O// Power over me - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// Power over me

Account verwijderd

schreef:
Valentina - 20

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:

Andreas (Andrew) Phineas Drakos
21 jaar
Zoon van Ares

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Andreas was iemand die zich niet snel liet verbazen. Als bewoner op Mount Olympus, de prachtige woonplek van goden, halfgoden en eenieder die door hen als welkom wordt beschouwd, dacht hij dat hij de meeste vreemde situaties en goden al wel had meegemaakt of ontmoet. Toen hij echter werd opgeroepen om voor Oppergod Zeus te komen in de troonzaal, was hij toch verrast. Spoedig had hij zich op de lange, uitgestrekte wegen van Mount Olympus begeven. Andreas versnelde zijn pas met elke stap, wetende dat Zeus erg ongeduldig was en laatkomers niet tolereerde. Het ongeduldig zijn leek wel een heersend karaktereigenschap binnen de familie te zijn. Andreas was de zoon van Ares, god van de oorlog. Ares werd gezien als een meedogenloze man met een lust voor bloed en een kort lontje. Andreas kende hem echter op een andere manier. Als vader was hij erg streng. Hij hechtte grote waarde aan discipline en kracht en nam weinig genoegen met de prestaties van zijn zoon. Echter kon hij zich ook heel erg ontfermen over Andreas en was hij beschermend als iemand hem kwaad aan wilde doen. Van zijn vader had Andreas ook alle kneepjes van het vak kunnen leren. Ares was dan wel een ongeduldige man, hij was een goede krijger, oorlogsplanner en strategist. Hij vond het belangrijk dat Andreas een krachtige en slimme krijger zou worden. Heel makkelijk maakte hij het voor Andreas echter niet. Door de vele oorlogen op Aarde was Ares bijna nooit in Mount Olympus aanwezig, en leek soms recht door hem heen te kijken als hij wel aanwezig was. Het leek onmogelijk om hem trots te maken. Andreas schudde de gedachte even van zich af en liep het paleis van de Olympiërs binnen. Zo snel als hij kon liep hij naar de troonzaal. De massieve deuren stonden wagenwijd open, waardoor hij de zaal al binnen kon kijken. Oppergod Zeus zat afwachtend in zijn troon. Aan zijn linkerzijde stond een godin, en aan zijn rechterzijde kon hij zijn vader, Ares, al zien staan. Er was dus echt iets urgents aan de hand. Met langzame passen liep Andreas de zaal binnen, nieuwsgierig naar wat er zou gaan gebeuren.
@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Al vroeg was Valentina op, aan het ijsberen over wat er vandaag zou gebeuren. Normaal was ze altijd de rust zelve, dat had ze dan van haar moeder. Haar vader kende ze niet. Hij was een normale, sterfelijke man die ergens op aarde moest rondlopen. Haar moeder, Aphrodite, had haar nooit verteld wie hij was, en waar ze hem kon vinden. Dat was ook niet nodig geweest. Valentina had het hier goed. Tussen de Goden voelde ze zichzelf op haar gemak, al was ze natuurlijk zelf geen volledige Godin. Dat moest ook niet. Het feit dat haar moeder er een was, gaf haar genoeg reden om hier te zijn, en te mogen genieten van alles wat Mount Olympus haar te bieden had. Wanneer ze merkt dat het tijd is om te gaan vertrekt ze dan ook, en niet veel later komt ze al aan. Ze was zenuwachtig, terwijl ze dat normaal nooit was, en ze probeerde haar ademhaling dan ook onder controle te krijgen alvorens ze de grote, prachtige zaal inliep. Vooraan was Zeus aanwezig, zoals dat altijd was. Zelf was Valentina nog nooit op deze manie bij hem moeten komen, en ze wist dan ook enkel dingen van horen zeggen. Dat je bij hem moest komen was meestal geen goed teken. Het betekende dat je iets gedaan had wat echt niet kon, en dat je gestraft zou moeten worden. Je kreeg dan je uitspraak van Zeus, waarna je kon beschikken. In uitzonderlijke gevallen ging het om een extreem goede daad waarvoor men beloont zou worden, maar Valentina kon zich niet inbeelden dat ze dat zou krijgen. Ze gedroeg zich wel, al had ze de aard naar haar moeder en had ze al wat romances gehad met verschillende Goden en halfgoden hier. Niet dat het ooit bleef duren. Vaak vielen ze voor haar schoonheid, waardoor Valentina zich gevleid voelde, maar al snel de interesse verloor in deze mannen. Een slechte eigenschap, maar haar moeder had haar gezegd dat het wel zou verbeteren. Dat het menselijke in haar haar wel een kans zou geven om ooit wel te kunnen binden met iemand. Bij voorkeur een God of halfgod, een mens zou niet ideaal zijn. Langzaam maar elegant liep ze de zaal in, waarna ze rechtstreeks langs haar moeder ging staan, die dat bezorgd naar haar keek, maar haar blik vervolgens weer afwende. Haar moeder die zenuwachtig was, het voorspelde niet veel goeds, en Valentina hield haar hart dan ook vast voor wat er gezegd zou worden. Kort keek ze naar rechts, waar ze een andere God met bij hem een jongeman zag staan. Ze had geen idee wat er hier zou gebeuren, maar ze had zo een vermoeden dat het iets serieus zou zijn.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld