Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Welcome to the Jungle

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

ORPG ft. de liefste

WARNING: mob scenes etc.

Welcome to the jungle, we've got fun and games
We got everything you want honey, we know the names
We are the people that can find whatever you may need
If you got the money, honey we got your disease

-

Axel Dakota Guyan

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:

Sierra Lynn Castillo

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
"You know? If you didn't push me this hard, I wouldn't have slapped you across the face," zei de brunette verveeld. Ze was op de achterbank van een busje geduwd, maar dit ging met dusdanig veel geweld dat ze het nodig had gevonden om enige weerstand te bieden. Sierra kon wel wat hebben, maar ze liet zich niet zomaar mishandelen. "Castillo, if you don't shut the fuck up right this second.." dreigde de man die naast haar plaats nam en vervolgens haar polsen beetgreep. "Then what? Huh? Then what?" Ze liet toe hoe de man naast haar met wederom het nodige geweld haar polsen aan elkaar vastmaakte door middel van een tiewrap. Ze had niet verwacht hier vriendelijk behandeld te worden, maar zolang zij meewerkte, vond ze niet dat ze deze behandeling verdiende. Sierra was dan ook niet bang om haar ongenoegen daarover uit te spreken en iemand wellicht uit te dagen. "Oh, sweetie, you do not want me to finish my sentence." Ze keek op en keek de man strak aan waarna ze kort glimlachte. "But I do," zei ze simpel. Haar woorden zorgden ervoor dat de man met zijn ogen rolde en zijn blik ergens anders op richtte. Het duurde ook niet lang voordat het busje in beweging kwam, waardoor Sierra opgelucht zuchtte. Veel zin om dit te gaan doen had ze niet, maar die zin had ze wel gemaakt. Ze had zich tot in de puntjes voorbereid en tot dusver was haar plan ook volledig geslaagd. Ze was veroordeeld voor doodslag en had zelfs aangegeven schuldig te zijn, terwijl ze het slachtoffer nog nooit in haar leven had gezien. Ze had zichzelf goed kunnen framen en het had haar toch wel verbaasd dat iedereen haar leek te geloven. Van tevoren had ze gedacht dat dat het moeilijkste gedeelte zou zijn, maar het was haar zo ontzettend makkelijk af gegaan. "So where exactly are we going?" Ze hield zich voor de domme, want ze wist precies waar ze naartoe ging. Ze zou het adres zelfs op kunnen noemen. "I told you to shut up, remember?" Dit keer was het de brunette die met haar ogen rolde. "Sorry, forgot," zei ze met een sarcastische ondertoon in haar stem. Ze richtte haar blik naar buiten, omdat er niet heel veel anders te zien was dan de twee mannen bij haar in het busje. Toch leek haar sarcastische opmerking niet helemaal goed te vallen bij de meneer naast haar, omdat hij de tiewrap om haar polsen nog strakker aan begon te trekken. "Oh, thank you. This is a lot more comfortable. Thank you so much," sprak ze. "You sure have a big mouth for someone like you. I'm sure you're not this tough once you're inside," zei de man geïrriteerd, waardoor Sierra kort grinnikte. "Tell me more about inside." - "You'll see once you get there, love. If I were you, I'd be worried about whether I'd survive the night or not. There aren't a lot of women there and the women that are there are a lot more dangerous than you are. You won't even get through the night so if you want to make your last day miserable, be my guest, but you're really fucking stupid," ratelde de man aan één stuk door. Sierra keek hem slechts geamuseerd aan, omdat zijn bedreigingen haar niet zoveel konden doen. Hij gaf haar geen nieuwe informatie, dus maakte niets van zijn woorden haar ook maar een klein beetje bang. "So you're saying that I should be scared because I am a woman? Oh, I'm gonna miss you inside. You're really funny," verzuchtte ze, waarna ze wat onderuitgezakt ging zitten en opnieuw naar buiten keek. Ze kon zien dat ze steeds dichterbij de locatie kwamen, dus ze was blij dat ze eindelijk van die vent naast haar af was. Binnen zou het heus niet één grote, gezellige boel zijn, maar het was beter dan iemand die haar bang probeerde te maken voor iets waar ze absoluut niet angstig voor was.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Dag 47. Hij telde ze allemaal, weggestreept met een zakmes op de wand naast hem als een bezetene met niets beters te doen. Sinds zijn aankomst hier bij het viezige kraakpand in de buitenwijken van een stad die hij niet kende, had gefantaseerd over zijn wraak. Alhoewel dat momenteel nog ver buiten zijn bereik lag, voelde elke streep als een streep dichterbij. En dat was tot nu toe alles wat hem nog bedaard had kunnen houden om zijn aandacht erbij te houden.
Op een langzame, desalniettemin wat geërgerde wijze blies hij de rook tussen zijn lippen door naar buiten. De kou in de kamer had hem niet langer meer kunnen deren; sinds dag 1 was Dakota er zodanig aan gewend geraakt dat de kille bries door het kapotgeslagen raam slechts een herinnering was dat hij daadwerkelijk nog leefde. Althans, dat was wat hij zichzelf wijsmaakte, evenals zijn ongevraagde kamergenoot, Bryce.
Verveeld zag hij hem achteruit leunen tegen de muur aan de andere zijde van de kamer. "Are you still doing that shit?" werd hem zonder meer toe gemompeld. "C'mon, what's the use? Like you're getting out of here anytime soon. Unless you're planning to do it in a body bag." Dakota wuifde zijn woorden weg, de sigaret tussen zijn lippen laten haken om de rook ietwat uit zijn mond te laten sijpelen. Ongeïnteresseerd in zijn kamergenoot, keek hij toe hoe de rook teniet ging in de lucht. "Wait and see," lispelde hij voor zich uit. "Just wait and see." Het was niet dat hij al een plan had, maar de tijd zal het leren, of niet soms?
Dakota draaide het zakmes in een cirkel in zijn grip, deze vervolgens dichtgeklapt om hem terug in zijn broekzak te schuiven. Hoe laat het was, wist hij niet, maar het gejoel van beneden verklapte dat er een nieuwe ronde van gevechten ontstaan was. Iets wat ook Bryce opgevallen was. In de kortste keren weerklonk hard gegalm van metaal, hardhandig tegen de wanden, kozijnen en tralies geslagen om het begin aan te kondigen.
"Someone's excited for the fights." Bryce's grijns kon hij nog in zijn ooghoeken zien, geamuseerd door de nieuwe rondes van gevechten. De laatste keer was een paar dagen geleden geweest en als hij iets wist van zijn kamergenoot, was het dat hij op de gevechten kickte. Iets waar Dakota totaal niet mee bezig was. Hij rolde met zijn ogen. "For sure am." Met gezucht blies hij het laatste beetje rook uit. Hij ergerde zich er mateloos aan, maar er was iets in hem dat toch de gevechten bij wilde wonen. Misschien was het dan toch de verveling die op begon te spelen. Zodra hij Bryce dan ook op zag staan, zijn schouders ophalend, volgde hij hem dan toch. Met gegrom liep hij achter hem aan de kamer uit. De aanstalten die Bryce maakte om een opmerking te maken, werd door hem vrijwel meteen afgekapt. "Shut up and keep walking." Hij mikte zijn sigaret in de uiterste hoek van de kamer, de stilte van Bryce weer gehoord voor hij dan toch wat plezierig gemompel hoorde ontsnappen.
"Whatever you say, homeboy."

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
De rit naar het kraakpand zou in totaal een uur en tien minuten duren. Op de klok voorin de auto kon ze zien dat ze inmiddels al een uur en vijf minuten onderweg waren, wat inhield dat ze ieder moment op de plaats van bestemming konden arriveren. Het zou haar bang moeten maken, maar Sierra maakte het eerder enthousiast. Dat de man naast haar nog meerdere pogingen deed om haar enigszins bang te maken begon haar dan ook met de minuut meer te irriteren, maar ze had zich netjes ingehouden. Het hielp immers ook niet om tegen hem in te gaan. Het zorgde ervoor dat de tiewraps alleen maar strakker en strakker werden aangetrokken en hoewel ze hem hier in eerste instantie voor had bedankt, wilde ze hem juist wel wat aandoen.
"We're here." Sierra keek met een pruillip om naar de man naast haar. "So this is goodbye?" vroeg ze zielig. Haar domme grapje zorgde ervoor dat ze bij haar keel werd gegrepen, maar de man deed het niet met dusdanig veel geweld dat ze bang was om te stikken. "You should be happy I don't get to say what happens to you," sprak hij haar streng toe. Sierra kon niet reageren, aangezien hij haar keel half dichtkneep en ze kon hem dus alleen maar strak aankijken. Enkele tellen later liet hij haar los en het duurde niet lang voordat ze de bus uit werd gesleurd. Ze had comfortabele kleding aangetrokken, maar wilde er nog wel enigszins presentabel uit zien. Ze hoopte juist dat haar uiterlijk haar een underdog positie gaf, omdat dat precies de positie was die ze daarbinnen wilde hebben. Ze wilde niet al te veel opvallen, maar ze wilde ook niet dat er over haar heen werd gelopen. Van dat laatste was ze wel zeker, want dat liet ze gewoon niet gebeuren.
Ze werd overgedragen aan twee andere mannen die haar aan haar armen mee het gebouw in sleurden. Eenmaal binnen werd de tiewrap doorgeknipt en werd ze - gelukkig door een vrouw - van top tot teen gefouilleerd. "Sweetie, this has been done many times. You're not going to find anything. If I were you, I'd spare myself the effort." Die opmerking zorgde ervoor dat ze hard tegen de muur achter haar werd geduwd en ze direct streng werd toegesproken door de vrouwelijke bewaker. "Say that again and it'll be the last thing you ever get to say. You hear me?" Sierra fronste kort, maar hield toch haar mond. Ze moest immers zorgen dat ze in ieder geval binnen kwam en haar grote mond hielp haar daar blijkbaar niet bepaald mee.
Nadat zij goed was gecontroleerd en de papieren in orde waren, werd haar duidelijk gemaakt dat ze het vanaf nu alleen moest doen. Ze zou alles vanzelf meemaken, want ruimte voor vragen stellen aan de bewakers was er niet. De deuren werden voor Sierra geopend en zonder er verder bij na te denken stapte de brunette dan ook naar binnen toe. Een oorverdovend geluid vulde haar oren, wat ervoor zorgde dat ze direct een beetje in de war was. Er liepen allerlei mensen rond en allemaal leken ze ontzettend blij te zijn om iets. In eerste instantie dacht ze dat het om haarzelf ging, maar niemand leek haar een blik waardig te gunnen. Sierra stapte wat verder naar binnen toe, zodat ze het hele gebeuren van dichterbij kon aanschouwen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De ijzeren trappen leidden hen naar beneden, daar waar een menigte zich had verzameld om een geïmproviseerde ring. Het was een ongeschreven regel geworden dat de middenruimte van de grootste hal bij de onderverdieping gebruikt werd voor gevechten, dat waar ook Dakota kort na zijn gevangenschap snel achter was gekomen. Ook nu was het gejoel oorverdovend. De tientallen, wellicht bijna honderden omstanders drukten elkaar opzij, zoekend naar een plek vanaf waar ze goed zicht hadden. Echt twee vechters kon Dakota nog niet zien staan, maar een enkel gedaante in het midden van het enige lege oppervlak was hem tussen de schouders en hoofden van de menigte wel opgevallen. En het zwarte, lange haar dat slordig weg gebonden was in een knot kon van niemand anders zijn dan van Jacob zelf. Het was dan wel het eerste gevecht dat hij besloot te gaan bekijken in deze setting; het maakte niet dat Dakota zijn mede gevangenen niet kende. Allesbehalve zelfs. Hij had zich in de schaduwen verborgen om juist een oog in het zeil te kunnen houden en zijn bondgenoten wijs te kiezen.
Arrogant was Jacob wel. Overmoedig ook. Dat reflecteerde in zijn ogen door zijn karakter. Sterk was hij zeker, maar Dakota betwijfelde of hij nog wel onoverwinnelijk was zodra er een strategische tegenstander de ring in stapte. Zijn woede uiten, daar was de afstammeling van de Indianen wel goed in, maar tactisch vechten was een heel ander verhaal. Daarnevens had hij zijn lengte niet mee. 1 meter 90 was een flinke hoogte om een klap uit te moeten delen zodra hij een kleinere tegenstander had.
Hij was dan ook enigszins geamuseerd om te zien dat een ander figuur de vechtlinies betrad. Wie het was, wist hij ditmaal niet, maar de uitstraling vertelde hem al genoeg; dit was een vechter met geduld, kracht en strategie. Het zou geen gemakkelijk gevecht worden maar als Dakota wat in zou zetten, zou hij inzetten op de nieuweling.
Zijn fascinatie voor de mannen in de ring werd stilletjes door Bryce opgemerkt, die hem wat onnozel zat te bekijken. "What are you looking so serious for?" werd hem achteloos gevraagd, waarop Dakota onbewogen naar de vechters bleef staren. "I'm estimating the competition," bracht hij mat uit. "The rookie is going to win."
Gelach vulde zijn oren, de blauwe ogen van Bryce de zijne al cynisch zien kruisen. Alhoewel zijn warrige, donkerblonde haar half voor zijn gezicht viel, was het niet lastig om te zien dat hij hem wel degelijk uit zat te lachen. "Are you blind? Jacob has guns the size of your head." Bryce fronste. Dakota schudde slechts zijn hoofd. "The same goes for his arrogance. He's got an ego too big to fit into the room." En het was juist dat ego wat hem in de weg zou gaan zitten. Mogelijk dan wel niet in de eerste helft van het gevecht, maar de tweede helft zou hem de kop gaan kosten. Hij zou uiteindelijk te veel vertrouwen hebben dat hij toch niet geraakt zou worden en dat zou precies zijn waarmee hij de fout in zou gaan.
"C'mon. You aren't seriously telling me you think greenie there is going to knock him cold?" vroeg de jongen hem, een reactie die zijn mondhoeken alleen maar verder omhoog liet trekken. Zwijgend keek Dakota toe hoe de twee vechters om elkaar heen cirkelden als twee roofdieren om een prooi. "Are you on drugs or something?" Een antwoord daarop gaf hij hem niet. Zijn gezicht verried echter genoeg over het feit dat hij zijn uitspraken gewoonweg lachwekkend vond. "You'll see," lispelde hij voor zich uit.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Sierra kreeg het gevoel alsof ze in een apenkooi midden in een dierentuin was beland. Er was ontzettend veel lawaai, maar ze kon niet zien waar het door kwam. Aangezien ze wel nieuwsgierig begon te worden liep ze er wel steeds dichter naartoe, totdat ze naast allerlei andere mensen stond die ook hard aan het joelen waren. Veel meer zicht dan een aantal meters terug had ze echter niet, omdat ze niet over alle hoofden heen kon kijken. Het viel haar direct op dat er inderdaad een stuk meer mannen dan vrouwen waren. Sterker nog, op het eerste gezicht zag ze geen enkele vrouw, maar dat kwam ook doordat ze niet over die lange lijven heen kon kijken.
Naast haar stond ook een raar figuur. Het type man dat een normale vrouw op straat wilde ontwijken. Het type man waar je wel een blokje om voor zou lopen, zodat hij niet zou weten waar je woonde. De man leek zó ontzettend enthousiast dat ze besloot dat ze uit hem meer informatie moest zien te krijgen. "What's going on?" vroeg ze hem dan ook. Ze zag hoe hij haar geamuseerd aankeek, maar dat dit in eerste instantie ook de enige reactie was die ze uit hem kreeg. Ze had hem in ieder geval stil gekregen, waardoor ze voor een paar tellen minder bang hoefde te zijn dat hij haar aan haar rechteroor doof zou maken door het kabaal dat hij in zijn eentje al produceerde. "Can you tell me what the fuck is going on?" vroeg ze dit keer wat geïrriteerder, omdat ze zijn blik absoluut niet kon waarderen. Tien jaar geleden had ze een man zoals hem nooit aan durven spreken, maar nu boeide het haar vrij weinig met wie ze te maken had. "Did you get lost on the way to the icecream truck, love? I think you're in the wrong place," zei de man met een brede grijns op zijn gelaat. "No, I was on my way there but then I decided I wanted to go here," antwoordde de brunette met een neppe glimlach. Ze was het wel gewend dat men haar wat minder serieus nam, zeker in een plek als deze. Sierra had een onschuldig uiterlijk en zag er meer uit als the girl next door dan als een veroordeelde crimineel, maar dat gaf haar juist de positie die ze graag wilde. Men zou nooit bedenken dat zij de persoon was die iets uitgevreten had. "I'll tell you under one condition. You'll come find me later or in the next couple of days and you'll have some fun with me," antwoordde de man, waardoor ze met haar ogen rolde. "Sorry honey, I don't do that with men who have small dick energy." Ze blies hem nog een handkus toe waarna ze maar op zoek ging naar een andere plek in de menigte, omdat die man haar toch niets ging vertellen. Tot haar opluchting volgde hij haar ook niet, want ze hoorde hem al snel weer allerlei geluiden maken.
Sierra ging aan de andere kant van de menigte staan, want het was haar opgevallen dat de mensen zich in een soort cirkel hadden gevormd. Ze besloot om dezelfde vraag te stellen, maar dit keer aan iemand anders. "Hi, can you tell me what's going on here?" Ze had het aan een willekeurig persoon gevraagd, maar ze had er wel voor gekozen dat deze man niet keihard aan het schreeuwen was. Pas toen ze de vraag had gesteld keek ze zijn kant op, waardoor ze kort fronste. Bingo. Tot haar verbazing leek ze direct de persoon uitgekozen te hebben die ze had willen spreken, al was dat niet per se haar intentie geweest om dat direct te doen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De furie tussen de twee kandidaten was nog te merken aan de sfeer om hen heen. Naarmate de twee mannen meer om elkaar heen cirkelde, wachtend op het startsignaal, werd de energie van omstanders feller. Ook hijzelf voelde inmiddels het bloed sneller door zijn lichaam pompen van adrenaline. Gevechten hadden altijd al dat effect op hem gehad.
Zwijgzaam keken zowel hij als Bryce naar de vertoning voor hen. Een fluitje weerklonk luid, het begin van het gevecht ingeluid waarna hij Jacob naar voren zag snellen. Zijn lengte was een flink voordeel, maar het was er ook wel eentje die de nieuweling zich ook leek te beseffen. Hij hield zich laag en richtte zijn aandacht vooral op andere plekken waar hij hem raken kon. Snelheid had hij immers wel.
Een paar rake klappen werden vanuit Jacob uitgedeeld, de nieuweling even van zijn stuk gebracht. Stommelend zag hij hem naar zijn evenwicht zoeken. Het gelach van Bryce hoorde hij nog naast zich, hem een schouderklop gegeven. "Good guess, Guyan," werd hem toegelachen. "Better luck next time." Iets waarop Dakota niet eens reageerde. Het gevecht was nog niet voorbij, of wel soms?
De nieuwe leek nog ietwat op stoom te moeten komen. Pas na nog een ronde van rake klappen vanuit zijn tegenstander, zag hij hem zich bij elkaar rapen op een andere wijze dan hiervoor. Hij deelde geen roekeloze tikken meer uit zoals zijn tegenstander, maar probeerde eerder zijn kansen geduldig af te wachten en ondertussen zijn verdediging hoog te houden. En dat resulteerde al gauw in een paar flinke klappen die de gigant allesbehalve aan zag komen. Pijnigend zag hij Jacob naar zijn kaak grijpen. Met een lichte grijns keerde hij zich half naar zijn kamergenoot. "You were saying?" Een grimmige blik werd hem teruggeschoten, wat hem des te meer amuseerde. Een ander woord had hij desalniettemin niet meer uit kunnen brengen voor een andere stem hem had gestoord. Fronsend keek Dakota naar links, daar waar hij oog in oog stond met een meisje die hij nog niet eerder had gezien.
Haar lange, donkere haar viel soepel langs haar gezicht naar beneden. Ze was volledig in het zwart gekleed, makend dat ze hem niet zozeer opgevallen was in de menigte, mocht ze hem niet aangesproken hebben.
Haar twee heldere, groene ogen keken hem vragend aan en schudden hem uit zijn lichte trance. "This is what they call entertainment here," mompelde hij, net hard genoeg voor haar om mee te kunnen krijgen. Hij knikte naar de ring. "Fighting is a way of pastime. Also, it's very amusing to watch." Een lichte grijns ontstond rond zijn lippen. En of het tijdverdrijf was. Hoewel hij zich nog niet eerder bij het publiek had gevoegd om mee te kijken, moest Dakota toegeven dat het wel degelijk erg vermakelijk was om aan te zien.
Hij keerde zich weer tot het meisje naast hem om haar blik weer te kruisen. "You just got here, didn't you?" vroeg hij haar achteloos. Als iets hem dat vertelde, was het wel de aanblik van haar kleding; nog zwart gekleurd en zo smetteloos als het maar kon. Ze leek niet als iemand die er langer dan een paar uur, wellicht een dag, gezeten had.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Dat de mensen om haar heen opgewonden waren was een understatement. Het enige waar ze nog achter moest zien te komen was waarom ze zo opgewonden waren. Ze zag enkele mannen elkaar hard duwen zodat ze dichterbij het spektakel kwamen en even twijfelde ze of ze niet gewoon door de menigte moest lopen, zodat ze vooraan stond en kon zien wat er aan de hand was. Echter kwam ze al snel tot de conclusie dat dat waarschijnlijk niet de bedoeling was en dat ze op die manier absoluut geen vrienden zou maken. Sierra gaf weliswaar niets om vrienden, maar hoefde niet in de eerste tien minuten al vijanden te maken.
Ze had haarzelf verbaasd en was voor een kort moment van haar stokje geslagen, omdat ze niet verwacht had Dakota nu al te zien. Haar ogen gingen onderzoekend over zijn gezicht heen, maar voor zover zij kon zien en voor zover zij er verstand van had, zag hij er nog gezond uit. Ze kende hem niet en hij kende haar niet, maar het was niet zo alsof hij onder de blauwe plekken of schrammen zat. Dat was een goed teken.
Ze fronste kort toen haar werd verteld dat wat er gebeurde vermaak was, omdat het er alles behalve vermakelijk uit zag. Daarentegen had Sierra ook een heel andere voorstelling van plezier en vermaak, ook al kon ze nog steeds niets zien. "Entertainment, huh?" Aangezien hij een richting op knikte ging ze nogmaals op haar tenen staan om wat te kunnen zien, maar ook deze poging was tevergeefs. Toen hij aangaf dat het om vechten ging viel het kwartje. "You think it's amusing to watch people beat each other up? Damn, you've never had fun before," merkte ze op. Sierra moest wellicht opletten met haar opmerkingen, omdat die niet altijd goed zouden kunnen vallen, maar vaak had ze de woorden al uitgesproken voordat ze erover na kon denken.
Omdat ze inmiddels wel doorhad dat ze niets zou kunnen zien deed ze ook geen moeite meer. Daarnaast interesseerde ze zich niet voor dit soort dingen, ook al leken alle aanwezigen hier nu in een cirkel te staan en leek iedereen de tijd van zijn leven te hebben. Ze keek op toen haar wat werd gevraagd. "What makes you think I just got here? I've actually been here for a couple months already. Just never shown any interest to these type of things," grapte ze. Waarom ze meteen begon te liegen over zoiets als dit wist ze niet, want het was ook helemaal niet grappig. "But um, no, I got here like... five minutes ago? Something like that," zei ze terwijl ze haar schouders ophaalde.
Ze voelde hoe ze een elleboogje in haar ribbenkast kreeg van een man naast haar die ook duidelijk veel te enthousiast was. Het zorgde ervoor dat ze met haar ogen rolde en haar armen over elkaar heen sloeg, zodat hij de volgende keer haar armen zou raken en niet haar ribben. "But keep watching. I wouldn't want to withhold you from something that you apparently think is fun." Ze knikte nu ook naar de ring. Ze moest nog gaan bedenken hoe ze alles aan zou gaan pakken, maar voor nu leek het haar verstandig om hem zijn gang te laten gaan. Sierra wilde zich niet nu al gaan opdringen. Daarnaast leek hij zich te vermaken en ze wist ook niet hoe vaak dit soort dingen plaats vonden, waardoor ze hem dat plezier niet wilde afnemen. "Just make sure to give me a summary of it afterwards since I can't really see it," grinnikte ze zachtjes. Haar zwarte sneakers konden - helaas - niet voor extra hoogte zorgen. Omdat ze hem verder met rust wilde laten zette ze een aantal stappen naar achteren. Op die manier wilde ze hem het gevoel geven alsof hij haar niets hoefde te vertellen tijdens dat gevecht, zodat hij gewoon kon kijken. Na een aantal stappen voelde ze een soort muur tegen haar rug aan, waardoor ze omkeek. Al snel zag ze dat ze tegen een pilaar aan was gelopen. Ze besloot om er maar tegen aan te leunen en het hele boeltje vanaf die pilaar te observeren, al was er weinig te zien.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld