Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O' You can't run away from me

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Ach, ach, ze bleef maar huilen. Kort grinnikte hij weer even, alsof de boeien nu wel mee zouden geven. Hij schudde zijn hoofd en bekeek haar. Hoe ze trapte met haar benen en haar gejammer steeds luider werd. Het irriteerde en vermaakte hem tegelijkertijd. Zodra hij bij haar kwam om zijn sigaret uit te drukken, weerklonk er een schreeuw vanuit haar. Hij lachte even en drukte een kus in haar hals terwijl Riley wederom begon te huilen. Zou ze daar nou niet moe van worden? Rafaël keek haar vermoeid aan en kwam weer even overeind van het bed. Ze begon te happen naar lucht en hij fronste. Met zijn armen over elkaar keek hij toe terwijl het meisje begon te schreeuwen en hoesten. Het was duidelijk dat ze in de problemen zat, maar zonder medelijden liet hij haar nog even vechten voor haar adem.
Uiteindelijk kwam de jongeman op de grand van het bed zitten en liet haar wat overeind zitten. "Rustig..." De toon in zijn stem was omgeslagen. Hij ademde op een rustig tempo dat ze moest volgen en hief haar hoofd zodat ze hem aan moest kijken. "Kom op, doe met me mee," zei hij kalm en hij keek haar rustig aan. Natuurlijk mocht hij haar pijn doen zoveel hij wilde, maar ze moest wel blijven leven. Hij ademde weer diep in en uit tot Riley hem begon te volgen. Hij hoopte maar dat dit zou helpen. Hij had namelijk niet gerekend op iemand met en defect, dan moest hij soms ingrijpen zoals op deze manier en daar hield hij niet van. Gevangenen verdienden geen vriendelijkheid en hulp, het was dan ook spijtig dat hij haar dat wel moest bieden.
"Het is niet de bedoeling dat dit elke keer gaat gebeuren, als dat wel zo is dan ga ik weer even met mijn baas spreken en ik weet niet of dat zo leuk voor je afloopt," zei hij kalm zodra Riley weer iets rustiger was en zijn donkere ogen keken haar aan. "Dus als ik jou was, zou ik dingen maar leren ondergaan." Met die woorden stond hij op, hij had wel even een korte pauze verdiend voordat hij weer verder zou gaan.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Sterke armen trokken haar omhoog van het bed. Ze hoorde zijn stem vaag tot haar doordringen terwijl ze haar adem onder controle probeerde te krijgen. Ze keek naar hem en volgde zijn ademhaling. Rustig door de mond in, enkele tellen vasthouden en weer door de mond uit. Ze voelde zichzelf rustgier worden en even sloot ze haar ogen. Ze hoorde hem zeiken over het feit dat dit niet altijd kan gebeuren en een boos gevoel overspoelde haar lichaam. "Als jullie mij niet gevangen hadden genomen had je hier nooit mee te maken gehad, en ik heb normaal een puffer maar die hebben jullie met mijn tas afgepakt." Ze hoestte nogmaals en keek naar hem. "Bedankt voor je hulp, hé" Ze sloeg haar ogen naar en keek naar haar handen. Ze voelde zich gelukkig al wat beter maar deze gehele situatie was nog erg zat. Ze wist niet wat ze van plan waren met haar maar ze wist wel dat het vast niet goed zou zijn.
"Hoelang moet ik hier vast geketend liggen? vijf uur? twee dagen? weken of maanden?" Ze keek naar hem terwijl ze weer ging liggen. Rechtop zitten was niet echt comfortabel met de boeien om haar lichaam. "Vertel gewoon wat jullie willen en dan kan ik gaan." Ze keek naar het brandplekje op haar been en zuchtte diep. "En als je van plan bent om dat nog een keer te doen dan doe het maar alvast dan ben ik ervan af." Ze keek op bij het horen van de zware ijzeren kelderdeur. Ze zag meerdere mannen de kamer in stappen en ze keek ze stuk voor stuk angstig aan. Ze waren duidelijk erg groot en zagen er niet bepaald vriendelijk uit. "Zeg Rafaël, de baas zij dat het onze tijd was om te spelen met het sletje." Ze keek met grote ogen naar de dikke man. Zweetplekken zichtbaar in zijn shirt en liet haar nog net niet overgeven. "Ja, kom op Rafaël, jij hebt je plezier al gehad met haar." Ze keek naar Rafaël en snikte. "Laat ze dit alsjeblieft niet doen..."

Anoniem
Wereldberoemd

Duende schreef:
ik ben ongeduldig het is zo spannend, sorry voor de reactie though I'll delete this later

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Hij had haar geholpen en het gezeur begon alweer. Nog voor ze hem zelfs maar bedankt had. Met een geïrriteerde blik keek hij haar aan. Ze kon hem beter snel bedanken, anders zou hij haar de volgende keer sowieso laten liggen. Rafaël was opgestaan en bekeek haar nog even. "Totdat er bepaalde dingen geregeld zijn. Het ligt totaal aan je lieve broer." Hij kon de spot niet uit zijn stem weren. Voor zijn part lag ze hier nog heel lang vast, zodat hij nog erg lang plezier van haar kon hebben. "We hebben je broer verteld wat we willen. Wat we willen kan jij ons niet geven lieverd. Hoewel je mij natuurlijk wel kan geven wat ik wil." Even kon hij een grijns niet onderdrukken tot de deur open ging. De grijns verdween als sneeuw voor de zon.
Met een blik die vernauwde bekeek Rafaël de mannen die binnen kwamen. "Nee, zeg hem maar dat hij dan geen kapotte slet moet sturen. Ik heb niet eens tijd gehad om plezier met haar te hebben omdat ik dat longpatiëntje in leven moet houden. Dus flikker maar op met jullie tijd. Jullie horen het wel als ik klaar ben!" Het kwam er ruwer uit dan hij wilde en zodra hij het gesnik van Riley hoorde draaide hij zich om. "Wat denk je nou? Dat ik ze weg stuur en zelf niets doe? Reken daar maar niet op. Jij gaat voelen dat ik in je ben geweest en daarna kunnen zij zich uitleven op je. Dus kappen met dat gejammer." Hij haalde zijn mes tevoorschijn en keek haar aan. Hij was niet bang die te gebruiken, dat allerminst. Erna richtte hij zijn blik weer op de mopperende mannen die niet te leken willen gaan. "Weg nu, ik heb haar eerst en bovendien ben ik degene bij wie de baas haar heeft gebracht om te bewaken. Ik zeg wel wanneer jullie bij haar kunnen. Ik vertel je precies wanneer je bij haar naar binnen mag, wanneer dat stopt en wanneer je komt dus oprotten nu of jullie zullen dat ding helemaal niet meer kunnen gebruiken." Rafaël deed een dreigende stap naar voren. Zijn mes op een dreigende hoogte houden. Niet bij hun gezichten, nee zeker niet. De eerste die weigerde te luisteren zou het mes in zijn kruis krijgen en niet een klein beetje ook. Rafaël stond niet bekend om zijn loze dreigementen, dus langzaam werd de deurpost verlaten en kon hij de deur sluiten, maar niet voordat hij te horen kreeg dat hij op moest schieten.

Anoniem
Wereldberoemd

Duende schreef:
Ik ging expres wachten in de hoop een beetje door te kunnen lezen.... S A D

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Bang keek ze toe hoe Rafaël zijn mes trok. De dreigende toon waarop hij sprak bezorgde haar rillingen over haar lichaam. Waar was ze in beland... Ze hoorde amper wat Rafaël zei. Alles om haar heen leek haast een nachtmerrie. Ze wachtte op het moment dat ze zou ontwaken, maar dat moment kwam niet. Ze trok weer aan de boeien en zag hoe de mannen de kamer verlieten. Ze keek weer naar Rafaël die nog steeds het mes in zijn handen had. "Wat ga je met me doen?" Trillend galmde haar stem door de ruimte terwijl ze naar het glimmende mes keek. Ze slikte en beefde van angst. Hij zou het mes zo op haar kunnen gebruiken en het beangstigde haar.
Vermoeidheid en andere kwaaltjes begonnen toe te nemen. Haar mag rammelde en het was ook al even geleden sinds haar laatste maaltijd. Een golf van misselijkheid overspoelde haar door het feit dat ze niks at. Ze moest ook nodig naar de wc. Ze liet het getrek aan de boeien maar zitten en legde haar armen neer op het bed. Ze voelde haar oogleden steeds zwaarder worden maar ze mocht niet in slaap vallen. Ze wilde zichzelf in de gaten kunnen houden. Ze zuchtte diep en gaapte. "Ik heb honger en ik moet plassen." mompelde ze zacht terwijl ze naar hem bleef kijken. "Laat me alsjeblieft naar de wc." Ze merkte dat haar aandrang steeds groter werd en ze hoopte niet dat hij haar zou laten liggen. Ze draaide haar hoofd van hem weg en staarde naar het plafond. Ze volgde met haar ogen het patroon terwijl ze steeds meer moeite kreeg om haar ogen op en te houden. Ze moest en zou wakker blijven. Ze schudde even met haar hoofd om zichzelf wakker te houden waarna ze naar de muur staarde.

Anoniem
Wereldberoemd

Duende schreef:
joee eindelijk weer jullie killen mij echt

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Kon dat irritante wijf nou nooit ophouden met haar gezeur? Het leek wel alsof ze van het ene probleem in het andere viel. "Je hebt wel veel hè? Beter zorg je dat je ook maar snel wat zin hebt in andere dingen, anders krijg je helemaal niets te eten. Je hebt je nog helemaal niet gedragen alsof je eten verdient." Dat ze naar de wc moest was echter een ander verhaal. Hij had weinig zin om straks dat bed te moeten verschonen omdat zij zich niet in kon houden. Haar naar de wc laten gaan was dan ook puur eigenbelang. Wie wilde er nou in de stank van een ander staan? Als zijn taak klaar was geweest had hij haar in ieder geval niet laten gaan. "Als je maar zorgt dat je je gedraagt." Siste hij en terwijl hij de boeien los maakte hield hij haar goed in de gaten. Rafaël trok de jonge en duidelijk slaperige vrouw erna overeind om haar met zich mee te nemen naar een toilet dat net buiten haar cel was. Hij opende de deur en duwde haar naar binnen. "En opschieten!" Waren de woorden waarmee hij de deur sloot. Hij had geen zin dat eeuwigdurende gezeik, letterlijk. Hijzelf bleef bij de deur staan wachten. Het zou hem zeker niet gebeuren dat hij even niet op zou letten en ze ook maar een paar meter weg zou komen.
Hij speelde met zijn mes en keek naar het kamertje dat hij goed kon zien. Dat zou de komende tijd haar huis zijn en niets anders. Ze moest er maar aan wennen en in plaats van zo zeuren kon ze dankbaar zijn dat hij zo goed voor haar zorgde. Hij had haar nog nauwelijks iets aan gedaan. Als hij het had gewild was ze al helemaal gebroken. Een sadistische grijns bleef hangen rond zijn lippen. Misschien kon hij daar wel eens mee beginnen. Het was niet alsof ze veel betere dingen te doen had. Rafaël bonkte even op de deur. "He schat, ben je al klaar?" Hij had weinig geduld met Riley.

Anoniem
Wereldberoemd

Duende schreef:
hi

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De boeien werden van haar polsen en enkels verwijderd en vrijwel meteen wreef ze over haar pijnlijke polsen heen. Ze zag de afdrukken van de boeien duidelijk aanwezig. Een brandend gevoel streek neer over de rode afdruk terwijl ze diep zuchtte. Ze was helemaal klaar met die boeien. Ze zou zelfs zonder boeien blijven liggen maar dat kon ze hoog en laag schreeuwen. Ze zouden haar toch niet geloven. Ze voelde hoe hij haar meenam naar de toiletten. Met moeite wist ze zijn snelle passen bij te houden. Haar lichaam schreeuwde zowat tegen haar om te stoppen. Alles deed pijn en haar lichaam was gewoonweg op. Ze had slaap nodig, maar ze durfde geen oog dicht te doen in die kelder.
Zijn woorden galmde door haar hoofd terwijl ze naar binnen geduwd werd. De deur werd gesloten en zuchtend liep ze naar de wc toe. Ze trok haar jurkje op en liet haar slipje zakken waarna ze plaats nam op de wc. Ze wreef door haar ogen en gaapte waarna ze wat wc papier pakte. Niet veel later stond ze op om haar slipje weer omhoog te trekken en haar jurk te laten zakken. Ze trok de wc door en liep naar de wasbak. Ze zette de kraan aan en liet haar polsen onder het koude water zakken. Ze beet hard op haar lip terwijl de tranen in haar ogen sprongen. Haar huid was gevoelig en deed enorm veel pijn. Haar handen trilde terwijl ze haar polsen met moeite onder het water hield. Het koelde haar polsen zeker af maar het deed ook pijn. Ze trok haar polsen enkele tellen later terug en boog voorover naar de kraan. Ze zette opende haar mond en dronk wat water. Ze draaide de kraan dicht en veegde haar mond af met haar handpalm waarna ze op keek bij het horen van Rafaël’s stem. Ze beet op haar lip en liep naar de deur toe waarna ze de deurklink vast pakte en deze omlaag duwde. Ze stapte de badkamer uit en keek naar beneden terwijl ze wachtte tot Rafaël haar weer mee zou slepen naar haar kamer. “Dankjewel..” mompelde ze zacht terwijl ze naar haar voeten bleef staren.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld