orpg ♠ What if hate becomes love? - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

orpg ♠ What if hate becomes love?

Anoniem
YouTube-ster

NPC schreef:
Rhys

Al was Rhys verbaasd en tegen het feit dat hij een kamer moest delen met Dawn, gedroeg hij zich kalm en onverschillig. "He joh, waarom maak je er zoveel druk om? Je slaapt tenslotte met de populairste jongen van heel de school, je zou vereerd moeten voelen." Lachte hij terwijl hij zijn rugzak over zijn schouders gooide, "Wees maar beter braaf." voegde hij eraan toe voordat hij de begeleider volgde naar hun kamertje voor zijn tweeën. "Nou, dit is jullie kamer dan. Ik veronderstel dat jullie de regels kennen aangezien jullie al oud genoeg zijn. Je rookt niet in de kamer, drinkt niet, verder gebeurt er ook geen seksuele handelingen. Maar dat verwacht ik ook niet van jullie twee, dus dat komt wel goed hé?" zei de begeleider enthousiast terwijl hij zijn beiden handen tegen elkaar klopten. "Ga alvast maar even rusten, over een halfuur kom je naar de zaal om te verzamelen." Knikte hij en deed de deur van de kamer achter hem dicht. Eindelijk was het tijd, tijd voor de twee personen die totaal niet met elkaar overweg konden, samen in een kamer te zetten voor een weekje of twee. Rhys ging op zijn bed zitten en leunde zijn ellenboog tegen zijn schoot. "Dus." Begon hij, " Je hebt het begrepen. Ik ben de man hier, ik doe wat ik wil en wanneer ik wil in de kamer. Als ik zing en naakt rond dans, doe ik dat zonder er commentaar op te krijgen of verstoord te worden." Hij wees met zijn wijsvinger naar de deur en zwierde 180graden rechts naar de andere kant van de kamer en mompelde, "tot daar, dit is mijn kant, en daar de uwe. Je komt maar beter niet voorbij de lijn." De jongeman keek Dawn aan zonder weg te kijken en wachtte totdat zij antwoorde en er mee eens was. "Trouwens liefje, vanavond komt er bezoek voor mij. Een wijf of drietal." zei hij lauwhartig en trok zijn schouders op, "Je weet wel wat er gaat gebeuren, ga maar beter ergens anders slapen bij je vriendinnen.. Tenzij" Rhys stond op van de bed, nam een paar stappen dichter naar Dawn toe en legde zijn arm rond haar taille zodat hij haar naar zich kon trekken. Hun lichamen waren tegen elkaar geplakt terwijl hun gezichten 5cm ver van elkaar gehouden werd. "Tenzij je mee wilt doen natuurlijk." plaagde hij en gooide zijn handen in de lucht, naast zijn hoofd toen hij dacht dat Dawn hem ging aanvallen. "Hé hé, ik grapte maar, je moet het niet zo serieus nemen hoor en trouwens, je moet je nog verontschuldigen voor wat je tegen me had gezegd in de bus."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dawn begraafde haar gezicht in haar handen en raakte alleen maar meer geïrriteerd de langer ze naar Rhys luisterde. Vereerd moeten voelen? Was hij wel goed in zijn hoofd. Hoe kon iemand zo'n groot ego hebben. Maar Dawn had er niet de tijd en energie voor om er op in te gaan, ze was nog steeds bezigrt het verweken van de feit dat ze de komende tijd met Rhys in 1 kamer zou leven. De meer ze er over dacht, des te erger ze het vond en de opmerking die hij maakte zorgde er niet echt voor dat het beter werd. Dawn tilde haar gezicht op toen ze hoorde dat er een begeleider binnen kwam, ze luisterde wel naar de regels maar die gingen een beetje het ene oor in en het andere oor uit. In haar hoofd was ze nog maar als te druk bezig met het bedenken hoe ze de komende tijd zou gaan overleven. Dawn keek de begeleider na toen die weg liep en de deur achter zich dicht deed. Ze staarde nog even naar de dichte deur maar haar focus ging naar Rhys toen hij begon met praten. Ze had hier nu echt geen zin in maar ze wist dat het geen zin had om dat tegen hem te zeggen. Alsof hem dat wat uitmaakte of Dawn hier wel of geen zin in had. Dawn begon hem geïrriteerd aan te staren de meer hij aan het praten was. Dacht hij nou echt dat hij zomaar de regels mocht gaan beslissen en zomaar mocht gaan doen waar hij maar zin in had. "Doe normaal man.." Mompelde Dawn terwijl ze met haar ogen rolde. "Als jij hier naakt rond gaat lopen dan ga ik daar echt wel wat van zeggen." Voegde ze nog droog toe, ze hoefte hem echt niet zonder kleren te zien, ze vond het al erg genoeg om hem zo aan te moeten kijken.
Dawn deed begon zachtjes kotsgeluiden te maken terwijl Rhys vertelde over zijn plannen van vanavond. Alsof dat echt zou gaan gebeuren, ze kon moeilijk ergens anders slapen dus als Rhys wat van plan was dan moest hij maar naar hun kamer. Ze schrok nogal toen Rhys haar ineens bij haar taille naar hem toe trok. Net toen Dawn hem van haar af wou duwen liet hij haar al los. "Verontschuldigen? Voor wat?" Vroeg Dawn met een opgetrokken wenkbrauw. Ze kon niet geloven wat ze hoorde, zij was degene die haar excuses aan moest gaan bieden? Wou hij ook nog dat ze op haar knieën moet gaan. "Wat dacht je er van dat jij eens sorry zou zeggen.. voor me ten eerste, me al meteen lastig vallen in de bus en tegen me stoel trappen, daarna ten tweede, zomaar mij persoonlijke schrift pakken, oh en natuurlijk ten derde me zomaar ineens fysiek aanvallen.. moet ik nog door gaan? Want ik kan nog wel even hoor!" Zei ze met een duidelijk geïrriteerde toon in haar stem. Alsof hij zo perfect was en braaf was, maar dat zag hij natuurlijk niet in. In zijn hoofd was hij waarschijnlijk de perfecte persoon en hij had ook geen reden om wat anders te geloven. Al zijn zogenaamde vrienden deden gewoon alsof hij zo perfect was om dichter bij het geld te komen. Dus Rhys hoorde nooit van iemand dat hij misschien eens anders moest gaan gedragen. Dawn ging weer op haar bed zitten en keek Rhys even aan maar staarde daarna naar haar eigen handen. "Ik weet niet wat het is waarvoor je wil dat ik sorry zeg maar ik kan je alvast uit je leiden verlossen, je gaat echt geen sorry van mij krijgen.." Mompelde ze er nog achteraan terwijl ze naar haar eigen handen bleef staren. Ze keek even naar haar koffers, ze had absoluut geen zin om die uit te pakken. Ze zou ze gewoon onder haar bed schuiven en dan als ze er iets uit moest halen zou ze dat doen maar om nou alle kleding netjes op te ruimen, daar had ze nu gewoon de energie niet voor.

Anoniem
YouTube-ster

NPC schreef:
Rhys

Rhys sprong terug op zijn bed neer en haalde zijn gsm erbij terwijl Dawn tegen hem zat te spreken. De woorden die hij te horen kreeg verwerkte hij in zijn brein, en ja, waarom was hij zo anders tegen Dawn dan tegen de andere meisjes? Wat was er zo speciaal aan haar dat Rhys aantrok en aandacht aan gaf? Rhys legde zijn hoofd tegen zijn hand en met zijn ellenboog gesteund op zijn bed, "Lastigvallen?" Zei Rhys verbaasd en plaatste zijn vingers voor zijn mond, "Oh nee toch." vervolledigde hij zijn zin met een sarcastisch toontje. Rhys wist sinds het begin dat Dawn hem niet mocht maar had totaal niet verwacht dat ze geen enkele kant van Rhys zou accepteren, het enigste wat zij voor hem voelde was blijkbaar niets meer dan haat en afschuw. In tegenstelling tot Dawn was Rhys anders, hij beschouwde haar niet als een vijand noch als een vriend. In Rhys ogen was Dawn net als een weeshondje die hij gevonden had op straat dat niet bang was om te bijten, hoe je haar ook verzorgde, met liefde of zonder enig benul. Rhys richtte zijn ogen op Dawn en liet een zucht over zijn onderlip rollen, "Je bent zo luid en je praat zo veel, ik dacht dat je wel meer beleefdheid had voor andere mensen buiten mij, Kind, luister. Als je nou iets tegen mij hebt, scheld me uit zoveel je maar wilt, je mag me slagen hoe je het wilt, maar hou andere mensen buiten, zij hebben jou toch niets aangedaan?" Zijn gezichtsuitdrukking veranderde en liet een koude emotie achter. Het werd stil in de kamer, geen één van de twee maakte verder nog geluiden en sprak geen woord uit tegen elkaar, alsof de atmosfeer tussen hun alleen bestond uit nativiteit en afgunst.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dawn rolde met haar ogen met een beetje een spottende lach toen Rhys sarcastisch begon te doen. Hij moest echt een keer van het voetstuk afkomen waar hij zichzelf op had gezet. Soms leek het wel of hij in zijn hoofd niks verkeerd kon doen. Soms was Dawn wel benieuwd wat er eigenlijk in zijn hoofd om zou gaan, hoe alles er nou uitzag vanaf zijn ogen. Dawn schoof haarzelf meer naar achteren op haar bed zodat ze met haar rug tegen de muur zat. Ze ging in een kleermakerszit zitten en keek omhoog naar het plafond terwijl ze aanhoorde wat Rhys allemaal te zeggen had. Ze slikte even toen ze van hem te horen kreeg dat ze luid was en te veel praatte. Ergens had hij wel gelijk, ook al wou ze dat natuurlijk niet toegeven. Ze wist wel dat ze vaak luid kon zijn en te veel kon praten en dat ze gewoon irritant was maar om het van iemand anders te horen deed haar toch wel iets, al kwam het van Rhys. Haar blik ging van het plafond weer naar haar handen. Ze bleef even stil, ze wist niet wat ze moest zeggen. Er kwam dan ook geen gevat antwoord in haar op om nu mee terug te komen. In plaats van in de aanval te gaan bleef ze weer gewoon naar haar handen staren. Ze voelde de woede in zich steeds meer in haar opkoken.
Na even stil gebleven te zijn keek ze op van haar handen en keek ze Rhys aan. "Alsof jij zo perfect bent.." Mompelde ze zachtjes. "Meneer laat zich gebruiken zodat hij zich goed over zichzelf kan voelen" Mompelde ze er zachtjes achter aan. Snel haalde ze een hand door haar haren terwijl ze haar blik naar naast haar bracht. Terwijl ze opzij keek begon ze weer even spottend te lachen, ze kon ergens gewoon niet geloven dat Rhys commentaar had op haar. "Ik ben dan misschien niet altijd de aardigste tegen iedereen, maar ik gebruik tenminste niet mijn papa's geld om vrienden te kopen.. om dan uiteindelijk te doen alsof we het zo goed met elkaar kunnen vinden.." Zei ze zachtjes. Ze besloot om Rhys maar niet aan te kijken na die opmerking, want nadat ze het zeo was ze bang dat ze misschien toch wel te ver was gegaan. Ook al stond ze wel achter wat ze zei, het was waarschijnlijk niet iets wat Rhys graag wou horen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld