schreef:
[KIJKWIJZER: Seks - Geweld - Angst - 18+]
Je mag reageren op dit topic, je mag complimenten geven en vragen stellen over wat er zal gebeuren... Ik kan ook taggen wanneer er vervolg is <3
Diep van binnen weet ik dat het niet zou werken. Dat het niet kán en mag werken. Hij wilt onze affaire geheim houden, want als Mireille of Anisa hier ooit achter komen... Dat zal het einde betekenen van wat Huug en ik hebben. Mijn gevoelens blijven continue versterken, elke keer dat ik hem zie, blijft een magisch moment. Hij weet hoe mij moet verblijden, hij weet hoe mij moet verrassen, maar bovenal: hij weet hoe me moet verwennen. Mijn gevoelens voor Anisa beginnen langzaam weg te trekken. Hoe vaker ik Hugo zie, hoe meer ik verlang naar hem. De affectie tussen Anisa en mij is niet meer zoals vroeger. Ik blijf bij haar, zodat ik een protectie heb en alles zal kunnen blijven ontkennen.
Vanavond is het tijd voor Anisa. We wonen nog niet samen, maar ze slaapt hier wel drie dagen in de week. Ze kan nog niet volledig afscheid nemen van de boerderij waar ze met haar ouders woont, dus ze blijft daar nog eventjes wonen, tot dat ze er wel klaar voor is.
Terwijl ik al in mijn lerenpakje klaar lig op mijn bed en wat zit te appen met Hugo, wacht ik op ons Anies. Ik stuur hem wat teasende foto's, maar opeens reageert hij niet meer. Er spoken allemaal vragen door mijn hoofd, is hij betrapt? Is hij aan het masturberen? Gaat hij me op een pornosite gooien? Anisa is er nog steeds niet en ondertussen wacht ik al 47 minuten in stress op reactie van Huug, hij laat nooit uit het niets meer van zichzelf horen, hij zegt het me zelfs als hij zijn stropdasje gaat strikken? Opeens worden mijn diepe gedachtes ruw verstoord door luid gebonk op de ramen. Moet ik nou echt zo naar buiten? Shit. Hoe ga ik dit oplossen. Ik roep hard voor de deur dat ik niet open kan maken, omdat de deur vast zit. "Gi, open die toeganspoort! Spoedig! Het is noodzakelijk..." - ik herken die stem uiteraard gelijk, het heerlijke bekakte accent, de vreemde, middeleeuwse - maar slim klinkende - zinnen. Het is Huug! Hij is helemaal bebloed, in de stress, tranend. Ik trek hem gauw naar binnen. "Wat is er gebeurd?!" vraag ik in alle stress. - "I-i-ik he-" en voordat Hugo zijn zin af kon maken, viel hij neer. Daar stond ik dan in mijn leren pakje.
Je mag reageren op dit topic, je mag complimenten geven en vragen stellen over wat er zal gebeuren... Ik kan ook taggen wanneer er vervolg is <3
Diep van binnen weet ik dat het niet zou werken. Dat het niet kán en mag werken. Hij wilt onze affaire geheim houden, want als Mireille of Anisa hier ooit achter komen... Dat zal het einde betekenen van wat Huug en ik hebben. Mijn gevoelens blijven continue versterken, elke keer dat ik hem zie, blijft een magisch moment. Hij weet hoe mij moet verblijden, hij weet hoe mij moet verrassen, maar bovenal: hij weet hoe me moet verwennen. Mijn gevoelens voor Anisa beginnen langzaam weg te trekken. Hoe vaker ik Hugo zie, hoe meer ik verlang naar hem. De affectie tussen Anisa en mij is niet meer zoals vroeger. Ik blijf bij haar, zodat ik een protectie heb en alles zal kunnen blijven ontkennen.
Vanavond is het tijd voor Anisa. We wonen nog niet samen, maar ze slaapt hier wel drie dagen in de week. Ze kan nog niet volledig afscheid nemen van de boerderij waar ze met haar ouders woont, dus ze blijft daar nog eventjes wonen, tot dat ze er wel klaar voor is.
Terwijl ik al in mijn lerenpakje klaar lig op mijn bed en wat zit te appen met Hugo, wacht ik op ons Anies. Ik stuur hem wat teasende foto's, maar opeens reageert hij niet meer. Er spoken allemaal vragen door mijn hoofd, is hij betrapt? Is hij aan het masturberen? Gaat hij me op een pornosite gooien? Anisa is er nog steeds niet en ondertussen wacht ik al 47 minuten in stress op reactie van Huug, hij laat nooit uit het niets meer van zichzelf horen, hij zegt het me zelfs als hij zijn stropdasje gaat strikken? Opeens worden mijn diepe gedachtes ruw verstoord door luid gebonk op de ramen. Moet ik nou echt zo naar buiten? Shit. Hoe ga ik dit oplossen. Ik roep hard voor de deur dat ik niet open kan maken, omdat de deur vast zit. "Gi, open die toeganspoort! Spoedig! Het is noodzakelijk..." - ik herken die stem uiteraard gelijk, het heerlijke bekakte accent, de vreemde, middeleeuwse - maar slim klinkende - zinnen. Het is Huug! Hij is helemaal bebloed, in de stress, tranend. Ik trek hem gauw naar binnen. "Wat is er gebeurd?!" vraag ik in alle stress. - "I-i-ik he-" en voordat Hugo zijn zin af kon maken, viel hij neer. Daar stond ik dan in mijn leren pakje.