Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

orpg ♠ What if hate becomes love?

Anoniem
YouTube-ster

NPC schreef:
& ik

Ik;
Jongen - Rhys Charles Drawson 21 - RMJW

Jij;
Meisje + begin

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Dawn Masiello, 20 jaar.

Dawn stapte bij haar moeder in de auto om te vertrekken richting haar school waar ze dan in de bus zou stappen om op kamp te gaan. Ze had eigenlijk helemaal geen zin maar haar moeder had haar geforceerd omdat ze wist dat als Dawn niet mee zou gaan dan zou ze ook niet verder kunnen met de opleiding en dat wou haar moeder al helemaal niet laten gebeuren aangezien dit de 2e opleiding was waar Dawn al aan begonnen was en haar moeder wou gewoon dat Dawn een diploma zou halen. Dus ze had Dawn de keuze gegeven om op kamp te gaan of om niet te gaan maar dan mocht ze ook niet langer thuis wonen en dan moest ze maar zelf onderdak zoeken. Dan ging Dawn toch maar liever op kamp want ze had echt het geld niet om een plek voor haar zelf te regelen. Haar moeder reed na een tijdje de parkeerplaats op van haar school. Zuchtend stapte Dawn uit de auto en liep naar de achterkant van de auto om haar koffer en haar rugzak uit de achterbak te halen. Toen ze haar spullen had zei ze nog even doei tegen haar moeder en liep daarna richting de bus waar ze al een paar klasgenoten zag staan. Dawn vond haar klas vaak nogal irritant en probeerde zo ver mogelijk te van iedereen vandaan te blijven. Al mocht ze sommige mensen wel meer dan anderen, er zaten sowieso een paar mensen in haar klas waar ze helemaal niks mee te maken wou hebben en dus ook haar best deed om met projecten en opdrachten niet met die mensen samen te werken. Dawn liep naar de bus om haar koffer in de kattenbak van de bus te laten stoppen, dan was ze daar al vast van af. Daarna liep ze iets verder op en haalde een pakje sigaretten uit haar jaszak. Ze had vast nog wel even de tijd om er 1 op te steken tijdens het wachten, dus dat deed ze dan ook maar. Uit haar andere jaszak haalde ze een aansteker en stak ze de sigaret die ze ondertussen uit het pakje had gehaald op. Ze bekeek de mensen die er al stonden waarvan sommige druk met elkaar aan het praten waren. Dawn zuchtte diep en zette de sigaret tussen haar lippen.

Anoniem
YouTube-ster

NPC schreef:
Rhys

Het was vroeg in de morgen toen Rhys zijn wekker hoorde en zijn dienstmeisje voor zijn kamerdeur hoorde kloppen. "Meneer Rhys, het is tijd om wakker te worden. U moet over een kwartier vertrekken naar school. De auto staat klaar en de chauffeur wacht op u." De stem van het dienstmeisje klonk als hoge gepiep en het geluid van de wekker deed zijn oren bloeden, " IK HEB HET BEGREPEN!", schreeuwde hij uit zijn mond waarna hij vervolgens zijn hoofd onder zijn kussen verstopte en het zachte stof van de kussensloop tegen zijn oor duwde. Elke ochtend leek net een oorlog, opstaan ging altijd moeilijk, het liefst bleef hij elke dag thuis waarbij hij 20 uren van de dag in zijn bed kon besteden. Jammer genoeg was zijn wens onmogelijk, waarom? Rhys werd geboren in een gezin dat geld niet meer als geld gezien werd, het waren maar cijfers op de bankrekeningen die een 'normale' mens in zijn hele leven nog niet eens kon verdienen. Nooit had het gezin last van financiële problemen en alles werd gegeven aan Rhys zoals hij het gewild te hebben. De vader runde een groot bedrijf dat wel eens bekend stond in de top 20 van de meest bekende handelsbedrijven uit heel Europa en de moeder een model die elke dag van land tot land reisde voor fotoshoots. Maar wat was Rhys als hij niet eens een deftige diploma had, al kon hij de erfgename zijn van zijn vaders bedrijf, 'Luie mensen worden niet beloond, wie ze ook zijn', was de motto van Rhys vader. "Potverdorie!" Vloekte de jongeman terwijl hij uit zijn bed schommelde en kleedde zich gehaast aan om te kunnen vertrekken over een aantal minuten. "Linda! Waar is mijn koffer!!"

Onderweg naar school zat Rhys op de achterbank tegen het raam te leunen met zijn ellenboog tegen de leuning en zijn hoofd getild door zijn hand. "Ik heb er echt geen zin in." mompelde hij tegen zichzelf en blies een diepe zucht over zijn lippen terwijl hij uit het raam zat te kijken naar de voorbijgangers. "Damn, hot chick alarm." Een kleine glimlach verscheen op zijn lippen waardoor je twee kleine kuiltjes zichtbaar zag worden en hem hoorde klikken met zijn tong. Zoals iedereen het verwachtte, was Rhys ook een kerel die ging voor wat hij zag en wou, zijn lust voor vrouwen kende iedereen al. 200 telefoonnummers van vrouwen, 20 tal uitnodigingen van meiden per nacht voor plezier maar ook wist hij dat ze hem wouden voor het geld en al de fascinerende juwelen van 50.000 euro die hij hun kon aanbieden als een cadeautje voor hun nachtje. Het leek alsof dat hij iedereen in zijn handpalm kon krijgen, Meisje, jongen, man, vrouw, jong & oud. Geld, daarvoor doet iedereen wel de gekste dingen voor. Voordat Rhys kon beseffen waar hij was, stopte de auto voor de schoolpoort van een groot gebouw, ze waren eindelijk gearriveerd op school. "Sh!t... Moet ik nou serieus met hun op uitstap gaan." Mompelde hij geïrriteerd tegen zichzelf terwijl hij via het raam naar iedereen begon te gluren zonder dat iemand hem had gezien. Rhys ogen vielen op Dawn, ook bekend als zijn klasgenoot waarmee hij het niet altijd overeen kon, pinguïnwenkbrauw, noemde hij haar soms als ze zaten te discussiëren. De jongeman opende de autodeur van de achterbank en gaf zijn chauffeur de opdracht om zijn koffers in de bus te leggen, "Pas op dat er niets gaat breken." Zei Rhys voordat hij de auto verliet en rustig zijn passen nam, dichter naar Dawn. Zonder dat Dawn, die een sigaret tussen har lippen hand gestoken, merkte, plaatste Rhys zijn rechterarm over Dawn's schouders, stal de sigaret van haar lippen en stak het in de zijne. "Niet te veel roken..." Begon Rhys uit zijn mond te babbelen en plaatste zijn 2 vingers op de sigaret zodat hij het van zijn lippen liet verdwijnen. Hij boog zijn rug naar voor en blies de rook in Dawn's gezicht terwijl hij naar haar knipoogde, "Je krijgt er kanker van." Zei hij en fronste met zijn wenkbrauw en liet een arrogante glimlach op zijn gezicht rusten. De sigaret die verder tussen zijn vingers zat te branden gooide hij op de grond en stapte er over om het te doven met zijn witte sportschoenen. "Dit wordt leuk."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dawn staarde doelloos voor zich uit maar schrok op toen ze inneens een arm om haar heen voelde. Toen ze op keek zag ze het gezicht van Rhys. Rhys was 1 van die personen die ze absoluut niet mocht, hij was arrogant en had gewoon geen sympathie voor de mensen om hem heen. Ze was dan ook zeker niet blij om zijn gezicht te zien en al helemaal niet blij met het feit dat zijn arm nu om haar schouders was. Voor ze ook maar iets kon zeggen over zijn opmerking over niet te veel roken pakte hij de sigaret al uit haar handen. Ze raakte al helemaal geïrriteerd toen hij de rook in haar gezicht blies maar ze probeerde zich zo goed mogelijk in te houden en niet al meteen ruzie te zoeken. "Als ik er dan aan sterf ben ik tenminste van jou af." Mompelde ze op zijn 2e opmerking waarna ze haar hand ophield als teken dat ze toch wel graag haar sigaret terug wou maar dat leek niet het plan van Rhys te zijn. Met haar blik volgde ze de sigaret die Rhys op de grond liet vallen en zag hoe die verdween onder de voet van Rhys. Ze sloot haar ogen en een diepe zucht verliet haar mond. Ze maakte vuisten met haar handen en deed langzaam weer haar ogen open. "Ja, super leuk." Mompelde ze binnensmonds op een sarcastische toon. "Echt.. ik hoop dat je ergens verdwaald raakt als we een dropping doen.." Zei ze waarna ze met haar elleboog in zijn zij drukte en ze boos weg liep richting de bus om in te stappen. Ze kon gewoon niet nog een paar seconden om Rhys heen hangen. Dawn snapte niet wat zoveel mensen in hem zagen, al zagen ze waarschijnlijk meer zijn geld dan dat ze echt naar Rhys keken als een persoon want als mensen echt zouden letten op hoe hij was en wat voor persoonlijkheid hij had dan zouden mensen zich realiseren wat voor een zak hij eigenlijk echt is. Dawn stapte achter een paar klasgenoten aan de bus in en zocht een lege plek op in de bus en ging aan het raam zitten. Ze had geen idee hoe ze de komende tijd zou overleven en al helemaal niet als Rhys nog meer om haar ging hangen en nog meer zou proberen om een reactie uit haar krijgen. Al had ze geen idee of hij daadwerkelijk een reactie uit haar probeerde te krijgen maar daar leek het meestal wel op.

Anoniem
YouTube-ster

NPC schreef:
Rhys

Rhys knarste zijn tanden tegen elkaar toen hij Dawn's ellenboog tegen zijn zij drukte, alsof zijn organen tegen elkaar geduwd werden. "Jij, g*dverdomme!!" Scheeuwde de jongeman en plaatste zijn handen gestapeld tegen de plek waar Dawn haar ellenboog zich hadden gevestigd. "F*ck, zij heeft kracht zeg.." Terwijl Rhys naar de bus toe wandelde met pijn aan zijn zij gluurde hij met een blik vol walging naar Dawn die uit het raam van de bus naar buiten zat te kijken, en hem eventueel wel gezien had. Bij het instappen in de bus merkte Rhys meteen een geur op, een geur van zweet en zweetvoeten die hier werden gemaakt door de vorige meerijders, ranzig was het. "Hééé Rhys, je bent toch gekomen! Kom bij ons zitten!" zei één van Rhys 'vrienden' en klopte op de stoel naast hem dat vrij werd gelaten voor Rhys. Elke stap die hij maakte tot om aan zijn vrienden te komen werden met de stappen zwaarder en zwaarder. De geur van 30 verschillende vrouwenparfums doordrong zijn neusgat dat nog erger rook door de geur dat in de bus rondslingerde, "Nee, ik voel me niet zo goed, ik ga beter van voor zitten." Rhys draaide zijn rug toe naar de jongens en dames vanachter in de bus en nam grote stappen naar voor totdat hij stopte voor een rij vrije zitplaatsen. Zijn tong maakte een geluid van geklik en vestigde zijn zitvlak op de zitplaats. Een perfecte plek was het, geen geur van 30 verschillende parfums doorelkaar, geen gelach en getetter maar het beste was dat hij achter Dawn zat, en dat hij er een perfecte kans van kon maken om haar wat te irriteren en te plagen. Rhys gooide zijn rugzak naast hem, vestigde zich comfortabel in de stoel alsof hij thuis op de sofa zat en plaatste zijn schoenen tegen de rugleuning van Dawn en begon er zachtjes tegen te duwen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dawn pakte haar telefoon er bij en haalde ook haar oortjes er bij zodat ze naar muziek kon luisteren. Ze staarde nog even naar buiten waar ze Rhys nog een beetje pijn zag lijden en daardoor verscheen er automatisch een glimlach op haar gezicht. Het deed haar gewoon goed om te weten dat ze hem toch wel aardig pijn had gedaan. Ze focuste zich weer op haar telefoon om wat muziek uit te kiezen om er op te zetten, nadat ze de muziek gekozen had deed ze ook nog even snel haar oortjes heen zodat ze het natuurlijk wel kon horen. Als ze dan toch lang in de bus moest zitten dan kon ze net zo goed naar wat muziek luisteren. Ze keek op toen de laatste personen in de bus stapte en daar tussen zat ook Rhys. Ze was blij dat hij haar voorbij liep, al had ze niet verwacht dat hij ook echt naast haar was komen zitten. Toch luchtte het op dat hij verder liep in pmaats van haar te irriteren. Dawn staarde uit het raam terwijl ze wachtte tot de bus zou vertrekken. Ze was benieuwd naar wat voor campingplek ze zouden gaan, er was hun weinig vertelt behalve dat het een soort huis was ergens met meerdere slaapkamers en de klas in groepjes verdeeld zou worden. Dawn hoopte maar dat het niet zo'n plek was die elk moment uit elkaar kon vallen maar dat het er toch wel aardig nieuw en goed uitzag. Ineens werd Dawn uit haar gedachten gewekt omdat ze voelde dat er tegen haar stoel aan werd geduwt. Zonder om te draaien wist ze al wie het was, hij was dus wel bij haar in de buurt gaan zitten. Terwijl Dawn haar oortjes uit deed zuchtte ze diep. Ze draaide zich om zodat ze met haar knieën op de stoel zat, zo kon ze over de stoel heen naar Rhys kijken. "Rot op man" Zei ze met een boze toon, ze wist dat het toch geen zin had om hem vriendelijk te vragen want daar zou hij toch niet naar luisteren. "Ga je zogenaamde vrienden lastig vallen ofzo" Voegde ze nog boos toe. Ze snapte ook niet waarom hij nu perse achter haar moest gaan zitten als er nog plek was bij zijn vrienden. Ze keek even naar zijn vrienden die wat meer achter in zaten maar bracht haar blik al weer snel naar Rhys toe. Het was misschien het beste om kalm te blijven maar Dawn was nu al klaar met Rhys, ze had al geen zin om op kamp te gaan maar ze had weinig keuze maar dan begon Rhys ook nog eens met irritant zijn in de ochtend. Dawn hoorde achter haar dat de deur van de bus dicht ging en een paar seconden later begonnen ze te rijden. Nu was het dus officieel, ze kon niet meer weg en zat waarschijnlijk voor de rest van de rit met Rhys achter haar. Ze hoopte maar dat hij op een gegeven moment zou stoppen met tegen haar stoel aan te duwen en dan ook geen andere manier zou vinden hoe hij irritant zou kunnen zijn.

Anoniem
YouTube-ster

NPC schreef:
Rhys

Rhys haalde zijn gsm uit zijn rechter broekzak en voerde zijn wachtwoord in terwijl hij naar het gezeur van Dawn luisterde die door de ene oor naar binnengaat en eruit via de andere. "Vrienden val je niet lastig, vijanden wel." zei hij en stelde zijn witte tanden bloot. "Hé, zit eens deftig op je plaats en doe de gordel om je, dat hebben kleine kindjes wel nodig hm?" Onderweg naar hun bestemming sliep Rhys roekeloos als Doornroosje met zijn oortjes in zijn oren gepropt. Slapen in auto of bussen voor lange ritten was iets dat Rhys vaker deed aangezien hij dat als een hobby beschouwde. Wanneer je sliep maakte je geen stress om het echte leven, het was een plek waar hij al zijn problemen van zijn schouders afschudde en genoot van zijn wereldje dat alleen om zichzelf draaide. Dromen kon je zelf niet bepalen, en niet alle dromen waren als rozengeur en maneschijn. Toen Rhys een klein jongetje was, kreeg hij wel eens nare dromen van tijd tot tijd. Een droom dat eeuwig leek door te gaan, een oneindig wit gekleurde ruimte waarbij alleen hij aanwezig was, net een muizenval. Er verscheen met de tijd mee steeds meer rimpels tussen zijn twee wenkbrauwen en hield de leuning stevig vast met zijn hand. Een onopmerkelijke kreun verliet zijn lippen terwijl hij zijn tanden tegenelkaar perste. 'F*ck' dacht Rhys en probeerde zijn ogen te openen die zwaarder leken geworden te zijn.

Niet lang later nadat Rhys eindelijk zijn ogen hadden geopend en uit zijn nare droom was ontsnapt veegde hij meteen de zweetdruppels die op zijn voorhoofd te vinden waren weg. 'Niet weer die droom..' dacht hij en maakte van zijn rechterhand een vuist, "F*ck!!" schreeuwde hij tegen zichzelf en zag zijn handen lichtjes trillen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dawn rolde met haar ogen en besloot maar gewoon weer voor haar uit te kijken in plaats van nog meer aandacht aan Rhys te besteden. Hij vond het waarschijnlijk alleen maar leuker als hij een reactie uit haar kreeg en dus moest ze hem eigenlijk gewoon negeren. Al was dat vaak te moeilijk en wou ze hem gewoon op zijn bek slaan maar ze wist dat ze al helemaal niet fysiek moest gaan worden want dan zou ze echt in de problemen komen bij haar leraren. Al gaf ze hem net natuurlijk wel een elleboog in zijn zij wat redelijk pijn leek te doen bij hem, maar goed dan was ze nog niet echt op de vuist gegaan. Al zou ze met hem op de vuist gaan, ze moest eerlijk zijn, de kans dat ze dat van Rhys zou winnen zou niet heel groot zijn. Ze deed haar oortjes weer in zodat ze naar muziek kon luisteren en staarde uit het raam terwijl de bus hun naar de locatie bracht. Hopelijk was het niet heel lang rijden, de sneller dat ze er zouden zijn de beter het was. Dawn verveelde zich nogal door een hele tijd alleen maar uit het raam te kijken en besloot om haar schrift uit haar rugzak te halen zodat ze daar in kon werken aan wat tekeningen. Al waren de tekeningen meer bedoeld als ideeën voor nieuwe tattoos, aangezien ze nu al aardig lang weer een nieuwe wou laten zetten. Ze had tot nu toe nog niks getekend waar ze echt blij mee was en wat ze permanent op haar lichaam wou laten zetten dus bleef ze verder tekenen in de hoop dat ze toch uiteindelijk iets zou vinden wat ze mooi vond. Ineens hoorde ze Rhys achterhaar wat zeggen. Ze kreeg automatisch een verwarde blik op haar gezicht, ze had geen idee wat er ineens met hem aan de hand was. Ze legde haar schrift op de stoel naast zich en draaide zich weer om zodat ze Rhys kon zien. Ze had 1 wenkbrauw om hoog en keek Rhys nog steeds erg verward aan. "Waar the fuck heb jij ineens last van?" Vroeg ze hem. Ze merkte dat zijn handen nogal aan het trillen waren en keek daarna op naar zijn gezicht. "Jezus man.." Mompelde ze zachtjes, wat eigenlijk meer voor haarzelf was dan dat het echt naar Rhys bedoeld was. Aan de ene kant vroeg Dawn zich af waar Rhys ineens last van had maar aan de andere kant kon het haar vrij weinig boeien wat er was maar ze had het nu toch al gevraagd, een soort van. De vraag was misschien niet op de meest lieve manier maar dat vond Dawn ook niet nodig bij Rhys, misschien als het iemand anders van de klas was had ze het wat vriendelijker gebracht maar nu kon het haar niks boeien.

Anoniem
YouTube-ster

NPC schreef:
Rhys

Rhys tilde zijn gezicht omhoog en zag de verwarde gezicht en geïrriteerde ogen op hem gezicht. "Ik heb altijd al last van jou gehad. Als jij nou eens wat afstand van me nam zou alles beter gaan, wanna try?" siste hij terug en zag Dawn's blik op zijn trillende rechterhand vallen. Rhys plaatste zijn linkerhand boven zijn rechterhand en probeerde het te laten stoppen met bewegen, en dat lukte min of meer door er hard in te knijpen totdat het pijn deed. "Kijk maar nou naar voor kind." Mompelde hij en reageerde niet op Dawn's laatste zin, daar had hij er momenteel geen kracht voor. Het weer op die dag was goed, een blauwe hemel gevuld met grote witte wolken met daarachter de zon die fel scheen, alsof winter zijn koffers had ingepakt en op vakantie was. De jongeman draaide zijn gezicht naar het raam toe en keek naar elke auto die voorbij werd gestoken door de bus waarin ze zaten. "Rhys, Rhys!" Riep één van Rhys klasgenootjes en zette zicht naast hem in de vrij stoel, nadat ze zijn rugzak op de grond had geplaatst. "Waarom kom je niet vanachter zitten? Het is zo saai zonder jou." Rhys voelde haar hand op zijn arm en wikkelde vervolgens heel haar arm errond. "Haha, ik voel mij niet zo goed, het lijkt alsof dat ik moet overgeven. Natuurlijk wil ik de risico niet nemen en vervolgens kotsen op jouw mooie jurkje." Met glanzende ogen werd er gekeken naar Rhys terwijl het meisje haar boezems tegen Rhys' arm drukte. "Rhys, wat ben je toch een nobele man. Was elke jongen maar zo." Rhys keek het meisje aan en glimlachte terug met een masker op zijn gezicht. 'Haha, was elke man maar een rijke vent, bedoel je.' Dacht hij diep vanbinnen en rukte zijn arm uit haar handen zonder haar te laten merken dat hij haar min of meer irritant vond.

Roxanne, was de naam. Een meisje dat behoorde tot de 'populaire' meisjes van de klas. Een opmerkelijke dame was ze, en dat vooral door de tonnen make-up die ze op haar gezicht smeerde elke dag. Nadat je al haar make-up zou hebben afgeveegd leek ze net een kind van 15 met een ongelofelijke cup size, cup D als je het weten wou. Rhys leerde haar 1 jaar geleden kennen op school en sliep sindsdien wel eens met haar op dagen waar hij er zin in had en zij gehoorzaamde de jongeman alsof hij haar leven was. "Hé, Roxanne.. Ik voel me echt niet zo goed, ga alvast maar terug naar achter." Beval hij haar en richtte zijn ogen naar Dawn die misschien hun conversatie zat te volgen. Een glimlach verscheen op zijn gezicht en maakte het er een kans van om Dawn te plagen. Hij nam de pols van Roxanne vast, die recht stond om terug te gaan, plaatste zijn linkerhand op haar zij en trok haar lichaam dichter tegen hem aan. Het meisje keek met verbaasde ogen, gericht naar de man voor haar en voelde zijn hand langs haar dijen naar haar pruim glijden. "Kom je vannacht naar mijn kamer, ik zal je wakker houden tot zonsopgang." Fluisterde Rhys in haar oor en liet haar vervolgens met een dromende blik gaan.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dawn keek geïrriteerd naar Rhys door zijn reactie. Nu wist ze nog niet wat er mis met hem was en waarom hij ineens zo raar deed. Ze deed net haar mond open om op hem te reageren en weer een opmerking terug te maken, het liefst om nog meer van een reactie uit hem te krijgen maar voor ze ook maar de woorden uit haar mond kon krijgen kwam Roxanne ineens naast hem zitten. Meteen rolde Dawn met haar ogen en zuchtte diep. Al had ze niet zo'n groot hekel aan Roxanne als dat ze had voor Rhys, nog steeds was Roxanne 1 van de mensen die ze niet kon uit staan. Dawn keek met opgeheven wenkbrauw naar hoe Roxanne helemaal Rhys aan het betasten was. Ze hoorde Rhys vertellen over hoe hij het gevoel had dat hij moest overgeven. "Je bent niet de enige." Mompelde Dawn heel zachtjes, ze begreep gewoon niet hoe iemand zo erg van Rhys kon houden. Alhoewel, Roxanne hield natuurlijk niet echt van Rhys, als ze al ergens van hield dan was het het geld waar hij in geboren was. Daarom was Rhys waarschijnlijk ook zo'n arrogant persoon, iedereen deed toch wel aardig tegen hem omdat hij veel geld had en hem dus graag bevriend wou houden. Ze vroeg zich soms wel eens af of Rhys dat wist of dat hij echt dacht dat mensen hem mochten zoals hij was. Persoonlijk zou Dawn echt niet kunnen doen alsof ze hem mocht, al zou hij haar een groot huis kopen dan zou ze nog geen lieve glimlach voor hem kunnen opzetten en doen of alles goed was. Dawn bleef Roxanne even aanstaren met een nogal arrogante blik maar dat was gewoon omdat ze echt niet blij was om Roxanne te zien. Eigenlijk had ze zich al lang kunnen omdraaien maar ze kon het stiekem ook niet laten om mee te luisteren met hun gesprek. Toch was Dawn blij om te horen dat Rhys haar weg stuurde. Ze keek naar Rhys en zag hoe hij naat haar glimlachte, dat leek niet op een vriendelijke glimlach. Dawn keek verbaasd op toen hij haar terug trok en was al helemaal verward toen hij wat in haar oor fluisterde. Ze deed haar best om het te horen maar dat lukte helaas niet. Toen hij Roxanne weer liet gaan keek Dawn haar aan. "Nou, nu kan je gaan.. doei!" Zei Dawn op een passief-agressieve toon. Ze kreeg een boze blik van Roxanne toegeworpen waarna ze eindelijk weer naar achteren verdween. Dawn richtte haar blik meteen op Rhys. "Wat zei je zojuist tegen haar?" Vroeg ze meteen. Dawn wou weten of het over haar ging en als dat zo was wat hij dan had gezegd over haar. "Ging het over mij?" Vroeg Dawn er dus ook maar meteen achteraan.

Anoniem
YouTube-ster

NPC schreef:
Rhys

Rhys voelde meteen Dawn's blik op hem gericht toen Roxanne hem eindelijk met rust liet en kon het niet laten om te lachen. "Ik kon je angstaanjagende blik voelen zonder naar jou te kijken." Grinnikte hij. "Hou je maar bezig met jou eigen zaken, voordat je je neus er te diep insteekt en in de penarie zit." De jongeman staarde Dawn aan en bleef voor een paar seconden stil. Hij herinnerde nog steeds zijn eerste ontmoeting met haar, het leek alsof dat Dawn en hij nog nooit overeen met elkaar zijn geweest. Zij was even arrogant en nonchalant zoals hij haar voor het eerst aansprak, maar natuurlijk door de vurige personaliteit die ze beiden hadden was het zeker geen goed idee om hun bij elkaar te plaatsen. Dawn, zij was definitief een meisje dat anders was dan de anderen, een meisje dat Rhys achterbaks vond en niet eens een cent gaf voor al het geld dat Rhys in bezit had. Rhys schudde zich uit zijn gedachte en ging terug naar de realiteit. "Hah, schattig.." mompelde hij tegen zichzelf en ging met zijn hand door zijn blond gekeurd haar met licht bruine plukken. Rhys stond op van zijn zitplaats en vestigde zijn zitvlak op de vrije stoel die leegstond, naast Dawn. "Moet ik je echt vertellen waarover we het hadden? Denk je nou serieus dat we over jou hadden gepraat? Je bent niet eens een hot topic om over te praten." De man zag Dawn's gezicht van emotie veranderen en wist precies dat hij af en toe zijn wel is zijn mond mocht dichtdoen. Alleen bij Dawn kon hij zijn en zich gedragen zoals hoe hij eigenlijk was, zonder nep aardig en vriendelijk te doen om zo zijn reputatie te behouden. Rhys keerde zijn gezicht van het meisje weg en zijn ogen vielen op een boek vol met schetsen en tekeningen. Zonder erbij na te denken greep hij het boek en begon er verbaasd in te bladeren. "O, teken je? Da's iets nieuws voor mij. Wat voor designs zijn het? Tattoos?" gokte hij raak en pakte er een pen bij vast. "Ik teken niet.. Maar weet je wat jou wel gaat staan?" Rhys concentreerde zich op het schetsen van zijn idee terwijl hij boze ogen op hun gericht voelen, ogen van jaloezie en rivaliteit. Nadat Rhys klaar was met zijn schets keek hij er 1 minuut met stilte ernaar en liet een diepte zucht rollen over zijn lippen, "Volgens sta dit mij beter dan bij jou.."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dawn merkte dat ze een beetje rood werd uit schaamte toen Rhys zei dat hij haar bange blik al kon voelen. Achteraf wist ze ook wel dat ze moest doen alsof het haar niks deed en alsof het haar niks boeide waar ze het over hadden maar ze moest het gewoon weten, al zou ze er nu alsnog niet achter komen en ze had kunnen weten dat hij het toch niet ging zeggen. Toen Rhys opstond om uiteindelijk naast haar te komen zitten keek ze hem aan met een nogal geërgerde blik, ze had echt geen zin dat hij naast haar kwam zitten maar goed, dan had ze hem misschien ook geen aandacht moeten geven door om te draaien. Haar geërgerde blik vernaderde snel naar een beetje een gekwetste blik toen ze hoorde wat hij zei. Zelf wist ze ook wel dat ze niet heel bijzonder was maar dat hij dat zo zei was toch wel iets anders. "Als ik niks bijzonders ben waarom kan je dan niet stoppen met me lastig vallen, eikel." Mompelde ze een beetje binnensmonds. Ze keek even omlaag naar haar handen maar keek al snel weer op naar Rhys toen ze zag dat hij haar schrift pakte. "Blijf daar met je vieze tengels van af!" Histe ze meteen maar ze zag al hoe hij er door heen bladerde. "Ja het zijn tattoo's" Antwoorde ze zachtjes. Ze had verwacht dat ze belachelijk gemaakt zou worden maar tot haar verrasing begon hij zelf te tekenen, niet dat ze dat wel goed vond aangezien ze liever had dat hij het schrift helemaal niet had maar ze keek maar gewoon geïrriteerd toe met haar handen over elkaar naar hoe hij tekende. Alsof hij iets kon tekenen wat zij leuk zou vinden of alsof hij überhaupt iets zou tekenen voor haar in plaats van haar belachelijk te maken. Toen hij klaar was graaide ze meteen het schrift terug uit zijn handen en keek naar de tekening. Ze was verbaasd om te zien dat hij iets had getekend wat ze eigenlijk heel erg mooi vond maar ze deed haar best om hem dat niet te laten merken. Ze schraapte haar keel en klapte het schrift dicht om hem weer in haar rugzak te doen. "Je hebt gelijk.." Begon ze. "Je kan inderdaad niet tekenen." Zei ze daarna waarna ze hem een valse glimlach gaf. "Maar heel leuk geprobeerd hoor.. je papa zal vast heel trots op je zijn" Zei ze met een babystem en met een pruillip. Daarna haalde ze een hand door haar haren en deed ze even haar septum piercing goed omdat ze voelde dat hij scheef zat. "Ben je nou klaar hier of wil je nog meer van me?" Vroeg ze terwijl ze hem met een afwachtende blik aan keek. Hopelijk waren ze er bijna en zat ze bij mensen in de groep die haar niet zo erg zouden lastig vallen als Rhys want als ze tijd zoveel tijd met hem moest gaan besteden dan zou dat sowieso uitlopen tot een grote ruzie.

Anoniem
YouTube-ster

NPC schreef:
Rhys

De jongeman keek onverschillig naar Dawn die het boek terug in haar rugzak stopte terwijl ze geïrriteerd leek te zijn en Rhys weg van haar wou. Tot nu toe waren en geen enkele woorden die hem ooit diep van binnen hadden geraakt, maar wanneer het over familie ging, kon hij zijn woedde niet meer inhouden. Al was hij een man en mocht hij geen meisjes ooit een schrammetje bezorgen met zijn vuist, nu was hij tot op zijn limiet. Hij plaatste zijn hand onder Dawn's kin en perste haar wangen tegen elkaar om haar eens te laten zwijgen. Met zijn linkerhand drukte hij haar pols tegen de leuning zodat zij hem niet ging slagen. "Pas maar eens op voor jouw vies mondje voordat je er een vuist in krijgt. Niet dat je er lelijk van gaat worden omdat je dat toch al bent." Zei Rhys voordat hij haar losliet en de leerkrachten actie innam. "Rhys, en zo is het wel genoeg!" riep één van hun en trok Rhys weg van Dawn voordat er een gevecht zou beginnen. "Tegen meisjes vecht je niet!" bleef de man doorpraten totdat Rhys hem onderbrak, "Meisje? Ik zou niet weten waarover je het hebt meneer, Dawn is een manwijf en k...." voordat Rhys zijn zin had afgemaakt voelde hij een hand tegen zijn wang waardoor zijn gezicht 90 graden naar links draaide. "F*ck" mompelde hij tegen zichzelf en staarde met dodelijke ogen naar het meisje dat hem een mep op zijn gezicht had gegeven, Dawn.

Verder onderweg naar hun locatie werden de twee vijanden van elkaar gescheiden. Rhys zat helemaal vooraan in de bus, naast een leerkracht en Dawn bleef op haar huidige plaats zitten. "Gvd, en waarom ben ik de enigste die word gestraft door haar actie?!" Riep hij kwaad alsof hij de energie had om iemand te vermoorden. "Rhys, je moet je woedde beheersen en ook letten op jouw woorden. Jullie gaan hiervoor beiden gestraft worden."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dawn schrok en raakte lichtelijk in paniek toen Rhys haar zo vast greep. Ze had niet verwacht dat hij zo boos zou worden op haar opmerking, natuurlijk wist ze dat ze een reactie van hem zou krijgen maar dat die zo heftig zou zijn zag ze zeker niet aankomen. Al snel maakte haar paniekgevoel ruimte voor woede en probeerde ze los te komen zodat ze zich zelf kon verdedigen maar ze had al snel door dat dat hem niet werd en dat Rhys haar toch redelijk goed haar pols vast had. Gelukkig was er al snel een leraar die hem van haar af haalde. Ze keek eerst een beetje naar haar pols terwijl de leraar bezig was met Rhys maar haar aandacht ging al snel van haar pols naar Rhys toen ze merkte dat ze eindelijk los was uit zijn grip en al helemaal toen ze hoorde wat hij ging zeggen. Met alle kracht die Dawn in zich had sloeg ze hem over zijn wang. Ze was helemaal klaar met hem, hij dacht echt dat hij zomaar alles kon maken maar zo makkelijk zou Dawn dat niet laten gebeuren.
Dawn ging weer gewoon op haar plek zitten toen ze uit elkaar waren gehaald. De rest van de rit had ze gewoon boos uit het raam gestaard met haar armen over elkaar. Ook al was ze blij dat Rhys eindelijk van haar was weg gehaald, het maakte haar niet blij genoeg om een beetje normaal te kunnen genieten van de rest van de reis. Ze hoopte maar dat er geen gevolgen zouden zijn voor het feit dat Dawn Rhys had geslagen maar ze was bang van dat dat helaas wel zou gaan gebeuren. Uiteindelijk stond de bus stil en waren ze aangekomen bij de plek waar ze de komende tijd zouden besteden. De hele klas stapte uit en kon de koffers uit de kattenbak halen van de bus, dus net zoals de rest van de klas deed Dawn dat ook. Na een tijdje had iedereen zijn koffers en liepen ze met iedereen richting het huis wat opgedeeld wat in meerdere slaapkamers. Dawn liep rustig met de groep mee tot ze er eindelijl voor stonden. Ze zouden nu wel te horen krijgen bij wie ze in de groep en in de kamer zouden zitten, want dan konden ze door naar binnen en meteen door naar hun kamer.

Anoniem
YouTube-ster

NPC schreef:
Verder onderweg had Rhys zijn praatjes niet meer en zat hij rustig naast één van de begeleiders, met zijn oortjes in zijn oren. Hij probeerde zich te kalmeren en te herinneren wat er juist was gebeurd en waarom hij een woedeaanval kreeg door Dawn's woorden. Aan de ene kant vond hij dat hij een beetje overboord ging, maar aan de andere kant vond hij het goed, zo wist Dawn dat ze Rhys niet moest onderschatten. Hij keek naar het scherm van gsm die opeens brandde en een sms ontving van Roxanne, 'Alles goed met je? Wat is er gebeurd?' Vroeg ze in haar sms. De jongeman draaide zijn scherm weg en legde het neer op zijn schoot, 'Nu even niet..' dacht hij geïrriteerd. Sinds toen Rhys een kind was, kreeg hij alles van zijn ouders, en dat alleen omdat ze geen tijd hadden om voor hun kind te zorgen. Ze probeerde al hun liefde en tijd te geven aan Rhys door één weg, geld. Tijd doorbrengen kon niet door hun schema's & hem zien opgroeien was onmogelijk door hun carrière. Een braaf kind was hij, totdat hij op een dag gebruik begon te maken van het geld die ze hadden, en wist wat hij allemaal kon bereiken en krijgen door gewoon met het geld te smijten. Toen zijn vader het te horen kreeg dat hij met meisjes sliep en allerlei juwelen en materiële goederen voor hun kocht, wist hij had hij zijn zoon niet te goed had opgegroeid tot een zoon waarop hij trots kon zijn. Hij was niets meer dan een schoffel en een achterbaks kind die niets weet over het leven en het armoede die zich in het leven bevond. Hij was een teleurstelling in zijn ogen, een zoon die hij totaal niet trots op kon zijn en zeggen 'Rhys is mijn zoon.'

Toen ze eindelijk aankwamen bleef Rhys stil zitten op zijn zitplaats met zijn twee handen in zijn broekzak. Hij bleef stil en maakte geen beweging wanneer de begeleiders hem hadden gevraagd om uit te stappen totdat Roxanne's vrienden, Rika, naast hem kwam zitten. "Hey hey, ze zijn bezorgd om je, kom je snel mee?" Rhys greep het meisje rond haar taille vast en trok haar tegen zijn lijf aan. "Ik ben moe van het leven." Mompelde hij terwijl er lichte kusjes op zijn nek werden gegeven. "Laat je niet kleineren door één stom ding! Kom op, we gaan het gezellig hebben samen!" Riep ze enthusiast terug naar hem met een brede glimlach. Rika was in tegenstelling tot Roxanne, een meisje dat geen makeup droeg. Altijd in een levendig conditie en probeerde anderen hoop te geven indien ze het moeilijk hadden, net een moeder was ze. Rika trok Rhys van zijn stoel op en begeleidde hem uit de bus. "Mooi weer is het niet?" glimlachte ze breed.

Eindelijk was het tijd om naar de kamers te gaan waarin ze een weekje of twee gingen overnachten, eindelijk een bed waarop Rhys kon liggen, niet dat hij het o zo prettig vond aangezien het zijn tweepersonen bed niet was. Voor dat gebeurde, werd er eerst een indeling gemaakt van de kamers. "Roxanne, Lilith, Rika.." en zo ging het maar voort. Alle meisjes werden in een groep verdeeld behalve Dawn, die daar nog alleen van overshoot. Rhys scheurde een stuk papier die hij uit zijn rugzak haalde en gooide het naar Dawn, kinderachtig was het, maar toch bleef hij dat doen om haar te irriteren. "Rhys!" Riep één van de begeleiders die hem kwaad aankeek en wierp vervolgens zijn blik naar Dawn die onder ene stuk of paar opgefrommeld papier zat. "Jullie twee komen met mij mee.. en Rhys, straks graag alles opruimen voor de schade die je hebt veroorzaakt.". "Meneer, Dawn begon." loog hij en glimlachte naar Dawn nadat de begeleider Dawn ook het bevel gaf om Rhys te helpen met het opruimen van de papiertjes. "Serves you right?" Fluisterde hij zacht in Dawn's richting met een brede lach, maar al snel verdween het. "Ziezo, jullie gaan een kamer delen."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dawn luisterde naar alle groepjes die werden opgenoemd. Ze had haar eigen naam niet gehoord wat betekende dat ze niet bij allemaal meiden in zat. Ergens was ze daar wel blij mee, ze kon sowieso al moeilijk opschieten met de meeste, als niet alle, meiden van de klas. Maar ze vroeg zich nu wel af bij wie ze dan wél in zat. Dawn probeerde vaak wel vriendelijk te doen tegen haar klasgenoten maar nog vaker deed ze gewoon afstandelijk. Het zou toch geen zin hebben om vrienden te worden met mensen die je eigenlijk toch niet meer zou zien na school en het was niet zo dat Dawn van plan was de opleiding af te maken dus dan had het al helemaal geen zin. Dawn was gewoon niet zo van het vrienden maken, ze zouden haar uiteindelijk toch verlaten. Ze is dan ook niet de makkelijlste om mee om te gaan. Dus in plaats van dat ze zich aan mensen hecht en uiteindelijk teleurgesteld word, kon ze net zo goed zo ver mogelijk van iedereen vandaan blijven. Haar eigen vader had haar en haar moeder zelfs verlaten toen ze 17 was, hij had een ander gezin gevonden en sindsdien had Dawn niks meer van hem weer gehoord. Ze had nog wel geprobeerd te bellen, mailen of een brief sturen maar ze had nooit antwoord gekregen. Uiteindelijk had ze het ook maar opgegeven, ze had al door dat haar vader niks meer van haar wou.
Ineens word Dawn uit haar gedachten gewekt omdat ze merkt dat er iets op haar gegooid word, ze kijkt op en ziet al meteen dat Rhys weer eens bezig was. Voor ze ook maar iets tegen kon schreeuwen kreeg hij al op de kop door een begeleider. Meteen kreeg ze een glimlach op haar gezicht, dat kreeg hij er van. Maar voordat ze ook maar even kon genieten van het moment dat Rhys op zijn kop kreeg hoorde ze Rhys zeggen dat zei begon. "Dat is zo niet waar!" Probeerde ze nog maar de begeleider gaf toch ook Dawn de taak om straks op te ruimen. Haar blik ging meteen naar Rhys, hij wist precies wat hij had gedaan, ze kon het gewoon zien aan die glimlach. "Je dacht toch niet echt dat ik je ga helpen?" Fluisterde ze nog terug. Maar daarna hoorde Dawn wat de begeleider zei en ze wist dat ze het goed gehoord had want ze zag ook dat de glimlach van Rhys van zijn gezicht had verdwenen. Dawn draaide zich om naar de begeleider. "Dat moet een vergissing zijn, ik ga toch niet bij hem in 1 kamer slapen!" Protesteerde Dawn meteen. Geen denken aan, dat zou ze niet overleven. "Iedereen maar absoluut niet Rhys.. ik herhaal.. iedereen maar alsjeblieft laat ons niet met z'n tweeën een kamer delen." Voegde Dawn nog toe, maar diep van binnen wist ze toch wel dat het niet zou gaan werken. "We dachten dat het misschien wel een goed idee was om jullie bij elkaar te koppelen voor de komende tijd, dan worden jullie misschien iets closer en als jullie band beter word dan doet dat de rest van de klas waarschijnlijk ook goed." Legde de begeleider aan hun uit. Dawn's blik ging van de begeleider naar Rhys, ze keek hem aan met een afkeurende blik. "Op naar jullie kamer, dan kunnen jullie je troep opruimen." Voegde de begeleider toe. Dawn deed haar ogen dicht en zuchtte even diep waarna ze haar koffer pakte richting de kamer liep die zij en Rhys aangewezen kregen van de begeleider. Dawn kon niet geloven dat dit nu gebeurde, moest ze echt de komende tijd met Rhys alleen in 1 kamer besteden. Eenmaal bij de kamer gooide Dawn haar koffer en rugzak neer op 1 van de bedden en ging op de rand zitten. "Niet te geloven.." Mompelde ze.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld