Orpg~You are my heaven on earth - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg~You are my heaven on earth

Account verwijderd

schreef:
@Mararosa

Gelieve niet te reageren tenzij je mararosa of Aurorae99 heet

Nerissa Petridis

Account verwijderd

schreef:
Orpheo

Account verwijderd

schreef:
Zijn eerste dag hier, het zat er gelukkig bijna op. Orpheo dacht dat hij wist hoe het er bij de mensen op aarde aan toeging. Hij had ze van bovenaf bekeken, zelfs met hen gelachen. Hij vond het af en toe zo vreemd wat ze deden. Ze waren zo voorspelbaar, tegelijkertijd zo impulsief in wat ze deden. Zo onschuldig leken ze ook, al schrok hij soms bij het zien van sommige menselijke daden. Dat ze daartoe in staat waren, dat had hij niet verwacht bij het horen van verhalen over 'de aardse bewoners'. Hij was hier zeker niet uit vrije wil, maar zijn vader vond het zo nodig om hem voor een half menselijk jaar naar hier te sturen. Elke goede God moest volgens hem genoegt kennis hebben van het niet-goddelijke, en daarom voor een periode op aarde verblijven. Het was een hele uitdaging. Hij moest zijn identiteit allereerst al verborgen weten houden. Hij kon niet zomaar gaan rondschreeuwen dat hij de zoon van Zeus was, verwekt door een menselijke vrouw waarna Zeus hem had meegenomen naar de Olympus. Ze zouden hem voor gek verklaren, hem niet geloven in het beste geval. In het slechtste geval zouden ze hem wel geloven en opsluiten. Niet dat zijn vader dat zou laten gebeuren, maar toch. Het was een akelig idee. Doordat hij maar een halve God was bezat hij natuurlijk niet alle kwaliteiten. Hij was ongelofelijk sterk, dat had hij zeker van zijn vader meegekregen. Een auto optillen? Geen enkel probleem voor hem, al kon hij dat hier beter niet doen. Hij was daarboven ook nog eens uitermate intelligent. Hij wist alles, over alles, wat hem behoorlijk in zijn voordeel werkte. Hij kon altijd meespreken, en situaties dan ook naar zijn hand zetten. Hij kon uitblinken in werkelijk alles, maar had daarbij het voordeel dat hij een gewone vrouw als moeder had, en er dus gewoon normaal uitzag. Een menselijk gelaat waar zoveel meer achter schuilt. Zijn eerste dag ronddwalen op de aardbol zat er bijna op en hij had behoorlijk honger gekregen. Zin om te koken of dergelijke had hij niet, en dus besloot hij maar een plaatselijk restaurant te bezoeken en daar wat te eten. Het duurde niet lang voor hij wat vond. Het zag er langs buiten prima uit, en dus besloot hij naar binnen te gaan. Hij hoopte maar dat hij gewoon rustig wat zou kunnen eten, en geen domme dingen zou doen. @Aurorae99

Account verwijderd

schreef:
Nerissa
Weer een dag aan het werk bij het restaurant waar ik werk, nu als een volledige baan aangezien het zomer is en ik even geen school heb, wat ook wel weer eens fijn is. Ik vind het werk leuk om te doen op sommige dingen na die klanten doen maar daarmee moet ik maar dealen. Ik heb mijn haren in een nette strakke staart en heb mijn witte overhemd aan met een zwarte broek eronder en een paar laarsjes die lekker zitten, daarover heen heb ik mijn schort met het logo van het restaurant, mijn dagelijkse outfit als ik hier werk. Het zit gelukkig lekker en is ook niet heel warm, want anders was ik vast en zeker aan het zweten op dit moment maar ook met de airco in het restaurant is het goed te doen. Ik werk eigenlijk voor mijn ouders, mijn ouders hebben dit restaurant overgenomen van de ouders van mijn vader, dus mijn opa en oma. Het is dus echt een familierestaurant en er word verwacht dat ik als oudste kind van mijn ouders het ook weer ga overnemen. Iets waar ik best wel zin in heb, ik ben nu ook naar school aan het gaan voor een management opleiding en heb daarbij soms ook nog cursussen met mijn ouders voor koken gewoon omdat ik dat ook goed wil leren. Ook moet je met het eten een beetje bij te tijd blijven, zo verkopen we nog ongeveer 20 procent van het eten wat mijn opa en oma maakten, en de rest is allemaal nieuw. Mensen hun smaak veranderd en je moet wel een beetje bij blijven met de gerechten. Zo heb ik ook 2 nieuwe gerechten toegevoegd aan het menu omdat ik weet wat mensen van mijn leeftijd lekker vinden. Ik begroet een stel wat hier al jaren komt met "goedemiddag meneer en mevrouw Gelbero, volgt u mij maar" en ik breng beide naar de tafels waar ik vraag "kan ik wat te drinken voor u inschenken?" Ze bestellen beide een wijntje en zo ga ik die halen als de deur weer open gaat loop ik ook die kant op zodat de barman makkelijk de wijn kan inschenken "goedemiddag meneer, waarmee kan ik u helpen?" We hebben namelijk afhalen en gewoon zitten om te eten, soms is het handig om te reserveren maar we hebben vaak ook mensen die binnen komen lopen. Zoals nu is er plek genoeg, hoewel het restaurant al aardig vol zit. Ik glimlach vriendelijk naar de jongeman voor mij terwijl ik wacht op zijn antwoord, heel stiekem laat ik mijn ogen over hem heen gaan en ik moet eerlijk toegeven hij ziet er goed uit. Niet zoals alle andere jongens hier, wat zeker een goed ding is voor mij.

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij liep rustig richting de ingang. Langs de buitenkant zag het er niet super druk uit, gelukkig maar. Orpheo was de drukte wel gewend, maar dat was een heel ander soort drukte. Mensen wisten zich op een bepaalde manier altijd wel in te houden. Als ze blij of boos zijn, je zal het aan hun gezicht zien maar ze zullen het nooit op een extreme manier tonen. Bij goden zat dit heel anders. Alles wat ze deden was groots, overdreven. Mensen zouden het niet snappen maar het was gewoon iets heel normaals. Alles wat je voelde moest je heel duidelijk naar buiten brengen. Gesprekken waren nooit rustig, ruzies eindigde niet op een vreedzame manier. Hij hield ervan, de godenwereld als thuis. Ergens had hij zich daar ook nooit compleet thuis gevoeld. Hij was immers geen volledige God, al telde zijn vader wel als een meer dan volwaardige God, en maakte dat voor hem veel goed. Dat hij de zoon van Zeus was gaf hem alleen maar voordelen. Hij werd als een volwaardige God gezien, kreeg meer verantwoordelijkheid dan anderen van zijn leeftijd, hij kon eigenlijk weinig mis doen. Als iets mislukte was zijn vader daar altijd om het voor hem op te lossen. Soms was dat wel vervelend. Hij wou onafhankelijk zijn en in zijn achterhoofd wist hij dat dat nooit volledig zou lukken. Dat zijn vader op de een of andere manier altijd mee zou bepalen hoe zijn leven eruit zou zien. Met welke godin hij kinderen zou verwekken, wat zijn taak zou worden binnen de wereld van de goden, met wie hij kon omgaan en bij wie hij weg zou moeten blijven. Voor nu had zijn vader beslist dat hij het hier moest volhouden op de aardbol voor een tijdje, en dat zou hij dan ook doen. Om te tonen dat hij werkelijk dingen zelf kon doen zonder in de problemen te komen. Hij opent de deur van het restaurant en kijkt even rond. Het zag er best gezellig uit binnen. Ideaal eigenlijk om met een gezin te komen, dat was het eerste wat in hem opkwam. Hij was hier echter alleen en zou daar het beste van maken, al moest hij toegeven dat hij de gezelligheid aan tafel die er altijd was hier wel zou missen. Wanneer een jongedame, die in het restaurant werkt, naar hem toekomt knikt hij met een glimlach. 'Heeft u toevallig nog een tafel vrij? Ik ben nieuw hier in de stad en ze zeiden me dat ik zeker eens hier moest komen eten. Als u geen plaats heeft dan zoek ik verder', reageerde hij met een glimlach. Hij wist dat de mensen daar altijd veel belang aan hechtte, aan gezichtsuitdrukkingen. Het leek hun manier te zijn om hun emoties over te brengen. Orpheo vond dat maar onduidelijk, maar hij moest er wel in meegaan. Om bij de mensen te horen. Hier kon hij niet luid lachen of schreeuwen, zo deden ze dat hier gewoon niet. Het zou nog een klus worden. @Aurorae99

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld