Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Betrayal

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het kon als een wonder beschouwd worden dat hijzelf zich niet langer in zijn droomwereld waagde, maar zich hechtte aan het realistische beeld voor zijn ogen. Een gewoonte overstappen was en bleef een vreemd idee. Hij had de gewenning om zich te snel af te laten leiden door zijn wanen en zich eerder te vermaken in een onwerkelijke omgeving, dan zich te focussen op wat zich er echt om hem heen afspeelde, iets waar hij nu echter geen moeite mee leek te hebben om dit te verbreken. Gekluisterd aan het nieuwe gedaante voor hem, kon hij niet anders dan zich interesseren in alle vragen die haar komst met zich meebrachten. Ze hield hem vast zonder enige duidelijke reden om Jack gerust te stellen. Hoe kon ze hem zo moeiteloos op een ander spoor zetten?
"You caught me on that one." Nonchalant grensde zijn lijf aan de zijmuur van de ruimte, waar hij zich nog altijd onaangeroerd opgesteld had. Geen stap werd verzet om zich te ontdoen van het meisje. Het laten merken dat hij zich aardig vermaakte, eiste nergens van hem om te maken dat hij wegkwam; zelfs haar kleine belediging kon daar geen verandering in brengen. "I'll take that as a compliment, Adoria," zei hij haar. Creativiteit vond hij een breed begrip. Dat ze geen stempel op hem kon drukken in dat opzicht, kon enkel betekenen dat hij anders was dan de rest van haar bekenden, of niet soms?
Haar uiterlijk stemde haar af vergeleken met de rest. Maakte dat het meisje compleet in het middelpunt stond met een stralend uitzicht, van top tot teen. Zij werd een van de aanwezigen waar hij juist zijn ogen amper van af zou kunnen houden. Hoe het met hem in dat opzicht zat was nooit echt een onderdeel van zijn zorgen geweest, maar met haar mededeling over zijn eigen verschijning kwam hij erachter dat ze hem meer dan eens bekeken had de afgelopen paar minuten. Hij grijnsde lichtjes. "For what it's worth, you ain't that bad yourself." Stilletjes toekijkend hoe ze een fles wijn erbij pakte, nam hij nog een slok van de whisky. Zijn afvragingen over waarom ze het uiteindelijk weer wegzette bleven ondanks alles binnen zijn hoofd. Tegen de tijd dat het in hem opkwam om het toch te vragen, drong de gegeven bijnaam bij hem binnen. De beker in zijn hand zakte als vanzelf weg van zijn lippen. "I'm not really into medieval nicknames, really. Jack's just fine."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
"Don't worry, precious. It makes you more unique than everyone else who claims to be on this awful feast and whose name is anything but Adoria,'' zei ze, geheel overtuigd van haar eigen woorden. gezien was ze het vlees en bloed van de vrije natuur, alsook een boze geest die onwetend schade aanrichtte wat betreft Moeder Natuur. Ze was dan wel in staat om sterfgevallen terug te draaien alsof organismen nooit eerder de dood hebben ondergaan, maar dat nam niet weg dat zijzelf nog levendig was. Zonder behulp van duistere krachten lag ze al bijna een eeuw lang weg te rotten onder verschillende lagen sedimenten die in de loop der jaren ontstaan zijn. Daarnaast had ze vrij weinig aan haar begifting, gezien onaangename gewaarwordingen haar positie innamen bij opwekkingen van nieuw leven. Enkel planten, kleine organismen met een kortstondige levensduur, konden tijdloos en kosteloos tot leven worden gewekt. Het overblijfsel, oftewel het dierenrijk, veroorzaakte diepe en omvangrijke littekens op haar rug. Tevens kon ze niet garanderen dat het creatuur in haar nieuwe leven goed functioneren kon, dus het gebeurde heel zelden dat ze haar gave gebruikte op mensen, evenals dieren.
Hij had onmiddellijk haar aandacht toen hij degene was die zijn 'charmes' in de strijd gooide, al was zijn opmerking niet 'straight to the point'. ''I've been trough many flirtation in life, but actions for the purpose of seducing human being myself with serious intentions rather than for amusement, .. Well, that's quite rare.'' Ze deed haar best om een serieuze houding aan te nemen, óók na haar uitspraak, maar haar plezier - mede veroorzaakt door hun conversatie - overwon en binnen een paar secondes maakte ze haar gelach van korte duur hoorbaar. Een glimlach bleef vertoond. ''Thank you, though. I appreciate it.'' De geur die oprees van uit het plastic, was ongelooflijk sterk. Ze nam dan ook niet aan dat hij zich vol dronk met wijn, maar met sterke alcohol. Het verbaasde haar enigszins, doch stelde ze geen vraag erover. Wat hem hiernaartoe bracht en hoe hij dacht over het 'gala' vond ze nog interessanter dan zijn voorkeuren qua drank.
Haar ene mondhoek krulde omhoog, zich geheel gefocust op zijn bewegingen en de verschillende blikken die hij op zijn gezicht liet verschijnen. ''Give me some more information about your identity and I'll call you Jack.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

"I'm just not diggin' the dancing en singing, that's all." Dat hij niet echt wist waar ze op doelde met haar woorden, bleef binnensmonds. Hij had simpelweg geen zin om ernaar te vragen en door te gaan over iets dat - volgens hem dan - anders niet erg boeiend was. Ieder mens was tenslotte uniek; ook hij nam hier deel aan sinds niemand dezelfde interesses en karaktereigenschappen zou tonen, in combinatie met zijn uiterlijk.Haar gelach gaf hem de kans om zijn enigszins vrolijke bui te vertonen. De oprechtheid waarmee het meisje haar glimlach deed ontstaan, maakte dat Jack zich dan toch op zijn gemak voelde. Ze had zijn blikken van de menigte afgehaald en, al dan misschien zonder werkelijke bedoelingen, hem beetje bij beetje laten genieten. Het toegeven was dan wel een andere zaak, ze maakte zijn avond met haar aanwezigheid ergens wel goed. De nuchtere manier van spreken vleide hem hoe dan ook meer dan het dronken gebrabbel van de andere meiden. "Sounds like you've got a lot of boyfriend trouble in your past," mompelde hij haar met genoegen toe. "But eh.., you're welcome." De speelse fonkeling in haar ogen ontweek hij met een wat strakker gelaat. Vanaf het moment dat ze haar interesse in hem weergaf door hem te vragen over zichzelf te vertellen, begaf ze zich op glad ijs. Het uitbrengen hoe hij in elkaar zat of iets kleins over zijn eigen verleden was ook voor Jack verboden terrein. Gegevens die ze, voor zover hij kon weten, voor jarenlang nog in haar hoofd rond had kunnen laten spoken zodra hij het bekend had gemaakt. Toch liet hij zijn uitstraling al snel verzwakken, zijn lippen stapvoets weer gevormd tot een glimlach. Haar bijzijn kwijtraken was een risico die hij voor nu wilde vermijden. De mysterie rondom haar plotselinge opkomst weerhield hem ervan weg te vluchten, zoals hij normaliter had gedaan als hij een kruisverhoor kon zien aankomen.
"Manipulation, just to get to know me.. You're one of those, huh?" Als vanzelf dronk hij nog wat uit de beker. Hij vond het ronduit vreemd dat ze zich zo op durfde te stellen, dat ze het aandurfde om naar hem te vragen, iets dat in zijn thuisplaats allesbehalve gewaardeerd werd. Het genot bleef echter dit keer wel achter. Lichtjes wist hij toch te grinniken, zijn hoofd enkele millimeters geschud uit vermaak. "Well, what do you want to know?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''I guess we have something in common after all,'' zei ze, al was het deels gelogen. Aanwezigheid van haar gezang, alsook dans werden zelden tentoongesteld op een jongerenfeest en dat terwijl ze meer dan zes uur in de week haar tijd spendeerde aan het muzikaal bezig zijn. Hoe men dronk en seksuele handelingen verrichte alsof het doodnormaal was om dat openbaar tentoon te stellen, was niets voor haar. Dat ze het taalgebruik van nu had overgenomen, was in haar optiek al erg genoeg. Vroeger waren stedelingen, met name mannen, veel beleefder dan nu. Het viel enigszins tegen hoe snel en negatief gedrag van men veranderen kon. Natuurlijk kwamen er ook positieve dingen bij kijken, zoals de decriminalisering van naaktheid en de criminalisering van polygamie, maar de twintigste eeuw bleef beter dan de eeuw waar ze nu in leefde.
''Trust me when I say I am no girlfriend material,'' sprak ze en vreemd genoeg kon ze niets anders dan haar eigen gelach laten galmen in het bijzijn van anderen. Het was bijna ironisch, doende alsof de waarheid haar niet deren kon. Evenwel nam haar gelach geleidelijk af toen ze terug op hem neerkeek. Ze was hem geen uitleg verschuldigd, maar een weerwoord op zijn stellingnames ging ze niet uit de weg. ''So, luckily, I haven't experienced any trouble with admirers.''
Zowel zijn glimlach als zijn nonchalante blik stond haar aan. Alleen zijn gelaatsexpressies en houdingen waren al genoeg om haar tot amuseren te zetten. Het stoorde haar dan ook niet toen hij opnieuw zijn gelaat strak trok en dat liet ze ook merken door het in stand houden van haar glimlach. Doch vond ze het betreurenswaardig dat hij het woord manipulatie betrok in zijn uitspraak. Wat was zijn definitie van dat ene begrip? ''Depends on how you see it. Manipulation isn't in my blood, but if I need to guide you to take my curiosity away by making you tell something about yourself.. Well, that's fine by me.'' Haar bescheiden irritatie was van korte duur, zoals gewoonlijk, en opnieuw haalde ze haar wenkbrauw op, gepaard gaande met kort gegrinnik.''I think it's absolutely adorable that you just don't know how to introduce yourself.''

''Tell me something about your hobbies and quantities.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De vergane zweem van verschillende geuren, onder andere drank, zweefde door de lucht. De afkomst van de vele gasten van het bal bleek nog voorspelbaarder te zijn dan eerder was gedacht. De zweetdruppels stonden op hun voorhoofd, het vochtig gemaakt op zowel hun huid als de omgeving zelf. Toch was er een gezelligheid te vinden die hen op de plek van het feest hield. Een gevoel dat hij niet had gedeeld als Adoria ergens anders was geweest, maar daarentegen vond zijn vermaak zich ook plaats zodra hij om zich heenkeek. Het had hem altijd al geïnteresseerd wat in anderen omging. Waarom ze deden zoals ze deden, wat hun gedachten hen vertelden onderwijl de zijne overuren draaiden. Zijn ogen weken voor een moment, van hoe korte duur het ook mocht zijn, af van het meisje voor hem om om zich heen te kunnen kijken.
"And why's that?" beantwoordde hij met een beetje afwezigheid haar zeggen over haarzelf. Het klonk in zekere zin ongeloofwaardig in zijn oren, hoe ze zo negatief over zichzelf deed. Tevens bezat iedereen wel een zwakte voor een andere persoon, of het toegegeven werd of niet. Aanstekelijk was haar lach wel geweest. Zijn weigeringen om weer te glimlachen gingen verloren zodra het klonk en hij volgde het zachtjes op; zijn kilte had plaats gemaakt voor een lach. "Yeah, lucky you. I can't exactly say the same." De behoefte om te vertellen over zijn ex bezat hij niet meer. Misschien was dat de reden dat Jack zichzelf de mond snoerde door wat drank naar binnen te werken en, met volle kracht, zijn denken van zijn vroegere vriendin afzette.
"You do want some information about me. Curious?" Haar plotselinge irritatie zette hem ietwat op een verkeerd spoor. Even dacht hij dat hij haar zojuist beledigd had, anderzijds zag hij het ergens aan voor een sarcastische reactie. Hoe het dan ook mocht zijn, vatte Jack het niet op zodat de schuld in zijn schoenen werd geschoven. Het was een reactie van niet meer dan een paar seconden; immers kon dat niet betekenen dat hij het ineens verpest had, of wel soms?
"I don't have many hobbies, but since you insist..," opperde hij schouderophalend. "Eh, well, I'm a car mechanic. Kind of, I'm more into motorcycles though. Dirt bikes and stuff. See, I'm not that interesting."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''I fall in love with bad guys, so my relationships don't last lost. Maybe I'll give you the full answer some day.'' Ze had inderdaad geen problemen met haar vorige minnaars, met name door haar behoedzaam- en tederheid, maar dat nam niet weg dat mensen van buitenaf hun relatie niet beïnvloeden kon. Het kwam vaker voor dat haar 'soort' het niet eens was met haar toenmalige relaties. Sindsdien nam ze hun meningen voor vanzelf- sprekendheid en ging ze geïnteresseerde mannen eerder uit de weg dan dat ze hen betrok in haar gecompliceerde manier van leven. Ze was niet egoïstisch, soort van ..
Ze had de durf om de schoolkoffie naar binnen te werken, maar net vooraleer ze het bekertje tegen haar lippen wilde zetten, showde ze opmerkbaar verbaasdheid. ''And why's that? 'Cause I don't believe your behaviour is the cause,'' zeize, geheel overtuigd van haarzelf. Hij dronk niet in teugen, maar zonder haar aanwezigheid zou het nog geen kwartier duren of zijn beker was al leeg alsof hij geen grenzen kende. Doch kon ze het nauwelijks voor zich zien dat zijn drang voor alcohol zijn relaties beïnvloedde, zo ook zijn gedrag en hele houding niet. Hij deed dan wel geheimzinnig - net zoals zijzelf -, maar hij had zeker geen kwaad in zich.
''Don't be so modest, motorcycle boy. I know you're hiding things which make you more interesting than everyone else in here. Do you really believe that I show interest in you, just because you're handsome? Think back and perhaps you're able to find out why I am here.'' Geringe hoeveelheden van het gemalen poeder in het meer dan warme water betraden traagzaam haar lichaam, onderwijl ze schaamteloos strak voor zicht uitkeek. Geen antwoord werd vrijgegeven, noch een duidelijke aanwijzing naar hun 'verwantschap' en doch was ze er zich van bewust dat ze te veel informatie had vrijgegeven. Het verleden was zwijgzaam en ook hij leek zijn eigen potentie niet te kennen. Als het voorlaatst gebeuren met opzet had plaatsgevonden, dan had ze dat al lang waargenomen wat betreft zijn hartslag, alsook zijn wisselende houding. Op niet mis te verstane wijze wist hij niets van het feit dat personen in staat zijn om zich te verplaatsen in hemzelf. Na een tijdje vestigde ze haar aandacht weer op hem, alsof het haar zwijgzaamheid van geen verandering bracht in hun conversatie. "You wanna go outside with me?''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"You're into the bad boys, redhead?" Een verraste reactie ging hij uit de weg, mede omdat het een standaard antwoord was van velen die er rondliepen. Het was een veel voorkomende zaak en zeker geen vreemd iets om uit te spreken of te laten merken. Een diepe zwakte die elke meid - naar zijn mening dan - wel bezat, noch het een raadsel was of zij ervoor uit zouden komen zoals Adoria dat leek te doen. Een grijns sierde zijn lippen in een ogenblik. Hij wist dat ze het niet meer ontkennen kon nu ze het eenmaal uitgesproken had; het plezierde hem enkel meer dat ze een gok deed over wat hem dan wel had aangezet om zich zo te gedragen. Simpelweg uit nieuwsgierigheid liet hij haar klanken toe en deed hij geen moeite om haar het zwijgen op te leggen. De verbazing waarmee ze begon te praten, amuseerde hem genoeg om het zo te laten voor wat het was. "Hm, well, it ended up like this anyway. She stayed, I left, end of story." Een bestemming als deze was niet geschikt geweest om haar te vertellen over hoe zijn relatie precies was geëindigd, makend dat hij voor de rest het onderwerp lichtelijk af begon te kappen. Het zou amper voorstelbaar zijn dat ze interesse zou tonen in zijn liefdesverleden, zeker op een avond als deze. De last was onnodig.
"You did walk towards me while not knowing who I was. Why else did you come?" merkte hij op, zijn grijns al ondeugend laten staan, desalniettemin hij zich na even weer stortte op het laatste beetje drank in de beker. In een jachtige beweging werd het achterover geslagen voor het in aanraking kwam met de kleine tafel, die zich nog geen paar meter van hem vandaan bevond. "Everyone hides things. Some are better left alone in the dark." In hoeverre geheimen aan bod zouden komen, vormde geen punt om uit te moeten leggen. Elk persoon had een verhaal dat beter af was om in zijn of haar hoofd te bewaren en te verduisteren. Details die zaken op zouden kunnen lossen waar anderen honderden vragen over stelden, maar geen antwoord op konden vinden. Wilde zij iets van hem weten dat Jack volgens het meisje 'verhulde', dan mocht ze lang wachten.
Haar voorstel werd met genoegen toegelaten. Met een kleine knik opperde hij om mee te gaan zoals zij het hem zo plotseling had uitgenodigd, waarop hij zichzelf na al die tijd dan toch afzette van de muur. "Fine by me," zei hij. "Though, I do want to know why you're so interested.. Is there something I don't know about?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''Not the kind you think I am into, no.''

Het laatste beetje in het plastic, rode bekertje dronk ze niet in één teug leeg. Geen dorst had ze meer en daarnaast vond ze het maar een aparte smaak hebben. Ze was allesbehalve een moeilijke drinker, maar als ze niet verplicht werd te drinken door normen en waarden, dan maakte ze daar ook gebruik van en liet ze het liever staan dan het geheel met tegenzin naar binnen te werken. Vandaar dat ze haar koffie weg zette, terwijl ze hem nog steeds in het oog hield. Geen woorden sprak ze verder uit, vooraleer ze onbeschaamd zijn hand in de hare nam en ze zonder zijn inspraak haar vingers met de zijne verstrengelde. Dat ze dondersgoed wist dat ze op dat moment laag-bij-de-gronds bezig was, weerhield haar niet van enig contact verbreking en mede door die factor liep ze stug door, opzoek naar de buitenwereld. Ze wilde niet alleen rust, maar ook stilte. Als zij daarvoor enkelen aan de kant moest duwen om zich weer comfortabel te voelen in een ruimte, dan zij dat zo. Dat heette geen egocentrisme, maar voor jezelf zorgen.
Nadat ze de eindeloos durende menigte in het schoolgebouw had gepasseerd, betrad ze dan eindelijk de vrije natuur waarna ze in een mum van tijd zijn hand weer liet zoals het was. Hoe de wind speelde met haar haren, hoe het daglicht vervaagde door de ondergang van de zon en hoe de geluiden van de natuur boven die van het feest uitkwamen, sprongen uit en lieten haar instinctief doen bedaren. Geen sterveling viel te bekennen op de verwaarloosde straten van Mystic Falls, noch tussen het steen en gras van Mystic Falls High School. Het waren alleen hij en zij en dat zette haar aan tot het ruchtbaar maken van haar komst en interesses. Gewoon zo, uit het niets, alsof het haar niet baten kon dat ze haar mond voorbijpraatte en er een mogelijkheid bestond dat ze voor verwarring zorgde. ''Do you believe in supernatural gifts? Because I think I am not the only one who posses one, perhaps even two of those talents.'' Uit voorzorg verplaatste ze zich, waardoor ze enkel zijn gezicht nog zag als ze rechtstreeks naar voren keek. In haar optiek was het van belang dat ze zijn gezicht bestuderen kon, en dan niet alleen de zijkant, wanneer nodig was. Haar glimlach van voorheen was verloren gegaan. Enkel een serieus gelaat bleef overeind staan. ''And don't lie to me. I can tell from miles away if someone betrays me.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een snelheid waarmee zij allebei naar buiten geloodst werden, hielp hen van de drukte in de zaal af. Niet langer hoefde Jack tegen de gestaltes van medestudenten aan te kijken, die zich van hun besef afhielpen met de alcohol precies zoals hij dat ook deed. De koude luchtstroom in het donkerte nam de plaats in van de heersende hitte in het gebouw; hetzelfde voor het geluid dat nu vervangen werd door slechts een windstille omgeving. Met het opletten kon hij de bladeren aan de bomen horen ritselen, al stond zijn aandacht niet in dat opzicht om het luid en duidelijk in zijn gehoor te kunnen weervinden. De handgreep die het meisje deed ontstaan met haar vingers, verstrengeld in de zijne, begaf zich pas volledig in zijn gedachten. Waarom besloot ze het te laten lijken alsof ze elkaar al langer dan de afgelopen paar minuten kenden?
De leegte betrad hij op haar aanwijzingen besluiteloos. Het geklaag over haar plotselinge intimiteit liet hij maar achter zich, maar daartegen stond het wel uit dat hij het ietwat vreemd vond. Besloten er niet langer echt meer bij na te denken, volgde hij haar passen tot een zeker punt waarop geen meter meer werd verstreken. Het voelde ergens wel fijn om haar hand in de zijne te voelen. Hij deed ertoe, het liet op zijn minst merken dat ze geen haat volle gevoelens had om boven water te brengen in zijn bijzijn. Althans, daar ging hij dan toch vanuit.
Geglimlach verging lichtjes voor een wat meer geconcentreerde blik. Haar belangstelling voor zijn geloof in het bovennatuurlijke kwam als onvermoed, zeker zodra het liegen erbij aan kwam zetten. Waar ze de zekerheid vandaan haalde om hem voor een leugenaar aan te zien, was ook voor hem onverklaarbaar. Bovendien, hoe kwam ze aan de informatie die ze nodig had om het hardop uit te spreken dat hij ook een van de bezetenen was van een zogenoemde 'gave'?
"What makes you think you know me that well?" Tegen die tijd was zijn arm alweer langs zijn zijde beland, zijn handen in zijn zakken gestopt nadat haar koude hand de zijne verlaten had. De kans voor het verdraaien van de waarheid zag hij niet meer als een optie. Niettemin zijn bedenkingen waarschijnlijk ook bij haar overgekomen waren, kon hij het nog steeds in zich opbrengen om haar aan te blijven kijken en het bedreigende gevoel opzij te zetten, want wie kon vaststellen dat ze het inderdaad had gevraagd voor haar eigen bestwil en achterliggende intenties?
"I don't call them talents. Never have," prevelde hij. "More like a gift from the devil. A curse or somethin', isn't it?" Opgetogenheid had geen bestaan in zijn opvattingen. Eerder schouderophalend dan met eergevoel vertelde hij erover, waarop een onbegrijpelijke frons volgde.

"But, why do you ask?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''As if!'' Uit verwondering toonde ze plezier in haar uitbarsting van gelach, onderwijl ze op een spottende wijze haar hand op haar borst neerlegde en het daar ook daadwerkelijk hield voor enkele seconden. ''I know I am good when it comes to figuring out things, but I never knew I was this good,'' lachte ze. Haar 'egocentrisme' en gelach verwaterde al snel bij het hernieuw afspelen van zijn vraag in haar eigen gedachtegang. Ongedeerd en geheel vrijwillig bracht ze leven in kleine organismes en hoewel zijzelf schade opliep tijdens het opwekken van een grotere creatie, waaronder de mens, was ze niet overtuigd van zijn idee wat betreft hun bovennatuurlijke gaven. Zij deed inzien dat niet alleen zij, maar ook anderen in staat waren om iets goeds uit hun gaven te halen zolang ze verstonden wat voor gevolgen ze hadden en wat voor nut ze daaruit konden halen. Het stond afgetekend dat hij alleen de slechte kanten van zijn 'talent' kon erkennen.
''No. No, it isn't. I mean, yeah, it comes with a price, but everything comes with a price. I know life too well to not know that by now.'' Bewust liet ze een stilte vallen. Een kortdurende rust waarin ze bijzinnen kwam door haarzelf de tijd te geven en waarin ze een andere houding aannam. Van een staande positie ging ze naar een zittende, zichzelf neergezet op één van de rotsen die buiten op het plein te vinden waren. De kracht van de wind duwde haar haren naar achteren, onderwijl regenspetters in slow motion de natuurgrond bezaaide. Het miezerde, maar desalniettemin trok ze zich niet terug uit de buitenwereld. Haar aandacht had ze compleet gevestigd op het bedenken van een antwoord op zijn vraag, zonder dat ze hem zou afschrikken.
''I am the one who can involuntarily see things through your eyes,'' murmelde ze, terwijl ze opnieuw weer op haar benen ging staan, gezien ze het niet prettig vond om hem niet in de ogen te kunnen kijken. Zeker niet nu, omdat ze wilde dat hij in de gaten kreeg dat haar woorden allesbehalve delen uitmaakten van leugens. ''I mean no harm to you, I swear it. This gift isn't just a part of the gift I was actually born with. It's completely different. I don't know how to control it, nor why I am connected with you and why all of this suddenly happens. We're pawns in a much bigger, darker game and I truly believe we need to figure this out before it's too late.''

''But I am truly sorry, because I know it hurts and I didn't mean to hurt you.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Voortekenen van zijn eigen neergeslagen mening waren vertoond op zijn gezicht, dat hij nu zo verborg door zich tot de schaduwen van een van de vele bomen te richten. Zijn lichaam stond nog naar Adoria maar, met de strakgetrokken gelaatsuitdrukking en doordringende kijk, viel al wel af te leiden dat Jack zelf erg anders dacht over de gaves. Een van de redenen die hem koppelden aan de duivel, zoals zijn geliefde vader het hem al meerdere keren tijdens hun gevechten had verteld. Het maakte hem onderdaan van vele anderen, ondergeschikt aan de normale mens die zichzelf beschouwde als rein en puur; hij vormde een van de uitzonderingen waar men niets van wilde weten.
"The price is indeed one of the many things, but it appears it's much bigger than just that," overtrof zijn stem zijn gedachten, luid op uitgesproken naar het meisje voor hem. "It makes you an outcast." Haar pogingen om van hem af te komen door te gaan zitten werden genegeerd. Al volgden hij haar bewegingen van tijd tot tijd vanuit zijn ooghoeken, viel er voor de rest weinig aan te doen dat hij zich schaamde. Schaamde voor wat hij dan toch was ofwel hoe hij werd geboren. Hoe het ertoe werd gedaan dat hij op een bovennatuurlijke wijze aan haar verbonden bleek te zijn, maakte dit uitzonderlijk erger. Bedolven onder frustratie sloeg hij zijn ogen uiteindelijk neer bij de veiligheid van de bodem onder zijn voeten. "That can't be." De zelfverzekerdheid in zijn uitspraak sprong uit en vertaalde zijn koppige denkwijze in woorden en letters, maar hierbij kwamen de twijfels ook kijken. Bedenkingen vlogen rond op een onvoorstelbaar tempo. Alsof het zuchten hem opluchting kon bieden, verliet de koude lucht zijn mond zachtjes en bedachtzaam. "Not out of nowhere. These things.. If it's something as big and deep as this one, it should've been there since the moment you were born.. right?"
Waargenomen dat ze zich weer staande bracht, vond zijn blik de hare. Om het zich voor te stellen hoezeer zij nu in zijn lijf, zijn leven, verwikkeld zat op momenten waarop zij beide machteloos waren.. was het wel mogelijk? Was zij met haar zogenaamde gave dan inderdaad de oorzaak geweest van zijn pijntoevallen die ochtend? Hij wist het zo nog niet.

"It doesn't make any sense."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''You don't believe me, do you?'' vroeg ze vol ongeloof, daaruit volgende een cynische lach die slechts twee secondes duurde. ''I am not the bad guy in here if that's what you're thinking. I am as much as a victim as you are.'' Nog steeds ontsteld van zijn eigen uitspraken, schudde ze zwakjes haar hoofd, onderwijl ze hem in de ogen bleef aankijken.''This entire world doesn't make any sense, but why do we care? We're outsiders, rejected from society. We aren't needed by the people who surround us, because the gift we were born with makes us unwanted.''De dwang om opnieuw zijn handen aan te raken, ging verloren tijdens het aanschouwen van zijn houding; zijn lichaamsdelen van de polsen tot het uiteinde der vingers zaten verscholen in het binnenste van zijn broekzakken. Het verwarde haar, desalniettemin diezelfde situatie enkel goede gevolgen met zich meebracht. Ze zag nu eindelijk in dat ze weer handtastelijk begon te worden en zeker nu wilde ze hem geen onaangenaam gevoel geven. Het was al erg genoeg dat ze überhaupt op hem inging op een manier waar de ironie van af spatte. Het was een uitspraak die uitgesproken werd zonder er eerst bij na te denken.
Uit schaamte wierp ze haar blik op haar hakken, die nauwelijks vertoonden werden doordat de stof van haar jurk de helft van haar schoeisel verborgen hield. Meerdere malen zuchtte ze, haast onhoorbaar, voordat ze weer recht in zijn ogen durfde te kijken met dit keer wél goede bedoelingen. ''I might be different from other human beings, but that doesn't mean I am cast out. The only reason why you're an outsider, is because you cast out yourself unknowingly and that's just not fair. You're worth to get to know better, because you're interesting and kind and beautiful. You just don't know it, yet.'' Haar wenkbrauwen trok ze op, evenwel haar schouders en langzaamaan deinsde ze ietwat achteruit. Geen zin meer had ze om nog verder in discussie te gaan, want om eerlijk te zijn, maakte zijn negativiteit haar onvoorstelbaar bedroefd.
''I don't own a cell phone, but if you wanna talk or just see me again, you can find me in the woods,'' waren haar laatste woorden vooraleer ze zich omdraaide en tegen de wind in van hem vandaan liep.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een lach weerspiegelde normaal gesproken een bui van positiviteit, een oprecht iets waar anderen enkel vrolijker van konden worden, maar hij dit keer door werd overdonderd sinds de hare klonk. Kort en toch doordringend genoeg voor Jack om zijn paranoia te voelen vergroten met de seconde. Hij zag niet in waarom ze precies aan het lachen was, sinds het een onderwerp was waar zelfs zijn vrienden amper wat van wisten, omdat naar zijn inzien het geen waarde had in hun gesprekken. "It isn't a matter of believe or which one of us has the role of the victim in here." Zijn hoofd kantelde hij een paar millimeters, haar schuin aangekeken met niets anders dan onbegrip om haar te tonen. "It's the strange ritual that gets to my head. If it wasn't something you were born with, then why appear now? Why not earlier and.." De bewijzen waarmee ze overrompeld werden en de pijn die hij geleden had waar zij blijkbaar weten van had, gaf hem genoeg redenen om het te overwegen voor de waarheid. Of het dan ook echt zo opgevat werd, konden zij beiden als heel anders beschouwen. Bedachtzaam nam hij zijn rechterhand uit zijn broekzak en wreef door zijn ogen. "I don't get why we got some sort of link, if what your sayin' is actually true."
Vermijden van ogen nam als een gewoonte vanzelf plaats. Precies hoe hij merkte dat zij de zijne uit de weg ging, wendde hij de zijne ook van haar weg. Alsof ze een tijdje nodig hadden voordat ze konden hervatten waar ze mee bezig waren. Een uitlag hadden ze tot onnodig geacht; lang genoeg hield het tafereel zich niet staande gezien het feit dat, na even, ze elkaar toch weer aankeken en wel zonder tegenwerkingen. Een speech die daarop volgde gaf hem de reden voor een glimlach. Hij had anders achter haar gezocht, denkende dat ze in zou gaan op de gave in plaats van hem te overtuigen van zichzelf, hoezeer het ook gedoemd was te mislukken. De waardering stond in lichte mate op zijn gezicht geschreven voor het compliment. "You'll know it eventually whether you're right about that. The only answer is to stick around, huh?"
Genoeg andere uitspraken lagen op het puntje van zijn tong, afwachtend op het moment waar zij haar geduld amper meer voor leek te bezitten. Een mededeling vol mysterie werd het eindpunt van hun gesprek. Sindsdien was het afgelopen met zijn gezelschap, hem achtergelaten met meer vragen dan gekregen antwoorden. Op haar stappen volgend bracht hij een zucht naar buiten.
Met het laatste dat uit zijn mond ontsnapte in schor gemompel, draaide hij zich van het weglopende gedaante af. "And there goes Cinderella.." Loom en allesbehalve van plan om zijn energie eruit te gooien, zette hij koers terug naar het bal, zijn kin laag gehouden en hem zo de mogelijkheid te geven de grond te bestuderen. Een sigaret stak hij schaamteloos op: het donker verlicht door een klein vlammetje dat even snel kwam als verdwenen was, evenals Adoria... Waar zou ze naar op weg zijn?

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Ze mocht dan geen blondine wezen, maar ze moest toegeven dat zijn gegeven bijnaam plezierig in de oren klonk. Doch trok ze zich niet terug. Ze bleef verderlopen richting de duisternis, alhoewel ze nu zwak glimlachte in plaats van geërgerd wegkeek naar de spookstraten. Het was haast onmogelijk om urenlang te piekeren over één gesprek of gebeurtenis. Als het aan haar lag, ging ze discussies en ruzies zo vaak mogelijk uit de weg, maar dat zorgde ervoor dat men haar als zwak ging beschouwen, omdat ze wegliep van dreigende situaties en ze pas terugkwam als de stand van zaken alweer vergeten was.
Met slome, maar sierlijke passen stak ze de straten over. De weg naar het bos was kort, maar het voelde aan alsof ze een weg moest afleggen die een eeuwigheid duurde. Haar gedachtegang speelde een spelletje met haar en even voelde ze zich schuldig dat haar boodschap zo impulsief en verkeerd overkwam. Ze had beter moeten nadenken, zoals ze normaal deed wanneer conversaties speelden met vertrouwen, maar op dat ene moment had ze een gebrek aan wijsheid en viel ze wederom in haar valkuil. Zo bleek maar weer dat niemand perfect was, gezien iedereen wel zo zijn of haar eigen slechte eigenschappen heeft.

Een cynische verschijning die uit een onverwachtse hoek gezwind en haast geruisloos opdook, wist haar op haar knieën te krijgen binnen een fractie van een seconde nadat de vertoning haar lichaam trof. Een speer doorboorde haar lichaam, achternagegaan door verbena; een specerij die haar aderen door branden liet vernietigen. Deeltjes van het kruid stroomden gedwongen via het bloed haar lichaam rond en de pijn werd langzamerhand maar zeker ondraagbaar. Haar stembanden werkten niet meer, alsof haar belangrijkste lichaamsdelen zojuist de dood onder ogen hebben mogen zien en óók bewegen ging maar moeilijk. Desalniettemin werd het niet gehouden op die ene pijl. Meerdere spietsten haar en al het verbena bij elkaar, was meer dan haar lichaam aankon en het duurde dan ook niet lang of ze zag zwart van duisternis en hoorde niets behalve de kortsluiting die plaatsvond in haar bovenkamer. Enkel een paar woorden kon ze nog door haar oren horen galmen; ''We're better off without you, goddess of weakness.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Uren waren al verstreken met het vertrek van zijn vrienden. Tijdenlang, sinds half zeven 's ochtends om precies te zijn, had hij zich weggehouden in de garage. Geen minuten had hij desondanks moeten tellen uit verveling of tegenzin als het ging om zijn bezigheden tijdens hun verdwijning Hij wist immers dat Seth zijn tijd nodig had voor een familiebezoek en die avond pas laat thuis zou komen, evenzeer Kieran zichzelf af wilde leiden met een de blondine van vannacht, naar hoe hij het had gemerkt bij de aankomst bij het appartement. Een reden waar Jack allesbehalve problemen mee had. Het was beter geweest nu hij een eigen gast mee had genomen naar hun thuis, wetende dat het gewonde meisje veel ophef zou kunnen veroorzaken als ze onaangekondigd opdaagde op de benedenverdieping. Bovendien was hij graag alleen, vermaakte zich prima met enkel wat muziek onderwijl hij zich focuste op de problemen waar de rest van zijn vrienden ofwel kennissen weinig tot geen aandacht en verstand voor bezaten. Wederom had een van hen tijdens een straatrace de motor om zeep geholpen. Compleet onverwachts wat het dan ook niet voor hem dat, nu het voertuig geen kans op starten meer overhad na deze actie uit trots, hij ervoor opdraaide om het ding weer te laten werken.
De ruimte werd ingenomen door het geluid van de vastlopende motor. Meerdere keren zaten zijn zwart aangedane vingertoppen langs de onderdelen te grijpen, zijn lichaam gebogen gehouden over de motorkap voor een zo goed mogelijk zicht. Tonen van de songs op de achtergrond vervaagden met elk beetje concentratie dat werd gefocust op de Jeep. Hij hoorde allang niet meer dat de rap zich op een aardig goed volume doorzette, naarmate hij meer verzonken was in zijn eigen bedenkingen. Mede frustratie gaf de doorslaggevende factor aan. Ondanks dat hij een belofte aan zichzelf had gemaakt om zich van de sigaretten af te houden, kon het aangestoken middel niet missen in zijn mondhoek tijdens zijn werkzaamheden. Ronduit gewenning vormde het.
"Bloody hell." Rook vloeide vanuit zijn mond alsof hij nog verscheidene keren meer vloekte door het complexe probleem. "What did you do to get it trashed this time.." Geen wonder werd het dat hij het haatte te kampen met dingen waar noch hij, noch een paar gereedschappen, een oplossing voor kon vinden. De tegenslag nam hij stilletjes daarbij op. Voor de zoveelste keer die ochtend nam hij het zich voor om het zweet van zijn gezicht te vegen met zijn met olie besmeurde t-shirt, een nieuwe steeksleutel te pakken en weer van vooraf aan te beginnen. Het tegen zichzelf praten was alleen een afleiding voor zijn gedachtengang geweest, een manier van omgaan met dingen die hij al sinds kind af aan had gekend. Onbeschaamd liet hij alles los wat hem dwarszat.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld