Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // ft Shinde

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Garrett
Het litteken op haar rug heb ik gezien toen ik de wonden aan het verzorgen was. Hij is zeker groot, maar ik moet zeggen dat hij niet super erg opvalt, tenzij je er echt op gaat letten. "De ocean?" vraag ik en denk even na. "Die is heel wat kilometers verderop. Daar doe je zeker heel wat uurtjes over met de auto." vertel ik. "Het zou je in ieder geval niet in één dag lukken, aangezien je pauzes moet nemen tijdens het rijden." Vaak zit ik al over het tijdslimiet heen met hoelang je in één keer mag rijden. De meeste rijden twee uur en nemen dan een kwartier pauze, maar dat vind ik onzin. Ik krab aan mijn hoofd en kijk haar aan. Ik neem aan dat ze niet weet hoe ze moet rijden. Ik sta op en loop naar de minibar naast het bed toe. "Wil je ook wat drinken, ..." Ik bedenk mij net dat ik haar naam nog niet weet. "En zou ik misschien ook mogen weten hoe je heet?" Ik grinnik en pak voor mezelf sowieso al een Coco Cola uit de minibar.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Aurora

Ik luister zwijgend naar al zijn geratel. Ik heb oprecht geen flauw idee waar hij het over heeft en ik kan er mij geen idee bij vormen. Een beetje langer dan dag. Een dag valt wel mee. Het kon erger, maar tegelijk een dag is me al teveel.
"Oké. Dan ga ik rijden. Wat moet je dan doen?" vraag ik en neem zonder erbij na te denken iets aan uit het kastje dat hij opent. Het ziet er vreemd uit en ik aap zijn beweging na nadat ik nog meer zachte stof van het bed over mezelf heen heb getrokken om mezelf te bedekken. Er komt iets bruisend bruin uit en ik kijk er vies naar. Alsof ik modder in mijn mond moet gieten. Dat hij naar mijn naam vraagt, leidt me even af van het vieze goedje en ik kijk naar de jongeman.
"Aurora," vertel ik hem en vraag naar de zijne.
Na mijn vraag slurp ik een klein beetje van de modder en het prikkelt in mijn mond waardoor ik mijn gezicht vertrek. Dit is vreselijk. Het smaakt vreselijk, het voelt vies, maar mijn lichaam lijkt het nodig te hebben. Zo snel mogelijk drink ik alles op en het voelt alsof ik ervan opzwel. Hopelijk hoef ik dat niet te vaak te doen.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Garrett
Wanneer ze zegt dat ze zelf wilt gaan rijden, lukt het mij niet op mijn lach in te houden. "Sorry, het spijt me, ik wil je niet uitlachen. Rijden leer je niet zomaar, daar moet je minstens vijfentwintig rijlessen voor nemen en zelfs dan kunnen de meeste mensen het nog niet goed genoeg." Ik pak uit mijn koffer een dikke trui en een joggingsbroek voor haar. "Hier, pak aan. Je zal het vast koud hebben." Het kan niet anders zijn dat de kleding veel te groot voor haar is, maar voor altijd een deken over je heen houden, wordt hem ook niet. "Aurora? Wat een mooie naam. Mijn naam is Garrett. Ik zal eventjes hier om de hoek gaan staan zodat je kan omkleden." Ik stap de badkamer in en hang tegen de wasbak. Aurora... De naam die één van de bekendste prinsessen uit de fantasiewereld heeft. Als zij een jurk aan zou doen, zou ze ook op een prinses lijken. Ik bijt op mijn lip en schud mijn hoofd. Rustig neem ik een paar slokken van mijn drinken en wacht rustig tot ze is omgekleed.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Aurora

Rijlessen. Fijn. Ik wrijf over mijn voorhoofd en probeer uit te dokteren hoe ik dan wel kan rijden. Aan zijn manier van doen lijkt het alsof hij zelf ook lijkt te weten hoe hij moet rijden. Ik weet dus compleet niet hoe ik dit moet aanvatten. Te voet zal alles veel trager duren, dat was duidelijk.
"Dankje, Garrett," zeg ik nadat ik de kleren even bekijk.
Hoe ze gedragen worden, leerde ik halvelings door de mensen rondom mij te observeren. Ik laat de doek uit mijn handen glijden en trek alles aan zodat het op zijn plaats zit. Het is vreemd om plots omhuld te zijn door vreemde stoffen. Ik ben mijn vrijheid gewend en dit voelt alleen nog vreemder en meer verwarrend aan. De vuile doek gooi ik weg en ik laat me achterover vallen op de stof. Het is zo bizar, ik zit hier weer opgesloten in een kooi. Alleen is deze uit vrije wil. Ergens hoop ik dat Garrett op één of andere manier een plan voor mij kan bedenken want ik zit helemaal vast. Ik zit in een andere wereld waar ik niks van ken en ik weet niet hoe ik nu verder moet.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Garrett
Na zo'n tien minuten in de badkamer te hebben gestaan, gok ik dat ze wel klaar is met omkleden. "Ik kom er weer aan!" roep ik vanuit de badkamer. Ik krijg niks terug te horen, dus het zal vast wel goed zijn. Rustig loop ik terug naar de kamer waar het bed staat en neem plaats naar Aurora. De kleding is overduidelijk te groot voor haar, maar ik kan haar nu niks anders bieden. Er zijn weinig winkels in de buurt en daarbij zijn die op dit tijdstip allemaal al gesloten. "Heb je trouwens geen honger gekregen na al die tijd..." Ik stop middenin mijn zin. Ik heb geen idee hoe ze zich voelt om over het circus te praten of er überhaupt maar iets over te horen. "Heb je honger?" maak ik er maar van. "Ik neem aan dat ondanks je niet echt mens bent, je wel gewoon mensenvoedsel kan eten?" Best een domme opmerking, aangezien wij ook van alles uit de zee eten. "Er is een benzinepomp hier in de buurt. Die is vierentwintig uur per dag open, dus ik zou wat voor je kunnen halen?" bied ik aan. Er zijn daar altijd wel broodjes of lekkere snacks te vinden. Zelf heb ik ook best wel wat honger gekregen, dus zou het niet zo'n verkeerd idee zijn om even een bezoek te brengen aan de benzinepomp.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Aurora

Alweer laat ik hem uitpraten over dingen waar ik niets van begrijp. Alleszins zie ik in dat een benzinepomp een plek is om te eten.
"Blijf ik hier dan alleen?" vraag ik hem allereerst en ik twijfel of ik liever mee ga op straat, waar anderen mij kunnen ontdekken, of hier liever alleen achter blijf in het vreemde motel. Alleen achterblijven zou waarschijnlijk de beste optie zijn, ook al heb ik daar het minste zin in. Op dit moment Garrett mijn enige houvast en ik ben ergens bang dat hij gewoon zal vertrekken en niet meer terug zal keren naar mij. Waarom zou hij ook? Ik heb hem niets te bieden als hij me wil helpen en bovendien brengt hij zichzelf waarschijnlijk alleen in de problemen. Het zou op zich niet moeilijk moeten zijn om mijn charmes in de strijd te gooien, want dat is tenslotte wat ik zo vaak doe om mannen de zee in te lokken. Maar om de één of andere reden heb ik het fut niet. Misschien ligt het aan het lichaam. Mijn huid ziet er onder water als een parel uit, glanzend wit en mijn zilveren haar en staart schitteren en glimmen bij elke beweging. Nu voel ik me anders, alles ziet er valer uit als ik mezelf in reflecterende oppervlakten bekijk en ik lijk mijn flair te verliezen.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Garrett
Ik haal mijn schouders op. "Je mag mee als je dat zou willen, maar je mag ook hier blijven. Doe hetgene waar jij je het beste bij voelt." Liever heb ik dat ze meegaat. Zo kan ze zelf bepalen wat ze te eten wilt. Het zou nogal lullig zijn als ik iets meebreng wat ze echt niet lust of wat ze gewoon niet mag nemen. Of mag ze gewoon alles wat wij mensen ook mogen? "De benzinepomp is nog geen kwartier rijden, dus we zijn zo weer terug." vertel ik haar in de hoop dat dit haar wat geruster kan stellen. Ik kan best begrijpen dat ze hier wilt blijven. Wie weet zijn die circus mensen wel overal aan het zoeken naar haar? Ze moeten ondertussen wel weten dat ze hulp heeft gehad, anders hadden ze haar wel gevonden. Zouden ze haar als vermist persoon hebben opgegeven? We zitten dan wel in een hol, maar social media en het nieuws zijn hier ook gewoon een ding. Ik zou het zometeen even kunnen checken, maar op mijn telefoon heb ik alleen maar WhatsApp staan. Social media is de grootste onzin die er maar bestaat en ik wil er verder niks mee te maken hebben.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Aurora

"Jij kan rijden!" merk ik meteen op als Garrett uitlegt hoe we aan de benzinepomp komen. Aangezien hij niet meteen te voet voorstelt, moet het zijn dat hij er al rijdend kan raken.
"Dan kunnen we ook tot aan de zee rijden?" vraag ik meteen daarna en ik zet wat stappen vooruit zodat ik dichter bij hem en de deur bent. "Kun jij dat?" vraag ik hem nu meer direct en wacht zijn antwoord hierop af. Om welke reden hij dat zou doen, kan me allang niet meer schelen. Ik wil hier gewoon weg en zo snel mogelijk. Als Garrett mijn enige optie is, hoop ik dat hij me zo snel mogelijk uit de buurt van het circus brengt. Niet alleen omdat ik dan werkelijk kan verdwijnen, maar vooral omdat ze niet oneindig ver kunnen zoeken. Er waren nog andere speciale personen aanwezig in het circus, maar ik heb het gevoel dat alles onder de radar gebeurt en niet iedereen van het circus af weet. Als ze met mij te koop hadden gelopen, dan was ik waarschijnlijk al veel dieper in de problemen geraakt. Dat overtuigt mij ervan dat ik weg kan raken, vanaf ik buiten hun bereik ben. Zolang ze geen persoon hebben die mijn sporen op het land kan nagaan, lijkt het plan om gewoon te verdwijnen uit hun zicht, waterdicht.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Garrett
"Ja, ik kan rijden..." mompel ik en kijk haar aan. Ze wilt wel erg graag weer bij de oceaan terecht komen. "In principe kunnen wij inderdaad naar de zee toe rijden." Meteen kijk ik de andere kant op. Eerlijk gezegd heb ik helemaal geen zin om naar de zee te gaan. Ik wil verder het land in, op verkenning gaan, maar ik kan haar ook niet aan haar lot overlaten. Ze kan niks. De enige manier hoe ze ergens terecht kan komen, is lopen, en zelfs daarbij vraag ik mij af of ze dan op de juiste plek terecht komt. Zo soepeltjes gaat het lopen namelijk ook niet. Ik wil haar helpen, maar dat gaat ten koste van mijn eigen geplande reis. Ik haal een hand door mijn haar heen en denk na over wat ik precies moet doen. "Het is niet de plek waar ik van plan was om naar toe te gaan... Ik ben niet zo van de zee." Het antwoord wat zij hierop gaat geven, is iets waar ik heel benieuwd naar ben. Hiermee kan ik uitvinden of het zonder mij mogelijk is voor haar om daar terecht te komen, maar mijn gok is dat ik haar enige hoop ben hiervoor. Nee, ik kan haar niet alleen laten gaan. Als er dan toch wat gebeurd, zou ik mij veel te schuldig voelen.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Aurora

Het is niet alsof ik hem kan verplichten om mij te helpen en aan zijn manier van doen, lijkt het niet alsof hij het met veel plezier doet. 'Ik ben niet zo van de zee' die opmerking laat me bijna met mijn ogen rollen. Het is frustrerend dat onze zielen zo uiteen liggend zijn, zeker omdat ik weinig andere keuzes heb en ik hem niks wil opdringen. Nu de mogelijkheid zich aanreikt om echt met meer snelheid thuis te raken, lijkt dat te mooi om waar te zijn. Het wordt steeds meer een tweestrijd en ik wou dat ik gewoon al alles achter de rug heb. Dan hoef ik niemand lastig te vallen, dan hoef ik mijn leven niet meer te wagen op het land en dan kan er eindelijk rust in mijn leven terugkeren.
"Ik heb het niet zo op het land. Mensen zijn niet bepaald vredelievend," zeg ik en kijk Garrett aan. "Ben jij ooit neergeschoten geweest door een harpoen? Daarna opgesloten in een kooi, uitgehongerd en bekeken. Ik wil gewoon heel graag naar huis en dan zwem ik naar de noordpool," zucht ik en probeer hem geen schuldgevoel aan te praten, maar tegelijk wil ik gewoon weg en moet ik aan mezelf denken.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Garrett
Ik bijt op mijn lip wanneer ze haar verhaal verteld over het leven op land. Is het echt zo gebeurd? Op de manier hoe wij mensen al die andere beesten vangen en opsluiten? Ik krijg er een rilling van die over mijn gehele rug gaat. Ik moet er niet aan denken. Zomaar gepakt worden uit je natuurlijke habitat omdat je voor de mens bijzonder bent om naar te kijken. Voor de dieren heb ik het altijd al erg gevonden, maar dit is niet niks. Na lang nadenken, heb ik mijn besluit gemaakt. "Goed, ik breng je wel, maar we gaan dit wel op mijn manier doen." zeg ik tegen haar en kijk haar richting op. "Wanneer ik een pauze in wil lassen met het rijden, dan doen we dat gewoon. Ik ga mezelf niet uitputten en gevaren veroorzaaken voor ons en voor andere." vertel ik. Daarbij is dit nog steeds een reis voor mij. Als ik voor iets wil stoppen om te zien, dan doe ik dat. Dit vertel ik haar maar niet, nog niet. "We gaan morgen pas rijden. Ik wil nog best wat te eten voor je halen, maar deze nacht spenderen wij nog hier."

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Aurora

Ik heb het gevoel dat ik Garrett misschien onderschat heb. Zijn instructies zijn klaar en duidelijk en het lijkt niet alsof er ruimte is om daarover te onderhandelen. Op zich kan ik zijn voorwaarden wel begrijpen, hij doet dit tenslotte uit vrije wil en zolang hij geen gevaar vormt om mijn ware aard te onthullen, of me weer in de buurt van het circus te brengen, is het vast een goed plan.
”Bedankt. We doen alles zoals jij wil, zolang ik veilig blijf. Kunnen we misschien wel aan water stoppen binnenkort? Ik zou mijn rug willen genezen,” zuchtte ik en hoop dat deze laatste toegeving geen probleem vormt. Tenslotte moet ik nu wel wat mijn best gaan doen om hem te vriend te houden. Deze vriendschap zou wel eens heel kostbaar kunnen zijn. Tenminste als vriendschap tussen mannen en vrouwen mogelijk is, want mijn beeld op de verhoudingen tussen mannen en vrouwen is nog altijd niet helemaal duidelijk.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Garrett
Met een kleine zucht, knik ik naar wat zij vraagt. "Heb je persé oceaanwater nodig? Of kan het elk soort water zijn?" vraag ik aan haar en wijs naar de badkamer. "Daar is namelijk een douche te vinden." Niet dat er hier in de buurt oceaanwater te vinden is, dus ik mag hopen voor haar dat normaal kraanwater ook werkt. Ik neem haar mee naar de badkamer en laat zien hoe de douche aan moet. "Ookal zou het niet werken, het is altijd wel even fijn om een douche te nemen. Als jij dat gaat doen, dan zal ik even eten gaan halen." vertel ik. Het interesseerde mij nu niet veel of zij wel honger had of niet, want zelf sterf ik bijna van de honger. Zou ik haar even alleen kunnen laten? Ja, vast wel. Ze kan nergens heen en ze is bang om weer gepakt te worden. Daarbij ben ik binnen een halfuur wel weer terug. Dan kan zij zich even ontspannen in de douche.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Aurora

Ik schud mijn hoofd op zijn vraag.
"Ik moet het water kunnen inademen. Kan dat? Is de douche diep genoeg?" vraag ik hem en ik zoek met mijn ogen waar die zich zou kunnen bevinden. "Dan kan ik veranderen, alleen dan kan ik mezelf helen," zucht ik en open iets op dezelfde manier dat ik Garrett daarnet zag doen en kom in een nóg kleinere kamer met overal wit. Er staan een heleboel dingen op elkaar gepropt en ik vraag me af waar alles voor dient. Voorlopig heb ik nog niet de behoefte om ergens aan de prutsen omdat ik niet weet wat het allemaal doet. Voor zover ik weet, kan de mensheid heel cru zijn en ik heb geen zin om in één of andere val te lopen.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Garrett
Water kunnen inademen, ik moet er niet aan denken. Ik ben ooit een keer bijna verdronken doordat er een oudere man op mij sprong toen ik nog jong was. Ik heb toen meerdere druppels water in mijn longen gekregen en het deed zoveel pijn. Gelukkig ging de man snel van mij af. Meteen kreeg ik een hoestbui die best lang duurde. Sindsdien heb ik nogal een hekel aan plekken zoals het zwembad of de oceaan. "Eh... Je kan niet in de douche zwemmen, als je dat soms bedoelt. Je kan wel de douchekop op je gericht houden en daarmee het water inademen? Zou dat misschien een optie zijn?" vraag ik en laat de douchekop aan haar zien. Ik draai de knop om en het water spuit uit de kop. Vervolgens zet ik hem weer uit en hang hem terug.

@Shinde

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld