Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg- Love is a cruel thing

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ida bestudeerde de maaltijd voor haar. Het gerecht was haar vreemd, voorzichtig nam ze een klein hapje. "Dit is werkelijk heerlijk, de complimenten aan uw chef." merkte ze beheerst op. Als vorst was het nooit een goed idee je emoties de vrije loop te laten. Je hoorde jezelf in te tomen, niemand in je kaarten te laten kijken. "Ik besef dat de onderhandelingen pas morgen aanvangen, maar uw zoon bracht mij wel zeer verrassend nieuws. Hij is er immers van overtuigd dat deze geen kans tot slagen hebben. Nu begrijp ik best zijn haatdragende gevoelens jegens mij, maar mag ik voorstellen dat u na uw jongste zoon ook met hem een klein gesprek voert over hoe gasten behandeld horen te worden. Ik vraag niet veel, maar een gast een dom wicht noemen is nu niet bepaald erg gastvrij of respectvol in mijn ogen." Bestek bleef in de lucht hangen, de blik die de koning zijn oudste zoon toewierp leek vuur te spuwen. Enkel de jongste zoon maakte geluid en dat was een lach die hij met alle macht in probeerde te houden. Nathaniel wilde blijkbaar geen raad van haar aannemen. Wel hopelijk zou zijn vader hem wel kunnen bijbrengen wat er hier precies allemaal op het spel stond.

Had Nathaniel haar echt een dom wicht genoemd? Silas verslikte zich haast in zijn soep. Zijn broer had meer lef dan hij had verwacht. Zelfs hij zou niet zo direct geweest zijn met haar. Een dom wicht, zo noemde je een incapabele dienstmeid die een kruik liet vallen, toch niet een andere vorstin. Silas begreep zijn haatgevoelens best. Hij was ook geen fan van deze nieuwe koningin die zovele doden op haar naam had, maar haar zo benoemen zou niet bepaald tot vrede tussen hun koninkrijken leiden. Wat als Nathaniel die hele onderhandelingen verpestte nog voor ze begonnen. Wie weet zou hun vader de opvolging dan aan hem doorgeven? Nee wat dacht hij nu. Zijn vertrouwen in Nathaniel zou niet zomaar verdwijnen. Daarbij koning zijn was zoveel werk, als prins had je alle privileges van het adel zijn, maar dan zonder de talloze verantwoordelijkheden, de ideale combinatie.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa schrok van wat hij zei? Een dom wicht zeg je niet tegen een vorst. Hij zou problemen krijgen met zijn vader die vuur spuwde. Ze stond na een tijd in zijn kamer. Ze was benieuwd naar wat de koning te zeggen had. Zou het over haar gaan? Ze keek naar de koning die naar hun 2 keek.

Nathaniel keek haar verbaast aan toen ze het zij tegen zijn vader die hem woedend aankeek. Als blikken konden doden was Silas direct kroonprins. ''U heeft gelijk. Ik zie mijn zoon na mijn jongste zoon in mijn vertrekken. Mijn excuses voor het gedrag.' Zei zijn vader en stond op. Zijn vader liep naar zijn vertrekken en de dienstbode volgde hem. ''Je bent laag. Kon je het zelf niet oplossen?''

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De sfeer was meer dan gespannen, zeker nu ze Nathaniel's gedrag had aangekaart. Een diner met één van je grootste vijanden kon natuurlijk niet bepaald feestelijk verlopen. Ida at haar bord leeg, maar weigerde een tweede portie met de woorden dat ze er echt niet nog meer bij zou krijgen. Ze nam afscheid van de koning, koningin en hun jongste zoon. Wat zou zijn vader met hem willen bespreken? Iets dat betrekking had op haar? Ze vermoedde van niet. De jongen leek maar weinig betrokken te worden in het regeren van het land. Hij genoot gewoon van een zorgeloos leven gevuld met weelde. Bij het verlaten van de eetzaal werd ze vrijwel meteen tegengehouden door Nathaniel. "Wel ik heb het probleem toch opgelost niet? Je gaat mij niet vertellen dat jij ooit zou luisteren naar mijn wijze raad, mijn suggesties, wel hopelijk dat je vader je wel tot rede kan brengen. Een tip voor als je later zelf zult regeren: hou je vrienden dichtbij, maar je vijanden nog dichter. Als u me dan nu door wilt laten. U zou toch niet te laat willen komen op uw audiëntie met de koning?"

Silas volgde zijn vader in stilte naar diens vertrekken. "Silas neem plaats." zei zijn vader en gebaarde naar een grote fauteuil voor een brandende open haard. "Wat drink je, whiskey? Rum?"
"Zal ik dat dan nodig hebben voor het nieuws dat u me wilt brengen?" Zijn vader haalde zijn schouders op. "Dat hangt af van jou." Silas besloot toch voor whiskey te gaan. Zijn vader knikte naar Melissa ten teken dat ze hen twee glazen moest geven. "Silas je bent een volwassen jongen. Het wordt tijd dat ook jij je taak voor dit koninkrijk gaat volbrengen." Silas ogen fonkelde, zijn vader zou hem eindelijk de validatie geven die hij verdiende. Een taak in het leger als generaal, of de leider van een kruistocht naar nog onontdekte gebieden. "Het wordt tijd dat je gaat trouwen."
"Trouwen?" herhaalde hij verward. Dit was helemaal niet het heldhaftige waarop hij had gehoopt. "Waarom wilt u dat ik trouw terwijl ik zoveel meer kan doen. Ik ben een uitstekende strijder..."
"Silas vechter is niet de enige manier om conflicten te berusten. Een sterke alliantie lost vaak meer op dan een grote oorlog. Je hoeft niet meteen te trouwen en ik geef je zelf de taak een geschikte vrouw uit te kiezen. Daarom wil ik dat je op reis vertrekt door het koninkrijk en de kolonies op zoek naar een geschikte vrouw. Dit moet zo onopvallend mogelijk verlopen, daarom dat de enige die mee zal gaan met jou je dienstmeid is."
"Wat? Eerst verwacht je dat ik mijn vrijheid zomaar opzeg en dan is zij nog de enige die meegaat. Vader heeft u enig idee hoe gevaarlijk het rijk is voor een man van adel die alleen reist, laat staan een prins."
"Wel dat was toch wat je wilde avontuur." kaatste zijn vader terug.
"Ja avontuur, maar geen roekeloze zelfmoord missie. U weet net zo goed als ik dat er een verzet is tegen de monarchie en dat hun groep nog altijd vrij rondloopt." Silas klemde zijn tanden op elkaar. Hij vond dit werkelijk een belachelijk verzoek, hij trouwen, maar hij wilde zijn vader niet teleurstellen. "Ik zal er over nadenken, morgen voor zonsopgang breng ik u mijn antwoord."

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa gaf 2 glazen aan de koning en luisterde naar wat ze man zijn. Hij moest gaan trouwen? Dat had ze wel verwacht, maar moest zij mee. Zouden ze met een koetsier gaan? Of zouden ze met een paard moeten gaan? Alsof hij haar gedahtes las. 'Jullie gaan met een paard. Een koetsier valt op in onze koetsen.'' Zei hij en keek naar hun. Ze kon een beetje paardrijden. Nou ze kon er op zitten en rustig rijden, maar niet super snel. Ze durfde het nog niet. Ze dacht aan de dingen. Ze zouden echt onopvallend gaan en ze hoopte dat de prins snel een vrouw zou ontmoeten, want dan was snel terug. Ze moest de prins beschermen voor als de groep zou komen. Ze had gehoord van roddels dat het 8 personen waren die het koningshuis omver wou werpen, elk voor hun persoonlijke doelen. Dat zouden ze nooit winnen. Ze keek naar de prins. Hij moest trouwen. Als hij getrouwd was kon zij ook gaan zoeken naar een kandidaat. Uit liefde net zoals hij. Ze wou uit liefde trouwen.

Nathaniel keek naar haar en grijnsde. ''Zoals u wilt mijn koning. Dan zullen wij vaak dichtbij elkaar zijn.'' Zei hij en keek naar haar. Hij liep naar zijn vaders vertrekken en klopte aan. Hij mocht naar binnen. 'Silas, Melissa. Jullie kunnen gaan. Ik wacht op je antwoord.' Zei hij en keek naar hun. Melissa vertrok meteen uit de kamer. 'Mijn oudste zoon, de kroonprins. Hoe durf je een koningin een dom wicht te noemen . Ze is geen dienstmeid. Ze is van adel en we hebben haar nodig. We gaan nog met haar land onderhandelen. Snap je dat?'' Vroeg zijn vader en hij knikte. ''Morgen zul je bij de onderhandeling er bij zijn om te zien wat er op het spel staat.'' Vervolgde zijn vader. Damn, hij haatte dat. Nu moest hij met dat meisje bij een onderhandeling zijn.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Het feit dat Nathaniels uitbrander waarschijnlijk erger zou zijn dan het nieuws dat hij te horen had gekregen, was het enige wat Silas op dit moment kon opbeuren. Natuurlijk wilde hij zijn vader trots maken, maar trouwen. Hij zag zichzelf pas trouwen op een veel oudere leeftijd, nu wilde hij genieten van zijn jeugd. Zijn titel alleen al zorgde dat hij maar te kiezen had. Menig meisje wilde weleens een nacht met de prins doorbrengen, maagdelijkheid voor het huwelijk dat leken zorgen voor later. "Melissa, breng me een atlas van het koninkrijk, perkament, inkt, een veer en was." Als hij dan toch zou gaan, wilde hij zo snel mogelijk vertrekken, voor hij zich kon bedenken. Echter dan had hij nog veel werk vanavond met het zenden van aankondigingen aan de verschillende vorstenhuizen en het uitstippelen van een geschikte route.

"En wie weet leer je nog iets van mijn gezelschap." Ze keek na hoe hij richting zijn vaders vertrekken liep en trok zich toen terug op haar kamer. Een kans als deze zou ze wellicht niet vaak krijgen. De prins had die dag nauwelijks van haar zijde geweken. Nu had ze eindelijk de kans om even op zichzelf het paleis te verkennen. Natuurlijk zouden er wachten haar in de gaten houden, maar zolang het leek alsof ze niets verkeerd deed, had ze niets te vrezen. Ze vroeg een wachter de weg naar de paleisbibliotheek. Het was een imposante zaal gevuld met talrijke boeken. Een oude man zat vooraan in de zaal, een stapel oude perkamenten naast hem. "Ida Matope, leidster van de oostelijke moerassen, dat ik het genoegen heb u in mijn leven nog te kunnen ontmoeten."
"U kent mijn naam?" zei ze verbaasd. "Het spijt me nu voel ik me haast beschaamd dat ik de uwe niet weet."
"Dat maakt niet uit. Ik ben maar een simpel man, die zijn leven aan het bewaren van de kennis in deze schriften heeft toegewijd. Mijn naam is Philemonius."
"Wel Philemonius ik vroeg mij af of u enkele boeken voor mij zou kunnen verzamelen. Meer bepaald een boek over de geschiedenis van de koninklijke familie van Solaris en over de bouw van dit paleis. Mocht er een kaart zijn zou die zeker van pas komen."
"En wat tracht u met deze kennis te doen?"
"Niets speciaals, een beetje huiswerk. Ik zou niet telkens weer verloren willen lopen en prins Nathaniel heeft vast belangrijkere zaken te doen dan me heel de tijd te begeleiden."
"Juist ja, laat me eens kijken." De man doorzag haar leugens, maar ging er niet verder op in. Het leek wel alsof hij een zeker begrip opbracht voor haar situatie. Mocht ze daar ooit de kans toe krijgen zou ze hem graag beter leren kennen. Hij en zijn kennis zouden haar nog handig van pas kunnen komen.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa keek naar hem en knikte. Ze bracht hem de gevraagde spullen en keek naar hem. 'Is het niet beter als we met een koets gaan?' Vraag ik aan hem. Hij wilt vast veel spullen mee als hij gaat reizen. Ik heb alleen een kleine zak nodig voor al mijn spullen.

Nathaniel liep naar de uitbrander naar zijn kamer en dacht na er over na. Hij haatte haar zeker ondanks dat ze een schoonheid was en hoorde van een bediende dat ze bieb in was. Hij liep er heen. 'Prinses, wat doe jij hier?' Vroeg hij aan hem. De man keek zenuwachtig naar hem en hij zag al welke richting hij heen ging. Nathaniel nam. Haar mee naar de geheime informatie. 'Hier dit boek heeft alle geheime gangen in het kasteel, maar er zijn meer en die moet je kennen als je hier lang woont. En onze familie boek ligt op die standaard.'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Silas scherpte een ganzenveer en doopte de punt in inkt. "Het is zeker aangenamer om in een koets te reizen," gaf hij toe alvorens hij begon met schrijven "Maar zoals mijn vader zei is het te opvallend. We zijn maar met twee, koetsen zijn het mikpunt van struikrovers en ander soort criminelen. Je zei eerder al dat je niet bepaald over kwaliteiten beschikt, dus neem ik aan dat je ook niet in staat bent een wapen te hanteren, of vergis ik me daarin? Daabij, te paard gaan we een stuk sneller en onopvallender. We zullen niet veel bagage kunnen meenemen maar wat nodig is kunnen we altijd onderweg kopen." Het was al donker en Silas had net met was zijn eerste brief verzegeld. "Je kunt beter gaan slapen. Ik heb hier nog een hoop werk te doen. Morgenochtend zal hier een hele stapel liggen." Hij knikte kort naar de brief. "Ik verwacht dat jij ze voor we vertrekken opstuurt via de duivenpost zodat de nodige mensen op de hoogte worden gebracht van onze komst. Is dat duidelijk?"

"Ik vroeg slechts enkele boeken op, dat is waarvoor een bibliotheek gebruikt wordt toch?" merkte ze op toen de prins binnen wandelde. Zijn vader leek hem duidelijk tot reden te hebben gebracht. Ze volgde hem door de ruimte, nam de boeken aan die hij haar toonde. Zijn verandering in gedrag was een hele verbetering maar ergens verontrustte het haar. "En jij toont mij deze boeken omdat?" vroeg ze lichtjes verward. Zat er een tactiek achter die ze niet kon doorgronden? "Begrijp me niet verkeerd ik ben enorm dankbaar dat u me ze toont. Het is enkel nogal curieus. Ik had meer tegenwerking verwacht rond deze zaken als u begrijpt wat ik bedoel."

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa keek naar hem. 'Ik kan je alleen beschermen zonder wapens. Ik kan ook niet vechten, maar ik kan vast wel een mes gebruiken in nood.' Zei ze en keek naar hem. 'Ik zal zorgen dat alles gereed is voor onze vertrekken tot morgen ochtend. Ik hoop dat lukt om een mooi en lief meisje voor je te vinden.' Zei ze zachtaardig en liep naar haar kamer. Ze pakte haar tas en deed haar 3 jurkjes in. Ze deed haar nachtjurk aan en stopte haat jurkje van vandaag ook in de tas. Daarna deed ze haar leesboek er in en sloot haar tas. Voor de ochtend legt een mooie simpele blauwe aan met een mooie blauwe strikriem en haar schoenen. Ze gaat in bed liggen en valt in slaap.

Nathaniel keek naar haar. 'Omdat ik weet dat je het wilt lezen en er toch aankomt.' Zeg ik en kijk naar haar. 'Helaas moet ik aardig zijn en bij die stomme vergadering zijn dankzij jou. Ik haat je nog steed hoor, maar ik hou mijn vijanden closer.' Zeg ik grijzend en glimlach. 'Zal ik je naar je kamer begeleiden?'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Een mooi en lief meisje, zijn dienstmeid geloofde duidelijk nog in sprookjes. Silas zou nooit trouwen uit liefde. Hij zou trouwen om een zo goed mogelijke alliantie te kunnen smeden tussen het koninkrijk van Solaris en dat van een andere vorst. Een huwelijk was haast nog effectiever dan een oorlog om een volk zich te laten onderwerpen aan hun macht. Had hij het graag anders gezien? Silas had heus weleens gedacht aan hoe het zou zijn als hij een keuze in dit soort dingen zou hebben gekregen. Langs de andere kant wist hij al van jongs af aan hoe zijn leven zou verlopen. Zijn ouders waren niet getrouwd uit liefde, zijn ooms en tantes waren niet getrouwd uit liefde, en hij zou ook niet trouwen uit liefde. Een huwelijk was niet iets wat meteen succesvol was. Het was iets waar je werk in stak, compromissen bij maakte met als doel het te laten werken. Mocht zijn toekomstige vrouw hem niet aantrekkelijk vinden dan mocht zijn van hem heus elders haar plezier zoeken, zolang het discreet bleef natuurlijk. Hij verwachtte natuurlijk ook hetzelfde van haar kant. Een huwelijk en kwam zoveel bij kijken. Het was al laat toen Silas eindelijk klaar was met het schrijven van de nodige brieven. Uitgeput liet hij zichzelf neervallen op bed en weldra zakte hij weg in een diepe slaap.

Wel daarin had hij zeker gelijk, maar dat zou Ida nooit luidop toegeven dus knikte ze slechts beamend. Ze wenste Philemonius nog een goede nacht en verliet in het gezelschap van prins Nathaniel de bibliotheek. "Dus jij vindt de toekomst van je volk maar stom?" zei ze met een opgehaalde wenkbrauw. "Ik kan best begrijpen dat het prinsenleven een stuk zorgelozer en leuker is, maar regeren is nu eenmaal ook vergaderingen bijwonen en moeilijke beslissingen nemen. Al lijk je op een dag toch al een paar dingen te hebben bijgeleerd." Ze kwamen aan bij haar kamer. "Wel prins Nathaniel ik wens u een goede nacht en dan zien wij elkaar morgen op de vergadering."

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa werd vroeg in de ochtend wakker door de zonnestralen en maakt zich klaar voor de dag, haar pyjama ging in haar tas en ze deed een jurk aan. Ze pakte haar tas en ging naar de kamer VAN silas. Ze pakte de brieven en stuurde ze allemaal weg naar de koninkrijk. Ze keek naar hun paarden en glimlachte. Die van haar was een prachtige bruine merrie. Ze legde haar tas er op en bedankt een andere dienstbode die ook wat snacks had ingepakt voor de reis. Ze kreeg de kaart in handen gedrukt en keek er na. Ze zouden de hele dag rijden en de volgende ochtend aan komen in de Koninkrijk. Haar huis lag op de route. Misschien konden ze daar langs. Maar alleen het was wel heel klein. En ze konden een prins niet veel bieden behalve haar bed. Dat was een kleine bed voor 1 persoon. Misschien wou daar verblijven? Ze kon het altijd aan hem voorstellen. Het was beter dan een herberg of buiten. Haar vader zou het vast geweldig vinden. Ze kon haar vader weer zien en daar zou ze blij mee zijn.

Nathaniel werd gewekt door zijn persoonlijke dienstbode en maakt zich klaar voor het bad. Hij werd helemaal gewassen en hij genoot er van. Hij liet zich afdrogen door een leuke meid en knipoogde. Ze ging gelijk op haar knieeen en vermaakte hem. Hij stuurde weg en kleedde zich zelf aan, daarna liep hij naar buiten toe en zag Melissa met verschillende mensen bezig om hun reis voor te bereiden. Zijn broer zou trouwen, dat was geweldig nieuws. Maar die dienstbode was anders. Misschien zou ze wel niet meer terug komen op zo een gevaarlijke reis.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Silas werd niet gewekt door Melissa, maar door een andere dienaar. De jongeman hielp hem tevens bij het wassen en bij het aantrekken van zijn kleding. Het waren simpele kleding, die een handelaar ook zou kunnen betalen. Zo viel niet meteen op wie hij was. In twee lederen draagtassen zat niet meer dan het hoognodige. Voornamelijk waren dit geldbuidels waarmee ze onderweg kleding, water en voedsel zouden kunnen kopen in herbergen. De eerste zonnestralen kwamen aarzelend achter de horizon tevoorschijn toen Silas aankwam bij de stallen en zijn favoriete paard Panthalaimon zachtjes over de snuit aaide. Melissa was zoals hij van haar verwachtte tevens aanwezig. "We vertrekken, geen tijd te verliezen," met een soepele beweging kroop Silas op zijn zadel en gaf zijn paard te sporen. "Ter informatie gedurende deze reis zul je me niet met mijn naam of als prins aanspreken. De naam die je zult gebruiken is Rowan. Als iemand er mocht naar vragen we zijn een pas verloofd koppel dat hun diensten aanbiedt op lokale markten om geld bijeen te sparen voor een eigen huis. Is dat duidelijk?"

Het verhaal dat de jongste prins op reis zou gaan op zoek naar een geschikte bruid bereikte ook Ida's oren. De dienstmeiden die haar waren toegewezen waren druk aan het speculeren aan wat voor dame hij zijn hand zou schenken. Na het ontbijt zouden eindelijk de onderhandelingsgesprekken aanvatten. Ze keek er niet bepaald naar uit. Er waren zoveel dingen leuker om te doen dan dit, dan hier zijn, maar het zou een enorme opluchting zijn mochten zij en de koning tot een akkoord kunnen komen. Vooraleer zich naar de eetzaal te begeven las ze nog een paar pagina's in haar geleend boeken. Niet veel, want ze wilde niet te laat komen. Stipt op tijd nam ze plaats aan tafel en wenste alle aanwezigen een goede morgen. "Het is me ter oren gekomen dat uw jongste zoon op zoek is naar een bruid. Dan zult u weldra druk in de weer zijn met het organiseren van een trouwfeest neem ik aan?"

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa keek naar hem en glimlachte. ''Zal ik doen Rowan.' Zei ze en reed met haar paard het kasteel uit naast de prins. 'Trouwens tussen het eerste koninkrijk waar we verwacht worden ligt mijn huis. Ik dacht er aan om daar te verblijven in de nacht. Er is een bed voor u als wilt. Het is niet luxe, maar het is wat.' Zei ze en keek rond. De natuur was prachtig. Ze was dol om buiten te zijn en te wandelen. Ze wandelen vaak in de tuinen van het kasteel. De natur was gewoon prachtig. Ze hoopte vurig in haar
hart dat ze langs haar huis wilden. Ze kon dan haar vader weer zien en daar was ze dol blij mee. Haar vader was de enige familie die ze nog had en zorgde er graag voor. Ze stuurde ook al haar geld naar hem toe. Zij hoefde niks te hebben. Ze kreeg toch alles in het kasteel. Het eten was heerlijk en de jurken waren prachtig. Het leven was mooi in het kasteel en ze voelde zich schuldig tegen over haar vader, hij leefde in armoede zoals de meeste in het dorp. Ze betaalde veel belasting, maar verdiende weinig. Het leven was zwaar als boer. Haar blauwe ogen keken naar de jonge prins en er kwam een kleine glimlach rond haar lippen. Hij zou iemand heel gelukkig maken zonder dat hij het door zou hebben. Zij was zijn hele leven al bij hem zonder dat hij het doorhad. Ze keek altijd vanaf een hoekje hoe hij opgroeide en meiden over hem aan het praten waren voor een nachtje. Ze vond hem knap, maar meer niet. Zij zou haar liefde willen vinden.

Nathaniel was blij dat zijn jongste broer weg zou gaan en dat hij zou gaan trouwen. Hij is er klaar voor om te gaan trouwen en een machtige vrouw te vinden. Alleen hij was benieuwd of er iets zou gebeuren tussen zijn dienstmaagd en hem. Ze zouden een lange tijd samen om reis zijn met z'n tweeën alleen en misschien kwam er wel een kus, maar dat was een kleine kans Silas zou eerder voor een rijke dame gaan en Melissa zou niet zo snel voor hem vallen. Ze was gefocused op haar werk en probeerde het zoveel mogelijk goed te doen, wat ze ook deed en dat was de rede dat vader haar had gekozen voor Silas. Ze deed haar werk perfect en was nooit gevallen voor de prins zoals vele meiden in het kasteel. Ze zag hem als haar prins, en voor de rest niks meer. Hij hoopte dat zijn broer haar goed zou behandelen. Ze was misschien een dienstmaagd, maar ze was een meisje. Een meisje dat haar leven leeft voor hem om hem zo gelukkig en makkelijk te maken. Hij liep de zaal in en zijn vader hoorde vraag zijn gast. 'Dat klopt. Ik hoop dat de Missie lukt, maar dat is aan hem om een vrouw te vinden.'' Zei zijn vader tegen haar.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Waarom zouden we naar jou huis moeten gaan? Er is vast en zeker wel een fatsoenlijke herberg op onze route, met warm eten, fris bier en comfortabele kamers." Nee Silas zag niet in wat het voordeel was, bij haar thuis te overnachten. Natuurlijk voor Melissa zou het leuk zijn. Ze was een simpel meisje, kwam waarschijnlijk van een soort gezin met een hoop kinderen, zo ging dat meestal, extra handen om het land te bewerken. Voor haar zou het een plezier zijn haar familie terug te zien, maar de risico's. Haar familie wist wat voor werk ze deed. Het zou vast niet lang duren voor ze van één en één twee hadden gemaakt. Daarbij hun verhaal over die verloving zouden ze nooit geloven, of erger ze zouden een uitnodiging willen voor de bruiloft. "Echt Melissa ik zie er geen baat bij om bij jou thuis de nacht door te brengen. Na onze reis moet je maar een paar dagen vakantie nemen, dan kun je, je familie alsnog kort bezoeken." Kort want met zijn huwelijk dat dan zou plaatsvinden, zou er enorm veel werk zijn op het paleis.

Ida knikte instemmend. Niet dat het haar veel interesseerde. Ze verwachtte niet bepaald een uitnodiging voor de festiviteit te ontvangen. De tafel vulde zich langzaamaan, belangrijke edelen, raadsheren, generaals, allen waren aanwezig. Eenmaal iedereen zijn plaats had ingenomen, nam de koning het woord. "Besten, wij zijn hier allen samengekomen om de vrede tussen Solaris en Libari te bespreken. Het zal een verdrag zijn waarbij onze beiden volkeren toegevingen zullen moeten doen. Vorstin Matope u heeft waarschijnlijk reeds enkele voorwaarden?"
"Wel als ik zo vrij mag zijn, lijkt het mij haast vanzelfsprekend dat uw troepen zich zo snel mogelijk terugtrekken. Als u doel echt het sluiten van vrede is, lijkt het mij niet langer nodig dat mijn moerassen worden omsingeld en mijn bevolking afgesloten moet leven van de buitenwereld."
"Majesteit dat kunt u niet toelaten!" Riep iemand haast meteen. "Wat als de van die gelegenheid gebruik willen maken om een tegenoffensief op te starten?"

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
'Het was een stom idee majesteit. Het spijt me.' Zei ze oprecht. Hoe kon Melissa met zo een stom idee aankomen om te verblijven bij haar vader? Ze was nu aan het werk en zulke dingen konden ze niet vooroorloven. Haar vader zou het vertellen aan zijn zus en zo zou het doorgaan. Ze greep naar haar ketting dat deed ze de laatste wel vaker. Het was het laatste wat ze nog had van haar moeder en wou het altijd dragen. Haar ogen lichten op wanneer hij het heeft over een paar dagen vakantie. Er kwam een glimlach op haar gezicht. 'Dankuwel, dat lijkt me geweldig.' Zei ze blij en reed verder. Ze genoot van de natuur om haar heen.

'Stil. Edelman Triux. Ik neem het in overweging.' Zei zijn vader met een autoritaire stem tegen hem. Hij had hier geen zin, maar moest dit doen. Dit besluit zou levens veranderen van beide kanten. 'Misschien een huwelijk tussen de twee rijken?' Vroeg een generaal en Nathaniel keek hem woedend aan. 'Dat gaat niet gebeuren.' Zei hij met een geïrriteerde stem. Een huwelijk zou hij niet willen en vooral niet met die meid. Ze was zo vervelend. Hij wou een stille meid niet een meid die hij nog moest gaan temmen. Hij had geen zin in zo iets. Hij zag zijn vader er overna denken en het serieus in overweging nemen. 'Wat vind u van het voorstel Vorstin Matope?' Vroeg hij aan de jonge vrouw. Waarom mocht zij iets zeggen?

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Wat heb ik gezegd over me aanspreken met mijn titel?" Wat een geluk dat de weg er verlaten bij lag. Hij was misschien toch beter alleen gegaan dan met haar. Hij zou het haar nooit vergeven moest ze hun dekmantel vrijgeven. Haar ontslag zou onmiddellijk volgen en dan was hij nog mild. "En die hele toon. Je zult het vast geleerd hebben, maar al die regels vallen nu weg. We reizen als gelijken, hoe vreemd dat ook mag klinken." Voor hem klonk het in ieder geval vreemd. Hij gelijk aan een dienstmeid. "Daarom ook dat je meereist. Jij bent bekend met de wereld van het gewone volk. Je kent hun handelingen, hoe er onderling omgegaan wordt met elkaar. Ik ben het gewoon dat mensen voor me buigen. Nu gaat, mag dat zelfs niet gebeuren, maar dan moet ik wel weten wat ik hoor te doen en hoe ik me hoor te gedragen. Dus vermaak me, vertel me iets over jullie soort mensen."

"Wel om eerlijk te zijn heer vorst is het een voorstel dat zelf al bij mij opkwam. Een huwelijk is de perfect vorm voor het sluiten van een alliantie. Echter dit zou een huwelijk zijn met voorwaarden, twee om precies te zijn. Ten eerste zou uw zoon mee met mij reizen naar Libari, waar hij zal blijven tot hij hier de troon overneemt. Ten tweede verlaat ik dit koninkrijk niet zonder mijn oudere broer Eli, waarvan ik aanneem dat hij hoewel hij als krijgsgevangene hierheen kwam, nog steeds in leven is." Stilte viel rondom de tafel. Het was alsof niemand zich er op voorbereid had dat Ida naar haar broer zou vragen, al was het de logica zelve. "Wel op zijn minst wat meer informatie over zijn staat van zijn alstublieft. Ik hoop ten zeerste dat hij nog leeft. Een huwelijk met de mensen die instaan voor de moord van mijn eigen familie, dat bemoeilijkt de zaak."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld