Writings schreef:
Voor Veronica was het een van die dagen waarop je het liefst binnen in huis zou blijven. Gezellig, warm, knus, veilig. Een natte regendag in de zomer. Het voelde klam aan buiten, en je kon ruiken dat het al in weken niet meer geregend had. Een vreselijke geur als je het haar zou vragen. Veel keuze had ze echter niet en dus was ze de hele dag op pad geweest met andere gasten. Niet dat er veel moest gebeuren vandaag maar hier en daar moest er wat geleverd of afgehandeld worden. Meestal konden ze daar wel wat groentjes voor op pad sturen, maar Veronica nam het zekere voor het onzekere en ging toch liever mee op pad om een oogje in het zeil te kunnen houden. Het was ook waar ze voor betaald werd, naast het afhandelen van wat grotere zaken. Ze zat dan ook al vanaf haar 18de in deze wereld en had doorheen de jaren bewezen dat ze meer waard was dan het dealen op de hoeken van de straten of het opschrikken van junks die niet willen betalen en voor problemen gaan zorgen. Daar was ze inmiddels uit, en het was dan ook belangrijk om nieuwelingen te blijven vinden die dat soort taakjes met alle plezier wilden doen, tegen een schappelijke prijs. Dat had Veronica niet voor het zeggen. Ze werkte uiteindelijk ook maar in opdracht van en het was niet omdat je je bewezen had, dat je daardoor zomaar zelf zaken kon gaan beslissen. Voor alles had ze toestemming nodig binnen deze wereld, zowel voor zaken als haar privé. Geen prettige levensstijl zou je denken, maar ze was er inmiddels al wel aan gewend. Een problematische jeugd had ze nooit gehad. Haar vrienden zouden haar beschrijven als een zachtaardig figuur, iemand die zich overal wel in de groep kon mengen en mensen wist te charmeren. Haar leraren zouden haar een voorbeeldstudent genoemd hebben. Dat veranderde echter niets aan haar thuissituatie, die helemaal verbrokkelde bij het sterven van haar vader. Zo was ze hier terecht gekomen, niet uit vrije wil, maar omdat er niet veel anders op zat als je er van de ene op de andere dag helemaal alleen voor stond, zonder een cent op zak. Deze levensstijl gaf haar de zekerheid van een appartement, voeding, een normaal leven in zoverre je het normaal kon noemen, en meer had ze niet nodig. Voor nu was dit prima, al wist ze niet hoeveel jaar ze dit zou kunnen volhouden. 'Come on V, these drinks won't wait!', hoorde ze Michael, een van haar mede-bendegenoten roepen, die al opgetogen aan de ingang van hun vaste bar stond te zwaaien. 'Coming!', riep ze, waarna ze de rest naar binnen toe volgde. Het was ruim van binnen. De meeste mensen kwamen hier om een avond goed te feesten en los te gaan. Veronica was echter meestal te vinden aan de bar, alleen of met gezelschap. Zoals elke avond hier zoekt ze dan ook haar vaste plek op, links aan de bar, terwijl ze toekijkt hoe de rest, waarmee ze gekomen is, de dansvloer betreedt en zich mengt tussen de menigte. @Varamyr
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
20
