?

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Michael hielp met pakken. Als iedereen hielp ging het veel sneller en dan zou hij zo snel mogelijk thuis zijn. Binnen de kortste tijd was alles klaar en werd het sein gegeven dat ze zouden gaan vertrekken. Het was maar een paar uur vliegen naar huis. Vaak was dat wat langer maar nu niet. Nadat hij de laatste spullen had ingepakt en ingeladen stapte hij op en nam plaats. Zo moesten ze nog een tijdje wachten voor ze effectief opstegen. Het enige wat door zijn hoofd ging was het idee aan thuis. Fijn in zijn eigen douche kunnen gaan, in een warm bed slapen met zijn vriendin dicht tegen hem aan. Eindelijk weer lekker eten. Dat was hier vaak anders. Het was oké maar veel kon je er nooit van verwachten. Er was ook nooit echt genoeg waardoor je met honger bleef zitten.

Michael besloot te slapen. Zo zou de tijd zo snel mogelijk voorbij zijn en zou hij sneller thuis zijn. Niet echt sneller natuurlijk maar zo zou het wel aanvoelen en daar draaide het om. Voor hij het wist werd hij dan ook wakker gemaakt door een van zijn collega's die hem aantikte. 'We zijn er', hoort hij en een glimlach vormt zich om zijn lippen. Kort wrijft hij in zijn ogen en kijkt door het raampje naar buiten. Ze waren aangekomen. Hij kon dan ook niet snel genoeg buiten zijn en na het afgeven van bepaalde zaken kreeg hij zijn spullen. Hij was met een collega meegereden richting de basis en zou dus ook met hem terug mee naar huis rijden. Nadat hij zijn spullen in de koffer had geplaatst stapte hij in en zo vertrokken ze, naar huis. De 2 woonden niet ver van elkaar dus dat was wel handig zo. Na een rit van een uur stopte de wagen voor zijn huis. Hij bedankte zijn collega en liep met zijn spullen richting de voordeur. Hij opende deze, deed zijn jas aan de haak en liep verder door de hal richting de keuken en woonkamer. 'Eindelijk thuis', fluisterde hij terwijl hij rondkeek met een glimlach. Hij had gehoopt dat Zara-Lizzy thuis was, maar dat was niet zo. Hij besloot dan ook geduldig te wachten. Hij nam alvast wat te drinken en nam plaats op de bank. Zalig

Wanneer hij de deur hoort opengaan weet hij het, ze is thuis. Hij wilt nog opstaan om haar te kunnen knuffelen maar al snel is ze bij hem. Hij kan zijn glimlach niet onderdrukken en neemt haar stevig vast, eenmaal ze bij hem is. 'Eindelijk', fluisterde hij terwijl hij haar stevig tegen zich aan hield en met zijn hand over haar rug heen ging. 'Ik ben helemaal in orde lieverd, geen zorgen', zei hij met een glimlach en hij drukte nog een zoen op haar lippen. Hij was zo blij dat hij haar eindelijk weer bij zich had. Hij moest lachen toen ze binnenkwam met de zakken en enthousiast knikte hij. 'Dat klinkt als een perfect plan, we hebben namelijk nog iets te vieren naast ons huwelijk', zei hij wat mysterieus. Hij wou het nog stilhouden maar dat kon hij echt niet, hij moest het kwijt. 'Ze hebben me gepromoveerd, ik krijg een hoger postje. Meer taken, meer inkomen voor ons toekomstig gezinnetje', zei hij met een glimlach en hij sloeg zijn armen weer om haar heen. Hij hoopte maar dat ze blij was met het nieuws. Ze wist dat hij vlak na het huwelijk weer moest vertrekken, en hij hoopte maar dat ze zou snappen dat dat wel nog zo zou blijven.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Zara-Lizzy:

Toen ik boodschappen had opgeruimd, kwam ik naast hem op de bank zitten. Ik wilde al zijn verhalen horen. Ik wilde zijn stem horen., zijn warmte om mij heen hebben en hem recht in zijn ogen aan kunnen kijken. Ik nam plaats op de bank en zag hem van top tot teen glimlachen. ''Wat lach jij nou zo?'' zei ik plagerig. Ik verwachtte een antwoord wat met mij te maken had, maar in plaats daarvan kwam iets heel anders uit zijn mond. ''Ze hebben me gepromoveerd, ik krijg een hoger postje. Meer taken, meer inkomen voor ons toekomstig gezinnetje.'' klonk uit zijn mond. In eerste instantie was ik heel blij voor hem. Maar dat zou zeker betekenen dat hij snel weer weg zou gaan. Hij was hier net! Dit is echt een enorme nachtmerrie. Elke keer als hij weer op missie ging, hield ik mijn hart vast. Een dag gaat het verkeerd, raakt hij gewond of sterft hij misschien wel. Ik kan mij echt geen leven zonder hem voorstellen. Stiekem had ik gehoopt dat hij nu wel minder op missie zou gaan of zelfs helemaal stoppen. Zodat we dan eindelijk ons gezinnetje konden gaan stichten. ''Ik ben zo trots op je! Je doet je werk zo goed en nu wordt je er eindelijk voor beloond. Wat fijn lieverd, gefeliciteerd.'', probeerde ik zo enthousiast mogelijk te zeggen. Maar als je goed keek naar mijn gezichtsuitdrukking, zag je dat ik het er niet helemaal mee eens was. Ik moest dé vraag wel stellen natuurlijk: betekende dat hij weer snel weg moet. Ik pakte zijn hand beet. Mijn hand voelde enorm klam. De stress schoot door mijn lichaam. Ik sloeg een diepe zucht. ''Maar je bent toch nog wel een tijdje thuis voordat je nieuwe missie begint?Toch..?'', zei ik zachtjes tegen hem. Ik durfde hem haast niet aan te kijken. Ik voelde zijn andere hand onder mijn kin belanden. Hij draaide mijn hoofd zodat ik hem kon zien. Hij keek me met een blik aan, die ik kende uit duizenden. Hij moest me teleurstellen, ik kon het aan hem zien. ''Zeg maar niks'', fluisterde ik zachtjes. Ik stond op en liep naar de keuken. Ik voelde een traan over mijn wang rollen. Ik veegde hem snel van mijn gezicht en nam een diepe zucht.

''Wil je koffie of thee?'', zei ik. Ik deed alsof er niks aan de hand was. Ik vulde de waterkoker met water en zette de koffiepot aan. Ik ging op mijn tenen staan want de koffiemokken stonden op hogere plank. Aangezien ik eigenlijk geen koffie drink, had ik ze bovenop de plank gezet totdat Michael weer thuis was. Ik voelde twee warme handen om mijn middel heen komen. Zijn gezicht belandde in mijn nek en hij ademde zachtjes in mijn oor. Hij wist dat hij mij daar helemaal gek mee kon maken. Ik draaide mij om en sprong op het aanrecht. Ik trok hem dichter tegen mij aan. Mijn armen legde ik op zijn schouders en begon hem hartstochtelijk te zoenen. De passief en adrenaline schoot in mijn aderen. Mijn lichaam verlangde nog maar naar een ding: hem. Ik wilde hem helemaal voor mezelf. Tijdens het intense zoenen, nam ik een hap adem en zei ik hijgerig: ''Laat me zien hoe erg je me hebt gemist''. Ik werd opgetild en hij bracht me mee naar boven. Hij gooide mij op ons bed en hij trok zijn t-shirt uit. Ik zag zijn prachtige lichaam, zijn tatoeages en zijn spieren nog meer opgepompt dan de vorige keer dat ik hem zag.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Geduldig wachtte hij op haar reactie. Hij snapte wel dat het misschien niet ideaal was maar zij werkte al niet veel, en iemand moest geld binnen brengen. Anders zouden ze nooit aan een gezin kunnen beginnen. Zonder geld was dat gewoon niet mogelijk. Daarboven was dit zijn droom. Het was waar hij 10 jaar hard voor gewerkt had. Hij kon dat aanbod niet afslaan, absoluut niet, zelfs niet als dat betekende dat hij wat vaker weg van huis zou zijn. Het was zijn leven, of toch zeker een groot deel ervan en dat moest ze er dan ook bijnemen. Ze wist waar ze aan begon toen de 2 een koppel werden. In goede en kwade dagen toch? 'Het is een enorme kans die ik krijg, dat kan ik echt niet afslaan en dat weet je. Dit is waar ik al die jaren voor gewerkt heb. Eindelijk wat meer inspraak', zei hij. 'Ik vertrek gewoon weer op hetzelfde moment als ervoor gezegd was. Ik kan gewoon 1.5 maand blijven zoals ik beloofd had, daar moet je je geen zorgen over maken', zei hij. Hij zuchtte. Waarom kon ze nu niet gewoon een keer blij voor hem zijn. Zo ging het altijd als het over werk ging. Hij wist dat hij veel weg was, dat was nu eenmaal zo maar hij deed dat ook voor haar, om haar een goede toekomst te kunnen geven. Om ervoor te zorgen dat ze alles had wat ze nodig had.

Hij stond op en volgde haar naar de keuken toe. Hij sloeg zijn armen om haar heen, in de hoop ervoor te zorgen dat ze een beetje gekalmeerd zou raken. Hij had haar zo erg gemist en dat wou hij dan ook laten zien. Het voelde heerlijk, haar zo dicht tegen hem aan hebben. Hij kon dan ook niet wachten, dat had hij al veel te lang moeten doen en hij nam haar mee naar boven toe. Eenmaal boven keek hij met een glimlach naar haar, maar toch voelde het niet goed. Na dat gedoe van net, hij wou erover gesproken hebben voor ze weer deden alsof alles goed was, zoals altijd. Hij zuchtte even en nam op bed plaats. 'Ik weet dat je het er niet mee eens bent maar je moet beseffen dat die job het enige is wat ervoor zorgt dat we zo een leuk huwelijk kunnen hebben. Je weet dat dit mijn droom is en je weet dat ik daarvoor zal gaan.. Het spijt me maar ik kan niet anders dan daar ja op zeggen. Ik blijf nu gewoon zolang als ik beloofd had, gewoon tot na het huwelijk en dan ga ik weer. En ik zou graag willen dat je me daarin steunt', zei hij eerlijk. Hij wou haar absoluut niet kwetsen, maar ze moest beseffen dat hij dit ook voor haar deed. Hij was nu eenmaal niet het type om een bureaujob te gaan doen of tuinman te worden. Hij had meer spanning nodig in zijn leven, en hij wou het gevoel hebben dat hij echt iets kon betekenen voor mensen. Dat hij levens kon veranderen. Hij had ook niet verder gestudeerd ofzo dus veel opties had hij niet. Hij hoopte dat ze hem dat niet zou ontnemen, want dat zou hem als persoon veranderen, iets wat hij absoluut nooit bij haar zou doen.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Zara-Lizzy:

Ik keek met mijn hoofd naar beneden en sloeg een zucht. ''Ik snap je, echt.'', zei ik zachtjes. ''Maar hoe kunnen we dan ooit een gezinnetje opbouwen als je nooit thuis bent. Moet ik dan straks alleen met een kind thuis zitten die bijna nooit haar vader ziet?''. Ik dacht na over ons huwelijk en toen schoot het me te binnen. Ik schrikte op en draaide mijn hoofd naar Michael. ''Betekent dat dan ook dat we niet samen op huwelijksreis kunnen?!'', zei ik bezorgd. Ik voelde me enorm slecht worden. Ik rende naar de badkamer en moest overgeven. Waar kwam dat nou weer vandaan? Ineens schoot het moment van de winkel weer bij me naar binnen. Ik begon me toch een beetje zorgen te maken om mijn gezondheid. Er is natuurlijk veel gebeurd vandaag, misschien was het wel alle spanning. Ik trok de wc door en pakte een washandje. Ik maakte hem nat en depte zachtjes op mijn gezicht. Ik liep weer terug de slaapkamer in. ''Ik ga denk ik even slapen, ik voel me niet zo goed.'', zei ik terwijl ik de gordijnen dicht deed. Ik deed mijn sloffen uit en ging op bed liggen. Ik voelde een koude rilling over mijn rug gaan. Misschien heb ik wel gewoon een griepje. Voordat ik mijn deken over me heen kon doen, viel ik al in slaap.

Tijdens mijn slaap, namen de nachtmerries het over. In de droom zag ik mijn gezinnetje samen met Michael. Drie kindjes en een labrador. Een compleet droom gezinnetje zou je kunnen zeggen. Maar toen gebeurde de grootste angst van elke vrouw: je man verlaat je. Maar waarom? Wat is er mis met mij en waarom zou hij mij én de kinderen verlaten? Ik begon te huilen en de film die afspeelde in mijn hoofd werd maar erger. Ik zag hoe mijn kinderen mij ook verlaatte omdat ik zo gemeen was tegen papa. Ik zag mijn gehele droom in duigen vallen. Alles wat ik met hem had opgebouwd.

De droom maakte mijn lichaam zo van streek dat ik begon te trillen. Het zweet droop van mijn voorhoofd en lag in een gespannen houding. Ik begon ook wat rare geluidjes te maken. Ik kreeg het maar niet voor elkaar om wakker te worden uit deze nachtmerrie. Ik wist dat het niet de realiteit was maar het voelde zo echt. Dat gesprek dat we hadden was verschrikkelijk. Het doet zoveel pijn, al die jaren ben ik daar voor hem geweest. Waarom koos hij nou niet een keer voor ons en onze toekomst. Ik snap het gewoon niet, we hebben een enorm bedrag op de spaarrekening staan. Waarom was het voor nu niet genoeg?

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

'Ik weet het Lizz maar je bent toch ook nog helemaal niet zwanger. Laten we nu gewoon wachten tot we meer weten. Als het moment daar is kunnen we dan nog zien wat we gaan doen. We vinden wel een manier om het te laten werken. Maak je nu nog niet zo een zorgen, daar krijg je rimpels van', probeerde hij de situatie wat luchtiger te maken. Michael schudde lichtjes zijn hoofd bij haar volgende vraag. 'Je wist dat ik vlak na het huwelijk al weer zou moeten vertrekken lieverd, dat blijft gewoon hetzelfde. En die huwelijksreis komt er gewoon als ik weer terug ben. Dat gaan we nu ik hier ben allemaal regelen. Alles komt goed, dat beloof ik je echt. Dit verandert niks, het gaat alles gewoon een stuk makkelijker maken voor ons in de toekomst', zei hij en zag hoe ze opstond en naar de badkamer liep. Vervolgens hoorde hij ook hoe ze moest overgeven. Het was allemaal wat veel vandaag en hij vermoedde dat het door de stress kwam. Dat had ze vroeger wel vaker gehad en misschien was dat nu weer zo. Het duurt een tijdje voor ze terug was. Ze zag er bleek uit en Michael maakte zich toch wel een beetje zorgen. 'Ga maar liggen lieverd, wat rust gaat je goed doen', verzekerde hij haar. Eenmaal ze bij hem lag sloeg hij zijn armen om haar heen en trok haar wat dichter tegen hem aan. Zelf had hij op de vlucht wat geslapen maar toch besloot hij ook even zijn ogen dicht te doen.

Wanneer hij even later wakker wordt voelt hij haar lichaam tegen hem aan trillen. Hij probeerde haar wat te kalmeren. Het was vast gewoon een slechte droom. Zacht streelde hij door haar haren heen en hij keek naar hoe ze lag te slapen. Erg onrustig. Hij trok haar beter in zijn armen en ging met zijn hand even over haar hoofd heen dat erg warm was geworden. 'Rustig maar', fluisterde hij zachtjes en zo bleef hij liggen, in de hoop dat ze zo rustig zou kunnen verder slapen. Hij had zich zijn thuiskomst wel wat anders voorgesteld, zeker niet zoals dit. Hij had gehoopt dat ze wat blijer zou zijn voor hem. Dit was toch waar hij het voor deed, hoe kon ze daar nu zo op reageren. Hij hoopte dat het snel opgelost zou zijn en de problemen zouden verdwijnen voor hun huwelijk. Dit kon hij er namelijk echt niet bij hebben.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Zara-Lizzy:

Ik voelde de armen van Michael om mij heen geslagen worden. Het gaf me rust. Het is maar een droom. Langzaam soesde ik weer weg. Na een tijdje gelegen te hebben, deed ik mijn ogen weer open. Ik zag dat Michael ook was gaan slapen. Ik moest er van glimlachen. Hij lag er zo lief bij. Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd en wreef mijn hand door zijn haar. Ik dekte hem nog wat toe en liep zachtjes de kamer uit. Ik voelde me een beetje schuldig over mijn reactie. Hij bedoelt het goed en wil het beste voor ons. En ik weet ook wel dat het moet. Ik had me alleen verheugd dat we eindelijk de stap konden zetten. Ik wilde zo graag een kindje van hem en samen een gezinnetje hebben. Dat hij gewoon thuis is en ik me geen zorgen meer hoef te maken of hij nog wel thuis komt. Zijn werk is natuurlijk enorm risicovol. Rustig liep ik naar beneden en deed ik de tussendeur dicht.

Ik besloot mijn beste beentje voor te zetten en iets lekkers voor hem in elkaar te flansen. Ik pakte een elastiek en draaide mijn haar in een knot. Ik opende de koelkast en haalde de ingrediënten eruit. Ik ging mijn speciale spaghetti maken, daar was hij altijd helemaal gek van. Ik vulde een pan met water en haalde de stengels spaghetti uit de kast. Ik begon de tomaten, aubergine, ui, courgette, bosui, paprika, en de wortel te snijden. Na het snijden, gooide ik alles in de pan. Even goed wokken en kruiden. Vervolgens pakte ik het gehakt en begon het te kneden. Ik maakte altijd van die balletjes, net zoals je dat altijd ziet in die cliché films. Het vlees gooide ik bij de groente en deed de spaghetti in de pan. Vervolgens deed ik wat saus in de pan en roerde het goed door. Inmiddels was het klaar en ik zette het gas uit. Voorzichtig deed ik mijn vinger in de saus. Perfect! Zachtjes liep ik naar boven naar Michael.

''Wakker worden lieverd, ik heb wat lekkers voor je beneden staan!'', zei ik zachtjes terwijl ik hem over zijn hoofd aaide. Ik hoop dat het nu weer een beetje goed is tussen ons. Het is nu moeilijk maar daar moeten we doorheen komen, samen. En ik moet het gewoon accepteren, het is zoals het is.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Na een tijdje viel hij dan toch weer in slaap. Van zodra zij rustig was en hij wist dat ze oké was kon hij gewoon terug rustig slapen. Dat was altijd zo, zelfs in dienst. Als iemand in de tent onrustig sliep of zich niet goed voelde leek Michael dat ook te voelen, en dan kon hij automatisch ook niet slapen. Bij haar had hij dat natuurlijk nog veel erger. Hij hield enorm veel van haar, en wou dan ook dat alles goed met haar ging. Hij zou zich geen leven zonder zijn vriendin kunnen inbeelden. In het leger ging het daar ook wel ooit over. Er waren mannen die al getrouwd waren die post kregen van andere vrouwen. Dat had hij altijd maar raar gevonden. Veel mannen in het leger die een vriendin thuis hadden begonnen ook wat met dames ter plekke als ze voor lange tijd weg waren. Ook daar moest hij niet aan denken. De enige die hij wou was zijn vriendin, en als hij haar maanden niet zag dan was dat maar zo, hij wachtte tot hij thuiskwam. Er was toch niemand die aan haar kon tippen. Zijn collega's vonden dat altijd raar als hij dat zei, dat hij dat nooit zou doen. Toch vond hij dat zelf een normale zaak. Hij zou het niet over zijn hart krijgen om haar pijn te doen, laat staan om vreemd te gaan.

Hij wordt wakker wanneer hij wat over zijn hoofd voelt. Wanneer hij zijn ogen opent en haar ziet glimlacht hij en drukt een kus op haar lippen. 'Hmm, ik ben benieuwd. Wat ben je toch een schat', zei hij en hij trok haar even dicht tegen zich aan. Zo knuffelde hij even met haar. Het moest vast ook moeilijk voor haar zijn, altijd maar alleen thuis zijn. Hij vond dat een van de dingen die zo geweldig aan haar waren. Ze was begripvol, en dat moest wel met een man in het leger. 'Dan zal ik mijn lekkers maar meenemen naar het lekkers', zei hij met een glimlach en hij tilde haar op. Zo liep hij de kamer uit, de trap af naar beneden toe. Van zodra hij beneden komt ruikt hij de heerlijke geur al. Haar pasta. 'Je bent echt de beste', zei hij, meteen vrolijk. Ze kon echt super goed koken, dat mistte hij ook echt als hij weg was. Hij zou er dan ook zo hard van genieten nu hij terug was. Hij zette haar neer op het aanrecht en nam alvast glazen en drinken uit de kast en koelkast.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Zara-Lizzy:

De reactie van Michael was goud. Hij wordt altijd zo blij als ik mijn best in de keuken voor hem doe. Hij tilde me op het aanrecht en ik begon te glimlachen. Ik ben toch zo verliefd op die jongen. Ik keek naar hem hoe hij de glazen pakte en twee borden neerzetten. Ik sprong van het aanrecht en pakte het bestek uit zijn handen. ''Ik heb dit wel, ga jij maar aan tafel zitten.'', zei ik speels tegen hem. Het was inmiddels al gaan schemeren. Ik deed het licht heel zachtjes aan en toverde twee kaarsen tevoorschijn. Ik maakte een romantische setting en zette de borden op tafel. Ik had het zo culinair mogelijk opgemaakt. Ik keek met een verliefde blik naar hem. Hij is zo mooi. ''Morgen ga ik mijn trouwjurk uitzoeken samen met mijn moeder en jouw moeder en mijn beste vriendin. Ik heb er zoveel zin in. En ik heb ook nog een beetje speurwerk gedaan. Ik heb nog een aantal mooie trouwlocaties gevonden. Aangezien we onze keus nog niet hebben vastgelegd, heb ik in deze catalogus wat plekken uitgekozen.'', zei ik en stond op om de catalogus te pakken. Ik had met gele stickers in het boekje, verschillende plekken uitgekozen. Ik sloeg de bladzijdes open en liet het aan hem zien. Aan zijn gezicht kon ik meestal al zien wat hij mooi vond of niet.

Ik kon niet wachten totdat ik hem eindelijk mijn man kon noemen. De dagen kwamen steeds dichterbij en voelde de zenuwen met de dag groter worden. Dit gaat zo mooi worden. De droom van elk meisje en nu mag ik hem binnenkort zelf gaan beleven. ''En, wat vind je?'' zei ik blij tegen hem.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

Hij lachte zachtjes toen ze zei dat hij gewoon mocht plaatsnemen. Dat deed hij dan ook maar gewoon. Hij zette zich neer en keek hoe ze de rest nam en op tafel neerzette. Hij kon een glimlach niet onderdrukken. Zelfs gewoon naar haar keken vond hij heerlijk. Ze was gewoon zo leuk om bezig te zien. Heerlijk. Wanneer ze bij hem plaatsneemt en vertelt over wat ze morgen gaat doen knikt hij goedkeurend. Hij vond het fijn dat ze een leuke dag zou hebben. Wel spannend, want hij zou haar jurk natuurlijk niet mogen zien voor de trouw en dat vond hij toch wel spannend. Hij had wel ongeveer een idee van wat hij kon verwachten, want hij wist natuurlijk wat ze mooi vond, maar zeker kon je dat nooit weten. 'Geniet er maar van liefje, en kom thuis met iets moois', zei hij tevreden en hij bekeek de catalogus die ze voor hem neerlegde. Het zag er allemaal wel mooi uit. Hij was blij dat zij daar zo mee bezig was en wist waar ze moest gaan zoeken, want zelf kende hij daar niet veel van. Hij vond het ook gewoon belangrijk dat het voor haar goed was, de rest interesseerde hem vrij weinig. 'Wel ze zijn allemaal prima, maar dan springt de eerste er toch wel uit', gaf hij eerlijk toe. Hij wou het liefst gewoon iets sober. Het moest vooral een dag worden van veel liefde. Een gebeurtenis die ze met hun families en vrienden konden delen en waar ze nog lang over konden praten en nadenken. Het moest onvergetelijk worden, en op die locatie zag hij zichzelf wel trouwen. 'Wat had jij als voorkeur?', vroeg hij dan. Hierna begon hij rustig te eten van zijn pasta. Het was weer heerlijk, zoals altijd.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Zara-Lizzy:

Michael gaf zijn oordeel en knikte. ''Dat was ook wel mijn favoriet, moet ik eerlijk toegeven. Ik vind het bos prachtig en om dan toch ook wat beach vibes te hebben, maken die palmbomen het echt af.'' zei ik blij. Ik was trots dat ik deze locatie heb gevonden. Ik kon het al helemaal voor me zien: de stoelen gevuld met onze vrienden en familie, hij wachtend op mij bij het altaar en ik samen met mijn lieve vader wachtend op het moment dat we binnen kunnen stappen. De gedachte liet me glimlachen. Ik zag hoe Michael genoot van zijn pasta. ''Heb jij nog plannen voor morgen?'', vroeg ik nieuwsgierig terwijl ik de borden aan het opruimen was. Na het eten besloot ik al in bed te kruipen. Morgen is een lange dag en ik voelde me niet zo fijn. Ik deed mijn kleding uit en rolde mezelf in de dekens. Het is zo fijn dat ik nu eindelijk niet meer alleen slaap.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael

'Dan wordt dat onze locatie', zei hij tevreden. Hij zag dat ze gelukkig werd van dit alles, al het plannen. Het was ook wel echt iets waar zij beter in was. Michael zou niet weten waar hij moest beginnen maar zij had het allemaal voor mekaar. Wanneer ze vraagt of hij plannen heeft morgen knikt hij even. 'Ik heb beloofd om bij de jongens langs te gaan', zei hij met een glimlach. Hij had zijn vrienden al lange tijd niet gezien en aangezien zij toch vanaf morgen in de middag weg was, kon Michael dan bij een van zijn vrienden afspreken. Ze zouden samen een biertje drinken en wat bijpraten. Hij had zijn vrienden al zolang niet gezien en hij wou hen toch nog wel gezien hebben voor de trouw. Wanneer hij klaar is met eten helpt hij haar met afruimen. Aangezien Zara al vroeg naar bed ging besloot hij dat ook te doen. Het was zo lang geleden dat hij nog met haar had kunnen slapen, en daar keek hij dan ook naar uit. Michael poetste nog vlug zijn tanden, kleedde zich uit tot zijn boxer en kroop vervolgens bij haar in bed. De lakens deed hij goed over haar heen, omdat hij wist dat ze meestal kou kreeg in de nacht, en vervolgens kroop hij wat dichter tegen haar aan. Hij opende zijn armen zodat ze bij hem kon komen liggen en niet veel later viel hij al in slaap. Hij was best wel moe geworden van alles en viel dan ook gelijk in slaap.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld