Forum

I just want you, as you are now

ORPG met @Rosary   
Gelieve niet te reageren.
Lezen op eigen risico.

Le moi:

Feel the undertow, tugging us down to the glorious unknown
And your mind is gentle like the trees
But the wine it makes us feel the need for something more
Or something lost
So we drive all night
Try to chase what's disappeared

Genevieve Ava Harlow McDyer
Better known as Gen
23 years old
Daughter of Duke McDyer



I just want you
As you are now



&

Well you're wearing red and I'm dressed in black
I see you as you are and I still got your back
And we drive far and we drive fast
We try to race the morning but she comes at last
Well baby it's the open road
But you want more
More to make you feel sane

Bradley Hewitt Livingstone

Redford Henry Livingstone
Only close friends call him Red
26 years old
Older brother of the crown prince
Bastard son of the king






Fiona Hope Easton
When she was young her father always called her "little hope"
23 years old
Hofdame van Lady Genevieve 





~

Genevieve
Een zachte zucht rolde er over mijn lippen heen. Een zonnestraal had mij weten te ontwaken uit mijn slaap. De dag waar ik lichtelijk tegenop keek, was aangebroken. Een aantal weken gelden had mijn vader een deal weten te maken. En niet zomaar een deal. De deal van zijn leven, als ik mijn vader mocht geloven. De koning had zijn interesse in de grond van mijn vader geuit. De koning wilde het land graag toevoegen aan zijn bezit, zodat hij het land uit kon breiden. Waarschijnlijk ging het de koning simpelweg om meer macht en aanzien, waar hij mijn vaders land voor nodig had. Maar ach, mijn vader vond het een geweldig idee. In ruil voor zijn land, is zijn dochter een plek in het koninklijk paleis beloofd. Zijn dochter ben ik. De deal hield in dat ik zou trouwen met de kroonprins van het rijk en ik mij in de toekomst koningin van het rijk mocht noemen. Wat ik daar van vond, wist ik niet precies. Ik had er gemengde gevoelens bij. Het bood een kans op een beter leven. Een geweldige toekomst, waar niets mij tekort kwam. Hoewel het leven nu al goed was, was het leven als een echte royal vele malen beter. Toch had ik mijn bedenkingen. Het aantal keer dat ik de kroonprins ontmoet had, was op 1 hand te tellen. De meeste bijeenkomsten waren tussen mijn vader en de koning, waardoor ik het idee had dat zowel ikzelf als de kroonprins er veel inspraak in hadden. Daarbij wilde ik mijn ouders ook niet teleurstellen. Ze waren door het dollen heen. Hun dochter. Toekomstig kroonprinses van het rijk. Beter kon je het niet hebben. Bovendien was dit ook een enorme boost voor hun aanzien. Als ouders van de toekomstige kroonprinses, zou hun mening zwaarder wegen dan andere welvarende families. Dat idee stond mijn vader enorm aan. Het was waarschijnlijk een van de belangrijkste redenen waarom hij dit deed. 
De afgelopen weken werd hier enorm naar toegeleefd. En vandaag was het begin van deze reis. Samen met mijn ouders en twee oudere broers zou ik afreizen naar het koninklijk paleis. Dat betekende dat ik niet meer terug zou keren naar het ouderlijke huis. Iets waar ik ook enorm tegenop keek. Het was de laatste keer dat ik wakker zou worden in dit huis. De laatste keer in een bekende omgeving. Het was het begin van mijn toekomst. De reis zou ook even duren, waardoor we na het ontbijt gelijk moesten vertrekken. Daardoor zouden we rond het avondeten arriveren bij het paleis van de koninklijke familie. Mijn ouders en broers zouden nog een paar dagen blijven, voor zij zelf weer terug zouden gaan. De eerst volgende keer dat ik hen dan zou zien, was tijdens de bruiloft die over een aantal maanden gepland stond.
Opnieuw rolde er een zachte zucht over mijn lippen. Ik kon niet langer in mijn bed blijven liggen, waardoor ik mijzelf overeind duwde uit mijn bed. Ik haalde een hand door mijn lange blonde haar heen en gooide de dekens van mij af. Mijn voeten raakten de koude tegels, waardoor ik nog even bleef zitten, voor ik daadwerkelijk overeind kwam. Ik gokte dat het ook niet lang meer zou duren voor ik geholpen zou worden met mijn jurk. Er stond een lange dag voor de boeg en hoe eerder ze zouden beginnen, des te eerder zouden ze kunnen vertrekken. 

Bradley.
Op dit moment bevond ik mij op mijn kamer. Ik was deze morgen erg vroeg wakker. Technisch gezien had ik de afgelopen nacht bijna niet geslapen. Vandaag was een belangrijke dag. Voor mij, maar des te meer voor mijn voor mijn vader. Dit is waar het de afgelopen weken om gedraaid heeft. Alle bijeenkomsten. Alle afspraken. De ontmoetingen. Hier ging het om. Vandaag zou de familie McDyer zou vandaag arriveren, waarna hun dochter zou blijven. Mijn vader had een deal gesloten met Duke McDyer. In ruil voor zijn land, zou zijn dochter uit worden gehuwelijkt aan mij. Zo had mijn vader meer macht en aanzien en meer land. Daarbij betekende het ook het veiligstellen van het koninkrijk binnen de familie. Ik moest mij bewijzen tegenover mijn vader. Hij kon zich niet nog meer fouten veroorloven. Het koninkrijk mocht niet uit zijn vingers ontglippen en ik moest daar voor zorgen. Daarom lag er een enorme druk op mijn schouders. Voor Duke McDyer betekende dit ook meer aanzien en macht. Het meisje had een toekomst binnen de koninklijke familie. Een win win situatie voor iedereen, als het aan mijn vader of Duke McDyer lag. 
Voor mij persoonlijk was dit een lastige situatie. Ik wist dat het tijd werd om te trouwen. Ik had enorm veel te bewijzen. Met name tegenover mijn vader. Toch had ik hier weinig inspraak in gehad. Ik had het meisje een aantal keer ontmoet, maar ik kende haar nog niet goed genoeg om echt een oordeel over haar te vellen. Daardoor vond ik het vreemd om het huwelijk in te stappen. Mijn ouders waren ook op deze manier in het huwelijk gestapt, waardoor ik wist dat ik hier niet zomaar onderuit kon komen. Ik wist dat dit ook een van mijn laatste kansen was om mijzelf te bewijzen tegenover mijn vader. Ik moest hem bewijzen dat ik een waardige opvolger van de troon was. En daar zou ik alles voor over hebben. 
De familie McDyer zou vanavond pas arriveren, aangezien ze nog een lange reis voor de boeg hadden. Toch was er al enorm veel aan de gang binnen de muren van het koninklijk paleis. Er moesten nog enorm veel voorbereidingen getroffen worden, waardoor er al veel bediendes bezig waren om alles tip top in orde te krijgen. 
Ik besloot om mijn vertrekken te verlaten en mijn ouders te vergezellen tijdens het ontbijt. Ik ging er vanuit dat zij al wakker waren. Ook zij hadden nog veel te doen en ik ging er van uit dat ook zij het belang van vandaag inzagen. Misschien nog wel meer dan dat ik deed.  Kort schudde ik mijn hoofd, voor ik mijn vertrekken verliet en richting de ontbijtzaal liep. Zoals ik al verwacht had, trof ik het koninklijk paar aan. Een glimlach verscheen er rond mijn lippen. "Goedemorgen, vader. Moeder"begroette ik mijn ouders, voor ik plaats nam op mijn gebruikelijke plek aan tafel. "Goedemorgen, mijn zoon. Vandaag is een belangrijke dag. Ik hoop dat je je beste beentje voorzet vandaag. Een eerste indruk is belangrijk, dus vandaag moet alles goed gaan. We moeten Duke McDyer laten zien dat het meisje in goede handen is bij ons en dat dit de beste keuze is voor zijn dochter en zijn familie. Ze zullen rond het avondmaal arriveren. We hebben genoeg te doen vandaag, waaronder ook jij. Maar allereerst, tast toe. Een goed ontbijt is een goed begin van de dag" was hetgeen wat mijn vader mij zij. Ik knikte. Ik wist wat er op het spel stond en dat ik mij goed moest gedragen vandaag. Kort schudde ik mijn hoofd, voor ik dat even van mij afzette en aan het ontbijt begon.

@Rosary 

De zonsopkomst deze ochtend was adembenemend, met een grote glimlach op mijn gezicht opende ik één van de ramen van het slaapvertrek. Elke ochtend genoot ik van het prachtige
uitzicht over de tuin die bij het huis van de familie McDyer hoorde. Ik werkte nu al een paar jaar voor de familie en in ruil hiervoor mocht ik in het huis van de familie verblijven. Ik sliep samen met het andere personeel in één van de slaapvertrekken, iets wat ik niet erg vond. Ik kon mij mijn ouders bijna niet herinneren, ze zijn overleden toen ik erg jong was. Ik had twee broers, echter hebben zij nooit de moeite genomen om terug naar huis te keren na het bericht dat
onze ouders waren overleden, iets wat ik hun kwalijk nam... tot de dag van vandaag. Ik had dus geen familie, ik stond er alleen voor en ik was Duke McDyer voor eeuwig dankbaar dat hij mij de kans had gegeven om voor zijn familie te komen werken. Dankzij hem kreeg ik de kans om wat van mijn te leven maken, want na het overlijden van mijn ouders had ik niets. De glimlach verdween en een iets serieuzere blik verscheen op mijn gezicht. Het zou vandaag een belangrijke dag worden! Een drukke dag. Ik nam een diepe zucht en liep naar de deur. Ik keek nog één keer achterom om te controleren of ik alles netjes had achtergelaten. Het was tijd om Lady Genevieve te wekken. Lady Genevieve was de dochter van Duke McDyer en ze was voornamelijk mijn grootste taak. Het was immers mijn werk om er voor te zorgen dat Lady Genevieve niks te kort kwam. Ik klopte zachtjes op de deur van haar slaapvertrek. “Lady Genevieve, goedemorgen… Bent u al wakker?” Ik opende de deur langzaam. “Het is tijd om u te helpen met uw jurk.” Vandaag zou de grote reis naar het koninklijk paleis beginnen. Het vertrek stond gepland na het ontbijt en de inschatting was dat we rond het avondeten zouden arriveren. Het zou ons nieuwe verblijf gaan worden… ‘Dit is de laatste keer’ dacht ik, met deels een gevoel van blijdschap en van somberheid. Ik toverde opnieuw een glimlach op mijn gezicht, terwijl ik op Lady Genevieve afliep. 

Ik lag nog in bed toen ik langzaam mijn ogen opende De zon was fel en deed pijn… ik had hoofdpijn. Het was laat geworden gisteren, er werd een groot feest gegeven in de grote zaal van het paleis. De koning had wat te vieren en had iedereen uitgenodigd, iedereen met aanzien… de gewone burger was niet welkom. Het feest was oké, het was meer een verplichting geweest om me te laten zien dan dat ik er daadwerkelijk naar had uitgekeken. 
“Ik ben wakker…”klonk er schor uit mijn mond. De deur van mijn slaapvertrek ging open en er
stapte een jonge vrouw naar binnen. “Wat kan ik voor u doen mijnheer?” Vroeg ze met een lieve, bescheiden toon. Ik stond op en keek haar aan “Wijn… en mijn kleren voor vandaag”.
Ze knikte en liep naar een kast, hieruit haalde ze kleding en legde deze voor mij neer. Ze liep weer richting de deur en verliet het slaapvertrek. Ik keek haar na en pakte vervolgens mijn kleding om deze aan te trekken. Tot op heden wilden de hofdames mij hier mee helpen, maar dit kon ik niet langer verdragen. Ik vond het verschrikkelijk om mensen te commanderen…want zo voelde het, al wist ik dat dit niet het geval was, het was hun werk immers. Ik vond het nog erger dat zij taken voor mij uitvoerden die ik makkelijk zelf kon doen, maar ik moest er genoegen meenemen. Dit moest… voor vader, als ik hier wilde blijven zou ik moeten leven zoals dat hier hoorde… als een heer.  De hofdame kwam terug met een karaf, dit moest de wijn zijn waarnaar ik had gevraagd. Ze zette de karaf neer op een tafel en schonk vervolgens wat van het rode goedje in een glas. “Alstublieft…verlangt u verder nog iets van mij mijnheer?” Ze gaf me het glas en keek me aan met een vragende blik.
“Nee… het is goed ’zij ik en nam een slok van de wijn. Ik had een kater en niets hielp beter tegeneen kater dan nog meer alcohol. De hofdame vertrok en ik bleef achter. Ik dronk het glas leeg en schonk vervolgens een nieuw glas in. Wat voor een dag zou het vandaag gaan worden? Ik was nieuwsgierig naar de nieuwe gasten die we zouden ontvangen.
“Lady McDyer? Hmm… interessant” mompelde ik zacht en dronk het tweede glas wijn ook leeg. Ik schraapte mijn keel… bekeek mezelf in de spiegel en verliet vervolgens mijn slaapvertrek. Ik zou mijn “lieve” familie eens een goedemorgen toe gaan wensen. Met een kleine grijns liep ik richting de ontbijtzaal.
“Ah, een hele goede morgen vader, broertje en eh… moeder” zei ik met een opgetogen stem tegen het gezelschap aan tafel. Ik kon ze niet uitstaan… op mijn broertje na. Hij kon hier niets aan doen. Ik liet mijn ongenoegen altijd merken, maar nooit meer dan nodig was. Ik nam plaats naast Bradley en pakte een broodje van de tafel. “Eet smakelijk” zij ik terwijl ik een grote hap uit het broodje nam. 


@BeauRathbone