ORPG ~ All's fair in love and war - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ All's fair in love and war

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:

Orpg met , pls niet reageren

Amelia Livia Gaius - 20 years old - first born to Caesar Octavius

Jij mag beginnen <3

Anno00
Karaoke-ster

Anno00 schreef:

Cassius

Anno00
Karaoke-ster

Anno00 schreef:
"Cassius is niet mijn verdomme naam," roept hij boos. Zijn geroep en vooral zijn ongehoorzaamheid worden bestraft door een harde vuist in zijn gezicht, gevolg door een knietje in zijn maag. Happend naar adem valt hij op zijn knieën. Wanneer hij weer op adem is wordt hij gedwongen op te kijken. Met volle vernedering kijkt hij in de ogen van zijn meester. Een Romeinse lanista genaamd Batiatus. "In mijn huis bepaal ik de wetten, en ik bepaal welke naam jij krijgt. Als ik je hond wil noemen dan doe ik dat. Maar maak je niet druk, morgen zal je je laatste adem uitblazen en zal niemand je nog bij die verdomme naam noemen," spreekt zijn meester hem toe. "Begrepen?" Het duurt even maar toch knikt Cassius. Nog nooit had hij zich zo vernederd gevoeld als nu, ook was hij nog nooit eerder eigendom geweest van iemand. Hij was in zijn dorp altijd een gerespecteerde krijger, hij was een van de sterkste en beschermde het dorpje tegen buitenstaanders. Jammer genoeg kon hij het dorpje niet beschermen tegen de sterkere Romeinen. Hij werd samen met de overlevende gevangen genomen en verkocht op de slavenmarkt. Morgen zal zijn eerste gevecht zijn, blijkbaar was het een groots evenement, maar hij kon het idee van gladiatorengevechten maar niet begrijpen. Vechten doe je uit verdediging, niet voor vermaak. De Romeinen noemde zijn volk barbaren, maar in zijn ogen waren zij die ter vermaak naar gevechten keken, de echte barbaren.
"Maak hem klaar voor de bezichtiging," beveelde Batiatus de bewakers toe. Vanavond is blijkbaar een bezichtiging waarbij alle elites bijeenkomen om de gladiatoren van morgen te bekijken.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Het huis der gladiatoren was een plek waar menig mens liever niet kwam, maar het trok Amelia. Al vanaf jongst af aan volgde ze haar neven naar de plek om de gladiatoren te zien voordat ze in gevecht gingen. Hun verhalen, ervaringen en geschiedenis was altijd al een interessepunt geweest voor het jonge meisje. Maar vooral de kunst der gevecht was iets wat ze zelf ooit had willen leren. Helaas voor Amelia stonden de muzikale lessen, eten onder het genot van gezelschap en haarzelf net en proper kleden hoger. Het werd van haar verwacht als dochter van de Caesar. En gezien de dame nu de leeftijd van 20 had bereikt, had haar vader besloten dat ze een persoonlijke bewaker nodig had. Amelia wist dat het was omdat de barbaren steeds dichterbij kwamen, maar het volk mocht dat niet weten. Ze kon niet zeggen dat ze voorstander was van een wedstrijd van meerdere dagen, waar de gladiatoren het tegen elkaar op moesten nemen tot er maar één over bleef haar eerste keuze was. Maar dit was Rome, en zo werd het gedaan in Rome. Amelia zou niet wachten tot vanavond om de strijders te zien, nee. Ze wilde hen zien voordat ze haar gingen kennen als Amelia Livia Gaius. Ze had kleding van haar dienstmeid Octavia gepakt, en aangetrokken waarna ze het huis binnen geslopen was. De bewakers herkende haar gelukkig niet, Amelia had een lichte sluier over haar haren gewikkeld wat haar geholpen had. Ze was er met reden om voor Amelia de gladiatoren te zien, zodat ze wist wat ze kon verwachten. Een bewaker escorteerde haar richting de kerkers, waar elke gladiator apart van elkaar gevangen zat er sliep. De deur opende langzaam, en Amelia ademde diep in. "Hier is het dan, juffrouw Octavia. Klop maar op de deur als u er uit wilt. De strijders zitten gevangen in ieder hun eigen plek, ze kunnen u niets doen." Amelia bedankte de bewaker, en stapte naar binnen.

Anno00
Karaoke-ster

Anno00 schreef:
Hardhandig werd hij meegenomen door de bewakers. Hij had per direct de keuze gemaakt om zijn nieuwe naam te accepteren, als het problemen voorkomt dan zal hij het maar moeten doen. En zo liet de nieuwe Cassius zichzelf meenemen naar de wasruimte. Hij werd weer op zijn knieën geduwd, hij voelde zich een dier, zo erg schaamde hij zich. Maar toch koos hij ervoor geen problemen te maken. Het was het opeens allemaal niet waard, wellicht zullen dit zijn laatste paar dagen zijn, die boos door het leven te gaan is het niet waard. Hij hapt naar adem als een bewaker een emmer vol koud water in zijn gezicht gooit. Nadat hij nog drie emmers over zich heen kreeg zat hij te rillen. Het enige wat hij aanhad was een lap stof dat om zijn prive-delen gewikkeld waren. Hij had het extreem koud maar hij was wel een stuk schoner. Het was de eerste keer in weken dat hij zich mocht wassen, en hoewel hij erg lijdt door de kou was hij dankbaar voor het water. "Droog je af," beveelt de hoofdbewaker die tijdens het wassen de hele tijd in de hoek van de kamer stond. Hij was heel wat korter dan, en zeker niet zo breed als de jongeman. Cassius was een reus vergeleken de Romeinen, en dat maakte het alleen maar erger als ze hem bevelen uitdeelden. Hij deed toch wat er hem gevraagd werd. Na het afdrogen begeleidde de bewakers Cassius naar zijn slaapplek, een cel in de kerkers onder de ludus. Het was er donker en koud, de lantarens waren het enige beetje licht in de ondergrondse kerkers. Zijn cel werd open gedaan en hij werd er ruw in geduwd. De andere slaven waren niet geketend, Cassius was dat wel, hij had zijn loyaliteit naar zijn meester nog niet bewezen en kon daarom niet vertrouwen worden. Hij nam plaats tegen de muur, met een hand hield hij de tralies vast. Doelloos keek hij voor een lange tijd voor zich uit. Hij verdwaalde in zijn gedachtes, maar werd uit zijn gedachtes gehaald toen de grote deur aan het einde van de kerkers open ging. Hij probeerde te zien wie de kerkers inkwam, maar doordat het te donker was en de deur een eind verderop was kon hij niets zien.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Haar ogen moesten even wennen aan het dimlicht van de lantarens nadat de bewaker de deur achter haar gesloten had. Langzaam trok Amelia haar sluier naar beneden, zodat haar lange, donkerblonde haren los vielen over haar schouders. Ze droeg haar lokken vaak omhoog, met allerlei vlechten en sieraden waar haar dienstmeisjes uren mee bezig konden zijn. Iets waarvoor ze ook nog zeker op tijd terug moest zijn, voordat het feest vanavond begon. Voor haar zag ze een enkele strijder opstaan, toen ze haar zagen. De gevangenen werden gescheiden van haar door middel van tralies. Al geloofde Amelia dat de mannen iets goeds in hun hadden, konden ze niet vertrouwd worden alleen met haar. Nee, dat was gevaarlijk. Amelia stapte voorzichtig naar voren en liep langs de verschillende kerkers van de mannen. Allen enkel gekleed met een laken rond om hun middel, hun boven lichaam vrij van stof. Vele droegen littekens en Amelia vroeg haarzelf af waar ze hen verkregen hadden. Het was haar plan om enkel en alleen te kijken, en niets te zeggen. Te observeren wie er gingen strijden voor de titel van haar persoonlijke winnaar. Maar plots viel één gladiator haar op. Een jonge man, maar ontzettend gespierd en breed. Ze gokte dat hij niet hier uit de hoofdstad kwam, en het viel haar nog meer op dat zijn handen nog geketend waren. Langzaam stapte ze op zijn cel af, tot ze onder het licht van de lantaren stond. Ze keek neer op de man, wie plaats genomen had op de koude grond. Amelia liet haar vingers voorzichtig over de stalen spijlen gaan. "Weet je waarom je hier bent?" Vroeg ze, op een toon nog zachter als een muis zijn stappen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld