Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// It's a trap

Account verwijderd

schreef:
Michael Jones - 25
Jij: girl +begin

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:

Livia Juárez
24
Member of the Juárez cartel

I'm like the gasoline, you light the match
Ain't no one else who can burn me like that
So I cross my heart, kill my desire
This is what you get when you play with fire

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
"You've got to be kidding me." Livia's woorden waren nog maar net gesproken of ze kreeg al een geïrriteerde zucht van haar broer als antwoord. Dat zorgde er echter niet voor dat haar woede minderde. "First you tell me Lucas got arrested by the feds and now I have to pull the job with a newbie I haven't even met? Did you seriously think I would be okay with this?" Livia was inmiddels recht gestaan van de stoel waar ze eerder nog comfortabel had in gezeten. Niet alleen was ze klaar om zijn kantoor uit te stormen, Livia wou het liefst de drop-off van die avond laten vallen. De FBI leek hun al weken op de hielen te zitten en nu ze Lucas in hun handen hadden, was het maar een kwestie van tijd voor ze gepakt werden. Ze konden het niet riskeren om nu fouten te maken. Dylan brak haar gedachten echter al snel af met wederom een diepe zucht. "I geniunely don't care if you're okay with this or not, Liv. This drop-off needs to be done and who else can I trust more than my little sister?" Kort rolde ze met haar ogen bij het horen van Dylan's woorden. "And besides, we both know you can't get the job done on your own so take the guy with you. He can be trusted, so don't worry about things going wrong." Een kleine frons maakte zich naar haar gezocht bij het horen van zijn woorden, waarna een drukkende stilte de ruimte vulde. De muren van het duffe kantoortje waar het tweetal zich in bevond, leken plots heel wat interessanter dan eerder. Livia's aandacht werd echter al snel weer getrokken door Dylan. "Please?" Met een zucht draaide Livia zich om richting de deur. "I'm only doing this because you asked nicely." Lachtte ze, al wisten ze beiden dat dit niet waar was. Livia zou waarschijnlijk alles doen om haar broer uit de nood te helpen. Zelfs als het iets was dat ze niet wou doen. "And he better be here at ten, because I'm not waiting two seconds longer to leave because of him." Zei ze nog voor ze de deur achter zich dicht gooide en zich naar beneden begaf.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael zat in de auto, onderweg naar het huis van Dylan. Hij had voor vandaag weer een nieuwe opdracht gekregen, wat het zou inhouden wist hij niet precies. Hij was nu al enkele maanden actief binnen de bende en hij had wel het gevoel dat hij er al echt bij hoorde. Dat ze hem vertrouwden, en daar draaide alles om. Michael werkte nu al enkele jaren als geheim agent voor de FBI. Zijn rol was eigenlijk in elke zaak hetzelfde. Zo dicht mogelijk bij de target komen en zo veel mogelijk te weten komen, om deze informatie door te kunnen spelen naar de FBI. Doordat hij zelf een verleden in de drugswereld had was hij wel bekend onder dat milieu en werd hij dus ook snel opgenomen. Hij werd meestal dan ook in dit soort zaken over de hele wereld ingezet, omdat hij er makkelijker terug in kon rollen. Hij moest toegeven, soms was het moeilijk om terug in deze wereld te komen. Het bracht pijnlijke herinneringen van zijn jeugd terug, zaken die hij eigenlijk liever wou vergeten werden terug omhoog gebracht. Maar het was voor de goede zaak dat hij dit deed, en hij zou dit het liefst voor de rest van zijn jaren blijven doen. Wanneer hij aankomt parkeert hij de auto en loopt gelijk naar de deur toe. Hij had inmiddels een sleutel gekregen dus kon gelijk naar binnen toe gaan. Veel informatie had hij niet gekregen voor vandaag. Enkel dat hij nodig was voor een taakje en dat het een belangrijke zou zijn. Dat betekende wel dat hij Dylans vertrouwen had, en dat moest hij houden. Hij moest vandaag tot een goed einde brengen. Hij liep verder door naar binnen toe en keek rond of Dylan ergens te vinden was. 'Dylan? I'm here!', riep hij door het huis en hij liep rustig verder. Meestal was Dylan ergens in het huis met iets bezig, dus het beste wat Michael kon doen was hier gewoon wachten. Hij had nu toch laten weten dat hij er was.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Eenmaal beneden begaf Livia zich meteen naar de keuken. Doelloos doorzocht ze de kasten, waarna ze uiteindelijk met lege handen aan tafel ging zitten. Enkele bendeleden kwamen de keuken binnen, waardoor ze hen lichtjes begroette, maar niet veel later waren ze al weer verdwenen. Ongeduld begon zich meester over haar te maken, maar met een korte blik op haar horloge wist ze zichzelf gerust te stellen dat er nog meer dan voldoende tijd was. Livia hield er niet van om samen te moeten werken met mensen die ze niet kende. Niet alleen had ze geen idee wat ze moest verwachten, daarnaast wist ze niet of ze hem wel kon vertrouwen in gevaarlijke situaties. Haar broer had haar dan wel weten gerust te stellen, maar ze had nog steeds haar twijfels. Livia zette de gedachten echter al snel van zich af, aangezien ze wist dat Dylan haar nooit in gevaar zou brengen.
Het openen van de voordeur trok haar aandacht en ze hoopte al snel dat het de jongen was waarop ze aan het wachten was. In al haar eerdere woede had ze zijn naam niet opgepikt van Dylan, maar deze besloot ze echter zo snel mogelijk te weten te komen. Haar vermoeden werd al snel bevestigd bij het horen van een onbekende stem. Een stel voetstappen, waarvan Livia veronderstelde dat het haar broer was, begaf zich rustig van de trap. Even later hoorde ze het tweetal in de hal praten. Livia wist hoe lang Dylan in gesprek kon blijven met mensen. Geen zin om nog langer dan nodig te moeten wachten, nam Livia haar autosleutels en stak ze haar geweer in haar broeksband. Voor haar meeting met Dylan had ze al een zwarte jeans en top aangetrokken. Haar jas moest ze nog mee grissen uit de gang, maar Livia vond voorlopig dat ze er erg onopvallend uitzag, dat was immers haar doel geweest.
Bij het openen van de haldeur, zag Livia meteen het tweetal staan. "Speaking of the devil, this is Liv." Stelde Dylan haar voor. Korte rolde ze met haar ogen bij het horen van haar bijnaam. Ze hield er niet van wanneer haar zo introduceerde bij mensen en aarzelde dan ook niet om haar broer te verbeteren. "Livia, not Liv." Zuchtte ze, terwijl ze hem zachtjes aanstootte. Enkele seconden fronste ze naar haar broer, maar al snel werd haar aandacht getrokken door de jongeman die naast hem stond. Ondanks dat hij een lid was van de bende en haar broer blijkbaar erg goed kende, had Livia hem nog nooit eerder gezien. Ze moest toegeven dat hij er erg aantrekkelijk uitzag en schaamde zich dan ook niet toen ze haar blik over hem heen liet glijden. "Liv, this is Michael." Stelde haar broer hem voor. "Make sure to bring him back in one piece." Knipoogde Dylan. Liva moest zachtjes lachen door zijn opmerking, maar was er vrij zeker van dat hij dit ook echt meende.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Rustig liep hij verder door de gang. Hij keek op wanneer hij geluid hoorde en glimlachte tevreden toen hij zag dat het Dylan was. 'Glad you came, thanks again for doing this. After what happened the other day..'. 'No problem, glad I can help', zei hij nog voor Dylan zijn zin kon afmaken. Natuurlijk moest hij alles doen om zijn positie in de bende te kunnen veranderen. Hij moest deel uit maken van de harde kern. Dat had hij al aardig voor elkaar gekregen, maar hij moest dit niveau blijven aanhouden en meer opdrachten doen om zich echt volledig te kunnen bewijzen. 'So I gave my sister the address. You drop the money, they will give you a package in return. You check the package and leave. That's all. Just make sure that they're not playing with us. Easy job, I'm sure you can do it', vertelde Dylan hem. Michael knikte instemmend. Hij had niet echt een keuze, hij moest er wel voor zorgen dat dit zou lukken. Het klonk als een makkelijke opdracht, maar de praktijk had hem geleerd dat het vaak een stuk moeizamer was. Je wist nooit wat er ter plekke zou gebeuren, met wie je te maken kreeg en wat hun bedoelingen waren. Gelukkig was hij gewapend. Hij had een wapen gekregen van Dylan dat hij overal bij zich moest hebben, en dat deed hij dan ook. Dat was weer een teken om te tonen dat hij gehoorzaamde aan Dylan en de andere die boven hem staan in de rang hier. In werkelijkheid deed hij dat natuurlijk met een heel andere reden maar tot nu toe had hij zijn intenties toch goed kunnen verbergen. Zijn reputatie en verleden hielpen daar natuurlijk ook wel bij. 'So your sister is coming with me, since she has the address?', vroeg Michael. Hij had nog geen dames ontmoet hier in de bende, enkel dan de meiden die de jongens uitnodigden, maar dat waren geen leden van de bende. Dat waren gewoon dames die voor het plezier naar hier kwamen, waar ze wat mee konden spelen. Michael was daar ook niet vies van en hij had dan ook nog geen enkele keer nee gezegd, wie zou dat wel doen? Hij was toch single en maar beter ook. Hij had enorme problemen met vertrouwen door zijn verleden, en het zou vast nog wel jaren duren voor hij zelfs aan een relatie wou beginnen. Voor nu vond hij de vrouwelijke aandacht die hij hier in de bende kreeg nog wel vermakelijk, daar bleef het bij.
Hij keek op wanneer hij de deur hoorde opengaan en zag al snel een jongedame de gang inkomen. Hij vermoedde al dat het zijn zus was, en dat werd ook gelijk bevestigd. Ze leken zelfs wat op elkaar. 'Livia it is', reageerde Michael met een knikje en hij glimlachte even. Hij keek op naar Dylan en moest even lachen om zijn woorden, al besefte hij dat dat ondanks de humoristische kant, heel serieus bedoeld was. 'Good luck you two. And come back after the job is done, as soon as possible', reageerde hij waarna hij een autosleutel in Michaels hand drukte. 'I trust you, don't ruin this', zei hij serieus. 'I won't', reageerde Michael vastberaden.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Livia knikte zachtjes toen haar broer zei zo snel mogelijk terug te komen. Ze was dit wel gewoon van de vorige opdrachten maar was altijd blij wanneer haar broer haar aan zo'n dingen herinnerde. Tijdens de korte uitwisseling tussen het tweetal, besloot Livia haastig haar jas te nemen. Het was een dunne, zwarte jeansvest, die niet veel warmte bood, maar Livia was al blij dat het haar geweer verbergen kon. Ze toonde niet graag dat ze het bij had, aangezien veel mensen dan meteen een vijandigere opstelling hadden tegenover haar. Hoewel het niet gewoonlijk was in dit milieu, vond Livia het aangenaam wanneer mensen op een normale manier met elkaar omgingen en niet meteen overstapten tot hun norse persoonlijkheid.
Bij het openen van de deur keek ze nog een laatste keer om naar haar broer. "Love you, bro."- Love you, sis." Reageerde Dylan meteen, waardoor er een subtiele glimlach op haar gezicht verscheen. Op één of andere manier waren zij en Dylan tot de gewoonte gekomen om altijd te zeggen dat ze van elkaar hielden wanneer één van beide een opdracht moest doen. Livia wou altijd graag geloven dat het gewoon was omdat ze oprecht van hem hield, maar diep van binnen wist ze dat het was omdat je misschien niet terug kwam van een opdracht. Ze had altijd al geweten dat deze wereld gevaarlijk was en had er dan ook vrede mee genomen dat ze verwond kon geraken of misschien zelfs kon sterven. Haar broer? Dat was echter een ander verhaal. Ze was doodsbang dat hem iets zou overkomen, aangezien hij de enige was die ze nog had. Livia probeerde er dan ook zo min mogelijk aan te denken, want alleen de gedachte eraan gaf haar al rillingen.
Eenmaal de voordeur gesloten, draaide Livia zich naar Michael. "Toss me the keys, cause I'm driving." Glimlachte ze, klaar om de sleutels te vangen. Aangezien het laat op de avond was, waren er niet veel mensen op de baan en Livia hield ervan om dan door de straten te rijden. Het leek dan alsof ze de weg voor zich alleen had en alleen daardoor voelde ze zich al vrij. Daarnaast zou het ook makkelijker zijn wanneer er iets mis was en ze zo snel mogelijk weg moesten komen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael knikte nog even naar Dylan waarna hij zijn pistool wat beter in zijn jaszak stopte en de voordeur opende. Als eerste liep hij naar buiten toe en bekeek de wagen even waarmee ze zouden gaan. Mooie wagens hadden Dylan en de andere bendeleden hier wel staan, dat moest hij toegeven. De manier waarmee ze deze hadden gekregen was waarschijnlijk wat minder netjes. Het wrong ergens wel aan hem, dat hij nu opnieuw in een milieu zat waar hij jarenlang in had vastgezeten. Het was zo moeilijk om er uit te komen. Vanaf zijn geboorte was hij erin gerold. Zijn moeder was prostituee en werd bezwangerd door een van haar klanten. Doorheen haar zwangerschap was ze gewoon blijven verdoen doen. Drugs, drank. Ze kon het niet laten. Van het ene kwam het andere en als kind was Michael vaak alleen geweest op het appartement van zijn moeder. Hij had gezien hoe ze dronken thuis kwam, met weer een andere man. Hij had pakketjes moeten halen in de stad, niet wetende wat erin zat. Hij moest zakjes meenemen in zijn jaszakken, omdat zijn moeder het niet kon bijhouden. Hij zat dus al zeer vroeg in het milieu, en wist er op zijn 20ste pas uit te klimmen doordat hij zijn leven had omgekeerd en voor de politie ging werken. Het was de beste keuze in zijn leven geweest. Zijn moeder zag hij niet meer, gelukkig. Zijn vader kende hij niet eens, misschien ook maar goed. Hij liep richting de auto en keek om wanneer ze aan kwam gelopen. Hij moest lichtjes lachen bij haar woorden en gooide haar de sleutels toe. 'Whatever you want', zei hij en hij stapte in aan de passagierskant. Ze was de zus van Dylan, dus misschien kon hij van haar ook wel wat informatie krijgen. Hij moest in ieder geval zorgen dat hij met haar kon optrekken, dat ze wat tijd samen konden spenderen en vooral dat ze hem niet als een vreemde zou zien. Dat zou tijd nodig hebben, maar dichterbij zou hij echt niet kunnen komen dan bij het zusje van Dylan. Hij deed het portier dicht, klikte zijn gordel vast en opende het raam een klein beetje. Het was immers benauwd in de wagen, en zijn jas met het wapen in kon hij niet uittrekken.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Eenmaal ze de sleutels in handen had, maakte Livia zich meteen een weg richting de bestuurderskant. Hoewel ze niet echt een passie had voor dure auto's, vond ze het wel heerlijk om er mee te rijden. Ze hield ervan de snelheidslimieten te trotseren en maakte het een missie om behendige bochten te nemen. De vele uren die ze had doorgebracht op een leeg fabrieksterrein aan de rand van de stad hadden er waarschijnlijk bij geholpen. Niet alleen wist ze hoe zich snel te verplaatsen in de kleine straatjes, maar ook kon ze dit als de beste. Vaker dan eens werd ze als bestuurder aangewezen bij een opdracht en Livia was dan ook al meerdere keren terecht gekomen in een achtervolging, waar ze van de politie of een andere bende probeerde te ontsnappen. De adrenaline die op zo'n moment door haar aderen raasde, was misschien wel het beste gevoel dat ze ooit had meegemaakt.
Eenmaal zowel zijzelf als Michael zijn gordel had ingeklikt, stak ze de sleutel in het contact en enkele seconden later bevonden ze zich al op de weg. Livia had al zo vaak door deze straten gereden dat ze elk klein weggetje kende. Het adres dat ze eerder van haar broer had gekregen, zat dan ook al in haar achterhoofd vast en zonder moeite kon ze de weg ernaartoe vinden.
Zelf begon Livia de stilte in de auto drukkend te vinden, al kwam dit misschien omdat ze stiltes niet zo gewoon was. Ze had geen idee of Michael hetzelfde gevoel had, maar besloot toch de stilte te verbreken, al had ze geen idee wat te zeggen. "Soo, tell me something about yourself." Zei ze nogal aarzelend, niet echt wetend of Michael één van de personen was die graag praatte of niet. "Cause I can't be in this car for the following eleven minutes in complete silence." Lachtte ze, al was Livia wel degelijk serieus. Als Michael niet zou beginne praten, zou ze waarschijnlijk de muziek aanzetten en mee beginnen zingen, iets wat ze hem eerlijk gezegd liever niet wou aandoen.

@Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld