Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

9 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Undercover

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Niet echt originele titel, sorry.

Samen met

Olivia ‘Liv’ Rosso

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Michael Emilio Jones

Een zuchtje verliet zijn lippen bij het horen van zijn wekker. Voor een moment wilde hij zich omdraaien en nog wat verder slapen, tot hij besefte dat daar vandaag helaas geen tijd meer voor was. Hij had werk te doen, al was hij pas van gisteren weer in het land. Het was vreemd, wakker worden in een hotel na 2 jaar werken aan een missie in Zuid-Afrika. Hij was blij om terug te zijn, al voelde het vreemd aan. Net terug in het land en niet eens tijd om zijn familie of vrienden te zien of spreken, die mochten namelijk niet weten dat hij terug in het land was. Hierdoor was hij niet eens langs kunnen gaan in zijn appartement, en had hij zijn nacht hier moeten doorbrengen in een hotel in de buurt van kantoor. Het was van de ene opdracht naar de volgende, zonder tijd om te acclimatiseren. Langzaam stond hij op uit bed, en gelijk liep hij naar de badkamer toe die verbonden was met het slaapgedeelte van de kamer. Hij kleedde zich volledig uit, waarna hij de douche in stapte, en voor een tijdje onder de warme stralen bleef staan. Zo kon hij wel uren blijven staan, genietend van het warme water, maar tijd was hier helaas niet voor. Na een halfuurtje kwam hij dan ook weer uit de douche en kleedde zich aan. Hij had geen idee wat het zou inhouden, het project waar hij nu weer werd opgezet. Het enige wat hij wist was dat hij een partner toegewezen zou krijgen en dat hij vandaag op het bureau moest komen om het plan uiteen te zetten. Hij was amper 18 toen hij na zijn middelbare school hier in het vak gerold kwam, toevallig, omdat hij getuige was geweest van een misdrijf, en zo in een web van leugens werd gerold. Een opleiding bij de politie had hij dus niet gehad, maar daar merkte hij zelf vrij weinig van. Zijn werken binnen het vak had hem alle ervaring gegeven die hij nodig had om te kunnen omgaan met de moeilijkste situaties op missie, en er was ook altijd je partner die je kon ondersteunen bij de meeste opdrachten, al waren de afgelopen jaren in Zuid-Afrika eenzaam geweest, helemaal alleen op pad zonder enige ondersteuning in de buurt. Dat was het voordeel van deze opdracht, een partner. Niet de hele tijd alleen op pad moeten, en kunnen overleggen over zaken. Wat voor band de twee moesten gaan uitschijnen, dat was ook nog altijd de vraag. Michael had al vanalles moeten doen. Een trouwe echtgenoot spelen, een overspelige macho, een groep vrienden op reis. Er was niets waar hij niet toe bereid was, en dat zou ook nu het geval zijn. Voor een laatste keer keek hij door de kamer of hij wel zeker al zijn spullen in zijn koffer had verzameld, en eenmaal zeker verliet hij de kamer met zijn bagage, en liep hij naar de balie toe, waar hij een taxi wist te regelen om zich naar het bureau te brengen. Slechts enkele minuten had het geduurd voor hij in een wagen zat en deze vertrok richting kantoor. Een rit van een kwartier, meer was het niet en zijn blik liet hij via het raam naar buiten glijden, op de omgeving die hem zo bekend voorkwam. Niet dat hij hier was opgegroeid, maar zijn mooiste jaren had hij hier gespendeerd voor hij op missie vertrok, en het voelde op dit moment voor hem als thuiskomen van een lange reis. Hij kijkt op wanneer de auto tot stilstand komt. Hij was werkelijk verzonken in zijn gedachten, en merkte nu pas op dat ze gestopt waren vlak voor het gebouw waar ze hadden afgesproken. Met een knikje bedankt hij de chauffeur nadat hij netjes had afgerekend, en met zijn koffer in de hand vervolgde hij zijn weg richting het gebouw.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Olivia.
Met een geïrriteerde zucht sloeg Olivia haar wekker uit. Ze was nooit een ochtend mens geweest. Altijd werd ze wakker met een ochtendhumeur. Alhoewel dat ochtendhumeur snel weg was toen ze naast zich keek. Daar lag Alex, haar friends with benefits. Ze waren al een tijdje bezig en het werd steeds serieuzer. Het voeld nog wat onwennig aangezien hij voor een jaar daarvoor gewoon een hele goede vriend was die haar Ondersteunde in alle situaties waar ze het nodig had. Ze zaten in hetzelfde corps bij de politie, dat zorgde natuurlijk al voor een vertrouwensband.
Met een kreun ging Olivia op de rand van het bed zitten en rekte ze zichzelf uit. Vandaag was een belangrijke dag. Ze zou voor het eerst undercover gaan. Wat de opdracht precies inhield en met wie ze Zou gaan was nog onbekend maar ze keek er naar uit. Ze zat al een ruime tijd te wachten om gepromoveerd te worden naar undercover agent. Ze hield wel van de spanning en toch ook wel van het gevaar wat er bij kon komen kijken. Inmiddels zat Olivia al vier jaar bij de politie. Ze was daar gekomen na de lange opleiding op de politie academie, waar haar beide ouders ook hebben gezeten. Daar hadden ze elkaar ook ontmoet. Inmiddels was ze 25 jaar en klaar om dit nieuwe avontuur aan te gaan.
Na een snelle douche en een dun laagje make-up was Olivia klaar om te gaan. Aangezien Alex nog niet wakker was, liet ze een briefje achter met daarin dat hij echt goed moest afsluiten en dat ze lang weg zou blijven. Hij wist dat ze undercover ging, hij was immers een collega. Ze pakte haar koffer, die veel te groot was, en sleepte die van de trappen af in haar appartementencomplex. Ze liep naar buiten en hield een taxi aan die haar naar een van de panden van haar werkgever kon brengen.
Eenmaal daar aangekomen glimlachte ze vriendelijk maar iet wat gespannen en stapte ze uit. Na een diepe zucht liep ze naar binnen, klaar om aan het spannendste hoofdstuk van haar leven tot nu toe te beginnen.
-

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Al snel kwam hij aan bij het gebouw waar ze hadden afgesproken voor vandaag. Het hoofdkantoor waar ze altijd moesten komen om verslag uit te brengen of aan een dossier te werken. Het was zo dat het undercover werk voornamelijk op het veld zelf gebeurde. Je werd op een opdracht gestuurd, en hield contact met de baas via telefoon of mail. Toch moest men, indien dit mogelijk was met de afstand, op regelmatige basis op kantoor komen om uitgebreid verslag te brengen. Ontwikkelingen die zich hadden voorgedaan, pijnpunten even aankaarten, eventueel mensen van de opdracht halen. Het gebeurde regelmatig dat je als duo aan een opdracht begon, en uiteindelijk slecht een iemand het moest afronden, door problemen die er zich hadden voorgedaan. Vaak lag dit dan niet eens aan de persoon zelf, maar gewoon een factor die de omstandigheden zo had gemaakt dat het moeilijk werd om daar nog omheen te gaan. Met zijn koffer in de hand liep hij het gebouw in, en met een glimlach werd hij ontvangen door Ruby die aan de balie zat. Ze was een stuk ouder dan hijzelf, ongeveer de leeftijd van zijn moeder dacht hij. Toen Michael hier begon zat ze al achter de balie, en hij hoopte nog lang met haar in contact te komen. Ruby leek de rust van het bedrijf uit te stralen, ondanks de chaos die er zich ooit binnen afspeelde in de werkelijkheid. 'Do you know where I can find Larry?', vroeg hij, en geduldig wachtte hij tot Ruby hem kon vertellen dat hij in zijn bureel zat. Zijn blik gleed intussen rond door de ruimte. Hij bedankte haar, waarna hij door de gang liep, richting het bureel van Larry. Zachtjes klopte hij op de deur, die niet veel later al openzwaaide. 'Michael, glad to see you again. Ready for a new case?', vroeg hij, duidelijk opgetogen. Dat beloofde. 'As ready as ever', zei hij met een knikje.Larry was een prima baas. Hij was hoofd van de federale politie, en koos dan ook zelf zijn undercovers uit die op missie moesten gaan. Veel undercoveragenten waren er hier niet op bureau, toch niet dat hij wist. Natuurlijk was het ook niet de bedoeling dat iedereen dat van elkaar wist. Je partner, die kon je het vertellen, maar daar bleef het dan ook bij. 'Let's go to the room next door to discuss the case. Your partner will be here any minute', zei hij, en hij liep voor Michael op het bureau uit. Hij volgde hem dan ook maar, tot hij voor het lokaal stopte waar de bespreking zou doorgaan. Even haalde hij diep adem. Het was een tijd geleden dat hij nog in het land was geweest, en het zou weer een hele aanpassing worden. Een nieuwe identiteit aannemen en daar volledig in opgaan, leven op een onbekende locatie. Toch voelde hij zich klaar hiervoor, en dus liep hij zonder verder aarzelen het lokaal in, waar hij plaatsnam op een van de stoelen rond de tafel.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Nadat ze het terrein over was gelopen naar de ingang van het hoofdkantoor, stopte ze even. Ze pakte haar telefoon en opende WhatsApp. Als ze eenmaal begonnen aan de actie, mochten ze geen gebruik meer maken van hun eigen social media kanalen, dat was voor hun eigen veiligheid. De mensen die ze aan het onderzoeken waren konden altijd je gegevens hacken. Daarom ook dat we een burner telefoon er bij kregen, zodat we op die manier contact op konden nemen met onze leidinggevende, Larry. Olivia opende het groepsgesprek met haar ouders en broer, die overigens niet bij de politie zat maar als ambulancebroeder de hele stad doorreed, “Gonna miss you guys, I’ll be back with a lot of good stories to tell x” Ze stopte haar telefoon weer weg en liep het gebouw in.
Bij de receptie van het gebouw trof ze een vriendelijk uitziende dame. Haar rode haren waren in contrast met haar bleke huid en blauwe ogen. De glimlach die ze kreeg het moment dat Olivia binnenkwam, verraadde dat het een lief mens was. Olivia begroette haar met een glimlach terug. ‘Goodmorning..’ Olivia keek op haar naamkaartje. ‘..Ruby. Do you know where I can find mr. Summers?’ Ze liet haar koffer even los en leunde voorzichtig tegen de balie. ‘Yes, he’s in his office. It’s the second door on your left.’ Zei de lieve dame terwijl ze wees naar de rechter gang. ‘Thank you.’ Met een opgetogen gevoel liep Olivia naar het kantoor toe. Ze klopte op de deur. ‘Come in,’ hoorde ze de vriendelijke maar zware stem van Larry. Ze opende de deur en liep met haar koffer naar binnen. Ze zag dat haar partner er al zat, een man. Ze bekeek hem iets beter, ze zag biet veel, ze kon immers alleen de achterkant zien. Toen hij zijn hoofd omdraaide, hapte ze voorzichtig naar lucht. Deze man kende ze maar al te goed.
-

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Wanneer hij de deur open hoort gaan kijkt hij even om, en schrikt enorm door wat hij ziet. Het kon haast niet. Toch herkende hij haar. Zij was het, hij was er volledig zeker van. 'Larry, this must be a mistake. You know about Olivia and I and..'. Hij onderbrak hem. 'That's why I think this case is perfect for you guys. I understand it's difficult but you guys are my best agents. I trust in your proffesionality', zei hij, alvorens hij naar binnen liep, het lokaal in. Daar zat hij nu. Veel zou hij er niet aan kunnen veranderen. Larry wou het zo, en hij was hun opdrachtgever. Het was ook niet dat hij het erg zou vinden om met haar samen te werken. Dat had altijd goed gewerkt, zowel op professioneel als op privévlak. Alleen lag de situatie nu wel anders. Er was veel tijd over gegaan en hij had niet verwacht haar ooit nog terug te zien. Nadat hij al zijn moed bijeen had geraapt besloot hij het maar even van zich af te zetten. Hij was oprecht blij om haar te zien, ondanks hun geschiedeins. Het was ook helemaal niet haar schuld dat het gedaan was. Hij moest op missie, en dan kon hun relatie gewoon niet blijven duren, omdat hij geen idee had hoelang hij weg zou zijn. Olivia had de aandacht nodig die hij haar niet kon geven als hij op missie was, en dus stopte hun relatie, met instemming van hun beide. Het was dus niet slecht tussen hen afgelopen. Toch voelde het vreemd om haar weer te zien, en het zou zeker vreemd zijn om weer samen op pad te gaan, en constant bij mekaar te moeten zijn. That's been a while..', zei hij, en hij keek even naar Larry, waarna hij zijn blik weer op Olivia richtte. Nog voor hij meer wilt zeggen wordt hij onderbroken door Larry, die erop wijst dat ze echt moeten beginnen met de bespreking. Geduldig wachtte hij dan ook tot er een uitleg zou komen voor dit alles. Waarom ze hier nu samen zaten, en wat dat te betekenen had. Nooit had hij verwacht met haar op missie te mogen. Toen ze nog samen waren was dat nooit gebeurd, omdat ze privé en werk gescheiden wouden houden. Daar zou nu abrupt een einde aan komen met deze opdracht. Dat werd dan ook meteen duidelijk. Dat ze goed werk zouden leveren samen daar twijfelde hij ook niet aan. Olivia leverde altijd geweldig werk en was gepassioneerd, in alles wat ze deed. Hij had altijd een goede partner aan haar gehad, en op professioneel vlak zou dat niet anders zijn. Het zou alleen een uitdaging worden om dat verleden dat ze hadden niet opnieuw omhoog te laten komen. Wanneer hij hoort wat ze precies gaan doen kijkt hij wat verbaasd op. Opnieuw een koppel zijn, maar dan voor de opdracht? Dat zou nog wat worden. Het zou betekenen dat ze voor de buitenwereld opnieuw een koppel zouden worden, en zich ook zo moesten gedragen, en Michael wist niet of hij daar al wel klaar voor was nu. Hij was net terug, en dit ging snel.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Met gemengde gevoelens keek ze naar Michael. Tot twee jaar geleden waren zij haast elke dag samen te vinden. Ze waren een goed tram, ondanks dat ze nooit professioneel een koppel waren. Ze werkten wel lang voor hetzelfde korps maar nooit 1-op-1 samen. Langzaam liep Olivia de ruimte in waar Michael de vraag stelde die op haar lippen brandde. Waarom? Waarom had hij ons uitgekozen. Het zou moeilijk gaan worden. Toen we uit elkaar gingen, deed het ondanks dat we het er beide mee eens waren, heel veel pijn. Olivia was juist klaar voor de volgende stap, samenwonen, terwijl Michael alleen op zijn opdracht in Zuid-Afrika zou moeten focussen. Dat zou niet samen werken. Ruim een jaar had ze het er moeilijk mee, totdat ze een knop omzette en zich er daadwerkelijk bij neer had gelegd. En nu had ze Alex, een schat van een man en een hele goede agent.
rustig liep ze achter de mannen aan, het lokaal in. De briefing, het moment waarop duidelijk zou worden wat wij de komende tijd zouden doen. Toen Larry uitlegde dat wij een stel moesten spelen, keek Ze hem aan. De chemie was er vroeger maar zou het lukken om dat nu weer zo te laten lijken. ‘Okay so, we’re going to investigate illegal weapons?’ Hij knikte. Ze keek even naar Michael, hij was niks veranderd, hooguit een beetje bruiner geworden door het warme klimaat daar. ‘I think you’re ready. You have to look like you are rich so we got you a car.’ Automatisch gaf hij de sleutels aan Michael waarna Olivia ze snel van hem afpakte. ‘I know how you drive, babe. I’m driving,’ zei Olivia met een grijns waarna ze achter Larry aanliep naar buiten. Eenmaal buiten zag ze een dure, grote auto. Ze had er niet Veel mee maar toch was het wel gaaf.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Het moest, maar of het ook zou lukken, dat kon hij niet met zekerheid zeggen. Wanneer hij een mapje naar zich toegeschoven krijgt opent hij deze, om zijn nieuwe identiteit voor de komende tijd te leren kennen. Enrico Lopez. Tevreden knikt hij, alvorens hij verder leest. 'You can read everything when you guys are in the car together. Your identities are described. Michael, you will be a taxidriver who does some illegal business after his hours. That's how you can get in contact with your neighbors. Fer and his wife Danielle. We don't know if the wife is involved in his business, that's for Olivia to find out.'. Hij knikte. Ideaal was het niet, dat hij pas in de auto alles mocht doornemen, maar tijd was er niet dus het moest wel. Ze zouden immers wel een paar uur onderweg zijn, dus de tijd hadden ze er wel voor. 'And what is our reason for moving to the camping? They will find it suspicious when two random people move nextdoor', vroeg hij, waarop zijn baas gebaarde, opnieuw naar het mapje. 'It's all in that pile of paperwork. Your guys house burned down and you stay at the camping until your house is fixed. But you will find everything. If you have more questions, call'. Dat was dus het enige wat ze voor nu wisten, en de rest zouden ze ontdekken in de wagen. Hij moest lachen toen ze meteen de sleutels van hem afnam. Dat was nog niet veranderd. Michael was altijd nogal een agressieve chauffeur geweest. Niet dat hij een echte boer was, maar hij hield ervan om hard te rijden, en daar had zij het nu eenmaal niet voor. Hij besloot er dan ook maar niet op in te gaan, en hij stond op waarna hij zijn koffer pakte, en meeliep richting de auto. Voor het instappen kreeg hij nog een zak aangereikt. Daar zaten hun nieuwe telefoons in, paspoorten, en hun mapjes met uitleg over de zaak, en hun nieuwe identiteit. Voor nu was dat voldoende, en nadat hij zijn eigen mobiel dan ook aan Larry had gegeven, voelde hij zich klaar om te vertrekken.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Met de papieren onder haar arm en haar tas om haar schouder liep Olivia naar de auto. Ze zette haar koffer in de kofferbak en Haar tas op de achterbank. Ze keek nog even naar Karry. ‘We’ll be okay,’ zei ze met een glimlach waarna ze naar Michael keek. Het zou hoe dan ook goedkomen. ‘I know, Olivia. You two are made for this assignment.’ Olivia stapte in de auto en opende haar papieren. Haar nieuwe identiteit was Emily Lopez, getrouwd met Enrico. Emily was van beroep schoonheidsspecialiste en was op minimale basis op de hoogte van de illegalen bezigheden van haar man. In een plastic zakje in de envelop zaten ringen. Olivia keek er naar en pakte degene met het diamantje er uit, de ander deed ze terug zodat Michael die zometeen om kon doen. Ze schoof hem om haar vinger en keek er even naar, dit voelde enorm raar voor haar. Helemaal omdat ze twee jaar geleden het wel voor had kunnen stellen dat het ooit zou gebeuren. ‘Okay, are You ready for a little roadtrip?’ Zei Olivia toen Michael ingestapt was. Ze zouden Ergens aan het eind wel omwisselen, het stond toch minder mannelijk als jij als man zijnde niet degene was die achter het stuur zat. Met een glimlach keek Olivia naar Michael. Ze zouden waarschijnlijk veel bij gaan praten maar eerst moesten ze zich verdiepen in de zaak. ‘Can you look where we have to go to? I need to put the address in the navigation system.’ Olivia startte de auto en reed alvast het terrein van de politie af. Ze wist in ieder geval hoe ze de stad uit moest komen, dat was een begin. ‘Oh and can you tell me a little more about our new identities?’

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Zijn koffer had hij achterin geplaatst. Zowat al zijn spullen zaten erin, toch zeker de belangrijke spullen. Dat moest ook wel. Het was de koffer die ook mee naar Zuid-Afrika was gegaan. Minder belangrijke spullen lagen in zijn appartement waar hij de afgelopen twee jaar gewoon niet was geweest. Zijn zus had het in orde gehouden voor hem, waar hij haar erg dankbaar voor was. Zonder haar was het al lang helemaal verloederd. Het was hetzelfde appartement waar hij zijn meest intens gelukkige momenten met Olivia had beleefd, momenten die hij had gekoesterd toen hij in Zuid-Afrika was. Iedereen had zijn behoeftes, en het was dan ook niet zo dat hij twee jaar geen ander contact had gehad met een vrouw. Voor zijn opdracht alleen al had hij met een vrouw het bed moeten delen, en ook daarbuiten hield hij zich bezig met vrouwen. Hij had gezelschap nodig de twee jaar dat hij weg was, al had niets aangevoeld zoals zijn relatie dat had gedaan. Dat kon ook niet anders. Hij was altijd erg gelukkig geweest, en een relatie was toch altijd heel anders geweest dan het gewoon rondhangen met dames en maar het bed delen met wie hij maar wilde. Hij hield niet van dat gedoe. Het was veel te vermoeiend, en uiteindelijk zouden de dames toch wel gevoelens krijgen. Gevoelens die hij op dat moment niet deelde, omdat hij werkelijk alleen gezelschap wilde voor zijn tijd op missie. Hij stapte in de wagen en keek toe hoe Olivia de ring om haar vinger deed. Een onhoorbare zucht verliet zijn lippen. Hier begon het dus al. Dit zou niet simpel worden. De tweede ring in het zakje was voor hem bestemd, en hij hield deze dan ook even tussen twee vingers, waarna hij deze om zijn vinger schoof. 'Ready as always', zei hij tevreden, en hij sloot het portier, waarna hij zijn riem vastklikte. 'I will type the adress', zei hij, en eenmaal hij tussen de berg papieren het adres had gevonden, toetste hij dit in. Al snel werd de route berekend, en moesten ze zich daar niks meer van aantrekken. 'I will start with your identity', zei hij, eenmaal hij het juiste mapje had gevonden. 'Emily Lopez, make-up artist and athletic lady. Next to working, she's a loving wife and a very social person. It says that you have to make contact with Danielle, the wife of our target. Every bit of information can be important. Maybe she doesn't know about her husband and his business, that's for you to find out. For us as a couple, we've been married for about a year but have been dating a lot longer. High-school lovers it says'. Hij keek even op van het papier. 'You can fill in the rest with elements that you like yourself', zei hij, terwijl hij naar haar keek.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Olivia liet een kreun haar mond verlaten toen ze ‘athletic lady’ hoorde. Moes ze waarschijnlijk nog gaan hardlopen ook. Toch knikte ze nadat ze deze informatie had gehad. ‘Okay, thanks. Now tell me more about Enrico.’ Ze reed de weg die de navigatie aanhield. Het zou twee uur rijden zijn dus dat was nog te overzien. Wel zouden ze waarschijnlijk twee uur lang praten. Olivia was best een kletskous op momenten en ze hadden elkaar natuurlijk twee jaar niet gesproken in verband met zijn undercover klus.
Kort gingen Olivia haar gedachten naar Alex. Het laatste half jaar hadden zij een “relatie” opgebouwd die ze daarvoor nooit verwacht had. Hij was zo lief en had altijd alles voor haar over gehad de laatste maanden. Toch waren ze niet officieel samen, in haar opzicht. Alex had wel een aantal keer laten vallen dat hij dat graag wilde. Olivia had daar nooit wat mee gedaan, ze wilde niet nog een keer in een zwart gat vallen door een man. Haar werk was haar alles, meer wilde ze niet. Het zou wel weer komen, alles op zijn tijd.
Door de stem van de navigatie werd ze uit haar dagdroom ontwaakt. In de verte kwam een tankstation aan waar ze even stopte, ze had koffie nodig anders kon ze niet normaal functioneren. Ze parkeerde naast het tankstation en een gaap verliet haar mond. Ze was nou eenmaal geen ochtendmens, ze kon tot diep in de nacht doorgaan vol energie maar de ochtenden waren altijd al dramatisch geweest. ‘Do you want something? A coffee?’

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Hij moest even lachen om haar reactie, maar corrigeerde zichzelf snel weer. Het zou moeilijk worden om altijd zakelijk te blijven achter de schermen, al zou dat officieel wel moeten. Michael had daar echter weinig zin in. De hele dag serieus met elkaar doen, afstandelijk als ze niet in de buurt van hun target waren. Hij had haar al zo lang niet gezien, en hij wilde dan ook tijd inhalen, en op een aangename manier spenderen. Hun band kon toch niet volledig verdwenen zijn in de tijd dat ze apart waren geweest? Er moest toch nog een vriendschap aanwezig zijn, dat toch op zijn minst? Hij probeerde er voor nu niet aan te denken. Dat waren zorgen voor later. 'Enrico is a taxidriver who works mostly during the days. In his nights when he's not at home, he has his own business in drugs. That's why he is interested in Fer and his business. He needs weapons to protect himself, and his man who work in Colombia. That's how we will expose him. By setting up a deal with him when the time is there. Enrico is a hardworking man, who likes to look out for himself and his wife. He spends a lot of money and time on himself and his wife, sponsored mostly by his drugs'. Hij stopte. Dit stond zo tegenover wie hij nu was. Vroeger, voor hij in het vak zat, was hij vaker in aanraking gekomen met het criminele milieu. Hij had niet de beste jeugd gehad, en zo was hij er in verzeild geraakt. Deze job had hem daaruit gehaald, en nu kon hij dat soort mensen juist helpen, zo zag hij het zelf toch. Hij zou nooit meer terug willen keren naar dat leven. Hij voelde zich gelukkig nu. Wanneer ze stoppen bij een tankstation maakt hij zijn riem alvast los, en opent het portier. 'You're tired Liv , I will get you a coffee', zei hij, en hij zette het zakje wat hij eerder vasthad op de grond, waarna hij uit de auto stapte, en zijn portefeuille alvast uithaalde. 'Same as always?', vroeg hij, alvorens hij richting het tankstation zou stappen.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
De omschrijving van Enrico sprak Olivia aan. Ze was altijd geinteresseerd geweest in de verhalen achter de 'grote boeven', zoals haar vader ze vroeger had genoemd. Ze vond het een interessant achtergrondverhaal. Toen Michael zei dat hij koffie voor Olivia ging halen, glimlachte ze vriendelijk. Naar haar idee was hij helemaal niks veranderd de laatste twee jaar. Dat zou het nog moeilijk gaan maken. Hoe zou ze in godsnaam professioneel kunnen blijven met iemand die in haar verleden zo'n groot deel van haar leven was. Ze moest een manier gaan zoeken om dat te doen. Tuurlijk konden ze wel als vrienden met elkaar omgaan maar ze had ook nog Alex. Ze waren al ruim een half jaar een band aan het opbouwen, dat was natuurlijk niet niks. 'The same as usual, thanks.' Olivia stapte uit de auto om even haar benen te strekken. Ze waren nog niet zo lang onderweg maar ze kon lastig stilzitten. Ze had geen ADHD, meer de drang om niet haar dag te verspillen met op de bank zitten en niks doen. Alhoewel ze in het verleden uren lang met Michael op de bank kon liggen en alleen maar films kijken, pizza eten en aandacht voor elkaar hebben. Hij had haar daarin veranderd. Sinds hij wegging, was zij nooit meer zo geworden, ze kon niet meer stil zitten. Het was nog erger geworden dan voorheen. Ze zette haar zonnebril op en keek om zich heen. Ze was toch wel lichtelijk gespannen om deze opdracht uit te voeren. Het was natuurlijk haar eerste keer en ze wilde het niet verpesten. Ze leunde tegen de auto en sloot kort haar ogen. Het zou wel goedkomen.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
'No problem, I'll be right back', zei hij, en hij begon te stappen richting het tankstation, beter gezegd het winkeltje wat er aan vastlag. Gelijk liep hij naar de automaat waar hij zowel voor Olivia als zichzelf koffie haalde. Hij nam ook nog wat snacks mee, en nadat hij deze had afgerekend bij de kassa, liep hij weer richting de wagen. Het was heerlijk weer. Niet te warm, maar wel net goed zodat je niet helemaal ingepakt moest rondlopen. Michael was nooit echt een winter mens geweest. Hij hield niet van de kou. De dagen die zouden korten, waardoor het constant leek alsof je in een donker gat zat. Het was vreemd om terug te zijn hier in het land, nadat hij een lange tijd in Zuid-Afrika had gespendeerd. Hier was het altijd heerlijk warm, de mensen waren er altijd goedgezind en vriendelijk tegen elkaar. Een goede sfeer, naast zijn grimmige opdracht dan, waar hij een organisatie moest onderzoeken die handelden in jonge kinderen en vrouwen. Een mooi zicht was het niet, alles wat hij had ontdekt, maar het was hem wel in zijn eentje gelukt. Het gaf hem ook de bevestiging dat hij gemaakt was voor dit werk. Dat hij effectief een verschil kon maken voor bepaalde groepen, die anders volledig aan hun lot overgelaten werden. Eenmaal aangekomen bij de auto gaf hij een van de koffies aan Olivia, en de zak met snacks zette hij alvast in de wagen. 'You're okay?', vroeg hij, terwijl hij tegen de auto aanleunde, en zijn blik even over de parking langs het tankstation liet glijden. Druk was het niet op enkele wagens en camions na.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Een zachte windvlaag zorgde er voor dat Olivia haar haren voor haar gezicht gingen. Het was een prachtige dag, niet te warm. Ze haalde de haren uit haar gezicht en stopte ze achter haar oor. Ze werd wakker geschud door de auto deur die ze open hoorde gaan. Ze keek om en pakte de koffie aan die Michael aan haar gaf. 'Thanks, exactly what I needed. I'm okay, just a little nervous. It's my first undercover assignment.' Ze keek opzij, waar Michael naast haar tegen de auto aangeleund stond. Kort liet ze haar ogen langs zijn lichaam glijden. Ze was altijd een fan geweest van zijn tatoo's. Zelf had ze er ook een aantal op haar onderarmen en op de rest van haar lichaam op plekken die niet voor iedereen zichtbaar waren zoals onder haar bh-bandje. Ze vond het een stoer gezicht. Met een soepele beweging bracht Olivia de koffiebeker naar haar mond en nam ze een slokje van de - eigenlijk nog iets te hete - koffie. Heerlijk. Ze hoopte dat ze dan toch een keer goed wakker zou worden. 'So, tell me about South-Afrika. I want to hear all about it.' Dat was zo; ze was heel geinteresseerd. Ondanks dat het haar enorm veel pijn had gedaan dat hij weg was gegaan, was ze trots op hem. Het was niet zomaar een opdracht. Ze wist er het fijne niet van maar ze wist wel dat als ze agenten naar het buitenland stuurde dat het vrijwel altijd een grote criminele organisatie betrof die ze niet zomaar konden infiltreren. Ze was op dat moment ook wel jaloers geweest, zij wilde het ook wel. Ze konden alleen geen vrouwen hebben op de opdracht. Dat zou vast wel een reden hebben gehad. Misschien was het wel iets met prostitutie, ze had geen idee. Aandachtig keek ze naar Michael.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Hij knikte vol begrip. Voor hem was het ook moeilijk, zijn eerste opdracht. Hij herinnerde het zich nog goed. Het was niet eens zo een grote opdracht. Eerder infiltreren in een kleinere drugsbende. Ze terroriseerde de stad, en dat was de eigenlijke reden waarom er een undercover op werd gezet. Om het zo snel mogelijk op te rollen en te laten stoppen. Hij kon zich dus heel goed inbeelden dat ze zenuwachtig was, maar dat was voor niets nodig. 'Don't be. It's gonna be ok. It's really not that hard, and I'm here to support you when you need me. You're not alone in this', stelde hij haar gerust, waarna hij een slok van zijn koffie nam, en naar haar keek. Ze was niets veranderd. Enkel wat volwassener geworden in haar gezicht, maar haar manier van doen en spreken waren nog net hetzelfde. Niet dat hij had verwacht dat ze heel erg zou veranderen. Olivia was altijd het type persoon geweest die gewoon alles deed zoals zij dat wilde, en die zichzelf niet zou aanpassen voor anderen. Dat was toch altijd het gevoel dat hij bij haar had. Het was wat hem zo had aangetrokken tot haar. Hij was trots op hoe goed ze het er vanaf had gebracht de afgelopen jaren, nu hij zag hoe goed het werkelijk met haar ging. 'It was a weird experience. Something with children, that's always a tough one. I'm glad this is something totally different. But it was nice there. Nice people and a nice environement to be in, altough I missed it here', gaf hij eerlijk toe. 'What about you? How were the last 2 years in your life? I probably missed a lot', zei hij.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld