Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Love that we cannot have

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:

"Love that we cannot have is the one that lasts the longest, hurts the deepest and feels the strongest."

Allison Fabray.

Jij mag beginnen :-)

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:

Julian Naville

Koffie om zeven, met een krant op zijn schoot, in de opkomende zon. Het was een standaard ochtendritueel geworden, en inmiddels kwam Julian de dag ook niet meer door zonder koffie op de juiste momenten. Hoewel zijn normale dagen hectisch waren en hij die op kantoor besteedde was vandaag anders. Vandaag was een dag om naar uit te kijken, aangezien hij vandaag een zakenreis ging combineren met een korte vakantie. Een vakantie die hij alleen zou doorbrengen. Oftewel, een vakantie zonder Chloe, zijn vriendin. Ergens voelde het verkeerd dat hij zich verheugd had op een week zonder Chloe, hoewel ze elkaar sowieso weinig zagen. Beide hadden ze het erg druk met werk, maar honderden kilometers van haar verwijderd gaf hem het gevoel alsof het niet erg was als hij haar even zou vergeten. Zijn laatste vakantie als een ongetrouwde man, want niet vlak nadat hij zou terug komen zouden ze een grote stap in hun relatie nemen en het officieel maken, ze zou een bruiloft komen. Het idee maakte hem zenuwachtig, meer dan hij wilde toegeven en aan de buitenwereld wou laten zien. Dat hij twijfels had was beter iets wat hij voor zichzelf moest houden. Zowel zijn ouders als zijn vrienden zagen geen redenen om niet met Chloe te trouwen, ze waren een 'perfect' stel. En daar kwam bij dat de pers vreemde verhalen zou gaan schrijven als bekend werd dat hij twijfels had over het huwelijk met Chloe. Veel tijd om zich te bedenken had hij echter niet, gezien het feit dat hij vooral bezig was met werk op het moment. Zowel Julian zijn vader als zijn moeder waren succesvolle zakenlui geweest in hun tijd, maar na het plotste overlijden van zijn vader had Julian het salesbedrijf overgenomen, hij was toen slechts 21 jaar. Nu, vier jaar later ging hij door een cruciale fase met zijn bedrijf en de zakenreis zou bepalend zijn voor het succes.
Hij nam de tijd om zich te douchen en om te kleden, en om half negen precies stond er een taxi voor zijn appartement om hem op te halen, precies zoals hij het hebben wilde. Hij nam zijn koffer mee en draaide de deur op slot, en stapte in de lift om naar buiten te gaan. Ondertussen stuurde hij een berichtje naar Chloe dat hij was vertrokken, ze zouden elkaar pas na zijn reis weer zien. Buiten werd hij begroet door de taxi chauffeur die zijn koffer overnam en in de auto plaatste. ''Goodmorning, sir Naville. We will arrive at the airport in approximately 45 minutes.'' ''Perfect, thank you,'' Julian knikte met een glimlach en stapte in. Bij het vliegveld zou hij Allison ontmoeten, die met hem mee zou gaan op reis. Elke dag realiseerde hij zich weer hoe blij hij eigenlijk was met haar als assistente, en hoe ze alles altijd perfect voor hem wist te regelen. Dat was natuurlijk je taak als assistente, maar hij kon zich haar voorgaande werknemers nog herinneren en ze waren niet allemaal even nauwkeurig als Allison. Bovendien ervaarde hij haar aanwezigheid als zeer aangenaam en ook dat kon hij niet over al zijn eerdere assistentes zeggen. Hij zou ook niemand anders hebben meegevraagd op een zakenreis als Allison zelf.
Hij wierp en blik op zijn horloge, nog een halfuurtje en ze zouden aankomen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het irritante geluid van haar wekker ging vandaag wel heel erg vroeg. Veel vroeger dan normaal. Het was namelijk vijf uur 's ochtends en ze zou over ongeveer anderhalf uur al moeten vertrekken. Normaal gesproken zou ze tegen die tijd pas voor het eerst dat vreselijke geluid van die wekker horen, maar vandaag moest ze er veel eerder uit. Vandaag zou namelijk niet een normale werkdag zijn en zou ze niet op het kantoor te vinden zijn. Vandaag moest ze vroeg op het vliegveld zijn en aangezien de parkeerkosten daar ontzettend hoog waren zou ze met het openbaar vervoer erheen gaan. Ze zou de parkeerkosten wel kunnen betalen, maar ze vond het gewoon jammer. De trein zou lang niet zoveel kosten. Bovendien hoefde ze zich dan niet druk te maken over het vinden van een parkeerplaatsje, want ook dat was nog wel eens een ramp op dat veel te drukke vliegveld. Na één keer snoozen besloot Allison toch om op te staan en zich zo snel mogelijk klaar te maken. Normaal gesproken zou ze zich niet zo netjes kleden als ze een vliegtuig zou instappen, maar rond haar baas moest ze dat wel. Waarschijnlijk zou hij het niet eens een ramp vinden als ze er een keer wat minder uit zag, maar ze vond echt dat ze dat niet kon maken. Het was immers ook niet de minste met wie ze te maken had! Vandaar dat ze dus ook vandaag weer haar best deed om er zo netjes mogelijk uit te zien en ook dit soort kleding mee te nemen in haar koffer. Toch kon ze het niet laten om ook wat vrijetijdskleding mee te nemen, want ze dacht dat ze ook wel eens wat tijd voor zichzelf zou hebben. Sowieso 's avonds wist ze niet zo goed wat ze moest verwachten. Gingen ze dan met z'n tweeën uit eten? Ging hij dan met mensen daar uit eten en moest zij dan in haar eentje op zoek naar een leuk restaurant? Ze had geen idee en daarom had ze van alles in haar koffer gepropt, gewoon om op alle situaties voorbereid te zijn. Het was ook wel weer een beetje gek! Normaal gesproken was ze van acht uur 's ochtends tot vijf uur 's middags op haar werk en zag ze haar baas veel, maar nu zou ze hem waarschijnlijk voor een langere tijd zien. Zij had immers ook veel van deze trip geregeld. Ze had voor de vliegtickets gezorgd, het hotel, het vervoer naar het hotel toe, alle afspraken daar. Eigenlijk gewoon alles. Dat was dan ook wel haar baan, dus ze hoopte dat ze het goed had gedaan. Nog nooit had ze iets op zo'n grote afstand moeten regelen en dus was ze ook wel een beetje nerveus. Daar was nu echter geen tijd voor, want ze had een trein die ze moest halen! Met een snelvaart haastte ze zich dus ook richting het treinstation dat gelukkig maar een aantal minuutjes lopen was en voor ze het wist stond ze op het vliegveld. Véél te vroeg, want haar baas zou hier pas over ruim een uur aankomen, maar ze was liever te vroeg dan te laat. Tevens kon ze dan nog eens goed controleren of alles voor vandaag geregeld was, dus daar was ze dan ook druk mee bezig. Ze moest toch op hem wachten, dus dan kon ze zichzelf maar beter nuttig maken in plaats van helemaal niets doen. Ze was dus ook druk met mensen van het hotel aan het bellen om ervoor te zorgen dat zijn kamer in ieder geval klaar was zodat hij geen seconde hoefde te wachten. Het maakte haar niet uit of zij wel een uur of langer moest wachten. Dat hoorde er ook een beetje bij, want je kon meestal gewoon niet voor een bepaalde tijd inchecken. Dat kon ze hem echter niet aandoen en ze zuchtte opgelucht toen ze erachter kwam dat het hotel zijn kamer al helemaal had klaargemaakt en er ook een leuk kaartje had neergelegd. "Alright, thank you so much," zei ze dus ook tegen het meisje aan de telefoon die werkzaam was bij het hotel waarna ze de telefoon weer op hing. Alles was goed. Nu kon ze gewoon rustig wachten. Het zou ook niet meer lang duren voordat hij hier zou zijn.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Eerder dan verwacht bereikten ze het vliegveld, tot de opluchting van Julian, want hij hield niet van lange autoritten. Sneller dan dat de taxi chauffeur een deur kon openen was hij al uitgestapt en inhaleerde hij de frisse lucht. De chauffeur overhandigde hem zijn koffer en Julian bedankte hem. En hoewel de betaling al geregeld was op de naam van het bedrijf kon hij het niet laten om de man nog een kleine bijdrage gegeven, die hij hartelijk van hem aannam. Daarna keek hij vlug op zijn telefoon om te zien waar hij Allison kon vinden. Hij ging er namelijk vanuit dat ze er al was, en zoals hij had verwacht had ze hem al een locatie doorgestuurd. Hij stopte zijn telefoon in zijn jaszak en liep het vliegveld binnen. De menigte zoekende mensen om hem heen gaven hem een beetje het gevoel alsof hij in een kleine stad rond liep. En hoewel hij erg geduldig was, was hij meer dan opgelucht dat Allison alles geregeld had en zij wist waar ze heen moesten, zodat hij geen tijd hoefde te verspillen aan het opzoeken van zijn vluchtnummer, gate en alles wat hier bij kwam kijken.
Zodra hij zijn blik gericht had op de koffiezaak waarvan ze een locatie had doorgestuurd zag hij haar al zitten, en er verscheen zonder dat hij het doorhad een glimlach op zijn gezicht. ''Good morning Allison, I hope you slept well,'' Zei hij, terwijl hij tegenover haar plaats nam. Het kwam in hem op dat het eigenlijk de eerste keer was dat ze elkaar beide zagen buiten het kantoor, maar er was niet veel anders dan de omgeving. Beide waren ze nog steeds netjes gekleed en de reden waarom ze hier waren ging nog steeds om de zaken. Toch voelde het anders. Afgeleid liet hij zijn blik glijden over de menigte mensen die voorbij liepen, en zijn blik bleef onbewust hangen op een stelletje dat elkaar haast niet leek kunnen los te laten. De jongen had zijn arm zijn vriendin heengeslagen en ze glunderde, terwijl ze een intiem gesprek voerden waar ze beide om moest lachen. Ja het was gek, want hier zat hij met een mooi meisje aan tafel, maar voor hele andere reden op het vliegveld. Julian had nog wel eens moeite met de vreemde blikken die hij kreeg zodra zakenpartners erachter kwamen hoe jong hij werkelijk was. Soms zou hij wel willen ruilen zodat hij een normaal leven kon lijden, en ongestoord op vakantie kon gaan. Maar zo was het nooit geweest, en vooral de lens van de media was dichter in zijn gezicht gedrukt nadat hij Chloe, een topmodel begon te daten.
''Anyway...'' Hij schraapte zijn keel, hij wilde liever zijn gedachte ergens anders bij hebben. ''If everything goes according to the schedule you send me, we will have some free time this evening. I hope you brought some leisure clothes, too, because we will have enough free time to explore the city, go to the beaches, or other fun activities.''

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Aangezien Allison vanochtend geen tijd had gehad voor koffie besloot ze om dan toch maar koffie voor zichzelf te halen. En aangezien haar baas waarschijnlijk ieder moment aan zou kunnen lopen haalde ze er ook maar één voor hem. Ze wist natuurlijk precies waar hij van hield, want ze haalde vaak genoeg koffie voor hem, maar dat vond ze niet erg. Dan haalde ze namelijk ook altijd meteen wat voor haarzelf en daar was hij gelukkig niet de moeilijkste in! Ze vond hem sowieso niet heel erg moeilijk, maar Allison was dan ook niet iemand die veel aan het klagen was. Ze hield van structuur en vond het ook wel fijn om zich soms aan regeltjes te houden, dus wat dat betreft vond ze zichzelf de ideale werknemer. Dit was niet iets wat ze de rest van haar leven wilde doen, maar ze was nog jong. Ze was pas vierentwintig, dus voor nu was het prima. Je moest toch ergens beginnen? En werken voor Julian Naville stond énorm goed op je cv. Niet iedereen kon dat zeggen. Sommigen zouden dat nooit kunnen zeggen.
Net nadat ze weer plaats had genomen aan het tafeltje waar ze al ruim een uur zat keek ze geschrokken op toen ze ineens een bekende stem hoorde. Ze was zo in haar gedachten verzonken dat ze hem helemaal niet aan had zien lopen. Wat stom! En wat onprofessioneel. "Hey, good morning," zei ze met een zwak glimlachje. Het was toch wel een beetje gek om hem buiten het kantoor te zien. "I did, yes. I hope you did too though today's not gonna be a really long day." Allison wist eigenlijk helemaal niet of hij wel precies wist wat er allemaal op de planning stond. Natuurlijk had ze alles doorgestuurd, maar uiteindelijk had zij het allemaal geregeld en dat zou ze daar ook blijven doen. Dat waren dingen waar hij zich niet druk om moest maken, dus hoopte ze dan ook maar dat hij dat niet deed. Anders deed ze haar werk niet goed. "I brought you some coffee, by the way. Your favorite," zei ze terwijl ze de beker koffie zijn kant opschoof. Ze had geen idee of hij daar nu zin in had, maar anders zou ze het wel weggooien. Desnoods dronk zij het op, want koffie kon ze nu wel gebruiken.
Een beetje verward keek ze hem aan toen hij zei dat ze vanavond misschien wat vrije tijd zouden hebben en vervolgens dat er genoeg tijd zou zien om leuke dingen te doen. Wij? Samen? Ze vond het prima, maar ze wist gewoon niet wat zijn verwachtingen waren. Allison was redelijk flexibel en zou het ook best gezellig vinden om misschien een keer wat leuks te gaan doen, maar dat kon hij ook als enorm onprofessioneel zien en ze zou het volledig snappen als hij die afstand tot haar wilde bewaren. Ze was immers ook gewoon in dienst van hem en meer niet. "Oh, trust me, I'm prepared for anything," grinnikte ze. Ze had echt meer dan genoeg kleding meegenomen, dus ze was oprecht op alles voorbereid. "And that sounds like a lot of fun! I really do hope we have enough time off to do all of that." Ze wist nog steeds niet of hij dat dan met haar wilde doen of alleen, maar dat zou ze vanzelf wel zien. Dat maakte voor nu niet zoveel uit, want vandaag was daar toch niet veel tijd voor. Wel een beetje, maar alleen in de avond. "What are your plans for tonight? Do you want me to make a reservation for some restaurant or for something else? Because I don't mind taking care of it." Ook zijn vrijetijdsbesteding wilde ze best voor hem regelen. Vanavond zou hij geen zakendiner hebben of zo, dus kon hij zelf beslissen waar hij wilde eten. Ze kon zich echter heel goed voorstellen dat hij geen zin had om dat te regelen, want hij zou de rest van de dag wel gewoon aan het werk zijn! Zij natuurlijk ook, maar het voelde een beetje alsof dat dan ook in haar takenpakket zou zitten.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
''Oh, yes, thank you.'' Bracht Julian uit met een glimlach, toen de beker koffie naar hem toegeschoven werd. De geur van koffie drong zijn neus binnen, en het rook niet verkeerd. ''Well, we don't go often on business trips anyway, so we better make the best of it.'' Antwoordde hij, terwijl hij alvast nadacht over de dingen die hij echt wilde gaan doen. Hij had het altijd al wel romantisch gevonden om op vakantie te gaan met zijn vriendin, maar hun beide levensstijl zorgde er gewoon voor dat dat simpelweg niet mogelijk was. En vooral door Chloe haar bekendheid zouden er binnen no time fotografen voor hun neus liggen en hun overal volgen. Daar was niks romantisch aan.
''You can make a reservation for the two of us, if you'd like. Pick any restaurant you like, I'm flexible.'' Hij haalde nonchalant zijn schouders op en begon aan zijn koffie. In de stilte begon hij zich ook te realiseren dat hij met Allison tot nu toe enkel een zakelijke relatie had en dat het misschien nog wat ongemakkelijk voor haar voelde. De komende dagen zouden ze echter meer vrije tijd samen door brengen en hij wilde dat Allison zich daar ook op haar gemak bij voelde, dus misschien was het beter om dat maar hardop te zeggen. Zoekend naar de woorden staarde hij even naar de tafel. ''Allison, I know this is all a bit weird because we never spent time together outside of the office. I just want you to know that outside off the business hours, when the meetings are done, we can spend the rest of the time together as friends. I mean, I just want you to feel comfortable, and I think you're good company for some fun.'' Althans, dat laatste kon hij natuurlijk ook niet echt weten omdat ze elkaar alleen op het werk zagen, maar hij had nooit klachten over haar gehad en ze leek gewoon bijna altijd vrolijk. Dus waarom niet?
Het werk had voor Julian vele voordelen, maar ook een aantal nadelen en een daarvan was dat het lastig was om nieuwe 'vrienden' te leren kennen, en oude vriendschappen te onderhouden. Dat laatste kwam sowieso doordat hij weinig tijd had, en nieuwe vrienden make nwas lastig aangezien hij niet kon inschatten wie hem zou gebruiken voor zijn geld of status of hem als een echte vriend zag. Bovendien waren networkborrels een van de weinige momenten waarbij hij nieuwe mensen leerde kennen en het was zeldzaam dat daarbij iemand slechts in de buurt kwam van zijn leeftijd.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
“You’re welcome,” zei ze opnieuw met een zwak glimlachje toen hij haar bedankte voor de koffie. Dat was iets wat ze dagelijks deed. Soms zelfs ieder uur als hij dat wilde. Dat was dus echt niet meer iets om haar voor te bedanken, maar het was aardig dat hij het toch deed. En misschien ergens ook wel fijn? Het liet zien dat hij niet extreem arrogant was en dat soort dingen nog kon waarderen. Dat gevoel had ik ook nog wel gewoon. “True,” stemde ze in. Ze was nog nooit mee geweest, dus ze had ook geen flauw idee hoe het er dan aan toe ging. Natuurlijk wist ze de hele planning, maar dat was puur zakelijk. Daar maakte ze zich geen zorgen om. Dat was ze gewend. Alles daarbuiten vond ze een beetje gek.
Hij gaf aan dat ze kon reserveren voor hen allebei en dat zij mocht kiezen waar. Ze zou dus voor het eerst in haar leven uit eten gaan met haar baas. Een raar idee, maar ze moest hem misschien nu wat minder als haar baas zien. Meer als een soort kennis? Ze had geen idee! Maar zo te horen wilde hij het ook gewoon gezellig hebben en daar kon Allison over het algemeen zeker voor zorgen. Ze had een vlotte babbel, dus misschien moest ze ook gewoon wat meer zichzelf zijn rond hem tijdens deze trip. Daarna zou alles weer zoals normaal worden. “I can pick? Hmmm, okay! I’ll try and find something nice,” zei ze vastbesloten. Het kon dan niet een cheapass restaurant zijn. Niet dat zij daar meestal at, maar ze at meestal ook niet in die dure restaurants waar ze normaal reserveringen voor hem maakte. Ze zou dus een beetje een middenweg moeten vinden leek het.
Hij begon vervolgens weer te praten en eigenlijk was Allison blij met de woorden die Julian zei. Het leek een beetje alsof hij wilde dat zij zich op haar gemak voelde. En dat voelde ze zich ook! Het was gewoon een klein beetje anders nu en daar moest ze een beetje aan wennen. Ze moest dus ook even glimlachen toen hij dat had gezegd. “Duh, we’ll have fun. Don’t you worry about that!” Nu was ze misschien weer een beetje té veel haarzelf, maar als hij dat niet kon handelen zou ze zich wel weer een beetje inhouden. Ze zou zich gewoon aan hem aanpassen. Bovendien was het ook niet zo dat ze non-stop bij hem zou zijn. Ze had ook gewoon haar eigen kamer in het hotel. Een kamer die heel ver van de zijne verwijderd was, want ze wilde zelf niet in zo’n dure kamer verblijven op zijn kosten. Ze had voor zichzelf dus goedkopere opties geregeld. Dat vond hij vast niet erg dacht ze.
“By the way.. I should drop off our luggage right now if we wanna catch that plane.” Ze vond het niet erg om dat voor hen allebei te doen, ook al betekende het dat ze dan waarschijnlijk met twee zware koffers moest gaan sjouwen. Dat moest dan maar. Ze was geen pussy en al helemaal niet iemand die daarover zou klagen. Ze nam de laatste slok van haar koffie en stond vervolgens op. “Will you wait here or?” vroeg ze, want ze wilde natuurlijk wel weten waar hij dan zou zijn. Zij had immers ook zijn boarding pass.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Julian zuchtte opgelucht. ''Okay, perfect,'' Zei hij met een glimlach, en liet daarna zijn blik afglijden naar de voetgangers. Hij wilde niet dat dit ongemakkelijk was voor haar en dat ze in hun vrije tijd ook zichzelf kon zijn. Voor hemzelf was dat zelfs nog lastig. Het werk achtervolgde hem overal. Hij had altijd zijn telefoon bij zich en werd vaak genoeg buiten werktijden gebeld. Dat was soms moeilijk voor de mensen om hem heen, maar zijn moeder die uit dezelfde business wereld kwam begreep het en Chloe kon het ook begrijpen. Voor zijn vrienden daarin tegen was het anders. Vrienden van zijn leeftijd die regelmatig nog op stap gingen en zichzelf helemaal konden laten gaan. Die soms met verhalen kwamen waarvan Julian betwijfelde of het uberhaupt waargebeurd was, die het leven niet al te serieus namen en vooral deden waar ze zin in hadden. Dat kon Julian simpelweg gewoon niet doen.
''Oh, yes, I almost forgot,'' zei hij, en hij wierp een blik op zijn horloge. Hij dronk zijn koffie leeg en gooide het bekertje in de dichtsbijzijnde prullenbak. ''I will come with you,'' zei hij met een tevreden glimlach terwijl hij zijn koffer pakte en een blik op de borden hielp. Hij was blij dat er hier borden hingen, anders zou hij direct verdwalen. En bovenal dat Allison op de hoogte was van alles, want hij was een stuk meer gestrest geweest als hij alles zelf had moeten uitzoeken.
''What was the last time you went on vacation?'' Vroeg hij toen uit interesse. Hij dacht terug aan zijn eigen vakanties, maar hij had niet vaak tijd met familie gehad om echt te genieten. Het was inmiddels waar hij aan gewend was geraakt, maar zijn ouders hadden het vaak te druk om weg te gaan, en als hij wel mee ging, dan combineerde zijn vader het sowieso met andere zaken.
Af en toe ging hij wel een paar dagen weg met zijn zus, Sophia, maar het was lange tijd geleden dat ze samen iets hadden gedaan. Sophia was een paar jaar jonger en studeerde nog, en Julian zat nu met het bedrijf dat hij moeilijk kon achterlaten. Bovendien gingen de meeste van zijn vrije dagen uit aan Chloe, als ze allebei vrij waren dan wel.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het bleef toch een beetje raar. Moest ze hem nou allerlei dingen vragen? Of zou ze het voor nu nog gewoon puur zakelijk houden? En hoe zou dat daar dan zijn? Overdag moesten ze natuurlijk allebei gewoon aan het werk, dus dan was er geen tijd voor leuke dingen en andere onderwerpen, maar was dat dan 's avonds compleet anders? Moest ze hem dan bijvoorbeeld naar zijn vriendin vragen en naar de bruiloft die eraan zat te komen? Ze was eigenlijk best nieuwsgierig, maar ze zou het ook best ongepast vinden om daarnaar te vragen. Andersom zou Allison het niet erg vinden om te antwoorden, maar Allison was daarentegen ook wel een open boek. Ze vond het niet erg om dingen te delen, maar alleen als mensen ook echt die informatie wilden hebben. Ze zei dat soort dingen meestal niet uit zichzelf.
"Yeah, we don't wanna be late," grinnikte Allison. Ze waren ook nog helemaal niet te laat, maar ze wilde absoluut niet hoeven haasten. En ze dacht ook niet dat Julian daarop zat te wachten. Ze pakte haar spullen en liep toen richting de juiste check-in balie. De boarding passes had ze al en aangezien Julian met Priority mocht reizen hoefden ze daar ook niet te wachten, terwijl er bij de normale rij wel een enorm lange rij stond. Normaal gesproken zou ze daar ook gewoon tussen staan, maar dit keer had ze geluk!
"Oh, um.. That was a while ago, actually! Right after I graduated university I went backpacking all by myself for about six months. So that was like a year and a half ago," knikte ze. Daarna had ze een baan gevonden en was er eigenlijk geen tijd meer om op vakantie te gaan. Zodra ze dus ook te horen had gekregen dat ze mee mocht met Julian was ze enorm enthousiast geworden, ook al was dit geen vakantie. Toch voelde het wel een klein beetje zo. Allison was gewoon gek op reizen, vandaar dat ze ook een half jaar lang in haar eentje de wereld had rondgereisd. Niet dat ze heel veel had gezien, want binnen een half jaar kon je niet heel erg veel zien, maar het was wel enorm leuk geweest. Het had ook zeker naar meer gesmaakt, dus zodra ze de kans zou hebben om zoiets nog een keer te doen zou ze die direct grijpen. "How about you?" Allison kon zich voorstellen dat hij het enorm druk had. Nog veel drukker dan zij. Ze kon zich ook niet echt goed herinneren dat hij ooit op vakantie was geweest in de tijd dat Allison bij dit bedrijf werkzaam was geweest, maar dat kon ze ook fout hebben. Dat soort dingen wist ze ook helemaal niet van haar baas.
Zoals verwacht hoefden ze niet lang te wachten, want binnen een minuut kon Allison de twee boarding passes overdragen en werden de koffers ingecheckt dankzij de grondstewardess achter de balie. "Let's go to security?" stelde ze dus ook voor toen ze eenmaal alles weer had teruggekregen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Terwijl ze richting de incheckbalie liepen luisterde Julian aandachtig naar haar verhaal. “All by yourself?” Zei hij enigszins verbaasd en hij knikte aandachtig. “Interesting, that sounds cool!” Het idee om gewoon de wereld te ontdekken met een rugzak, en zelf te kiezen waar je heen gaat en hoe lang klonk geweldig. Hij zag meer voordelen dan nadelen in het alleen reizen, al was daar nooit echt het moment voor geweest in zijn leven. Hoewel Julian nog niet echt een toekomstplan had, achtte hij de kans klein dat er nog een moment zou komen om in zijn eentje een vertrek te maken en de wereld zou gaan ontdekken. Vooral als hij eenmaal getrouwd was.
”Well... I used to do citytrips with my sister, but I guess my last vacation was with Chloe to some luxury resort. Although we didn’t go for long and most of the time was spent her shoots and whatever,”
Een zwakke glimlach verscheen op zijn gezicht bij de gedachte. Voor Chloe was het heel belangrijk dat ze regelmatig postte op social media accounts, en het koste enorm veel tijd om een goede foto te schieten. Laat staan al die voorbereiding voor haar, make-up en uiterlijk. Ze wilde er altijd goed uitzien, zelfs als ze voor maar even de straat op gingen, bang dat paparazzi op de loer lag. Julian was allang bij dat ze zich niet al te veel meer bemoeide hoe hij er zelf uitzag. Wanneer hij zakelijk was zag hij er ook zo uit, maar zodra hij vrije tijd had kleedde Julian zich zoals hij zelf wenste. Het kon hem niet zoveel schelen als zijn haar bijvoorbeeld niet perfect zat. Chloe had hem wel eens proberen te veranderen maar had het na een poos gelukkig opgegeven.Nadat ze hadden ingecheckt en de koffers hadden afgegeven waren ze klaar om door security te gaan, de enige rij waar ze niet in een priority rij konden staan.
“Yes, let’s go,” beantwoordde hij haar vraag. Het liefst wilde hij er zo snel mogelijk doorheen. Niet hoeven te wachten was een luxe waar Julian maar al te graag gebruik van maakte. Hij vond het tijdverspilling, en had er bovendien weinig geduld voor. De drukke omgeving maakte het voor hem nog erger, maar gezien de rij zouden ze al snel door de douane heen zijn.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
“Yeah, no one wanted to come along,” grinnikte Allison, omdat het toch een beetje zielig klonk. Zo had ze het echter totaal niet ervaren. Het was juist de mooiste tijd van haar leven geweest en ze was eigenlijk ook nooit alleen. Altijd ontmoette ze wel mensen waar ze dan leuke dingen mee deed. Eenzaam had ze zich dus geen enkele seconde gevoeld en soms had ze nog steeds heimwee naar de landen waar ze was geweest. Als ze kon, zou ze zo terug gaan. “It was. It was so much fun,” knikte ze glimlachend. Ze wilde er echter ook niet teveel over kwijt, want in haar enthousiasme kon ze altijd hele verhalen vertellen. Ook over dit. En ze had inmiddels geleerd dat niet iedereen die verhalen interessant vond, dus moest ze zich vaak een beetje inhouden. “That’s a lot of fun too though. What cities have you been to?” vroeg ze aan hem. Stedentrips waren meestal ook gewoon heel erg leuk. Je zag dan alsnog best veel van een land of van een bepaalde streek, vond Allison. “Oh.. that’s too bad. Sounds like you and her seriously need to go on another vacation soon then,” zei Allison met een zwak glimlachje. Natuurlijk. Zijn vriendin was model. Het leek haar vreselijk om dat te zijn. Altijd maar weer al die mensen die commentaar zouden hebben op je uiterlijk. Nee, dat was niets voor Allison. Ze was over het algemeen niet onzeker, maar ze wist vrijwel zeker dat ze dan wel enorm onzeker zou worden.
“Is everything set for the wedding?” vroeg ze uit nieuwsgierigheid terwijl ze richting de douane liepen. . Ze kon zich voorstellen dat die bruiloft enorm groot zou zijn. Beiden hadden natuurlijk een groot netwerk en het leek me dat ze allebei ook wel een grote vriendengroep hadden, maar dat wist Allison niet zeker. Ze wist in ieder geval dat haar bruiloft als ze ooit ging trouwen helemaal niets op die van hem en zijn vriendin zou lijken. Ten eerste kon ze dat gewoonweg niet betalen. Ten tweede zou niemand in de pers dat natuurlijk weten, want niemand kende de naam Allison Fabray en dat vond ze echt meer dan prima. Voor haar hoefde het immers ook niet heel groot te zijn. Wat familie en vrienden en dan was het wel goed. Al wist ze natuurlijk helemaal niet of ze ooit ging trouwen. Ze had niet eens een vriend! En die had ze al niet meer sinds ze ging reizen, want haar toenmalige vriend wilde geen halfjaar op haar wachten. Al ruim twee jaar was ze dus single, maar ze vond het voor nu nog prima. Soms had ze een date, maar daar bleef het dan ook meestal bij. Allison zag dat de rij voor de douane niet zo lang was, dus zuchtte ze opgelucht. “Oh, thank God the line isn’t that long.” Ze zou zich zelfs een beetje schuldig voelen als hij wel lang had moeten wachten. Dan voelde het een beetje alsof ze het niet goed had geregeld.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het voelde enigszins vreemd om zo'n gesprek te hebben met Allison, maar op een goede manier. Hij besefte zich dat hij eigenlijk niet echt veel over haar wist en vroeg zich af of hij misschien meer interesse moest tonen in zijn werknemers in het algemeen. Veel van hun waren dan wel ouder, en hadden vaak al een gezin. Maar Allison was jong, ongeveer van zijn leeftijd, en had nog een heel leven voor zich en voor hem was dat heel inspirerend.
''Oh well, we went to a lot of citys. New York, Calafornia, Chicago and so on... But the most fun trips were to Europe. London, Madrid, Paris, Amserdam...'' Nu hij ze opnoemde besefte hij zich dat dit slechts een klein deel was van alle stedentrips, en hoe verwend dat eigenlijk klonk. ''I have always been close to my sister. She is really outgoing and she talks só múch. But she is fun, I think she would like you,'' Hij kon er niks aan doen om Allison met Chloe te vergelijken. Allison moest hem denken aan zijn zus, maar Chloe daarintegen was een totaal ander persoon en kon ook niet zo goed omgaan met zijn zus. Als hij samen was met Sophia was ze al snel jaloers, maar Sophia kon het wederzijds ook niet goed met Chloe vinden. En op dat moment begon Allison ook over zijn vriendin en over de bruiloft. Julian glimlachte zwak. ''Actually she takes care of most things for the wedding. I don't really have time to do it right now, although we're both busy. And you're right, I don't spend that much time with her the last few weeks...'' Zijn gedachten dwaalden al weer af en het gaf hem niet zo'n fijn gevoel om overna te denken. Alles ging zo snel, en voor hij het in de gaten had, had hij een ring om zijn vinger en was hij getrouwd. Het beangstigde hem enigszins, maar Chloe had vooral aangedrongen dat dit het juiste moment was. De trouwerij zou haar veel aandacht geven van de pers en op social media en dat zou voor een wereld doorbraak kunnen zorgen. Soms vroeg hij zich af of dat voor haar de enige motivatie was om het op dit moment te doen, want anders dan dat zag Julian er eerlijk gezegd geen andere voordelen van in om nu deze haastige beslissing te nemen.
''I am sorry, the wedding is kind off stressing me out I think. It's not that I don't want to talk about it, I just don't want to disturb you with my worries. So... How is your love life going?'' Hij gaf haar een speelse knipoog na het stellen van de laatste vraag en keek opgelucht naar de rij toen ze bijna aan de beurd waren. Het was nu tijd om alle spullen uit zijn zakken te halen en in de bakken te leggen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
“That sounds like so much fun though! Especially the fact that you got to do that with your sister,” zei Allison glimlachend. Zij had dat soort dingen helaas nooit kunnen doen. Ze had wel twee oudere zussen, maar dat soort dingen hadden zij nog nooit gedaan. Ook niet hun twee met elkaar. Haar familie was helaas niet zo close en was dat eigenlijk ook nooit geweest. Nu sprak ze haar familie ook niet heel erg veel, terwijl ze wel in de buurt woonden. Nou ja, haar vader woonde in de buurt, maar die had sinds enkele jaren een nieuwe vrouw ontmoet met jonge kinderen, dus die was daar druk mee. Allison’s moeder was nadat Allison uit huis was gegaan naar de andere kant van het land verhuisd, omdat ze daar een goede baan werd aangeboden. En haar zussen hadden het ook gewoon druk. Maar Allison vond het nooit heel erg. Ze had genoeg vrienden waar ze leuke dingen mee kon doen. Bovendien was het nooit anders geweest, dus kon ze het ook niet missen.
Het verwarde Allison een beetje toen hij zei dat zijn zus haar waarschijnlijk aardig zou vinden. Dat was meestal iets wat je tegen iemand zei als je vrienden werd of zo. Misschien was dat hier wel zo? Nee, dat was raar. Dit was haar baas! “She sounds nice, yeah! I’m glad you two get along so well,” glimlachte ze. Weer was ze een klein beetje jaloers, maar dat was oneerlijk. Veel mensen hadden een goede band. Dat was ook meer dan normaal. Zo hoorde het toch ook?
“Are you excited about it though?” vroeg Allison. Ze wilde er niet teveel over vragen, omdat hij had aangegeven dat het hem stress gaf. Maar dit was een normale vraag, toch? Ze kon zich voorstellen dat hij ontzettend veel zin had in de grote dag! Allison zou er waarschijnlijk non-stop mee bezig zijn, mocht het ooit een keer zover voor haarzelf zijn. Vervolgens moest ze even lachen. “My love life?” Wat een gekke vraag om van je baas te horen, maar ze besloot er gewoon op te antwoorden. “It’s non-existent at the moment. So there’s not really much to tell you,” grinnikte ze schouderophalend. Ondertussen legde ze al haar spullen in de bakken en haalde ook wat dingetjes uit haar tas die er gewoon uit moesten, zoals haar laptop en powerbanks. Het verbaasde haar overigens dat Julian interesse toonde in haar liefdesleven. En het was ook altijd wel een beetje beschamend om toe te geven dat ze single was? Zo voelde ze het in ieder geval. Ze was nog niet eens zo heel oud, maar iedereen leek het altijd raar te vinden dat ze geen vriend had. Ze had gewoon nog niet de juiste jongen gevonden en alle relaties die ze hiervoor had gehad waren ook nooit serieus. Voor hen tenminste niet. Allison nam het wel altijd serieus, maar andersom niet. Dus wilde ze vanaf nu ook echt zeker zijn dat haar toekomstige vriend wel hetzelfde erin zat.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
''Are you excited about it though?'' Een ongemakkelijke lach verscheen op zijn gezicht. Normaal gingen mensen er namelijk vanuit dat hij er enthousiast over was, en er echt naar uit keek. Hij kon zich niemand herinneren die hem daadwerkelijk gevraagd had of dat zo was, want hij moest nadenken over het antwoord. Zijn hoofd zei nee, maar hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om dat te zeggen. Het was een geheim dat hij met niemand gedeeld had, iets wat hij voor zichzelf wilde houden. Mensen zouden het waarschijnlijk verkeerd opvatten als ze hem hoorden zeggen dat hij niet dolenthousiast was over het huwelijk, maar het lag dieper dan dat, want iets in hem wilde gelukkig worden en trouwen, een leven delen met zijn soulmate, maar hoe dichter de datum kwam, hoe meer hij twijfelde of Chloe de juiste persoon voor hem was. En slechts een klein deel in hem kon dat toegeven, want niemand anders behalve zijn zus had hem ooit verteld dat ze twijfels had over het jonge stel.
''Well, yes, of course...'' Bracht hij uit, maar zijn blik bleef op de grond gericht. Daarna richtte hij zich op Allison, want hij wilde er niet langer over door praten en bovendien kwam het er nogal onzeker uit. Toen ze vertelde dat er momenteel geen liefde in haar leven was wist hij even niet wat hij moest zeggen, maar gelukkig waren ze beide bezig met hun spullen in de bakken aan het leggen. ''Oh, well...'' Begon hij, en hij lachte even. ''Being single has its advantages as well.'' Hij glimlachte even naar Allison, maar werd daarna aangetikt om door de security poort van de douane te lopen. Gelukkig ging er geen alarm af en mocht hij daarna direct doorlopen, hij had er namelijk een hekel aan als hij aan de kant werd gezet om gefouilleerd moest worden. Niet omdat hij er zenuwachtig van werd, hij had namelijk niets te verbergen, maar omdat hij er simpelweg niet van hield als vreemde mensen aan hem zaten.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het duurde langer dan normaal voordat Allison een antwoord kreeg, wat voor haar eigenlijk maar één ding kon betekenen. Hij had er geen zin in. En heel eerlijk gezegd snapte ze dat wel, ook al klonk dat raar. Ze kende heel dat meisje niet, maar daar zou het misschien ook wel helemaal niet aan liggen. Er werd waarschijnlijk ook gewoon heel erg veel van hun bruiloft verwacht en als mensen dat soort verwachtingen hadden zou zij er zelf ook niet zoveel zin meer in hebben. Hij zei echter dat hij er wel zin in had, dus besloot Allison om vooral niet tegen hem in te gaan, al geloofde ze hem helemaal niet. Dat waren echter niet haar zaken. Zijn liefdesleven en bruiloft waren zijn ding en dat was iets waar zij zich absoluut niet mee hoefde te bemoeien. Dat wilde ze ook helemaal niet. "It'll be an amazing day for you two!" zei ze nog met een glimlachje, maar besloot om er vooral niet meer over door te vragen. Zij voelde zich nu namelijk ook wel een beetje ongemakkelijk. En toen het weer over haar ging vond ze het ook wel een beetje raar, maar ze had eigenlijk niets waar ze zich voor hoefde te schamen. Het was niet zo dat ze niemand wilde, maar ze had gewoon de juiste jongen nog niet gevonden! "True. I honestly don't mind. I mean I'm still young," zei ze schouderophalend. Ze vond het ook helemaal niet erg. Ze kon doen en laten wat ze zelf wilde. Nadat Julian door dat poortje was gelopen was het de beurt aan Allison, maar zoals átlijd ging dat ding wel af en werd ze natuurlijk van top tot teen gefouilleerd. Ze wist ook precies waar het aan lag, want het was altijd hetzelfde. Volgens haar lag het aan de beugel in haar bh, waar ook zoals nu weer extra lang werd gevoeld en voor het eerst vond ze dat nu wel ongemakkelijk. Niet voor die vrouw, maar omdat haar baas op een paar meter afstand stond! Ze mocht gelukkig toch al snel gaan en haar spullen pakken en aangezien ze zich toch een beetje raar voelde moest ze er ook maar hardop wat over zeggen. Allison was helemaal niet zo goed in stil zijn, dus dat kon ze nu ook niet. "This literally always happens. It's so annoying," grinnikte ze terwijl ze haar tas van de band pakte, die gelukkig wel goed was en geen extra controle nodig had. Gelukkig dan nog één voordeeltje! "We have about thirty minutes until boarding starts. Do you wanna go there or already or?" vroeg ze. Misschien wilde hij eerst ergens nog wat te eten halen of iets anders doen. Allison zou hem gewoon braafjes volgen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hoewel Allison wel aan de kant werd gezet om gefouilleerd te worden, besloot Julian alvast zijn bak te pakken en zijn spullen weer in zijn zakken te doen. ''Trust me, I'm glad it wasn't me this time,'' grapte hij zodra Allison werd doorgelaten en ook bij de lopende band kwam om haar spullen te pakken. Hoewel ze net noemde hoeveel tijd ze nog hadden, wierp hij een vlugge blik op zijn horloge. ''Let's get some food, and then head to the boarding area.'' Stelde hij voor. Hoewel hij vanochtend wel wat had gegeten, merkte hij dat hij trek kreeg in iets.

~ a few hours later ~

Met een opgelucht gevoel was Julian teruggekomen van zijn eerste afspraak in de stad, en het was goed gegaan. De bedoeling was om voor verschillende investeerders te pitchen en daarna volgde een network borrel, beide succesvol verlopen. Hij had twee nieuwe investeerders binnen weten te halen en ook de borrel was niet niks geweest, en dat gaf hem een goed gevoel. Daarna had hij afgesproken met Allison in de stad om ergens te dineren, en ze had een goede keuze gemaakt in het restaurant. Het had heerlijk gesmaakt en bovendien was de sfeer gemakkelijker dan voorheen. Misschien lag het aan de flessen champagne en wijn die hij aan tafel had laten serveren, maar Julian klaagde niet. Daarna waren ze terug gekeerd naar het hotel om van kleding te wisselen, want Julian had een spontane uitnodiging gekregen voor een feestje waar ze beide geen nee tegen konden zeggen.
En zo vond hij zichzelf nu voor de spiegel staan, terwijl hij zijn outfit beoordeelde. Hij droeg een nette spijkerbroek en een witte blouse, maar om het wat meer casual te laten lijken had hij de blouse niet bij zijn broek ingestopt en de mouwen opgestroopt. Was het te veel? Was het te casual? Als hij naar zijn werk moest had hij geen keuze en kon hij alleen maar net gekleed, maar nu voelde hij zich enigszins toch onzeker over zijn outfit. Hij besloot het er maar mee te doen en poetste zijn tanden, spoot wat parfum op, en pakte zijn mobiel, portomonnee en sleutel om de deur uit te gaan. Hij trok zijn jas aan, aangezien het toch wat fris was geworden en verlaatte daarna zijn kamer om richting de lift te lopen waar hij had afgesproken met Allison. De drank had ervoor gezorgd dat hij zich wat losser voelde en ook echt zin had in een feestje. Het kwam dus goed uit dat Ryan, een van zijn vrienden toevallig in de stad was en liet weten dat hij gerust langs kon komen. Dus, waarom niet?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld