Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg- Love is a cruel thing

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Samen met Dauntless

Ik:
Melissa Luna Bordeaux-19
Nathaniel Andrew Jason Von L'oir-24

Jij:
Meisje, jongen en begin

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

Ida Matope ~ 23

Silas Emmanuel Von L'oir ~ 20

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Daar stond ze oog in oog met een gigantisch leger. Ze zouden haar kunnen vermoorden. Een enkele pijl door haar hart en het was voor eeuwig met haar gedaan. Toch stond ze met rechte rug, strakke blik, een houding die zelfvertrouwen uitstraalde. Ze kende de man niet die uiteindelijk naar voren stapte. Aan zijn uitrusting te zien, bekleedde hij een hoge positie. Hij sloeg haar in de boeien. Meteen voelde ze hoe deze magisch waren aangepast, zodat ze haar eigen krachten niet kon manifesteren. Het was alsof ze zich in haar terugtrokken. Het was een vreselijk gevoel"Ik meen me niet te herinneren dat dit deel was van onze afspraak." Merkte ze rustig op. "De koning wilt de veiligheid van zichzelf en zijn familie garanderen. Zodat wij die van u en uw volk kunnen garanderen." Ida knikte begripvol al had ze deze man liefst in vlammen laten opgaan. Een afspraak was een afspraak en als de koninklijke familie zich daar nu al niet aan kon houden, keek ze niet bepaald uit naar de komende onderhandelingsgesprekken.
Ze werd naar een koets geleid. Het deed pijn haar thuis te moeten verlaten. Nog nooit had ze een voet buiten de vertrouwde moerassen gezet. Al had ze werkelijk alles over om haar volk te beschermen. Haar intrede in de hoofdstad van het koninkrijk van Solaris was ronduit beschamend. Verhalen verspreidden zich als vuur. De bevolking wist wie zich in deze afgesloten koets bevond en ze waren niet bepaald fan. Het was dan ook Ida en haar volk die de broers en zussen, de ouders, de vrienden van deze mensen om het leven hadden gebracht. Rotte vruchten en groenten werden naar het rijtuig gesmeten. Er moesten wachters worden ingeschakeld om een razende menigte tegen te houden de koets te bestormen. Het paleis was het grootste gebouw dat ze ooit in haar leven had gezien. Het leek haar onmogelijk dat dit slechts het huis was van één familie. Tijd om uit te rusten kreeg ze niet. Meteen werd ze naar de troonzaal ontboden. Hier stond ze voor het eerst in haar leven oog in oog met de koninklijke familie. De man die haar had geboeid en een generaal bleek te zijn maakte een buiging. Ida bleef rechtop staan. Zulke gebruiken waren enkel voor diegenen die zich aan deze mensen onderworpen en zij was niet één van hen.

Silas was in zijn nopjes. Niet alleen omdat hij na lang klagen bij zijn vader eindelijk een persoonlijk dienstmeisje toegewezen zou krijgen, maar ook omdat vandaag de dag was dat de koningin van de moerasmensen arriveerde in Solaris. Er deden talrijke legendes over haar de ronde. Ze zou niet van menselijke aard zijn, leven op het bloed van haar slachtoffers dat ze dronk uit hun schedels. Hij kon zich maar moeilijk voorstellen dat zo iemand zich vrijwillig zou overgeven om te praten. Silas had niet bepaald veel inbreng in de koninklijke vergaderingen, maar hij had duidelijk te kennen gegeven dat hij tegen dit hele staak het vuren was geweest. De moerasmensen waren altijd al in de minderheid geweest. Het was slechts een kwestie van tijd, een kwestie van hun volk genoeg uitdunnen tot ze het gebied konden overnemen. Nog iets wat hij maar vreemd vond. De moerassen in het oosten waar ze leefden waren nu niet bepaald een leuke vakantiebestemming. Waarom was zijn vader dan toch zo belust op het veroveren van dit gebied. Wel tijd om er langer over te piekeren had hij niet, want een bediende klopte aan op zijn kamerdeur om te melden dat zijn vader de aanwezigheid van alle familieleden van de adellijke familie in de troonzaal wenste. Silas begroette zijn vader moeder en broer die reeds gearriveerd waren en nam plaats in de meest rechtse troon. "Ik vind het nog altijd oneerlijk dat vader jou op haar laat passen." fluisterde hij zijn broer toe. "Het is zo typisch dat jij alle leuke jobs krijgt en wat krijg ik in ruil een saaie dienstmeid. Weet je trouwens toevallig iets meer over wanneer zij arriveert in het paleis?"

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa nam afscheid van haar vader en stapte in de koets die haar naar het kasteel bracht. Ze moest werken als persoonlijke dienstmeid van de jongenste zoon Silas. Ze werkte er vroeger als schoonmaakhulp. Ze zorgde er voor dat alles perfect schoon was, maar ze is een tijdje geleden gestopt toen haar moeder vermoord werd door de edelen voor een spel. Ze was maar een arme meid waar je makkelijk mee kon spelen. Sinds toen was ze niet meer zo levendig en vrolijk als vroeger. Ze was stiller en teruggetrokken. Ze kende de prins al vanaf kleins af aan en woonde op het hof niet dat hij haar ooit heeft zien staan. Zij was het meisje dat nooit opviel bij hem. Ze zag hoe edele meiden voor hem vielen, maar ze kon ze geen ongelijk geven. Hij was knap, zeer knap. Ze stopte en stapte uit, nou werd er ruw uitgetrokken dat ze een dienstmaagd was gaf geen rede om iemand zo te behandelen, maar wie was zij om er wat te zeggen? Ze keek naar haar kist en pakte hem aan. Ze werd naar haar kamer begeleid en legde haar kist neer. Er zat niet veel in maar 3 werkjurkjes en 1 zondag jurkje. Er zat een haarborstel in en wat speldjes dat was wat ze allemaal bezit. Ze had bijna niks, maar ze was er tevreden mee. Ze liep naar haar de zaal waar de koning en zijn familie was. Ze zag haar baas en boog voor ze allemaal. Wie was dat meisje naast haar? Ze keek Silas aan en keek toen snel naar de grond. Ze zou alles doen wat hij vroeg en ze moest ook overal mee om hem te helpen. Ze moest ook haar leven geven aan hem, wat een grap een dame geeft haar leven aan een man. Het hoort anders om maar goed.

Nathaniel liep de troonzaal in en glimlachte. Vandaag had zijn koninkrijk een groot succes geboekt, ze hadden eindelijk de koningin van de moerassen te pakken gekregen. Hij was benieuwd hoe ze er uit zo zien, vast een lelijke vrouw met vreemde kleren. Hij was trots op zijn soldaten om haar te pakken. Ze was gevaarlijk en daarom moest ik op haar oppassen om mezelf te bewijzen dat ik de kroon waard ben en dat was ik zeker. Ik zou het land goed besturen en rechtvaardig. Ik keek naar broer die aankwam en grijnsde toen ik hoorde wat hij zei. 'Nou Silas, ik ben kroonprins. Ik moet mezelf bewijzen en ze is afschuwelijk, Wees blij dat je een dienstmeid hebt je kan haar gebruiken voor alles en je weet dat ik meer bedoel dan je klusjes. Ze is trouwens de oude schoonmaakster. Je kent haar wel als je haar ziet. Ze is altijd al bij je in de buurt geweest.' Zeg ik en kijk naar hem. Ik kijk naar de Koningin die binnen gebracht wordt. Ze is niet lelijk dat zeker niet alleen rare kleren. Ze buigt niet, wat? Ik loop naar haar toe en grijp haar kin. 'Je zult buigen voor het koningshuis.' Snauw ik en laat het dan los. Ik kijk naar Melissa die binnenkomt en buig. Ah, die is van Silas. Ze is heel stil en dat is saai, maar je kan wel alles doen. Ze ziet er wel leuk uit. Zal mijn broer vast plezier mee hebben.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ida zou zich niet zomaar laten kleineren door een omhooggevallen kroonprins. Hij had geluk dat hij haar losliet voor ze hem in het gezicht kon slaan. Dacht hij werkelijk dat hij haar kon intimideren met wat harde woorden. "Neem me niet kwalijk dat ik weiger te buigen voor de familie verantwoordelijk voor talloze doden van mijn volk. Het is niet alsof ik jullie verwacht je te houden aan de tradities van mijn volk jegens hun leider, of koningin zoals jullie dat zo mooi uitdrukken."
De generaal naast haar greep haar arm stevig vast: "Een beetje respect als je tegen je koning praat." zei hij dreigend.
"Jou koning, niet de mijne. Respect mijn beste is iets wat van twee kanten moet komen. Tot nu toe heb ik mij meer gevangene dan gast gevoeld. Deze handboeien bijvoorbeeld. Dacht u werkelijk dat ik zo dom zou zijn u hier in uw eigen paleis aan te vallen, wetende dat mijn land omsingeld is door uw soldaten. Ik ben hier gekomen om te praten, te onderhandelen over een mogelijk verdrag, maar ik zie niet in dat zo'n gesprekken nut zullen hebben als u me op deze manier blijft behandelen." Bij de koning die sowieso al niet in een goede stemming leek te zijn, vielen haar woorden niet bepaald in goede aarde.
"Hoe heeft u het lef te denken dat wij ons gastvrij zullen gedragen tegenover de vrouw die zovele van ons volk om het leven heeft gebracht." zijn antwoord galmde door de zaal.
"Ik zou hetzelfde over u kunnen zeggen. Wij hebben niet meer gedaan dan onszelf verdedigd. Het land dat uw aanvalt is het onze. Jullie hebben er geen enkel recht op."
"Genoeg, hou u uitspraken voor morgen. Generaal verwijder haar handboeien. Mijn oudste zoon Nathaniel zal je naar je kamer begeleiden."

Ik ben kroonprins, ik het speciale taken en privileges. Hoe vaak had Silas die woorden al moeten aanhoren. Hun vader had Nathaniel altijd meer aandacht gegeven, puur omdat hij vader later zou opvolgen. Ergens maakte dat hem kwaad, maar Silas had geleerd dat het ook zo zijn voordelen had. Hij kon met veel meer wegkomen bijvoorbeeld. "Oude schoonmaakster?" Het deed niet meteen een belletje bij hem rinkelen. Silas gaf sowieso niet al te veel notie aan de bedienden die op de achtergrond de boel draaiende hielden. "Maar kijk nu naar hen twee, die koningin dat is een uitdaging, iemand die je moet temmen, die vuur bezit, maar dit meisje, zo gehoorzaam, zo stil, zo saai. Vader heeft niet eens de moeite gedaan iemand nieuw aan te nemen." Hij gaf zijn broer een lichte por in de zij met zijn elleboog toen hij een opmerking maakte over meer dan klusjes. "Alsof ik me ooit tot haar niveau zou verlagen. Jij mag misschien niet aan je trekken komen, maar ik weet me in ieder geval perfect te behelpen." Hun vader wierp hen kort een kwade blik toe die hen tot stilte maande. De audiëntie kwam tot een einde. Nathaniel zou zich over de moeraskoningin ontfermen en Silas wandelde met een lichte tred op zijn nieuwe dienstmeisje af. "Dus, het ziet er naar uit dat wij veel tijd samen zullen doorbrengen." zei hij terwijl hij rond haar wandelde en haar met keurende blik in zich opnam. "In die vodden die je nu draagt kan dat absoluut niet. Wat zullen mensen wel niet denken, dat men vader geen fatsoenlijke dienstmeid kan aannemen. Volg me laten we eerst wat echte kleding voor je aanschaffen.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa luisterde naar het gesprek en dwaalde langzaam af in gedachtes. Zouden haar oude vrienden Jack en Max er nog zijn. Ze kon nooit opschieten met de meiden die moesten niks van haar hebben aangezien ze met de 2 jongens omging. Ze waren redelijk knap en de meiden waren jaloers op haar. Ze bedoelde er niks mee. Ze zag ze alleen als vrienden. Ze kwam uit haar gedachte toen hij tegen haar sprak en ze luisterde naar hem. Ze was beledigt, dit was 1 van haar mooiste jurken. Ze had er maar 2. Ze liet het niet zien dat het haar pijn deed, maar knikte. Ze liep met hem mee waar ze de kleding zou kunnen halen. Ze zag Jack en glimlach kwam op haar gezicht. Hij keek naar haar en zwaaide naar haar. Ze was blij om hem weer te zien. Haar beste vriend, ze gaf veel om hem.

Nathaniel keek naar zijn broer. 'Wees blij. Ik haat het om te temmen. Ik wil gewoon iemand die ja en amen zegt zodat we snel klaar zijn. Ik heb hier geen zin en geen tijd voor.' Zei hij en keek naar hem toen hij de por kreeg. 'Ik weet me prima te helpen, maar ik laat ook andere voor me werken edelen of niet. Edelen vrouwen zijn arrogant en dienstmaagden zijn stil en accepteren alles. Zo iemand heb je nodig.'' Zei hij en keek naar hem. 'Nou succes met haar. Je gaat je vast vermaken. En breng haar naar kamer die naast je is zodat ze altijd beschikbaar voor je is. Had ik dat maar broer.' Zei hij en liep naar de koningin. Hij pakte haar pols vast en sleurde haar mee. 'Wat fijn om je te ontvangen hoogheid.' Zei hij spottend. Hij had geen zin in haar. Te veel werk.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Het liefst had ze haar hand in brand gezet, dat zou die prins vast wel leren wat meer respect voor haar op te brengen. Echter ze was hier nog maar net en de kroonprins van Solaris' hand verbranden leek haar niet de slimste zet zo vroeg na haar aankomst. Toch liet ze zich niet zomaar door hem meetrekken. Ze bevrijdde haar hand uit zijn grip. "Geen zorgen ik ben perfect in staat zelf te wandelen. Ga jij altijd zo ruw om met dames, want dan heb je nog veel te leren jongen. Dat hele hoogheid mag je ook meteen achterwege laten. Onze heerschappij is er niet één op basis van afkomst, Ida volstaat. Dus wilt u zo vrij zijn me mijn vertrekken te tonen en als het enige wat u kan antwoorden nutteloze kinderachtige opmerkingen zijn, dan raad ik u aan te zwijgen. Qua leeftijd verschillen wij niet veel, maar het is mij reeds duidelijk geworden dat u de volwassenheid nog lang niet bereikt heeft."

Silas liep voor haar uit. Hij keek niet naar achteren, ging er van uit dat ze hem wel volgde. Vanuit zijn ooghoek spotte hij hoe ze zwaaide naar een andere dienaar. "Melisse vertel me is hij je geliefde? Zo ja dan raad ik aan hem zo snel mogelijk te trouwen. Ik kan het niet tolereren dat er geruchten de ronde gaan over mijn dienstmeid die met heel het paleis zou slapen. Ik ben bang dat ik dan actie zou moeten ondernemen." Ze kwamen aan bij de koninklijke klerenmaker. Silas overlegde met de man. Melissa zou zich altijd in zijn buurt begeven. Hij zou haar altijd zien en mensen zouden hen altijd samen zien, als ze er dan uit zou zien als een simpele burger, nee dat kon hij niet hebben. Silas koos zelf de jurken uit, kledingstukken waarvan hij dacht dat ze Melissa wel ten goede zoude komen. Niets te chique. Ze moest niet hopen echt dure dingen te kunnen dragen. Al was het wel een enorme verbetering tegenover wat ze nu droeg in zijn ogen. Hij gebood de klerenmaker en zijn hulpjes een vijftal jurken naar Melissa's nieuwe kamer te dragen. Zelf wandelden ze ook in die richting. "Dit is je nieuwe kamer, naast de mijne die bel daar zal rinkelen indien ik je nodig heb." Hij koos een van de jurken die hij zojuist voor haar had meegenomen en stak deze naar haar uit. "Hier probeer deze aan." zei hij nam plaats op haar nieuwe bed en bekeek haar afwachtend.

the dress:

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa luisterde naar hem toen hij dacht dat het haar geliefde was, lachte ze in haar hoofd, maar nooit hardop. Ze zou nooit verliefd op hem kunnen worden, daar waren ze te goeie vrienden, maar ze vond het wel jammer. Ze wou ooit zelf liefde vinden en hoopte dat Silas het zou toestaan. Ze geloofde in ware liefde. Ze stapte binnen in een kamer en zag de meeste prachtige jurken. Haar oog viel op 1 jurk een roze met zwarte versiering. Die is perfect voor een bal of voor een feest, maar dat is voor een edele die zou ze nooit aan kunnen hebben. Ze keek hoe hij 5 jurken uitkoos en ze bedankte de man. Voor hun liepen de hulpjes en zij keek naar haar hem toe ze de kamer in kwam. Ze keek naar de jurk en haar kamer. Een eenpersoonsbed om duidelijk te maken dat ze alleen was, een kleine kaptafel met een spiegel er boven waar ze kon schrijven of make up doen. Ze had nooit make-up dat was voor de rijke. Ze stuurde ook elke maand al haar salaris naar haar vader. Ze had niks nodig. Ze keek naar de kast en toen weer naar hem. 'Moet ik me omkleden voor u?'' Vroeg ze met een trillerige stem. Ze wou alleen dat haar man haar lichaam zou zien, bediende droegen er geen ondergoed onder, maar edelen wel. 'Zou mijn jurkje willen losknopen ?'' Vroeg ze beleefd aan hem.

Nathaniel keek haar spottend aan. ''Ik behandel alleen gevange zo en dienstmaagden, mensen die in mijn ogen niks waard zijn.' Zei hij. 'Ik ben al volwassen prinses, maar mijn respect moet je verdiende en waarom zou ik die aan een moordenaar geven. Je word hier luxe behandeld.'' Zei hij en duwde haar de kamer in. ''Dit is je kamer, wees blij dat hij nog chique is. Echt een prinses waardig, al zou ik je eerder in de kerkers zetten.'' Grijnsde hij gemeen. Hij verachte haar en nu moest hij op haar babysitten alsof hij niks te doen had.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Je bekrompen meningen zijn haast humoristisch moest het niet zo tragisch zijn. Realiseer je je dan niet dat jou vader, jou volk net zozeer levens heeft genomen als het mijne. Gelukkig dat ik met hem en zijn raad zal onderhandelen en niet met zijn kortzichtige zoon, die het op alle vlakken aan inzicht en ervaring lijkt te ontbreken." Ze wandelde de kamer rond. Het was een prachtig vertrek, veel chiquer dan ze gewoon was. Hun manier van wonen was in vergelijking met het koninkrijk nogal rudimentair. Wie weet had ze zich zelf comfortabeler gevoeld in een cel dan tussen al deze weelde. Bullebakken zoals deze prins had ze eerder ontmoet en in werkelijkheid stelden ze vaak niet veel voor. Veel praatjes en weinig actie. "Als u dan nu zo vriendelijk zou willen zijn mij alleen te laten zodat ik mijn bagage kan opbergen en even kan uitrusten. Ik heb een erg bewogen reis achter de rug gehad en zou wat tijd voor mezelf zeker kunnen gebruiken."

"Inderdaad heb je daar soms problemen mee?" vroeg hij met opgetrokken wenkbrauw, want blijkbaar waren dit exact het soort dingen waar hij zijn dienstmeid voor kon gebruiken. Silas wilde haar testen, zien hoe makkelijk en meegaand ze werkelijk was. Zijn broer had er blijkbaar niet over gelogen. Hij stond op en ging achter haar staan, legde haar lange haren over één van haar schouders zodat hij makkelijk aan de knoopjes van haar jurk kon. Hij streelde zachtjes met de rug van zijn hand langs haar hals. "Wie weet als je me bevalt, laat ik je misschien op mijn kamer slapen." fluisterde hij haar toe.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa schudde haar hoofd toen hij vroeg of ze problemen er mee had. Ze kon geen nee tegen hem zeggen, hij was een prins. Ze rilde van wat hij zei en duwde haar jurk van haar schouders af. Ze pakte snel haar onder jurk en trok die aan. Ze deed haar andere jurk aan en beet op haar lip. Ze wilde niet bij hem slapen. Ze keek naar haar haar en kamde er met haar vingers er door heen. Haar borstel was laatst stuk gegaan en ze moest nog een nieuwe kopen. Ze deed haar haar in een simpele knot en geen mooie versieringen er in. Ze was een heel simpel meisje.

Nathaniel keek naar haar. 'Je zult me nodig hebben, want je komt hier nooit meer weg en ik ben je babysitter.'' zei hij en keek naar haar. 'Zeker, ik haal je op voor het eten straks. Tot straks.'' Mompelde hij en keek naar haar. ''En misschien nog langs de kledingmaker want je kleding ziet er niet uit.' Zei hij en liep weg naar zijn eigen kamer er naast. Hij ging op zijn bed zitten en dacht aan een jurk die haar goed zou staan. Ze moest wel met hun gaan dineren en dat kan niet in vonden, maar in een prachtige jurk.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Best schattig dat je denkt dat ik hier nooit weg zal komen. Denk je niet dat ik over zo'n dingen nadenk vooraleer ik me in het hol van de leeuw stort?" Haar stem klonk bijdehand, maar om eerlijk te zijn voelde ze zich duizend keer intellectueler dan deze oppervlakkige kroonprins. Het deed haar deugd eindelijk even alleen te zijn. Het was niet makkelijk steeds haar rug recht te houden, te blijven incasseren, dit bleef nog altijd een vreemd lang, met vreemde mensen die haar het liefst dood wilden. Ze liet een badkuip vullen met warm water en dompelde zichzelf onder. Het voelde heerlijk om zich eindelijk even te kunnen ontspannen. Ze dacht na over wat de prins had gezegd over nieuwe kleding. Ze had geen nutteloze geschenken nodig. Ze zou zich niet zomaar aanpassen aan alle grillen van dit koninkrijk. Nee ze zou een jurk kiezen uit haar eigen garderobe met bijhorende traditionele sieraden.

Silas snoof minachtend. Waarom zou hij ooit met een vrouw naar bed gaan die trilde van angst bij zijn aanraking. Straks zou ze nog beginnen huilen. "Alsof ik me zou verlagen tot jou niveau" zei hij lachend en wandelde naar de deur die grensde aan zijn kamer. "Neem wat tijd om te wennen aan je nieuwe kamer, je nieuwe leven. Ik bel wel als ik iets nodig heb." Hij had eerlijk waar enorm uitgekeken naar zijn nieuwe dienstmeid, maar nu. Ze leek hem meer een blok aan zijn been dan echt een nuttige hulp. Ze zou vast wel ergens van pas voor komen en mocht ze hem echt gaan vervelen kon hij haar ook altijd uitlenen aan Nathaniel.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa keek naar hem en was gekwest om wat hij zei. Ze wist dat ze samen met hem zou zijn en hem zou dienen. Ze deed haar stoffen tas op en haalde er een jurk uit die ze samen met andere in de kast ophing. Ze legde haar boeken op haar kleine tafel en pakte als laatst haar ketting. Ze deed hem om. Hij was van haar moeder en het was het laatst wat ze van haar hand. Ze bewonderde de ketting in de spiegel en glimlacht. Ze zou haar moeder trots maken. Ze zou haar moeders graf nog bezoeken, maar ze moest ten alle tijde beschikbaar zijn. Zou hij haar ooit een dag vrij geven?

Nathaniel schudde zijn hoofd en liep naar de kleermaker. Hij ging opzoek naar een jurk en vond een mooie blauwe voor haar die haar goed zou staan. Het liet zien dat ze geld had en het belangrijkst dat het koningshuis geld genoeg had om gasten in mooie dingen te kleden dan hun vodden. Hij liet een dienstmaagd de jurk naar haar kamer brengen. Hij was benieuwd wat ze er van vond.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Denkt hij werkelijk dat ik dit ga aandoen, na hoe hij zich tegen mij heeft gedragen?" Ida liep lachend heen en weer door haar kamer. Voor de deur stond een dienstmeisje met een lange blauwe jurk. In se was er niets mis met het kledingstuk, integendeel het was prachtig, maar dacht de kroonprins nu werkelijk dat ze zou rondparaderen in een door hem gekozen jurk na haar als vuil te behandelen? Ze gaf het dienstmeisje de opdracht de jurk terug te brengen, maar tevens niets tegen de kroonprins te zeggen. Hij zou snel genoeg wel zien dat ze niet voor zijn kledingkeuze was gegaan en ze had geen behoefte aan zijn gekrenkte ego dat haar kamer zou binnenstormen zodra hij te horen kreeg dat ze zich niet naar zijn wil schikte. "Hij wilt me in blauw zien, wel daar kan voor gezorgd worden." Ze trok een van haar eigen jurken aan, liet haar grote bos krullen opsteken en kroonde haar hoofd met een fijne krans van zilveren ranken en saffieren. Tevreden bewonderde zichzelf in de spiegel. Wat keek ze uit naar zijn reactie wanneer hij haar zou ophalen voor het diner. Ze begon er steeds meer plezier in te krijgen hem te irriteren. Het was waarschijnlijk maar een kwestie van tijd voor één van hen zou breken, maar als ze de prins zover kon krijgen zou dat zeker in haar voordeel zijn.

Silas maakte zich klaar voor het avondmaal. Hij rinkelde de bel en bracht Melissa op de hoogte dat ze zijn eten zou voorproeven en daarna ergens in een hoekje van de zaal moest plaatsnemen. Zelf zou ze na hen eten ontvangen in de keukens van het paleis, waar praktisch alle bedienden aten maar dat hoorde ze te weten gezien ze eerder als poetshulp had gewerkt. "Dus heb je nog speciale talenten of vaardigheden waar ik gebruik van kan maken, want eerlijk gezegd ben je tot nu toe nog niet bepaald een grote hulp geweest. Ach het is natuurlijk pas je eerste dag. Je nu al ontslaan zou zonde zijn en niet bepaald eerlijk naar mijn vader toe."

_________________

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa liep naar hem toe en ging met hem mee naar de eetzaal. 'Nee, ik ben er om je te dienen en je leven makkelijker te maken. Ik kan niet zoveel. Het spijt me om u teleur te stellen.' Zei ze en stapte de zaal in. Ze proefde zijn eten voor. Het was heerlijk, een waar genot, maar zij zou het nooit eten. Nee zij at simpel. Ze ging in een hoek staan en sprak met haar vriend en glimlachte. Ze zouden straks samen dineren. Ze zag het meisje dat wijn inschenken jaloers naar ons kijken en fluisteren met een ander meisje. Ze hoopte niet dat er roddels zou komen, dat kon ze echt niet hebben. Ze was blij dat ze vrienden had,

Rustig liep hij naar kamer en opende de deur. ''Wat voor vodden heb je aan? Waar is mijn jurk?'' Vroeg hij boos. ''Vast is de dienstmaagd er mee vandoor gegaan. Ik hak haar hand er af of je wou het niet aantrekken en dan straf ik haar als nog. Je doet aan wat ik wil en je gedraagt je zoals ik wil. Ik heb geen zin om je te temmen.' Snauwde hij en zuchtte. Dit meisje zou hem hoofdpijn opleveren en dat was wel het laatste waar hij zin in had. Hij had betere dingen te doen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Eerst noem je mij een moordenaar om daarna een onschuldige dienstmeid de hand af te willen hakken, toch wel een beetje hypocriet lijkt me." Ze snoof toen hij begon over temmen en dat ze zich hoorde te gedragen zoals hij wilde. "Als er iemand zich hier anders hoort te gedragen dan ben jij dat wel. Of je het nu leuk vindt of niet ik ben hier als gast, niet als gevangene. Je vader en ik zullen morgen aan belangrijke gesprekken beginnen, gesprekken over de toekomst van zowel jouw vaders als mijn rijk. Denk je nu echt dat de manier van hoe je mij behandelt daar positief aan zal bijdragen? Of ben je gewoon totaal niet bekommert om de staat van jullie koninkrijk, het welzijn van jullie volk?" Ze betraden de eetkamer. Ida kreeg een plaats toegewezen naast de koningin, tegenover de kroonprins.

Zo te zien was Silas niet de enige die niet al te geamuseerd was door zijn nieuwe gezelschap. Zijn broers gezicht leek wel een donderwolk op het punt van uitbarsten. Meestal was hij diegene die op Nathaniels zenuwen werkte, blijkbaar had de moeraskoningin die taak van hem overgenomen. "Silas" zijn vader sprak hem aan. Verbaasd keek hij op. Meestal werd er niet veel gezegd tijdens het eten, toch niet door zijn vader. "Mijn jongen ik zou je graag na het eten spreken in mijn vertrekken." Silas knikte. Zijn vader bleef nog altijd koning en je ging niet in tegen een verzoek van de koning. "Waarover wilt u me spreken?" Zover hij zich kon herinneren had hij zich de laatste tijd gedragen. Hij zat toch niet in de problemen? "Dat zie je dan nog wel en vergeet niet je dienstmeid mee te nemen."

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa heeft honger, maar moeten wachten tot ze klaar zijn. Ze hoorde haar buik rommelen en haar vriend keek haar lachend aan. ''Honger? we hebben straks lekker brood met een kip.'' Zei hij en glimlachte naar haar. Ze had nu al zin in de kip. Ze hoorde het gesprek van de koning en baalde in haar hoofd. Ze zou nu later eten. Ze was benieuwd wat hij te zeggen had en volgde de koning naar zijn vertrekken toen hij klaar was met eten. Ze stapte zijn vertrekken binnen en keek naar de koning. Wat wou hij?

Nathaniel keek naar haar. ''Ik ben het niet gewend dat er iemand tegen mij ingaat en ik weet zeker dat jullie onderhandelen niet lukken. Als jij hier blijft als gevange dan laten we je mensen met rust. Je blijft hier voor altijd dom wicht.'' Zei hij en schudde met zijn hoofd. Hij kwam woedend de zaal in en nam plaats. Hij keek kort naar zijn broer en zuchtte. Normaal deed hij het altijd, maar nu zij. Kon ze niet gewoon stil zijn en accepteren wat hij zij? Hij was een kroonprins van een groot koniknrijk en zij maar een koningen van een moeras.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld