stillkidrauhl schreef:
Starend naar het plafon denk ik na over alles. Over hoe mijn vader de afgelopen vierentwintig jaar alles over mij heeft bepaald. Nog nooit in mijn hele leven heb ik zelf Iers mogen beslissen en als dat wel het geval was, was dat stiekem achter zijn rug. Denk aan de meisjes waar ik het afgelopen jaar naar bed mee ben gegaan. Ik ben vierentwintig jaar, me vader kan en mag niet verwachten dat ik maagd zou blijven tot het huwelijk. Ik ben ook maar een jongen met behoeftes en hormonen die soms op hol slaan. Zodra Rosalia tegen me begint te praten, blijf ik naar het plafon kijken. “Ja.” Mompel ik even. Natuurlijk vind ik het vervelend dat ik mijn leven nu met een onbekende persoon moet delen, mijn kamer, slaapkamer, alles gewoon.
@Orpgfan1