Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | Shiri shades darker

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:

Don't know why the title tho. (a)

Oeh lots of 18+ stuff en niet reageren svp

Catharina 'Cath' ~ probs old, do our witches live long?

@Shiri

cuz im bored as always

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
HJAHAHAHHAHAHAHA I love the title

Jermaine Hamilton (Jem) - does age matter your witchyness? - hooman
ik eeeh, ga nog nadenken over een uiterlijk en in het volgende bericht komt een stukje xxx

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Sooooo do i (a)

I don't think so, just old and go ahead hahaha

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine had in de duistere kamer lang gewacht. Het duurde lang, te lang naar zijn zin. De seconden tikten traag voorbij en het ging steeds langzamer. Verdomme, waar bleef die heks nu? Het was al erg genoeg dat zij een mens aan de heksengemeenschap hadden moeten opofferen als borg voor de vrede, maar daardoor moesten zij hier dus een heks in leven houden. Het onding moest levend blijven. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Ach, hij kon haar wel levend houden, maar hij zou ervoor zorgen dat het kreng elke seconde van haar verblijf zou wensen dat ze dood was. En ze zou nooit doodgaan. Ze zouden haar helen en martelen, helen en martelen, helen en martelen en helen en martelen. Telkens maar weer. Non-stop. Weinig slaap, weinig eten, weinig water. Gewoon veel pijn. Hopelijk zou die pijn voor hem ook wat gerechtigheid brengen. Ooit zou hij haar redden uit de geniepige, scherpe nagels van die heksen. Vrede? Ha. De oorlog was nog altijd een feit, alleen nu uitgesteld.

Het moment waar hij al die tijd op had gewacht: ze brachten haar eindelijk binnen. Het was een afzichtelijk prachtig wezen, betoverend zoals elke andere heks. Daarom kon je hen nooit vertrouwen. Schijn bedriegt.
'Bind haar maar vast,' commandeerde Jermaine. Hij zelf stond op, zodat de heks in de stoel gezet kon worden en niet bepaald zachtaardig werd vastgebonden. Hij kraakte een paar botten in zijn handen en nek. Veel succes met overleven, kreng. Je zal het nodig hebben.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Waarom het zo was, daar had ze geen flauw benul van. Ze wist enkel dat zij het was. Zij was degene die ermee moest, geruild werd. Ze zeiden dat het tijdelijk zou zijn, tot er echte vrede heerste. Iets te kiezen? Nee, dat had ze niet. Ze moest er maar mee leven en de mensen vertrouwde ze niet. Het zou haar niets verbazen als de mens bij hun een stuk beter behandeld zou worden dan dat zij zou worden behandeld. Vanaf het moment dat de twee groepen bijeen waren en zij overgedragen werd kreeg ze boeien om, deze hielden haar magie tegen. Niet dat ze ook maar iets zou mogen gebruiken als ze eenmaal daar was, dat zou zeer onverstandig zijn.
In een koets was ze meegenomen, de gordijntjes waren dicht zodat niemand haar zou kunnen zien. Moeizaam slikte ze even, was het omdat ze een van de jongsten was? Ze had geen flauw benul. Uiteindelijk werd ze meegetrokken, ze moest soms haar best doen om de mannen bij te houden waardoor haar voeten soms over de vloer schuurden. De deur naar een donkere kamer werd geopend en Catharina werd naar een stoel gebracht. Hard werd ze erin gezet waarna de riemen strak om haar heen gebonden werden. Haar handen, torso en benen zaten stevig vast. Alleen het riempje om haar hals was niet te extreem strak vastgebonden. Even keek ze naar de man die opstond en langzaam in het kaarslicht verscheen. Ze hoorde hoe zijn botten kraakte, waarom was hij hier?

@Shiri

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Zodra de mensen uit de kamer waren, kreeg de heks een flinke klap in haar gezicht. 'Welkom in ons midden,' zei hij er achteraan. Hij rolde even met zijn schouder. Oh, dit ging leuk worden. Heel leuk. Jermaine streek met zijn vingertoppen langs haar gezicht en pakte haar kin stevig vast. 'We wilden je een warm welkom geven, om onze gastvrijheid en goede bedoelingen te tonen,' spuugde hij zowat. Hij liet haar gezicht weer los en liep langs haar heen. Alle dingen die hij met haar doen kon...
'Een warm welkom,' lachte hij sarcastisch. 'Ik denk dat je hier wel warm van wordt inderdaad.' Hij trapte de stoel omver. Hopelijk zou ze op haar gezicht vallen. En hard. Misschien zou dan die magische laag er eindelijk af gaan. Hoorden heksen geen wratten te hebben en missende tanden? Jermaine schudde zijn hoofd. Dat was waarschijnlijk hun ware gedaante. Dit was allemaal toneel. Zij was nep. Daarom kon hij doen wat hij wilde met haar, het was toch maar een heks?

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
De klap kwam hard en onverwachts aan. Even kneep ze haar ogen dicht van de pijn en haalde scherp adem. Catharina richtte haar blik op de man en keek hem fel aan zodra hij haar kin vast nam. Ze had het moeten weten, de anderen moeten waarschuwen dat ze haar hier niet heen hadden moeten sturen. Mensen waren niet te vertrouwen. "Goh.. Vriendelijk van jullie." Antwoordde ze, hoewel dat vast een verkeerd antwoord zou zijn. Hij liet haar weer los en ze kon hem niet meer zien. Een kreet van schrik kwam over haar lippen, de stoel werd voorover geduwd en met een harde klap kwam ze op de grond terecht. Kreunend sloot ze haar ogen even, Cath was hard op haar hoofd terecht gekomen.
Zichzelf overeind helpen kon ze niet, ze zat vast en magie kon ze niet gebruiken. Ze was waarschijnlijk ook te duizelig om nu helder na te kunnen denken. Zoekend keek ze rond, hoe kon hij dit doen? Door de klap zat er een snee in haar voorhoofd waardoor ze bloedde en er was een tand door haar lip gegaan. Ze proefde de ijzeren smaak van haar eigen bloed. Goden wat wilde ze hier graag weg.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine zette de stoel weer recht en veegde het bloed van zijn knokkels af. 'Ik weet het, we zijn veel te lief voor een verrotte heks zoals jij,' zei hij. Het was niet genoeg. Hij wilde haar zien branden. Branden tot er alleen nog maar as van haar over was. Ja, dat zou een mooi gezicht zijn. Haar verschroeiende stem die langzaam verdween in een eindeloze vlammenzee. Jermaine grijnsde.
'Het is toch wel erg jammer dat we nu geen heksen meer op de brandstapel mogen gooien...' begon hij. Hij pakte de kaars uit de kandelaar die aan de muur hing. 'Maar dat betekent gelukkig niet dat we geen heksen meer kunnen verbranden.' Jermaine kwam dichterbij en greep haar gezicht weer, waarna hij het kaarsvet op haar gezicht liet lopen. 'En, is dit al een leuk, warm welkom?'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Christina keek naar hem. Gromde even door zijn woorden en haar mond vertrok. Er lag een kwade blik in haar ogen. Het was maar goed dat de boeien om haar polsen zaten, anders had hij hier nu noet eens meer gestaan, de klootzak.
"Ze zouden mensen op de brandstapel moeten gooien." Beet ze hem toe terwijl ze zijn handelingen volgde met haar blik. Ze zag hoe hij de kaars pakte. 'Blijf uit mijn buurt!" Ze stribbelde wat tegen maar kon nergens heen. De onbekende martelaar stond alweer voor haar en greep haar vast. Zijn vingers omklemden haar gezicht stevig en ze keek naar hem. Het hete kaarsvet brandde op haar gezicht, haar kaken klemde ze op elkaar om de pijn te doorstaan. Gelukkig voor haar koelde kaarsvet snel. "Geweldig." Siste ze hem toe.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine glimlachte breed. 'Fijn! Fantastisch!' bracht hij uit. 'Dan kunnen we dit feestje voorlopig nog doorzetten, hm?' Hij gooide de kaars aan de kant. Hij kon nog zoveel dingen met haar doen. Zoveel...
'Heb je zelf nog suggesties voor deze voortzetting?' vroeg hij haar. 'Ik heb nog genoeg hoor. Genoeg dingen om je te branden, te snijden, schuren, pijnigen...' Hij rekte zich uit en gaapte even. God, dit was heel leuk. Eindelijk iets om zijn woede op te richten. Het was eigenlijk ook heel oneerlijk. Waarom moest zíjn vriendin plaatsmaken voor dit stuk vuil? Hoe was dit rechtvaardig? Bij de heksen zou ze het waarschijnlijk veel erger hebben dan wat hij nu bij dit mormel deed. Met die gedachte, keek hij haar aan. 'Noem maar een getal,' eiste hij.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina keek hem aan. "Hoeft niet van mij hoor. Ik ben genoeg verwend." Mompelde ze en ze keek hem aan. Waarom wilde deze man haar dit aandoen? "Je mag echt hopen dat de anderen hier niet achterkomen." Beet ze hem toe. Het meisje voor wie ze had geruild zou niets tekort komen, zoals beloofd was. Ze mocht de kasteelmuren dan wel niet verlaten, maar er was een grote tuin en ze zou verzorgd worden, precies zoals afgesproken was. Een frons verscheen op haar gezicht, een getal? "Zes..." kwam er uiteindelijk twijfelend over haar lippen heen. Ze wilde niet eens weten wat hij nu van plan was.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine pakte en zweep. 'Oh maar, ze zullen er nooit achter komen? Het zou oneerlijk zijn om te laten weten hoeveel we jou verwennen,' zei hij. Hij gleed met zijn vingers langs de strengen van de zweep. Hij haalde uit. 'Zes keer... mooi getal,' zei hij. Hij grijnsde. 'Ik zal het wel voor je verdubbelen. Omdat je zo goed je best doet~'
Hij haalde de zweep weer terug. Het bloed zat over de strengen. 'Ik ben altijd al benieuwd geweest het een bot eruit zou zien, wanneer al het vlees er vanaf is gehakt...'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Met grote ogen keek Christina naar de zweep. Ze verbleekte een beetje en keek naar hem. Hoe kon iemand hem toestaan zo te zijn. Een gil van pijn kwam over haar lippen zodra hij uithaalde. Geschokt keek ze hem aan, de wonden brandden. Twaalf keer? Dit kon hij toch niet menen. "Ga naar een slager. Die kan het je laten zien." Gromde ze en ze haalde diep adem im de pijn onder controle te krijg. Ze wilde niet denken aan wat hij allemaal met haar van plan zou zijn. Ze moest aan zichzelf denken, aan haar wraak.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine haalde nog een keer uit en schudde afkeurend zijn hoofd. 'Het enige geluid dat ik uit je mond wil horen komen, is gekreun, geschreeuw en gegil na het heerlijke geluid van een zweep die jouw huid raakt.' Vervolgens gooide hij er nog een zweepslag achterna. 'Het zijn er nog maar een paar, negen om precies te zijn. Zorg je ervoor dat je heel mooi voor me gilt? Anders zal ik voor straf nog een paar extra erbij moeten doen...'
Met zijn handen gleed hij langs de strengen van zijn zweep. 'Tenzij je dat natuurlijk... prettig vind...? Dan kunnen we er altijd nog meer doen. We willen onze gast heel er verwennen.'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Weer kwam er een kreet over haar lippen en ze hing iets naar voren. De slagen benamen haar de adem en ze hoorde zijn woorden. Ze zag hoe hij zijn arm hief, weer een kreet van pijn. Ze probeerde het te verbijten maar dat ging nauwelijks. Moest ze er echt nog negen? Ze wilde ze niet meer. Antwoord gaf ze hem niet, net had hij immers gezegd dat het niet mocht en ze wilde gauw van deze zweep af. Kwaad keek ze hem aan, oh ze wilde hem zoveel zeggen. Hem zoveel toewerpen, maar dat zou hij alleen maar leuj vinden. Hij wilde haar breken.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Oh, die blik gaf hem energie. Het was een blik die hem deed grijnzen. 'Je tong verloren?' lachte hij. 'Ik dacht dat heksen altijd zo graag spreuken gebruiken? Kom op? Vertel me eens een leuk magisch spreukje?' pestte hij haar. Vervolgens haalde hij oud. 'Kom op dan!' schreeuwde hij ineens. Hij was ongeduldig. Heel ongeduldig. Misschien moest hij overgaan op iets zwaarders, iets pijnlijkers. Daarna kon hij altijd nog terug gaan naar de zweep.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld