Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG The dragonhunter and the dragonboy

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys:

"Het is oke, ik ben er aan gewend." zei ik met een glimlach als hij zich verontschuldigde. "Mischa zei precies het zelfde jaren geleden." lachte ik even en keek hem aan. Maar eenmaal in het lokaal konden we niet verder praten.
Het was eigenlijk nog een verassing dat hij naast mij kwam zitten, maar kon ik hem kwalijk nemen? Er waren amper plekjes over, maar ik merkte wel dat hij het niet echt prettig vond om bij het raam te zitten. Ik ging uiteindelijk bij het raam zelf zitten zodat hij bij het pad kon zitten.
Even schonk ik hem nog een glimlach "Ik hoop niet dat je in slaap valt." zei ik en pakte dan mijn schrift en een pen. De meester begon vervolgens te praten en ik nam enkele notities. Maar al snel begon ik te tekenen, vaak dwaalde ik af en begon dan te tekenen, voornamelijk draken tekende ik, of elven die ze bereden. Even zuchtte ik en draaide een plukje haar rond mijn vinger. Terwijl ik aan het tekenen was, dwaalde ik helemaal af met mijn gedachten en hoorde ik de meester amper praten. Nog nooit was ik zo ver afgedwaald met mijn gedachten, vaak kon ik de docent nog horen en antwoorden beantwoorden als die gevraagd werden, maar nu, nu dwaalde ik compleet van de wereld terwijl ik naar het papier onder mij keek en de pen er over heen gleed.
Natuurlijk kwam er een vraag aan mij gesteld, maar ik hoorde het niet. Door een schok die ik voelde, keek ik meteen omhoog en zag ik de docent naar mij kijken. "Ehhh." kon ik alleen uit brengen, meteen begon de klas te lachen en ik schudde mijn hoofd. "Sorry meneer, ik dwaalde enorm af geloof ik." zei ik en ging met mijn hand door mijn haar heen. "Sorry, het zal niet meer gebeuren." zei ik snel met een glimlach.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
De opmerking van Joys van het niet in slaap vallen, was niet bepaald voor niets. De man had een erg saaie stem. Een toonloze stem, alsof hij zich verveelde. HIer geen zin in had, waardoor hij andermans zin ook ontnam en je je zelf ook begon te vervelen. Het onderwerp wat hij besprak was ook zeker niet interessant en hielp er dus ook niet bij. Het was in elk geval niet interessant voor mij. Mijn vorige school had dit al met mij behandeld en daarom besloot ik ook verder te gaan werken. Dat scheelde mij thuis flink wat huiswerk. Rustig opende ik mijn boeken en begon met de opdrachten die op het bord stonden voor het huiswerk. Het waren niet erg veel opdrachten. slechts één klein hoofdstuk
Na een half uurtje heb ik dan ook alles af en begin wat in mijn schrift te tekenen, als ik zie wat Joys tekent. Draken en elven. Ik heb altijd zo'n hekel aan die elvenverhalen. Wij dragen geen elven op onze ruggen. Elven en draken zijn gezworen vijanden. Ze zijn nog erger dan drakenjagers. Toch laat ik niets merken en teken een auto in mijn schrift als de docent Joys een vraag stelt en ik merk dat ze niet oplet. Snel en onopvallend geef ik haar een zachte por in haar zij en gebaar met mijn pen naar de docent, maar het is al te laat en de klas begint om haar te lachen.
"Goed mevrouw, dan stel ik mijn vraag nogmaals. Kunt u ons vertellen hoe fotosynthese werkt en wat het precies inhoudt?" vraagt de docent en ik kijk haar aan.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Dit keer vertelde de docent het op een vervelende toon, maar goed, het moest eens gebeuren. Als hij dan vroeg of ik dat wilde vertellen. "Ja meneer." zei ik dan en stond op. De klas hoorde ik lachen, maar gaf er geen antwoord op, dan begon ik het uit te leggen. Na het vertellen, ging ik weer zitten en haalde diep adem. Het was een mazzel dat ik wat voor liep ik de boeken, anders stond ik nog meer voor schut. Snel keek ik even rond in de klas en zag enkele kwaad naar mij kijken. "Wees blij dat ik het nu vertel, want ik weet zeker dat van jullie niets weten." mompelde ik binnensmonds.
Mijn schouders haalde ik dan op en keek weer naar het schrift voor mij met de tekeningen. Iets voelde niet goed, meteen pakte ik de gum en begon alle Elven weg te gummen. Als die eindelijk weg waren, tekende ik een meisje die haar hand op de snuit van de draak heeft liggen, maar het gezicht tekende ik niet, waarom, dat wist ik niet.
"Mevrouw Paine,." hoorde ik dan en keek meteen op, klapte mijn schrift dicht. "Ja meneer?" zei ik, hij wenkte mij naar hem toe, meteen stond ik op en liep naar zijn bureau. Dan stond hij op en nam mij mee naar de hal.
"Ik weet niet hoe je het doet, maar je verbaast mij altijd weer. Overal weet je een antwoord op." zei hij. Rustig haalde ik mijn schouders op. "Ik werk graag voor uit meneer, dat is het." zei ik en glimlachte even. Hij knikte en dacht even na. "Ik kom hier later nog op." zei hij dan. Ik knikte en liep het lokaal weer binnen. De docent liep niet achter mij aan, wat ook niet veel uit maakte, want toen ik binnen stapte, was iedereen, zoals gewoonlijk, andere dingen aan het doen dan werken. Even haalde ik diep adem en liep terug naar mijn plek, maar voordat ik daar was, werd er enkele propjes papier naar mij toe gegooid.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Stil luisterde ik naar wat Joys vertelde over fotosyntese. Zo te merken had niemand verwacht dat ze het antwoord wist. Zelfs de leraar niet, aangezien ze in gedachten verzonken was. Ze was goed, dat moet ik toegeven. Toen ze vervolgens door de leraar uit de klas geroepen werd, beet ik even op mijn lip maar merkte dat het in de klas meteen feest was. Elke school was het zelfde. Als de kat (de leraar dus) van huis is, dansen de muizen op tafel. Papieren vliegtuigjes vlogen door het lokaal, gevolgd door propjes van diegene die geen vliegtuigjes konden vouwen. Luid gepraat klonk door de klas, gezamenlijk met gelach en verschillende muziekjes en zo te horen was iemand ook een horrorfilm op zijn mobiel aan het kijken. Een ijskoud gekrijs klonk in elk geval uit de mobiel. Een gekrijs dat je echt alleen maar hoorde tijdens een horrorfilm.
Niet veel later kwamen Joys en de leraar echter terug en werd Joys bekogeld met enkele propjes. Een propje bleef in haar haren hangen, terwijl ze bij me ging zitten en rustig haalde ik hem uit haar haar, waarna ik hem vanuit mijn plek in de papierbak aan de andere kant van het lokaal gooide. "Wat wilde de leraar van je?" vroeg ik zacht en keek haar even aan. De leraar zelf had moeite om de klas weer in bedwang te krijgen, de mobieltjes uit te laten gaan en de orde weer te herstellen. Iedereen zat net midden in een gesprek of in een goed nummer en wilde daar graag mee doorgaan. Toch wist de leraar na ongeveer vijf minuten de orde weer te herstellen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Nadat ik was gaan zitten, merkte ik dat Bolin wat uit mijn haar haalde en keek hem aan toen ik zijn gooibeweging zag richting de prullenbak. "Oh, of ik bijles wilde gaan geven, echt niet aan deze kleuters." zei ik zuchtend en schudde mijn hoofd. "Het is nog steeds een wonder dat ze allemaal slaagde vorig jaar." zei ik en keek weer even naar mijn tekening.
Ik besloot het maar zo te laten en sloeg de bladzijde om. Soms was het best vervelend als ik al zo ver voor lag en toch in de les moest komen. Waarom was er geen andere opdracht of iets in het OLC* waar ik rustig kon gaan zitten werken. Weer zuchtte ik en voelde mijn mobiel afgaan, dit keer was het geen sms/appje, maar werd ik letterlijk gebeld. Vaak als dat gebeurde moest ik echt komen, of was er iets niet goed. Meestal was het omdat er iets belangrijks werd gemeld door mijn grootouders. Ik stond uiteindelijk maar op en liep naar de docent toe, vroeg of ik naar de wc mocht. Helaas kon dat niet omdat het toch al bijna pauze was. Mijn grootouders zie ik nu al voor mij van alles roepen. Een rilling kwam over mijn rug heen en liep maar weer terug naar mijn plaats, ging zitten en ging even met mijn hand door mijn haar heen. Pakte toch mijn mobiel uit mijn zak en bekeek het berichtje wat er gelijk achter aan was gekomen. Dit had ik al verwacht, maar ik kon niet. Ik zag op school, dat vergaten ze gewoon te vaak.
Snel beantwoorden ik het berichtje dat ik niet kon komen want school, meteen een bericht er boven op dat ik nu meteen moest komen. Dit maal sloot ik mijn mobiel helemaal af en gooide die in mijn tas.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
En zo gingen de uren voorbij. De lessen waren saai en vervelend. De leraren hadden de leerlingen totaal niet in de hand en de uitleg was echt waardeloos. Nu snapte ik waarom het nieuws altijd zeurde over het feit dat er veel leerlingen spijbelden. Daar had je soms meer aan dan op school. Mijn vorige school was daarin toch wat strenger. In elk geval was de school nu uit en dat scheelde weer een hoop. Waar de meesten in de gangen op dit moment zaten te klagen over de bergen huiswerk die gemaakt moesten worden, was ik inmiddels al klaar. Ik kon me goed afsluiten van wat er om me heen gebeurde en maakte dan ook rustig mijn huiswerk tijdens de lessen, in plaats van de stoeien zoals de rest deed. Ik had ook nog geen vrienden gemaakt, dus iets anders kon ik ook niet echt doen.
Terwijl ik rustig door de gangen naar buiten toe liep, voelde ik opeens een arm op mijn schouder en keek geschrokken op.
"Niet zo schrikachtig zijn Bolin" lachtte een blonde jongen me met een grijns toe. Het was één van de jongens uit het pleeggezin waar ik gedumpt was. Zijn ouders waren niet dood, maar ook niet in staat om voor hun kinderen te zorgen. Grote schulden, alcoholisten, zijn vader was druksverslaafd en jaren geleden opgepakt voor kindermishandeling tot seksueel getinte handelingen met een ander kind. Ik wist er de verhalen niet echt van, maar dat kon me persoonlijk ook niet veel schelen.
"Sorry, ik had je niet verwacht Mike" zei ik en lachte even. "Hoe was school?" vroeg ik toen en Mike zuchtte.
"Saai, blij dat het voorbij is, bij jou"?" vroeg hij en ik knikte. "Het zelfde" zei ik en glimlachte terwijl we verder naar buiten liepen, het iets te heette zonnetje in.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys:

Eindelijk, school was over. Nu was het als een gek terug naar huis. Ik nam afscheid van Mischa en snelde het gebouw uit, door naar de bus. Deze had ik net gehaald en stapte ik, checkte in en ging zitten. Even haalde ik diep adem en startte mijn mobiel weer op. Het duurde even, maar al snel was die vol opgestart, zette het internet weer aan en voor ik het wist kreeg ik heel was appjes en ook gelijk gemiste oproepen. Gelukkig had ik het op stil staan anders zou de bus gek worden.
Nadat ik alles gelezen had, voelde ik de woede weer even in mij op komen, haalde diep adem en blies het weer uit. Ik moest mij niet al te kwaad maken, want dan wist ik precies wat er met mij zou gebeuren. Ik moest juist rustig blijven, zeker tot ik thuis was.
De rit leek lang te duren, en daarna moest ik nog over stappen ook. Ik woonde echt ver van de school af eigenlijk. Er was er één dichter bij, maar ik moest ver van ons huis af zitten, geen idee waarom.
Eindelijk was ik bij mijn overstap en stapte de bus uit, wachtte een paar minuten op de volgende bus en stapte daar in. meteen werd ik gebeld en nam op. "Ik ben onderweg." zei ik rustig, maar al snel kreeg ik een hele preek over mij heen. "Ik zit in de bus, dat komt later wel." zei ik en hing op. Hier had ik echt geen zin in.
De minuten trokken langzaam voorbij, maar kon eindelijk weer de bus uit. Bus ritten vond ik nooit zo prettig eigenlijk. Als ik buiten stond, haalde ik even diep adem en blies het uit, begon dan te lopen richting het pad wat richting mijn huis liep. Het was een hele wandeling, want we woonde redelijk diep het bos in. Soms wenste ik dat ik een fiets had om naar de bushalte te fietsen, maar dat lieten ze niet toe, straks zou die gesloten worden. Wat ik niet snapte, omdat hier zowat niemand kwam. Het was een wonder dat hier een bus stopte.
Tijdens de wandeling begon ik wat bij elkaar te denken om tegen mijn grootouders te zeggen, maar daar zou toch geen tijd voor komen.
Na de wandeling kwam ik thuis aan en stapte het huis binnen. "Ik ben thuis" riep ik, zette mijn tas neer op de grond en hing mijn jas op, schoenen uit en liep verder. Nu wachten op een preek.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
De vijf minuten terug reis naar het pleeghuis waren met Mike een flink stuk gezelliger dan alleen. Waarschijnlijk omdat we nu gewoon wat te praten hadden. De reden waarom ik vanmorgen niet net de rest ben meegegaan? Sommigen moesten later beginnen, terwijl anderen met vrienden hadden afgesproken om mee te rijden. Op die manier bleven er weinig over om mee naar school te lopen.
Eenmaal bij het huis pakte Mike de sleutel onder de bloempot naast het huis vandaan en liep ik snel naar binnen. De zon was gewoon te heet, ik haatte het. Ijsdraken konden dan misschien niet smelten, maar ben je ooit wel eens vanuit een koude kamer direct in de hitte gegaan? Zo voelde het elke keer voor ons. Het voelde gewoon niet prettig aan. De enige hitte waar we tegen konden was de vlammen van een draak. Hoewel die voor mensen honderd keer heter aan voelden dan normaal haardvuur, voelden wij er niets van. Misschien omdat het geen normaal vuur was? Omdat het onze kracht was? De kracht van de draken? Misschien, ik zou geen andere reden weten eigenlijk.
Eenmaal binnen ging Mike meteen door naar zijn kamer om aan zijn huiswerk te beginnen, een plan wat ik besloot te volgen. Hoe eerder het huiswerk af was, hoe eerder ik dingen voor mezelf kon doen tenslotte. Rustig liep ik naar mijn kamer op de tweede verdieping en pakte mijn boeken. Het meeste had ik inmiddels al op school gedaan, nog een paar opdrachten voor een paar vakken en dan was ik klaar.
Na ongeveer een half uur was ik klaar met mijn huiswerk en ruimde ik mijn boeken op. Genoeg gewerkt. Vooruit werken had toch niet heel erg veel zin. Toen mijn spullen opgeruimd waren, merkte ik dat Mike en ik nog steeds alleen thuis waren en daarom liep ik dus ook naar zijn kamer. “Als iemand me zoekt ben ik in het bos” zei ik tegen hem en Mike keek op. “Daar ben je wel vaak te vinden he?” vraagt hij grijnzend en ik knikte. “Jip” zei ik en liep rustig het huis uit, richting het bos.
Het bos waar ik heen ging lag eigenlijk vlak achter het huis, wat best makkelijk was. Als ik even rust nodig had, kon ik gewoon verdwijnen. In het midden van het bos was een mooie open plek, maar wel moeilijk te bereiken. Daar kon ik rustig mezelf zijn zonder dat mensen me stoorden. De kans was in elk geval erg klein dat iemand me zou storen. Het was bijna anderhalf uur lopen over hele grote boomwortels heen, tussen dicht opstaande bomen en zo ging het wel ff door.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Zoals ik al had verwacht had, werd ik naar beneden geroepen waar mijn grootouders waren. Toen ik binnen stapte kwam mijn grootmoeder op mij af en pakte mijn hand vast, trok mij zachtjes mee verder een andere ruimte in waar ik op een stoel werd gezet. Daar kwam het hoor, de preek. Ik bereiden mij er al op voor en wachtte geduldig af, maar op het moment dat ik verwachte dat ze zouden beginnen kwam er totaal iets anders. In het midden van de tafel ging wat er wat open en er kwam toen wat uit. Ik trok een wenkbrauw op en keek mijn grootouders één voor één aan.
"Wat is dit?" vroeg ik, mijn grootvader begon te glimlachen. "Dit mijn kind dit is de staf die jij krijgt." begon hij en ik bleef hem vragend aan kijken, geen preek dat ik te laat was of dat ik niet opnam? "Maar ik...", "Het is al goed liefje." zei mijn grootmoeder en ik keek haar aan. "Maar ik negeerde uw belletje en berichten." zei ik en sloeg mijn ogen neer. "Zoals ik al zei, het is al goed. We moeten niet zo streng meer voor je zijn, je bent volwassen genoeg om zelf te gaan leven." zei ze en ik liet mijn ogen dan weer naar de staf gaan. Voor ik het eigenlijk wist kwam de staf op mij af en bleef voor mij hangen. Voorzichtig stak ik mijn hand er naar uit en pakte het vast. Meteen voelde ik een krachtige energie door mij heen gaan en sloot mijn ogen. Het voelde heerlijk, maar ook weer niet zo fijn. Langzaam opende ik mijn ogen en keek ik naar mijn grootouders die voor mij stonden aan de andere kant van de tafel. Ik haalde diep adem en blies het uit. "Dank u." zei ik en boog kort. Beide knikte ze en begonnen nog wat dingen te vertellen wat belangrijk was. Ook kon ik de staf zo verkleinen dat ik het als een armband rond mijn pols kon dragen en aan mijn heup kon hangen als ik aan het jagen zou zijn. Dat was wel prettig eigenlijk.
Nadat ze alles gehad hadden, mocht ik de rest van de middag/avond vrij, maar moest wel op tijd terug zijn voor het eten. Meteen pakte ik mijn spullen en ging ik het bos in wat rondom het huis stond. Onze buren waren enkele kilometers verder op dus kon ik ongestoord oefenen met de staf om het te laten wennen en het een verlengstuk van mijn arm te maken. Terwijl ik niet veel later bezig was, merkte ik nog iets op aan de staf en bekeek het beter, als ik een soort knopje overhaalde veranderde de staf in een zwaard. "Wow." mompelde ik en slikte even. Ze gaven mij echt een wapen wat gevaarlijk was en verassingen had. Waarschijnlijk zouden er meer verassingen komen, maar dit was voor nu even goed. Voor nog zeker een half uur of meer, trainde ik er nog even mee tot het tijd was om te gaan eten. Rustig liep ik terug terwijl ik de staf tot een armband liet verkleinen. Dit was echt zo handig en deed de armband om. "Nog prachtig ook." lachte ik even en keek er naar. Maar toch moest er iets anders aan gedaan worden anders zou het te veel opvallen.
Eenmaal binnen, kon ik gelijk aanschuiven aan de tafel met het eten. "Ruikt heerlijk." zei ik en glimlachte. "Dat is mooi." zei mijn grootmoeder en keek mij nog even aan. "Ehmm grootmoeder, kan er misschien een aanpassing aan komen zodat het niet echt zo erg opvalt?" vroeg ik als ik mijn hand omhoog hielt en de armband/staf in zicht kwam. "Het is redelijk duidelijk dat dit niet echt een armband is." zei ik. "We kunnen kijken, maar eerst eten." zei mijn grootvader en ik knikte, we bidden nog even en begonnen te eten.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Snel klom ik over de boomwortels heen. Sommigen waren hoog gegroeid, aangezien de bomen erg dicht op elkaar stonden in dit deel van het bos en de wortels niet geen plek meer hadden in de grond, anderen waren omlaag gegroeid, waardoor andere wortels over hen heen begonnen te liggen. Voor sommige mensen zouden deze bossen er eng uit zien. Dit deel van het bos leek wel een beetje op een horrorfilm. Duisternis en schaduw om je heen. Zoveel bomen dat er vele verstop plekken waren voor de zo genaamde monsters die in het bos leefden, maar in werkelijkheid onschuldige hertjes, kraaien, konijntjes en eekhoorns waren. Elk geluid kon als je niet bekend was, of gewapend, je bang maken in dit deel van het bos. Gelukkig was ik flink wat gewend en maakte het mij niet zoveel uit. Ik voelde me best wel thuis in dit bos. Het bos was een plek waar ik alleen kon zijn, aangezien niet veel mensen hierheen durfden.
Na een tijdje kwam ik aan bij de open plek en veranderde in mijn drakenvorm. Grote vleugels kwamen vanuit mijn rug, maar ik leek tegelijkertijd wat kleiner te worden. In mijn geval was mijn drakenstaart zowat nog groter dan mijn eigen lichaam, wat er best grappig uit zag. Ik zuchtte zacht en klapte mijn vleugels een paar keer uit, voor ik al cirkelend langzaam omhoog begon te vliegen. Eerst een paar meter boven de grond, en al snel kwam ik boven de boomtoppen uit. Vanaf dat moment was ik wat schuwer. In het middel van het bos was je bijna niet te zien vanaf de straat en mijn ijs kleur zorgde voor redelijk wat bescherming, aangezien ik het zonlicht gewoon weerkaatste, maar alsnog. Je wist het maar nooit. Als iemand goed keek, zou hij of zij me nog altijd kunnen zien. Eenmaal boven de bomen vloog ik dan ook recht omhoog, naar de beschutting van de wolken en bleef daar een tijdje rondvliegen.
Na een tijdje rondgevlogen te hebben, landde ik voorzichtig weer op de open plek in het bos en veranderde terug in mijn menselijke vorm. ,Een lok van mijn haren streelde ik uit mijn gezicht, aangezien het in mijn ogen prikte en zuchtend liep ik weer terug naar de rand van het bos en huis. Eigenlijk had ik er geen zin in, maar het was bijna etenstijd en daarna zou ik maar vroeg naar bed gaan.
De volgende ochtend werd ik al vroeg wakker van de warme zon die in mijn gezicht scheen. Natuurlijk was ik weer eens vergeten om de gordijnen te sluiten en de zon kwam natuurlijk net aan mijn kant van het huis op. Super irritant en slecht getimed. Met een kreun kwam ik dan ook maar overeind, aangezien ik toch naar school moest. Of ik er zin in had? Echt niet, maar helaas moest ik wel. Het liefst zou ik de hele dag in mijn drakenvorm zijn en de hele dag vliegen, maar dat was iets wat niet mogelijk was. In elk geval niet zolang ik onder de menselijke leerplicht viel en niet mocht opvallen voor de jagers.
Met een zachte kreun liet ik me dan ook uit bed glijden en stond rustig in op om naar de badkamer te gaan. Een voordeel van vroeg opstaan was, dat je niet hoefde te wachten op de badkamer als je in een huis woonde met veel mensen. Mij werd het gevecht om de badkamer bespaard vandaag.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Na het eten was ik richting mijn kamer gegaan, daar was ik op mijn bed gaan zitten in kleermaker zit en bestudeerde het wapen wat ik had gekregen. Morgen als ik thuis zou komen na school ging mijn grootvader enkele veranderingen proberen te doen. Mijn hand liet ik er over heen gaan en glimlachte, maar deze verdween snel toen ik een vreemd gevoel voelde. Meteen keek ik recht voor mij uit, alsof ik in trans was. Mijn hoofd schudde ik en legde mijn hand er op. "Damn, wat was dat?" mompelde ik en sloot mijn ogen. Het voelde gewoon niet goed aan, alsof iets mij waarschuwde ergens voor. Dit gevoel probeerde ik weg te drukken, wat redelijk lukte en legde het wapen aan de kant, kleden mij om en kroop mijn bed in, hopelijk kon ik wat slaap krijgen. Wat gelukkig lukte, maar toch spookte er enkele beelden voor mijn ogen langs. Het was blauw, maar zo wazig dat ik het niet kon zien wat het nou echt was.

Ik schrok wakker van mijn wekker die af ging en sloeg deze uit. Een kreun kwam over mijn lippen, het was altijd zo vervelend als mijn wekker zo vroeg ging terwijl ik makkelijk nog even kon blijven liggen, maar mijn grootouders hadden altijd hun belangrijke ritueel waar ik bij moest zijn. Langzaam kwam ik overeind, wreef in mijn ogen en rekte mij uit. Een gaap kwam nog over mijn lippen. Rustig stond ik op en liep naar de badkamer waar ik de douche aan zette en er niet veel later onder stapte. Van een douche knapte ik altijd wel iets van op, maar niet altijd zoals nu. Nog slaperig stapte ik er onder uit en begon mijzelf af te drogen. Weer gaapte ik en trok schone kleding aan, mijn haar was nog steeds nat en droogde deze nog wat meer af voordat ik de föhn pakte en mijn haar droog föhnde. Liever had ik dit niet, maar mijn haar droogde altijd zo super langzaam, ook al liep ik in de volle zon. Daarna borstelde ik het en vlocht mijn haar in twee vlechten dit keer.
Gapend liep ik naar beneden en deed mijn nieuwe wapen/armband om. "Goede morgen lieverd." hoorde ik mijn grootmoeder zeggen. Oke dit was best eng, normaal deed ze dit nooit of het kwam omdat ik er nu officieel bij hoorde, of dat ik volwassen was? Nog een gaap liet ik ontsnappen en ging zitten. "Goede morgen grootmoeder." zei ik en glimlachte even. Het rook lekker in de keuken wat fijn wakker worden was. Mijn grootvader kwam niet veel later ook de keuken binnen en nam plaats aan de tafel. "Lieverd, ik kan het aanpassen." zei hij en hief zijn hand op. Nu al? Wel fijn eigenlijk. Ik deed dan mijn armband af en gaf het aan mijn grootvader. "Maar eerst eten." zei hij lachend. Oke dit was best eng hoe ze deden nu? Mijn schouders haalde ik op en wachtte rustig tot grootmoeder ook zat en enkele heerlijke broodjes neer zette op tafel. We bidden even en gingen daarna rustig eten. Na een tijdje gezeten te hebben, keek ik naar de klok en toen weer naar mijn grootouders. "Euhmm, moeten we niet?" vroeg ik en wees naar de klok. "Nee lieverd, dit keer niet." zei grootmoeder. "Maar het is toch een ritueel?" vroeg ik. "Ja lieverd, maar je bent volwassen en je hoeft niet mee te doen, je hebt alle kennis die je hebt gehad. Maar als je toch het wilt blijven doen dan mag dat, maar eerst eet je bord leeg dan gaan we beginnen." ik knikte toen mijn grootvader dat zei en glimlachte. Dit moest een droom zijn, het kon niet anders.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Rustig zette ik de douche op de koudste stand die er was. Een kleine 20 graden. Na mijn smaak mocht het nog wel een beetje kouder, maar ja. Het nadeel van deze badkamer was dat er een max zat aan het warme water, waardoor iedereen zo vroeg mogelijk wilde om het warme water te behouden. Een van de redenen dat ik ook koud water gebruikte. Ik had geen last van de kou, dus waarom zou ik anderen de warmte ontnemen? Daarbij was ik niet zo'n fan van warmte aangezien dat ijs deed smelten. Goed, ik was dan niet echt van ijs, maar het maakte het er niet prettiger op om warm te worden.
Eigenlijk bleef ik veel te lang in de douche, als het warm water was, waren de anderen nu vast niet blij met mij, maar ze wisten dat ik de voorkeur gaf aan koud water dus zouden ze vast niet veel zeuren. Alleen dat ze nu nog sneller moesten om op tijd op school te komen natuurlijk. Na me helemaal gewassen te hebben en afgedroogd glipte ik naar mijn slaapkamer en hoorde al snel de ruzie in de gang, om de badkamer. Even draaide ik met mijn ogen, maar grijnsde toen. Mensen, ruzie maken om de domste dingen. Het verbaasde me eigenlijk wel.
Rustig gooide ik mijn badjas op mijn bed en trok mijn kledingkast open, waar ik een ijsblauw shirt en een witte broek uitpakte. Rustig trok ik de kleding aan en trok vervolgens nog een stoer jasje boven mijn ijsblauwe shirt aan. In de spiegel die in mijn kamer stond, deed ik rustig mijn haar. Eigenlijk in elke slaapkamer stond wel een spiegel, zo hoefde je minder lang in de badkamer te zijn. De meiden konden hun make-up en haar in hun eigen kamer doen en zo kon de badkamer door een ander gebruikt worden.
Nadat ik mijn haar in model bracht, pakte ik rustig de boeken in die ik nodig had voor school en gooide mijn rugzak op mijn rug, om vervolgens naar beneden te gaan en te gaan ontbijten. Doordat ik zo vroeg was opgestaan, was er nog niemand aan tafel, maar dat maakte mij niet veel uit. Na het ontbijt nam ik afscheid en ging direct door naar school, met de smoes dat ik nog wat moest doen. Eigenlijk was dat niet waar, maar ik had geen zin in al die kwade gezichten aan tafel. De meesten hadden echt een ochtendhumeur helaas. Dan kon je beter vroeg op school zijn.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Na het eten ging ik meteen door naar mijn kamer, friste mijzelf op en trok andere kleding aan. Even keek ik naar de armband en glimlachte. Ik was nu een echte Hunter, geen leerling meer! Mijn hart sloeg weer even over, het voelde zo goed. Maar nu nu was het nog de vraag of het ooit nodig was. Hopelijk niet!
Nadat ik klaar was, ging ik naar beneden om mijn eten klaar te maken voor school. Dat gedaan, pakte ik mijn tas, stopte de spullen er in die ik nodig had en liep nog even snel naar beneden. Mijn grootouders waren wel bezig met hun ritueel, een glimlach kwam op mijn gezicht en liep weer naar boven. Dit keer wilde ik eens op tijd op school zijn. En niet hoeven te haasten. Het voelde eigenlijk wel even fijn om niet gedwongen dingen te doen. Met een grote glimlach, verliet ik het huis en snelde ik naar de bushalte. Daar was ik nu wel te vroeg, maar dat vond ik niet zo erg. De buitenlucht snoof ik goed op en glimlachte nog steeds. Ik stopte mijn oortje in en zette muziek op.
De bus kwam er al aan na een tijdje en stapte in, ging zitten en wachtte tot ik bij een paar haltes verder er weer uit moest om over te stappen naar de bus die vlak bij school stopte. Die overstap ook gehaald, zat ik nu in de bus richting school. Deze was wel korter dan de eerste, maar gelukkig was de overstap tijd prima. Nog steeds had ik een glimlach op mijn gezicht tot ik merkte dat de school, niet veel later, in zicht kwam. Drukte op het knopje dat de bus moest stoppen en stapte dan veel later ook niet uit.
Bij de bushalte bleef ik nog even staan waarna ik dan toch richting de school begon te lopen, tijd had ik zat, dat was echt fijn.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Terwijl ik rustig naar school loop, kijk ik rustig naar de hemel. Hoewel de zon al op is, is het nog steeds een beetje rood. Normale mensen zouden denken dat het gewoon wat langer rood bleef, dat het weinig te betekenen had, maar als je goed zag, zag je door de wolken een klein beetje vuur nog, wat weer kan wijzen op een vuurdraak die dor de hemel vliegt. Even bijt ik op mijn lip, maar schud dan mijn hoofd en loop weer rustig verder. Het maakt niet veel uit. In de lucht kan draak niets overkomen. Vliegtuigen zien ons op de 1 of andere manier niet en jagers kunnen niet bij ons als wij in de lucht zijn.
Ik besluit mijn gedachten er vanaf te zetten. Nu in de mensenwereld mag niemand weten dat ik aan zoiets denk. Als er iets mis was in de drakenwereld, zou ik het vast wel voelen. Rustig loop ik verder richting school en loop het schoolplein op, waarna ik rustig op een muurtje klim en wacht tot de bel, die helaas nog wel een tijdje op zichzelf laat wachten.
Rustig ga ik op het muurtje liggen en geniet van de ochtendzon die op mijn gezicht schijnt. In de ochtend is hij niet zo heet, maar de perfecte temperatuur.
Na ongeveer een uurtje gaat de bel en laat ik me zuchtend van het muurtje afvallen, waarna ik rustig de school binnen loop. Is het heel erg dat ik geen zin meer heb in school?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys:

De route naar school was rustig, zoals altijd. Ik stapte namelijk redelijk uit bij een halte waar zowat niemand opstapte. Ik had eens gelezen dat ze deze halte weg wilde halen, omdat het een omweg was. Gelukkig was deze gebleven, maar toch had ik zo'n vermoeden dat die toch weg zou gaan, en dan had ik een probleem.
Een zucht kwam even over mijn lippen en keek rond, al snel bleef mijn ogen op de lucht hangen wat prachtig rood was gekleurd. Mijn grootvader zei dat het een vuurdraak was die deze gloed achter liet, en dat die een keer alles plat zou branden. Zelf geloofde ik dat niet. Waarom ze zo negatief waren over de draken wist ik gewoon niet. Wat hadden ze verkeerd gedaan? Dat wisten ze niet precies meer, want het was al eeuwen geleden gebeurd en nog hadden ze een hekel aan elkaar. Weer zuchte ik even en zag de school al in zicht komen. Even glimlachte ik, maar deze verdween snel als ik een berichtje kreeg van mijn grootvader. /Je bent je lunch vergeten/, stond er in. Gelukkig, het was niet zo'n bericht zoals het altijd was, maar nu iets normaals. Hierdoor moest ik even lachen en schudde mijn hoofd. /Komt goed, heb geld bij me./ berichtte ik terug en stopte mijn mobiel weer in mijn zak.
Eenmaal op het plein van de school aangekomen, kreeg ik een rilling over mijn rug heen toen ik, niet dat ik wist dat hij daar lag, ergens lang liep. Even wreef ik over mijn armen en liep door richting de ingang van de school.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld