Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O/ The art of war

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Vic was nooit bang geweest om haar mening te uiten en te zeggen wat ze dacht, tot de oorlog uitbrak en plotseling alles wat ze zei haar dood kon betekenen. In de ogen van de overheid kon haar volk niets doen, laat staan hun mening uitten. Vluchten was alles wat ze nu nog konden, al waren er vampiers en weerwolven wie weigerden weg te gaan, bereid om te vechtenvoor hun ras en op te staan tegen de mensen. Veel kwam er niet van terecht, ze werden opgespoord en vermoord.
Ze boelde tranen opwellen in haar ogen bij het horen van de woorden, en er was geen mogelijk om het tegen te houden. 'Why? They never did anything. The blood-sucking freaks they make them out for, but they never did anything to harm the humans.' Een traan rolde langs haar wang, die ze snel wegveegde. 'Soon, there will be no one around to put the blame on them, because everyone who did question it, gets killed.' Het brak haar hart om te weten dat er niet alleen volwassen mannen en vrouwen werden vermoord, maar ook kinderen. Ze hadden nooit een kans om een leven te leiden, en dat enkel omdat de mensen bang waren.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Vic leek duidelijk geraakt door het onderwerp, dat kon Jordan horen door de woorden die ze gebruikte en hoe ze dat uitsprak. Hij luisterde aandachtig en toen hij zich omdraaide zag hij nog net dat ze een traan wegveegde. 'It's not about what they did, it's about what they are able to do.' Zei hij daarna. Hoewel ze bijna hetzelfde dachten vroeg Jordan zich toch af wat Vic haar aanleiding was voor de dingen die ze zei. Toen hij haar in de eerste instantie binnenliet ging hij ervan uit dat ze net als hem een mens was, hij had dan ook nooit oog in oog gestaan met een vampier of weerwolf, waar hij zich bewust van was. Maar nu hij haar hoorde praten twijfelde hij daar licht over. Toch veranderde dat niks aan de situatie, hij was niet bang van haar, integendeel. Hij voelde de drang om haar te helpen en besloot haar dan ook niet buiten te sluiten, wie of wat ze ook was.
'There are good people too, Vic. I know it is hard sometimes, but don't lose hope. Maybe some of them are already planning how to strike back.' Ten minste, dat was wat Jordan hoopte. Natuurlijk had hij geen idee van het verzetsleger of hun plannen, maar hij twijfelde er niet over of ze er mee bezig waren. In tijden van oorlog waren er altijd mensen die aan de goede kant stonden, niet accepteerden dat hun soort werden afgeslacht als een stel monsters zoals de politiek ze probeerde af te schilderen.
'Anyway, I think you should not go outside on your own. It can be dangerous on the streets..' Jordan wist dus niet de reden waarom ze alleen op pad was, maar hoopte dat ze nadacht over zijn waarschuwing. In deze tijden kon het erg gevaarlijk zijn op straat, zeker als je alleen was als vrouwzijnde. Je wist maar nooit wat voor vieze mannen er bijvoorbeeld rondliepen, of mensen die je iets aandeden uit voorzorg, door paniek of angst.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Ze keek hem aan, vragend een wenkbrauw opgetrokken, niet geheel begrepen wat hij bedoelde. 'They are able to do everything.' Murmelde ze, een verslagen zucht laten horen. Zoals velen had Vic niet meer in kunnen zien hoe ze de strijd van de mensen konden winnen. Graag had ze zich aangesloten bij het verzet, om mee te kunnen vechten, maar die waren zodanig goed in het verbergen van hun plannen dat Vic niet wist hoe ze in aanraking met ze moest komen.
Een glimlach zou ze niet kunnen vertonen, geweten dat dit niet oprecht zou zijn. 'I know there are good people, but it's difficult not to lose hope when everyone gets slaughtered.' Het was waar, niemand wie ze kende van voor de oorlog was nog in leven, de mensen hadden iedereen gevonden en vermoord. Vic was een van de weinigen wie nog in leven was, maar gevaar liep. Haar naam was bekend bij de overheid, sinds iedere inwoner van het land bekend was. Er was geen ontkomen aan, vroeg of laat zou ze gevonden worden.
'I'll be fine, trust me.' Iedere vampier had het in zich om iemand te doden, of anders iets aan te doen, het was te simpel, maar het maakte haar verdacht. Aan de ene kant had Jordan gelijk en Vic wist het, maar ze wilde het niet toegeven. Als ze niet langer over straat kon, was haar vrijheid dan nog wel een feit?

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
'I know it's difficult...' Had Jordan nog gezegd. Het was hem duidelijk dat Vic waarschijnlijk al meer had meegemaakt dan hij had. Hij zat hier nog redelijk veilig in zijn huis, bij de warmte van het vuur en de geruststelling dat er eten in de kast stond. Ja, hij had veel verloren, zoals zijn baan en veel vrienden. Maar dat had iedereen. En hij mocht blij zijn dat hij niemand dierbaar verloren had. Hij realiseerde zich dat gelukkig ook. Van Vic wist hij dat niet. Hij wilde het ook niet vragen, maar hij had al wel een vermoeden. 'I'll be right back,' zei hij toen uiteindelijk na een stilte. Hij stond op van de bank en liep richting de keuken, waar het direct heel donker leek omdat hij daar geen verlichting aan had. Hij tastte in het duister en vond uiteindelijk de juiste keukenkastjes,waar hij twee glazen uithaalde. Het kostte hem ook weinig moeite om een fles drank te pakken, die vrijwel altijd op dezelfde plek te vinden was. Daarmee liep hij terug naar de woonkamer en plaatste de glazen op de salontafel. 'I'd have something else too, if you would like that?' Jordan had al een fles whisky in zijn handen, maar wist natuurlijk niet of Vic dat wel lustte. Het was wel een van de laatste flessen drank die hij had, maar als hij over een paar dagen weg zou gaan dan zou hij er liever nu nog van genieten.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'But that's war.'

Wat somber keek ze naar het haardvuur, geen probleem gehad met het felle licht dat het creëerde. Haar ogen waren dan ook niet zoals die van de gewone mens. De gele kleur die ze hadden nadat de zon onder was gegaan maakte dat duidelijk, al leek het bijna een lichtbruine kleur bij het gebrekkige licht. Als de zon eenmaal op was kleurde ze blauw. Het was een opvallend verschil, vandaar ook dat ze zo snel mogelijk bij de jongen weg wilde als ze de volgende ochtend wakker zou worden. Hij zou het waarschijnlijk doorhebben, en ondanks ze twijfelde aan haar eigen theorie, zou alles wat hij verteld had over zijn meningen een leugen kunnen zijn. Daarbij had ze geen schaduw, en het verbaasde haar elke seconde dat hij het niet door had.
Ze keek op toen hij sprak, maar zei niets toen hij wegliep en haar alleen achterliet in de woonkamer. Ze keek om haar heen, maar zag niets wat echt haar aandacht trok. Het was een huis als elk ander. Een stapel boeken en magazines op de tafel was het enige wat haar opviel, maar zelfs dat was niet erg vreemd. Er kwam geluid uit, wat ze verwachtte, de keuken. Ietwat argwanend luisterde ze ernaar, al vermoedde ze niet dat hij van plan was haar iets aan te doen.
Lang duurde het niet voordat hij terug was, twee glazen geplaatst op de tafel, wat haar voor enkele seconden verbaasd liet kijken hoe hij er plaats voor had kunnen vinden, vanwege alle boeken. Toen pas keek ze op naar wat hij vast had en liet een korte lach horen bij zijn vraag. 'No, it's fine, I could use some whiskey.'

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Jordan had voor Vic en voor hemzelf whisky ingeschonken. De fles had hij op de grond neergezet toen hij daar geen ruimte meer voor vond op de tafel. Hij had graag wat muziek opgezet, zoals hij wel vaker deed als er visite was, maar dat was niet mogelijk sinds er geen stroom meer was. Er waren veel dagelijkse dingen niet meer mogelijk, was hij achtergekomen. Het was misschien dus ook beter als hij daarom een andere plek zocht om te verblijven, hij kon bijvoorbeeld naar zijn familie gaan waar zijn ouders ook waren. Maar dat veranderde niet veel, aangezien hij waarschijnlijk over een paar dagen toch weg ging om zich aan te sluiten bij het leger.
Hij nam een paar slokken uit zijn glas, en keek even naar Vic. 'What was your life like, before the war started?' Vroeg hij toen. Hij bedoelde daar verder niks mee, en vroeg het uit belangstelling, en om de stilte te doden. 'I just started working for a lawforce company in the city, where I lived in an apartment for a few weeks. When the war started I had to turn back here for my family. Now I ended up alone anyway, as you might have noticed..' Vertelde hij toen over zichzelf. Hij had genoten van de tijd toen hij alleen was, en zijn ouders zich niet zoveel met hem konden bemoeien (zoals ze dat wel vaak deden). Jammer genoeg had dat niet lang kunnen duren want het bedrijf ging al snel genoeg failliet. Bovendien wilden zijn ouders dat hij thuis kwam voor het geval er iets zouden gebeuren, want het waren tijden dat je liever bij familie of minstens niet alleen was.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Thanks.' Had ze gezegd toen hij wat voor haar inschonk. Het glas pakte ze vast, even gekeken naar de drank die het vasthield. Het was een tijd geleden dat ze voor het laatst alcohol had gehad. De reden daartoe was dat het lastig te vinden was, zoals alles bijna nu de oorlog gaande was. Ze verwachtte dat Jordan het nog had van voor de oorlog. Ze nam een slok en zat even stil bij de realisatie dat ze de smaak had gemist. Het klonk als de woorden van een alcoholist, maar het was immers de waarheid.
Zijn vraag deed haar iets opkijken, nu pas echt gekeken naar zijn gezicht. Voor een mens was hij niet lelijk, alsof de oorlog hem niets had gedaan, bijna regelrecht uit een louis vuitton reclameposter gestapt. De gedachte schudde ze van haar af, het ietwat ongemakkelijk gevonden, sinds ze de jongen niet kende. 'I worked in a cd store. Selling music all day. Great job. It didn't require much talking, so it was easy for me and my bad English.' Vertelde ze hem lachend, vooraleer ze een slok van de whiskey nam. Vic luisterde naar wat de jongen te vertellen had over zijn leven voor de oorlog. Hij klonk niet als het soort persoon waarmee ze om zou zijn gegaan, al was hij aardig. 'Sounds cool, living on your own. I get that, in times like these it's good to spent time with family.' Graag had ze zelf meer tijd door kunnen brengen met haar familie, een ding waar ze nu spijt van heeft. Het laaste beetje whiskey dronk ze ook op, het glas weer neergezet op de tafel.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Jordan luisterde naar wat Vic te vertellen had, terwijl hij ondertussen van zijn whiskey dronk. Hij zag ook dat ze iets opklaarde toen ze vertelde over haar leven voor de oorlog, en voor even voelde het alsof er niks aan de hand was. Alsof er geen oorlog gaande was, en ze gewoon als twee normale mensen aan het praten waren.
'Your job sounds nice too. Too bad most companies went bankrupt when the war started. It causes all these poor people to plunder and steal from others.' Het zou veel tijd en geld kosten om het normale leven weer op te bouwen, als de oorlog eenmaal voorbij zou zijn. Daarbij was de emotionele schade niet ontdaan. Het zou waarschijnlijk ook niet lang duren voor er hongersnood zou uitbreken, en er nog meer mensen om het leven zouden komen door honger, geweld, maar ook ziektes waar ze nu niet op voorbereid zouden zijn.
Toen Jordan zijn glas leeg had zette hij ook de zijne op tafel en staarde even voor zich uit. 'Would you like some more whisky, or do you want me to give you a room?'
Jordan had sinds hij terug was zijn eigen kamer weer ingenomen, maar boven hadden ze altijd een lege kamer gehad die ze gebruikten als er iemand bleef logeren. Dat was dan wel bijna nooit, en de kamer werd dan ook deels gebruikt als opslagruimte, maar er was nog loopruimte over en een stond een bed.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Vic knikte even, haar mening over de bedrijven gedeeld met Jordan. Het gesprek was prettig, sinds het niet steeds over de oorlog ging, zoals meestal als ze met iemand probeerde te praten. 'It was bound to happen, it always does during a war.' Vertelde ze hem, hoe graag ze ook had gewild dat het niet de waarheid was, kon ze er niet bij liegen. Alles ging kapot tijdens een oorlog, van de huizen van mensen, tot hun gezondheid. Er zat nooit iets positiefs aan verbonden.
Zijn vraag deed haar denken. Ze had rust nodig, dat wist ze, maar de smaak van alcohol had ze zodanig gemist, dat het brandende gevoel achterin haar keel prettig begon te voelen. Ze wilde hem echter niet tot last zijn en wist dat het beter was als ze zou gaan slapen. 'I could use some sleep.' Zei ze, er even kort bij gelachen.
Voor een mens, en een die waarschijnlijk genoeg had meegemaakt gedurende de oorlog, was hij verbazingwekkend aardig en gastvrij. Vic zou niemand hebben vertrouwd die ongevraagd haar huis zou betreden, maar hij, in plaats van haar weg te sturen, liet hij haar binnen en bood hij haar een slaapplaats aan. Het was wonderbaarlijk.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
'Okay, follow me,' had Jordan gezegd, waarna een kleine lach op zijn gezicht verscheen. Hij pakte een van de lampen van de kast, aangezien het boven wel nog donkerder zou zijn. En zo met de lamp in zijn hand liep hij voor haar de trap op, en opende de deur tot de slaapkamer die hij haar zou geven. 'Sorry for the mess,' zei hij toen hij de kamer inkeek, hij was er ook dan al lange tijd niet geweest. Het bed was gelukkig wel al opgemaakt zag hij, dus daar hoefde hij zich nu niet meer voor in te spannen. Hij zette de lamp op het kastje naast het bed, en liep daarna even snel naar zijn eigen kamer om een shirt uit zijn kast te pakken, aangezien hij wel gezien had dat Vic verder ook niks bij zich had.
Hij gaf het shirt even later aan Vic. 'That's for you, I mean, if you want to,' zei hij met een glimlach en hij leunde even tegen de deurpost. Het moest hem denken aan de tijden dat hij een vriendin had, aan wie hij weleens kleding uitleende. Een erg serieuze relatie was het niet geweest, het was al over voordat de oorlog was begonnen. Hoewel Jordan altijd een praatje klaar had en het vrijwel met iedereen wel goed kon vinden, had hij nooit een vaste relatie gehad. De tijd die hij had besteedde hij aan school en werk, en met zijn vrienden. Hij had wel geflirt en was ook zeker geen maagd, maar hij had er doelbewust voor gekozen om alleen te blijven en zich niet tot iemand te binden. Die vrijheid beviel hem wel en daarnaast had hij nooit zulke sterke gevoelens voor iemand gehad dat hij echt met diegene samen wilde zijn.
'The bathroom is next door.' Zei hij toen, uit zijn gedachte ontdaan. 'Oh and Vic, please don't kill me in my sleep. It would be a tragedy for my family to find me that way, if they would come back.' Zei hij met een lachje, ze mocht dan wel een vreemdeling voor hem zijn maar hij had wel door dat ze geen kwaad in de zin had.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Vic stond op van de bank, geen tijd gehad om te antwoorden, wat hij leek al weg te lopen richting de trap. Snel volgde ze hem, achter hem aan de trap op gelopen, onderwijl hij het pad verlichtte met een lamp. 'It's fine. I already appreciate that you let me stay here.' Sinds de oorlog sliep ze alleen mog maar thuis, nooit bij anderen zoals ze voor de oorlog wel deed. Toen ze de vrijheid nog had sliep ze liever bij anderen dan thuis, vaak na feestjes en na het uitgaan, toen ze simpelweg niet thuis aan kon komen door de staat waarin ze zich bevond. Zo af en toe ontmoette ze iemand bij een feestje, waar ze dan de nacht mee doorbracht, maar niemand is meer in de stemming om iets leuks te doen in deze tijden.
Ze keek de kamer rond, toen ze hem weg hoorde lopen, gezien hoe er een opgemaakt bed stond tussen nogal wat andere spullen. Luxe was het niet, maar goed genoeg voor haar. Ze hoorde hem de kamer weer inlopen en draaide zich om. Het shirt pakte ze aan met een kleine glimlach. 'Thanks.' Het was beter dan slapen in enkel haar lingerie of de kleding die ze nu aan had.
Ze knikte even, onderwijl ze naar het shirt keek dat ze in haar handen hield. Een korte lach liet ze horen bij zijn uitspraken, opgekeken van het kledingstuk. 'What's the fun in killing someone who's asleep?' Het was sarcastisch, hoorbaar aan de toon in haar stem. Ze was geen moordenaar, niet voor mensen althans. Even bleef ze stil, hem aangekeken, vooraleer ze weer sprak.

'Goodnight.'

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Jordan had even gelachen om haar opmerking en stond daarnaop om zich om te draaien. 'Goodnight' zei hij nog, met een glimlach. Daarna ging hij zelf nog even naar beneden, waar hij de fles drank terugzette waar het hoorde en de glazen in de gootsteen zette. Ook zorgde hij ervoor dat alle kaarsen en het vuur in de woonkamer gedoofd waren, en nam hij ten slotte zelf een lamp mee waarna hij naar zijn kamer ging. En toen hij eenmaal in bed lag, viel hij al vrij snel in slaap.

De volgende ochtend was Jordan al vroeg opgestaan. Hij had geen wekker gezet, maar werd bijna elke ochtend al vroeg wakker. Hij had geprobeerd verder te slapen, maar door het zonlicht dat in zijn ogen scheen was dat niet gelukt. En daarom besloot hij dat het maar tijd werd om uit bed te gaan. Nog wat slaperig vond hij zijn weg naar de badkamer, waar hij een snelle douche nam om wakker te worden. Sinds er geen water meer was, had zijn vader een boiler aangesloten, en zolang de boiler gevuld was stroomde er nog wel (warm) water uit de kraan. Nadat hij dat gedaan had liep hij terug naar zijn kamer, waar hij schone kleren aantrok en daarna naar beneden liep.
Hij kwam in de keuken waar hij wat drinken wilde pakken, en hij zat zo in zijn vaste ritme dat hij pas herinnerde dat Vic er was, toen hij de twee lege glazen in de gootsteen zag staan. Een klein lachje verscheen op zijn gezicht toen hij daar even overna dacht, en hij vroeg zich af of ze nog sliep of dat ze misschien al was vertrokken. Dat zou hem ook niks verbazen, overigens, maar hij zou het ergens wel jammer vinden. Hij vond het juist wel fijn om even niet meer alleen te zijn, helemaal nu hij wist dat zijn laatste 'vrije' dagen naderden.
Hij pakte dan nu ook eindelijk de envelop van de keukentafel en nam plaats op een van de stoelen. Hij zuchtte zachtjes, en opende daarna de brief. Hij las vluchtig over de woorden heen, maar het was voor hem al duidelijk. Hij zou een soldaat worden. Over precies twee weken zou hij zich moeten melden bij het trainingskamp. Er kwam ook vrij duidelijk uit de brief dat als hij niet zou komen opdagen, hij zou worden vervolgd op dezelfde manier als dat de onschuldige mensen nu werden vervolgd. Twee weken, dat was een erg korte tijd. Hij dacht na of hij langs zijn familie zou gaan, om zijn ouders te vertellen dat hij niet meer thuis zou zijn, maar besloot dat niet te doen. Het was een erg lange reis naar zijn familie en zijn ouders, vooral zijn moeder, zou zich direct erg zorgen maken. Zodra het tijd was om te vertrekken zou hij wel een brief voor ze achterlaten thuis, bedacht hij.
Hij had nog even bedenkelijk voorzich uitgestaard, terwijl hij nadacht wat hem te wachten zou staan als soldaat. Jordan was dan best wel breed en lichtgespierd, dan nog zag hij zichzelf niet als soldaat over straat lopen. Hij was geen vechter, hij was alles behalve aggresief en ondanks dat hij met een wapen door het huis heen liep, zou hij zichzelf niet kunnen voorstellen met een machinegeweer in zijn handen. Dat paste gewoon niet bij hem.
Jordan stond na een poosje weer op en schonk zichzelf wat te drinken in, en leunde daarna tegen het keukenblok aan. Hij had niet erg veel eten meer in huis, misschien was het verstandig om toch maar weer op pad te gaan om wat voorraden in te slaan. Maar voor hij dat zou doen zou hij kijken of Vic al wakker was, of dat ze misschien toch al was vertrokken...

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Vic had zich uitgekleed, haar kleding op een stapel op de grond gegooid tot ze enkel in haar ondergoed in de kamer stond. Het shirt trok ze aan, wat groot genoeg was om haar te bedekken tot bovenaan haar bovenbenen. Ze nam plaats in het bed en trok de deken over haar heen. Een zachte zucht liet ze horen, geprobeerd in slaap te vallen. Rusteloos bleef ze bewegen, niet comfortabel kunnen liggen, al lag het niet aan het bed. Na wat leek op een halfuur viel ze dan toch in slaap.

Ze werd gewekt door enkele vogels die buiten geluid maakten, alsof er niets aan de hand was. Voor enkele seconden lag ze stil, denkend aan waar ze was. Het was niet de eerste keer dat ze in het bed van een ander wakker werd, maar er lag niemand naast haar en ze had een shirt aan. Toen kwamen de herinneringen aan de avond ervoor weer terug en ging ze langzaamaan rechtop zitten. Haar hand ging af naar het gouden kettinkje rondom haar nek, met een driehoek. Zonder het sieraad zou ze het zonlicht niet kunnen verdragen, maar ze had het nog om. Haar arm hield ze in het zonlicht, gezien hoe haar huid iets bijkleurde door de gele gloed die de zon met zich mee bracht. Een glimlach verscheen op haar gezicht.
De deken duwde ze van haar af, vooraleer ze uit het bed stapte en de deken goed legde om het bed er iets netter uit te laten zien. Het shirt trok ze iets omlaag, al interesseerde het haar niet veel hoe ze er momenteel uitzag. Haar ondergoed bedekte alles wat ze bedekt wilde houden, het shirt was gewoon een extra laag. Ze wreef even in haar ogen, enkele keren geknipperd om haar beeld weer scherp te krijgen. Haar hand pakte de deurklink vast, om de deur te kunnen openen.
De gang leek kouder, in tegenstelling tot de aangename temperatuur van de slaapkamer. Ze liep naar de badkamer, waar ze wat koud water in haar gezicht gooide om haarzelf wat meer te wekken. Het shirt trok ze uit, niet precies geweten wat ze ermee aanmoest.
Met het shirt in haar hand geklemd liep ze de badkamer weer uit. Douchen in het huis van Jordan leek haar wat onbeleefd, sinds ze immers niet wist of hij wel genoeg warm water had om het zich te kunnen veroorloven. Traagzaam liep ze terug richting de slaapkamer.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
TS - enkele weken

Er waren enkele dagen verstreken en de datum dat Jordan zich zou moeten melden als soldaat kwam steeds dichterbij. Toen hij de brief net gekregen had zat hij er erg tegen op en wist niet zo goed wat hij er van moest vinden, maar nu de dagen naderden was hij het al bijna weer vergeten. Dat kwam, omdat hij met zijn gedachten ergens anders was. Al die tijd dat hij normaal alleen had kunnen spenderen, was Vic bij hem gebleven. Samen hadden ze in zijn huis gewoond en zorgden ze ervoor dat er eten was en dat het huis veilig was. Ze hadden hout gezocht zodat het huis verwarmd was en ze hadden gejaagd in het bos en huizen overvallen voor eten. Samen hadden ze het de laatste dagen uitgehouden, en Jordan was maar al te blij dat Vic was gebleven. De eerste dagen had ze nog plannen om wel te vertrekken, maar Jordan had laten zien dat hij te vertrouwen was en geen kwaad bedoelde. Hij had haar bijna gesmeekt om wat langer te blijven, iets wat in de eerste instantie zo was omdat hij zich toch erg alleen had gevoeld. Jordan kon goed op zichzelf zijn, maar doordat hij weinig contact had met anderen was Vic voor hem als een lichtpunt in het duister. Als er geen oorlog was geweest, was ze misschien niet een persoon waar hij snel vrienden mee zou worden. Ze leefden twee hele verschillende levens en de kans dat ze elkaar ergens zouden treffen was misschien klein, maar desondanks was Jordan blij dat ze die ene dag in zijn huis was ingebroken. Jordan had haar als een fijn gezelschap beschouwd en ze voelde niet langer meer als een vreemdeling voor hem. Ze konden het juist erg goed vinden met elkaar ookal was Jordan er zich van bewust dat Vic een groot geheim voorhield. Jordan was een slimme jongen, de tekenen dat ze een vampier was had hij echt wel herkend. Toch had hij haar daar nooit mee geconfronteerd. Vanaf de eerste dag had hij haar vertrouwd en dat deed hij nog steeds. Vic had geen kwaad in de zin en dat had Jordan ook niet. Natuurlijk was het voor haar gevaarlijk als iemand haar daarop zou betrappen, en misschien juist daarom had hij zo de drang om haar te helpen en te beschermen. Jordan was niet bang voor haar of voor wat ze met hem zou kunnen doen, hij geloofde zelfs helemaal niet meer in de verhalen van de overheid wetend dat zij ook gewoon mensen waren. Dat hij zelf een soldaat zou worden en dingen zou moeten doen die hij niet wilde, was iets waar hij niet over na wilde denken, al kwam de dag steeds dichterbij...

Een harde klap deed Jordan opschrikken uit zijn gedachten. Het was nog vroeg in de ochtend, hij was zelf net opgestaan en naar de keuken gegaan terwijl Vic waarschijnlijk nog lag te slapen, of net wakker was. Toen hij luide stemmen hoorde wist hij dat er iets aan de hand was, waardoor hij naar zijn wapen greep en richting de hal liep waar het lawaai vandaan kwam. Vier soldaten hadden hun wapens op hem gericht nog voordat hij zijn eigen handgeweer had kunnen trekken, en ondanks dat Jordan geen paniek had voor zichzelf, maakte hij zich zorgen om Vic, die boven was. Hij hoorde de soldaten schreeuwen en verstond iets binnen de lijnen van 'Raise your hands! Against the wall!' En dat deed hij dan ook, snel genoeg. Zijn handen schoten in de lucht en nog voordat hij enkele passen achteruit had gedaan had een van de soldaten hem met een duw tegen de muur aangedrukt. Hij wist niet wat hij moest zeggen, hij wist niet of het verstandig was om uberhaupt iets te zeggen, maar een naar gevoel vulde zijn onderbuik. Vic was er geweest, dacht hij, een direct schuldgevoel verzamelde zich in zijn onderbuik toen hij twee van de soldaten de trap opzag gaan terwijl de andere de begane grond doorzocht.
Niet wetend wat er ging gebeuren stond hij daar machteloos tegen de muur met zijn handen in de lucht en de loop
van het geweer voor zijn ogen. Nog nooit had hij zoveel angst gehad, en hoewel hij wist dat ze hem waarschijnlijk zouden laten gaan was hij ervan overtuigd dat ze dat niet met Vic zouden doen. Want Jordan wist dat Vic een vampier was. En de soldaten waren hier niet voor niets.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
De afgelopen paar weken waren Vic makkelijker voorbij gegaan dan dat ze verwacht had. Niets aan haar leven leek simpel te zijn sinds de oorlog was uitgebroken, maar nu ze bij Jordan woonde begon ze hieraan te twijfelen. Alles leek goed te gaan, ondanks de omstandigheden waarin ze leefden. Natuurlijk wilde ze in het begin vertrekken, sinds ze zich niet helemaal comfortabel voelde rondom de jongen, wie ze toen amper kende. Toch was ze gebleven, en nu ze erop terugkeek was ze blij dat ze dat had gedaan. Ook hij leek haar aanwezigheid te waarderen, wat haar iets verbaasde. Hij moest nu toch zeker wel door hebben wie ze werkelijk was. Ze had het hem niet verteld, maar beiden wisten wat ze verborg, het was niet moeilijk te achterhalen.

Een luid geluid kwam van de verdieping onder haar, die haar bruut wekte uit haar slaap. Een geluid als deze kon niets goeds betekenen, en zonder erbij na te denken stapte ze uit bed, haar kleding weer aangetrokken, al had ze teveel twijfels om de kamer uit te lopen. Haar brein begon chaotisch na te denken, nu al van het ergste uitgegaan, zoekend naar ontsnappingsmanieren. Voetstappen kon ze de trap op horen lopen, en ze kon niet anders dan achteruit lopen, weg van de kamerdeur. Lang duurde het niet voordat deze open zwaaide. 'Raise your hands!' Werd er naar haar geschreeuwd, wat ze meteen deed. Ze droeg Jordan's shirt, waarvan de hals hoog genoeg was om de ketting te bedekken die ze droeg. Een van de twee soldaten die de kamer binnen kwamen gelopen greep haar kaak vast, haar gedwongen haar mond te openen. 'We've got one.' Hoorde ze de man zeggen, met een schorre stem. Ruw werden haar polsen vastgemaakt met handboeien, om ervoor te zorgen dat Vic niets meer zou kunnen. 'Walk, you filthy creature.' Werd tegen haar gezegd, en voordat ze een enkele stap vooruit kon zetten, duwde de man haar al richting de deur.
Onderaan de trap zag ze Jordan staan, die onder schot werd gehouden door een andere soldaat, wie zo nog niet had gezien. Ze keek hem aan, geen duidelijke emotie vertoond aan de jongen, het was bijna kalm hoe ze hem aankeek. Ze verwachtte niet dat dit alles zijn schuld was, in tegendeel, als hij mee had geholpen zou hij niet zo behandeld worden. Buiten stond een zwart busje, waar ze in werd geduwd, waarna de deur met een klap werd gesloten. Waar ze naartoe gebracht zou worden wist ze niet, maar de kans dat ze levend terug zou keren was klein.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld