Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ victory is always possible for the pe*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

Victory is always possible
for the person who never stops fighting

Misha Novak
20
The Flash

The walls keep tumbling down
from the city that we love
grey clouds roll over the hills
bringing darkness from above

Met de coole @LadyStardust
en jij mag beginnen woehoe

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:

Indy Meddows Logan-Stark
18
Beast Girl

Motorbreath its how I live my life
I can't take it any other way
Motorbreath the sign of living fast
It is going to take your breath away

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Zweet, gemengd met wat bloed, droop in dunne straaltjes over haar gezicht, alleen om terecht te komen op haar kleding. In hoeverre ze het kleding kon noemen wist ze niet zeker, het meer een soort pak gevonden. Het rode shirt met hier en daar een witte streep en de shorts in dezelfde kleuren, die samen enigszins leken op een geheel, zaten strak rondom haar lichaam. Het was speciaal ontworpen voor het meisje, gevormd tot iets wat ze enkel kon omschrijven als een halsband als ze haar gedaante veranderde naar een van de dieren van het dierenrijk. In theorie ging het rood van haar pak goed samen met de groene kleur van haar huid, haar en ogen, al zag het er wat cliché uit. Hetzelfde ging voor haar rode high top sneakers. Iedereen met een diploma in kunst zou haar hebben verteld dat de combinatie aan kleuren volgens het kleurenwiel goed bij elkaar zouden passen.
Het was Loki wie haar ad opgemerkt tijdens haar missie om uit te zoeken waarom ze al te lang niets meer van hem hadden gehoord. Hij was ontsnapt, had de cel bij S.H.I.E.L.D verwoest achtergelaten en zichzelf voor enkele maanden ongezien weten te houden. Hij was de god van iets slechts, wat Vic haarzelf momenteel niet voor de geest kon halen, voornamelijk omdat ze te druk was met het concentreren op de situatie waarin ze zich bevond.
Alles wat ze had moeten doen was naar de aangewezen locatie gaan en de man volgen zonder op te vallen. Maar helaas, na enige omstandigheden was ze gespot en dat had hij niet licht opgevat. Hij lachte erbij alsof het voor hem komisch was, al kon ze er zelf de grap niet achter vinden, wat normaal haar specialiteit was. De hal in het museum was volledig verlaten nadat het duidelijk was geworden dat er een gevecht plaatsvond. Vic was de ruimte al enkele keren door de ruimte gegooid enkel en alleen door de impact van wat het dan ook was wat uit de god zijn staf kwam. Het doodde haar niet, het was enkel pijn wat ze voelde en toch stond ze elke keer weer op.
'I expected my brother, if I have to be honest.' Werd haar op een lachende toon verteld. 'But instead of an equal match they send a small girl.. I mean beast girl, was it?' Hoe hij deed alsof hij niet wist wat haar naam was, was lachwekkend. Een bespottende lach liet ze horen. 'What can I say? They expect me to kick your ass and I don't like to let them down.' Hij leek het vermakelijk te vinden, stilgestaan bij elke beweging die Vic maakte. Hij vreesde haar niet, het was duidelijk. In Loki's ogen was ze niets meer dan een zwak kind, een slechte keuze van S.H.I.E.L.D om te hebben gestuurd. 'Oh by all means, kick my ass. I most certainly won't hold back on my attacks either.' Angst had ze al jaren niet meer gevoeld, al ging er een rilling over haar rug.
Na haar gedaante veranderd te hebben naar dat van een tijger, stormde ze op de god af, wie bleef staan alsof het hem dagelijks overkwam. Met haar klauwen klaar om hem volledig open te scheuren, maakte ze een sprong, voordat ze geraakt werd door dezelfde onbekende kracht die hij voortbracht vanuit de staf die hij meedroeg. Zodra het haar raakte veranderde ze terug naar haar menselijke vorm. Een kerm van pijn verliet haar mond zodra ze met een klap tegen de stenen muur kwam. Op de grond blijven liggen deed ze niet, haar gedaante zo snel mogelijk weer van de grond geduwd.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Mensen op de gang waren aan het schreeuwen. Mensen in de kantine waren aan het rond rennen. Papieren werden er gegood, vuisten op tafels geslagen en hier en daar ontstond een kleine explosie door fouten in verschillende formules. Om een lang verhaal kort te houden, het was een gewoonlijke dinsdag middag op zijn werk. Zijn baas was weer eens boos op iemand. Mensen probeerde nieuwe scheikundihe formules uit die keer op keer fout gingen. En hij zat rustig aan een tafel in de kantine zijn thee te drinken. Zijn rust bleef echter niet lang toen er plots op de tv die in de kantine hing een melding verscheen. “Breaking news” stond er in grote, breede hoofdletters. Een vrouwelijke journaliste begon te vertellen over een gevecht in een museum hal. Ze vertelde dat iedereen uit het gebouw geëvacueerd was nadat een gevaarlijke man gevonden was in de hal van het museum. Kort switchte het beeld naar een andere vrouw die druk begon te vertellen wat ze allemaal gezien had. Hierbij haakte zijn aandacht af. Het gekke verhaal zelf trok echter wel zijn uiterste aandacht. Een gevaarlijke man in het museum? Zo gevaarlijk dat mensen moesten evacueren. Het was idioot en al snel bevond hij zich met wellicht zijn slechtste idee ooit. Naar de museum hal gaan om de man aan te houden en over te geven aan de politie. Het ging zeker niet zo makkelijk zijn als het gezegd was, maar hij kon toch moeilijk hier blijven en niks doen. Zo snel als hij kon gooide hij het laatste beetje thee achterover waarna hij opstond en weg liep. Hij had toch nog vijftien minuten pauze dus hij zou niet moeilijk gemist worden. Met wat haast begon hij te lopen naar zijn lap waar hij zich snel om kleedde in het pak dat hij in zijn werk tas had. Het pak bedekte zijn hele lichaam en was blauw met rode stukken. Zijn hoofd was helemaal rood terwijl zijn benen voor het grootste gedeelte blauw waren, enkel zijn onder benen en voeten weer rood. Ook zijn borst en buikje waren helemaal rood met nog wel wat blauwe details en een spin op de borst. God wat was het een moeite geweest om dit ding te creeëren. Het was hem gelukt het bijna in een ding te maken, enkel zijn hoofd was apart, een soort masker dat zijn hele hoofd in nam en mooi strak aansloot aan de rest van het pak. Op het masker zaten witte vlakken waar hij met gemak door heen kon zien maar zo kon niemand zijn ogen zien. Hij was absoluut niet te herkennen en daar hield hij van. Met een snelle beweging trok hij het raam van zijn lab open en klom hij hier uit. Hij schoot een web naar een van de gebouwen tegenover de gene waar hij in het raam van stond. Eenmaal hij slingerde schoot hij snel nog een web naar een ander gebouw. Op deze manier maakte hij makkelijk en snel zijn weg naar het museum. Met een zachte poef landde hij niet veel later op het museum en hij kwam gemakkelijk binnen door een raam. Na niet lang gezocht te hebben vond hij de exacte hal van waar het gevecht aan de gang was. Hij stond echter op een balkom boven de hal dus was nog vrij onzichtbaar voor iedereen in de hal. Die ‘iedereen’ waren maar twee mensen. Een meisje met een groene huid en groen haar die er helemaal niet goed uit zag. Niet alleen leek ze lichtelijk ziekkig door haar huid maar ook leek het alsof ze gewond was. Deze gedachte werd al snel vast gesteld toen hij het bloed bij haar zag. Dat was zeker niet goed. Nou normaal zou hij zich niet zomaar in een ruzie mixen maar het zag er echt niet naar uit dat dit meisje het gevecht tegen de langere man met de spoer witte huid en de glanzende zwarte lokken ging winnen. Hij zou een moord doen voor zulke mooie lokken haar. Maar daar ging het nu niet om. Stilletjes kroop hij het plafond op waarna hij een web hier vast maakte. Via een touw van zijn web liet hij zich voorzichtig een beetje zakken tot hij net op de juiste hoogte zat. Zijn blik ging kort naar het meisje die plots weg was, er leek enkel nog een groene tijger te zijn en het was oprecht angstaanjagend. De tijger rende op de bleke man af die helemaal niks leek te doen. Voor hij het door had lag het meisje alweer op de grond, was de tijger weg en had de man een vermakelijke grijns op zijn gezicht staan. Dit was zijn kans. Hij had gezien dat de man zijn staf leek te gebruiken om het meisje aan te vallen dus zo snel als hij dacht bedacht hij zich om een web op zijn staf te schieten wat hij toen ook meteen deed. Door dit web trok hij de staf zo uit de man zijn hand waardoor deze redelijk verbaasd op keek. Hij had Misha niet verwacht.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
De grijns was ze van de god gewend. Hoe het hem plezier leek te doen om haar pijn te zien lijden was niets nieuws. 'Next time you should send Thor.' De confrontatie die hij aan leek te willen gaan met zijn broer, was te duidelijk. Hij was opzoek naar de dondergod. Vic was enkel een obstakel in zijn pad. Dit was wat hij wilde doen, zijn broer terugpakken. natuurlijk was ze op de hoogte van de ruzie tussen de twee broers, al wist ze niet dat het Loki's plan zou zijn om Thor naar hem toe te lokken. S.H.I.E.L.D moest het weten, hem met opzet niet gestuurd maar Vic erop afgestuurd, met de intentie eerst alles zeker te weten voordat ze een strijd lieten losbarsten die waarschijnlijk groter zou zijn dan ze zich allemaal voor konden stellen. Vic was de persoon wie ze moesten hebben voor een missie als deze. Haar bovenmenselijk gehoor, te danken aan haar redelijk puntige oren, zouden elke detail opvangen die Loki los zou laten. Dat hij haar aanwezigheid door zou hebben was echter geen deel van het plan. Vluchten was geen optie geweest, dus stond ze nu hier, vechtend tegen iemand wie ze amper aankon. Extra hulp oproepen bij S.H.I.E.L.D ging niet, haarzelf te diep in het gevecht gegooid om haar ook maar enigszins te focussen op iets als dat. Natuurlijk had hij het door, er gebruik van gemaakt dat hij sterker was dan zij. Toch vreesde ze niet voor haar leven. Als hij haar dood had willen hebben, had hij al iets gedaan. 'I do have to say, I think S.H.I.E.L.D is holding you back from using your powers to it's full potential.' Vragend keek ze hem aan, niet begrepen waar de opmerking vandaan kwam. 'You'd be capable of doing so much more if you'd join me. No more of this ''do good'' nonsense. Imagine the destruction you'd be able to achieve.' Iets aan de manier waarop hij sprak werkte overtuigend, al schudde ze al gauw haar hoofd. 'No thanks, they pay me pretty good and giving that up would just be stupid.'
'Hey!' Schreeuwde zowel Vic als Loki, een gebeurtenis die ze nooit mee dacht te zullen maken. Verbaasd keek ze naar hetgeen wat de god zijn staf had afgepakt en kon enkel een gedaante weervinden, hangend aan het plafond. Vragend bleef ze even stil staan, vooraleer het echt tot haar doordrong wat er gebeurde. Hij zag er niet uit als een gewone inwoner van de stad. Het pak dat hij droeg om zijn identiteit geheim te houden gaf daar zeker een beeld van. 'Is he a friend of yours?' Loki leek even verbaasd over de situatie als Vic momenteel was. 'I swear I don't know this guy.' Het leek een korte onderbreking van het gesprek om te vertellen over hoe ze beiden geen idee hadden wat de jongen kwam doen. Toch maakte ze gebruik van de afleiding die de jongen veroorzaakte. In de vorm van een hyena baande ze zich opnieuw een weg naar de man, wie denkend bleef toekijken om manieren te zoeken om de scepter terug te krijgen. Stevig beet ze met haar nieuw gevormde tanden vast in de man zijn onderarm. 'What the-' Met een snelle ruk aan zijn arm, belandde hij op de grond, waarna Vic weer terugging naar haar menselijk vorm. Een harde trap tegen zijn slaap moest hem knock-out krijgen. Al trok hij haar moeiteloos tegen de grond aan haar enkel voor ze ook maar iets kon doen. Zelf was hij al weer opgestaan. Alles wat er gebeurde, gebeurde snel. Aan haar keel werd ze vaan de grond getrokken, vooraleer haar gedaante achteruit werd geduwd. Zonder moeite bleef ze op haar voeten staan. Loki's aandacht was wederom afgegaan naar de jongen wie zich ongevraagd met het gevecht had bemoeit. Ook Vic richtte zich even op hem. 'What the hell, dude!' Riep ze naar hem. Normaal gesproken had ze zich zorgen gemaakt om de mensen hun veiligheid, maar deze jongen leek zichzelf goed te kunnen redden. 'Hey, spider boy, why don't you just leave the professionals to do the fighting, alright?' De spin in het midden van zijn borst was haar nu opgevallen, evenals het wit gekleurde draad waaraan hij zichzelf van het plafond liet hangen. De toon in haar stem had duidelijke sporen van irritatie. Ze haatte het als mensen zich bemoeiden met de gevechten waar ze aan meedeed. Dit was haar missie en ze had geen hulp nodig. De jongen bracht hen beiden in gevaar door zich zo roekeloos in het gevecht te mengen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hij moest zijn best doen niet zacht te lachen bij de reactie van de twee personen. Het was nog best grappig. Ze leken beide even verbaasd en hij was niet zeker welke van hen nou de slechterik was. Dat was echter tot zijn blik kort op de man zijn helm viel. De helm had hoorns. Als dat niet ‘slechterik’ schreeuwde wist hij het ook niet meer. Hij was dan wel blij dat hij de staf van de man had afgepakt sinds hij dan niet het wapen van de ‘held’ had genomen. Al leek het hem al sterk dat de slechterik zo in elkaarvgeslagen werd door de hel. Hij had genoeg comics gelezen en gevechten op het nieuws te zien om te weten dat het vaak toch wel de helden waren die in elkaar geslagen werden. Het was over het algemeen bekend, en toch bleven de helden steeds winnen. Hij was best nieuwsgierig naar hoe dat gebeurde. Hij zelf was nog niet echt in grote gevechten geweest met mannen met magische staffen en helmen met hoorns. Hij pakte meestal gewoon boeven op, mensen die iets hadden gestolen of iets gingen stelen. Dit was zijn eerste échte slechterik en hij vond het super spannend! De andere ‘slechterik’ waar hij ooit mee gedeald had kon hij niet echt een slechterik noemen. De man had zichzelf gewoon verkeerd gemuteerd en wilde toen de stad overnemen. Dat was niks! Niks vergeleken met deze man tenminste.De volgende dingen gebeurde snel. Beide leken eerst nog verbaasd te zijn over de plotse komst van Misha toen het meisje de afleiding bij beide handen trok en aanviel. Hij geloofde zijn ogen bijna niet toen hij haar zag veranderen in een hyena. De man keek echter nog steeds naar Misha en probeerde zijn staf terug te krijgen. Hij sprong zelfs eens om er bij te kunnen maar Misha had hem te hoog vast. Plots werd de man toen in zijn arm gebeten en weg geduwd. Dit leek hem echter niks te doen. Hij trok het meisje zo op de grond en stond gewoon weer op. Voor hij het toen weer door had werd het meisje aan haar keel tegen de muur gehouden door de man. Hij liet zichzelf een stukje zakken en moest lachen door de woorden van het meisje. “That’s offensive. And professionals? You were getting your ass kicked shrek, even my dead grandma can fight better than that,” zei hij lichtelijk geïrriteerd sinds hij alleen maar probeerde te helpen. Hij schoot een web tegen de rug van de man en trok hem zo zonder enige moeite weg van het meisje sinds hij haar nog steeds bij haar keel vast zat. Hij liet zijn web toen los van het plafond en plofte met een zachte ‘poef’ precies op zijn voeten op de grond. Hij had de sceptor inmiddels in zijn hand vast en hield deze ook stevig genoeg vast om hem niet los te kunnen laten. Hij had er zelfs een web omheen gedaan vanuit zijn hand zodat zelfs als iemand de staf probeerde te pakken hij mog steeds aan hem vast bleef zitten. “Really if you’re a professional I’m starting to think I should trust fakes more then,” zei hij simpel. De man leek in de war te zijn door het ‘gekibbel’ tussen de twee ‘helden’. Het was immers ook niet elke dag dat twee helden met elkaar een beetje ruzie aan het maken waren tijdens een gevecht. Misha snapte ook totaal niet waarom zij er zo pissig over werd dat hij wilde helpen. Het was immers niet dat hij de slechterik probeerde te helpen en het was ook niet dat deze plek haar territorium was want hij was hier al vaker gekomen om een dief te stoppen van het stelen van kunst. Toen had ze er geen probleem mee. En wat was er nou mis met een beetje hulp?

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Loki leek niet onder de indruk van de jongen, het zodanig oninteressant gevonden dat hij zijn rug naar hem toe durfde te keren. Nog voor ze enige actie kon ondernemen om haarzelf te bevrijden uit de greep van de god, werd hij bij haar weggetrokken. 'Take that, daddy's boy!' Riep ze te enthousiast naar de man. Twee messen, elk met een blauwe greep, werden tevoorschijn gehaald. 'I figured this would be settled between me and my sibling.. I was going to let you run off!' Hij leek zijn gebruikelijke rust te hebben verloren en dit was voor Vic geen reden om voorzichtig te doen. 'Right, that's unfortunate.' Brutaal antwoordde ze op wat hij zei. De manier waarop hij naar haar toe liep kon ze niet echt omschrijven als lopen, al was het ook niet echt rennen. Een snelle pas leek hij voort te zetten, zijn handen strak om de messen geklemd. Hij haalde een keer uit naar Vic en kwam gevaarlijk dichtbij haar gedaante met het scherpe voorwerp. Een harde trap tegen zijn hand dwong hem een van de messen te laten vallen, die ze snel van de grond pakte. Hem neersteken was geen optie, geweten dat S.H.I.E.L.D hem levend wilde hebben. Het mes gooide ze daarom ook met zoveel mogelijk kracht naar de andere kant van de ruimte. 'Your dead grandma? Well I'd like to see her try.' Riep ze afwezig naar de jongen, wederom al haar aandacht gevestigd op Loki, wie haar aan bleef vallen met het mes. Nu hij zijn scepter niet meer had, kon hij weinig doen qua magie, maar dat betekende niet dat ze hem Captain America neer had zien halen zonder moeite. Dus sterk was hij zeker. Ze had ook niet anders verwacht, de man was immers een god. Behendig bleef ze al zijn aanvallen ontwijken, vooraleer ze haar gedaante veranderde naar dat van een slang en zo rondom de god zijn nek kwam te zitten. Al gauw ging ze terug naar haar menselijke vorm en zat ze lachend op zijn schouders. 'So, what conditioner do you use? Because dude, your hair is looking great.' De hoorns van zijn helm pakte ze vast, vervolgens met al haar kracht naar achteren geleund om zijn balans te verpesten en hem zo onderuit te halen. Tot haar grote verbazing werkte het en sprong ze maar net op tijd van zijn schouders af. Met een klap kwam hij op de grond terecht. Het was toen dat ze het veilig genoeg vond om zich te richten tot de jongen.
'Really? I wouldn't trust you with this much responsibility.' Haar ogen gingen af naar de staf die hij vast had, al keek ze algauw weer naar het gemaskerde gezicht van de jongen. 'Hand it over. You don't know the amount of power your dealing with.' Een foute beweging was nodig om hen beiden om het leven te brengen en Loki misschien wat lichte verwondingen op te doen lopen. Het was gemakkelijk te zeggen dat Vic de jongen absoluut niet vertrouwde met het wapen. 'Also, did you just call me shrek? Because that meme is dead, dude.' Haar focus had ze zodanig verplaatst dat de voetstappen die ze hoorde op de achtergrond haar amper meer opvielen. Daarbij waren ze voor de normale mens onhoorbaar boven haar stemgeluid. 'Give me the damn scepter so I can leave, come on!' Het duurde minuten voordat ze haar geduld verloor, in plaats van de gebruikelijke paar uur. Het was duidelijk dat ze niets van de jongen moest hebben. De scepter pakte ze vast, niet alleen om een poging te doen tot het lostrekken van het wapen uit de jongen zijn grip, maar ook om zeker te zijn dat hij nergens heen zou gaan.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hij volgte het tafereel voor zich aandachtig en vond het zelfs wel leuk om te zien. Hij was echter altijd al groots fan geweest van superhelden. Zowel de stripboeken als de echte die er in de wereld waren! Mensen geloofde niet in hen maar het was vaak genoeg op het nieuws geweest voor Misha om er met heel zijn hart in te geloven. Hij keek toe hoe de man messen tevoorschijn haalde en twijfelde of hij wat zou doen. Al had het meisje vrij duidelijk gemaakt dat ze niet wilde dat hij hielp dus hij deed ook maar niks. Dit weerhield hem er niet van om lichtelijk te schrikken toen hij haar bijna raakte met een van de messen. “Well the unfortunate part of death is that you can’t really see her anymore,” zei ik terwijl ik met mijn ogen rolde al was dit voor haar natuurlijk niet zichtbaar. Ik vond het maar een domme opmerking. Oh ik wil je dode oma wel zien vechten. Ja nou ga dan even naar de hel en zoek haar op ofzo. Het klonk gewoon dom naar hem. Alsof ze dat kon zien. Die vrouw was toch niet voor niks dood? Als ze nog zichtbaar was had Misha haar niet dood genoemd. Dat zou dan niet helemaal kloppen. Hij gaf haar echter groot gelijk voor haar opmerking want Jezus wat waren dat mooie lokken. Zelf kon hij enkel dromen van zulke mooie plukken. Al zag hij er niet bepaald uit met lang haar. Hij rolde zijn ogen wederom bij haar opmerking. “Well that’s your loss then,” zei hij schouderophalend. Hij hield zijn blik strak gericht op het meisje. Ze was hem vlink aan het irriteren en daar kon hij slecht tegen. Hij deinsde een stukje achteruit bij haar volgende woorden. “If it contains that much power, what makes you think I’d just had it over to you? For all I know you’ll blow up this city. So why would I just hand it over?” Hij was best tevreden met zijn vraag. Het was aardig terecht vond hij ook. Als ze hem zo graag wilde moest daar vast een reden achter zitten en hij wilde die reden wel weten. Doordat zijn aandacht compleet gegocust was op het meisje had hij niet eens door dat de man inmiddels aan het weg sluipen was. Zijn spin zintuigen gaven evhter wel iets aan maar dat gebeurde altijd. Zelfs als er een steentje op de grond lag of een klein beetje water waardoor hij kon vallen. Het meldde hem wel wanneer er gevaar was of wanneer er rond hem heen iets gebeurde maar het deed dat met zo veel nutteloze dingen dat hij het niet eens als een kracht zag, het was gewoon constante anxiety waar hij mee moest leven. Vaak lette hij dus ook totaal niet op zijn spin zintuigen, wat in dit geval stom was. “Excuse me? Shrek will never be dead you uncultured swine,” zei hij oprecht wat beledigd. Die meme zou nooit dood gaan. Of misschien wel maar binnen een maand zou er wel weer een nieuwe meme van zijn. Zoals SpongeBob. Daar bleven ook altijd gewoon nog memes van komen. Het stierf nooit uit. Hij schudde strak zijn hoofd. “Nah ah girly hulk. Why do you want the thing so bad? You begging for it really doesn’t make me any less skeptical about this situation. Are you going to blow up the city? Kill innocents? Sell it on the black market? I don’t know so you tell me or I’m not going to let go,” zei hij simpel weg. Desnoods stond hij hier twee uur lang zo met haar tot het web was uitgewerkt maar eigenlijk moest hij alweer terug zijn op werk en hij kon het niet veroorloven om zijn baanbte verliezen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Wilde hij het gewoon niet begrijpen? Verwachtte hij dat Vic hier de slechterik was? Want zo zag het er wel uit. Hij had Loki zien rondzwaaien met de scepter en schade aan zien richten, al dan dit keer alleen tegen haar. Was dat niet genoeg om het te overtuigen dat hij iets vasthield wat meer kracht had dan zij beiden bij elkaar. Wat hiervan niet tot hem doordrong was voor haar een raadsel. 'Because I'm sure you'll make some stupid move and kill everyone in the area.' De scepter loslaten stond nergens in haar agenda en ze had de hele dag om er zeker van te zijn dat hij nergens heen ging. Al wist ze dat de politie over niet al te lang naar binnen zou stormen nadat ze te lang buiten hadden gewacht. Het moment stond op het punt aan te breken en Vic had geen zin om ook hen uit te moeten leggen dat ze niets slechts in de zin had. Zijn gepraat over de meme die ze zojuist dood had genoemd, liet haar weten dat hij niet erg oud was, al leek hij ook geen student meer. 'It died a long time ago.' Was alles wat ze erop te zeggen had. Het was kinderachtig gepraat waar ze normaal gesproken graag aan mee deed, maar dit keer had ze er geen behoefte aan. Opnieuw noemde hij haar iets anders dan haar werkelijke naam, wat normaal niet op haar zenuwen zou gaan werken, maar bij hem was het een ander verhaal. 'It's beast girl, okay? Just beast girl.' Liet ze hem weten, gevolgd door een zucht. Dit was niet de eerste keer dat een van haar gevechten op het nieuws was geweest, de meeste mensen kende haar naam zo onderhand wel, maar hij blijkbaar niet. Dat hij wantrouwig was kon ze ergens wel begrijpen, al snapte ze niet waarom hij het vol bleef houden. Had ze niet duidelijk gemaakt dat zij niet de slechte persoon in dit verhaal was. 'So I can bring it back to the headquarters and have it sealed away before Loki reclaims it again and goes out to do some serious damage.' Nog geen seconde na de woorden uit te hebben gesproken, hoorde ze haar telefoon afgaan. Het welbekende geluid drong met geweld haar gehoor binnen en binnen een oogwenk had ze het toestel vast en stond ze te praten tegen de persoon aan de andere kant van de lijn.
Na een kort gesprek te hebben gevoerd met Nick Fury, wie niet al te blij was met het ontsnappen van Loki, hing ze op. Toch had hij haar een helikopter beloofd die haar op zou komen halen vanaf het dak, waar ze dus heen moest. Haar geduld was zo langzamerhand wel opgeraakt, dus sneed ze ruw met haar abnormaal scherpe nagels langs hetgeen wat de staf in zijn hand hield. Enigszins walgend keek ze ernaar, niet begrepen wat het was en het aan de ene kant ook niet echt willen weten. Opnieuw trok ze een keer hard aan het wapen om het zo los te krijgen uit de jongen zijn greep, ditmaal met succes. 'Don't get involved in my fights again.' In tegenstelling tot haar werkelijke humeur, sprak ze het grinnikend uit, vooraleer ze richting de trappen liep, met de scepter over haar schouder. Haar looppas ging al snel over tot rennen, om zo sneller bij het dak te komen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Waarom hij precies zo onzeker was over het zomaar vertrouwen van dit meisje wist hij niet maar na wat hij net gezien had wist hij gewoon niet zeker wat hij nog kon vertrouwen. Het leek wel alsof die man met de prachtige haren magie had gebruikt met deze staf. Het was voor hem allemaal een beetje veel om in te nemen. Hij had echter wel door dat de staf zeker iets waard was en dat er veel kracht op stond. Hij zou dom zijn om het zomaar aan iemand te geven terwijl hij geen idee had wat dat persoon ermee wilde doen. Dat voelde gewoon niet juist. “You don’t even know me Balbusaur, you don’t know what I’d do,” zegt hij eigenwijs. Hij was absoluut niet zo stom om plots met dit ding te gaan zwaaien en een ongeluk te veroorzaken of wat dan ook. Zijn anxiety hield hem wel goed tegen daarvoor. Als hij een gekke beweging zou maken met die staf zouden zijn spin zintuigen gelijk op hol slaan en daar had hij echt geen zin in. Hij was wellicht nog niet compleet volwassen maar hij was oud genoeg om te weten dat dat idioot zou zijn. Hij rolde zijn ogen op haar woorden maar had ook geen zin om er verder op in te gaan. Naar zijn mening waren er een aantal soorten memes die gewoon nooit dood gingen en Shrek was daar een van. Hij begon nu wel te twijfelen aan de leeftijd van het meisje. Hij had haar eerst wat ouder geschat maar nu ze zo tegen hem terug praatte over memes was hij niet meer zeker. Ze leek geen tiener meer maar ook niet echt een student. Al betwijfelde hij of iemand met zo een groene huid überhaupt wel naar school zou gaan. Dan werden er sowieso vragen gesteld en het was ook niet iets dat je makkelijk verborgen kon houden. Je kon moeilijk altijd super veel goed dekkende foundation op doen puur omdat je huid groen is. Maar wellicht had ze thuis les gehad. Hij vroeg zich wel af hoe haar huid groen was geworden. Was het net zo iets als een wijn vlek? Of was Shrek echt en was zij zijn dochter? Dat zou verklaren waarom ze zo pissig was over de Shrek meme. Bij het noemen van haar naam trok hij zijn wenkbrauwen op wat dan weer wel zichtbaar was buiten zijn pak. De witte vlakken bij zijn ogen schoten dan ook iets omhoog. Hij hoopte maar dat ze dat niet gezien had. Kort knikte hij toen. “Yeah that fits better, beast girl.” De naam liet hem echter toch weer twijfelen aan haar leeftijd. Ze heette beast girl dus was ze dan toch nog een meisje? Wellicht was ze dan zo een van die zestien jarige meisjes die er uit zien als vier en twintig. Dat zou hem echt heel erg door de war brengen maar welke vrouw noemde zichzelf nou een meisje. Hij heette ook niet spider boy. De naam alleen al klonk best belachelijk. Maar beast woman klonk dan ook best gek. Haar woorden kwamen maar al te goed binnen bij hem. Al was er maar een ding dat echt bleef hangen. Loki. Hij had het gevoel alsof hij de naam al eerder had gehoord en dat zorgde er alleen maar voor dat hij nog nieuwsgieriger was naar deze vreemde man met de goddelijke zwarte lokken, een parel witte huid en de beste jukbeenderen die hij ooit gezien had. Hij zou dan ook zeker in zijn vrije tijd zijn best doen om meer over deze man te weten te komen en hoopte hem zeker nog eens te zien. Door zijn gedachted had hij niet eens door dat het meisje tegenover hem aan de telefoon was. Zijn aandacht werd pas weer bij haar getrokken toen ze plots de staf uit zijn handen had getrokken. Hij was echter al van plan om haar de staf terug te geven dus hij vond het niet super erg. “Well then don’t fight in my city again,” zei hij en met een snelle beweging spoot hij een web omhoog en klom hij via het raam waardoor hij binnen was gekomen weer naar buiten. Hij hing aan de muur van het museum toen hij plots een helikopter zag vliegen met de letters S.H.I.E.L.D. er op. Hij maakte een mentale notitie hier later maar over in te kijken voor hij een web af schoot en zich naar een ander gebouw liet slingeren. Op deze manier maakte hij zijn weg terug naar zijn werk waar hij nu al een tijdje te laat zou zijn. Hij hoopte dat zijn baas het niet gemerkt had of in een goed genoeg humeur was om hem niet meteen te ontslaan.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Your city? What part is yours, honey?' Riep ze nog naar hem, voordat ze de trappen op rende. De scepter steunde op haar schouder, het wapen omklemd met haar rechterhand. De weg in het museum kende ze niet helemaal, maar na enkele trappen omhoog te zijn gerend kwam ze bij de deur die zou leiden naar het dak. Het bordje dat erop hing om aan te geven dat alleen persoon welkom was in de ruimte achter de deur, werd volledig genegeerd. De helikopter stond al klaar. Behendig klom ze in het voertuig, die al gauw opsteeg nadat ze haar hadden opgepikt. De scpeter drukte ze in de handen van een van de mannen die er zat. 'Where do we drop you off?' Schreeuwde de piloot boven het geluid van de helikopter uit. 'Home!' Riep ze terug, vooraleer ze gin zitten. Haar gedachten bleven hangen bij de jongen wie zich zo roekeloos had bemoeid met haar gevecht. Wat hem bezielde wist ze niet en ze wilde er ook niet langer stil bij staan dan nodig was. Met een beetje geluk zag ze hem nooit meer terug. Het was de moeite niet waard om er meer energie in te steken. Opnieuw belde Nick Fury haar, om zeker te weten dat Loki niet mee kwam naar het S.H.I.E.L.D hoofdgebouw. Met enige teleurstelling moest ze hem vertellen dat ze de god kwijt was geraakt en enkel zijn wapen terug zou sturen.
De helikopter zette haar af bij het huis van de man wie zichzelf voor kon stellen als Iron Man zonder een leugen uit te spreken. Sinds haar vijfde noemde ze het overbodig grote huis ook haar huis. De man had haar opgevangen alsof Vic zijn eigen dochter was en ze was hem daarvoor eeuwig dankbaar. Besmeurd met bloed en enigszins bezweet klopte ze op de deur. 'Jarvis?' Vragen naar Tony zelf was een verloren zaak, hij zal de deur voor geen goud zelf openen. 'Good afternoon Vic.' De stem van het systeem werd hoorbaar nadat de deur was geopend. 'Afternoon.' Murmelde ze, slenterend haar weg naar binnen gebaand. Tony had ze terug gevonden op de bank in een van de ruimtes. 'Jesus kid, you look like hell.' Was het eerste wat hij zei nadat hij opkeek van zijn magazine. Vic was druk bezig met het pakken van een flesje water uit de koelkast, die ze opendraaide en vrijwel meteen half leeg dronk. 'Yeah, I know.' Het flesje hield ze vast, haar gedaante gekeerd om de man aan te kunnen kijken. 'How did the mission go?' Grinnikend werd het haar gevraagd, duidelijk gemaakt dat hij al een antwoord had bedacht wat hij verwachtte te horen. 'Some weird spider kid showed up near the end and basically helped Loki escape.' Plotseling leek ze zijn interesse te hebben. 'Wait what?' Het tijdschrift dat hij in zijn handen hield werd op tafel gegooid. 'Well not technically, but he distracted me long enough to let Loki escape.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Door het raam van zijn laboratorium kwam hij terug het gebouw binnen. Meteen veranderde hij van zijn pak om naar zijn gewoone kleding. Zijn pak borg hij terug op in zijn tas en deze deed hij snel dicht. Net op dat moment liep zijn baas de ruimte binnen. “Novak, it was so quiet in here I was starting to wonder if you were actually still around,” lachte de wat oudere man. Hij droeg een ruiten blouse netjes in zijn khaki broek gestopt met daar over een labjas en een bril met glazen in de form van rechthoeken. Zijn witte haren zaten netjes naar achter gekamd en hij had een tevreden glimlach op zijn gezicht staan. “Ah yes sorry I was busy with the new project on the stem cell research. It’s just all so interesting,” knikte hij, proberend zo overtuigelijk mogelijk over te komen. De man moest wederom even lachen en knikte toen maar. “Glad you’re interested. Well I won’t bother you anymore in your research,” glimlachte hij voor hij het laboratorium weer uit liep. Met een opgeluchte zucht liet Misha zich op een kruk zakken en hij ging even met zijn haar door zijn compleet verwarde haar. Hij had er nog wel zo veel tijd ingestoken vanochtend. Maar zo erg was het gelukkig ook weer niet. Hij was gewoon blij dat hij net op tijd terug was geweest. Het had hem anders echt zijn baan kunnen kosten. Met een zucht pakte hij het rapport over het stamcel onderzoek op om hier even doorheen te lezen, zo was hij niet compleet radeloos over de leugen die hij zojuist verteld had. Na een paar minuten klonk er echter een geluidje vanuit de luidsprekers. Het was een deuntje dat kwam als er een aankondiging gemaakt werd. Niet veel later kwam de stem van zijn baas dan ook. “Can Misha Novak come to my office as soon as possible.” Zijn baas klonk alles behalve blij en plots schoot hij wel in paniek. Wat als hij toch eerder was komen checken? Wat was er in de afgelopen minuten gebeurt dat hij plots zo boos klonk? Hij kon geen logische reden bedenken dus hij besloot om maar slim te zijn en zich zo snel mogelijk bij het kantoor van zijn baas te melden. Hij maakte zijn weg door de gangen en klopte niet veel later op de deur van zijn baas zijn kantoor. Voorzichtig deed hij toen de deur open. “You wanted to talk to me?” vroeg hij zachtjes terwijl hij de ruimte binnen stapte. De bureau stoel van zijn baas stond met de rug naar hem gedraaid en Misha was niet zeker of dit een goed ding was. “Ah yes,” zei een stem die van de stoel kwam. De stem klonk plots echt niet meer als zijn baas. De stoel werd omgedraaid en voor hem op de plek van zijn baas zat de jongeman die hij nog niet zo lang geleden in de museum hal had gezien. “Misha Novak was it? I’ve read some great things about you,” sprak Loki grijnzend. In zijn hand hield hij een dossier en Misha kon zich enkel voorstellen dat het die van hem was. “Your parents died when you were young and you were taken in by a foster family where the dad hated you, that story sounds a bit familliar,” zei de man met de stralende huid. Misha beet hard op zijn lip en moest zijn best doen niet te schreeuwen. “I must say though, I am curious about why you dangle around like a little spider in your free time?” Een speelse grijns speelde op Loki zijn gezicht en het kostte Misha al zijn moeite om deze niet van zijn gezicht af te slaan. “It’s none of your fucking business. Get out of here before I f-“ hij werd afgekapt door Loki’s stem. “What are you going to do? Kill me? Oh child you wouldn’t be the first to try. I’m here to make an offer Misha. We have a few things in common, you seem to dislike beast girl just as much as I do. I want you on my side. The bad guys, we always win. You know that. Join me and be my powerful heir to the throne,” sprak Loki terwijl hij opstond van de stoel en dichter naar hem toe liep. Het aanbod was verlijdelijk. Maar hij was niet makkelijk te krijgen. Absoluut niet. “Go to hell.”

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'So he escaped?' Het was een vraag waarop Vic al twee keer antwoord had gegeven zonder het zich te beseffen. Ze knikte enkel even. Het was het melancholische gevoel dat ze voelde dat haar weerhield van enthousiast vertellen over haar missies zoals ze gewoonlijk deed. Ze had gefaald, alleen omdat ze het toestond hoe ze afgeleid werd door een jongen. Het flesje water plaatste ze op de tafel, bovenop het magazine dat Tony minuten geleden nog vast had. 'I'm gonna take a shower.' Murmelde ze verslagen. Het was daarbij alles behalve een slecht idee, gezien ze nog altijd onder het bloed zat en er vrij weinig meubilair in het huis stond wat geen lichte kleur had. Het risico om vlekken achter te laten was te groot en ze wilde het niet nemen. 'Don't let it get to you, kid. Not everything has to turn out perfect.' Hoorde ze de man nog zeggen. 'Easy for you to say.' Voor hem leek alles altijd precies goed te gaan, alsof niets ooit tegen hem werkte. Het was niet bepaald bemoedigend om het van hem te horen puur om die reden, al was het goed bedoelt en dat wist ze ook wel.
Al zolang ze haar herinneringen terug kon traceren woonde ze hier, bij Tony Stark, wie haar had opgevoed alsof ze zijn eigen kind was. Haar ouders waren dood voordat haar hersenen goed genoeg werkten om alles te kunnen onthouden. Kleine delen en stukken van de situaties kon ze haar nog voor ogen halen, maar meer dan dat was het niet. Na die tijd werd ze opgevangen door haar oom en vervolgens S.H.I.E.L.D, zodra ze hoorden van haar bestaan en omstandigheden. Lang had ze niet bij haar oom gewoond, maar blijkbaar lang genoeg om voor hen door te kunnen hebben dat het geen goede plek was om te wonen voor een kind als Vic. Nu, al volwassen, had ze de man niet teruggezien sinds ze bij hem weg werd gehaald. Vaak hadden ze haar verteld over hoe ze dachten dat hij ooit nog wraak zou nemen, maar Vic betwijfelde het.
Vic was haar kamer in gelopen en had meteen haar schoenen uitgetrapt. 'Jarvis.' Enigszins prutsend met de veters van haar sneaker. 'What can I do for you, Vic?' Vroeg de stem haar, geklonken alsof het nergens vandaan kwam, anders dan simpelweg de muren van haar kamer. 'Play some Black Sabbath.' Eindelijk had ze haar veters los gekregen en kon ze beide schoenen uittrekken, geluisterd naar hoe de muziek hard door de kamer klonk. Traagzaam zette ze haar pas voort naar de badkamer, waar de muziek ook nog hoorbaar was. Een snelle douche had ze genomen, geen zin om langer onder het stromende water te staan, wat ze normaal gesproken rustgevend zou hebben gevonden. Dit keer was het alleen maar irritant hoe het water naar beneden stroomde en het geluid van de heavy metal muziek die speelde op de achtergrond verpestte.
Binnen een halfuur liep ze weer door het huis, gekleed in zwarte jeans en een hoodie die misschien een of twee maten te groot was voor haar kleine gedaante. Tony was niet langer te vinden op de plek waar hij zich eerder die dag nog had bevonden. 'Where's Tony?' Het fijne aan Jarvis was dat het altijd zou reageren, of je de naam nou gebruikte of gewoon een vraag stelde aan wat leek op een lege woonkamer. 'Working on his suits.' Ze wist door dit antwoord precies waar ze de man vinden kon en liep dan ook meteen door naar die ruimte. Het leek ietwat op een lab, al zou geen van hen beiden het ooit zo noemen. 'Back already?' Hoorde ze hem vragen, hem zien zitten aan een bureau, met hologram schermen rondom hem heen. 'Yeah.' Was alles wat ze erop te zeggen had. 'So tell me about this spider kid.' Lichtelijk verbaasd keek ze hem aan. Nooit had hij veel interesse in andere mensen, dus ze wist niet zeker of het een gesprek uit interesse was of om Vic af te leiden van haar eigen gedachten, sinds die momenteel niet geweldig waren.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een luide lach verliet de mond van de man wie gekleed was in een groen met zwart pak. De helm die hij eerder op had gehad leek verdwenen te zijn en zijn zwarte lokken hingen losjes langs zijn gezicht. Hij was adembenemend mooi. Zijn fel blauwe ogen die eerst nog door hem heen hadden gekenen leken nu recht op Misha te staan. “I, Loki Laufeyson, God of mischief, have already been there. And I wouldn’t mind sending you there for a nice trip yourself. Look, you try so hard for all these people and what donyou get? Nothing. I can give you everything your little human heart desires Misha, and for that all you have to do is join me.” De grijns op zijn gezicht was niet veranderd sinds het moment dat Misha de kamer binnen kwam. Maar in plaats van angstaanjagend was hij nu meer vals. Misha was niet zeker of het vertrouwen van deze vreemdeling slim was. Of het over stappen naar de slechte kant een goed idee was. Maar het was verlijdelijk en het klonk niet eens heel verkeerd. Het was alsof er een knop in zijn hoofd was omgezet. In zijn hoofd zaten er ineens geen nadelen meer aan het zijn van een slechterik maar plots wel een hoop aan het zijn van een held. Je stopte zoveel moeite in het redden en helpen van anderen maar je kreeg er nooit iets voor terug. Niet eens een bedankje. Of hij er later spijt van zou krijgen wist ik niet, maar nu op het moment leek het hem ineens een erg goed idee. Als je hem twee dagen geleden had verteld dat hij een deal zou accepteren van een slechte gast die zichzelf de God van onheil noemde had Misha je recht in je gezicht uitgelachen en jou verteld dat je gek was. Maar nu op dit moment deed dat er niet toe. “I accept your offer.”En voor hij het wist zat hij in zijn huis samen met de man. Hoewel Loki hier eerst tegen was had hij zich omgepraat in het omkleden in normale kleding. Het beste was om zo min mogelijk aandacht naar hem te trekken. En zo een overdreven costuum trok behoorlijk veel aandacht. Ze moesten zich laag houden om Een plan te bedenken. Een stilte heerste in de kleine woonkamer van het knusse appartement in een van de achterhoeken in New York. Loki had net verteld wat zijn eerste plan was geweest. Terug keren, zijn broeder uitschakelen en zijn plek als koning van Asgad in nemen. Hij was ook net klaar met een hele uitleg over wat Ashard was en Midgard en zo veel andere plekken waar Misha nog nooit van had gehoord. Zijn plan was echter veranderd nu hij de hulp van Misha had. Plots waren er zo veel meer mogelijkheden en zijn idee was niet om enkel zijn broer uit te schakelen, maar ook de hele organisatie waar hij bij hoorde. S.H.I.E.L.D. . De naam had hij uitgesproken vol walging. Misha was helemaal bijgepraat over alles en ze hadden plannen gemaakt over hoe ze heel de organisatie konden verwoesten. De eerste stap hadden ze al gedaan. Loki schuil houden op een plek waar niemand ooit zou zoeken. Misha zijn appartementje. De tweede stap zou Spiderman zijn. Hem in slecht daglicht zetten als ultime afleiding. Alle aandacht van de organisatie zou naar hem gaan zodat Loki in stilte kon toe slaan. Het was een geweldig plan.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Tony had haar wat pleisters gegeven om de open wonden te bedekken die ze had opgelopen tijdens het gevecht met de god des onheil. 'I don't know anything about him.' Had ze eerlijk toegegeven. De jongen had alles weten te bedekken wat zijn identiteit vrij zou kunnen geven. 'He wore a mask and no features were visible.' Tony keek denkend naar een van de schermen, alsof hij zelf na probeerde te denken over de keren dat hij de jongen misschien gezien had. 'Mainly red, but some parts were blue, with a spider on his chest.' Was haar beschrijving van het pak nadat Tony erom had gevraagd. 'And he helped you fight Loki?' Het was een kritische vraag, als hij haar hielp was er een kleine kans dat hij bij Loki hoorde. 'Not really, it was more of a sudden appearance and I told him not to get involved in my fights.' De man knikte even, duidelijk denkend. 'Jarvis are you getting all of this?' Vroeg hij het systeem. 'Of course, mr. Stark. I'm running all the information through the database but I can get no match.' Teleurstelling hing in de atmosfeer van de kamer. Niet alleen omdat ze niets konden vinden over de jongen zijn identiteit, maar ook omdat dit zou betekenen dat ze geen zekerheid hadden over aan welke kant de jongen stond. Het was belangrijk om te weten. Hij zou een nieuwe bedreiging kunnen worden. 'I'll go talk to the people over at S.H.I.E.L.D, you take some time off this evening, alright?' Tegen haar wil in werd ze gedwongen om zich erbuiten te houden, voor haar eigen bestwil. Vandaag had al veel energie van haar gevergd en Tony wilde altijd zeker weten dat het goed met haar ging. Als ze geen rust nam zo nu en dan was dat zeker niet het geval.
Hij had zijn auto meegenomen en was weggereden richting het hoofdgebouw. Vic werd achtergelaten in het huis, wat geen nieuws was. Een diepvries pizza had ze opgewarmd en opgegeten om toch iets van een maaltijd te kunnen eten. Verveeld bleef ze toen achter, hangend op de bank, kijkend naar de tv. Een jaren 80 actiefilm werd afgespeeld op het beeldscherm, en Vic had een lichte interesse in de film, al was het toch wel een beetje saai. Verveeld rolde ze van de bank, richting haar kamer gelopen, waar ze zich omkleedde. Haar telefoon pakte ze even vast om Tony te vertellen waar ze uit zou hangen, zodat hij niet ongerust zou worden of denken dat ze ontvoerd was of iets dergelijks.

Im goin out

Haar outfit had ze binnen minuten verwisseld, de oude kleding op de grond achtergelaten. Haar kamer was sowieso al niet netjes, dus dit zou niet veel uitmaken. Na een taxi te hebben gebeld, liep ze naar de keuken, waar ze rond bleef hangen, gekeken naar de ondergaande zon. Het geluid van haar telefoon hoorde ze vanuit haar tas. Een bericht van Tony zag ze toen ze het toestel vast had.
Be home before sunrise

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Natuurlijk voor hun plan moest Misha gewoon nog normaal blijven. Get zou opvallen als de jongen zich plots erg anders ging gedragen en ze konden niet te veel aandacht naar hem trekken. Dus zoals elke vrijdag avond vertrok de jongen zijn huis om uit te gaan. Hij was officieel nog niet legaal maar hier in de stad was het erg makkelijk voor hem geweest om een neppe identiteits kaart te krijgen. Om Loki alleen achter te laten in zijn appartement vond hij best eng en wellicht niet een geweldig idee maar hij had geen keuze. Hij wist dat Loki in een bar te veel op zou vallen. Overal eigenlijk wel. Want zelfs nu hij normale kleding droeg was zijn manier van praten en zijn erge extra persoonlijkheid niet normaal. Iedereen zou er van op kijken. Maar om alleen uit te gaan had hij eigenlijk geen zin in, wie wilde er nou eigenlijk alleen uit gaan? Dus hij had met zijn beste vriend Ned afgesproken bij een bar waar de twee maar al te vaak kwamen. Het was een studenten bar waar ook een hoop oudere mensen kwamen. Ze schonken vaak wel alcohol aan minderjarige als ze maar een nep ID hadden. Het maakte echt niet uit hoe oud je was, als je maar een shitty fake ID had. Desnoods was het een uitgeprint papiertje met een naam, foto en leeftijd er op. De mensen daar boeide het vrij weinig. Maar zonder (nep) ID schonken ze geen alcohol. Zelf was Misha geen student meer. Hij had zijn studie in twee jaar afgemaakt en nu was dus zijn eerste jaar als non-student. Hij was best tevreden met hoe het jaar tot nu toe was gegaan. Hij had een baan aangeboden gekregen bij S.T.A.R. Labs en werkte daar nu full time al had hij tot zijn verbazing nog behoorlijk veel vrije tijd. In zijn vrije tijd hing hij voornamelijk rond met zijn beste vriend, keek hij films of stopte hij dieven. Het was een rustig levendje maar hij kon er wel van genieten. Nu hij echter deel was geworden van een soort kameraadschap met de God van onheil was hij vrij zeker dat zijn normale leventje over zou zijn. Hoewel hij nog steeds rustig zijn baan kon doen en af zou spreken met Ned zou hij niet meer zomaar boeven vangen. Hun plan was om eerst de aandacht van S.H.I.E.L.D. te krijgen door Misha goede helden daden te laten doen. Hem in het nieuws te laten komen als een goed persoon. Als een held. Zo zou hij langzaam zijn helden daden omzetten in slechte dingen. Langzaam en subtiel. Zo zou hij mensen ‘per ongeluk’ laten sterven tijdens het redden van andere mensen. Hij zou de goede mensen dan laten sterven en de mensen die fouter waren in het leven laten leven. Het was subtiel, maar het werkte. Langzamerhand zouden de dingen die hij deed omgedraaid worden in slechte dingen wanneer ze zeker waren dat S.H.I.E.L.D. hem in het oog hield. Na even gelopen te hebben kwam hij aan bij de al asrdig drukke bar. Hij liep naar binnen en ging gelijk door naar zijn vaste tafel waar Ned al zat. “Evening mate,” begroette hij zijn vriend glimlachend waarna hij in ging voor een omhelzing. Dit ging een fijne avond worden, dacht hij althans.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld