Timebomb schreef:
Goedenavond allemaal,
Daarnet hebben we als het goed is, met alle Nederlanders althans, weer even stilgestaan bij de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en daarop volgende oorlogen. Dit jaar was de dodenherdenking heel anders vormgegeven. Geen grote groepen mensen op de Dam, geen bijeenkomsten bij kerkjes of op pleinen. Nee, vandaag was het pas écht stil.
Ik vind het een bijzondere situatie en ook een goed moment om eens even echt goed stil te staan bij onze vrijheid. Sinds de coronamaatregelen is alles wat eerst zo vanzelfsprekend was, ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Van de een op de andere dag hadden we niet meer de vrijheid om naar de sportschool te gaan of te genieten van een etentje. Voor veel is dit een lastige periode en ik moet toegeven dat ik het er zelf soms ook moeilijk mee heb.
Maar vandaag denk ik: ‘Waar zeur ik eigenlijk over?’ Wij hebben nog steeds de vrijheid om de deur uit te gaan, mits we ons aan de maatregelen houden. In de Tweede Wereldoorlog was zelfs een blokje om al niet meer vanzelfsprekend. Het raakt me nu des te meer als ik me maar een beetje probeer in te denken hoe moeilijk die tijd was.
Daarom wil ik jullie ook vragen om even stil te staan bij deze periode en na te denken of het jullie ook tot inzichten heeft gebracht.
Wat waardeer jij nu meer, terwijl je het eerst als vanzelfsprekend zag?
Ik hoop dat we hier vanavond even met zijn allen over kunnen kletsen en ik ben stiekem ook wel benieuwd hoe jullie bevrijdingsdag morgen gaan vieren. Want hoe opgesloten we ons nu soms voelen; we zijn zeker wel vrij!
Liefs,
Lisa
Goedenavond allemaal,
Daarnet hebben we als het goed is, met alle Nederlanders althans, weer even stilgestaan bij de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en daarop volgende oorlogen. Dit jaar was de dodenherdenking heel anders vormgegeven. Geen grote groepen mensen op de Dam, geen bijeenkomsten bij kerkjes of op pleinen. Nee, vandaag was het pas écht stil.
Ik vind het een bijzondere situatie en ook een goed moment om eens even echt goed stil te staan bij onze vrijheid. Sinds de coronamaatregelen is alles wat eerst zo vanzelfsprekend was, ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Van de een op de andere dag hadden we niet meer de vrijheid om naar de sportschool te gaan of te genieten van een etentje. Voor veel is dit een lastige periode en ik moet toegeven dat ik het er zelf soms ook moeilijk mee heb.
Maar vandaag denk ik: ‘Waar zeur ik eigenlijk over?’ Wij hebben nog steeds de vrijheid om de deur uit te gaan, mits we ons aan de maatregelen houden. In de Tweede Wereldoorlog was zelfs een blokje om al niet meer vanzelfsprekend. Het raakt me nu des te meer als ik me maar een beetje probeer in te denken hoe moeilijk die tijd was.
Daarom wil ik jullie ook vragen om even stil te staan bij deze periode en na te denken of het jullie ook tot inzichten heeft gebracht.
Wat waardeer jij nu meer, terwijl je het eerst als vanzelfsprekend zag?
Ik hoop dat we hier vanavond even met zijn allen over kunnen kletsen en ik ben stiekem ook wel benieuwd hoe jullie bevrijdingsdag morgen gaan vieren. Want hoe opgesloten we ons nu soms voelen; we zijn zeker wel vrij!
Liefs,
Lisa