Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// You light me up

Account verwijderd

schreef:
Hij keek op en zag dat ze bijna genoot van zijn pijn. Hij moest er wel zacht om lachen. Hij had zo raar tegen haar gedaan net, ze had wel even het recht om hem wat uit te lachen en op zijn plaats te zetten, al deed ze het wel voorzichtig. 'Het is geen probleem, zolang ik zo meteen niets meer voel is het allemaal prima', zei hij. 'En ik ben blij dat je dat zegt. Het leven hier op het kasteel is zoveel gemakkelijker als je gewoon jezelf bent, geloof me. Ik kan ook wel de prins gaan spelen, mijn ouders zouden zelfs blij zijn als ik eindelijk die houding zou aannemen, maar dat ben ik niet. Je moet jezelf vooral niet veranderen hier want dan blijf je het leven hier gewoonweg niet volhouden. Neem het van mij aan', zei hij. Het was ook echt zo. Zijn ervaring had hem geleerd dat hij zo dicht mogelijk bij zichzelf moest blijven. Dat was de enige manier om het wonen hier draagbaar te maken. Op formele evenementen moest hij altijd even toneel spelen en dat begreep hij ook wel. Dat was ook de overeenkomst die hij met zijn ouders had. Hij mocht doen wat hij wilde, in ruil voor het goed gedrag dat hij moest vertonen op publieke evenementen. Het ging goed tot nu toe, en hij was ook van plan dat zo te houden. Hij schudt zijn hoofd wanneer ze vraagt of hij nog iets voelt. Zijn arm leek volledig verdoofd te zijn, dat was fijn. Alsof de wonde er helemaal niet was. Hij keek op naar haar bij het horen van haar vraag. 'Laten we zeggen dat de tochtjes hier in het bos niet altijd veilig zijn. Stropers die het jacht komen schieten, iemand zien die dat in gedrang kan brengen en die persoon dan als doelwit gebruiken. Het gebeurt hier vaak hoor, al weet ik meestal wel sneller weg te komen en zijn de schietkunsten van de jager niet altijd even goed', zei hij. Hij kon er maar beter luchtig over doen.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Toen hij aangaf niets te voelen, ging Emma verder. Ze zei niet wanneer ze wat deed, gezien hij het toch niet voelde. Wel bleef ze met hem aan de praat. Het was haar zo geleerd: blijven praten met je patiënt, dan wordt hij of zij afgeleid van de gebeurtenis. Al had Emma het idee dat Michael geen afleiding nodig had. Sowieso was Michael losjes, hij sprak zo gemakkelijk. Ondanks dat hij, zelf gezegd, als zichzelf was, had hij een aura waar Emma naar op keek. Misschien voelde hij zich dan niet zo, maar hij was nog steeds een prins. Terwijl ze de wondspreider plaatste, noteerde ze meteen in haar gedachten over de stropers in het bos. Zij moest naar dat bos. Ze had de kruiden daar nodig om haar mengsels van te maken. Alleen op bepaalde kruiden en planten kon Emma haar magie los laten. "Dus, als ik naar het bos wil..." begon ze, terwijl ze het pincet zorgvuldig vast pakte. "moet ik een ridder meenemen?" Ze hield haar blik op de wond, en voordat ze het pincet op de kogel zette beveel ze hem: "Niet bewegen nu." Ze klemde de twee uiteinden op de kogel, en trok hem er met alle rust en precisie uit. Het was geen grote kogel, maar soms konden zelfs de kleinste grote schade toebrengen. "Daar is ie." Zei ze met een glimlach op haar lippen terwijl ze het pincet omhoog hield en hem aan Michael liet ziet. @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Hij bleef rustig liggen. Vanuit zijn ooghoek probeerde hij te volgen wat ze aan het doen was, maar dat was eerlijk gezegd maar moeilijk. Hij kon een glimp opvangen van wat ze deed, maar daar bleef het bij. De verdoving leek hem ook wat suf te maken dus hij bleef gewoon rustig liggen, en sloot zijn ogen zelfs voor even. Hij hoopte maar dat hij hier snel van zou bekomen. Michael hield ervan om actief bezig te zijn. Hij kon gewoon niet stilzitten, zo leek het wel. Daarom was hij ook meestal buiten te vinden. Hij ging dan paardrijden in het bos, wat schieten. Op andere momenten ging hij de tuinen in. Dan ging hij de werkers helpen met het oogsten, of deed hij andere klusjes. Het waren geen verplichtingen, maar hij hield er gewoon van om onder de mensen te komen en ook nog eens actief bezig te kunnen zijn. Hij opende zijn ogen bij haar vraag. 'Wel als je constant versiert wilt worden door oude mannen, dan zou ik een ridder meenemen. Als je het bos op een ontspannende manier wilt zijn en echt veilig wilt zijn, wel dan lijkt het me een goed idee om mij mee te nemen', zei hij met een glimlach. Zo had hij toch een reden om iets te gaan doen, en bovendien kon hij haar wat beter leren kennen. Dat klonk als een goed plan, al betwijfelde hij of ze zou instemmen. Hij kon moeilijk hoogte van haar krijgen. Vond ze hem wel oké om mee te praten of vond ze hem helemaal niets? Hij had er geen idee van, het was gewoonweg niet af te lezen. Hij blijft stil liggen wanneer ze dit van hem vraagt, en hij bekijkt de kogel die tussen het pincet zit wanneer ze het voor hem houdt.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Ze zette de kogel op een bordje op de trolley, en begon zijn wond te hechten. "Moet ik je dan meenemen, of is meevragen ook voldoende?" Ze merkte dat het spreken met Michael ontspannender ging, al probeerde ze niet te vergeten wie ze voor haar had. "Oudere mannen zijn niet echt mijn type, dus bedankt voor de waarschuwing." Vakkundig dichtte ze de wond, waarna ze hem weer inbond met verband. "Ik zal regelmatig het bos in moeten. Voor kruiden, planten. Mijn grootmoeder had mij verteld dat er veel te vinden was." Nadat zijn arm weer ingepakt was stond ze op van haar kruk en keek neer op de prins. "Je gaat er waarschijnlijk wel een litteken van houden, maar ik hoop dat het minimaal gaat worden." Ze kon heel even haar ogen niet van zijn lichaam afhouden. Hij was gespierd. En niet zo gespierd als de mannen die ervoor trainde om het te showen, nee. Hij was gespierd door hard werk. Snel draaide ze weer om en snel wandelde naar de kast terwijl ze haar gedachten probeerde te negeren. Ze pakte een groen potje, en liep weer terug naar Michael. "Dagelijks, drie maal per dag. Voor vijf dagen. Tegen een mogelijke ontsteking." Nooit had Emma gedacht zo dichtbij de Koninklijke familie te komen. Natuurlijk, als heelster. Maar niet sprekend, zelfs een mogelijk ontspannend gesprek. En al helemaal niet activiteiten met hen te ondernemen. @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Hij glimlachte en keek op toen ze begon met het hechten van de wonde. 'Wel als je laat weten dat je wilt gaan dan kom ik gewoon mee hoor, met plezier zelfs. Ik weet niet of je kan paardrijden maar te paard ben je er sneller dus dat kan ook altijd als je dat ziet zitten', zei hij. Ze ging erg vakkundig te werk, dat bewonderde Michael. Hoe ze zo precies te werk kon gaan en zich niet liet afleiden. Michael zou in ieder geval al lang afgeleidt zijn, zeker als er naast je iemand de hele tijd dingen zit te vragen of zeggen. Hij lachte zachtjes bij haar opmerking. 'Ik denk dat ik je dan teleur gaat moeten stellen, veel anders is er hier in het kasteel niet te vinden. Af en toe komen er gasten, maar die hebben dan weer zo een vreemd accent. Ook niet echt een pluspunt moet ik zeggen', zei hij. 'Dan veronderstel ik dat we elkaar vaker zullen zien, voor een uitstapt naar het bos natuurlijk', zei hij. Hij stond op van de tafel en trok zijn shirt weer aan van zodra ze klaar was. 'Bedankt nog eens voor het werk wat je erin hebt gestoken, ik zal proberen wat uit de nesten te blijven. Anders ga je me wel heel vaak zien', zei hij. Hij nam het groene potje aan en knikte. Dat zou wel lukken. Hij kon vergeetachtig zijn, maar belangrijke zaken zoals deze wist hij wel te onthouden. Hij dacht even na, en bedacht zich toen iets. 'Emma James was het, je grootmoeder.. Zij werkte hier', zei hij. Hij herinnerde zich de vorige heelster die altijd in het bos te vinden was. Hij vond het nog zo speciaal dat ze daar altijd was, druk op zoek. 'Ze was inderdaad vaak in het bos te vinden, zo goed als altijd als ze hier niet aan het werk was. Ze wou zelfs nooit een ridder mee hebben omdat die maar bleven praten en ze rustig wou werken', zei hij. Hij herinnerde het zich nog, al was het al weer even geleden. Snel ziek was hij niet, en hij moest hier dan ook niet veel komen.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
"Voor een uitstap naar het bos, ja." Herhaalde ze. Ze was hier om te werken, niet om vriendjes te maken. Maar iets in Michael triggerde haar om meer te doen. Meer te willen. Ze zou hem nog zien in de eetzaal, waar iedereen gezamenlijk at. De Koninklijke familie zat uiteraard apart, maar ze zou hem dan nog wel zien. En misschien nog tijdens een wandeling door de gangen. Werkers waren niet uitgenodigd voor banketten en feesten. Het was niet iets waar ze haarzelf druk over maakte, Emma had niet eens een feestjurk. Enkel en alleen haar werkkleding en één vrije tijds jurk. Ze knikte wanneer hij tot de ontdekking kwam dat haar grootmoeder hier werkte, en lachte bij de herinnering die hij ophaalde. "Ja, ze was eigenwijs." Een half jaar geleden had haar grootmoeder het kasteel verlaten en al haar kennis erover gedeeld met Emma. Alle medische geschiedenis van een ieder hier had Emma in een map, verstopt tussen haar boeken. Vertrouwelijk, dat was zij als heelster. "Twee weken geleden is ze overleden." vervolgde ze, in een kleine zucht. De vrouw was al 90, en had haar eigen magie gebruikt om haar hart te doen stoppen. Het was klaar, haar leven was vervuld. En nu was het aan Emma de taak haar nalatenschap voort te zetten. @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
'Natuurlijk, het werk gaat voor op alles. Dat snap ik maar al te goed. Je zal het hier vast druk gaan hebben. De winter komt er weer aan, dan zijn de mensen hier in het kasteel altijd wat sneller ziek', zei hij. Vooral onder de werkers die buiten stonden kwamen er regelmatig lichamelijke klachten, hier binnen viel dat wel mee. Er werd dan ook goed voor iedereen hier gezorgd. Ze waren dan wel de koninklijke familie, dat betekende niet dat ze niet goed voor hun mensen zorgden. Zeker zijn moeder zag er erg op toe dat iedereen hier in het kasteel genoeg zorg verkreeg, een loon, goede maaltijden, een bed om in te slapen. Daar kon hij echt niets op inbrengen. Het sierde zijn moeder ook vond Michael. Er waren genoeg andere huishoudens waar veel slechter werd omgegaan met werkers, en dat was hier helemaal niet zo. 'Het spijt me om dat te horen.. Ze was een geweldige vrouw en heeft veel gedaan voor iedereen hier in het kasteel. Mijn moeder kende haar persoonlijk erg goed, je zou eens met haar moeten praten. Zij kan je veel vertellen over je grootmoeder haar jaren hier in het kasteel', zei Michael. Het was mooi dat ze zo het werk van haar familie kon verderzetten, en het was duidelijk dat het haar ergens ook motiveerde om het goed te doen. Dat kon Michael alleen maar toejuichen. 'Ik zal je niet langer ophouden. Bedankt voor de hulp, we zien elkaar nog wel. Laat het maar weten als er iets is', zei hij met een glimlach. Vervolgens verliet hij de kamer. Hij besloot maar even langs zijn kamer te gaan. Om een andere shirt aan te trekken en het groene potje in zijn kamer te verstoppen.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Misschien moest Emma haarzelf ook gaan realiseren wie zij was. Ze was de heelster van het kasteel. De heelster van de Koninklijke familie. "Als ik de kans krijg, zal ik zeker met je moeder over mijn grootmoeder spreken." Ze had Koningin, hare majesteit, of wat dan ook kunnen zeggen in plaats van zijn 'moeder.' Maar zo noemde hij haar, dus Emma moest gaan proberen haarzelf op haar plek te gaan voelen. Toen de prins haar kamer verliet, gaf ze hem een klein knikje en verder niets. Ze had het gevoel dat ze hem zeker nog wel meer zou zien.
In de middag kreeg Emma bezoek van haar leidinggevende, die haar meteen een rondleiding door het kasteel gaf. Wat ook nodig was, gezien ze vanochtend haar weg al kwijt geraakt was. Haar leidinggevende, een oudere man genaamd Alwin, was tot kort een ridder. Nu speelde hij de baas van alle ondersteunde diensten van de Koninklijke familie, waar ook Emma tot toe behoorde. Alwin stelde haar voor aan de ridders, de wachters, eigenlijk aan iedereen die wel iets betekende. Indien van nood moesten zij allemaal haar weten te vinden - of weten dat ze haar toegang moest verlenen tot welke ruimte dan maar ook. "Vanavond, tijdens het diner, zal ik je voorstellen aan Zijne majesteit de Koning en Hare majesteit de Koningin, en de prinsen." Prins, dacht Emma zachtjes. Ze had Michael een belofte gedaan zijn geheim bij haar te houden, en dat zou ze ook doen. "Dus kleed je netjes." Zei Alwin, voordat Emma de deur van haar kamer achter haarzelf sloot. "Netjes." zuchtte ze zacht, terwijl ze naar haar kledingkast keek met wel geteld één nette jurk.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Eenmaal in zijn kamer was dat dan ook het eerste wat hij deed. Hij wist de medicijnen te verstoppen en nam een bad, om alle vuiligheid van hem af te wassen. Zijn arm wist hij uit het water te houden, want die mocht niet nat worden nu veronderstelde hij. Wanneer hij klaar is droogt hij zijn lichaam, kleedt zich om en loopt terug zijn kamer in. Een klopje op de deur deed hem opkijken. Al snel gaat de deur open, en een van de dienstbodes komt binnen. 'Post mijnheer, speciaal voor u', reageert de man opgetogen. Michael moest er even om lachen, en gebaarde dat hij de post op de tafel kon neerleggen. De man verdween vervolgens ook weer, en Michael bekeek de stapel even. Het waren meestal verzoeken. Ook al was hij niet de kroonprins, hij was wel op de leeftijd gekomen dat hij verondersteld werd om een partner te vinden en te huwen. Zijn broer was intussen al verloofd, en aangezien hij maar een jaar ouder was, vonden ze dat het voor Michael ook wel eens tijd vindt. Hij zelf had daar echter niet veel behoefte aan. Die rijke dames vond hij sowieso ook maar niets. Kinderen van graven en baronnen, dat waren het soort types dat zijn ouders voor hem wouden, en ook het soort vrouw waar zijn broer mee zou huwen. Zelf was hij daar niet voor. Die meiden waren veel te afgeborsteld voor hem. Hij stelde zijn huwelijk voor als een groot feest, iemand waar hij gewoon plezier mee kon maken en die met hem mee buiten zou werken, zijn dromen delen. En die vrouw was hij in al die kringen nog nooit tegengekomen. Hij had wel wat losse dingen gehad, maar dat was dan altijd maar eenmalig, en daar kwam niks van. Ofwel omdat de meiden niet zo interessant waren als hij dat zou willen, of wel kwamen ze uit een andere klasse en kon hij gewoonweg niet. Het was altijd wel wat als prins, verschrikkelijk.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Net toen Emma haarzelf omgekleed had in haar vrijetijdsjurk, klonk er een harde klop op haar deur. Ze streek de donker blauwe jurk netjes terwijl ze haarzelf naar de deur haastte, en opende hem voor een vrouw rond haar eigen leeftijd. "Juffrouw James?" Emma knikte zachtjes voor de vrouw, die van adel moest zijn. Haar jurk was van het mooiste groen wat ze in haar hele leven gezien had, haar donkere haren leek van satijn. Om niet te spreken van haar lengte. "Ik ben Sarah, verloofde van onze kroonprins. Maar dat doet er even niet toe." Verloofde van de kroonprins. Emma vroeg haarzelf af of ze een magneet was voor de Koninklijke familie vandaag. "Wat kan ik voor je doen?" Vervolgde Emma professioneel. Sarah wuifde haar vraag weg. "Niet vanavond. Ik moest je gewoon ontmoeten voordat de heisa vanavond begint, toen ik hoorde dat je nog maar een meisje van 21 was. Eindelijk een vriendin voor me hier in het kasteel!" Ze was hier niet voor geroddel, romances, vriendinnen. Ze was hier om te werken, maar tot zover kreeg Emma die indruk niet. Emma trok haar wenkbrauwen samen. "Welke, heisa? Het is toch gewoon dineren?" Sarah schudde haar hoofd wild. "Het is zaterdagavond gekkie!" Haar stem schoot omhoog, en had nog niet zo bekakt geklonken. Toen Sarah zag dat Emma nog steeds de clue niet kreeg, kwam er een brede glimlach op haar lippen. "Zaterdagavond dineren we, eten we, dansen we, zingen we. Zaterdagavond is één groot feest." Sarah pakte Emma's hand vast met een brede glimlach en trok haar mee. Zonder tegen te stribbelen volgde ze. Lieve grootmoeder, dacht Emma voorzichtig. Waar was ik in beland? @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael spendeerde de rest van de namiddag rustig in zijn kamer Die was groot genoeg om 4 slaapkamers in te houden, maar het was dan ook geen gewone kamer. Er bevond zich een eigen bibliotheek in met boeken uit zijn collectie, een vleugelpiano, een schrijfkamer, een wasruimte. Alles wat hij nodig had om te kunnen ontspannen was hier aanwezig, en hij genoot daar dan ook van. Hij vond het geweldig, deze levensstijl. Hij kon zo enorm genieten van de luxe hier, omdat hij tegelijkertijd ook gewoon bezig kon zijn met werken. Het was het beste van beide werelden combineren, het leven in het kasteel als prins en toch niet de verantwoordelijkheden van zijn broer moeten hebben. Dat zou hij beslist niet kunnen, en zijn verloofde, daar zou Michael het geen dag mee uithouden. Het enige wat zij de hele dag deed in het kasteel was zichzelf optutten, praten over het huwelijk, voorbereidingen doen, zijn moeder de hele dag bezighouden met van alles. Nee, daar had Michael het niet op. Hij merkte dat het later begon te worden, en hij zich maar klaar moest maken. De zaterdagen waren er altijd voor festiviteiten binnen het kasteel. Zijn ouders nodigden dan gasten uit. Er werd gegeten, gedronken, gedanst. Een soort mini bal, maar dat elke week. Het was wel zo gebruikelijk voor een koninklijke familie om dat te doen. Hij begon dan ook met zich klaar te maken, zijn haar keurig in de plooi te leggen, zijn avondkleding aan te trekken en vervolgens van zijn kamer naar de grote zaal beneden te gaan. Deze was gemaakt voor de zaterdagen, en exclusief voor die dagen. Hij ziet al snel zijn moeder naar hem toe komen. 'Prachtig', zegt ze met een tevreden glimlach. Michael kan een kleine glimlach niet onderdrukken. Zijn moeder is werkelijk zo een engel. 'Bedankt', zei hij met een knikje. 'Er zijn wat mensen hier die je willen zien, kom', zei ze, waarna haar moede haar door de volle zaal meetrok naar een groep mensen. Zo ging het ook altijd, vreselijk.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Ze moest het van Sarah niet als een belediging zien. Ze moest het gewoon accepteren, en aannemen. "Vanaf nu ben je mijn boezemvriendin, en terwijl jij mensen helpt met alle kwaaltjes ga ik jou helpen." Emma was hier niet voor gemaakt. Ze staarde naar haarzelf, in de lange spiegel in Sarah's persoonlijke kleedruimte. Emma was gekleed in een subliem gewaad, van een okergele kleur. De rokken waren niet groots, maar slank langs haar fraaie lichaam. Voorzichtig ging ze met haar hand langs de stof, en het voelde alsof het meeste zachte materiaal ooit om haar lichaam had. Sarah had het korset goed strak getrokken, gezegd dat Emma er maar 'gewoon' aan moest wennen. Als ze dit eerdere zaterdag moest dragen.... Ze had twee plukken van haar half lange, blonde lokken naar achteren getrokken en vast gezet in een bronzen speld. "Sarah..." zei Emma zacht, maar de vrouw kon alleen glimlachen. "Ik kan dit niet dragen, ik-" Emma werd al afgekapt door de dame. "Het is mijn kleding, en mijn beslissing. Ja, je bent niet van adel, of een hogere rang. Maar zonder jou overleefd het kasteel het niet, en ik vind dat jij jezelf ook mag laten zien. Wie weet wiens oog op je gaat vallen." Emma rolde met haar ogen, maar Sarah negeerde het ze haar arm in de hare haakte, en ze de kamer verlieten in de richting van de zaal.
De eetzaal was prachtig versierd, en Emma keek haar ogen uit, Nog nooit had ze zo iets moois gezien. Haar neus werd gevuld met allerlei geuren van vlees, groenten en iets heel luxe... Zou het chocolade zijn? Sarah haakte haar arm weer uit die van Emma en zei iets in de richtingen van 'ik zie je zo meteen', maar door de muziek wist ze niet zeker of ze dat echt zei. Kort stond ze alleen, en ze kon het niet helpen om even rond te kijken. Te kijken voor Michael, al wilde ze het niet toegeven. Alwin, de leidinggevende ridder, had Emma snel gevonden. "Juffrouw." zei hij in een kleine knik, en Emma spiegelde hem na. "Tijd om de Koninklijke familie te ontmoeten." @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael sloeg hier en daar een praatje, zo moest dat hier. Zijn vader was altijd druk in het gesprek met de andere heren, zaken aan het doen. Dat was nu eenmaal een taak die je als koning niet naast je neer kon leggen, en elke dag was hij er dan ook mee bezig. Hij zag hoe zijn oudere broer bij zijn vader stond. Die moest natuurlijk alles volgen nu en meekijken hoe zijn vader het aanpakte, om het even goed of zelfs beter te kunnen gaan doen binnenkort. Zijn moeder daarentegen was altijd druk bezig met de sociale kant. Goede banden met de dames onderhouden, een vriendin zoeken voor Michael en zijn broer, wat dus voor zijn broer succesvol was uitgedraaid. Michael wist niet of hij het echt een succes kon noemen. Zijn broer vond Sarah ook maar luid en Michael vermoedde dat die twee een zeer, speciaal huwelijk zouden hebben. Hij hoort hoe zijn moeder hem weer prijst bij enkele jonge dames en hun moeders. Michael knikt vriendelijk, en laat zijn blik even door de zaal glijden. Verbaasd blijft zijn blik hangen bij de grote ingang van de ruimte. Was dat Emma? Dat kon niet. Ze zag er prachtig uit, plechtig. Hij had haar leuker gevonden in haar kleding die ze eerder droeg, maar hij moest zeggen dat ze wel perfect in de setting paste. 'Excuseer me moeder, ik ben zo weer bij u terug. Er is hier iemand ie u zo meteen ook graag gaat willen ontmoeten', zei hij. Nog voor ze daar op kon antwoorden liep hij al naar Emma toe. 'Geen zorgen Alwin, de koninklijke familie zal haar met open armen ontvangen. Ik neem het van hier wel over', zei hij met een knipoogje. Alwin kon altijd zo streng doen. Michael mocht hem dan ook niet zo. In zijn kinderjaren had hij wel vaker problemen gehad met de man, die naar zijn gevoel toen al oud was en klaar om te stoppen met werken. 'Ik had niet verwacht om jou hier te zien, zeker niet verkleed als poppetje. Laat me raden, Sarah?', vroeg hij zachtjes lachend. Hij kon het niet laten. Hij was blij om haar hier te zien.

Saika
YouTube-ster

Saika schreef:
Voordat Emma Alwin kon volgen, hoorde ze een bekende stem. Ze wist hem meteen bij de juiste persoon te plaatsen. Nu zag ze pas de echte prins. Michael was plechtig kleed, en anders als vanmiddag toen zijn haren nog wat rommelig door elkaar zat, lagen de lokken nu perfect in model. Hij was knap, en door hem heen kon Emma de blikken van een tal van vrouwen voelen. "Prins." zei ze vriendelijk, met een kleine stang in haar stem nadat Alwin vertrokken was. Ze trok de rok van haar jurk tussen haar vinger een klein beetje omhoog en ging een beetje door haar knieën toen ze de minimalistische buiging maakte. Een glimlach bleef op haar lippen toen ze weer recht stond. Poppetje. Hij had haar een poppetje genoemd, het was om te jennen. "Volgens Sarah ben ik nu haar boezemvriendin?" Antwoordde ze luchtig. Emma keek kort om Michael heen de zaal in. Er waren veel mensen, ook vrouwen, en ze gokte dat het allemaal gasten van buiten af waren. Weleens waar uit de hoofdstad, maar niet wonend in het kasteel. Ze keek weer terug naar Michael. "Je had me wel mogen inlichten over de zaterdagse vieringen. Anders had ik vanavond mooi gestaan in m'n vieze, verzorgende kleding." Anderzijds had ze dan geen korset hoeven dragen, god, ze kon niet wachten tot ze dat vervloekte ding uit kon trekken en het liefst verbranden. @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Hij moest zachtjes lachen door haar reactie. Hij vond het vreemd om haar nu zo helemaal opgetut te zien. Hij kon het niet goed plaatsen, maar ze kwam er heus wel mee weg. 'Niet zo formeel, het is Michael. Daar hebben we het al over gehad', zei hij met een knipoogje. Hij liet zijn blik over de zaal glijden en keek vervolgens weer naar Emma die voor hem stond. Hij moest lachen om haar volgende woorden. 'Zo gaat dat met Sarah. Je zegt er 1 woord tegen. Nee, je kijkt er nog maar naar en ze is vertrokken. Ze heeft maanden aan mijn deur gestaan om een band te krijgen samen, omdat ik vanaf nu haar broertje zou zijn. Verschrikkelijk. Wat het beste werkt is enthousiast zijn, dan gaat haar enthousiasme over, zo ben ik er van af geraakt', zei hij schouderophalend. Hij haalde zijn schouders op bij haar woorden. 'Het stelt echt niet zoveel voor. Elke week hetzelfde. Gasten komen langs, mijn vader gaat met de chique mannen spreken, mijn moeder probeert mij en mijn broer aan de vrouwen te verkopen. En Sarah huppelt maar wat rond. Je moet je echt geen zorgen maken vanavond, wees maar gewoon ontspannen. Je moet namelijk straks nog dansen', zei hij lachend. In de verte zag hij zijn moeder. 'Kom, we gaan je voorstellen. Ze gaat blij zijn als ze weet wie je bent', zei hij. Hij wenkte zijn moeder om te komen en deze kwam er dan ook snel aan. 'Gewoon vriendelijk zijn, dat is al genoeg', fluisterde hij nog naar Emma.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld