Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPORPG]We are only as strong as we are united

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
*We are only as strong as we are united, as weak as we are divided.

Abigail Oliva Vircoria Flint.

Abigail haalde een hand door haar lange blonde haar heer, terwijl ze zich met zelfverzekerde passen een weg door de school heen baande. Het nieuwe schooljaar van 1943 was aangebroken. Dat betekende dat zij aan haar zesde en daarbij haar op één na laatste schooljaar was ingegaan. Een geamuseerde glimlach verscheen er rond haar lippen. Ze vroeg zich af wat haar dit jaar te brengen had. Hoewel ze ook niet kon wachten om eindelijk van deze plek af te zijn en eindelijk de dingen te doen die ze altijd al wilde gaan doen, maar zonder een diploma zou ze er niet komen. Nog twee jaar uit houden op school voor ze op haar eigen benen kon gaan staan. De wijde wereld in. Daar keek ze enorm naar uit. Ze was tot slot van rekening altijd het type geweest wat uitgedaagd moest worden. Bezig moest worden gehouden. De stof die ze leerde had ze vaak binnen no time onder de knie en daardoor duurde het nooit lang voor ze zich echt begon te vervelen. Kort schudde ze haar hoofd. Ze was nu eenmaal een slimme jonge heks, die enorm veel in het leven kon bereiken, Men verwachtte grootse dingen van haar. Schoolhoofd Wafelaar was tot slot van rekening altijd positief over haar geweest. Niet dat ze daar ook maar te koop mee liep. Ze streek niet graag met de eer. Schepte niet op met de complimentjes die ze mocht ontvangen. Ze voelde de drang gewoon niet om dat soort informatie erin te wrijven.
Kort schudde ze haar hoofd, terwijl ze met diezelfde zelfverzekerde pas de grote zaal binnen liep. Haar blik liet ze rustig de zaal rond glijden, op zoek naar een bekende.. Op het moment dat ze niemand kon vinden, nam ze plaats aan de Gryffindor tafel. De tafel van haar afdeling. Hoewel ze een Gryffindor was, had ze in meerdere afdelingen vrienden zitten. Ze kon het met vele goed vinden en bevond zich ook vaak tussen het gezelschap van andere mensen. Ze genoot er van om met andere te zijn. Hoewel wat tijd alleen, soms ook heel fijn kon zijn. Toch was ze vaak met andere te zien. Abigail werd vaak bestempeld als de populaire studente van haar afdeling en daar kon ze mee leven. Ze had het naar haar zin met de mensen om haar heen en maakte het saaie schoolwerk toch wat dragelijker.
Toch was dit één van de weinige momenten waarop men Abigail alleen aantrof. Erg vond ze het niet. Ze had nog een verslag voor Charms, waar ze nog niet aan begonnen was en waar ze nu aan alle rust aan kon gaan beginnen. Hoe eerder ze hier aan begon, hoe sneller ze hier mee klaar zou zijn en des te eerder kon ze weer dingen gaan doen waar ze wel haar tijd aan wilde besteden. Ze had dit verslag al zo lang mogelijk uit weten te stellen, maar met de deadline morgen, moest dit nu echt gedaan worden. Haar boek legde ze voor zich op de grote tafel neer. Daarnaast pakte ze wat perkament, inkt en een veer, voor ze aan de slag ging aan haar verslag.

Draco Lucius Malfoy

Een zelfverzekerde grijs kwam er rond de lippen van Draco te staan. Dezelfde grijns die zijn gezicht altijd wist te sieren. Hij zat samen met Crabbe, Goyle en Blaise in de Common Room van Slytherin. De afdeling waarin hij inmiddels al een aantal jaar zijn afdeling noemde. Het verbaasde hem niet dat hij in deze afdeling terecht was gekomen. Zo goed als zijn hele familie was hier terecht gekomen en het zou niet anders zijn op het moment dat Draco voor het eerst naar Hogwarts te gaan. Het was goed om op het moment met zijn vrienden te zijn. Geen gezeur aan zijn hoofd. Niet te hoeven letten op wat hij moest zeggen, of juist niet,. Of juist op de manier waarop hij iets zei. Daar kon hij soms zo ontzettend moe van worden en om heel eerlijk te zijn, werd hij daar ook enorm chagrijnig van. Hij had het idee dat hij op zulke momenten niet zichzelf kon zijn. Hij moest zeggen dat hij alleen bij zijn vrienden zich op die manier kon gedragen. De rest? Die waren maar al te snel op hun teentjes getrapt. Daarbij werd het wel weer eens tijd dat hij tijd vrij maakte voor zijn vrienden. Hij was druk geweest, waardoor hij zijn vrienden niet al te vaak zag. Niet in de setting waarin ze nu zaten, in ieder geval. Hij moest wel toegeven dat hij er nu meer van genoot, omdat dit soort momenten niet meer vaak voorkwamen.
De gesprekken die hij met zijn vrienden onderhield, begonnen simpel. Het begon bij de simpele dingen die ze de afgelopen dagen hadden gemist. De kleine pesterijen die ze uit hadden wisten te halen bij andere afdelingen en jongere studenten. Grijnzend schudde hij zijn hoofd bij die gedachten. Het bleef leuk om te doen. Daarbij hield het hen bezig en kwamen ze er vaak genoeg mee weg. Dat maakte het leuk om te doen. Daarnaast praatte de jongens over meisjes. Wie er goed waren opgedroogd. Wie ze wel eens mee uit wilde vragen. Simpele jongenspraat. Niemand die een ander ook maar een oordelende blik zou geven. Dat soort vriendschappen waren nu eenmaal de beste,. Daar kon hij zeker niet omheen.
Hoewel er nog genoeg gespreksstoffen aanwezig waren, ging het al snel de wat serieuzere kant op. Al hun ouders waren dooddoeners in de tijd dat de de Dark Lord op zijn machtigst was, voor hij zijn krachten verloor aan die miezerige Potter. Er gingen geruchten rond dat hij zijn aanwezigheid weer had getoond. Heel subtiel, zodat het niet in de verkeerde handen kon vallen. Maar de tekenen waren er volgens een aantal voormalige dooddoeners wel. Zijn vader had er zelf zijn bedeningen bij gehad. Als hij terug had gekeerd dan hadden de dooddoeners dat toch al lang geweten? Dan waren ze daar al lang van op de hoogte geweest en hoefde ze zich dat zeker niet af te vragen. Draco was benieuwd of de Dark Lord zijn macht ooit nog zou gaan her grijpen. Hij begreep dat het een machtige man was, maar was benieuwd naar wat hij nog een keer zou kunnen bereiken. En of hem dat wel ging lukken.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy had een blauwe jurkje aan dat best mooi bij haar stond en haar lichaam een mooie uitstraling geeft. Ze had het geshopt samen met Daphne in de vakantie en had ze dit jurkje op het oog. Ze droeg dit toen met Draco toen ze uit eten ging voor hun 2,5 jarig jublium en alles leuk was, maar nu gaat hij vreemd met elk meisje die op hem zit te geilen. Mijn hart is echt keer op keer gebroken. Ze keek naar Draco en keek hem best boos aan.
"Alweer ben je met andere meiden bezig. Wat moest je met dat stomme meisje waar je mee ging zwerkballen zo close achter haar staan. Daar heb je een vriendin voor." Snauwde ze hem boos af. Het deed haar zoveel pijn, maar zelfs als hij het zag ging hij door. Echt een jongen. Ze lopen niet achter hun verstand aan.
Dit was de zoveelste nutteloze discussie die ze weer hadden in hun 3 jarige relatie. Meestal ging het over jaloezie, een eigenschap die ze beide bezitten. "Ben er zo klaar mee dat je dat doet met dat meisje. Rot toch lekker op naar haar Draco." Zei ze tegen hem en trok een wenkbrauw toen hij zei dat ze naast hem moest zitten.

Tom zat in de Slytherin commonroom met zijn vrienen aan het praten. Hij zat op al 6 jaar hier op Hogwarts en begon steeds meer te willen ontsnappen uit deze hel. Het was een rot plek voor hem, zo saai. Hij wou meer met zijn krachten doen. Hij wist dat Hij het kon. Hij was ook niks voor niks de beste uit zijn klas. "Nou, ik ga weg." Zegt hij bot en loopt weg. Zijn vrienden roepen hem nog na, maar het geluid valt weg hoe verder hij loopt. De gangen zijn ijzig stil, het is ook al bijna tijd dat we in onze commonrooms moeten zijn. Daar hou ik me echt niet aan, het boeit me niks. Hij kijkt naar de schilderijen en grijnst. Hij weet van dat hij erfgenaam is van Salazar Slytherin, een waardige oprichter in tegenstelling tot die 3 andere kneuzen. Echt wat voor mensen waren die Goderic Griffoendor, Helga Huffelpuf, Rowena Ravenklauw voor idioten. Alleen zuivelboer zou hier op moeten zitten.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail was niet al te lang bezig met haar verslag. Dat was het voordeel van het hebben van een slimme geest. Ze onthield informatie gemakkelijk en kon dit net zo makkelijk toepassen in de praktijk of in verslagen zoals deze. Ze liet de inkt op het stuk perkament drogen, voor ze deze oprolde. Een zachte zucht rolde er over haar lippen heen. Het zou niet heel lang meer duren voor de lunch zou beginnen, wat zou beteken dat de grote zaal zo vol zou stromen met medestudenten. Hoewel ze zich nog prima kon vermaken in de grote zaal, besloot ze toch om nog eerst langs de common room te gaan om haar huiswerk op te bergen. Ze zette zich af tegen de tafel en keek kort om zich heen. Zachtjes beet ze op haar lip en pakte haar boeken en perkament van tafel. Rustig liep ze de grote zaal uit, op weg naar de Gryffindor Common Room.
De zelfverzekerdheid was opnieuw te vinden in iedere stap die ze zette. Dat zorgde ervoor dat ze een zekere mate van elegantie met zich mee droeg. Iets waar ze maar al te graag van gebruik wilde maken en zich daar zeker niet voor schaamde. Haar charme bracht haar ver. Naast haar knap stel hersenen natuurlijk. Het was belangrijk de onderscheiding te krijgen om ook maar iets te betekenen in deze wereld. Een zachte zucht rolde er over haar lippen heen. Dat zorgde ervoor dat er behoorlijk wat druk op haar schouders werd gelegd. Hoewel dit er voor zorgde dat dit haar alleen maar motiveerde. Ze werkte hard. Vermeed zo veel mogelijk drama, hoewel ze gemakkelijk voor zichzelf op kon komen en zorgde ervoor dat ze gewoon haar eigen ding kon doen.
Eenmaal voor de ingang, sprak ze het wachtwoord en stapte het portret gat binnen, waardoor ze in de common room terecht kwam. Hier was het een stuk drukker dan in de grote zaal. Ze liep naar haar slaapzaal en borg haar spullen op. Toch nam ze even plaats op haar bed en beet zachtjes op haar lip. Ze streek een plukje van haar blonde haar achter haar oor en zuchtte een keertje. Toch stond ze niet heel veel later op, omdat ze zich niet in de nesten wilde werken door te laat te komen voor de lunch. Ze stond op en baande zich weer een weg terug naar de grote zaal. Het was een stuk rustiger dan toen ze de common room in ging, maar dat zou waarschijnlijk komen omdat het tijd was om te eten.

Draco kon nog maar kort van zijn vrijheid genieten. Hij had niet eens gemerkt dat Pansy zich in de common room had gevoegd. Hij had graag het moment alleen met zijn vrienden willen zijn. De relatie die hij met haar had, was verre van perfect en hij zat er op dit moment dan ook echt niet op te wachten om op die manier behandelt te worden. Zeker niet waar zijn vrienden bij waren. Hij liet zich zeker niet vernederen. Dat werkte hem enorm op zijn zenuwen en hij kon het ook echt alles behalve hebben op dit moment. Het enige wat zijn vriendin kon, was het zeiken en ruzie zoeken om de meest belachelijke dingen. Dingen die er helemaal niet waren en hij moest zeggen dat hij er compleet klaar mee was. Hij kon het niet meer en als hij eerlijk mocht zijn, had hij nooit, maar dan ook echt nooit een relatie met haar aangegaan als hij had geweten dat ze zich op zo'n manier zou gedragen. Dan had hij liever single gebleven en dan had hij dit gezeik nooit aan hoeven horen. Soms had hij spijt dat hij het nog met haar uit hield. Hij had het idee dat hij drie jaar van zijn leven had verspilt aan een meisje. En voor wat? Om zich alleen maar ellendig te voelen. Om het liefst zo ver mogelijk bij haar uit de buurt te blijven. Zo hoorde een relatie toch helemaal niet te zijn? Kort rolde hij met zijn ogen en keek zijn vrienden verontschuldigend aan. Zij lijden hier ook onder.
Uiteindelijk wierp hij zijn blik op het meisje wie hij wonderbaarlijk genoeg nog zijn vriendin wist te noemen. Afkeurend schudde hij zijn hoofd. Wie dacht ze wel niet wie ze was? "Ben je nu echt zo ongelofelijk dom? Moet ik het je nog een keer inwrijven? Ik had echt niet verwacht dat je zo achterlijk zou zijn' zei hij met een toon vol walging. Hij walgde van haar. Kon haar niet uit staan. "Als jij niet zo'n ongelofelijk triest geval was en niet in ieder klein ding een probleem zag, dan was er niets aan de hand geweest. Ik doe niets met andere meisjes. Dat heb ik nooit gedaan ook. Dat soort dingen wil je alleen maar zien.Als je je ook maar voor één seconde niet aan zou stellen en om iets achterlijks zou lopen janken, dan had je zelf ook ingezien hoe dom je nu wel niet bezig was"zei hij tegen haar, voor hij zijn aandacht weer tot zijn vrienden richtte. "Sorry dat jullie dit aan moeten horen. Zelfs ik wordt er moe van"verontschuldigde hij zich tegenover zijn vrienden.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy keek naar hem en zuchtte. "Ugh Draco, Tuurlijk kan je met andere meiden wat doen, maar je kan niet zo close zijn zo close ben ik ook niet met andere jongens." Zei ze geïrriteerd en keek naar hem. "Ik zeik niet en ik wil je niet kwijt, maar je gedraagt je als een Asshole." Zegt ze boos en jaagt iedereen de commonroom uit. Ze luisteren naar haar, want ze is natuurlijk niks voor niks de prinses van Slytherin en Draco de prins. "Als jij niet zo'n ongelofelijk triest geval was en niet in ieder klein ding een probleem zag, dan was er niets aan de hand geweest. Ik doe niets met andere meisjes. Dat heb ik nooit gedaan ook. Dat soort dingen wil je alleen maar zien.Als je je ook maar voor één seconde niet aan zou stellen en om iets achterlijks zou lopen janken, dan had je zelf ook ingezien hoe dom je nu wel niet bezig was"zei hij tegen haar. Haar hart deed echt pijn. Hij walgde van haar terwijl ze al 3 haar samen waren, misschien zei was hij niet meer gelukkig. Misschien kon ze hem niet meer gelukkig maken. Misschien was ze niet meer de ware voor hem. Ze wist het niet meer..3 was zo onzeker. Ze date wel met Drsco Malfoy. De perfecte jongen. Hij was haar beste vriend vanaf kleins af aan en in jaar 2 vond ze hem leuk. Ze deed alles voor hem. Ze droeg letterlijk zijn boeken, lachte om al zijn grappen en maakte soms zijn huiswerk om bij hem op te vallen. Toen was hij nog een kleine jongen en nu zijn ze inmiddels 4 jaar verder. Ze hebben al 3 jaar een relatie en hij is uitgegroeid tot een knappe jongeman. "Het spijt me." Zei ze zachtjes. Ze wou hem niet verliezen. Ze keek naar de spiegel die begon te gloeien en werd er ingezogen samen met Draco. Ze lande op de vloer naast hem. "W-waar zijn we?" Vroeg ze wat bang. Ze kende dit niet, alhoewel het op Hogwarts leek maar echt dan 50 jaar terug. "Hallo, is hier iemand?" Vroeg Ze en stond op. Waar zouden ze zijn? Een andere oude kamer?

Tom liep verveeld over de gangen heen en liep naar de grote zaal om te gaan lunchen met zijn vrienden. Zijn elite vriendengroep bestonden alleen uit rijke en hoogwaardige pureblood leden. Je kwam niet zomaar in zijn groep. Je moest gemeen, sluw, slim en arrogant zijn. Door dat groepje kreeg hij veel macht en aanzien. Hij keek rond en zag Abigail. Abigail was een prachtige jongedame met blonde lokken en blauwe ogen. Ze wist jongemannen hun harten op hol te slaan. Ze had de Brain en beauty. Hij vond haar wel leuk om haar te plagen. Ze was anders dan andere meiden. Andere meiden vielen al voor hem als hij in zijn handen knipoogde, maar dit meisje deed het niet. Zij was speciaal. Voor haar zou het beste juweel ter wereld moeten pakken en dan zou ze volgens mij nog twijfelen.Hij liep na het eten wat over de gangen en stuurde zijn vrienden weg. Hij wou even alleen zijn. Hij hoorde een klap en een stem niet hier ver vandaan. Moedig liep hij er heen en keek naar de jongen en het meisje. "Wie zijn jullie? En wat hebben jullie aan?" Vroeg hij grijzend aan hun. Het leek nieuwer dan hun kleren. Misschien waren ze dreuzels. Hij walgde. Al kwam die blonde jongen wat bekend voor. Hij leek op iemand. Het meisje had bruine haren en groene ogen. Ze zag er ook prachtig uit en de blonde jongen met grijze ogen die naast haar lag, was totaal anders dan haar, maar ze paste perfect bij elkaar als ze stel waren. Zij was een stuk kleiner dan hem, maar ze had iets over haar heen. Hij kon zijn vinger er niet opleggen.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek kort om zich heen. Haar blik gleed naar Tom. Een kleine glimlach kwam er rond haar lippen te staan. Ze mocht Tom wel. Hij droeg iets mysterieus bij zich. Iets wat hem behoorlijk interessant maakte. Haar hoofd hield ze een klein beetje schuin. Heel goed ging ze niet met de jongen om. Grotendeels omdat ze in compleet verschillende afdelingen zaten. Daarbij liet hij maar een klein groepje mensen toe, waardoor niet heel veel mensen met hem om mochten gaan. Toch was ze in de jongen geïnteresseerd, al had ze het hem nooit laten merken. Natuurlijk had ze wel eens een praatje met hem gemaakt, maar ze waren nooit echt close.
Ze wendde uiteindelijk haar blik weer af en beet kort op haar lip. Niet veel later hoorde ze een klap. Ook Tom leek het te horen. Ze zag hem in de richting lopen van waar het vandaan kwam en bleef twijfelend staan. Wat zou ze doen? Zou ze doorlopen naar de grote zaal en daardoor niet in de problemen komen? Zo ongeschonden aan het jaar beginnen. Of liet ze haar nieuwsgierigheid de overhand nemen en het risico nemen door Tom achterna te gaan. Kort dacht ze na en besloot de mysterieuze jongen achterna te lopen. Een paar minuten later aansluiten aan de lunch was waarschijnlijk niet zo erg geweest. Daarbij was ze ook enorm benieuwd naar wat er zo'n lawaai maakte. Daarbij kwam ze bijna nooit in de problemen, dus zou deze ene keer ook niet heel veel uit maken. Eenmaal vlak bij de ruimte aangekomen hoorde ze de stem van Tom vragen wie de personen waren en wat ze in godsnaam droegen. Ze fronste eventjes en keek vervolgens de ruimte binnen. Nu begreep ze waar de opmerkingen vandaan kwamen. Voor zich zag ze twee personen zitten. Een jongen en een meisje. Haar armen sloeg ze over elkaar heen en beet kort op haar lip. Ze zagen er inderdaad apart gekleed uit en zo te zien leken ze niet van deze tijd te komen. Of dit moest een of andere grap zijn. Toch was ze wel benieuwd naar wie de twee waren en hoe ze hier in godsnaam terecht waren gekomen.

Draco keek Pansy aan en rolde met zijn ogen. Hij snapte echt niet waar hij het soms nog voor deed. Alles deed hij in haar ogen verkeerd en hij was er echt meer dan klaar mee. Het kostte zo veel moeite om haar ook maar een klein beetje tevreden te houden en niets leek goed genoeg te zijn. Elke dag had ze wel weer wat te zeiken en hij werd daar zo moe van. Hij had er geen zin meer in op deze manier. "Je weet zelf dat je overdrijft en dat je voortaan wat beter uit je ogen moet kijken. Ik snap echt niet dat je iedere dag wat te zeuren kan hebben. Niets kan ik in je ogen goed doen. Elke dag zoek je wel weer om wat nieuws ruzie. Ik ben het echt zat. Weet je dat? Ik wordt gek van je" zei hij kwaad tegen haar. Hij rolde even met zijn ogen en schudde kort zijn hoofd. Hij zag het gewoon niet meer zitten. Het kon hem simpelweg gewoon niet meer schelen. Het ging al veel te lang zo en er leek maar geen eind aan te komen. Het kostte gewoon heel veel moeite en waar deed hij het voor?
Hij wilde een nieuwe opmerking maken, tot hij in een of ander gat werd gezogen en in een andere, onbekende ruimte terecht kwamen. Hij fronste even. Het leek op hun school. Hogwarts. Maar dan jaren terug. "Het is school. Daar lijkt het in ieder geval op"mompelde hij zachtjes. Niet veel later stond er een jongeman voor zijn neus. Hij slikte een keer. Het was niet moeilijk de jongen te herkennen. Het was een jonge heer van het duister. De jongen die vroeger of later de toverwereld in zijn macht zou hebben. Kort beet hij op zijn lip en keek even naar Pansy. Ze waren terug in de tijd gegaan. Op de een of andere manier. Waarom wist hij niet. Maar ze waren opgescheept met de jonge heer van het duister. Niet veel later werden ze ook vergezeld door een blondine. Een prachtige blondine. Een kleine grijns verscheen er rond zijn lippen. Zou dat de vriendin van de heer van het duister zijn?
Toen besefte hij dat hij nog geen antwoord had gegeven op de vragen die hem gesteld waren. 'Mijn naam is Draco. Draco Malfoy. En dit is Pansy" antwoordde hij. "En dit zijn onze uniformen" zei hij, terwijl hij rustig opstond en wat stof van zijn gewaad af klopte.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy keek naar het meisje en glimlachte naar haar. "We zitten hier op school in het 6e jaar Slytherin." Zei ze tegen hem en keek naar hem. Hij keek ze geïnteresseerd aan. "Dat kan niet aangezien ik in het zelfde jaar zit en nog nooit les met jullie hebben gehad." Zegt hij en kijkt ze vreemd aan. Pansy denkt na, vreemd, zeer vreemd. "Welk jaar zijn we?" Vroeg ze aan hem. "1944." Zei hij wat ongeïnteresseerd. "We komen uit de toekomst. We zitten namelijk op Hogwarts in het jaar 1996. We moeten terug naar onze tijd. Kan je ons helpen?" Vroeg ze lief aan hem. Als ze een kleine wisselvallig heeft gehad met die Tom komt er een geest. "Jullie zijn de koppel van de ruzie." Zegt de geest en keek naar hun. "Hoezo?" Vroeg ze aan de geest. "Nou jullie hebben al jaren ruzie met elkaar terwijl jullie wel voor elkaar zijn gemaakt." Zei de geest rustig en keek naar Pansy. "Jullie weten alles van elkaar. Jullie zijn samen opgegroeid en het is zonde als jullie dat weggooien. Jullie kunnen pas terug naar de toekomst als jullie de liefdesopdrachten uitvoeren en samen weer een koppel worden. En deze 2 hier gaan jullie helpen. De eerste opdracht is vind het gene wat je geliefde altijd al blij gemaakt heeft." Zegt de geest en verdwijnt weg. Pansy keek naar de plek waar ze stond en keek naar de groep.

Tom slaakte een lachje uit. "Jullie dachten toch niet dat Ik dat zou geloven en jullie zou helpen." Lacht hij arrogant. "Jij bent echt een schattige Hufflepuf." Zei hij lachend en aaide haar haren. Het bruinharige meisje sloeg zijn hand weg. "Ik ben een Slytherin en mijn voorouders ook." Zegt ze geïrriteerd tegen hem. De geest begon wat te zeggen en hij keek naar haar. "Dit geloven jullie toch niet echt?" Lacht hij. Het bruinharige meisje genaamd Pansy keek naar hem. "Nou, ik geloof het wel." Zei ze en keek naar hem. "Als jullie ruzie hebben dan hebben jullie toch gewoon seks en maken jullie het zo goed." Zei hij simpel en Pansy keek hem walgend aan. "Zo werkt het niet." Snauwde ze hem af en hij keek haar verbaasd aan. "Snauw je mij nou af?" Vroeg hij verontwaardigd. Niemand durfde dat. Hij was tenslotte Tom Marvalo Riddle. "Ja, jou ja. Ben je speciaal ofzo?" Vroeg ze aan hem en hij liet een lachje horen. "Ik ben Tom Marvalo Riddle." Zei hij rustig tegen haar. "En ik Pansy Casandra Catherina Luna Rose Parkinson, het punt is dat je dat niet kan zeggen tegen een dame." Zei ze rustig. "Hou je vriendin in bedwang. Zo kan ze niet tegen me praten." Snauwde hij de jongen af en Pansy lacht.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek naar het tafereel dat voor haar afspeelde. Een kleine glimlach verscheen er rond haar lippen. Ze moest eerlijk toegeven dat ze het behoorlijk lachwekkend vond. Het was voor het eerst dat iemand tegen Tom in durfde te gaan. Ze moest echt niet weten wie ze was. Al had ze wel verwacht dat de jongen veel in zijn mars had en in de toekomst veel zou gaan bereiken. Hoewel aan de blonde jongen te zien was dat hij Tom gelijk wist te herkennen. Hij vreesde bijna voor hem. Haar hoofd hield ze een klein beetje schuin. Er zat dus meer achter Tom dan dat ze dacht. Interessant.
Haar blik gleed weer naar de blonde jongen. Die duidelijk in hele andere dingen geïnteresseerd was dan het redden van zijn eigen relatie. Was het dan zo'n verschrikkelijke relatie geweest? Hij had zijn blik in ieder geval niet van Abigail af kunnen houden de laatste paar seconde. Ze voelde zich gevleid, maar het was niet de eerste jongen die haar zo bekeek. Ze liet zich dan ook zeker niet van haar stuk afbrengen. Uiteindelijk wendde ze haar gezicht weer af en keek naar de ruzie tussen Tom en het meisje. "Tom, ze weet duidelijk niet wie je bent. Misschien moet je haar maar laten" zei ze uiteindelijk tegen hem. Ook Abigail wist dat het niet verstandig was om op die manier tegen hem te praten. Zeker omdat hij het niet gewend was, maar ook niet omdat hij een uitzonderlijk goede tovenaar was voor iemand van zijn leeftijd. Met hem wilde je geen ruzie. Dat zou het laatste zijn wat je zou doen.
Toch leek het haar wel wat om de twee te helpen. De relatie tussen de twee zat duidelijk niet goed en zo konden ze in ieder geval nog wat te weten komen over de toekomst. Het was niet voor niets dat de blonde jongen Tom herkende. En daarbij zaten ze hier nu toch met zijn vieren. Dan konden ze er net zo goed het beste van maken.

Draco had toch wat meer aandacht voor het blonde meisje. Het was een mooie verschijning. Dat kon hij zeker niet ontkennen. Anders dan Pansy, dat kon hij zo aan haar zien. Rustiger. Maar toch ontzettend zelfverzekerd. Ze wist wat ze te bieden had en handelde daarnaar. Dat was aantrekkelijk. Dat kon hij zeker niet ontkennen. Een meisje met klasse. Dat was iets wat moeilijk te vinden was in de tijd waar hij vandaan kwam.
Hij slaakte een zucht, voor hij een blik op de geest wierp. De woorden die bij de man vandaan kwamen, deden hem vrij weinig. Het interesseerde hem niet meer. Zijn stomme opdrachten interesseerde hem niet. Het was een lachertje te bedenken dat de relatie nog te redden viel. Dat Pansy namelijk niet eens wist wie ze voor zich had, terwijl ze wel achter de Dark Lord zou staan, was gewoonweg lachwekkend. Ze was duidelijk niet wie ze zei dat ze was. Hij schudde zijn hoofd. Tom had het recht gehad om zo tegen haar uit te vallen. Draco begreep dat je niet op die manier tegen hem uit kon vallen. Daarom keek hij Pansy ook aan. "Jij bent echt nog dommer dan je er uit ziet. Je weet echt niet tegen wie je het hebt hè?"siste hij. Zijn vader zou hem wat aan doen als hij te horen zou krijgen op wat voor een manier ze tegen de Dark Lord uit gevallen was. Mocht hij hen geloven tenminste. Het was voor hem wel een goede manier om een wit voetje te halen bij de Dark Lord. Door hem nu te helpen en hem te steunen, zou zijn familie later misschien wel goed doen. Een kleine glimlach verscheen er rond zijn lippen. Hij keek uiteindelijk weer naar Tom. 'Sorry voor dit geval hier. Ze weet niet tegen wie ze het hebt"zei gij vol walging.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Tom keek naar haar en lachte. ''Ga je nu je excuses aanbieden?' Vroeg hij grijzend aan haar en schudde haar hoofd. ''Ik mag je wel. Je bent een pittig type.'' Zegt hij en kijkt naar haar. ''Je bent walgelijk.'' Zegt ze geïrriteerd en hij lacht. ''Schattig, ding dat je bent. Ik denk dat je gewoon goeie beurt nodig hebt.'' Lachte hij en ze keek hem vuil aan. Ze gaf hem een klap. ''Ik heb een vriend.'' Snauwt ze en hij pakt zijn staf. Hij schiet een spreuk af en ze duelleren een tijdje. Hoe kan het dat ze nog iet verslagen is en nog overeind staan. Zelfs tegen duistere spreuken. Hij bergt zijn staf op en zij ook. ''Je bent de eerste die het volhoudt.'''Zegt hij verbaasd en ze lacht arrogant. ''Dan had je geen waardige tegenstanders.'' Zei ze arrogant en hij stak zijn hand uit, elegant legde ze haar hand in de zijne. ''Vrienden?'' Vroeg hij aan haar en ze knikte. ''Vrienden.'' Zei ze bevestigd. ''Maar als je nog zo een rot opmerking maakt heks ik je de vergetelheid in.'' Zei ze tegen hem en hij knikte lachend.

Pansy glimlachte naar hem, hij was wel aardig. Ze was echt boos op Draco zijn rot opmerking.Wat dacht hij wel niet en waarom staarde hij zo naar het meisje. ''Kom maar mee.'' Zei hij en nam ze mee de commonroom in. Hij liet ze naar zijn slaapkamer gaan. ''Oke, jullie hebben kleren nodig uit deze tijd. En een relatietherapie.'' Zei hij glimlachend en keek naar ze. Hij beet losjes op zijn onderlip. '''Vertel eens. Hoe krijgen jullie steeds ruzie? Wie gaat er vreemd>? wie klaagt te veel?"Vroeg hij grijzend en keek naar ze.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail rolde met haar ogen op het moment dat er totaal geen aandacht aan haar werd besteed. Ze zat er niet mee. Ze wist wie ze was. Jaloers was ze niet snel en liet zich niet snel van haar stuk brengen. Zo'n persoon was ze niet. Ze stond daar nu eenmaal boven. Ze sloeg haar armen over elkaar heen op het moment dat Tom in duel ging met het meisje. Het verbaasde haar dat hij haar niet binnen de kortste keren omver had weten te krijgen. Zo goed was hij dus blijkbaar ook weer niet. Ze fronste even. Nu ze er over nadacht vroeg ze zich af waarom men niet vaker tegen hem in ging. Vaak weken men bij het zien van Tom en durfde ze niet tegen hem in te gaan. Waarschijnlijk te bang van de verhalen die ze ooit van hem hoorde. Kort schudde ze haar hoofd.
Ze moest toegeven dat ze nooit echt iemand tegen hem in zag gaan. Omdat de geruchten rond gingen dat hij binnen de kortste keren de metten maakte met iedereen die hem in de weg stond. Zo te zien waren die verhalen minder waar geweest. Zo te zien had Tom het veel te druk met het meisje en zag hem samen met haar er vandoor gaan. Kort haalde ze haar schouders op. Hij deed maar. Ze hoefde de twee niet te helpen. Met Tom was ze ook niet al te close geweest, dus hem was ze ook niets verschuldigd geweest. Haar blik gleed naar de blonde jongen. Draco als ze het goed onthouden had. Een geamuseerde glimlach verscheen er rond haar lippen. Misschien konden ze samen wel wat lol trappen. Aangezien ze de rest van de dag geen lessen had. Zo te zien kon hij dat ook meer dan gebruiken. "Zo te zien zitten we met elkaar opgescheept tegen hem. Zin om een stukje te lopen?"vroeg ze vervolgens aan hem. Op het moment dat hij knikte stapte ze het hok uit waar zowel Tom als zij de twee studenten hadden gevonden. Ze streek een plukje van haar blonde haar achter haar oor, terwijl ze de jongen weer eens aan keek. Ze bedacht zich dat ze zich nog niet had voorgesteld. "Ik ben Abigail" zei ze hem vervolgens. "Je ziet er nog al ongelukkig uit. Mag ik vragen waarom je dan überhaupt nog samen bent met haar?"vroeg ze hem, Er van uit gaande dat de twee een stel waren. Als ze de geest daarbij moest geloven tenminste. Abigail was altijd aardig direct geweest. Ze sprak haar gedachten uit en was altijd recht door zee. Stond je dat niet aan? Dan was dat niet haar probleem. Abigail was een meisje dat je niet moest onderschatten en een persoon dat je ook zeker niet in de weg wilde staan.
Eenmaal buiten aangekomen voelde ze hoe de zonnestralen haar huid aangenaam verwarmde. Een glimlach sierde haar lippen. Ze was benieuwd naar het verhaal van de jongen. Ze was altijd geïnteresseerd geweest in haar medemens en op dit moment was ze geïnteresseerd in de jongen die uit de toekomst zou moeten komen.

Draco keek naar het duel tussen de jonge heer van het duister en zijn vriendin. Kort schudde hij zijn hoofd. Ze leek er nog van te genieten ook. Draco haatte de arrogantie van haar. Het uit de hoogte willen komen, terwijl ze zelf eigenlijk niet zo heel veel voorstelde als iemand anders. Hij rolde met zijn ogen en kon het niet laten om kort naar het blonde meisje te kijken. Niemand anders leek veel aandacht voor haar te hebben, terwijl zij volgens de geest een deel van de oplossing zou moeten zijn. Maar wilde hij wel dat alles opgelost zou worden? Was het niet beter om gewoon uit elkaar te gaan? Hij kon toch niets goed doen en de twee hadden dagelijks ruzie gehad. Hij schudde zijn hoofd om op die manier die gedachten van zich af te zetten. Aan de andere kant wilde hij niet voor altijd in deze tijd vast blijven zitten. Dat kon hij dan ook weer niet ontkennen.
Kort keek hij op en keek naar Tom en Pansy. De twee hadden het zo te zien heel gezellig en vertrokken vervolgens samen naar de common room van Slytherin, waardoor Draco achterbleef met het blonde meisje. "Zullen we een stukje lopen?"hoorde ze haar vragen. Een kleine grijns verscheen er rond zijn lippen. "Waarom ook niet" merkte hij op en liep het meisje achterna. Het was raar om op school rond te lopen. Terwijl hij 50 jaar terug was in de tijd. Het meisje stelde zich voor als Abigail en overrompelde hem met vragen over zijn relatie met Pansy. Hij haalde kort zijn schouders op. "Het is een enorm lang verhaal. Er is dagelijks wel ruzie tussen ons. Ik kan niets goed doen. In iedere stap die ik zet, ziet ze wel een probleem waar ze over klaagt. Ik kan niet eens meer normaal tijd doorbrengen met mijn vrienden of ze zit al in mijn nek te hijgen. Het zorgt ervoor dat ik niet eens meer met haar wil zijn. Dat ik gewoonweg geen tijd meer met haar door wil brengen. En waarom zou ik ook? Als ze alleen maar op mijn dak zit? Snap je wat ik bedoel?"zei hij tegen haar. Het was de eerste keer dat hij dit zo hardop uitsprak en het voelde eerlijk gezegd alsof er een last van zijn schouder af viel. Abigail zag eruit als het type meisje dat veel aandacht kreeg van jongens. Misschien dat ze zelf ook in een relatie zat of er eentje achter de rug had. Het voelde in ieder geval gewoon goed om er met iemand over te praten.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy keek naar hem en ging zitten. "Nou Draco is een best knappe jongeman en ik ben jaloers ingesteld. Er gaan zoveel roddels door de school dat Draco me bedriegt me leukere meiden, maar dat zijn natuurlijk roddels. Maar het zijn er zoveel. Ik ben bang dat hij me verlaat en dat wil ik niet. Ik zoveel van hem. Ik ben dus steeds jaloers en zoek ruzie voor niks. Toen we nog beste vrienden waren deden we veel meer samen." Zei ze en hij keek naar haar. "Misschien moet je gewoon met hem praten over hoe je je voelt en niet op zijn huid zitten. Hij is ook maar een mens. Hij wilt soms gewoon even een mannenavond met zijn vrienden en hij zou je echt niet bedriegen." Zegt hij rustig en Pansy knikt. Ze denkt na er over. "Je hoeft ook echt niet zoveel make up te dragen. Wees je zelf. Dn ga met hEm prateb." Zegt hij tegen haar. Ze bedankt hem en gaat opzoek naar Draco-Heb ze even samen gevoegd.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek de jongen aan een knikte. Ze kon aan hem zien dat hij hier aardig mee zat. Het putte hem uit op de een of andere manier. Ze kon zich niet voorstellen hoe het moest zijn om op die manier behandeld te worden. Dag in dag uit. Hoewel ze zelf nooit een relatie gehad heeft, kon ze begrijpen dat dit niet was hoe het hoorde te zijn. In een relatie hoorde je elkaar te steunen. Elkaar te vertrouwen en niet elke dag ruzie te maken om de meest onlogische dingen. Ze kon begrijpen dat hij hier moe van werd en dat hij de relatie hierdoor niet meer zag zitten. "Het lijkt me een heel vermoeiende relatie. Ik snap niet dat jullie het nog zo lang met elkaar uit hebben gehouden. In een relatie hoor je elkaar te vertrouwen. Elkaar de ruimte te geven en juist plezier met elkaar te maken. Het is echt niet gezond om elke dag ruzie met elkaar te maken. Echt niet" vertelde ze tegen hem. Zacht beet ze op haar lip en keek kort om zich heen. Ze wilde hem niet pushen om de relatie met het meisje te verbreken. Maar ze wilde hem er wel aan herinneren dat het oké was om aan zichzelf te denken. Om continue op je tenen te moeten lopen en jezelf niet kunnen zijn bij de persoon bij wie dat wel zou moeten, was niet goed. Zachtjes beet ze op haar lip en hoopte dat ze niet de verkeerde dingen had gezegd. Ze kende hem dan ook pas net, maar ze had het wel met hem te doen.
Wat Tom met het meisje aan het doen was, wist ze niet. Maar de twee waren nu eerlijk gezegd uit hun gedachten verdwenen. Volgens de geest had het stel het tweetal nodig om uit hun wereld te ontsnappen en terug te gaan naar hun eigen tijd. Maar waarom Tom en Abigail. De twee hadden verder niet veel met elkaar gemeen en spraken elkaar niet heel erg veel. Als je ook keek naar een aantal momenten geleden had de jongen niet eens meer oog voor haar gehad. Het raakte haar niet, begrijp haar niet verkeerd. Maar het zorgde er voor dat ze het niet begreep waarom de twee het stelletje moesten helpen om weer naar de toekomst te kunnen. Kort haalde ze haar schouders op. Het zou vast wel ergens goed voor zijn geweest. En ze zouden snel genoeg zien waarom juist die twee aangewezen werden. "Is het niet goed om te denken of dit wel is wat je wil? Begrijp me niet verkeerd. Ik wil jullie zeker niet uit elkaar drijven. Maar het ziet er naar uit dat je helemaal niet gelukkig bent in deze relatie. En als dit iets is wat al even speelt, zonder enige verandering. Is het dan niet beter om te kijken of het beter is om uit elkaar te gaan?" zei ze uiteindelijk nog tegen Draco. Ze had het echt met de jongen te doen.

Draco genoot van het gezelschap van het meisje. Hij moest toegeven dat hij er enorm van genoot om met haar te praten. Ze was een buitenstaander die de twee niet persoonlijk kende. Ze had geen vooroordelen over de twee en keek er dan ook met een objectieve blik naar. Het voelde goed om zijn hart bij haar te luchten. Dat had hij zelfs niet bij zijn vrienden gedaan. Zijn vrienden zouden het toch niet begrijpen of alleen de dingen zeggen die hij zou willen horen. Daarom hield hij het liever voor zich. Toch was het fijn om het met dit meisje te delen. Haar woorden raakte hem toch een beetje. Ze was recht door zee en zei hem waar het op stond. Het zette hem aan het denken. Haar woorden hadden een kern van waarheid. De twee hadden enorm veel meegemaakt. Ze begonnen als beste vrienden en konden het toen goed met elkaar vinden. Vervolgens kregen de twee een relatie. Het begon goed. Hij kon het goed met het meisje vinden, maar er kwamen steeds meer problemen tussen de twee waardoor hij de relatie steeds minder leuk ging vinden. Was het dan wel goed om er mee door te gaan? Kort beet hij op zijn lip. Het meisje had een goed punt gemaakt. Een punt wat hem toch aan het denken had gezet. Het was waar wat ze tegen hem had gezegd. Het was niet gezond om elke keer ruzie te maken. Hij had er behoorlijk wat stress door. Het zorgde ervoor dat hij alleen maar bij haar uit te buurt wilde blijven, in plaats van dat hij dingen met haar wilde gaan doen.
Maar om alles nu in een keer weg te gooien? De relatie die ze hadden was nu al toch behoorlijk lang al zei hij dat zelf. Hij miste de goede tijden tussen hun. Dat ontkende hij zeker niet. Maar die tijden waren al lang verleden tijd. Het kostte hem zo veel tijd en moeite. En hij vroeg zich vaak af waar hij het wel niet voor deed. "Dank je. Voor je eerlijkheid" bedankte hij Abigail. Het had hem een frisse blik gegeven. En daar moest hij even over nadenken. Hij zou geen overhaaste beslissingen nemen. Daar stond de jongen niet voor in. Hij zou zijn tijd nemen, hoewel hij nu genoot van het gezelschap dat hij had en de het aangename weer dat zijn huid streelde.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy glimlachte naar Tom en liep samen met hem er heen. Ze had haar make - up weggehaald. Ze droeg vet veel make up en ook lagen om mooi te lijken, maar dat maakte haar niet mooier op. Ze had nu alleen mascara opgedaan en wat aardbeien lippenbalsem, wat Draco altijd lekker vond. Ze droeg haar jurkje ook niet meer, maar nu gewoon een zwarte high waisted skinny jeans met een leuk los zittend rood topje en zwarte vest er over. Ze droeg weer eindelijk sneakers. Ze heeft zolang alleen maar op hakken gelopen om een stuk groter te zijn en wat sexier te lijken. Ze was 2 koppen kleiner dan Draco, maar daar moest ze maar leven. Ze liepen over het gras tot ze Draco zag met de prachtige blondine. ''Hi, Draco. Zou je met willen vliegen?'' Vroeg ze rustig en stak een bezem uit. Ze had er namelijk 2 van school geleend. Ze deed al aan vliegen vanaf jongs af aan, maar toen ze op Hogwarts kwam deed ze er niks meer aan. Ze deed het in het eerste jaar tot haar vriendinnen zeiden dat het alleen voor mannen was. Ze was er mee gestopt en ging alleen maar roddelen en make-uppen. Ze altijd alleen maar geklaagd bij Draco over meiden dingen zoals make- up en het kapsel van een ander, en elke keer meegenomen naar winkels, maar ze heeft nog nooit met hem gevlogen of met hem gaan pokeren. ''Draco, geen meidenpraat of geroddel. Een leuk wedstrijdje voor de gene die als eerst naar het meer gevlogen is en dan terug.'' Glimlacht ze. Hij hield wel van uitdagingen.

Tom keek naar haar en glimlachte. Ze was veel mooier zonder make-up en die strakke jurken met hakken. Ze was nu totaal anders in haar nieuwe outfit, meer puurder en rustiger. Ze liep nu er rustig er heen en ging niet meteen klagen toen hij met abigail was, maar vroeg hem rustig om iets leuks te doen. ''Ga maar, Abigail en ik gaan ook wat leuks doen.'' Knikte hij naar de blonde jongen. Hij nam Abigail mee naar de commonroom. ''Oke, wij gaan een potje schaken. Je weet dat ik de beste ben die er is.'' Lachte hij naar haar en deed snel zijn hand voor zijn mond. Hij lachte voor het eerst spontaan en ze deed niks. Ze zat er maar zo mooi. Zei hij nou mooi? Ugh, hij je kop er bij Riddle. Je gaat nooit een meisje leuk vinden. Je moet je focussen op je doelen.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek opzij naar de blonde jongen naast haar en kon aan hem zien dat ze hem aan het denken had gezegd. Zachtjes beet ze op haar lip en wendde haar blik toen weer af. Ze hoopte dat ze niet te veel schade had aangericht. Haar eerlijkheid had soms zijn nadelen. Waaronder dat er bepaalde dingen kapot konden gaan. Zonder dat dat daadwerkelijk haar bedoeling was geweest. Het gebeurde gewoon. Ze wist dat het soms beter was om dingen voor zich te houden, maar zo zat het meisje niet in elkaar. Ze was altijd goudeerlijk. Aan de andere kant vond ze dat mensen daar maar mee moesten leven. Toch wilde ze de jongen wat moed in praten. "Maar als het echt oprecht is, dan komt het vast wel weer goed. Die geest zei ook niet zomaar wat"vertelde ze de jongen. De geest had wat te zeggen gehad en waarschijnlijk had het wel zijn reden gehad. Alles was ergens goed voor. Daar geloofde ze heilig in. Niets gebeurde zonder reden.
Een kleine glimlach verscheen er rond haar lippen wanneer ze daar aan dacht. Het gaf haar toch een zekere mate van zekerheid. Hoe stom dat ook mocht klinken. Haar gedachten werden uiteindelijk gestoord door Pansy en Tom. Ze bekeek het meisje nogmaals. Ze zag er anders uit dan het moment dat ze haar voor het eerst zag. Ze zag hoe ze de blonde jongen uitdaagde voor een wedstrijdje vliegen. Kort haalde ze haar schouders op, toen ze Tom hoorde zeggen dat zij wat leuks zouden gaan doen. Ze moest eerlijk toegeven dat ze dat niet aan had zien komen. En daarbij was het misschien wel een goed idee om de twee wat ruimte te geven, zonder dat Abigail zich er te veel mee zou gaan bemoeien. Zonder haar mening te veel uit te spreken.
Toch kon ze het niet laten om voor een laatste keer over haar schouder te kijken naar het tweetal dat ze achter liet. Op een rustig tempo liep ze met de jongen mee en volgde hem naar de common room. Ze nam tegenover hem plaats en sloeg haar armen even over elkaar heen. Een kleine geamuseerde glimlach verscheen er rond haar lippen, wanneer hij haar vertelde dat ze een potje gingen schaken en dat hij de beste was. Nonchalant haalde ze haar schouders op. "Laat maar zien wat je kan, Riddle. Ik denk niet dat je nog echt goed uitgedaagd bent" merkte ze op, terwijl ze hem met dezelfde geamuseerde glimlach aan bleef kijken. Ze hield ervan om uitgedaagd te worden. Zeker als mensen haar onderschatte. Ze had veel in haar mars, hoewel ze dat niet zomaar naar boven liet komen. Dat was haar kracht. En daar maakte ze maar al te graag gebruik van.

Draco keek de blondine aan en keek haar lichtelijk bedenkelijk aan. Hij kon het niet laten. Het was veel om over na te denken. Als je er zo over dacht tenminste. Misschien had ze wel gelijk over wat ze hem vervolgens had gezegd. Dat de geest niet zomaar die dingen had gezegd. Maar was het het wel waard om er achter te komen of het zo was? Was het het waard om het langer door te zetten? Het waren allemaal vragen die er inmiddels door zijn hoofd heen spookte. Een zachte zucht rolde er over zijn lippen heen. Het was niet zomaar wat. Dat wist hij ook wel. Het kon ook niet zomaar in één keer goed zijn, maar het ging nu al zo lang de verkeerde kant op. Was het dan nog wel leuk.
Veel tijd had hij er niet voor om er echt goed over na te denken. Zelfs hier bleef Pansy de blonde jongen achterna lopen. Kort beet hij op zijn lip, wanneer hij de stem van Pansy hoorde. Hij draaide zijn hoofd en fronste even op het moment dat hij haar zag. Ze zag er anders uit. Dat was één ding wat hem opviel. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en keek haar aan. "Waarom zou ik? Verveel je je nu al met je nieuwe vrienden?"vroeg hij aan haar. Hij keek naar hoe het andere tweetal weer vertrok en liet zijn blik uiteindelijk weer op Pansy rusten. Hij wist niet of hij hier wel op zat te wachten. Hij liet zich zeker niet makkelijk overhalen. Zeker niet na al de verwijten die hij allemaal naar zijn hoofd heeft gehad de afgelopen tijd. Het was niet niks om elke keer maar weer te horen dat hij vreemd zou gaan of dat hij bepaalde dingen niet mocht doen. Het bezorgde hem stress en zorgde ervoor dat hij klaar was met alles. Mocht ze dan nu van hem verwachten dat hij zomaar wat leuks met haar ging doen, alleen omdat ze er anders uit zag en hem beloofde niet te roddelen of meidenpraat aan te houden?

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy keek naar hem. ''Nee, Draco. Het leek me leuk om wat samen te doen wat we allebei leuk vinden.' Zei ze rustig en keek naar hem. ''Het spijt me Draco. Het spijt me dat ik zei dat je me telkens bedroog, het spijt me dat ik zei wat je wel en niet mocht doen. Het spijt me dat ik zei met wie je omgaat en niet om mocht gaan. Het spijt me bovenal ik dat ik je alleen maar stress bezorgde en egoïstisch was.'' Zei ze rustig tegen hem en keek naar hem. 'Ik wil je gelukkig zien Draco. Ookal heb ik je niet gelukkig kunnen maken.'' Zei ze tegen hem en ging zitten op de grond. Ze keek naar hem en snapte dat hij diep ongelukkig was. Ze vond het erg om hem zo te zien, maar ze was zelf de oorzaak er van. Ze deed haar haar in een staart en glimlachte zwak naar hem. ''Ik hou echt van je Draco en het was nooit mijn bedoeling om je ongelukkig te maken.'' Zei ze volwassen.

Tom keek haar grijzend aan toen ze licht uitgedaagd werd. ''You wish.'' Zei ze glimlachend tegen hem en ging door zijn haren heen. Hij maakt de eerst zet en grijnsde. Hij speelde mensen al snel schaakmak. In het weeshuis waar hij opgegroeid was speelde hij altijd schaak met andere en toen met hem zelf. Toen hij iets magisch deed wouden mensen niet meer met hem omgaan. Hij haatte die tijd, maar op Hogwarts is alles anders. Hier is hij gevreesd met vrienden en machtig. Hij gaat allee met zijn select groepje om, en niemand minder. Iedereen wilt in zijn groepje, maar alleen de beste worden toegelaten.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail hield haar hoofd een klein beetje schuin. Dit was waar haar arrogantie lichtelijk om de hoek kwam kijken. "I know" zei ze hem. Ze volgde de bewegingen die hij maakte, terwijl hij de eerste zet maakte. Haar hoofd hield ze een klein beetje schuin, terwijl ze haar ogen gefocust op het bord hield. Het was een goede zet van de jongen geweest, dat kon ze zeker niet ontkennen. Toch was ze niet zo snel van haar stuk te brengen. Tot slot was ze een meisje dat haar waarde goed wist in te schatten en goed wist waar ze toe in staat was. Niet heel lang hoefde ze te wachten op de zet die ze zou willen maken. Zo verzette ze een van haar pionnen, voor ze haar gezelschap weer aan keek.
Ze moest toegeven dat ze benieuwd was naar waar dit heen zou gaan. Ze had nog nooit op zo'n manier met de jongen omgegaan. De jongen was vooral bezig met zijn goed uit gekozen groepje aan studenten. Waarvan hij eigenlijk niet zo vaak de zijde van verliet. Ze kon het wel waarderen. Goede vrienden waren vaak maar op één hand te tellen. Dat terwijl Abigail het met meerdere mensen goed kon vinden. Toch beschouwde ook zij maar een enkeling als een echte goede vriendin of vriend. Een glimlach verscheen er rond haar lippen, terwijl ze daar aan dacht. In dat opzicht verschilde de twee enorm van elkaar. Misschien was dat juist weel het gene wat hem interessant maakte. Want een interessante jongen was het zeker. Ze had meer verhalen over hem gehoord, dan dat ze daadwerkelijk met hem gepraat had, waardoor ze haar vinger nu niet precies kon leggen op wat waar was en wat niet. Maar misschien was het nu wel het goede moment om daar achter te komen. Ze zaten bovendien samen in de commonroom en daarbij hadden ze nog wat tijd te doden samen. Misschien dat ze hem toch wat beter zou leren kennen. Ze moest toegeven dat dat geen onaangenaam idee leek.

Draco keek het meisje aan. Was ze dan nu wel oprecht tegen hem geweest? Ging ze inzien dat hun relatie niet gezond was de afgelopen paar maanden. Natuurlijk moest een relatie van twee kanten komen, dat wist hij maar al te goed. Maar het was belangrijk dat ze in zou zien dat hoe ze handelde totaal niet gezond was. Het hoorde leuk te zijn. Natuurlijk hoorde er mindere momenten tussen te zitten. Dat hoorde er nu eenmaal bij, maar het hoorde voornamelijk uit leuke momenten te bestaan. Niet alleen maar vervelende, zoals zij de afgelopen paar maanden achter de rug hadden. Het geruzie. Het gescheld. Het zorgde er alleen maar voor dat hij helemaal niet meer bij haar in de buurt wilde zijn. Hij had het er nut niet meer van ingezien. De kleine dingen gingen al fout, wat er voor zorgde dat hij zichzelf niet meer kon zijn. En dat vond hij misschien nog het ergste van allemaal. Dat hij zichzelf niet meer kon zijn.
Hij volgde de bewegingen die ze maakte, terwijl ze op de grond ging zitten. Hij luisterde naar wat ze hem te zeggen had. Ze had spijt van haar acties en had ingezien dat ze fout zat. Dat had een begin kunnen zien. Het liet in ieder geval zien dat ze zichzelf eens goed had aangekeken. Natuurlijk had hij ook dingen fout gedaan. Dingen die hij liever terug had willen draaien. Maar toch. Het was een begin dat ze haar excuses aan hem aan bood. Misschien dat ze vanaf daar verder konden kijken. Stap voor stap. Hij kon net zomaar vergeten en vergeven wat er in de afgelopen tijd gebeurt was. Daar was er immers te veel voor gebeurt. Maar hij kon wel kijken of ze oprecht was. Hij ging uiteindelijk naast haar zitten en keek voor zich uit. "Het is je zeker niet vergeven. En ik ben het echt absoluut nog niet vergeten. Maar ik denk dat ik het wel een kans wil geven om te kijken of je oprecht bent" zei hij haar.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy keek naar hem en glimlacht lichtjes. ''Bedankt Draco. Ik zal mijn best doen.'' Glimlachte ze en keek naar hem. Ze was blij dat hij haar een kans wou geven die ze eigenlijk niet verdiende, maar ja. Hij was diep van binnen een aardige vergeefvolle jongeman, waar ze echt van hield. ''Wil je nog vliegen?"' Vroeg ze zachtjes en deed haar vest dicht aangezien het kouder begon te worden. Ze keek hem aan en stond op. Ze stapte op haar bezem. Ze was best goed invliegen, want ze deed het al vanaf jongs af aan en het vond het super om te doen, maar ze was echt niet zo goed als Draco. Ze genoot er wel van als ze stiekem naar Draco''s trainingen kwam kijken. Hoe vrij hij in de lucht was met zijn teamgenoten om hem heen.

Tom keek naar de set van de meid en verbaasde zich. Ze had een hele goeie zet gemaakt, normaal doen mensen een makkelijke set waardoor je ze makkelijk verslaat. Ze was interessant. ''Zo vertel maar wat over je zelf.'' Glimlachte hij naar haar en ging door zijn bruine haren heen. Hij was benieuwd wat ze in huis had en hoezo ze met iedereen omgaat, maar dat is vast hoe Gryffindors werken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld