Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | ft. Scrse

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:

Warning: 18+

Een ORPG met :-)

_________________________________

Taylor Rulin, 23

Scrse
Popster

Scrse schreef:
Yaaasss

Zephyr Rhodes, 24.

-----------------
Zephyr
Met een diepe zucht laat ik me vallen op de stoel in het auditorium. Ik haal mijn met stickers beplakte laptop uit mijn tas en zet hem op het uitgeklapte tafeltje voor me. Vandaag moet ik voor ongeveer drie uur naar school om eerst voorlichting over het nieuwe project te krijgen en vervolgens kennis te maken met mijn groepsgenoten. Nou, wat leuk. Terwijl mijn laptop opstart kijk ik om me heen. De zaal is al redelijk gevuld en voor de verandering ben ik een keer niet te laat. Dat krijg je wanneer een van je zussen in de buurt is en je op school af zet. Thanks Ava. Ze bedoelt het natuurlijk goed, maar ik voelde me net weer zo'n 8 jarig kindje die door zijn ouders op school wordt gedropt.
Ik voel mijn telefoon trillen in mijn broekzak. Een appje van Trent, of de afspraak vanavond nog staat. Ik onderdruk mijn glimlach en beantwoord hem met "natuurlijk, wat denk jij?

". Er schiet een gevoel van enthousiasme door me heen. Vanavond gaan we weer eens met de jongens op stap. Eerst indrinken, en misschien wat andere dingen, en dan door naar de stripclub. Het is een beetje een maandelijks uitje geworden. Het is altijd gezellig en ik heb weer eens tijd om met de rest van de jongens bij de kletsen. Ik zie ze niet zo heel veel meer aangezien ik de enige ben die nog studeert.
Als na een paar minuten mijn laptop eindelijk is opgestart (het is niet bepaald een nieuw en snel model) laat ik hem op mijn bureaublad staan. Aantekeningen maken heb ik geen zin in. Ik wil dit project gewoon halen met minimale effort en ga proberen zo weinig mogelijk te doen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Zoals bijna altijd wist Taylor zeker dat ze te laat zou komen voor haar lessen op de universiteit. Eigenlijk kwam ze iedere dag te laat, dus het zou zelfs de docenten niet meer kunnen verbazen. Soms kwam ze ruim een uur te laat binnen, maar niemand vroeg ooit meer waarom ze niet op tijd kon komen. Dat kon ze wel, maar ze had er gewoon geen zin in. Ze had geen zin om te haasten voor een saaie les en de les die ze zo zou moeten volgen was beslist saai. Dat betekende echter niet dat ze geen goed cijfer wilde halen, want achter de schermen werkte ze altijd hard voor haar goede cijfers. Wie later een goede baan wilde hebben, moest ook een diploma met een goede cijferlijst behalen. Zo hadden haar ouders het in ieder geval gedaan en ze was van plan om hetzelfde pad te bewandelen als dat zij hadden gedaan.
Toen ze de deur van het auditorium opende, zag ze tot haar verbazing dat het college nog niet was gestart. Ze was op tijd. Het zat al wel bomvol hier binnen, maar ze zag geen docent staan die al wat aan het vertellen was, dus moest ze wel op tijd zijn. En dus liep ze naar de eerste, beste stoel die ze kon vinden en nam ze plaats, waarna ze meteen haar laptop uit haar tas pakte en deze opstartte. Ze had geen flauw idee wat er vandaag te wachten stond, Het enige dat ze wist, was dat ze geen zin had om hier te zijn en om aardig te doen tegen mensen die ze niet kende. Ze kende namelijk bijna niemand in deze zaal en de mensen die ze wel kende, zaten tussen de mensenmassa en daar was dus al geen plaats meer voor haar. Ook zag ze allemaal onbekende gezichten, maar dat kwam vast door het feit dat hier studenten van andere opleidingen bij zaten. Het was een soort project waar ze deel aan moest nemen om aan haar studiepunten te komen, maar ze had er zeker geen zin in.
Uiteindelijk, nog geen minuut nadat Taylor was gaan zitten, begon een docent over het project te vertellen, maar met iedere minuut die verstreek raakte Taylor geïrriteerder. Het zou een best groot project zijn. Zo groot dat ze hier ook meer punten voor zou moeten krijgen. Waarom had ze hier dan ook voor gekozen? Een diepe zucht verliet haar lippen waarna ze wat onderuitgezakt in haar stoel naar de docent keek. Een docent die overigens ook nog eens monotoon aan het praten was, dus dat maakte het luisteren ook niet veel beter. Ze kon nu al niet wachten tot ze dat stomme groepje had ontmoet en weer naar huis kon gaan. Ze had leukere dingen te doen dan nep-aardig te zijn tegen mensen die ze helemaal niet leuk vond, dus dan ging ze liever naar huis.

Scrse
Popster

Scrse schreef:
Mijn telefoon trilt weer. Trent gooit wat dingen over vanavond in de groepsapp met de rest van de jongens. Het is best een drukke groepsapp. We zitten er met zo'n 25 man in, maar niet iedereen reageert altijd of gaat mee iets leuks doen. Daar is de groep ook eigenlijk wat te groot voor. Iemand reageert met wat vunzige plaatjes en ik grinnik in mezelf. Jezus jongens. "Ik heb les mates, spreek jullie straks" antwoord ik, waarna de groepsapp overspoeld wordt met "gay", "nerd" en "kap nou maar met school, je weet dat je op andere manieren sneller geld kan verdienen" en andere varianten daarop. En het erge is, ik weet dat ze gelijk hebben. Er zijn snellere manieren om geld te verdienen. Het is meer dat ik hier zit voor mijn moeder. Ze werkt 48 uur per week, soms meer, om mijn studie te betalen, en dat terwijl ze al bijna 60 is. Als zij er niet zo op stond dat ik zou gaan studeren, was ik nooit begonnen.
Ik kijk op en zie dat de docent al is begonnen met uitleggen. Ik stop mijn telefoon in mijn broekzak en kijk verveeld naar de powerpoint waar de docent naar verwijst. Echte opdrachtgever, serieuze opdracht, 'jongens neem dit serieus', en nog meer onzin. Bla bla bla. Is de tijd al om?
Punt is dat er twee verschillende opleidingen samen zijn gevoegd om het optimale resultaat te bereiken voor deze opdrachtgever. Van iedereen wordt dan ook zijn of haar complete toewijding en inzet verwacht. Het is een fulltime project. Studielast per week: 40 uur. Ik zucht zachtjes en kijk nog een keer door de zaal en kies een paar mensen uit met wie ik het liefst in de groep zou willen zitten. Super veel vrienden heb ik niet, het zijn meer kennissen, dus daar hoef ik geen rekening mee te houden. Ik selecteer vooral op wie er slim uit ziet en de leiding van het project zou kunnen nemen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Na een uitleg die voor Taylor’s concentratie te lang had geduurd was het eindelijk tijd om de groepsindeling bekend te maken. Dat was waarschijnlijk het enige interessante wat ze vandaag te horen zou krijgen, maar ook dat boeide haar niet zo heel veel. Ze wist toch al dat het een groot drama zou worden. Eigenlijk ging het werken in groepen nooit goed, omdat iedereen er altijd andere ideeën over had. De één wilde er wel veel aan doen en de ander niet. Nu was Taylor iemand die wel een goed cijfer wilde halen en ze zou zo direct dus ook meteen duidelijk moeten maken dat ze maar beter hun best konden doen, want anders zwaaide er wat. Dan zouden ze kennis maken met haar grote mond en dat was iets waar niet veel studenten blij mee waren. Ze zouden er vanzelf wel achter komen.
Op het scherm kwamen er steeds namen voorbij van mensen die ze niet kende, maar die waren dus bij elkaar ingedeeld. Steeds verlieten deze mensen de ruimte om zo een eigen plekje op te zoeken en zich even aan elkaar voor te stellen. Taylor had geen zin in die onzin. Ze mochten haar naam weten, maar daarna wilde ze gewoon aan de slag. Ze zat hier immers niet om vrienden te maken.
Uiteindelijk zag ze haar naam op het scherm samen met wat andere namen die haar helemaal niets zeiden. Dat had ze ook al wel verwacht. Ze stond op, pakte haar laptop en tas en verliet toen direct de ruimte. Ze stond ook zo buiten, aangezien ze zo’n beetje front row had gezeten en dus niet over allerlei mensen heen moest stappen.
Een meisje vergezelde haar al snel. “Hi... Jij zit in mijn groepje, toch?” vroeg het meisje haar. Hoe moest Taylor dat nou weten? Ze kende heel dat wicht niet. “Yup.” Ze had geen flauw idee, maar had geen zin om dat uit te leggen. Verveeld staarde ze naar de deur waar steeds meer mensen uit kwamen en toch duurde dit allemaal veel te lang. Dachten die mensen dat zij geduld had of zo?

Scrse
Popster

Scrse schreef:
Na een paar minuten heb ik al geen zin meer om op te letten. Ik pak mijn telefoon er weer bij en scroll een beetje door insta. 'En dan nu de volgende groep', verkondigd de docent. Oh shit, de groepindeling was al begonnen. Ik kijk op en zie net mijn naam op het bord staan voor de docent naar de volgende dia gaat. Ik sta op en pak mijn spullen in. Ondertussen kijk ik de zaal rond wie er ook op zijn gestaan en al naar buiten lopen. Met mijn ogen volg ik een paar mensen die net de deur uit lopen. Dat zal mijn groepje dan wel zijn. Ik loop de trappen naar beneden, wat even duurt want ik zat best bovenin. Eenmaal buiten de zaal wie ik de mensen staan waarvan ik vermoed dat ze bij mijn groepje horen. 'Hallo,' maak ik er maar van. We zijn met vijf mensen. Ik ken helemaal niemand. Ik vraag me af of ze überhaupt wel naar deze school gaan, want ik heb ze allemaal nog nooit gezien. Als ik uiteindelijk wat gemompel terug krijg wat op een begroeting lijkt, komt een van de docenten naar ons toe. 'Goed jongens, jullie zijn groep 5. Jullie mogen naar lokaal 1.33. Hier vinden jullie een papieren versie van de uitleg die jullie net kregen en een omschrijving van de opdracht en wat we uiteindelijk van jullie verwachten.'. Ik knik maar een beetje mee en kijk de groep rond. Drie meiden en twee jongens. De meiden lijken me... serieus? Ik kan ze niet zo goed inschatten. Twee van de drie hebben een gloednieuw uitziende laptop, de andere heeft volgens mij niet eens een laptop bij zich. En de jongen lijkt me wel oké? Ik onderdruk een zucht en sjok een beetje achter de groep aan als we naar het lokaal lopen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Voor haar gevoel duurde het een eeuwigheid voordat het kleine groepje compleet was. Ze had ze één voor één snel gescand. Niet omdat ze interesse in één van hen had, maar omdat ze wilde weten met wie ze opgescheept zou zitten de komende weken. Haar eerste indruk was niet heel positief. Het eerste meisje dat zich bij haar had gevoegd leek haar onzeker, dus daar zou ze nog wel druk op kunnen uitoefenen om wat te doen, maar de rest zou lastiger worden. Echter zei uiterlijk en een eerste indruk niet altijd alles, maar vaak had de jongedame wel gelijk wat betreft eerste indrukken.
Een docent had hen een korte uitleg gegeven die totaal overbodig was, aangezien dat letterlijk allemaal herhaling was van wat de mevrouw in de collegezaal net nog had verteld. Vandaar dat ze ook niet echt luisterde. Het onzekere meisje begon voorop te lopen richting het lokaal en dus volgde Taylor maar gewoon. Ze wilde zich niet per se profileren als de nerd van de groep, want dat was ze ook niet en zo leek dit meisje wel. Zij zou dan nog de meeste last krijgen van dit groepje, want Taylor wist vrijwel zeker dat niemand hier zin in had.
In het lokaal, wat niet echt een lokaal te noemen was aangezien het een best wel kleine ruimte was, nam Taylor als eerste van het groepje ergens plaats. Naast de verwarming en de stopcontacten, want die zou ze misschien nodig hebben voor haar laptop.
Het onzekere meisje nam naast haar plaats en het ergerde Taylor een klein beetje. Ze hoopte niet dat dit kind dacht dat zij haar aardig kon vinden. Taylor hield niet van dit soort typetjes, dus dit soort kleine gebaren vond ze al enorm vervelend. Toch hield ze voor nu nog haar mond.
"Uh, hoi. Misschien kunnen we onszelf eerst voorstellen?" stelde het onzekere kind voor. "Mijn naam is Ella... En ik ken jullie allemaal niet," ging ze verder. Nu kon ze haar irritatie niet meer voor zich houden. Waarom moest ze dat laatste erbij zeggen? Het leek wel alsof ze een lullige reactie wilde.
"Goed verhaal," was het enige dat Taylor daarop zei. Ze had nu gewoon geen zin meer om zich voor te stellen.

Scrse
Popster

Scrse schreef:
Ik sjok achter de rest aan en ga op de enige lege plek zitten die nog over is. Een blond meisje die vrij verveeld voor zich uit staart. Het meisje naast haar stelt zich voor, waarop de blonde dame nogal bitchy reageert. 'Nou, nou,' mompel ik. Goede eerste indruk. 'Zephyr,' zeg ik vervolgens. De jongen volgt mijn voorbeeld, Connor is zijn naam. Ik kijk even de groep rond. 'Nou wat zitten we gezellig met elkaar aan tafel zo,' gooi ik in de groep. Ik voel in mijn broekzak mijn telefoon trillen en haal hem eruit om vervolgens boven tafel mijn berichtjes te lezen. Trent appt of ik al klaar ben op school. "Nog niet, hopelijk wel snel.", antwoord ik. En eerlijk, hopelijk is de dag zo om. Ik heb te veel zin in vanavond. Mijn gedachten dwalen een beetje af.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Er kwam commentaar op haar opmerking door de laatkomer, maar voor deze ene keer besloot ze het te laten gaan. Het was ook niet echt commentaar. Hij moest het echter geen tweede keer flikken, want dan kon hij de wind van voren krijgen. Iedereen stelde zich netjes voor, maar Taylor hield haar lippen stijf op elkaar. Nu was ze gewoon eigenwijs. Bovendien hadden ze de lijst met namen, dus konden ze haar naam zo zien. Zij was immers de enige die haar naam niet hardop had genoemd.
Net op het moment dat Taylor wilde voorstellen om naar de opdracht te kijken, pakte de jongen die commentaar had en een naam noemde die ze niet kon onthouden, zijn telefoon. Wat dacht hij wel niet? Dat ze hier een beetje haar tijd zat te verdoen zodat hij lekker op zijn telefoon berichtjes kon sturen? Hier moest ze meteen wat van zeggen en dat deed ze dus ook.
"Oké, ik ben hier niet om naar jullie te kijken terwijl jullie je vriendjes en vriendinnetjes berichtjes sturen. Ik ben hier om aan die veel te grote opdracht te zitten, dus tenzij je moeder ineens op sterven ligt, telefoons weg." Ze voelde zich nu net een strenge juffrouw, maar dat boeide haar niet. Niemand in dit groepje hoefde haar aardig te vinden. Ze had genoeg vrienden die haar wél aardig vonden en waarbij dat zelfs wederzijds was, dus deze mensen had ze niet nodig.
Ze pakte haar laptop weer tevoorschijn en klapte deze open, waarna ze wachtte totdat deze helemaal was opgestart. Nu wachtte ze gewoon totdat iemand anders wat zei. Misschien kon ze daarop reageren en misschien konden ze ook gewoon eindelijk aan die rotopdracht zitten werken.

Scrse
Popster

Scrse schreef:
Ik kijk op wanneer ik uit het niks flink word aangesproken op mijn telefoongebruik. Ik kijk naar haar terwijl ze haar nieuwste model MacBook uit haar tas haalt en opstart. Ik bekijk haar eens goed. Van zo'n knap koppie had ik toch niet zo'n grote mond gehad. Even twijfel ik of ik deze opmerking moet laten gaan of dat ik er tegenin moet gaan. Ik haal mijn schouders op en stop mijn telefoon terug in mijn broekzak. 'Heb jij een vriend, naamloos?' vraag ik haar terwijl ik mijn ogen even dichtknijp tot streepjes. 'Zo ja, dan heb ik wel medelijden met hem als dit de manier is hoe jij met mensen communiceert.' Voor een seconde tover ik een sarcastische glimlach op mijn gezicht. 'Maar goed, ja ja het project,' en met een extreem overdreven diepe zucht pak ik mijn laptop uit mijn tas en start hem op. 'Duurt even, is niet het nieuwste model,' opnieuw de sarcastische glimlach. De spanning in de groep is ondertussen om te snijden en iedereen kijkt een beetje ongemakkelijk naar zijn scherm. Ik pak een blaadje waar de opdracht op uitgelegd staat even doe even alsof ik hem extreem aandachtig doorlees. Wat een gezelligheid.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Er kwam een reactie op door de jongen met de vreemde naam en dus had ze hem in haar hoofd al 'weirdo' genoemd. Dat was makkelijker te onthouden. Hij probeerde haar een beetje belachelijk te maken, maar hij mocht zijn gang gaan. Het feit dat hij haar manier van communiceren bekritiseerde vond ze niet erg. Ze wist zelf ook wel dat ze zich zojuist als een soort kreng had gedragen, maar blijkbaar was dat nodig, want hij had zijn telefoon wel weggestopt en in haar ooghoek zag ze het onzekere meisje hetzelfde doen. Meestal lukte het ook wel op deze manier. Zo kon ze een soort van gezag afdwingen en dat gezag was iets dat ze altijd heel erg graag had. Het gaf haar een soort gevoel van macht en zeker in een groepsproject wilde ze die macht hebben. Dan had ze de controle over haar cijfer. Ze moesten haar dus eigenlijk dankbaar zijn. Dankzij haar zouden zij een goed cijfer kunnen halen. Zij zagen er immers allemaal niet veelbelovend uit.
"Nah, ik communiceer alleen op deze manier met mensen die blijkbaar zelf de verkeerde signalen afgeven. Je telefoon gebruiken in deze setting is ook niet heel communicatief sterk, vind je wel?" Zij vond het in ieder geval asociaal. Zij pakte toch ook niet haar telefoon terwijl ze met mensen in gesprek was? Haar telefoon lag gewoon netjes in haar tas opgeborgen en die zou ze ook niet pakken totdat ze klaar was met deze bespreking. Echter had ze het gevoel dat het nog wel lang zou gaan duren voordat ze weer kon vertrekken.
De opmerking over zijn laptop snapte Taylor niet helemaal. Ook hij leek te vragen om een lullige opmerking vanuit haar kant, maar ze wist heel goed dat niet iedereen het voorrecht had om altijd maar de nieuwste macbook te kunnen kopen. Daar pestte ze vroeger veel kinderen mee, maar tegenwoordig niet meer.
"Fijn," was daarom haar enige reactie op die opmerking. Hij liet ook één of andere rare glimlach zien en daar wist ze al helemaal geen raad mee. Probeerde hij haar serieus uit te lokken? Wat een kinderachtig gedoe.
"Dus.. Nu hier zo'n fijne sfeer hangt, stel ik voor dat iedereen even zijn of haar e-mailadres opschrijft omdat ik absoluut geen contact met jullie hoef via mijn nummer. E-mail is prima."

Scrse
Popster

Scrse schreef:
Ik verbaas mezelf over het feit dat ze niet op al mijn opmerkingen hapt. Een beetje teleurstellend is het toch wel te noemen. Op haar vraag over telefoon haal ik mijn schouders op en besluit er niet op in te gaan. Oké, Zephyr, hou je even voor ogen voor wie je het allemaal doet. Je moet dit project halen anders kan je niet afstuderen volgens jaar. Bedenk je maar eens dat je dat aan je moeder moet vertellen. Ik haal even een hand door mijn haar. Die gedachte helpt me er wel doorheen. Even doorbijten, des de eerder ben je van deze vage figuren af en met een beetje geluk hoef je ze hierna helemaal niet meer te spreken. Je hoeft er al helemaal geen vrienden aan over te houden.
Wanneer het papiertje voor mijn neus komt om mijn e-mail te schrijven twijfel ik even of ik iets leuks als [email protected] ofzo op te schrijven. Ik pak de pen vast en voor een moment overweeg ik het serieus te doen. Zodra ik de pen op het papier zet schrijf ik toch mijn eigen e-mail maar op. Voor de zekerheid zet ik toch mijn telefoonnummer erbij. Ik zie dat niemand anders dat heeft gedaan, maar appen of bellen gaat toch sneller dan e-mailen. Ik overhandig het nog steeds naamloze meisje het papiertje weer. 'Misschien is het handig als we jouw naam ook weten? Dan weten we in ieder geval wie diegene is die ons maar over school blijft mailen,' opper ik terwijl ik haar het papier overhandig.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het bleef stil en voor Taylor voelde dat een beetje als een overwinning. Een overwinning op weirdo. Dan zou ze het daar ook bij laten. Ze was niet het type die zó ontzettend ver door wilde gaan zodat ze nog ruzie zouden maken of iets dergelijks. Natuurlijk ging de blondine geen ruzies uit de weg, maar ze wilde ze ook niet per se veroorzaken als het niet noodzakelijk was.
Zoals verwacht luisterde alle mensen heel braaf naar haar en met een tevreden glimlach keek ze toe hoe er steeds meer e-mailadressen op het papiertje werden geschreven. Weer werd er toen om haar naam gevraagd. Dit maal door weirdo. Wat was er toch zo boeiend aan haar naam? Die konden ze gewoon lezen en die zouden ze ook lezen als ze een e-mail van haar zouden ontvangen.
“Nou, dat kan er maar één zijn, dus daar kom je dan vanzelf wel achter. Tot die tijd zal je toch zelf moeite moeten doen om erachter te komen door bijvoorbeeld dat papiertje te lezen waar je net zogenaamd druk mee bezig was.” Daar stond iedereens voor- en achternaam op en terwijl het net ongemakkelijk was, was hij bezig met iets lezen. Dan had hij dus gewoon haar naam kunnen lezen. “Wel fijn om te weten dat jullie allemaal zo geïnteresseerd in mij zijn. Het is alleen een beetje jammer dat het totaal niet wederzijds is,” zei ze met een kleine pruillip, waarna ze een pen pakte en rustig haar e-mailadres opschreef. Af en toe verbaasde ze zichzelf met hoe koel zij kon zijn. Ook nu. Eigenlijk waren dit mensen die vrijwel niets fout hadden gedaan, maar toch zat haar irritatie al behoorlijk hoog. Dan konden hun gevoelens en emoties haar ook niets doen. Al zou er eentje in huilen uitbarsten, dan zou het haar hoogstwaarschijnlijk nog niets doen.

Scrse
Popster

Scrse schreef:
Ik trek allebei mijn wenkbrauwen op na haar botte reactie. Voor een moment overweeg ik weer te antwoorden maar weet je, laat maar. Ik weet niet precies wat haar probleem is, maar zo te horen heeft ze meerdere en ik heb helemaal geen zin om me daarin te betrekken. 'Fine,' mompel ik. Het blijft even stil. Ik heb al helemaal geen zin om iets te gaan zeggen. Jezus, wat een bitch. Iedereen moet zeker alleen maar op eieren lopen rond haar, anders wordt mevrouw de prinses geïrriteerd. Het wat verlegen meisje naast Taylor -wiens naam ik nu dus eindelijk weet omdat ik haar het op zie schrijven- oppert om taken te gaan verdelen. Ze wil waarschijnlijk gewoon met de andere twee samenwerken. Ik geef haar geen ongelijk. 'We moeten beginnen met onderzoek, ehh..' stamelt ze een beetje ongemakkelijk. 'Wij drieeën kunnen wel beginnen met veldonderzoek. Als jullie eh.. tweeën met literatuuronderzoek willen beginnen,' stamelt ze een beetje en terwijl ze "wij" zegt, wijst ze naar zichzelf en de andere twee, en terwijl ze "jullie" zegt wijst ze naar Taylor en mij. Ik bekijk Taylor even. Knap koppie met een rot innerlijk. Maar ze ziet er wel uit als iemand die graag een goed cijfer haalt. Ik knik sloom. Mij best.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Aangezien Taylor ook niet de persoon wilde zijn die non-stop aan het woord was, hield ze voor even haar mond en in deze tijd keek ze naar het scherm van haar laptop, al was daar vrij weinig te zien. Ze keek op toen Miss Onzeker weer begon te praten en ze leek zich totaal niet op haar gemak te voelen. Ook dat irriteerde haar weer, maar deze keer lukte het haar om niets te zeggen en daar niet op te reageren. Ze was bezig met de taakverdeling en Taylor werd blijkbaar ingedeeld met Weirdo, maar dat boeide haar niet. Niemand in dit groepje leek haar aardig of enigszins leuk, dus het kon haar helemaal niets schelen.
“Leuk. Gezellig,” zei ze sarcastisch, maar ze besloot nu niet tegen te werken. Wat moest ze dan zeggen? Het project moest immers ooit af komen en dus was samenwerken onvermijdelijk. Ze keek naar Weirdo en zuchtte zachtjes. Ze had hier écht geen zin in en het feit dat hij haar ook even had aangekeken vond ze irritant. Het liefst maakte ze dus ook een opmerking, maar voor de zoveelste keer vandaag kon ze zich inhouden.
“Oké, ik ben je naam vergeten, maar wanneer heb jij daar tijd voor?” vroeg ze aan Zephyr. Ze hoopte dat hij in ieder geval vandaag of morgen kon beginnen, want het was een grote opdracht waar veel tijd in ging zitten. Ze moesten dus ook wel snel beginnen. Taylor was zelf van plan om morgen aan de slag te gaan en dan had ze ook zo’n beetje de hele dag de tijd ervoor.

Scrse
Popster

Scrse schreef:
Ik kijk even snel de groep rond als de beslissing is gemaakt. Drie mensen kijken opgelucht, de ander geërgerd, en ik weet niet precies hoe ik me moet voelen. Ik kijk naar Taylor. Waarom is ze zo ongelofelijk rude? 'Oké, ik ben jouw naam ook vergeten. En ik kan morgen wel rond een uur of drie denk ik,' antwoord ik. Ik heb niet heel veel zin om eerder mijn bed uit te komen. Vanavond zal wel laat worden en ik heb morgen een kater van hier tot Tokio. Het liefst zou ik de hele dag in bed blijven liggen maar ik vrees dat ik er niet onderuit kom om morgen naar school te moeten. Ik kijk even snel op de klok die in het lokaal hangt. Half drie. Mijn moeder zou me drie uur ophalen. Alsof vandaag nog niet erg genoeg is. Ze wil me per sé ophalen van school omdat er de laatste tijd best veel random drive by shootings voorkomen in mijn buurt. Gewoon, op klaarlichte dag. Niet eens midden in de nacht als al het gespuis rondloop. Ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat het echt niet hoeft, maar probeer maar eens in discussie te gaan met een klein mexicaans vrouwtje. Dat wint niemand.
Ik merk dat mijn gedachten afdwalen en kijk weer naar Taylor. 'Ik weet niet hoe dat jou schikt?' vraag ik er maar achteraan. Toch even laten merken dat ik mevrouw de prinses in het gesprek betrek. Ik begin me steeds meer te irriteren aan haar prinsessengedrag. Hoe kan iemand die er zo mooi uit ziet toch zo bitter zijn?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld