Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ After dawn the gods will rise

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

Gods
After dawn the dead will rise
with melancholy in their eyes,
arms outstretched toward the sun,
perfectly still till daylight’s done.
And I will walk among their ranks
firm and silent at their flanks,
giving my indebted nods
to each of their respective gods.
~Stoic

Shida ~ Godin van bedrog, dromen en stormen ~ attribuut: pijl en boog ~ dier: slechtvalk

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Lavidia ~ Godin van het dodenrijk en de natuur ~ attribuut: scepter ~ dier: hond (kerberos ref.)

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ze herinnerde zich hoe ze op de top van de hoogste berg van haar eiland Etral had gestaan, uitkijkend over de kleine dorpen die haar volk bewoonden. De Etraliërs waren een gehard volk. Ze leefden in kleine gemeenschappen, in een onherbergzaam gebied. Ze waren wantrouwig tegenover andere bevolkingen, maar zelf binnen hun die van henzelf was het moeilijk het vertrouwen van een ander te winnen. Zoals elke nacht zou Shida haar boog spannen en pijlen met dromen naar haar mensen schieten. Echt het moment dat ze haar eerste pijl richtte, was alles zwart geworden.
Klitten in haar zwarte krullen, een bonzende pijn in haar hoofd. Moeizaam hief ze zichzelf van een koude stenen vloer. Waar was ze? Dit was niet haar eiland? Wat was er gebeurd. Ze wierp zichzelf tegen de metalen baren die de cel afbakenden. Meteen kromp ze in elkaar van de pijn. Deze cel was niet voor eender wie gemaakt. Hij was speciaal voor haar, voor hen ontworpen. Shida haalde haar neus op bij het zien van het hoopje godin in de andere hoek van de cel. Haar wonden van het verleden waren nog lang niet geheeld. Hun eiland had zich met een reden opgesplitst. Eerlijk gezegd had Shida niet verwacht haar ooit nog te moeten aanzien. Met haar voet tikte ze tegen Lavidia's zijde. "Opstaan schone slaapster, dit wil je niet missen." Ze klonk niet blij, al stond Shiba sowieso niet bekend als een vrolijke godin. Er kookte een storm binnenin haar. Een storm die ze zou loslaten op de persoon die hiervoor verantwoordelijk was.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Het eiland trof voorbereidingen voor een groot feest ter ere van Lavidia. Ze was geliefd bij haar volk. Ze bracht onder andere de natuur tot leven en dit konden de bewoners van Asocona wel gebruiken na een tijd van droogte.
Asocona stond bekend om hun gastvrijheid, maar wanneer je hun vertrouwen gekrenkt had, was het bijna onmogelijk om dat terug te krijgen en te geven. Ze waren dus weinig vergevingsgezind. Lavidia hielp ze dan een handje door degene die het echt goed verzaakt had naar het dodenrijk te sturen. Zo ook dat ze hier ook mee bezig was, tot plots de grond onder haar voeten wegzakte en alles voor haar ogen zwart werd.
Lavidia werd wakker gemaakt door getik tegen haar zij en de woorden 'opstaan schone slaapster, dit wil je niet missen.' Ze wilde opstaan, maar het leunen op haar armen gaf een pijnscheut in haar linkerarm, waardoor ze zich met moeite omhoog kon hijsen. Die stem kwam haar zeer bekend voor en toen ze richting het geluid keek, stond aan de andere kant Shida. Shida was de laatste met wie ze gezien wilde worden na wat er gebeurd was. 'Jou zou ik anders wél willen missen,' siste ze.
Lavidia keek om zich heen en er waaide een koude, kille wind. Het soort wind dat haar wel bekend voorkwam vanwege het dodenrijk, maar toch was het anders want dit was bij lange na niet het dodenrijk. Alleen de cel al waarin ze opgesloten waren, voelde voor haar niet natuurlijk aan. 'Welke grapjas is hier verantwoordelijk voor?' riep ze in een poging om antwoorden te krijgen. Lavidia zwoer dat, als ze diegene te pakken kreeg die hier iets mee te maken had, ze diegen per direct het dodenrijk in ging sturen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Oh geloof me die gevoelens zijn geheel wederzijds," kaatste ze bitsig terug. Ze ijsbeerde geërgerd door de cel. "Weet je toen ik net wakker werd dacht ik dat ik in die onderwereld van je was. Koud en kil, past perfect bij je." Shida wandelde zo dicht mogelijk naar de deur van de cel. Er was niemand aanwezig in de kamer voor hen. Toch zou diegene die hiervoor verantwoordelijk was ooit zijn gezicht moeten tonen, of op zijn minst iemand sturen.
Shida nam plaats op de vloer. Ze sloot haar ogen en vouwde haar benen over elkaar. Haar volk geloofde niet in een dodenrijk. Wanneer iemand om het leven kwam, leefde deze persoon verder in de droomwereld, waar ook hun godin vertoefde. Shida vermomde zich regelmatig als mens, maar het meeste contact met haar mensen was via dromen. Zeker met de hogepriesters en priesteressen. Binnen de gemeenschap van de Etraliërs werd deze positie bekleed door blinde mensen. Blindheid werd gezien als een geschenk van de godin. Ze stonden het dichtst bij Shida en spraken het meest met haar. Echter toen ze hen probeerde te bereiken zag ze niet meer dan een witte mist. "Mijn krachten, geblokkeerd?" Ze klemde haar tanden op elkaar. Ook een bliksem maken om gefrustreerd weg te werpen, lukte haar niet. Alleen zouden ze haar niet eeuwig in toom kunnen houden. Een storm controleren, wie was er nu zo hooghartig te denken dat hij daarin zou slagen.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Als jij niet oplet, dan ben jij de volgende die daar een bezoekje aan mag brengen,' zei Lavidia geïrriteerd. Hoewel de cel, of eigenlijk de hele ruimte, veel weg had van de onderwereld, toch waren er verschillen op te merken. Zo waren er in eerste instantie al geen cellen, want iedereen was hetzelfde. Geen krachten, geen speciale behandelingen en ga zo maar door. Iedereen was gelijk. Daarnaast was de wind killer. Bijna dodelijk als je nog in leven was. Het kwam maar zelden voor dat het iemand was die van Asocona kwam. De meesten in het dodenrijk waren buitenstaanders die op niets goeds uit waren vanwege de zeldzame natuurlijkheden die Asocona te bieden had. Lavidia kon planten laten verschijnen die voor de buitenwereld onbekend waren. Dat trok dan de kwade mensen naar het eiland toe en één voor één werden ze de onderwereld in getrokken. Nog niemand kon het navertellen.
Lavidia probeerde zwakke punten te zoeken in de cel. Als het al op het dodenrijk leek, dan wist ze die punten wel te vinden. Echter leek de persoon in kwestie het rijk goed te kennen, want er waren geen plekken te vinden om uit de cel te kunnen breken. 'Petje af, moet ik zeggen.'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Oh ja diegene die hier achter zit verdient zeker een applaus in zijn gezicht met mijn vuisten."
"Shida je gevoel voor humor is op zijn minst bewonderenswaardig." Vanuit één van de donkere gangen manifesteerde een gedaante. Dat ze ooit nog oog in oog met hem zou staan had ze enigszins voelen aankomen, maar was langs de andere kant een complete schok. "Bonace ik had kunnen weten dat jij hierachter zat." Tegelijkertijd wierp ze Lavidia een kwade blik toe. Eeuwen geleden hadden ze hem beiden opgesloten. Het was dus ook Shida's schuld dat hij hier voor haar stond, aan de andere kant van de tralies. Echter hij bleef Lavidia's broer, niet de hare. Bijgevolg vond ze dat hij meer haar verantwoordelijkheid was.
"Hoe voelt dat de rollen omgedraaid. Ik vind het best aangenaam." De jongeman leunde nonchalant tegen de muur. Oh wat genoot hij er van om hen zo te zien. "Goh ik weet niet. Ik weet alleen dat jij neergebliksemd gaat worden als je ons niet meteen vrij laat."
"Neergebliksemd en hoe ga je dat doen zonder je krachten?"
"Je kunt ze niet voor eeuwig weghouden Bonace."
"Dat is waar, maar ik kan zorgen dat alles wat jullie eten of drinken een middel bevat dat ze onderdrukt. Dus de keuze is aan jullie, omkomen van honger of dorst of voor eeuwig gevangen blijven."

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Die stem. Het was toch niet..? Vanuit haar ooghoek kwam er iemand uit het duister gelopen en degene die ze zag was ze liever kwijt dan rijk. Hadden zij en Shida hem niet opgesloten eeuwen geleden? Hoe had hij dan kunnen ontsnappen?
'Ik sterf dan nog liever,' probeerde Lavidia. 'Maar denk maar niet dat je hiermee weg kan komen, Bonace.'
'Dappere keuze hoor. Maar wat denk je te gaan doen, zusje? Je kan geen kant op,' lachte Bonace. Dit was waar hij al die eeuwen op had gezworen. Wraak. Wraak op Lavidia en Shida en nu had hij ze eindelijk te pakken. Zij hadden hem opgesloten vanwege zijn daden. Nu ging hij ze terugpakken.
'Wacht maar, als ik hier uit ben dan stuur ik jou direct het dodenrijk in!'
Bonace zuchtte. 'Lavidia, ben je nu echt zo dom? Je zou moeten weten dat het dodenrijk mij niets kan doen. Hadden jullie me toen daarom niet opgesloten?'
Daar had hij gelijk in. Omdat ze familie waren, kon Lavidia hem niets maken in het dodenrijk. Het zou hem inderdaad niets doen.
Lavidia stond aan de grond genageld. Ze wist niet wat ze moest doen of wat ze wilde zeggen. Enkel dat ze zwoer dat Bonace het daglicht nooit meer te zien zou krijgen.
'Sprakeloos, hm? Genieten jullie maar van de fijne jaren hier in jullie kille, lege cel. Dan geniet ik van jullie ondergang.'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Dit was een leuk gesprek, maar ik heb twee eilanden die dringend wat herorganisatie kunnen gebruiken." Bonace draaide zich om en paradeerde de ruimte uit. Shida wilde zich tegen de tralies werpen, maar herinnerde zich aan de pijn die dat eerder had veroorzaakt. In Bonace plaats kwamen twee monsterlijke schepsels. Ooit zouden ze menselijk zijn geweest, maar hun ziel was zo verwrongen door het kwade dat ze dat niet langer waren. Langzaam kroop de tijd voorbij. Shida dacht na. In haar hoofd vormde zich een plan. Ze fatsoeneerde haar kapsel in de mate van het mogelijke. Ze trok haar lange jurk met open rug recht en stapte zo dicht mogelijk naar de tralies. "Zo lang niets doen in een cel, dat gaat me best vervelen. Vinden jullie het niet saai dat bewaken. Misschien kunnen jullie ons hierbinnen wat gezelschap komen houden. We zijn leuk gezelschap toch Lavidia?" Ze knipperde met haar lange wimpers, gooide haar meest verleidelijke glimlach in de strijd. Hopelijk had Lividia door waar ze mee bezig was en zou ze meedoen en niet alles verzieken. De twee bewakers leken geïnteresseerd, maar aarzelden. Bonace was specifiek geweest in zijn bevelen. Waarschijnlijk had hij elke vorm van contact met zijn gevangenen verboden. Jammer voor hem dat ze er beiden zo aanlokkelijk uitzagen.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Nadat Bonace verdwenen was, kwamen er al snel twee schepsels voor in de plaats. Lavidia herkende het maar al te goed. Deze schepsels waren ooit mensen geweest en hadden de onderwereld nooit volledig bereikt. Bonace had het voor elkaar gekregen om ze te veranderen in afzichtelijke monsters en zouden alles doen wat Bonace hen zou opdragen. Alleen door een bepaalde manier van manipulatie kon je deze wezens te slim af zijn.
Het bleef even stil tot plots Shida in beweging kwam en richting de tralies ging. Het leek erop dat ze al haar charmes in de strijd gooide ter afleiding van de wezens. Ze leken dan wel interesse te tonen, maar Lavidia had hen door. Opeens hintte Shida naar Lavidia dat het aan haar was om mee te doen, maar Lavidia wist wel beter.
'We zijn zeker leuk gezelschap,' lachte ze geforceerd. Lavidia besloot om bij Shida te gaan staan. 'Wat ben je in hemelsnaam aan het doen? Dit is dus géén manier om van die beesten af te komen,' fluisterde ze. 'Bonace is verantwoordelijk voor die wezens. Je moet ze anders aanpakken.'
Lavidia trok Shida snel weg van de tralies, omdat één van de wezens de aanval had ingezet. 'Zie je nu wat ik bedoel? Slim gedaan hoor, Shida.'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Oh nee. Hij kwam naar de cel toch. Ik had zijn arm kunnen vastpakken, breken zelfs." Shida had enorm veel zelfvertrouwen, een beetje te veel misschien. De bewaker had klauwen gehad. Waarschijnlijk was ze er niet al te best vanaf gekomen. "Dit waren vroeger mannen en die kunnen dit nu eenmaal moeilijk weerstaan." Ze wees naar haar eigen lichaam om het te benadrukken. "Nu ze monsters zijn, verzwolgen door zonden heeft lust een des te groter effect. Als je me had laten doen, had meegespeeld, hadden we ze zonder moeite de cel in gekregen en kunnen overmeesteren, maar als je het toch zoveel beter lijkt te weten fijn, krijg ons hier maar uit. Het toneel is geheel van jou." Ze maakte een zwierig gebaar met haar arm. Wie dacht Lavidia wel niet dat ze was. Shida had op het punt gestaan hen te bevrijden en het enige wat ze kon doen was alles verzieken en dan nog eens commentaar geven. Wel als ze het allemaal toch zoveel beter leek te weten, wilde Shida wel eens zien hoe zij het zou aanpakken.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Lavidia negeerde het gebaar van Shida. 'Als het zo simpel geweest was, dan had ik je natuurlijk je gang laten gaan of had ik zelf al ingegrepen,' zei Lavidia. 'Maar sinds het Bonace is die hierachter zit, is alles moeilijker dan het lijkt.'
Lavidia had nooit kunnen begrijpen hoe zwart het hart van Bonace geworden was. Hij had hun ouders vermoord. Enkel omdat ze meer vertrouwen hadden in Lavidia dan in hem met het heersen over Asocona. Misschien had ze het kunnen zien aankomen als ze beter had opgelet, maar ze had nooit verwacht dat hij in staat was om te moorden.
'Als ik het goed heb, dan zullen deze beesten alles doen wat Bonace hem opdraagt,' legde Lavidia uit. 'Wil je hen uitschakelen, dan zul je het bij de bron moeten aanpakken.' Dat gezegd hebbende gaf haar geen goed gevoel. De bron. Bonace. Hoe gingen ze dat in hemelsnaam doen? Bonace zou het gelijk door hebben als ze iets van plan waren te doen, dus dit moest slim gedaan worden als ze hieruit wilden komen.
Lavidia ijsbeerde heen en weer. Op een harde fluistertoon, nwt hard genoeg dat Shida het ook kon horen, dacht ze na. 'Zoek zijn zwakke plek....zoek zijn zwakke plek...'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Shida had het zich ondertussen zo comfortabel mogelijk gemaakt in een van de hoeken van de cel. Door de harde ondergrond en vochtige muren was het in feite allesbehalve aangenaam. Ze volgde de ijsberende Lavidia met haar blik. Het zag er dus naar uit dat de andere godin geen oplossing had voor hun benarde situatie. Typisch Lavidia, altijd een betweter, maar als het er echt op aan kwam... Wel het was haar beurt voor een zet dus Shida zou zich gewoon afzijdig houden en zo min mogelijk in de weg lopen. Want volgens Lavidia was dat toch het enige wat ze deed, een blok aan haar been zijn.
"Als ik mijn krachten had gehad, was het makkelijk geweest. Mentaal zijn deze wezens niet sterk, een kleine illusie zou genoeg geweest zijn om ze te laten geloven dat ik hun o zo geliefde leider was. Al heeft Bonace daar duidelijk rekening mee gehouden." Illusies opwekken zat er momenteel niet in. De wezens waren nog altijd onrustig. Het leek wel alsof ze niet zeker wisten hun leider in te lichten over wat zonet was gebeurd of niet. Het was duidelijk dat ze hem en vooral zijn toorn vreesden, overwogen of hun reden belangrijk genoeg was om het hem te melden.
"Jullie zijn broer en zus, dus jullie bloed moet zeer gelijkaardig zijn. Zozeer gelijkaardig dat moest het vloeien die twee schepsels misschien denken dat hun meester in gevaar is. Als een blote schouder hen zo in de war brengt, wat moet het effect van bloed dan wel niet doen. Ze mogen dan wel volgzaam zijn, maar slim dat zijn ze in geen geval."

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Natuurlijk houd hij daar rekening mee. Wat had je anders verwacht?' Lavidia keek Shida vragend aan. Duidelijk was Bonace de slimste van de twee, maar Lavidia was zéker niet dom. Ze was alleen in plannen nooit zo perfect als dat Bonace was. Hij hield overal rekening mee en zij liet wel eens wat steken vallen, waardoor haar plannen wel eens wilde mislukken. Maar ooit zou ze eens bewijzen dat ze het op dat vlak wel goed kon doen.
Lavidia hield ondertussen ook de beesten in de gaten en het leek erop dat Shida wel enige verwarring had veroorzaakt. Lavidia had echter wel vraagtekens bij die verwarring. Was het oprecht of had Bonace er iets mee te maken? Wie zou het zeggen..
'Zou je denken?' vroeg Lavidia. 'Maar wat ben je in hemelsnaam van plan dan?' Ergens had Lavidia geen goed gevoel bij de gedachten aan bloed in combinatie met het misleiden van de beesten, maar Shida had wel gelijk. De beesten waren dan wel gehoorzaam, maar hun hersenactiviteit lag op zo'n laag niveau dat ze niet meer in staat waren om zelf te denken.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Goh de vorige keer heeft hij ons ook overschat. Hij vindt zichzelf heel wat die broer van je. Al die jaren cel hebben hem duidelijk het één en ander doen inzien." Shida stond op en wandelde naar Lavidia toe.
"Kijk stel ze ruiken plots hun teerbeminde leider, in de cel, samen met een godin. Waarschijnlijk zijn ze niet slim genoeg om te realiseren dat hij nooit naar binnen is gewandeld. Ik kan zijn stem wel nadoen. Zelfs zonder krachten zijn mijn imitaties nog vrij aanvaardbaar. Het enige wat we hoeven doen is hen zover krijgen dat ze de celdeur openen en daarna slaan we onze slag. Al zul je er wel voor moeten bloeden. Laat me even rondkijken, wie hier zou jou graag een wonde bezorgen, oh wacht ik zou niet liever doen. Ik kan mijn nagels gebruiken of proberen je een bloedneus te slaan. Het lijkt me wel zo eerlijk dat je daartussen mag kiezen." Zelfs als dit plan niet zou werken, vond Shida het allesbehalve een slecht idee.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Dat blijkt wel ja,' zei Lavidia geïrriteerd. Al die jaren in die cel hadden Bonace duidelijk veranderd. Hij was killer, maar oplettender geworden. Niks van wat hij vroeger was, was terug te zien in hem. Hoe heeft het ooit zo mis kunnen gaan? vroeg Lavidia zichzelf wel eens af. Bonace was nooit zo kil geweest. Jaren vóór de moord op hun ouders was het een lieve jongen, maar dat was van de ene op de andere dag veranderd en het was Lavidia nog altijd een raadsel hoe dat ooit gebeurd kon zijn.
'Och, tuurlijk. Gaan we dát krijgen. Maar goed, laat dit maar snel gedaan zijn dan. Er is toch geen andere optie, lijkt me,' gaf Lavidia toe. Liever gunde ze Shida haar pleziertje niet, maar er was weinig anders dat ze konden doen.
Lavidia strekte haar arm uit naar Shida. Door de natuurlijke krachten die Lavidia had, kon ze haar wonden snel helen en in dit geval zou haar arm sneller werken dan haar neus. 'Ga je gang,' zei ze, maar keek weg. Shida zette haar nagels in en daarmee ook een flinke kras.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld