Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ And I love the thought of being with *

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het begon er op te lijken dat Michael eindelijk een beetje los kwam en niet meer zo verlegen en terughoudend was. Zo zag Mateo het eigenlijk wanneer de jongen een grap terug maakte naar Mateo. Hij moest dus ook wel even lachen om de opmerking van Michael. “Kinda sucks that it is no homo, though.. ain’t it?” Mateo kon het gewoon niet laten om de opmerking te maken. Het was niet alsof hij er ook echt daadwerkelijk iets mee bedoelde, want dat was absoluut niet het geval. Dat zou Michael vast ook wel weten, daar ging Mateo nu in ieder geval wel van uit. Mateo maakte ook wel vaker dat soort grappen met zijn eigen vriendengroep, doen alsof ze eigenlijk smoorverliefd op elkaar waren of alsof ze een soort move probeerde te maken. Dat was gewoon een soort grap voor Mateo en zijn vrienden. Hij zag het simpelweg gewoon niet als daadwerkelijk flirten, hoe erg het er soms ook op leek.
Met veel tegenzin schudde Matelio met zijn hoofd als antwoord op de vraag van Michael. Al stopte hij hier plots mee en kreeg hij een soort twijfelende blik op zijn gezicht. “Or well.. you just kind of have to know who you can trust.” Als je je geheimen aan de juiste mensen vertelde dan hoefde er niemand te zijn die het moest weten, dan zou niet niet heel de stad erachter komen. “But you know, if we are at the park and you do some dumb shit and someone sees it and they think it’s worthy enough to be spread around.. yeah, no.. then you are fucked.” Uiteraard was het niet zo dat als je struikelde in het park dat dan ineens heel Boring het wist, dat kon mensen niet veel interesseren maar er waren vaak genoeg verhalen rond gegaan van mensen die gespot waren bepaalde dingen te doen in de struiken van het park, of verhalen in die trant. “But no worries, if you are ever the middle of a rumour.. it will only be a couple days before they forget about it and talk about the next big thing.”
Het was Matelio dus officieel gelukt om de nieuwe jongen uit te nodigen om langs te komen bij zijn vriend vanavond. Nu was hij wel nieuwsgierig naar hoe Michael in de groep zou vallen, zelf kende hij de jongen nog maar net maar tot nu toe leken ze het toch wel goed met elkaar te kunnen vinden. “Yeah, but I don’t think you are dick.” Mateo haalde zijn schouders op en keek op naar Michael. “You seem like a really great guy so far, so..” Er was eigenlijk geen tweede gedeelte voor die zin, hij wist niet niet goed hoe hij nu deze zin moest afmaken of verder moest gaan vanaf hier. “So, yeah.. I’m sure tonight will be great.”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Michael werd steeds erger in de war gebracht door de opmerkingen van Matelio, hij kon haast wel schreeuwen. "Yeah no, wouldn't it be great if it was yes homo," zei hij maar, mee gaande op de grap van Matelio, niet honderd procent zeker of het wel echt een grap was en de jongen net gewoon op een subtiele manier probeerde te vertellen dat hij wel op jongens viel. Maar Michael betwijfelde dat, het leek hem haast niet dat iemand in dit dead beat dorp niet heteroseksueel zou zijn, en anders leek het hem dat ze er niet open over waren. En al zeker niet naar de eerste de beste nieuwe jongen. Het leek hem gewoon allemaal heel apart als Matelio toch wel homoseksueel bleek te zijn. Maar ja, wie weet wat het zou zijn. Michael zou er in ieder geval zijn best voor doen om er achter te komen of Matelio nou wel of niet op jongens zou vallen. Michael vroeg zich af of zijn vader het wellicht fout had en het hier tegenwoordig wel geaccepteerd werd als je anders geaard was. Maar hij ging er gewoon vanuit dat dit niet zo was en bleef er bij dat hij zijn homoseksualiteit zou verbergen voor de tijd dat hij hier zou zijn. Als iemand hem vroeg naar zijn social media kon hij er ook gewoon voor kiezen om te zeggen dat hij het niet had. Zijn snapchat afgeven kon echter geen kwaad, dan moest hij alleen zorgen dat hij niks erover op zijn verhaal zou gooien. Die dingen kon hij dan wel gewoon privé naar zijn vrienden sturen. Dat kon geen kwaad. Michael moest gewoon leren zich niet zoveel zorgen te maken om alles, hij moest er mee leren omgaan en niet zich zo druk te maken.
Michael knikte even kleintjes. Hij was niet zeker of hij iemand überhaupt wel zou vertrouwen hier in het dorp. Hij zou niet kunnen weten wanneer hij iemand kon vertrouwen tot hij hen een geheim had verteld en ze het niet door hadden geluld, maar tot hij er dan achter kwam wie hij kon vertrouwen had hij wel al een hoop geheimen verteld die iedereen dan zou weten. Dan klonk het ineens als een minder goed idee en Michael besloot dan ook gewoon niemand in vertrouwen te nemen, zo moeilijk kon dat niet zijn. "Yeah no, luckily I'm not planning on doing dumb shit that's worthy enough to spread around," knikte Michael even met een zachte lach. Hij zou zich gewoon koest houden en desnoods zou hij in weekenden waarin hij niet hoefde te werken wel naar een andere stad gaan, of even zijn vrienden in Seattle bezoeken. Dan kon hij ook met hun gewoon nog contact houden. Zijn vrienden hadden beloofd ook eens langs te komen in Boring maar Michael wist niet of hij dat wilde, hij was te bang dat zijn hele cover dan verpest zou worden. Niet dat hij zijn vrienden niet vertrouwde, maar zij hadden geen idee hoe zwart en wit dit dorp was. "Well that's a relief," glimlachte Michael, al was hij nog steeds van plan gewoon zich erg koest te houden.
"Well thank you, I guess. You seem like a nice guy as well." Michael vroeg zich af of hij zich misschien het beste wel als een grote lul kon opzetten zodat hij geen vrienden maakte en dus ook niet een band met mensen zou creëren, maar hij wist eigenlijk wel van zichzelf dat hij dat niet in zich had.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De werkdag was voor de rest rustig verlopen. Matelio had het gezellig gehad met Michael, dat zeker en dat had er alleen maar meer voor gezorgd dat hij zin had in het feit dat Michael zou komen chillen met hem en zijn vrienden vanavond. De jongen was eigenlijk heel anders dan al zijn andere vrienden, dat was toch wel duidelijk te merken. Mateo en zijn vrienden waren echt een groep emo’s die naar bands luisterde samen en dat was helemaal niet hoe Mateo Michael inschatte. Zo kwam de jongen gewoon simpelweg niet op hem over in de korte tijd dat hij hem had leren kennen. Dit kon de pret niet bederven natuurlijk, Mateo ging er nog steeds wel van uit dat het gezellig zou worden vanavond en dat Michael het prima zou kunnen vinden met zijn vrienden. Het was niet alsof hun groep mensen gingen buitensluiten die niet zoals hun waren, daar stonden ze absoluut niet voor.
Uiteindelijk was de avond aangebroken en was het tijd voor iedereen om te verzamelen. Ondertussen waren alle vrienden er al, iedereen kwam altijd wat eerder opdagen dan de afgesproken tijd. Wat betekende dat de enige persoon die nog miste van het hele gebeuren was Michael. Het kampvuur was ondertussen al aan, iedereen zat met kampeerstoelen om het vuurtje heen en iedereen had al een plastic bekertje in de handen gevuld met drank naar keuze. Om de sfeer nog wat extra gezellig te maken hadden ze ook een bluetooth speaker met wat muziek erop. Matelio zat naast zijn vriendin, uiteraard. Hij had zijn arm om haar heen terwijl hij met iedereen aan het praten was. Tussendoor pakte Mateo zijn telefoon er even bij om te kijken naar de tijd. Het was 8 uur, de tijd die hij met Michael afgesproken had. “So, when is this Michael coming?” Vroeg 1 van zijn vrienden. “Or did you make him up?” Lachend schudde Mateo zijn hoofd. “He should be here any second now.” Althans, daar ging Mateo wel van uit. Hij hoopte niet dat Michael toch ineens besloten had niet meer te komen opdagen want dan zou Mateo nogal voor gek staan voor zijn vrienden. Ook hoopte Mateo dat de jongen het kon vinden aangezien de locatie een boerderij was die nogal achteraf was in het dorp maar met een beetje geluk zag Michael het kampvuur als hij de kant op kwam van het adres wat Mateo hem gegeven had.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De avond was aangebroken. Toen Michael thuis was gekomen na werk was zijn vader ook alw eg naar zijn werk. Hij had het avondeten overgeslagen uit vermoeidheid. Hij had geen zin om te koken en er bezorgde blijkbaar helemaal niemand in dit stomme dorp. Michael vond het minder leuk worden nu hij alleen was. Werk was erg leuk, Michael had het heel erg naar zijn zin gehad samen met Matelio. Er waren amper klanten gekomen maar Mochael had daar helemaal geen probleem mee. Toen hij thuis was gekomen was het gezellige gevoel gelijk weer weg. Het elektra was nog niet aangesloten en de lampen deden het dus niet. De sfeer binnen huis was dus aardig depressief. Michael had gelukkig wat lampjes gevonden die zijn vader gekocht had en had deze aan weten te steken met jet fornuis sinds ze ook geen lucifers hadden. Michael had thuis toch echt wel een groot probleem met het verhuizen. Het huis waarin hij woonde voelde ook niet als thuis. Maar dat zou nog wel komen, had zijn vader ten minste gezegd. Michael twijfelde daar wel aan maar had besloten daar maar zijn mond over te houden.
Toen hij thuis was gekomen was hij maar gelijk onder de douche gesprongen ook al was het warme water nog niet aangesloten. Michael vroeg zich af wanneer daar tijd voor zou zijn sinds hij vrij snel met school zou beginnen en zijn vader het al druk had met zijn baan. Michael moest nog maar zien hoe dat zou lopen.
Het was inmiddels wat later en Michael was nog steeds aan het twijfelen of hij naar de afgesproken plek zou gaan. En of hij het wel zou kunnen vinden. Net toen Michael de trap op naar zijn kamer wilde gaan kwam zijn vader binnen lopen. “Hey, thought you texted me that you were going to hang out with some people,” zei zijn vader glimlachend. Hij wist dat hij nu niet gewoon niet kon gaan, als zijn vader dat zou horen zou hij hem met eigen handen het huis uit sleuren en naar de locatie brengen. “Oh yeah right,” mompelde Michael wat ongemakkelijk en hij liep de eerste twee treden terug de trap af. Hij nam zijn jasje maar van de kapstok af en stapte in zijn schoenen. “Have fun Mikey,” zei zijn vader hem nog die een kus op zijn haren drukte. Michael glimlachte maar als een bedankje en vertrok het huis uit.
Uit zijn hoofd probeerde hij de weg naar de afgesproken plaats te vinden maar Michael had als hij eerlijk was geen idee waar het zou moeten zijn. Het was dus ook makkelijk te zeggen dat hij een beetje verdwaald raakte. Na zo een tien minuten extra lopen was hij uiteindelijk op het veld aangekomen waar hij in de verte al het kampvuur en wat mensen kon zien. Wat ongemakkelijk begon hij er op af te lopen. Niet alleen was hij echt een heel stuk te laat, maar hij was ook nog eens te laat bij mensen die hij helemaal niet kende. Hij zat in een tweestrijd met zichzelf, zou hij nu wel gewoon gaan? Hij kon nog terug lopen en niet komen opdagen. Als hij het goed had hadden ze hem namelijk nog niet gezien. Kort schudde hij zijn hoofd. Hij moest gewoon even zijn zelfvertrouwen bij elkaar rapen en naar de groep toe lopen. Hij leek steeds dichterbij te komen en werd met de stap steeds nerveuzer. Hij was nooit zo een fan geweest van naar meetings gaan waar hij amper iemand kende. En nu kende hij maar een iemand, Matelio, en zelfs hem kende hij amper. Hij moest dus maar zien of deze avond wel leuk zou worden. Terug kruipen was echter geen optie meer, hij was al te dichtbij en nu ook goed zichtbaar vor de mensen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Er gingen steeds meer minuten voorbij en langzamerhand begon Matelio te twijfelen of Michael nog wel kwam. Hij hoopte toch echt dat de jongen ineens zou bailen en dus niet meer op zou komen dagen. Vanmiddag leken ze het nog zo gezellig te hebben gehad en hij zou het echt jammer vinden als Michael vanavond niet kwam opdagen. Ook zou Mateo dan haast voor gek staan bij zijn vrienden. Dan nodigt hij iemand uit en dan horen ze de hele avond niks van hem. Voor de zoveelste keer keek Mateo naar de tijd op zijn telefoon om te kijken hoeveel minuten er ondertussen al voorbij waren gegaan. “I’m sure he’ll be here soon, babe.” Blijkbaar begon zijn vriendin te merken dat Mateo de tijd in de gaten aan het houden was. “I really hope so.” Antwoordde de jongen waarna hij een kus drukte op zijn vriendin haar lippen. “And if not, we’ll still have a great night.” Ging zijn vriendin nog verder. Ze leek altijd te weten wat ze moest zeggen om Mateo weer even kalm te krijgen. “You’re right.” Zei Mateo waarna hij de beker in zijn hand aan zijn lippen zette en zich weer voegde in het gesprek wat zijn vrienden hadden.
Nadat er weer een paar minuten voorbij gegaan waren viel de blik van Matelio eindelijk op een figuur die aan kwam lopen. “Michael!” Riep de jongen vrolijk uit terwijl hij opstond. “You’re here. I wasn’t sure if you were still coming.” Matelio liep naar de jongen toe. Eenmaal bij hem sloeg hij zijn arm om hem heen en zo trok hij hem met hem mee meer richting het vuur. “Everyone, this is Michael.” Introduceerde hij Michael aan de groep. “Michael, these are my friends.” Mateo keek de jongen aan zijn zij aan. Mateo begon de cirkel af te gaan om al zijn vrienden voor te stellen. “So, this is Stacy, Mollie, Scott, Mitch, Aaron and most importantly..” Mateo haalde zijn arm van Michael af om naar zijn vriendin te lopen. Hij ging achter de stoel staan waar ze in zat en legde zijn handen op haar schouder. “My lovely girlfriend Dawn.” Mateo had een grote glimlach op zijn gezicht en keek van Michael even naar beneden naar zijn vriendin, die omhoog keek naar hem. Mateo kon het niet laten om toch even naar voren te buigen en weer even een kus te drukken op de lippen van zijn vriendin.
“So, what do you want to drink? We have all kinds of type of alcohol, or just some soda.” Mateo liep achter zijn vriendin vandaan en liep naar een tafeltje een paar stappen van het kampvuur verwijderd. Daarop stonden de plastic bekers, het drinken en de speaker. Mateo pakte alvast 1 van de bekers en keek Michael afwachtend aan.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Net toen hij dacht nog om te keren en snel weg te wezen om thuis gewoon in zijn warme bed te gaan liggen of met zijn vader op de bank te liggen met een kop warme chocolademelk en te kletsen iver werk en alleshad Matelio hem al gezien. En dit liet hij niet subtiel weten. Toen Matelio hem riep galmde zijn naam haast over het lege veld. Niet alleen kwam de jongen gelijk op hem af lopen maar alle blikken waren nu ook op hem gericht. Hij wensde diep vanbinnen dat hij nooit gekomen was. Ze hadden hem pas even gezien en hij voelde zich nu al vreselijk gejudged. Hij kon wel begrijpen dat ze hun vooroordelen al getrokken hadden over hem. Hij wist niet hoeveel Matelio zijn vrienden verteld had over Michael maar het leek er op alsof ze hem allemaal stilletjes in hun hoofd aan het beoordelen waren. Hij haatte het om zo op de kijk gesteld te worden voor mensen die hij niet kende.
Hij keek op toen Matelio zei dat hij niet zeker wist of Michael nog wel zou komen. Hij leek er niet erg teleurgesteld bij te kijken dus Michael vroeg zich af of hij het wellicht helemaal nist erg had gevonden als Michael nietw as gekomen. Misschien was komen daadwerkelijk een fout geweest. “Yeah no sorry I got lost on my way here,” zei hij met een scheve glimlach. Dat was ook al zo dom van hem. Nu dachten ze waarschijnlijk allemaal dat hij vreselijk dom was. Wie raakte er nou verdwaald hier? Michael voelde zich ook best dom, zeker omdat het deels een leugen was. Hij was wel dergelijk verdwaald geraakt voor eventjes, maar een groot deel kwam toch ook wel doordat hij eerst vanplan was niet te gaan en ook onderweg meerdere keren had waar hij stil stond omdat hij terug naar het huis wilde lopen.
Michael voelde de arm van Matelio om zich heen en keek daardoor even op. Hij en zijn vrienden raakte elkaar nooit echt veel aan. Maar iedereen was terug in de stad ook wel erg op zijn persoonlijke ruimte gesteld. Dit gebaar was dus onbekend voor Michael maar ergens kon hij het wel appreciëren. Michael lette goed op toen Matelio hem aan iedereen voorstelde. Van zo dichtbij zag hij dat hij zelf misschien te snel zijn oordeel getrokken had. De meeste leken erg vriendelijk en keken hem ook helemaal niet judgend aan. Alleen een van hen had een vieze blik op hem gericht. En blik die haast naar hem riep dat hij hier niet bij hoorde, dat hij er niet uit zag en maar terug moest gaan naar de grote stad waar hij thuis hoorde. Het was ook wel een behoorlijke verrassing voor Michael dat Matelio het meisje met die blik net voorstelde als zijn vriendin. Hij kon haast niet geloven dat zo een bitchy looking meisje bij zo een enghousiaste en vriendelijke jongen hoorde. Natuurlijk mocht hij niet te snel oordelen over haar. Hij kende haar niet eens. Toen kwam het ineens bij Michael binnen dat dit meisje Matelio’s vriendin was. Alle bedenkingen over Matelio zijn seksualiteit waren verdwenen, tuurlijk kon hij bi zijn, maar Michael wist nu wel honderd procent zeker dat de jongen niet met hem aan het flirten was. Hij schudde deze gedachtes gelijk van zich af sinds het gewoon fout voelde er nu nog over te denken. “It’s nice to meet you all,” knikte Michael met een zwakke, lichtelijk geforceerde, glimlach.
Michael liep met Matelio mee naar het tafeltje. Hij had zo zijn bedenkingen. Drinken was absoluut niet slim als hij nog het huis binnen wilde komen die avond, maar eigenlijk dronk Michael nooit frisdrank, hij kon niet goed tegen teveel suiker. “I’ll just have a beer if I may, thank you.” Michael voelde zich een beetje alsof zijn ‘beleefde’ manier van praten niet heel erg geapprecieert zou worden, hij wist niet goed hoe mensen hier zich gedroegen en ging dan al snel om in de beleefde modus die iedereen aan nam als ze voor het eerst hun vrienden hun ouders ontmoette.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was niet verbazend voor Mateo om te horen dat de jongen verdwaald geraakt was. “Yeah, sorry.. that might be my fault.” Verontschuldigde Matelio zich terwijl hij een beetje nonchalant zijn schouders ophaalde. “I mean, you are new so it’s no wonder that you don’t know your way around here, so I should probably have given your clearer instructions on how to get here.” Eigenlijk had Mateo er ook niet aan gedacht dat het zo moeilijk kon zijn voor iemand die hier nieuw en dus onbekend was om de weg te vinden. Voor Matelio was het maar al te makkelijk om de weg naar zijn vriend te vinden maar dat was omdat het zijn vriend was, hij was al zo vaak deze kant op gekomen dat hij het ondertussen maar als te makkelijk uit zijn kop wist. “But now I learned my mistake and next time I’ll make sure you won’t get lost.” Verzekerde Mateo Michael, alsof hij al helemaal zeker was dat er een volgende keer zou zijn. Het kon ook zomaar zijn dat na vanavond Michael toch besloot dat hij niet met deze vriendengroep wou omgaan, of andersom kon ook uiteraard. Al leek die tweede wel een erg kleine kans te hebben in het hoofd van Matelio.
Matelio ging er niet van uit dat Michael meteen iedereen zijn namen zou onthouden, dat zou bijna onmogelijk zijn maar dat zou waarschijnlijk in de loop van de avond wel goedkomen. Als ze in gesprek zouden komen dan zou Michael vast de namen wel leren kennen. Voor zijn vrienden was het natuurlijk niet zo moeilijk aangezien hen maar 1 naam hoefde te leren. “It’s really nice meeting you too, dude.” Had één van zijn vrienden geantwoord op Michael. Ergens had Mateo door dat de jongen zich niet helemaal comfortabel voelde tussen alle nieuwe mensen, het was aardig duidelijk af te lezen van de geforceerde glimlach op zijn gezicht. Toch hoopte Mateo dat de jongen gedurende de avond wat los zou komen en zich meer op zijn gemak kon voelen. Voornamelijk voor zijn eigen bestwil, zodat hij gewoon kon genieten van een gezellige avond.
Onder de tafel stond een krat gevuld met bierflesjes, dus voor Michael haalde Mateo daar een flesje bier uit. “Here you go, dude.” Volgens Mateo was er geen reden voor Michael om zo netjes te doen en hem te bedenken voor een biertje maar het was niet alsof hij de jongen er op zou gaan wijzen. Hij liet het maar gewoon voor zoals het was. “We have one free chair left for you.” Het was een stoel aan de andere kant van Mateo. Zodra Mateo het flesje in zijn handen had overhandigd aan Michael liep Mateo weer terug naar de stoel waar hij eerder in zat. Uiteraard was zijn stoel wat extra toegeschoven naar richting zijn vriendin zodat hij zijn arm om haar heen kon slaan. Dit deed hij ook weer zodra hij plaatsgenomen had. “So, Michael..” Begon Dawn wanneer Mateo weer zat. “Mateo told us you were from Seattle.. why don’t you tell us a little bit about how it is to live in a such a big city?” De stem van Dawn had een duidelijke veroordelende toon, dit was alleen iets wat Mateo simpelweg niet doorhad. In Mateo zijn hoofd toonde zijn vriendin gewoon interesse in de jongen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
“Oh no dude, it’s absolutely my mistake. I should’ve asked for more instructions,” gaf Michael eerlijk toe. Hij had verwacht dat hij de weg wel gewoon kon vinden. Maar toen hij onderweg ook nog eens geen moviele service had liep dat gewoon een beetje mis. Hij had Google Maps als laatste hoop gerekenf maar dat kon dus duidelijk ook niet door gaan. Hij had gewoon er niet van uit moeten gaan dat hij de locatie wel makkelijk zou kunnen vinden. Hij vond het ook zeker niet Matelio’s fout. De jongen had onmogelijk kunnen weten dat Michael de weg niet zou kunnen vinden. Voor hem was het natuurlijk maar al te logisch waar hij moest zijn en hoe hij er moest komen.
Michael voelde zich met de seconde ongemakkelijker worden, wat best speciaal was sinds hij zich al heel eeg ongemakkelijk voelde toen hij hier aankwam. “Thank you,” knikte Michael toen hij het biertje van de jongen aan pakte. Niet veel later zaten ze allemaal in een cirkel om het kampvuurtje heen. Michael had nog nooit een kamvuur gezien maar het leek hem niet het momenf om daar over na te denken. Hij zag het maar gewoon als een erg grote, houten kaars. Dan leek hhet al gelijk een stukje minder eng. Michael keek op toen Dawn begon te praten. Hij kon het niet helpen de beoordelende toon in haar stem duidelijk te horen. Hij snapte het wel, hij was van de stad, dat was anders, maar ze hoefde er ook niet zo heftig over te doen. Michael voelde zich dan ook niet heelf ijn bij de vraag en wilde hem eigenlijk niet beantwoorden, wetende dat ze hem op zijn antwoord sowieso weer zou beoordelen. “Oh it’s like living here but with less nature and more people,” zei hij maar. Hij wist niet hoe hij het goed kon uitleggen, en dit was misschien wel de beste manier om er voor te zorgen dat hij zo min mogelijk beoordeeld werd op zijn antwoord, al leek dat niet heel erg te helpen, haar blik leek namelijk nog viezer naar hem toe te worden. Michael had nu oprecht spijt van zijn komst. Hij had beter gewoon in de winkel al nee moeten zeggen en zich hier bij moeten houden.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Matelio haalde zijn schouders op, op de meest nonchalante manier mogelijk. “If you say so but I still think I could and should have been clearer in where you needed to go.” Er was waarschijnlijk niets wat Mateo van gedachten kon laten veranderen over deze kwestie. Sowieso was Matelio een erg eigenwijze persoon, vooral met bepaalde dingen en deze situatie viel onder de categorie bepaalde dingen. In Mateo zijn hoofd was het gewoon voornamelijk zijn schuld dat Michael moeite had met de weg vinden en nu was dat niet iets waar hij avonden over wakker zou liggen. Het was zijn schuld en dat was prima, daar kon hij verantwoordelijkheid voor nemen en net zo makkelijk wel weer overheen komen. Hij zou er zeker niet mee zitten. Niet lullig voor Michael bedoeld natuurlijk, het was lullig tegenover hem uiteraard dat de jongen moest zoeken naar waar hij moest zijn maar dat betekende niet dat Mateo zichzelf zou straffen door er constant mee te zitten dat het zijn schuld was. Daar zou hij absoluut niemand mee helpen. Het beste wat hij kon doen was dan gewoon de verantwoordelijkheid op zich nemen en daarna weer verder te gaan met zijn leven. Zo simpel dacht de jongen er eenmaal over.
Afwachtend keek Mateo naar Michael op zijn antwoord op de vraag van Dawn. Zelf was de jongen ook wel erg benieuwd naar wat het antwoord zou zijn op die vraag. Aangezien hij zelf dus nog nooit buiten Boring gewoond had. Hij kon het zich moeilijk voorstellen hoe het zou zijn in een stad als Seattle. Sowieso had hij geen idee of zo stad een plek zou zijn voor hem. Mateo had toch wel het gevoel dat hij het beste paste in een kleine stad als Boring, hij zou het waarschijnlijk niet al te best doen in een grote stad met veel mensen. Het antwoord van Michael was toch wel een beetje een tegenvaller. Matelio had een heel verhaal verwacht als een antwoord en zijn vriendin blijkbaar ook. “Really? I can’t imagine that is all.” Opnieuw vloog de toon van haar stem helemaal over het hoofd van Mateo. Dat was dan toch iets waar de jongen te naïef voor was en al helemaal als het neer kwam op zijn eigen vriendin. De jongen had meestal gewoon niet door hoe zijn vriendin zich soms naar anderen kon gedragen. “Yeah, dude, tell us more.” Bracht één van Mateo zijn vrienden uit en na die woorden knikte Mateo instemmend mee. “I mean, don’t you have any fun stories from Seattle?” Vroeg Mateo zelf ook maar, misschien kon ze dat meer een idee geven van hoe het was om in zo stad te wonen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Blijkbaar had Michael hen een beetje teleurgesteld met zijn uitleg over de stad, waar hij natuurlijk meteen van baalde. De atad was heus niet zo saai als Michael het liet klinken. Het was naar zijn mening zelfs een van de beste plekken om te wonen. En dan zeker in Seattle. In steden als New York of Los Angeles kon het ook wel leuk zijn maar het was daar toch wel een stuk drukker, dat waren ook steden waar heel veel toeristen heen gingen. In Seattle waren toch wel echt een stuk minder toeristen, wat heel fijn was natuurlijk. “Oh well uh, people are all about expressing themselves and they really do show that in their clothes and on buildings. There’s always a lot of traffic and a lot of times streets are cut off for soecial access to shoot films or tv shows. If you’re just walking on the street you often have a great chance that some weird guy walks up to you to ask if you want to figure in a movie or whatsoever. There are a lot of high buildings, skyscrapers and flats and stuff, but most fun stuff like parties and raves and concerts happen underground. Unlike here where most people don’t leave their houses after eleven, in Seattle life really begins after eleven. Every month there’s this one guy who takes everyone on his boat for a big party, we have a fireworks show next to the lake every new year that takes from eleven PM to three AM. Our schools do a lot with the art and everything that is founded in the streets of Seattle. You get the opportunity there to mix your highschool with an advanced class where you can start the basics of a study that you want to do after highschool. It gives you the opportunity to learn a lot of things before you start there and often means you get accepted way quicker to the college you want to start at because you’re already up front of everyone else. Every now and then there’s a group of guys that walk around the streets of Seattle in heels to walk a mile in her shoes, to show their support to women and show that they’re feminists. People meet up at a lot of places like clubs, raves or drag races. A lot of people are very openly gay and all that stuff, but besides that there’s really nothing special about it,” vertelde Michael. Er was natuurlijk een hoop meer wat hij kon vertellen maar hij wilde niet de hele tijd zijn mond open houden. Hij kon het ook niet laten om toe te kijken naar wat hun reactie zou zijn op het laatste gedeelte, maar kon niet echt iets zien in hun gezichtsuitdrukkingen. Hij ziu er zo wel iets van horen, hoopte hij. Het was een beetje zijn manier om een poging te wagen om er achter te komen hoe mensen hier daadwerkelijk over lgbtq+ mensen dachten. Wie weet zat zijn vader helemaal fout en werd het sinds hij weg ging wel allemaal geaccepteerd, al betwijfelde Michael dat. Daarnaast, zelfs al accepteerde deze vrienden groep het, dat zei niks over de rest van het dorp.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was duidelijk dat de hele groep aan de lippen hing van Michael terwijl hij vertelde over hoe het was in Seattle. De jongen gaf eerder aan hoe het enige verschil was dat Seattle minder natuur had maar wel meer mensen. Als Mateo het verhaal aanhoorde wat Michael hen nu vertelde dan leek er toch wel een heel stuk meer verschil te zitten in de twee steden. Op elk vlak wat Michael vertelde waren er wel verschillen met Boring, het leek haast een compleet andere wereld te zijn. Het was niet perse slechter of beter dan dat Boring dat was, het was gewoon anders. Toch vond Mateo het moeilijk om zich voor te stellen hoe het was in zo stad te leven, ondanks Michael verhalen vertelde over hoe het was. Matelio realiseerde zich dat hij misschien toch gewoon gemaakt was voor de kleine stad en dat wonen in een grote stad niks voor hem was.
Terwijl Michael nog bezig was met zijn verhaal haalde Mateo een pak sigaretten uit de zak van zijn spijkerjasje. Hij haalde er twee sigaretten uit, 1 voor hemzelf en 1 voor Dawn. Na de sigaret in zijn mond gestoken te hebben wisselde hij het pakje in zijn handen om voor een aansteker die hij ook in zijn zak had zitten. Hiermee stak hij zowel zijn eigen sigaret aan als die van Dawn. Wanneer hij zijn aansteker weer terug had gestopt haalde hij toch weer zijn pakje sigaretten naar boven om er 1 aan Michael aan te bieden. Hij had geen idee of de jongen überhaupt rookte maar besloot er toch maar 1 aan te bieden. Hij opende het pakje en hield deze richting Michael zodat hij er 1 kon uitpakken als hij dat wou.
Matelio hield zijn blik op Michael, zelfs wanneer de jongen klaar was met praten hield hij zijn blik op hem. Het was erg interessant om over Seattle te horen, dat was zeker. “Well, that doesn’t sound like our small town at all..” Hoorde Mateo Dawn uiteindelijk zeggen. “Seems like there is a lot more of a difference than just less nature and more people.” Ging de vriendin van Mateo verder. Mateo stopte zijn gestaar naar Michael even om opzij te kijken naar zijn vriendin. “People don’t shoot movies here, we don’t have these amazing boat parties, our schools don’t have advanced classes to get us one step ahead with colleges and we don’t have drag queens or anything like that.” Deze keer had Mateo toch wel door dat Dawn een soort toon in haar stem had. “Oh, babe… I’m sure he didn’t mean anything by it. We asked him about Seattle and he just told us about how it is.. right, Michael?” Mateo richtte zijn blik weer op Michael en keek hem aan met een afwachtende blik.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Michael keek op toen Mateo hem een sigaret aan bood. Hij wist dat hij eigenlijk niet moest roken sinds izjn vader het sowieso zou ruiken maar er was iets aan Michael dat er gewoon bij wilde horen, dat was ook waarom hij voor bier was gegaan in plaats van dat hij zei dat hij niks hoefde. Hij nam dus een sigaret uit het pakje en bedankte Mateo ervoor. Hij viste maar gewoon de aansteker uit zijn zak zodat hij niet die van Mateo hoefde te gebruiken. Hij stak de sigaret rustig aan en deed de aansteker rustig terug in zijn zak. Misschien zou hij later nog spijt krijgen van zijn keuze om te roken maar dat was dan een zaak voor later. Hij verwachtte eigenlijk ook niet dat zijn vader nog op zou zijn als hij thuis was en ging er dus vanuit sat hij zijn kleding in de was kon gooien voor zijn vader ee aan kon ruiken. Of nouja, in de was mand. Het elektra deed het namelijk nog niet en dus kon hij de wasmachine nog niet gebruiken. Hij hoopte dat dat toch wel snel gefixt zou worden want ook zijn telefoon moest hij uiteindelijk gaan opladen, en powerbanks bleven ook niet voor altijd vol.
De toon die Dawn opnam sprak Michael totaal niet aan en hij voelde zich er erg oncomfortabel bij. Hij had gewoon zoals ze vegraagd hadden dingen over Seattle verteld en nu probeerde ze hem haast aan te vallen doordat hij dit deed. Natuurlijk was het iets meer dan minder natuur en meer mensen, maar bij meer mensen hoorde ook meerdere verschillende mensen en meerdere verschillen in wat voor dingen zij deden, of dat nou drag was of boot feestjes. Hij snapte niet goed waarom ze zich een soort van aangevallen gedroeg, voor zover hij wist was zij dan ook de enige die zich zo leek te gedragen. Tot Michael zijn verrassing leek Mateo toch wel een beetje het voor Michael op te nemen tegen zijn vriendin. “Yeah no I was just telling stories, my apologies if I said anything wrong,” zei Michael gelijk. Michael kon nu al raden dat Dawn hem niet mocht, maar als hij eerlijk was begon hij ook haar steeds minder een kans willen te geven. Eerst had hij nog wel het idee om haar gewoon een kans te geven en het leuk te houden met haar, maar dat leek er voor haar gewoon echt niet in te zitten. Michael was niet een persoon die snel oordeelde over mensen, maar toch kon hij nu al als oordeel trekken dat hij Dawn totaal geen aangenaam persoon vond.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
ts

Mateo liep gefrustreerd rondjes in zijn slaapkamer. Zijn telefoon had hij aan zijn oor, aan de lijn zijn vriendin. Zijn vriendin was weer eens boos op hem en het gevoel was aardig wederzijds. Soms hadden de twee gewoon dit soort momenten waar ze elkaar absoluut niet konden uitstaan en ze toch aardig heftige ruzie met elkaar hadden. Vandaag was het ook weer zo ver. Het was vrijdagavond en volgens Dawn had Mateo de hele week afstandelijk gedaan op school en als ze samen waren en daar was ze dan boos over geworden omdat ze niet vond dat dat kon. Mateo zijn kant van het verhaal was dat dat misschien wel kan kloppen maar dat ze dat niet zo persoonlijk moest opvatten en er niet zo boos over hoefde te lopen doen. Het was allemaal gewoon erg frustrerend voor Matelio en hij voelde zichzelf steeds bozer worden. “Shut up, jesus christ Dawn..” Riep Matelio terwijl hij verder ging met rondjes lopen in zijn slaapkamer. “It’s not always about you.. I don’t need to constantly adjust myself to make you happy. I was having a shitty week so I didn’t feel like cuddling the whole fucking time or whatever the fuck you wanted to do.” De jongen voelde zich al de hele week kut en dan kwam dit gezeur van zijn vriendin er ook nog eens bij. “But you didn’t even talk to me about it, you just kept brushing me off like I was nothing.” Bracht Dawn weer in. Zo ging het nog een paar minuten heen en weer tot Mateo er genoeg van had. “Whatever, I am done with this conversation tonight.” Bracht Mateo boos uit. “Don’t hang up on me, I swear to god Matelio.” De enige momenten dat Dawn de jongen bij zijn volledige naam noemde in plaats van Mateo was wanneer ze aan het ruziën waren. “Don’t tell me what to do.” Beantwoordde Mateo nog voor hij daadwerkelijk de telefoon ophing.
De jongen merkte dat hij gestrest was en dat hij een peuk nodig had. Zodra hij de telefoon opgehangen had liep hij zijn slaapkamer uit direct door naar buiten. Hij deed nog een gewatteerd spijkerjasje aan zodat hij het buiten niet al te koud zou hebben. Mateo liep de voordeur uit en nam plaats op de trap die naar de veranda van hun huis. Mateo toverde een sigaret tevoorschijn en stak deze ook zo snel mogelijk aan om hem vervolgens in zijn mond te zetten. Matelio merkte dat hij het er met iemand over moest hebben, over wat er zojuist gebeurd was met Dawn. Vanwege deze reden haalde Mateo zijn telefoon tevoorschijn, hier zag hij al meteen dat hij al weer gebeld werd door zijn vriendin en wanneer hij ophing zag hij ook meteen dat ze al een eerdere poging gedaan had. Mateo besloot zijn vriendin voor nu compleet te negeren, dat was toch wel de laatste persoon waar hij nu zin in had. In plaats daarvan belde hij Michael op, zijn collega waar hij ondertussen al hele goede vrienden mee was geworden. Hij hoopte dat de jongen hem misschien kon helpen wat te kalmeren. Met zijn duim drukte Mateo op de knop om te bellen en zette daarna de telefoon weer aan zijn oor, tijdens het wachten nam de jongen ook een trek van zijn sigaret.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Michael woonde inmiddels alweer een maand in Boring en hij was nog steeds totaal niet ingeblend. Hij had verwacht dat hij na een maand zijn thuis wel minder zou missen en zich al meer op zijn plaats zou voelen in het dorp maar niks was minder waar. Met de dag miste hij Seattle juist erger. Het hielp er dan ook niet bij dat zijn vader een promotie tot sheriff had gekregen. Hierdoor was de man alleen nog maar bezig met werk en zag Michael hem eigenlijk haast nooit meer. Nu miste hij niet alleen zijn thuis maar ook zijn vader ook al woonde de twee wel nog samen. Michael zag hem gewoon nooit.
Vrienden had hij intussen wel gemaakt. Hij en Matelio konden het erg goed vinden samen en Michael had ook op de school aardig was populariteit gekregen. Mensen leken allemaal geïnteresseerd te zijn in de stadse jongen, waarschijnlijk puur omdat hij nieuw was en uit een hele andere omgeving kwam dan zij gewend waren. Michael had zich er weinig van aangetrokken en probeerde zich juist zoveel mogelijk in de schaduw te houden zodat hij niet opviel. Hij wilde niet interessant genoeg worden om online op te gaan zoeken of wat dan ook.
De avond was aangebroken en Michael lag met een zak wortelen als laat avond eten op de bank naar een of andere horror film te kijken die toevallig op tv was. Michael zijn dieet was niet heel gezind sinds hij zelf de boodschappen moest doen en hij niet kon koken. Zijn avond eten was dus vaak iets kouds wat je gewoon kant en klaar kon kopen, zoals deze zak wortelen die Michael zonder enig probleem op zat te eten.
Helemaal gefocust in het spannende momeng van de film schrok Michael zich een ongeluk toen zijn telefoon ineens af ging. Uit schrik gooide hij met de afstandsbediening en liet hij zijn wortelen vallen. Snel raapte hij de afstandsbediening op en zette hij het geluid zachter waarna hij zijn telefoon op nam zonder echt te kijken naar wie het was. “What’s crackalacking?” Vroeg hij terwijl hij intussen zich half bukte om de wortelen op te rapen. Hij hield zijn telefoon maar tussen zijn schouder en oor zodat hij beide handen vrij had om de rotzooi mee op te ruimen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Geduldig bleef Mateo wachten tot de telefoon werd opgenomen door Michael. Gelukkig voor de jongen duurde het niet al te lang voor het piepende geluid van de telefoon stopte en hij het stemgeluid van Michael hoorde. “This fucking bitch is getting on my last nerve.” Mateo viel nogal met de deur in huis en hij draaide er zeker niet om heen. De frustraties waren nog altijd hoog bij Matelio en dat was ook zeker te merken, hij zou zich zeker niet inhouden. Hij wist dat Michael het wel kon hebben of althans, dat hoopte hij. De twee waren in de maand dat Michael in Boring woonde goed bevriend geraakt en Mateo had toch wel het gevoel dat hij met van alles en nog wat terecht kon bij de jongen. Daarom was hij nu ook degene die hij belde. Natuurlijk had Mateo nog genoeg andere vrienden die hij kon bellen maar daar voelde hij zich toch niet geheel prettig bij aangezien die vrienden ook bevriend waren met zijn vriendin, Michael aan de andere hand was een stuk minder close met Dawn dan dat de andere vrienden van Mateo dat waren. Daarom had Mateo dus ook het gevoel dat hij eerder naar Michael kon zonder een hele ruzie in de vriendengroep te starten en omdat ze dus goed bevriend waren ging Mateo er eigenlijk ook wel van uit dat Michael het niet erg vond om er voor hem te zijn als hij dat nodig had. Hopelijk kon de jongen hem ook helpen met zijn frustraties.
Na deze woorden uitgesproken te hebben nam Michael weer een trek van zijn sigaret. “She really knows how to push my fucking buttons.” Ging hij verder nadat hij een trek genomen had. “It’s like she only cares about herself but not about me.” De situatie was nog niet eens uitgelegd aan Michael, Mateo had nog niet eens goedenavond gezegd of gevraagd hoe het met de jongen aan de andere kant van de lijn ging. Het kon hem op dit moment ook niet heel veel interesseren als Mateo eerlijk was, hij wou gewoon zijn frustraties uiten. “I don’t get that fucking chick…” Zoals het nu klonk was het haast alsof de twee geen relatie hadden, alsof Dawn niks voor Mateo betekende. Natuurlijk was dat helemaal niet zo, de jongen hield nog steeds van zijn vriendin maar het waren gewoon tijden zoals deze dat de jongen absoluut helemaal gek werd van haar.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld