Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

You're magic

Account verwijderd

schreef:
Michael Griffin Johnson - 22

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Merlinth James - 20

Het had haar doen schrikken. Niet alleen haar, de gehele familie James toen ze aan hun avonddiner zaten. Een vuurbrief kwam binnen gestormd, en landde voor haar. Net toen ze haar maag gevuld had. Voorzichtig had Merlinth de brief geopend, en slikte toen ze de inhoud las. "Wat is het, Mer?" vroeg haar moeder voorzichtig. Het was zeldzaam een vuurbrief te krijgen, gezien deze alleen maar vanuit de Society gestuurd werden. "Ik..." stamelde ze, terwijl ze haar familieleden aankeek. "Ik moet voor audiëntie komen. Voor hem. Zo snel als mogelijk." Merlinth's moeder stond meteen op van de tafel en liep naar haar dochter toe. "Snel, verkleden." Ze liep achter haar moeder aan, naar haar kamer. In Merlinth's kast hing één gewaad, dat ze alleen voor speciale gelegenheden droeg. Een witte jurk, die ze losjes dog elegant droeg. Om niet op te vallen in de menigte trok ze er een licht spijkerjasje bij aan, en pakte ze haar kleine leren rugzakje. Haar moeder gaf Merlinth een knuffel. "Niet te druk maken, vertrouw jezelf. Vertrouw je magie. Vertrouw het licht." Merlinth moest haar best doen haar tranen binnen te houden, en ze knikte zachtjes. "Ik hou van je.." Fluisterde ze, waarna ze haar ouderlijk, magische huis verliet, en op menselijke straat stond. Merlinth rechtte haar rug en ademde diep in. "Op naar de Society." zei ze zacht tegen haarzelf, waarna ze richting het stadhuis wandelde.

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Michael schrok van zodra hij zijn broer hoorde roepen. 'Ik kom al, wacht!', riep hij terug. Vluchtig klapte hij zijn laptop dicht, waarna hij de woonkamer in liep. Zijn 3 oudere broers zaten er wat ongemakkelijk bij, en Michael zag ook al snel hoe dit kwam. 'Voor wie is dat?', vroeg Michael met een zucht, al kon hij dat antwoord natuurlijk al wel raden. Ze hadden hem niet zomaar geroepen, dat moest wel voor hem zijn, al had hij geen idee waarom precies. Hij gedroeg zich toch prima, had al een tijd geen problemen meer gehad met mensen die echt niet konden? 'We weten niet wat het is, maar je moet gaan. Meteen. Het is vast belangrijk', hoort hij Dean zeggen. Michael zucht even en knikt dan maar. Hij liep terug naar zijn kamer. Er leek zoveel gewicht op zijn schouders te liggen, bij elke stap die hij deed. Hij kleedde zich om, nam zijn rugzak erbij en stopte er wat spullen in. Een vuurbrief betekende dat er je iets grootst stond te wachten, dus hij zou de eerste dagen vast niet thuiskomen. Hij voorzag zichzelf dan ook van genoeg spullen, dat hij klaar zou zijn voor wat er dan ook zou komen. Hij liep opnieuw de woonkamer in, maar veel zei hij niet meer. Enkel dat hij zou vertrekken, en niet zou weten wanneer hij terug zou komen, maar dat hij wel terug zou komen. Hij verliet het huis en begon met stappen. Het was een eindje, maar hij zou er wel komen. Onderweg bedacht hij zich waarvoor het zou kunnen zijn. Wat had hij gedaan, wat hadden mensen van hem nodig? Echter kon hij geen goed antwoord bedenken op een van die vragen. Hij kon zich niet voorstellen wat hij te bieden had, hij kon zich niet voorstellen wat er zo erg zou zijn dat het niet gewoon met de post kon komen. Daar zou hij wel achter komen, en snel ook.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Terwijl Merlinth haar weg richting het stadhuis maakte, wandelde ze langs het huis van haar beste vriendin. Menselijke vriendin, Anne. Kort stopte ze. Wat als ze nooit meer terug zou keren? Wat als ze veroordeeld zou worden voor iets wat ze niet gedaan had? Het waren vragen die door haar hoofd spookte, maar ze moest ze los laten. Merlinth was braaf. Het was een eigenschap van de lichte tak van de Society. Energie halende uit de zon, helende krachten, witte magie. Ze had nooit onnodig haar magie gebruikt, en al helemaal niet in het bijzijn van mensen. Ze had niets fout gedaan. Eenmaal in het stadhuis liep ze naar balie drie, waar een steng kijkende vrouw zag. "Waar kan ik je mee helpen?" Vroeg de vrouw, en Merlinth haalde de vuurbrief uit haar rugzak. "Merlinth James voor de Society." zei ze op een zachte toon. De vrouw keek op, en haar ogen leken te glimmen. Het was een spreuk, om te zien of je echt was wie je was. "Juist juffrouw James." Ze schoof een keycard haar richting op vanaf de balie. "Kaart voor de lezer in de lift, en hij brengt je naar de hoofdstad." Merlinth pakte de kaart van de balie en zei met enorm veel twijfel: "Bedankt." Ze was wel eens eerder in de hoofdstad geweest. Voor het laatst toen ze 18 jaar geworden was. Voor elke 18 -jarige is een ceremonie waarbij je beëdigd wordt tot een volwassen magiër. Wat betekende dat je zelfstandig magie in de praktijk mocht brengen. Maar op audiëntie, was nog geen lid van de familie James geweest.

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Het duurde een tijdje voor hij aankwam bij het grote, nog al overweldigende gebouw. Het had een best zware architectuur langs de buitenkant. Kleine raampjes, veel te veel beelden en overbodige versieringen. Een donkere stenen muur aan de voorkant. Hij voelde zich nooit prettig als hij hier voorbij liep, al was hij nog maar enkele keren binnen geweest, en dan was dat telkens gewoon om iets te regelen of te gaan binnenbrengen. Nu zat het echter anders. Hij moest zijn vuurbrief gaan tonen en zou dan naar de hoofdstad gestuurd worden. Geen aangename plek om te zijn, daar was hij heel erg zeker van. Het was ook de plek waar lichte en donkere magie vaak tot botsing kwamen, aangezien alles samenkomt in de hoofdstad en dat nogal een puinhoop kan worden. Michael had zich voorgenomen om zich gewoon netjes te gedragen, geen ruzie te zoeken, zolang mensen hem met rust zouden laten dan. Michael kon zich bedwingen, maar hij zou zich ook niet laten doen, dat zou gewoonweg dom en laf zijn. Langzaam stapt hij het gebouw in. Hij wacht geduldig tot er gewenkt wordt dat het zijn beurt is om naar de balie te stappen. Direct toont hij zijn vuurbrief. Hij kon er maar zo snel mogelijk van af zijn. 'Een goede reis', hoort hij nog voor hij een pasje krijgt toegeschoven. Met een licht knikje vertrekt hij weer. Hij moet enkele gangen door voor hij bij de lift komt. Voorzichtig drukt hij op de knop, en bij het openen van de lift stopt hij het pasje gelijk in de gleuf die daarvoor voorzien is. Twijfelachtig wacht hij, en hij ademt nog enkele keren diep in en uit voor hij na een kort moment al in de hoofdstad aankwam. Zo snel ging dat.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
De lift galmde naar beneden. Merlinth moest haarzelf stevig vast houden aan de railing, en binnen een mum van tijd stopt de lift met het geluid van een belletje. De hoofdstad. De deuren schoven langzaam open, en er stond een wachter voor haar klaar. "Juffrouw James." zei ze vreemdeling, en Merlinth knikte. "Ik kom-" ze hoefde haar zin niet af te maken. "De Society heeft u opgeroepen. Volgt u mij." Natuurlijk, dacht ze zachtjes. Natuurlijk hadden ze haar al opgewacht en wisten ze dat zij zou komen. Niemand kwam zonder reden in de hoofdstad, laat staan bij de Society. Terwijl ze achter de vreemdeling aan liep, nam ze het heft in handen om rond te kijken. De hoofdstad deed haar altijd een beetje denken aan Rome. Oudere gebouwen, alles van steen, fonteinen. Het leek er best gezellig. Bloemen voor de ramen en wandelende vrouwen bedekte de gruwelijkheden die hier met tijd uitgevoerd werden. In de hoofdstad woonde politiek, aanhangers van enkel en alleen magiërs op deze wereld. Magiërs die het menselijke ras wilde verbannen. Gelukkig was daarvoor de Society, die zijn best deed de rust te bewaren. Het was een korte wandeling voordat Merlinth voor de deuren van de Society stond. Ze was nog nooit binnen geweest. De vreemdeling wees haar de deur aan te raken, en ze volgde zijn orders. Haar vinger raakte het paneel, en de gehele deur lichte op met haar vinger afdruk, waarna de deur opende. @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Het leek zo snel te gaan, toch moest er een hele afstand overbrugd worden. Michael keek op van zodra de liftdeur openging en natuurlijk stond daar al iemand op hem te wachten. Wat had hij nu verwacht, dat ze hem gezellig in zijn eentje zouden laten rondlopen? Natuurlijk niet. 'Michael, fijn dat je er bent. Laten we maar snel gaan', hoorde hij de vrouw zeggen. Michael knikte instemmend. Zo fijn vond hij het niet om hier te zijn, maar hij zou gewoon vriendelijk doen. Deze dame kon er ook niets aan doen dat hij hier nu was, zij had hem niets misdaan en hij zou het dan ook niet op haar afreageren. Een korte wandeling en Michael stond alvast voor het gebouw. Hij was ergens toch wel zenuwachtig en voelde zijn handen lichtjes plakken. 'Je kan naar binnen gaan hoor', zei de vrouw. Nog voor Michael wil antwoorden is ze alweer verdwenen, vreemd. Michael plaatst zijn hand tegen de deur. Een zwarte gloed vormt zich om het slot en de deur gaat open. Verbaasd blijft Michael naar de deur staren, waarna hij gewoon door naar binnen stapt en in een grote hal terecht komt. Er staan stoelen, keurig naast elkaar. Het leek wel op een soort wachtzaal. 'Gelieve plaats te nemen, ze komen u halen wanneer het tijd is', hoort hij door een microfoon. Michael knikte, al wist hij niet of iemand hem ook effectief zou kunnen zien. Het was meer voor zichzelf dat hij het deed, om voor zichzelf nog eens te bevestigen dat hij moest gaan zitten en wachten tot het zijn beurt was. Hij nam plaats op een van de stoelen en ging met zijn handen even door zijn haar heen. Zijn ademhaling wist hij rustig te houden, ondanks dat hij toch wel wat onrustig was. Wat kon hij verwachten? Het was allemaal zo onverwacht en onwerkelijk dit. Was het leven als magiër nog niet spannend genoeg, dan kwam dit er nog bij.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Bijna twijfelend stapte Merlinth naar binnen, en voordat ze volledig binnen stond keek ze nog even achterom naar de wachter. "Succes." zei de man, waarna hij zichzelf liet verdwijnen. Verdwijnen, jezelf naar een andere plek portalen. Het was één van de eerste spreuken die een jonge magiër leert. Enige valkuil van de spreuk was dat je alleen naar een plek kon portalen waar je al eens eerder geweest was, en het moest binnen dezelfde wereld liggen. Merlinth had haarzelf niet vanuit de menselijke wereld naar de hoofdstad kunnen laten reizen. "Gelieve plaats te nemen, ze komen u halen wanneer het tijd is." Merlinth schrok van de stem die door de hal heen galmde, en ze schrok bijna nog een tweede keer toen de deur achter haal sloot. Ze keek de hal in, en meteen viel de enige, andere persoon in de hele kamer haar op. Ze had wel iets willen zeggen, hem begroeten. Maar de donkere waas die van hem afkwam, liet Merlinth haar mond houden. Ze liep voorzichtig naar een stoel op een paar meter afstand van de jongen. Merlinth rustte haar beide handen op mijn schoot, en keek toch even kort in haar ooghoek naar de jongen. Donker, was het eerste wat bij haar opkwam. Het was een verschil in aura, tussen de twee takken magiërs. Bij een eerste ontmoeting met een onbekende was de eerste indruk of diegene lichte of donkere magie praktiseerde. Ze ademde diep in en richtte haar blik naar voren, naar de enige andere deur in de hele hal. Ze kon er niets aan doen dat de vragen door haar hoofd begonnen te spoken. Had hij ook een brief gehad? Zou zij straks apart van hem opgeroepen worden? Was het één grote misverstand? Het maakte haar gek, ze kon haar gedachten niet meer onder controle houden. Gelukkig was toen daar haar redding. De deur opende, en een oudere, grijze man stond daar. Met een brede glimlach. "Merlinth, Micheal, welkom bij de Society. Kom binnen." Ze slikte hoorbaar en een kleine rilling liep over haar rug. Het was hem. Hun heerser, gezagsvoerder, meester, superieure, hoe je hem ook wilde noemen. De baas der magiërs.

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij tikte lichtjes met zijn voet op de grond. Niet bewust, maar het was iets wat hij automatisch leek te doen als hij nerveus was, of op dit moment dan vooral nieuwsgierig. Hij wou gewoon dat het over was, het wachten. Het maakte hem niet uit wat er te wachten stond maar hij wou gewoon weten wat het was en hoe lang het zou duren voor hij gewoon weer naar huis kon. Hij hield ervan om het onbekende te verkennen en de grenzen op te zoeken, maar dit onbekende viel hem toch eerder heel erg tegen. Hij hield ervan om controle over dingen te hebben en dat leek hij hier niet te kunnen hebben. Hij keek op wanneer hij de deur hoorde opengaan en zag een jongedame de kamer inkomen. Ze zag er aanspreekbaar uit, maar wanneer hij de lichte gloed om haar ziet wendt hij zijn blik meteen af. Lichte magie, daar moest hij ver uit de buurt blijven. Zijn broers hadden hem gewaarschuwd voor hen. Zij die denken dat ze beter zijn omdat ze altijd het goede zouden doen. Michael was er toch wel van overtuigd dat niemand perfect goed was, en zo ook zij niet. Nochtans keken ze enorm op mensen van zijn kant neer. Alsof de donkere magie enkel maar voor slechte dingen zou zorgen, alsof zij als geen goede dingen konden doen en hun magie enkel misbruikten. Michael keek daar heel anders naar. Hij vond zijn magie een ware gave. Het gaf hem zoveel mogelijkheden. Het was niet alsof hij zijn krachten misbruikten zoals velen dat wel deden, zowel van de lichte als donkere magie kant. Ergens was hij benieuwd waarom zij hier moest zijn, wat iemand van die kant fout gedaan zou kunnen hebben om hier terecht te komen. Zijn twijfels werden al snel weggenomen, want de deur zwaait open, en Michael hoort al snel zijn naam, maar ook die van de jongedame naast hem. Merlinth dus. Hij twijfelt geen seconde en staat op van zijn stoel, waarna hij richting de man stapt. 'Welkom, ga maar naar binnen en neem plaats', hoort hij de man zeggen die zijn hand uitsteekt. Michael knikt en schudt zijn hand, waarna hij naar binnen stapt. 2 stoelen stonden er klaar voor een grote bureau, met aan de andere kant de lege stoel van de man. Michael stapt naar binnen, neemt plaats op een van de stoelen, en wacht. Zijn blik houdt hij strak voor zich.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Ze liet eerst de jongen, Michael opstaan waarna ze hem volgde. Ze schudde zijn hand en nam plaats op de stoel naar Michael. Heel even keek ze naar hem. Hij kwam haar niet bekend voor. Ze kende geen andere Michael. Misschien dat ze samen op de Magiërs-school in haar district gezeten hadden? Ze schatte hem wel in rond haar eigen leeftijd. Zou het iets daarmee te maken hebben gehad? Stop, zei ze tegen haarzelf. Ze zou binnen nu en een paar minuten vast antwoorden krijgen over deze verschrikkelijke situatie. De man nam plaats achter het bureau en vouwde zijn handen samen. Merlinth kruiste haar benen over elkaar en drukte haar rug stevig tegen de rugleuning van de stoel terwijl ze naar de man keek. "Jullie moeten vast geschrokken zijn, mijn excuses daarvoor. Maar ik heb een hele, bijzondere verzoek aan jullie." Ze hield haarzelf stil. "Maar, ik zal mijzelf eerst voorstellen. Alexander Albert, en hoe je mij verder wilt noemen mag jezelf weten. Bestuurder van de Society vind ik vaak wel passend." Zei hij lachend. Ze hield haar lippen op elkaar. "Nu, mijn verzoek. Ik wil donker en licht weer samen brengen. Ik geloof dat we als één tak sterker kunnen zijn als ooit. Maar dit kan ik niet zomaar bereiken, ik moet een plan hebben, bewijs. Bewijs hoe onze gemeenschap in tweeën in gesplitst. En jullie twee, mijn meest veelbelovend magiërs uit beide takken, gaan dat bewijs voor mij vinden en naar mij toe brengen."

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Michael liet zijn blik kort door de kamer glijden. Het was een net bureau. Erg groot, maar toch goed gevuld. Er stonden vooral veel kasten in met kaften, allemaal mooi geklasseerd en genummerd, keurig geplaatst. Dan stonden er nog zetels, een groot bureau, een scherm aan de muur, schilderijen. Michaels oog viel op een naambordje op het bureau. Alexander Albert. Die naam had hij vaker gehoord. De grote baas van de magiërs. Er werd vaak meer mee gespot dan wat anders. Voor de zwarte magiërs was hij een hypocriet figuur. Leek de lichte magiërs altijd als beter te bekijken en meer te steunen. Van de lichte kant had hij dan weer gehoord dat ze hem eerder een corrupt figuur vonden, die veel te veel probeerde profiteren van de lichte magie en het naar zijn hand probeerde zetten. Michael wist niet wat er van aan was allemaal, maar het gaf hem in ieder geval geen beter gevoel bij de situatie. Wat wou deze vent van hem hebben, en waarom had hij de vrouw naast hem daar ook bij betrokken? Een verzoek, zo begon het wat hij zei. Ondanks dat hij het voorstelde als een optie wist Michael dat hij niet echt een keuze zou hebben. Ze hadden hem niet zomaar die vuurbrief gestuurd. Dat staat gelijk aan iets wat opgelegd wordt, en is dus verre van een 'verzoek' zoals hij het zo mooi wou verwoorden. 'Dus wij moeten u het bewijs brengen van iets wat u zelf veroorzaakt heeft mee met alle hoge mannen hier in dit gebouw. Licht en donker zijn gescheiden door de geschiedenis, door mensen zoals u die druk uitgeoefend hebben op de beide en ze tegen elkaar heeft uitgespeeld. Hoe zouden wij u kunnen helpen bij het herstellen van een geschiedenis die al lang verknoeid is? En hoe zou ik u erop moeten vertrouwen dat u de donkere magiërs niet nog meer in een slecht licht zal brengen? Ik ben hier niet voor spelletjes', reageerde Michael serieus. Hij ging niet zomaar toezeggen op iets waar hij geen vertrouwen in had. Al zouden ze hem wat doen, hij ging geen vuile klusjes oplossen voor de staat die hem en zijn soortgenoten niet eens recht aan deed. Hij richtte zijn blik van de man naar de dame naast hem en vervolgens weer voor hem uit. 'U vraagt onze samenwerking, tussen licht en donker. Denkt u niet dat dat veel gevraagd is?'

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Merlinth wist niet hoe ze moest reageren, maar gelukkig was Michael voor haar. En tot haar eigen verbazing, kon ze hem geen ongelijk geven. Al had ze zelf Alexander Albert niet zo een uitbrander gegeven, maar hem weer ondervraagd. "Hoe verschillend wij ook zijn," begon Merlinth. "ben ik het met Michael eens. Voor wat ik mijzelf kan bedenken ben ik in geen enkel aspect zó bijzonder om zo'n klus te ondernemen." Ze keek naar Michael. Als hij zo bijzonder was, dan had de arrogantie van de donkere magie dat wel doen blijken. Alexander Albert schudde zijn hoofd, en Merlinth richtte haar blik terug op de man. Hij wees daar beide magiërs. "Jullie twee hebben meer gemeen dan wat jullie doen denken. Hart, ziel, magie. Jullie zijn geselecteerd uit een enorme groep jongeren met de gezochte potentie, maar enkel jullie sprongen erop uit. Dit is jullie lot. En ik begrijp dat het moeilijk is om te begrijpen, en wij ouderen hebben er inderdaad een zooitje van gemaakt in het verleden. Maar daarom hebben we jullie nodig. Voordat het te laat is." Voordat Merlinth kon reageren, wuifde Alexander Albert zijn hand en sprak een aantal woorden uit. Een armband verscheen om haar fragiele pols, en het straalde een donkere energie uit. Ze keek naar Michael, die hetzelfde droeg. Maar met stralende licht. "Om het bewijs te vinden, moeten jullie samenwerken, maar eerst zullen jullie elkaar moeten leren kennen. Hart, ziel, magie." Plots voelde Merlinth een traan over haar wang rollen, wetende dat haar lot niet meer in eigen handen was. Maar in dat van de Society, @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Michael richtte zijn blik op Merlinth. Ze gaf hem gelijk? Dat was in ieder geval een goed begin. Hij had nooit goede ervaringen gehad met de lichte magiërs. Die paar die hij kende hadden altijd voor problemen in zijn leven gezorgd. Altijd commentaar. Michael was geen lieverd. Hij speelde met mensen hun gevoelens voor zijn eigen vermaak, hij maakte er een zootje van in het openbaar leven waar zijn broers dan weer voor moesten opdraaien, hij versierde de dames overal waar hij kwam. Toch was hij ervan overtuigd dat hij zijn magie daar nooit in misbruikt had. Dat kon hij niet over zijn hart krijgen, daarvoor had hij zo zijn redenen maar daar sprak hij niet over. 'Oh dus wij zijn de gelukkigen uitverkorenen, het wordt alleen maar beter met de seconde. Wij zijn uitverkozen en hebben nu het geluk om jullie zooi te gaan oplossen', zei hij met een lichte lach. Niet omdat hij het grappig vond, integendeel. Hij vond het zo ironisch, de hele situatie en hij was ergens pisnijdig, al probeerde hij zich in te houden. Niet voor de man voor hem, maar voor de dame naast hem. Als ze echt zouden moeten samenwerken wou hij niet dat zij nu al een te verkeerd beeld van hem kreeg. Dat hij van de donkere kant kwam zou sowieso al voor problemen zorgen tegenover haar, en hij moest er niet nog meer problemen bij hebben. Michael schrikt op wanneer hij een knellend gevoel rond zijn pols voelt. Een band met lichte energie? Dit kon hij niet menen. Hij meende het dus, en het begon hier al. 'Dit kan je niet menen!', riep hij gefrustreerd en hij stond op van zijn stoel. Vol ongeloof keek hij naar de armband, maar richtte zijn blik al snel op Merlinth die duidelijk van slag was. Dat kon hij meer dan goed begrijpen. 'En wat nu, wat gaat er nu gebeuren?', vroeg hij. Als hij ergens aan moest beginnen wou hij tenminste weten waar hij aan toe was.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Merlinth's gedachten gingen langs haar familie. Haar ouders. Haar jongere broertje. Haar beste vriendin. De magiërs van haar district. Zou ze iedereen ooit nog zien? Ze dacht kort aan Cassian Red, die haar vorige week mee uit genomen had naar de bioscoop. Zou ze ooit, na hun gedeelde kus, hem nog kunnen vertellen dat ze graag met hem op nog een date zou gaan? Alles voelde als een slag in haar gezicht, en Merlinth moest haarzelf bij elkaar rapen om niet in elkaar te zakken. Er was geen ontkomen aan, dit was haar nieuwe lotsbestemming, hoe je het ook wend of keert. "Jullie reizen naar het jaar 1503, een jaar voordat de oorlog tussen de twee krachten begon. Zo kunnen jullie jezelf gaan mengen in de gemeenschap, elkaar krachten leren. Begrijp me niet verkeerd, maar toen des tijd waren wij magiërs afgebakend van de menselijke wereld. We leefden niet in harmonie. We leefden in één groot kasteel, genaamd de Society, met enkel en alleen magiërs. Ik zal jullie zo plaatsen dat jullie werkzaam zijn in het kasteel en om kunnen gaan met de hogere treden. Helers, ridders, literaire, noem maar iets op. Maar vergeet jullie doel niet: Verzamel bewijs over de ontstane oorlog." @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Michael kon niet geloven wat er aan het gebeuren was. Hij moest werkelijk vertrekken, en hij wist niet eens hoe lang het zou duren. Zijn broers, wie zou hen vertellen over wat er aan het gebeuren was? Zouden ze gewoon moeten wachten tot hij terugkwam zonder iets te weten? Hij wist dat hij hier vrede mee zou moeten nemen, dat hij sterk moest blijven hoe moeilijk dit ook was. Hij keek naar Merlinth en vervolgens weer naar de man die nog steeds strak op zijn stoel zat en hen beide leek te bekijken. 'En wanneer moeten we dan vertrekken? Krijgen we nog tijd om onze families in te lichten of hoe gaat het nu verder', zei hij. 'Jullie vertrekken onmiddellijk. Jullie worden naar de lift gebracht, en vanaf daar vertrekt jullie reis. Het zal een tijdje duren dus jullie gaan de kans hebben om elkaar te leren kennen voor jullie aankomen. Belangrijk, jullie zullen aankomen als nieuwe magiërs die gevaar leden buiten de muren. Pas jullie dus ook aan. Wij voorzien alles, het enige wat jullie moeten doen is samenwerken en informatie vergaren en doorspelen wanneer jullie terug zijn', zei hij. Het klonk zo simpel, maar hij wist dat dat niet het geval zou zijn. 'Het kasteel is ingelicht dat jullie zullen komen maar jullie identiteit is voor hen onbekend. Jullie zijn een koppel dat op het platteland leefde en wilt vluchten binnen de muren, dus alsjeblieft leer elkaar kennen en laat dit niet mislukken. We rekenen erop, dit is belangrijk', benadrukt hij. Vol ongeloof loopt Michael richting de deur. Hij moest hier weg, zo snel als mogelijk. Hij kon niet langer in 1 ruimte blijven met deze man, dan nog liever naar het kasteel. 'Dat was alle informatie, ik heb genoeg verteld denk ik. Nu is het aan jullie, succes', is het enige wat hij nog uitbrengt voor de deur waar Michael voorstaat opengaat en er al een man klaarstaat, klaar om hen naar de lift te begeleiden. 'Ik ken intussen de weg wel bedankt!', zegt Michael zwaar geïrriteerd waarna hij de kamer uitloopt. Hij was zo boos, op alles en iedereen op dit moment. Dit was niet eerlijk, dit konden ze gewoon echt niet maken.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Terwijl Michael de kamer uit stormde, stond Merlinth langzaam op en keek ze Alexander Albert diep in de ogen aan. Ze voelde een woede in haarzelf opkomen, iets wat ze een lange tijd geleden voor het laatst gevoeld had. "Wij zijn niet jullie marionetten. Als ik ook maar iets vind, wat jullie niet aanstaat, zal ik het ook zeker meenemen. Of het de Society gaat schaden of niet, het kan me niets schelen. Gezien jullie ons voor het leven getekend hebben." En voordat Alexander Albert kon reageren, liep Merlinth de kamer uit. De deuren sloten achter haar, en de man die haar al begeleid had volgde Merlinth. Waarschijnlijk zodat ze niet kon ontsnappen. Ze stapte naar buiten, in Michael's voetstappen. Ze rende zijn kant op, haalde hem in zodat ze recht voor hem stond. "Wacht even." Zei ze toen ze tot stilstand gekomen was. "Ik ben ook niet blij met dit idee. Met dit plan. Maar we ontkomen er niet aan. Dus we moeten samenwerken, per direct." Hoe moeilijk het ook is, wilde ze er nog aan toevoegen. Hoe erg we niet met elkaar op kunnen schieten. Hoe verschillend wij ook zijn. Licht en donker. Zwart en wit. Uit haar rugzak haalde papier en pen, en schreef er een boodschap op richting haar familie. Dat ze voor een tijd niet thuis zou komen. Dat ze niet wist of ze ooit thuis zou komen. Dat ze van het hield. Vervolgens gaf ze het kladblok aan Michael. "Schrijf een bericht. Wat je schrijft komt op het kladblok bij mij ouders thuis te staan, dan kunnen ze het bericht aan je familie doorgeven. Voordat de Society met een ander verhaal komt." Een uur geleden had ze een donkere magiër niet eens aangekeken, nu verleende ze hem een goede daad. Wat was goed, en wat was fout? Het was en bleef een onbeantwoorde vraag. @Mararosa

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld