Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO; Waste The Night

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het verbaasde haar enigszins dat ze zich nu nog zo rustig kon gedragen, wetende hoeveel drank ze op had. Zij werd daar over het algemeen best wel druk en lacherig van; iets wat zij op het feest ook wel had laten zien, maar zodra zij een stap buiten had gezet leek het wel alsof ze zich ineens weer fatsoenlijk kon gedragen. Ze was bang geweest om eventuele familieleden van Ashton wakker te maken, maar die zou ze nu niet eens wakker hebben gemaakt. Ook Ashton leek een stuk minder druk dan een half uur geleden. Het zou vast door de moeheid komen.
Kort nadat ze onder de dekens was gekropen deed Ashton hetzelfde. Het was weliswaar donker in de kamer, maar toch kon ze hem nog goed zien en zag ze zelfs iets wat op een glimlach leek. "You seriously did drink a lot. Props to you." Hij was er al eerder en had, in haar herinneringen, ook nog meer gedronken dan dat zij had. Hij had ook steeds drank in zijn handen gedrukt gekregen van mensen die hij kende. Zij kende natuurlijk niemand en had daar dan ook geen 'last' van.
De opmerking die hij vervolgens plaatste was er één die zij niet helemaal aan had zien komen. Het was weliswaar een ontzettend lieve opmerking, maar eentje waar ze eerst niet zo goed op kon reageren. Ze had eerder een 'welterusten' verwacht te horen, al was dit natuurlijk veel leuker! "Stop. You're going to make me shy." Om te voorkomen dat hij daarop kon reageren kwam ze iets overeind zodat ze op haar ellebogen kon leunen en drukte ze haar lippen kort op de zijne. Het lukte hem ook nog eens oprecht om haar verlegen te krijgen, zelfs met de hoeveelheid drank die ze op had. Het feit dat hij dat zo uit het niets zei maakte juist dat zij een beetje sprakeloos was geworden en zorgde er ook voor dat ze het extra lief vond! Ze hoopte nu niet dat hij het zei puur om een move te maken, want dan was het juist totaal niet meer lief, maar daar ging ze bij hem niet vanuit. Hij had anders al lang iets geprobeerd.
"Thank you though," bedankte ze hem toen ze hem weer los had gelaten. "You're literally the sweetest. And most handsome too, duh."

Jaloers was iets wat Luke absoluut niet was. Dat was hij nooit geweest en zou hij ook niet snel kunnen zijn, omdat dat hypocriet was. Hij wist dat hij veel aandacht kreeg van het vrouwelijke geslacht en dat dat iets was waar zijn vriendin jaloers om kon worden. Er was vrijwel nooit iets om echt jaloers over te worden, omdat dit fans waren die niet veel probeerden, en dat zag hij dan vaak bij zijn vriendin ook wel in. Die ander moest het dan ook wel heel bont maken om ervoor te zorgen dat hij jaloers werd, maar als dat punt werd bereikt dan was het eigenlijk ook wel een stap te ver en was die persoon zijn grens over gegaan. Hij was ook blij dat hij niet een jaloers type was, omdat hij dan veel te veel in zijn hoofd bezig zou zijn en dat zou een bezigheid zijn waar hij helemaal geen tijd voor had! "Hmm, maybe." Hij wist dat het ook nooit heel aardig was om aan te geven dat hij absoluut niet jaloers was, omdat het onverschillig over kon komen, en daarom liet hij het vaak een beetje in het midden. Als ze het hem echt zou vragen gaf hij wel eerlijk antwoord, maar in dit geval had hij in eerste instantie al een grapje gemaakt. Dan verwachtte zij vast ook geen oprecht antwoord. Dat deed zij zelf immers ook niet.
Toen Luke klaar was met het uitkleden verliet Maia de slaapkamer. Dat gaf hem de tijd om even op zijn telefoon te kijken en om een aantal berichtjes te beantwoorden. Deze koos hij echter helemaal willekeurig uit. Het waren met name berichtjes van mensen die op het feestje van Calum geweest waren. Calum had hem ook een aantal berichten gestuurd en dit waren allemaal foto's waar Luke weer eens veel te dronken leek. Dat was voor hem een teken om zijn telefoon snel weg te leggen. Hij zou morgen wel met zijn eigen dronken kop geconfronteerd worden. Hij hoopte in ieder geval dat foto's zoals die nooit online kwamen te staan, want dan wist hij dat hij de voorpagina's van kranten wel zou halen.
Terwijl hij nog met zijn telefoon bezig was geweest, was Maia weer terug gekomen en lag ze inmiddels al in het bed. Hij had het niet eens door gehad totdat ze weer wat had gezegd. Snel legde hij zijn telefoon dan weer terug op het nachtkastje. "I know, right? Everything of mine is amazing," grapte hij weer, waarna hij het licht uit deed. Het lichtknopje was gelukkig naast zijn bed, waardoor hij daar nooit zijn bed voor uit hoefde. Vervolgens ging ook hij liggen, trok hij de dekens over zich heen en kroop wat meer haar kant uit. "Alright, I'm ready for you!"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij had het aantal biertjes dat hij op had, niet eens meer op twee handen kunnen tellen. Zo bleek het maar weer dat wanneer er een feestje was, hij zich mee liet slepen door de rest en met gemak tientallen glazen drank achterover sloeg. Gelukkig kon hij nog wel aardig wat hebben en had hij er vertrouwen in dat hij de volgende dag niet zou beginnen met een flinke kater, maar dat haalde niet weg dat hij wederom over zijn grens was gegaan. Grinnikend keek hij haar aan. "Thank you, thank you. It's a talent of mine." Hij wist niet of hij het werkelijk een talent kon noemen, maar het was toch wel op zijn zachtst gezegd een prestatie geweest.
Zijn opmerking had haar wat overvallen, leek het, maar vooralsnog zag het ernaar uit dat ze het wel waardeerde. Haar reactie was zelfs echt lief geweest! Het was dat het donker was, anders had Ashton haar wellicht nog wel zien blozen. Met een glimlach keek hij toe hoe ze iets overeind kwam en hij even later haar lippen op die van hem voelde, nog voor hij ook maar iets had kunnen terug zeggen. Het mocht maar kort duren maar in die paar seconden had ze zijn hoofd volledig leeg weten te maken.
"I might have to give you compliments more often," grapte hij, zodra ze weer haar afstand had genomen. Als dat betekende dat ze hem elke keer een kus zou geven, zou hij er misschien maar over na moeten denken om haar inderdaad eens wat vaker complimentjes te geven. Hij moest toegeven dat het wel goed voelde wanneer ze haar lippen op die van hem plantte.
Dat ze hem ook terug complimenteerde, kwam volledig onverwachts. Het was wel schattig dat ze het zo uitsprak zonder enige schaamte. Het begon naar Ashton's beleving steeds meer te voelen alsof ze elkaar al langer kenden dan eigenlijk het geval was. "Oh, I know," grinnikte hij. "No, I'm kidding. Thanks though." Hij sloeg zijn arm wat beter om haar heen. Kort drukte hij een kus op haar voorhoofd, waarna hij zacht begon te mompelen. "Sleep tight, Em."

Hij was enorm gefocust geweest op zijn telefoon. Achteloos had May hem even bekeken, blijven haken bij zijn ogen die geconcentreerd bij het beeldscherm waren gebleven. Zijn blauwe ogen werden erdoor opgelicht, samen met de rest van zijn gezicht en zijn warrige krullen. Het was dat onschuldige wat hij zo uitstraalde, wat haar aandacht nog meer had getrokken dan de rest. Er was iets aan hem en zijn uitstraling dat May des te meer tot hem aantrok dan ze tot nu toe eigenlijk gedacht had.
Het licht in de slaapkamer ging uit en in een kwestie van secondes keerde het donkerte van buiten terug in de kamer. Voor zich zag May hoe Luke in bed kroop en de dekens ook om zich heensloeg. Vrijwel meteen zocht hij haar iets meer op; ze voelde hoe hij dichterbij kwam, zijn adem steeds meer tegen haar voelen weerkaatsen vergeleken met eerst. Glimlachend kroop ze ook wat meer naar hem toe. Haar armen had ze al snel om hem heen geslagen, zijn lichaam tegen de hare gevoeld om weer een pad van warmte achter te laten. Tevreden leunde ze even met haar hoofd tegen zijn borstkas. "How can you be this warm all the time," grinnikte ze. Niet dat hij haar hoorde klagen natuurlijk. Ze vond het fijn liggen zo en dat hij haar van de warmte kon voorzien die ze zelf anders niet voelde, was alleen maar mooi meegenomen. Bovendien was hij ook gewoon goed in knuffelen.
Ze hief even haar hoofd weer op, zijn ogen weer opgezocht in het donker. "Thanks for being my personal teddybear and heater," opperde ze zachtjes. Haar hand legde ze op zijn wang, daar met haar duim wat overheen gestreken. Voorzichtig voelde ze de haartjes van zijn stoppelbaard tegen haar handpalm prikken. De korte baard stond hem maar al te goed en dit was iets wat ze vanaf begins af aan al had gevonden, al kon ze niet goed uitleggen waarom.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
"Oh. It definitely seemed to be! You're very talented," had ze gelachen. Ze wist van zichzelf dat ze niet veel meer moest drinken dan wat ze nu op had, omdat het dan niet goed zou eindigen. Nu zou ze het er de volgende dag wellicht met een klein beetje hoofdpijn vanaf kunnen brengen. Als ze langer was gebleven en dus meer had gedronken, zou ze vast en zeker meer merken van haar keuzes.
Opnieuw kreeg hij haar aan het lachen, maar deze keer rolde ze ook haar ogen. Dat was alleen iets wat hij waarschijnlijk niet zou kunnen zien gezien het feit dat het gewoon donker was. "Yeah, maybe you should." Echter was zij niet zo heel erg goed in het ontvangen van complimenten en dan met name complimenten over haar uiterlijk, zoals hij zojuist had gedaan. Het was iets waardoor zij vaak niet goed wist hoe ze moest reageren. Als het ging over iets waar zij goed in was, dan kon ze dat ook wel toegeven en was ze een stuk minder ongemakkelijk in het aannemen van zo'n compliment. Echter was dit wel heel erg lief en zou ze hem dus ook niet zeggen dat hij dat niet meer mocht doen. Ze had het namelijk juist leuk gevonden.
"You definitely weren't kidding, liar. But you are very welcome!" Ze leunde nog steeds op haar ellebogen, terwijl ze wist dat ze zo niet kon slapen. Ze zou het dragen van haar gewicht niet de hele nacht vol kunnen houden en dus ging ze weer fatsoenlijk liggen, waarna ze zijn lippen weer op haar voorhoofd voelde. Een gebaar die ervoor zorgde dat zij weer moest glimlachen, omdat dit wederom lief was.
"Sweet dreams." Terwijl ze haar ogen sloot sloeg ze haar armen losjes om hem heen. Ze wist in ieder geval dat ze nu snel in slaap zou vallen. Deels omdat ze toch aardig moe was geworden, maar met name omdat ze enorm comfortabel lag!

Het had niet lang geduurd voordat Maia hem had opgezocht en gebruik maakte van zijn aanbod, namelijk haar 'opwarmen.' Het scheelde dat hij inmiddels was afgekoeld, omdat hij dit anders niet eens zou kunnen doen. Hij was dus ook blij geweest met zijn keuze om nog even die domme berichtjes op zijn telefoon te lezen, omdat hij op die manier wat van zijn warmte was kwijt geraakt. Zodra hij voelde dat zij wat stiller lag en dus waarschijnlijk een comfortabele positie had gevonden om te slapen, sloeg hij zijn armen ook om haar heen op een manier waarvan hij wist dat hij straks rustig kon gaan slapen en dat wel een tijdje vol kon houden.
"Warm? You mean hot, right?" grapte hij. Met vragen zoals die zij zojuist had gesteld, lokte ze dit soort reacties automatisch bij hem uit. Ze vroeg er een beetje om en als ze hem nu een klein beetje kende, zou ze dat ook moeten weten!
"Hmm, thank you for being the exact same for me." Hij wist dat hij zo in ieder geval fijn kon slapen, dus wat dat betreft was een bedankje niet overbodig geweest. Hij wist ook dat hij het niet veel langer volhield om zijn ogen open te houden en dat hij dus heel ongezellig wel wilde gaan slapen. "And thanks for tonight. I had fun." Bij het uitspreken van die woorden begon hij rustig en langzaam door haar haren te strelen, ook al waren die in een staart gebonden. Dat maakte het echter voor hem niet onmogelijk. Bovendien werd Luke er zelf altijd moe van als iemand aan zijn haren zat, dus ging hij er vanuit dat dat bij een ander ook zo zou zijn. Echter vond hij dat hij niet degene was die mocht beslissen dat hij nu ging slapen, al wist hij dat hij bij een minuut stilte al weg zou zijn. Zo moe was hij inmiddels geworden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het felle licht van de zon, had hem traag maar zeker doen ontwaken. Door de donkere gordijnen wisten een paar stralen nog door te dringen, die zich door de kieren en de openingen tussen de stof naar binnen schenen. Het was wederom mooi weer buiten en dat was zelfs vanuit zijn slaapkamer nog te merken, enkel en alleen al door het gefluit van de vogels buiten.
Emily lag nog in zijn armen te slapen. Het bleek dat ze net als de vorige keer weer in elkaars armen in slaap waren gevallen. De alcohol had hen vast hier alleen maar in geholpen; hoewel de aantrekkingskracht er van zijn kant in elk geval wel was, merkte hij dat drank dit zeker versterkte. Toch maakte het hem blij om haar zo te zien. Het gaf hem een fijn gevoel om te weten dat het Em was die hij tegen zich aan had liggen, en dat hij zo niet alleen op zou moeten staan.
Zachtaardig liet hij zijn vingers langs de uiteinden van haar haarlokken glijden. Hij wilde haar niet wakker maken, maar kon het gewoonweg niet laten om even door haar haar te strelen. Ze zag er ook gewoon zo schattig uit als ze sliep. Haar onschuldige gelaatsexpressie straalde niets anders dan rust uit, alsof er op dit moment niets anders toe deed dan het hier en nu. Het liet hem even glimlachen van blijdschap. Als ze eens wist hoe mooi ze er nu uitzag.

Wanneer ze precies in slaap was gevallen, was May onduidelijk. Wat ze wel had gemerkt zodra ze haar oogleden omhoog had bewogen, was dat ze des te dichter bij elkaar waren gaan liggen sinds ze hun bewustzijn hadden verlaten. Hoe ze eerst dacht tegen zijn borst aan te kijken, lag ze nu tegen zijn zij aan genesteld met haar wang leunend tegen zijn borstkas en schouder. Haar lippen waren intussen haast tegen zijn nek aan te vinden. Het gevoel van zijn vingers die soms nog wat bewogen tegen haar rug voelde gemoedelijk aan. Hij was waarschijnlijk aan het dromen geweest vannacht, maar het was de vraag waarover die haar bezighield. Ze hoopte in elk geval dat het een mooie droom was waar hij in verwikkeld was geraakt. Eentje die hem zijn drukke leven misschien even had laten vergeten, om zijn droomwereld te vullen met iets magisch.
De neiging om zich te bewegen had ze dan ook niet. Ze lag goed, comfortabel in zijn armen en voorzien van alle warmte die hij te bieden had. Daarbij moest May toegeven dat zijn rustige hartslag het enige was wat ze momenteel aan wilde horen. Ze kon in ieder geval nog wel uren zo blijven liggen. Alsof ze nooit ontwaakt was, sloot ze dan ook al snel weer haar ogen. Later, dan zou ze wel opstaan of verder ontwaken. Voor nu wilde ze niets liever dan gewoon zo blijven liggen en genieten van het moment.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Voor haar gevoel had ze de klok rond geslapen en nog zou ze hier wel een aantal uren aan vast kunnen plakken, al zou het haar vast niet zijn gelukt om minimaal twaalf uur te hebben geslapen. Dat zou betekenen dat het alweer bijna avond zou zijn, dus die kans was enorm klein. Het gaf wel aan dat ze enorm goed had geslapen en zich ook in een diepere slaap had bevonden dan hoe ze normaal sliep. Wellicht had de alcohol hier een handje bij geholpen, maar de warmte die ze zelfs in haar onderbewustzijn merkte kon hier ook een rol in hebben gespeeld.
Als het aan haar lag zou ze nog minimaal twee uur hebben geslapen, maar ze voelde beweging naast zich. Sterker nog, deze beweging voelde ze in haar haren en ze wist niet helemaal wat dit precies was. Het maakte in ieder geval dat ze nieuwsgierig genoeg raakte om hier toch aandacht aan te besteden en het niet te negeren door weer verder te gaan slapen. In plaats daarvan opende ze langzaam haar ogen, al had ze hier direct spijt van wegens het feit dat het voor haar gevoel al veel te licht in deze ruimte was. Dat licht was even lastig voor haar ogen om te verdragen, maar na een aantal tellen was ze er toch aan gewend.
Al snel ontdekte ze wat de beweging in haar haren was en waar deze vandaan kwam, waardoor haar ietwat verwarde uitdrukking waarvan ze zeker wist dat ze die had weer verdwijnen kon. Ashton deed dat! Pas nu had ze in de gaten dat ook hij wakker was geweest, waardoor ze zich ook direct een beetje stom voelde. Ze wist vrijwel zeker dat ze met een ontzettend verward hoofd wakker was geworden. Die gezichtsuitdrukking maakte echter plaats voor een zwakke glimlach, omdat ze toch wel weer blij was om hem te zien!
"Hi.. good morning. Or afternoon. I don't know." Wist zij veel hoe laat het was. Wat ze wel wist was dat wat hij deed in ieder geval fijn voelde en dat maakte dat ze hier inderdaad nog wel een uur of twee kon blijven liggen, al wist ze dat dat waarschijnlijk niet mogelijk was. Ze wist ook niet of hij nog verdere plannen voor de dag had. Misschien moest hij wel haasten en had hij haar geprobeerd wakker te maken. Dat zou ze zo wel vragen.
"How did you sleep?" Wellicht was hij al wel een aantal uren wakker. Dan zou ze zich ook wel enigszins schuldig voelen, omdat ze er zelf een hekel aan had om dan lang te moeten wachten totdat de ander ook ontwaakt was.

Wederom had Luke een goede nacht gehad. Het leek wel alsof hij oprecht beter sliep wanneer zij aan zijn zijde sliep dan wanneer hij een kingsized bed voor zichzelf had, terwijl hij juist dan alle ruimte had. Echter was hij ook vannacht geen enkele keer wakker geworden en werd hij deze keer gewoon volledig uit zichzelf wakker, omdat hij het gevoel had ook serieus voldoende uren slaap te hebben gehad. Dat gevoel had hij niet vaak en dat kon ook niet met zijn drukke leventje, maar zelfs op vrije dagen werd hij vaak wel tien keer wakker. Hij wist in ieder geval dat ze daar een positieve invloed op had en hij was dan ook blij te voelen dat ze nog steeds naast hem in het bed lag. Zij lag, voor zover hij dat nu doorhad met zijn ogen nog gesloten, echter nog wel te slapen. Er zat namelijk totaal geen beweging in en dat maakte dat hij dat in eerste instantie ook niet deed. Bovendien was het gewoon een prettig gevoel om haar naast hem te hebben liggen, dus ook zichzelf maakte hij hier blij mee.
Na een tijdje had hij het daarentegen wel een beetje gehad. Hij wist niet hoe lang hij al wakker had gelegen, maar voor zijn gevoel was dit toch ruim een halfuur geweest. Hij was oprecht niet meer moe en om die reden opende hij dan ook traagzaam zijn ogen. Het was nog aardig donker in de ruimte dankzij de dikke gordijnen die het felle licht van buiten wisten te weren, maar toch kon hij wel weer alles zien. Het was immers ook gewoon overdag. Nadat hij aan het licht gewend was keek hij langzaam om waar hij May inderdaad nog zag liggen, al kon hij haar gezicht niet zien, aangezien dat letterlijk zo'n beetje tegen hem aan lag. Ook daarover kon hij niet klagen. Niet alleen lag hij naast, in zijn ogen, een bloedmooie vrouw, maar ze bracht ook veel warmte met zich mee. Een warmte die hij enorm prettig vond. Bovendien zag ze er zo wel aandoenlijk uit en om die reden bleef hij nog wel aardig stil liggen. Hij wilde haar gewoon niet ontwaken, want hij ging er vanuit dat ze nog ver in dromenland te vinden was.
Toch kreeg hij na een tijdje een verdoofd gevoel in zijn arm en dit kwam waarschijnlijk doordat Maia ook op deze arm lag. Dat was iets waar hij 's nachts tot nu toe weinig last van had gehad, maar als hij eenmaal wakker was kwam dit gevoel toch sneller opzetten. Het maakte dat hij toch enigszins moest bewegen om zo nog een beetje gevoel in zijn arm terug te krijgen, maar hij zorgde ervoor dat hij dit zo voorzichtig mogelijk deed zodat zij hier geen last van had en rustig verder kon slapen. Het beeld dat hij nu zag was namelijk ook wel een beeld waar hij lang naar kon kijken. Hij had niets te klagen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn beweging had haar schijnbaar dan toch wakker gemaakt. Hoe ze eerst nog vredig lag te slapen, zag hij haar nu haar ogen openen om om zich heen te kijken. Eerst leek er voornamelijk verwarring bij haar op te spelen, gezien haar verstrooide gelaatsexpressie. Ashton wist niet of dit kwam door zijn vingers die door haar haar gingen, of vanwege het licht dat in haar ogen scheen. Hoe dan ook veranderde dit gelukkig al snel en was de verwarring niet veel later verdwenen, plaats gemaakt voor een glimlach rond haar lippen.
Hij liet zijn vingertoppen nog ietwat door haar haar heen gaan vooraleer hij zijn hand weer liet zakken op haar arm. "Sorry. Did I wake you?" Het leek er wel op, maar hij hoopte van niet. Het was niet zijn intentie geweest om haar zo te wekken terwijl ze nog lekker aan het slapen was.
Het was voor hem overigens ook de vraag hoe laat het precies was. Hij verwachtte dat het middaguur al wel verstreken zou zijn, gezien de hoeveelheid zonlicht en het wakkere gevoel dat hij had. Het voelde voor hem alsof hij meer dan tien uur geslapen had en als hij dat optelde bij het nachtuur waarop ze thuis waren gekomen, zou het al behoorlijk laat zijn. "Good afternoon, I think," grapte hij. "It might be about 2 o'clock or something right now. Not sure though." Hij zou zo wel even op zijn telefoon kijken. Voor nu lag hij eigenlijk nog wel prima en zolang zij dat ook nog vond, zou hij nog even zo blijven liggen.
"I slept great. Partly because of you and the amount of beers I've had." Hij grinnikte even en liet zijn ogen weer bij de hare. "Feels like I've slept for an entire day." Zo voelde het voor hem nu ook echt, al was dit een goed iets. Het betekende dat hij zijn rust weer ingehaald had en hij het waarschijnlijk echt nodig had gehad. "How about you? How did you sleep?" Voor zover hij had gemerkt was ze niet wakker geworden 's nachts. Over het algemeen voelde hij bewegingen al snel, ook in zijn slaap en zeker nu ze in zijn armen lag. Hij had Emily niet echt voelen bewegen of het bed voelen verlaten, dus hij ging er al een beetje vanuit dat ze wel prima geslapen had.

Voorzichtig voelde May zich weer wegzakken in haar slaap. De hartslag van Luke had zachtjes in haar oren gedreund tot ze als vanzelf weg was gedommeld, doende dat ze in de eerste plaats niet eens ontwaakt was. Echter was het geen leeg gat waarin ze met haar gedachten belandde; het was een welbekende stem, een gezicht die ze uit duizenden herkende, die voor haar gesloten oogleden verscheen. In de duisternis achter haar gesloten ogen was het haar vader die ze weer voor zich zag. Een gedaante waar ze al die tijd van had willen vluchten, maar haar altijd weer in wist te halen. Vroeg of laat zag ze hem weer voor zich en al was het vaak dezelfde nachtmerrie die zich herhaalde, kreeg het haar altijd weer zover om angst door zich heen te voelen gaan. Alsof ze elke keer weer in dezelfde put werd gegooid, waar ze net uit was geklommen.
Zijn stemgeluid bracht haar nog dezelfde huiveringen als eerder. Even kil en onheilspellend klonk het in haar hoofd, het beeld geschept dat hij recht voor haar stond en het niet langer dromen waren waar ze zich bevond. Radeloos schudde ze haar hoofd. Onbewust had ze haar grip verstevigd, gevoeld alsof het het enige was wat ze kon doen om zich wat veiliger te voelen. Haar angst kon hem daarentegen niet deren; ijzig bleven zijn ogen bij de hare en kwam hij stap voor stap dichterbij. Het waren angstaanjagende woorden die volgden en door haar heen bleef spoken.
"It's all your fault..."
Uit het niets schrok ze wakker, een beweging onder haar gevoeld die ze niet zozeer plaatsen kon. Verslagen opende ze haar ogen, om zich heen gekeken met haar hart kloppend in haar keel. Haar blik vond in een fractie van een seconde die van Luke, die met zijn blauwe ogen op haar neerkeek. Zodra ze hem zag, besefte ze zich pas dat ze dan echt weer in dezelfde nachtmerrie was beland als eerder. Het was ook pas toen dat ze daadwerkelijk haar paniek voelde dalen. Ze was niet thuis, niet in de buurt van haar vader en al zeker niet in gevaar. Dat besef maakte dat ze enigszins opgelucht was en de paniek gelukkig weer voelde zakken.
"Morning," murmelde ze hem toe. Ze had nog hoop gehad dat hij niet al te veel aan haar opgemerkt had, maar toen ze even haar blik liet zakken kwam hier verandering in. Klaarblijkelijk had ze zich enorm aan hem vastgeklampt tijdens haar slaap, want ze had haar armen haast krampachtig om hem heen geslagen. Een beetje beschaamd ontweek ze zijn blik. Ze hoopte dat hij het niet erg had gevonden en al helemaal niet dat hij lang zo had moeten liggen, want misschien vond hij het wel heel oncomfortabel.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Er kwam direct een verontschuldiging vanuit zijn kant, al wist ze niet waarom. Het feit dat ze nu wakker was geworden was niet iets waar ze chagrijnig om zou worden. Het was immers niet zo alsof ze slechts twee uur slaap kon pakken. Sterker nog, ze voelde zich aardig uitgerust! "Probably. But that's fine. I'm not tired anymore anyway." Dat hield niet in dat ze niet verder zou kunnen slapen, want dat kon ze zeker wel. Dat kon ze eigenlijk op ieder tijdstip van de dag wel. Ze zou slapen dan ook zeker als één van haar hobby's noemen als haar die vraag werd gesteld.
"Seriously? Is it that late already? Might as well just stay in here until tomorrow morning then. Getting up and getting ready for the day would be a waste of my time," grapte ze, al zou ze dat oprecht kunnen. Voor nu vond ze het zonde van haar dag en van haar vakantie, maar thuis kon ze wel een hele dag in haar bed spenderen zonder dat ze ook maar iets nuttigs deed. Ze zou dan hooguit douchen, maar daarna zou ze zo weer een schone pyjama aantrekken en terug onder de dekens kruipen om de rest van de dag daar zo min mogelijk te doen.
"Partly because of me?" moest ze toch lachend vragen. "I'm pretty sure I tickled you with my hair a few times." Althans, dat zou ze zich kunnen voorstellen gezien het feit dat ze toch aardig dicht tegen hem aan lag. Nu had ze haar haren wel vast gedaan, maar het zou haar niets verbazen als die knot zowat was uitgevallen. "So how's your hangover? You must be hung over with the amount of beers you've had last night." Dat kon toch haast niet anders?! Ze kon het niet indenken dat hij nu nergens last van had, al was dat bij haar tot nu toe wel het geval. Ze voelde zich in ieder geval gewoon goed. Misschien werd dat anders als ze eenmaal naast het bed stond, maar voor nu was ze blij dat ze niet enorm brak was.
"Yeah, same. I slept great as well," knikte ze. Het verbaasde haar wel enigszins dat ze op deze manier kon slapen. Normaal gesproken vond ze het helemaal niet fijn om iemand fysiek aan te raken in haar slaap! Dan vond ze haar ruimte om haar heen juist prettig. "Though I would've expected to sleep really bad. I usually cannot sleep like this cause I love my space when I'm sleeping but so far no complaints from me! I mean I had a really good sleep." Toch vond ze het een beetje gek, maar dat kon ook komen doordat ze het gewoonweg niet gewend was.

Hij had gelijk gehad over het feit dat May nog lag te slapen, omdat er gewoon geen beweging uit haar kwam toen hij zijn arm verschoof. Ze bleef rustig liggen, wat maakte dat hij na een tijdje zijn ogen ook maar weer sloot. Hij wist dat hij niet meer in slaap zou vallen, maar om haar nou aan te staren terwijl ze sliep was ook een beetje creepy? En hij wilde die indruk in ieder geval niet op haar achterlaten.
Echter voelde hij al snel nadat hij zijn ogen weer had gesloten beweging, maar het was niet een beweging die hij helemaal zou verwachten wanneer iemand wakker werd. Sterker nog, het leek wel alsof Maia haar grip om hem heen ineens enorm verstevigde. Het maakte dat hij zijn ogen weer opende en een beetje verward keek wat ze aan het doen was. Het leek alsof ze met man en macht haar best deed om ervoor te zorgen dat hij niet weg zou gaan en hier al haar spieren voor inzette.
Toch bleef ze liggen en leek het er niet op alsof ze wakker was; iets wat hem nog meer vraagtekens gaf dan die hij al had. Het enige dat hij op dit moment nog kon verzinnen was dat ze een nachtmerrie had waar ze heel erg heftig op reageerde. Een andere verklaring voor waar ze aan het doen was had hij niet. Het maakte in ieder geval dat hij begon te twijfelen of hij haar wakker moest maken. Het zou ook iets anders kunnen zijn, zoals bijvoorbeeld een stoornis terwijl je sliep, en in dat geval wist hij niet of het verstandig was om iemand wakker te maken.
Gelukkig had hij hier niet lang over hoeven na te denken en was ze ineens wakker geworden. Althans, daar leek het op en niet veel later keek ze hem recht in zijn ogen aan. Ook dat betekende niet altijd dat iemand wakker was geworden, want sommigen konden met hun ogen open slapen, maar in dit geval ging hij daar wel vanuit. Aan haar blik in haar ogen te zien leek het ook alsof ze een beetje geschrokken was. Of juist angstig. Hij kon het niet helemaal plaatsen, maar zou dat zo wel aan haar vragen.
"Are you okay?" was het eerste wat hij haar vroeg toen ze hem een goedemorgen had gewenst. Deze hele situatie had hem gewoon heel erg van de kaart gebracht en hij wilde gewoon heel erg graag weten wat er aan de hand was, zodat hij haar eventueel zou kunnen helpen als dit gewenst was. "Did you have a nightmare or something? You seemed very shaken up." Hij vond het niet erg, totaal niet zelfs, maar hij vond het allemaal wel verwarrend.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij had haar inderdaad wakker gemaakt door zijn gestreel. Gelukkig leek ze het niet erg te vinden en had ze er niet al te veel slaap over gemist, anders zou hij zich nog schuldig gaan voelen. Een kleine glimlach kwam als vanzelf weer op zijn gezicht te staan. Dat het zo laat was, was voor hem ook even wennen maar het zou toch echt al het begin van de middag zijn. Het kon niet anders nadat ze vannacht pas zo laat thuis waren gekomen.
"Fine by me," greens hij terug. "A whole day of laying in bed with you by my side, doesn't sound so bad." Hij zou van zichzelf al hele dagen in bed kunnen liggen. Om dit vandaag ook met Emily te doen vond hij daardoor niet een al te slecht idee. Of ze dit alleen werkelijk gingen doen was nog maar de vraag; het was aan de andere kant tenslotte wel jammer om een vakantiedag te besteden aan slapen en liggen. Tenminste, hij kon zich voorstellen dat Emily het jammer vond om haar vakantietijd vandaag zo te besteden.
Haar haar had soms nog wel eens gekieteld, daar had ze gelijk in gehad. "Yeah, you did. But I don't mind." Of hij het erg vond was een ander verhaal; wanneer hij het had gevoeld had hij simpelweg haar haar iets weggestreken.
"I'm actually not really hungover." Hij wreef even in zijn ogen. "Just got a bit of a headache, that's about it." Het was niets wat hij niet aan kon. Hij was allang blij dat hij geen misselijkheid voelde of het gevoel had dat hij over moest geven. Voor Emily hoopte hij dat zij hetzelfde had, maar dit kon hij niet weten tot hij het haar gevraagd had. "What's up with you? Got a hangover yourself, or did you escape that fate?" lachte hij. Hij kon niets aan haar zien dus dat was in zijn ogen al een goed teken.
Het leek erop dat ze beter had geslapen dan ze verwacht had. In zijn armen nog wel, wat ze verwoordde als een bijzonder iets gezien haar slaapgewoonten. Hij was in ieder geval opgelucht om te horen dat ze zich er niet aan had gestoord. "Maybe I'm just too good at cuddling."

Haar armen liet ze wat losser om hem heen liggen. Ze klampte zich in een fractie van een seconde minder hard aan hem vast, om hem niet langer tot last te zijn. Zijn blik verried dat hij vragen had en een hint van bezorgdheid had ze kunnen opvangen, toen ze alsnog even haar hoofd weer ophief.
"I'm alright." Ze knikte naar hem en deed de moeite om een glimlach op te zetten, hoe minimaal deze ook was. "I'm sorry, didn't mean to hug you to death." Hoe ze normaliter een grappende toon opzette bij opmerkingen als deze, kon ze het nu niet in zich opbrengen om dat te doen. Het was eerder ongemak dat lichtelijk aan het oppervlak kwam tijdens haar woorden. Ongemak over de situatie waar ze zichzelf in had gebracht en het feit dat Luke dit aan had moeten zien. Ontkennen kon ze echter niet; hij was niet achterlijk en had inmiddels echt wel door dat er iets aan de hand was.
Ze wreef even met een hand door haar oog. "Yeah. I got those sometimes," mompelde ze zacht. "Haven't had them for a little while, but I guess they're back." Sinds ze met Emily en de rest hier in Sydney zat, had ze ze niet meer gehad. Dat was tenminste tot het telefoontje van haar broer een paar dagen geleden. Sindsdien leken ze terug van weggeweest en kon ze van de een op de andere nacht ineens geteisterd worden door haar onderbewustzijn.
"There's just a lot of stuff going on with my family right now." Ze wendde haar ogen van de zijne af en keek naar zijn borstkas. Zachtaardig tikte ze met haar vingertoppen tegen zijn huid, alsof het haar afleiden kon van datgeen wat er net was gebeurd. Alsof de kleine bewegingen haar gedachten van net van haar afschudden konden en er niets anders meer toe deed. Ze wist natuurlijk wel beter maar dat haalde niet weg dat ze ernaar verlangde om de momenten van net te vergeten. "I hope I didn't wake you up?" murmelde ze hem vragend toe.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
"Oh? And what if I would get really annoying? Annoying as in doing immature shit like tickling you eventually. Anddd annoying as in me probably cuddling you the entire day. Like literally. Cause I do stuff like that," grinnikte ze. Zij kon iemand zijn die veel aandacht opeiste, al wist ze vaak wel precies wanneer ze dat juist niet moest doen. Wanneer zij in het openbaar was, was ze niet per se zo. Dan kreeg ze ook aandacht van anderen en daar zat ze niet altijd op te wachten, maar als ze inderdaad een hele dag hier zou blijven kon ze op een gegeven moment best irritant worden. Ze zou dan belachelijk veel aan het kletsen zijn en op een gegeven moment misschien zelfs een monoloog houden over een onderwerp waarvan hij bijna in slaap zou vallen. Emily hield gewoon heel erg van kletsen en dat was iets wat ook niet iedereen altijd maar kon waarderen. Daarentegen vond ze dat Ashton over het algemeen ook veel aan het woord was, dus wat dat betreft zou hij niet veel van haar kunnen zeggen.
"No, really? How are you not in the bathroom right now throwing up? This seriously is a talent of yours." Ze wilde het niet eens proberen, want dat zou haar toch niet lukken. Ze had wel het gevoel alsof hij de waarheid sprak, want hij zag er ook niet bepaald brak uit of iets dergelijks. Wel gaf hij aan een beetje hoofdpijn te hebben, waardoor zij het liefst direct de rol van bezorgde moeder op zich nam. Ze probeerde zich alleen een beetje in te houden, want niemand ging dood van een beetje hoofdpijn na een avond met zoveel drank. "Hmm, take a painkiller for your head though. I don't want it to get worse." Daarmee bemoeide ze zich hopelijk niet al te veel met hem.
"No, I'm actually fine! That's a miracle cause I usually look and feel like shit after a night like that." Ze wist natuurlijk niet hoe ze eruit zag, al wist ze wel dat ze er nu absoluut niet op haar best uit zag. Het zou haar niets verbazen als ze er vreselijk uit zag nu. Het was dan ook maar goed dat ze dat zelf nog niet kon zien.
"Yeah, that's probably it. Damn, you figure out things way too fast. You're too smart for me," grapte ze. Nu moest ze toegeven dat ze in haar eentje ook heel goed kon slapen en dat dat soms ook wel even fijn was, maar vannacht had ze oprecht goed geslapen.
"So what are you doing today?"

Haar grip om hem heen verslapte iets, al had Luke er geen last van gehad. Ze had hem geen pijn gedaan. De beweging had hij alleen niet aan zien komen en het verwarde hem enigszins, maar voor de rest maakte het hem niet zoveel uit als zij zo wilde liggen. Als dat maar niet de hele nacht had geduurd, want dan had hij zich wel zorgen gemaakt. Dan durfde hij zelf nauwelijks te bewegen. Dat was nu gelukkig niet het geval geweest.
"Are you sure you're okay?" Het kwam er niet bepaald overtuigend uit, al wist hij bijna zeker dat ze toch niet zou toegeven als het niet goed zou gaan. Dat zou hij zelf ook niet zo snel toegeven. Dat was iets wat hij nog steeds moest leren, maar wat wel heel belangrijk was met een leven zoals hij die had. "That's okay, don't worry about me." Met een zwakke glimlach probeerde hij haar gerust te stellen dat dat in ieder geval geen probleem was. Het had ten eerste niet lang geduurd en ten tweede vond hij het oprecht geen probleem. Als dat wel zo was, dan had hij dat ook wel eerlijk durven zeggen. In dit geval gebeurde dit allemaal terwijl ze sliep, dus ze kon er zelf ook nog niet eens wat aan doen.
Ze vertelde dat er veel aan de hand was in haar familie en ook dat was een onderwerp wat al eerder ter sprake was gekomen, maar toen had hij er nauwelijks aandacht aan besteed. Hij wist niet zo goed of hij het deze keer op dezelfde manier moest aanpakken of niet. Aan de ene kant vond hij dat ze er dan zelf mee moest komen, omdat ze elkaar nog niet heel goed kenden. Dat waren toch best persoonlijke dingen en de issues die hijzelf had zou hij ook nog niet met haar willen bespreken en haar daar zeker niet mee lastig vallen. Aan de andere kant was het al de tweede keer dat het hier over ging, dus wilde ze het niet compleet geheim houden. "You wanna talk about it?" Hij besloot om de bal bij haar te leggen en hij hoopte dat ze zich in vrij genoeg voelde om daarin echt te kiezen wat voor haar het prettigste was. Hij wilde in ieder geval wel een luisterend oor voor haar zijn als ze dit nodig had. "Are those nightmares about your family?" Dat was een vraag die hij, vond hij, nog wel kon stellen. Desnoods antwoordde ze met één woord; ja of nee.
"No, I was awake already. But really, don't worry about me." Hij voelde zich prima. Met hem was er niets aan de hand. Hij maakte zich meer zorgen over hoe het met haar momenteel ging.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"You know I can handle tickling pretty well, right?" Grinnikend schudde hij zijn hoofd. Dat had ze al eerder geprobeerd in het hotel en tegenover hem, was het kietelen bij haar een ergere aanval geweest. Ze had schaterend van het lachen op het bed gelegen, smekend voor hem om te stoppen. "So you won't hear me complain. And actually, laying like this with you is quite comfortable." Als ze werkelijk een hele middag lang wilde knuffelen, vond hij het prima. Hij lag immers goed zo en hij was er ook allang achter dat hij het heel gezellig met haar had. Voor zover hij had gemerkt, zou hij wel dagen met haar kunnen doorbrengen zonder zich ook maar te vervelen.
Hij lachte. Het was een goed talent dat hij had, daar had ze gelijk in. Voornamelijk de gewenning tijdens de tour had ervoor gezorgd dat hij genoeg drinken kon zonder er last van te hebben. "Try going on a world arena tour for most of the year," grapte hij. "We'd toast with the crew after almost every show. Which was like, a couple of times a week? So I've had enough beers over the year to practice my talent." Het was echt niet alsof ze elke avond waren gaan drinken of lam gingen, maar het was wel een feit dat ze vaak voor en na de shows wel wat wegdronken. Grotendeels voor de gezelligheid en deels vanwege gewenning. Gelukkig waren ze er wel voorzichtig genoeg mee om dit niet elke avond te doen; geen van hen wilde namelijk een drankprobleem.
"Yeah, yeah. I'll take a painkiller in a couple of minutes. I didn't know you were that concerned about me!" Hij gaf haar een brede glimlach en streelde even met zijn duim over haar wang. "And that's BS. You look great." Ze zag er in zijn ogen nog altijd prachtig uit. Zelfs al waren ze vannacht tot laat uit geweest en hadden ze beide flink wat gedronken. Ze mocht ook weten dat hij dat vond.
"That's old news," grapte hij terug. Even tikte hij nadenkend met zijn ring tegen het bedeind. Hij had nog geen plannen voor vandaag, maar had al wel een idee voor wat ze misschien later konden doen. Emily zou straks alsnog met Maia teruggaan naar het hotel en als ze hen toch wel op zouden zoeken, waarom dan niet om samen te ontbijten? "How about we text Luke or Maia if they are up yet? Maybe we could have a hungover breakfast together in an hour or so."

Hij leek haar niet te geloven op haar woord. Een tweede keer werd haar gevraagd of ze zeker wist of ze wel oké was, dat wat natuurlijk heel goed en lief was bedoeld maar haar van binnen radeloos maakte. Ze was altijd wat gesloten over haar privézaken en over hoe ze zich voelde, maar het liet haar haast schuldig voelen over het feit dat ze hem buitensloot. Hij maakte zich zorgen en al dat zij deed was hem daarop afwijzen. Mede daarom besloot ze ook om iets opener te zijn, al vond ze dat wel lastig.
"I'm fine now," knikte ze. "Just really happy that it was just a nightmare." Het had er zo echt uitgezien dat ze eerst het gevoel had gehad dat Rafael echt voor haar had gestaan. Als dat zo was geweest, dan was de doodsangst die ze had gevoeld echt terecht geweest en had ze hier misschien wel niet meer zo gezeten. Hoe dan ook was ze blij om te horen dat Luke het niet erg leek te vinden dat ze zich tegen hem aan had geklampt, want het had ook zo anders kunnen zijn.
Het liefst had ze niks tegenover hem verteld. Het was alleen het knagende gevoel dat het misschien helpen zou als ze het er met iemand over had, dat in haar achterhoofd bleef spoken. Nog nooit had ze er echt met iemand over gepraat behalve met haar broer en haar beste vriendin, maar dat was al zo lang geleden geweest dat het haast uit haar gedachten verdwenen was geweest. Twijfelachtig besloot ze daarom alsnog wat te delen, hopend dat het haar onbewust wat zou helpen om het met iemand te bespreken.
"Yeah. They are about my father." Ze staarde even wat voor zich uit, traagzaam met haar wijsvinger kleine cirkels getekend over zijn borstkas. "It's a bit of a complicated situation, really. Let's just say it was a toxic situation that was going on when I was younger, due to his PTSD." Ze herinnerde zich nog goed hoe het eraan toeging, wanneer hij terug was gekomen van zijn laatste missie. Al was ze een jaar of zeventien geweest destijds, kon ze het niet uit haar hoofd krijgen hoe het was geweest zodra Rafael ook maar een stap binnen het huis had gezet.
"Some things got real bad. There was this situation and I didn't know what else to do, but to call the police. He ended up in jail because of that," murmelde ze. "That was about four years ago. And last Tuesday, I got a call that he'll be released on parole in a few weeks." Het was een moment geweest waarop de moed haar in de schoenen was gezonken. Het viel te verwachten dat haar vader na die paar jaar weer vrij zou komen, omdat hij niet iets ernstigs genoeg had gepleegd om er langer te zitten. Maar er was iets in haar geweest dat had gehoopt dat hij er nog voor een lange tijd zou zitten. Hoe onrealistisch dat ook was.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
"But this time around you would be too scared to do it to me because by now you should've figured out how intimidating and scary I can be," probeerde ze zo serieus mogelijk te zeggen. Als er iemand dat niet was, was zij het. Of ze moest boos zijn, maar dat was nu niet zo. Ze zou zichzelf eerder als een stuiterbal omschrijven dan als intimiderend, maar juist om die reden zei ze dit nu ook. In feite maakte ze zichzelf een beetje belachelijk, waardoor hij dat ook kon doen, maar dat was niet erg. Ze kende hem dan nog niet goed, maar wel goed genoeg om het oké te vinden als hij grapjes over haar zou maken. "It does sound like a good day, doesn't it?! I mean I'm comfy right now as well but let's not do that today." Ze had het prima gevonden, maar ze vond het ook wel een beetje zonde van haar dag. Bovendien wilde ze Maia niet in de steek laten. Ze wist overigens niet eens hoe het met haar ging, want ze had haar telefoon niet gecheckt. Het had best gekund dat ze al honderd berichtjes van haar had ontvangen, dus ze zou zo wel haar telefoon pakken om te kijken of alles nog in orde was.
"That honestly sounds like a really good time. Next time, invite me so I can join in on the drinking," grapte ze. Ze had geen flauw idee hoe een dag op tour eruit zag en of het iets voor haar was, maar op die manier klonk het best gezellig. Het zou echter wel ontzettend raar zijn, omdat je bijna iedere dag in een andere plek te vinden zou zijn. Dat was iets wat zij zich nauwelijks zou kunnen voorstellen, maar haar leven was dan ook wel het tegenovergestelde dan dat van Ashton. Zij was slechts één keer verhuisd en dat was dan tien minuten verderop. Voor de rest had ze heel haar leven in San Diego gewoond en verliet ze de staat nauwelijks, behalve als ze op vakantie ging.
"Of course I am. I don't want you being in pain even if it's just a headache. Unless you want me to think it's funny that you have a headache and I don't, then I'll change my mind." Ze was in ieder geval blij dat het daarbij was gebleven en dat hij zich niet ontzettend slecht voelde, al zou dat volledig zijn eigen schuld zijn geweest. Ze was dan ook al lang vertrokken, zodat hij gewoon rustig kon slapen zonder dat hij last van iets of iemand had. Dat was nu gelukkig niet nodig. "I'll be the judge of that," grinnikte ze, want ze kon zich niet voorstellen dat zij er nu goed uit zag.
Hij leek niet echt plannen te hebben, omdat hij een voorstel deed en niet met een hele lijst plannen kwam. Het voorstel klonk wel leuk in haar oren, dus ze stemde er direct mee in. "Yeah, sounds good! Can you ask either one of them though? I don't know where my phone is to be honest." Ze dacht dat ze die ergens tussen haar spullen had gestopt, dus daar zou ze zo wel naar kijken.

Er werd hem verteld dat ze zich nu prima voelde, al wist hij nog steeds niet zeker of hij haar moest geloven. Hij besloot daar alleen niet meer over door te gaan, omdat dat irritant kon worden. In tegenstelling daarvan glimlachte hij zwakjes als een soort antwoord. Hij had geen idee wat ze zojuist had gezien, maar het moest wel heftig zijn geweest als ze zo opgelucht was dat het een nachtmerrie was. Hij kon de laatste keer dat hij een nachtmerrie had niet eens meer herinneren en als hij ze wel had, dan ging het vaak over domme monsters. Typische dromen zoals kinderen die ook hadden, dus ook die dromen kon hij zelfs niet eens volledig serieus nemen. Zelfs in zijn onderbewustzijn wist hij dat die monsters hem niets konden maken.
Ze wilde er toch meer over vertellen, waardoor hij in eerste instantie alleen naar haar luisterde zonder ook maar een woord te zeggen. Ze moest blijkbaar toch haar verhaal kwijt en dan was er niks irritanter dan wanneer iemand daar de hele tijd doorheen aan het praten was. Het was een verhaal dat met iedere zin vreemder, maar met name wat enger werd. Hij wist natuurlijk niet precies wat er was gebeurd, waardoor hij direct allerlei dingen in zijn hoofd ging invullen en al die dingen waren toch best erge dingen. Dat moest ook wel, omdat hij de gevangenis ervoor in ging en daar nu al een aantal jaren zat. Het moest dan toch wel een ernstig misdrijf zijn geweest.
Het verhaal maakte dat hij opnieuw niet zo goed wist wat hij moest zeggen, omdat hij dit absoluut niet aan zag komen. Het was bovendien een verhaal dat hij niet vaak hoorde en het was ook een beetje een ver-van-zijn-bed-show. "Oh, wow, I don't know what to say to be honest," gaf hij dan ook maar toe, want hij was oprecht sprakeloos. Dat zei dan ook iets over wat hij ervan vond en dat hij de ernst van de situatie dan ook zeker in zag. Het was gewoon iets waarmee hij totaal geen ervaring had.
"So what now? And what about you? Are you like... scared? Or how are you feeling?" Het was lastig voor hem om dit soort vragen te stellen, omdat hij niet de hele situatie wist. Hij wist nu een beetje het algemene plaatje, maar er konden miljoenen dingen zijn gebeurd. "And are you safe back home or?" Dat was misschien wel de belangrijkste vraag om te stellen. Als het antwoord daarop 'nee' zou zijn, dan zou zelfs hij hier een beetje van in paniek raken en dan wilde hij haar ook zeker weten helpen. Hij had geen flauw idee hoe, want ze zou toch weer een keer naar huis toe moeten, maar dat was iets waar hij nog wel over na kon denken. Ze zou immers toch nog een tijdje in Australië zijn en aan haar verhaal te horen zou haar vader pas over enkele weken vrijgelaten worden. Er was, als dat aan de hand was, dus nog tijd om daar iets voor te verzinnen.
"And wow, I'm really sorry this is happening to you. I wish I could help."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Oh yeah. I'm terrified." Voor kort liet hij een serieuze gelaatsexpressie op zijn gezicht zien, voor hij zijn gelach dan toch weer niet inhouden kon. Ze was allesbehalve intimiderend en eng en dat wist ze vast ook wel. Alleen haar zachte uitstraling verried al dat ze niet echt snel iemand kwaad zou doen. Hij zou zich er dan ook over verbazen als het anders bleek te zijn.
Hoe het eraan toeging op tour zou voor haar vast een raadsel zijn. Alleen al als het ging om de feestjes dan, zelfs al was dit echt niet elke avond het geval. "Will do. You might have to take a plane to Europe for it, but whatever, right," grinnikte hij. "Crystal does the same sometimes though, so it's possible." Als ze tegen die tijd nog veel contact zouden hebben, zou dat misschien nog wel mogelijk zijn. Ze hadden wel vaker mensen op bezoek die backstage waren. Zo kwamen een van hun ouders of Michael's vriendin nog wel eens langs tijdens een van hun concerten, om nog wat met ze bij te kunnen praten en ze te kunnen zien optreden. Ze zouden het dus vast ook wel voor Emily en Maia voor elkaar kunnen krijgen.
"Alright, I appreciate the concerns." Het was wel lief bedoeld en dat was wat telde. Daarnaast was het niet alsof ze de paracetamol zelf in zijn mond propte, maar hem slechts vroeg om er een in te nemen vanmiddag. Iets wat hij sowieso van plan was om te doen voor ze weggingen.
Hij knikte, zijn mobiel van het nachtkastje gehaald om hem te ontgrendelen. Tientallen berichtjes verschenen weer op zijn overzicht, sms'jes die hij simpelweg negeerde door vast Luke's naam in te toetsen. Voor nu ging hij eerst hem even appen om te zien of hij wakker was. Later zou hij de rest wel beantwoorden.

Hi. How does a hangover lunch at my place sound to you guys? We could meet in an hour or so, bake some eggs.

Het was een verwachte reactie dat hij niet helemaal wist wat hij moest zeggen. Ze kon het zich ook niet anders voorstellen; het was niet een simpel verhaal wat ze vertelde, maar een complex iets waar ze nog niet eens alles over uitgelegd had. Voor hem om een beetje overvallen te zijn door dat wat ze vertelde, was compleet te verwachten van zijn kant.
Ze beet op haar lip, even voor zich uitgekeken naar de wand van zijn slaapkamer. "I don't know how to feel about it." Ze stond niet te springen dat haar vader weer vrij zou komen, maar ze had ook geen idee of ze werkelijk bang moest zijn of niet. Iets in haar zei wel dat Rafael haar op zou zoeken zodra hij weer op vrije voeten was. Haar vader wist evenzeer als dat zij dat wist, dat zij de oorzaak was van zijn arrestatie en zijn tijd in de gevangenis. Ze had geen idee hoe hij daarop zou reageren met zijn PTSD. "I live on my own now, and as far as I know, he doesn't know my address. So I should be fine," knikte ze. "But it's a bit of a weird feeling that he'll be out in no-time. I don't know how the rest of my family is going to react to it either." Het was maar de vraag of haar moeder door zou gaan met haar leven zoals ze de afgelopen tijd had gedaan, of dat ze weer terugviel in haar oude gewoontes. Ze wist immers dat ze altijd hoop had gehouden dat haar vader weer terugkeerde naar zijn oude zelf. De kans was groot dat ze hem dus alsnog weer terug liet in haar leven omdat ze nog altijd van hem hield.
Een zacht deuntje weergalmde door de kamer. Verrast door het geluid keek May op, haar ogen gericht op het nachtkastje waar hun beide telefoons lagen. Van welke het kwam was voor haar onduidelijk. "Was that your phone or mine?" vroeg ze hem.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
"As you should be!" knikte ze, waarna ze iets overeind kwam omdat ze een beetje last van haar rug kreeg van het liggen. Hij leek toch niet al te serieus te zijn geweest, wat ze ook al had verwacht, maar het maakte dat ze hem een zacht duwtje gaf. "Really! You should be. Don't make me show you 'cause you'll seriously regret it," probeerde ze opnieuw zo serieus mogelijk te zeggen, al ontstond er toch iets van een kleine glimlach rond haar lippen, omdat het serieus blijven niet helemaal lukte.
Ze ging in een kleermakerszit op zijn bed zitten en keek vervolgens weer om naar hem toen hij toch wel heel serieus over dat langskomen tijdens een tour in ging. Dat had ze natuurlijk slechts als een grapje bedoeld, omdat iedereen wist dat zoiets nooit zou gaan gebeuren. Althans, ze ging er niet vanuit dat ze dat ooit mee mocht maken. Het zou haar heel erg leuk lijken en ze was dan ook wel heel nieuwsgierig, maar ze zag het gewoon niet zo snel gebeuren. Ze wist niet eens of ze hem ooit nog zou spreken als ze weer terug naar huis ging. Als het aan haar lag zou dat wel gebeuren, maar je wist maar nooit. "Yeah, whatever. I don't mind being on a plane for like ten hours just to take some shots with y'all. I'll fly back home the same night," grapte ze. Ook dat zag ze niet snel gebeuren, al had ze het dan meer over het naar Europa gaan. Daar was ze ook nog nooit geweest en ze verwachtte ook niet dat ze daar ooit zou komen, al had ze ook niet verwacht ooit in Australië te komen dus wat dat betreft konden dingen soms anders lopen.
Hij pakte zijn telefoon en ze ging er vanuit dat hij dan inderdaad een berichtje naar één van de twee zou sturen. Dat gaf haar de tijd om het elastiekje uit haar haren te halen, want zoals verwacht was haar knot een beetje uitgevallen. Met haar vingers probeerde ze haar haren daarna iets te fatsoeneren, al lukte dat natuurlijk nooit goed zonder een spiegel in de buurt.

Ze keek hem niet aan, wat voor hem een soort teken was dat ze zich toch niet helemaal op haar gemak voelde bij het vertellen van het verhaal. Iets dat voor hem volkomen logisch was, omdat ze niet aan het vertellen wat ze afgelopen weekend had gedaan, maar dit ging over iets heel anders. Dit ging over haar vader, de gevangenis en over angst. Ze moest toch wel angstig zijn, omdat ze anders die nachtmerries niet had. Ze gaf dan wel aan dat ze niet precies wist hoe ze zich erbij voelde, maar dat kon hij zelf wel invullen. Hij wist voor zichzelf in ieder geval wel hoe hij het zou vinden en zelfs hij zou zich toch niet volledig chill bij de situatie voelen.
"I'm sure it's going to be weird for all of you considering how long he's been in jail already. Is the rest of your family mad at him for what he did or?" Dat moest dan toch haast wel? Als zijn eigen vader een misdrijf had gepleegd dan zou Luke woest zijn. Er was natuurlijk wel een verschil tussen bijvoorbeeld een misdrijf zoals doodslag of een fraudezaak, maar zelfs al was dat laatste aan de orde, dan nog zou hij heel erg kwaad op hem zijn geweest. Hij was dan ook heel erg blij dat hij nooit met dat soort dingen te maken had gehad en dat zijn hele familie wat dat betreft ontzettend braaf was; inclusief hijzelf.
"And do your friends know about all of this?" Als dat zo was, dan konden zij ook een beetje een oogje in het zeil houden. Dat zou Luke in ieder geval al een prettiger gevoel geven dan wanneer zij slechts op zichzelf aangewezen zou zijn. Als dat zo was, dan voelde hij zich zelfs nu een beetje verantwoordelijk voor haar en dan zou hij direct in oplossingen gaan denken.
Ook hij hoorde het geluidje, waardoor hij Maia los liet om te kijken of hij een berichtje had gekregen of dat Maia dat was geweest. Hij draaide zich dan ook om zodat hij zijn telefoon kon pakken en al snel zag hij dat dit geluid vanuit zijn telefoon was gekomen. "It's mine." Hij zag dat hij ontzettend veel berichtjes had, maar die negeerde hij voor nu. Hij zag immers dat Ashton hem een berichtje had gestuurd. "Ashton asks if we want to come over for breakfast. Sounds good, right?" Nadat ze had ingestemd stuurde hij een berichtje terug waarin stond dat ze er over ongeveer een uur zouden zijn.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I am. I am!" Gniffelend hief hij zijn armen even op in de lucht, doende dat hij compleet onschuldig was en haar daadwerkelijk gehoorzaamde. Het kleine duwtje dat ze hem gaf, amuseerde hem des te meer. Hij was haar stiekem gewoon aan het plagen en dat ze ditzelfde terugdeed vond hij wel leuk om aan te zien. "But don't you dare to tickle me, or I'll return the favor." Het weten dat ze nog slechter tegen kietelen kon als hem, maakte het des te leuker om haar hiermee uit te dagen. Hij zou wel zien hoe ze erop reageerde.
Het kon daadwerkelijk in gang gezet worden, zolang ze tot die tijd maar contact hadden. Toch had Ashton er wel vertrouwen in dat dat tegen dan nog zo zou zien. Gezien de wijze waarop ze met elkaar omgingen, zouden ze toch nog op zijn minst wat appen wanneer hun wegen weer gescheiden waren. Daar ging hij toch wel vanuit. "Oh c'mon. Me and the shots are worth that trip," greens hij haar toe. De feestjes waren altijd enorm gezellig en tevens had hij nog niemand ontmoet, die een kleine vakantie echt een ramp had gevonden. Het was alleen wel de vraag of ze er het geld en de tijd voor over had, maar dat liet hij aan haar over. Bovendien hadden ze binnenkort nog geen wereld tour dus het zou nog wel even duren, voor hij zoiets aan haar voor zou kunnen stellen. Genoeg tijd voor haar om erover na te denken dus.
Voor hij zijn telefoon ook maar op het nachtkastje had kunnen leggen, had hij alweer een bericht terug gehad. Luke bleek dan toch wakker te zijn en op dat ene moment zijn mobiel in handen te hebben gehad; normaliter reageerde hij nooit zo snel. Het leek er ook op dat hij en Maia het een leuk idee hadden gevonden, want vrijwel meteen zag hij op het scherm verschijnen dat ze instemden. Hij stuurde nog een smiley terug voor hij tevreden zijn telefoon weer op het nachtkastje legde. "They're in for the hangover breakfast," opperde hij, zijn ogen weer gericht op Emily die druk bezig was met haar haar. "They'll be here in about an hour."

Het standpunt van haar familie was al die tijd verdeeld geweest. Alhoewel haar moeder het haar op het begin niet had kunnen vergeven dat ze de politie had gebeld, was ze later wel bij zinnen gekomen. Ook haar was toen wel duidelijk geworden dat de situatie hoe die toentertijd was, niet kon. Dat haar moeder echter nog altijd erg veel van haar vader hield en hem miste, was May wel opgevallen. Ze zag de kans dan ook groot in dat wanneer haar vader ook maar één voet zou zetten op de weg buiten de gevangenis, haar moeder hem wel op stond te wachten om hem weer met open armen te ontvangen. Als het ging over haar en haar broers, dan werd het een heel ander verhaal. "Me and my brothers are. Some of my other relatives as well. But I don't know about my mom," murmelde ze voorzichtig. "It's a big step to give up on someone you love, even if he's not the person he was anymore. I'm not sure how she's gonna react." Het was voor haar simpelweg afwachten, maar ze hoopte dat haar moeder bij haar standpunt bleef en haar vader toch echt links liet.
"I didn't tell everyone, but I did tell a couple of friends." Ze had het haar beste vriendin in elk geval verteld samen met een paar andere vriendinnen. Over de vrijlating was anders geweest; ze had het Leslie verteld, maar dat was het ook. Ze wilde gewoonweg niet dat de hele vriendengroep zich zorgen om haar moest maken en daarmede zou ze hen enorm veel uit moeten leggen, zodra haar vader dan toch weer problemen met zich meebracht.
"I'm sorry. I don't mean to bother you with everything that's happening right now." Ze hief haar hoofd weer op, zijn ogen opgezocht. "I'm being such a buzzkill, ain't I." Ze hoopte niet dat ze de sfeer had verpest. Misschien zat hij hier wel helemaal niet op te wachten en bracht ze onnodig gewicht op zijn schouders, nu ze het met hem over haar problemen had. Het laatste wat ze wilde, was hem belasten met wat haar allemaal overkwam en nog overkomen zou.
Het berichtje dat binnen was gekomen, was dan toch op zijn telefoon geweest in plaats van de hare. Naar zijn woorden was het Ashton geweest die had gevraagd of ze met hen wilde ontbijten bij hem thuis. Iets wat haar ook wel leuk leek. "Yeah, I'm in for it!" Het leek haar net als Luke wel gezellig om met hen te ontbijten en wat bij te kletsen, voor ze weer terug zouden gaan naar het hotel.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
"Hey! No. I just told you that if you did that you'd seriously regret it, dumbass." Zijn opmerking zorgde er bij haar alleen maar voor dat ze zich als een opstandige puber wilde gedragen en hem juist wel wilde kietelen. Juist omdat haar werd verteld dat ze dat beter niet kon doen, al wilde ze niet dat hij dat terug deed. Ze kon daar echt niet tegen. Om die reden porde ze hem slechts een aantal keren in zijn zij, waarna ze direct opstond om meteen afstand van hem te nemen. Wat ze had gedaan was niet echt hetzelfde als kietelen, maar ook daar kon ze niet goed tegen en ze wist zelf ook wel dat Ashton haar zo weg kon duwen. Het had dus vrij weinig nut, omdat ze wist dat ze dan zelf de klos zou zijn, al kon dat nu ook al wel gebeuren. Om die reden was ze meteen opgestaan en liep ze vervolgens naar haar tas. Ze moest nu zich nu immers toch wel rustig aan gaan klaar maken en eigenlijk hoopte ze dat ze ook nog even kon douchen. Na een avond als gisteren vond ze dat wel net zo fris.
"Okay, okay, true," gaf ze toe waarna ze even grinnikte. Als dat ooit zou gaan gebeuren, en die kans achtte ze niet al te groot, dan mocht ze wel hopen dat ze langer welkom was dan slechts één avond. Als dat de bedoeling was, dan zou ze dat natuurlijk nooit doen. Dan was ze gewoon vier keer zo lang onderweg dan dat ze daar zou zijn. Het leek haar wel ontzettend leuk, maar ze kon gewoon niet goed voorspellen hoe het contact met hem zou zijn als hij ook weer aan het werk was in LA. Ze dacht dat het een druk leventje was met ontzettend veel mensen om je heen, zodat er vrij weinig tijd over zou zijn om het contact met haar te onderhouden. Dat waren dingen waar ze zich nu in ieder geval niet druk om maakte, want ze zou het vanzelf wel meemaken.
"Oh, cool! Nice. In that case, can I maybe take a quick shower?" Ze verwachtte niet dat hij haar nu een negatief antwoord zou geven, maar ze vond het wel net zo netjes om het even te vragen. Ze had genoeg aan een uur, maar ze moest dan ook niet veel langer zitten niksen, omdat ze dan niet meer op tijd klaar zou zijn. Zeker omdat ze hier niet make-uploos wilde blijven zitten. "You can join if you want," grapte ze er nog achteraan.

Het leek alsof het grootste gedeelte van haar familie hetzelfde standpunt in nam als die May dat nam en dat vond hij wel prettig. Het leek een beetje alsof er een last van zijn schouders af viel, wetende dat dat het geval was en dat ze nog op deze mensen terug kon vallen indien er toch vervelende dingen zouden gebeuren. Natuurlijk mocht ze ook bij hem terecht, maar hij verwachtte niet in de komende tijd in San Diego te vinden te zijn en als dat wel zo was, dan was dat voor korte duur. Daar was namelijk helemaal geen tijd voor wanneer zij terug in LA zouden zijn. Bovendien was het nog steeds een paar uur rijden, dus mocht er echt iets gebeuren, zou hij ook niet binnen tien minuten op de stoep kunnen staan.
"Hmmm, okay. Well, I'm glad most of your family feels the same way about this entire situation." Hij besloot niet verder op haar moeder in te gaan, omdat dat voor haar ook nog afwachten zou zijn. Het was niet duidelijk hoe zij zou reageren, al snapte ze niet helemaal waarom haar moeder zo deed. Hij wist bijna wel zeker dat hij precies wist hoe hij zou reageren als zijn partner iets had gedaan waarvoor zij een aantal jaren de gevangenis in moest en dat was dat hij die persoon nooit meer in zijn leven binnen zou laten. Dat soort negativiteit wilde hij niet om zich heen hebben en al helemaal niet om zijn kinderen!
"No, no, no, don't worry. I'm actually kind of happy you told me? I mean I knew something was up so now I kind of know what was bothering you. And no, you're not a buzzkill. I get that something like this is a big deal and is something that's on your mind a lot. I'm glad you trust me enough to tell me stuff like this." Dat zei ook wel iets. Als zij hem totaal niet in vertrouwen nam, zou ze zoiets natuurlijk nooit zeggen en had ze een smoes verzonnen. Dit kon ook nog een smoes zijn, maar daar ging hij niet vanuit. Hier zou een normaal persoon niet over gaan liegen. "And I want you to know that if something ever does happen or if you want to talk about something that's on your mind, I'm just one phone call away." Hij hoopte in ieder geval dat als ze ooit het gevoel had alsof ze hem op die manier nodig had, dat ze dan van dit aanbod gebruik zou maken. Hij meende het immers echt.
Hij legde zijn telefoon weer weg en keerde zich weer naar haar toe. Als ze over ongeveer een klein uurtje zouden vertrekken, had hij nog voldoende tijd om zich klaar te maken. Hij wist alleen niet of dat ook gold voor May, want hij wist niet meer hoeveel tijd zij nodig had. "Alright, let's get out of bed then? Unless you can be done within fifteen minutes because in that case I'll gladly lay here for a little longer," grinnikte hij.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld