Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // A Court of Dreams and Nightmares

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Met de super leuke

Cassian // Illyrian

Zara // High Fae

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
JIJ BEGINT XO

Azriel

Afyra Kirali // High Fae (Afy of Kira genoemd door vrienden/familie, vroeger)

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Cassian lag op zijn buik op een veel te hard bed in een veel te warme kamer. Of lag het aan hem? Het was winter buiten... of herfst? Hoe lang lag hij hier al? Zelfs dat wist hij niet... heel lang kon het niet zijn. Hij was de meeste tijd buitenwesten geweest en dat vond hij helemaal niet erg want zodra hij wakker was werd hij weer herinnerd aan de meest helse pijn die hij ooit gevoeld had. Zijn vleugels waren aan flarden gereten en de genezer deed haar best ze weer heel te krijgen, maar het was een moeilijk en zeker geen pijnloos concept.. Als hij ooit maar weer kon vliegen, daar ging het hem om. Als hij niet meer zou kunnen vliegen dan zou hij zich van een klif afgooien. Maar zolang de genezer nog hoop had, had hij dat ook... In ieder geval was Azriel oké, soort van dan... als hij niet voor hem gesprongen was met zijn vleugels, dan had de kracht van de koning hoe dan ook een einde aan zijn leven gemaakt. Nee, het was het waard. Een leven zonder zijn broer was erger dan een leven zonder vliegen.

Zara zat nerveus te wachten. Ze waren nu al drie dagen terug na het hele gebeuren in Hybern en nog altijd was Azriel niet helemaal genezen. Wat voor pijl Jurian ook had gebruikt, volgens haar was het essenhout geweest, het was niet goed. Maar gelukkig ging hij alweer vooruit, dit viel over Cassian nog niet te zeggen...
De genezer kwam naar buiten en knikte goedkeurend dat ze naar Azriel toe mocht. Ze knikte vriendelijk terug en liep naar binnen. 'Hé,' zei ze glimlachend. 'Gaat het een beetje? Veel pijn?' Ze bleef bij het voeteneinde van zijn bed staan en keek hem bezorgd aan. Zijn gezicht had al heel wat meer kleur, gelukkig.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel zat verdwaasd, en behoorlijk chagrijnig, in een veel te luxueus bed. Hij liefst had hij zich volledig teruggetrokken, in een toren ergens, of een grot. Zodat hij alleen kon zijn en in stilte kon helen. Maar natuurlijk had Rhys dat niet toe gestaan, en nu werd hij verzorgd als een of andere zwakkeling. Natuurlijk was niks hiervan op zijn gezicht te lezen en keek hij even ondoorgrondelijk als altijd. Als hij heel eerlijk moest zijn zou hij niet eens weten hoe hij in een grot of toren moest komen, hij voelde zich verschrikkelijk. Maar hij leefde nog. Hij leefde, en Cassian.. hij had het niet allemaal meer meegekregen. Plotseling ging de deur open en kwam Zara binnen. Ze maakte nauwelijks geluid terwijl ze de kamer in liep, leek bijna te zweven. ‘Cassian?’ Wist hij enkel uit te brengen, hij had geen zin over zichzelf te praten.

Afyra was buiten aan het trainen en deed allerlei fysieke oefeningen. Alles om zich af te leiden van wat er was gebeurd. Deels omdat ze sterker wilde zijn de volgende keer, want ze wisten allemaal dat er een volgende keer zou komen, maar ook deels om dit verschrikkelijke wachten, de pijn, de gevoelens... nee. Ze moest zichzelf afleiden.
Boven waren de helers bezig met Azriel en Cassian. Azriel zou er weer bovenop komen, langzaam, maar hij zou volledig herstellen. Maar cassian? De helers hadden geen idee of ze zijn vleugels konden redden. Zijn prachtige vleugels. Woedend hakte Afyra met haar zwaard in op een trainingsdummie. Flitsen wit licht spookte door haar hoofd, haar herinneringen. Rhys was met haar komen praten, had zelfs gesmeekt. Maar ze kon het niet, ze wist niet hoe. Ze kon niet terug naar dat moment.. maar Cassian..
Plotseling ving ze de geluiden op van boven, voetstappen die wegstierven. De heler was waarschijnlijk moe voor vandaag. Er waren er maar weinig die genoeg kracht hadden om zo’n klus te klaren, en het kostte sowieso bergen energie. Afyra legde haar wapens weg en bond haar haren strak naar achter, er waren wat plukken ontsnapt. Resoluut liep ze naar boven, iedereen had al bij zijn bed gezeten, maar zij niet. Had hij zich afgevraagd waarom? Waar ze was? Of was het hem niet opgevallen. Voorzichtig klopte ze op zijn deur, misschien sliep hij wel. Ze opende de deur op een kier en glipte naar binnen, om zo weinig mogelijk licht binnen te laten. Bij de dichte deur bleef ze staan en keek ze naar hem.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Zara haalde even diep adem, die blik, alsof niets hem kapot kon maken.. Maar toch zag ze de bezorgdheid in zijn blik.. 'Met Cassian gaat het beter... De helers doen hun best maar.. Het is een risico en ze willen niet nog meer schade aanbrengen dan dat er al gedaan is.' Ze wilde naar hem toe lopen om hem te omhelzen, maar dat deed ze niet. Veel zin zou het niet hebben en ze wist dat hij daar geen behoefte aan had. Alleen zij zelf had de behoefte aan wat contact. Zara hield niet van alleen zijn, ze haatte het. Afyra had zich afgesloten van de rest en was meer en deels bezig met trainen. Iedereen ging natuurlijk anders om met wat er gebeurd was. Rhysand liep bezorgd tussen de kamers van Azriel en Cassian in, goed in de gaten houdend of alles wel liep zoals het moest verlopen. Ze wist dat hij zichzelf de schuld gaf van Azriel's verwonding en Cassian zijn vleugels.
Toen Azriel die pijl in zijn buik kreeg, leek alles stil te staan. Zara kon zich geen leven voorstellen zonder de schaduwzanger. Hij was dan geen grote aanwezigheid, maar hij was er altijd. En ze was in de jaren dat ze hem kende misschien zelfs wel gevoelens voor hem gaan ontwikkelen, die ze ver weg stopte omdat ze wist dat Azriel er toch niet op zat te wachten. Nee, Azriel hield van Mor en dat zou waarschijnlijk toch nooit veranderen... 'Hoe voel jij je?'

Cassian hoorde de deur van zijn kamer open gaan en probeerde zijn hoofd om te draaien zodat hij kon zien wie er stond. Met moeite tilde hij zijn hoofd op en toen hij Afyra zag staan kwam er een kleine grijns om zijn lippen. 'Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien, dame,' zei hij schor en hield zich op het moment groter dan hoe hij zich voelde. Hij wist dat hij niks kon doen, maar hij werd gek van al het liggen. 'Wat kom je doen, schat? Kijken hoe het met me gaat?' Hij sloot zijn ogen even om de vlaag pijn die door zijn rug en vleugels schoot te overmeesteren. Hij had veel pijn gehad in de jaren dat hij leefde, maar dit had hij nog nooit mee gemaakt... Hij opende zijn ogen weer en keek in het donker naar haar. 'Of kom je andere dingen doen? Ik kan wel wat afleiding gebruiken. Nhg..!' Hij beet zijn kiezen op elkaar. Misschien moest hij wat minder praten, dat scheelde hem weer de nodige inspanning.. 'Het gaat wel..'

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel liet een ingehouden adem ontsnappen toen hij het nieuws hoorde en zijn gezicht ontspande een beetje. ‘Ze zullen hem wel opknappen’ zei hij enkel. Hij zat inmiddels rechtop in een stel kussens en probeerde de blik van Zara te vermeiden. Hij voelde zich ongemakkelijk nu hij zo veel aandacht kreeg. Maar hij snapte ook dat ze zich zorgen maakte. ‘Het gaat oke’ zei hij, en meer liet hij er niet over los. ‘Wat is er de afgelopen dagen gebeurd?’ Nu keek hij haar wel recht aan, ze leek zo nerveus, zo bang. ‘Is iedereen verder ok? Gezond?’ Zijn blik gleed over haar heen op zoek naar verwondingen.

Afyra rolde met haar ogen, de eeuwige grappenmaker.maar diep vanbinnen ontwarde zich een knoop, hij was nog zichzelf. Hij was er nog. ‘Oja Cassian, je bent nog nooit aantrekkelijker geweest’ zei ze met een mierzoete stem, maar als je goed luisterde hoorde je de bezorgdheid. ‘Wees eens niet zo’n koppige idioot en blijf netjes stil liggen’ zei ze toen bot, maar liefdevol en ze liep naar zijn bed toe. ‘Je was bijna dood’ flapte ze er toen uit, bijna te zacht om te horen en verborgen in een soort snik die haar keel verliet. Shit. Werd ze nou emotioneel aan zijn bed? Ze weerstond de neiging om de luiken open te gooien en de zon binnen te laten, maar te veel licht was in dit stadium niet goed voor hem. Maar ze wilde iets doen.. gewoon, iets. Ze leunde tegen een kast aan dat niet ver van het bed stond, zo was ze dichtbij maar was er toch ook afstand. En die had ze nodig, die afstand. ‘Als je me nog een keer zo laat schrikken vermoord ik je’ gromde ze zacht, maar ze knielde toch bij zijn bed neer en streek in een kort gebaar met haar hand door zijn haren, ze kon het niet laten. Ze moest hem aanraken, zeker weten dat hij leefde.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Zara schudde haar hoofd. 'Jij en Cassian zijn er het ergste aan toe,' zei ze en leunde met beide handen op het bed. 'Verder heeft Rhys een paar schrammetjes, ik ook, Afyra geen idee.. Maar niks ergs.' Toen ze zag dat hij haar scande glimlachte ze kleintjes. 'Die schrammetjes zijn alweer verdwenen overigens. Maak je maar geen zorgen.' Ze zuchtte even. 'Je hebt me laten schrikken, Cassian ook. Ik dacht dat ik jullie beide in één klap kwijt zou zijn..' Zara keek hem aan. 'De afgelopen dagen is er niet heel veel gebeurd... We zijn voornamelijk bezorgd om jullie twee geweest en Afyra is flink aan het trainen geweest. Daar kon ik me niet toe verzetten. Misschien later, als jij weer beter bent en Cassian weer kan vliegen.' Áls Cassian weer kon vliegen..

Cassian gniffelde zachtjes. 'Koppige idioot is mijn tweede naam.' mompelde hij en glimlachte breed naar haar, voor zover dat lukte. Bijna dood... Ja, dat was hij inderdaad geweest. Maar hij was niet dood. Hij leefde nog. En alles zou goed komen, zoals alles altijd weer goed kwam. 'Ik leef toch nog? Geloof me, ik ga nergens heen.' Hij keek haar aan toen ze bij zijn bed neer knielde en door zijn haar streek. Hij vond het fijn... Eens een andere aanraking als die verdomde vingers van de helers die over zijn vleugels gingen waar hij altijd van schreeuwde van de pijn en waardoor hij zich zwak voelde. Nee, haar hand door zijn haren gaf hem kracht. 'Je kan niet zonder me hè?' vroeg hij met een kleine grijns en hij opende zijn ogen weer om haar aan te kijken.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel zuchtte, het was een zwaar gevecht geweest, maar gelukkig was de rest zo goed als ongedeerd. Hij en Cassian zouden er weer bovenop komen, en hopelijk snel want de oorlog was nog lang niet afgelopen. ‘Hoe staat het verder met de ontwikkelingen, is er nieuws?’ Hij maakte zich zorgen over hun volgende stap en het gevaar waar ze tegen vochten. Hij wilde vooral weer informatie verzamelen, met zijn spionnen praten, in plaats van de hele dag hier liggen en niksen. ‘We hebben geen tijd om rustig bij te komen.. de waarheid en het gevaar haalt ons vanzelf in.’ Hij kwam langzaam overeind. ‘Ik moet denk ik even met Rhys gaan praten.’

Efyra gaf hem een zachte en speelse pers op zijn arm. ‘Niet zo raar doen’ mompelde ze zachtjes. Ze kwam weer overeind en keek naar hem terwijl ze kort op haar lip beet. ‘Hoe voelt het nu?’ Ze durfde niet naar zijn vleugels te vragen, kon het gewoon niet direct noemen. ‘Het komt wel weer goed.’ Zei ze toen zacht, sussend en zelfverzekerd. Ze wilde er eigenlijk naar kijken. Misschien als hij sliep dat ze het kon proberen.. ze zou een poging wagen, voor hem. Maar niet als hij bij bewustzijn was

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Zara hield hem tegen en legde vlug haar handen op zijn schouders. 'Blijf nou liggen... Het is nog niet genoeg genezen maar de helers zeggen dat je over twee dagen pas weer mag proberen te lopen.' Ze keek hem streng aan. Ze wilde niet dat hij eigenwijs werd, koppig was hij al genoeg. Maar dit keer zou ze het niet toestaan, niet nu de wond nog niet genezen was en er nog een kans bestond dat deze open ging. 'Ik kan Rhys wel even voor je halen, als je dat wilt. Maar ik weet zeker dat hij er precies hetzelfde over denk als ik. Hij gaat je echt nog niet uit bed laten, Azriel.'

Cassian gniffelde opnieuw. 'Ik doe nooit raar..' zei hij zacht en sloot zijn ogen weer even. Het was fijn om weer even zichzelf te kunnen zijn en bij Efyra kon hij dat altijd. Gewoon weer een beetje dollen, niet dat zielige gefluister van iedereen. Hij hoorde ze wel mompelen als ze dachten dat hij sliep... 'Wil je een eerlijk antwoord? Het voelt alsof ze niet meer bestaan.. Alsof mijn hele rug in brand staat.. Alsof ze langzaam weg aan het rotten zijn. Zo voelt het.' Hij zuchtte even en keek haar weer aan. 'Denk jij dat ik ooit weer zou kunnen vliegen?' Cassian was over het algemeen niet een persoon die de moed snel op gaf, maar aan de pijn te oordelen en hoe hij zich nu voelde. 'Ik.. Ik droomde laatst dat ze geamputeerd moesten worden..' mompelde hij. Als dat zo was, leek dood gaan hem niet eens zo'n hele slechte optie. Maar dat zei hij niet.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel keek haar geïrriteerd aan maar liet zich toen terugzakken. ‘Een. Ik wacht nog een dag.’ Hij wilde er verder niet over praten, of over discussiëren. Rhys zou hen uiteindelijk toch zijn zin geven, na een dag. Hij was behoorlijk goed en snel geheeld, en ze hadden de luxe gewoon niet om lang te wachten. Er gebeurde zo veel en alles ging zo snel. ‘Geef me dan in elk geval iets te doen.. iets te lezen, kaarten te bestuderen, weet ik het..’ hij klonk chagrijnig maar dat was uit wanhoop. En dat wist Zara waarschijnlijk ook wel, ze kende hen langer dan vandaag.

Efyra luisterde naar zijn verhaal en durfde er niet op te reageren, het klonk afschuwelijk. Het was afschuwelijk. Plotseling hoorde ze die vraag en keek ze hem met felle en vurige ogen aan. ‘Ja.’ Zei ze beslist. Er was een twijfel over mogelijk. Ondanks haar zekerheid en standvastigheid pakte ze toch voorzichtig zijn hand. ‘Ja Cassian. Dat beloof ik je’ zei ze toen zacht. ‘Jij zult de lucht weer zien en je vleugels spreiden. Ik beloof het’ ze gaf zacht een kneepje in zijn hand.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Zara knikte. 'Ik zal je wat boeken brengen,' beloofde ze en legde even een hand tegen zijn wang aan. 'Je weet hoeveel ik om je geef, Azriel. Doe geen domme dingen, ook al weet ik best dat je voor jezelf kan zorgen. Ik wil niet dat je wond straks weer open gaat en je weer van voren af aan moet beginnen met genezen.' Ze gaf hem een kus op zijn voorhoofd. 'Ik ben zo terug met wat boeken en kaarten, goed? Als ik je uit bed tref, dan zorg ik er persoonlijk voor dat je er weer in terecht komt en dan bind ik je vast.' Dat laatste daar lachte ze even om en stak haar tong naar hem uit. 'Ik ben zo terug.' Herhaalde ze weer en liep toen de kamer even uit om wat bezigheden voor hem te zoeken.

Cassian trok één mondhoek op. 'Bedankt, Efyra.' zei hij. 'Hoe gaat het met Azriel? Hij is oké toch? Ik bedoel.. Die pijl en zo, de kracht van die klootzak van een koning heeft hem niet geraakt verder. Toch?' Hij hoopte dat Efyra hem wat meer kon vertellen over Azriel, want op het moment waren de helers van alles voor hem aan het verzwijgen zodat hij niet nog meer ''onnodige'' zorgen aan zijn hoofd had. Hoe bedoelden ze ''onnodig"? Hij wist dat Azriel nog leefde, als hij dood was dan hadden ze hem dat vast wel verteld, maar hoe het met hem ging, daar had hij geen idee over. Behalve dat hij ''aan het genezen was''. Dat was het enige wat de helers los lieten.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel schudde lichtjes zijn hoofd, maar er speelde wel een kleine glimlach om zijn lippen toen ze de kamer verliet. Ze liet niet met zich sollen, toch was ze zachter in haar doen en laten dan Efyra, of dan Mor. En zeker zachter dan Amren. Bovendien had ze veel bij zijn bed gezeten, hij had de aanwezigheid gevoelt, zelfs in zijn onderbewustzijn. Lichtjes ongeduldig wachtte hij op haar terugkeer terwijl allerlei beelden van oorlog door zijn hoofd flitste. Ze zouden meer hulp moeten hebben. Meer magie. Godzijdank was Feyre aan het trainen, maar zou ze optijd voorbereid zijn? Hij had ook aanwezigheid van licht magie gevoeld bij Efyra, maar ze had er nooit iets over gezegd, en hij had het nooit gezien. Misschien wist ze het zelf niet, en hij wilde naar niet pushen. Rhys duidelijk ook niet, dus ze zouden moeten wachten tot het uit zichzelf naar buiten kwam.

Efyra stond weer op en leunde ietwat ongemakkelijk tegen het dressoir naast het bed. ‘Ja. Hij is wakker, vaker dan jij. Knapt goed op. Maar moet wel rustig aan doen, wat uiteraard niet gaat gebeuren. Net zo min als dat jij eigenlijk zou moeten slapen in plaats van die arme helers lastig vallen met vragen.’ Ze sloeg haar armen over elkaar. ‘Hij komt er weer bovenop. Jullie beide. Maar het kost tijd, en energie’ ze zuchtte diep. ‘Rhys en feyre maken zich zorgen.. Mor is veel weg.’ Ze rolde met haar ogen en haalde haar schouders op. ‘Ik heb vooral getraind.’

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Zara kwam terug met een stapel van haar lievelingsboeken uit haar eigen boekenkast. 'Zo, daar ben ik weer. Ik weet niet of je deze ooit gelezen hebt, maar het zijn een paar van mijn favorieten.' Ze glimlachte naar hem en legde de boeken op zijn nachtkastje. 'Geen zoetsappige liefdesverhalen, geen zorgen,' grapte ze. 'Op eentje na, maar die móet je gewoon lezen.' Ze ging op de stoel naast zijn bed zitten. 'Ik wil je best voorlezen? Of nouja, ik bedoel.. ik weet dat je zelf kan lezen, maar het lijkt me leuk om een stukje voor te lezen. Tenzij je rust wilt, natuurlijk. Dat begrijp ik volkomen.' Ze wilde eigenlijk alleen maar zoveel mogelijk bij hem zijn... Maar zo was Azriel niet. Integendeel, hij was juist graag alleen en op zichzelf. Mokkend over van alles en nog wat. Oh, wat zou ze al die boze dromen en schaduwen die hem achtervolgden, letterlijk en figuurlijk, dolgraag bij hem wrg willen nemen. Hem wat vaker zien lachen. Naar háár zien lachen...

Cassian haalde opgelucht adem. 'Hé, jij bent degene die me kwam storen. De heler had net mijn rug behandeld en ik verga van de pijn en uiterlijk dat moment koos jij om op bezoek te komen!' Plaagde hij. Hij keek haar aan met een speelse grijns om zijn lippen. 'En ik heb niet eens een kus van je gehad.' Hij tilde zijn hoofd weer op, kreeg daar meteen spijt van en legde hem vlug weer neer met een kleine kreun van pijn. Misschien moest hij zo maar weer wat proberen te slapen, want zijn energie raakte steeds meer op. Maar echt niet dat hij dat toe zou geven.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel keek verbaasd naar Zara. Hij had verwacht dat ze met geschiedenis boeken zou komen, iets dat hen kon helpen met het verslaan van de koning. Maar ze kwam met echte boeken, om in je vrije tijd te lezen. Hij kon zich niet eens herinneren wanneer hij voor het laatst een boek had gelezen, een fictie boek. ‘Bedankt’ zei hij oprecht verbaasd, dankbaar. Voorlezen? Nee dat was absoluut te vernederend. Zag hij er zo zwak uit? ‘Nee dat hoeft niet hoor’ mompelde hij bijna onverstaanbaar. Hij was totaal niet gewend aan zo veel aandacht.. zo lang gezelschap een op een met iemand. Hij werd ook weer best moe, dus hij zKte met tegenzin een stuk onderuit. ‘Weten we al meer overdekoning?’

Afyra (ok ik heb het zelf verkeerd geschreven hierboven) zuchtte diep maar er verschenen pretlichtjes in haar ogen. ‘Nou nou, meneer gaat bijna dood en denkt meteen dat hij alles kan maken’ zei ze plagend. Ze schrok van zijn kreet en in een oogwenk stond ze automatisch direct naast zijn bed. ‘Doe toch eens voorzichtig!’ Zei ze fel. In een automatisch gebaar had ze een hand op zijn schouder gelegd, en ze voelde een warme gloed onder haar vingers vandaan komen, een dun schijnsel licht begaf zich tussen haar hand en zijn schouder en ze stuurde een golf van kalmte en een soort pijnstilling naar hem toe. Afyra beet op haar lip en trok rustig haar hand weg, geschrokken maar bedeesd. Ze bad dat hij het niet had gezien, zijn ogen dicht had gehad omdat hij pijn had. En de vermoeidheid en kalmte zou wijten aan iets anders. ‘Als jij braaf gaat slapen krijg je een kus, goed?’ Zei ze met een luchtige stem, alsof er niks was gebeurd.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
'Wil je dat ik ga?' Vroeg Zara zachtjes en ze legde vlug het stapeltje boeken weer recht. 'We weten dat de koning de ketel heeft.. en met de ketel kan hij vreselijke dingen doen... zoals hij bijna bij jou had gedaan, maar wat Cassian is overkomen.' Ze keek hem aan. 'Rhys is er mee bezig en Feyre is hard aan het trainen. Ze doen hun best maar het gaat nog erg langzaam.' Zara stond op. 'Probeer wat te slapen, goed? Voel je niet verplicht om de boeken te lezen. Misschien vindt je ze toch niks.' Ze boog naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang. 'Ik kom vanavond nog even kijken of je iets nodig hebt, anders morgen.'

Cassian voelde de vlaag van pijn langzaam weg ebben en hij sloot zijn ogen van opluchting. Hoe kon dat..? Het was alsof er een vlaag van kalmte door zijn lichaam trok. 'Hoe deed je dat..?' Vroeg hij mompelend, bedenkend. Hij had het meer tegen zichzelf. 'Ja, slapen... is goed. Maar ik wil wel een kus.' Hij had zijn ogen nog altijd gesloten maar er speelde weer een kleine grijns om zijn lippen. 'Kom maar op met die belofte.'

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel keek Zara bedenkelijk aan en knikte toen, hij wilde haar niet het gevoel geven haar weg te sturen maar hij wilde wel wat rust. Toch werkte haar aanwezigheid kalmerend, als een soort verandering in de trillingen die hij van de wereld ontving. Een rustige hartslag in alle invloeden van buitenaf. ‘Bedankt zara’ zei hij toen zacht, en er verscheen een voorzichtige warme glimlach op zijn gezicht. ‘Ik zal een van de boeken lezen’ beloofde hij nog.

Afyra glimlachte kort maar ging niet in op zijn vraag. Ze vond het fijn te zien dat hij langzaam een beetje ontspande, maar diep in haar worstelde een onrustig en angstig gevoel. Misschien moest ze eens met Rhys haan praten hier over. Ze rolde met haar ogen toen hij over die kus begon. Half bewusteloos en dodelijk gewond, maar hij bleef nog altijd zichzelf. Ze boog voorover en drukte haar lippen zacht op zijn voorhoofd. ‘Ga slapen Cassian’ zei ze sussend en ze streek met haar vingertoppen over zijn wang, onbewust nog een vlaag van warmte en kalmte verspreidend. Daarna kwam ze overeind en liep ze naar de deur, waar ze nog even achterover keek om daarna de kamer te verlaten. Eenmaal op de gang slaakte ze een diepe zucht.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld