Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Betrayal

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij deelde dezelfde frustratie als deze van haar. De komst van zijn vader had zich niet op een slechter moment af kunnen spelen dan deze afgelopen twee weken, en doch was het toch echt hem geweest die zich binnen tientallen kilometers afstand van hen gevestigd had. Voor hoe lang was onduidelijk. Voor zover Jack weten kon zou de man nog minstens een week blijven, als het niet langer was.
"It appears so." Het was vanaf het begin van de openbaring al duidelijk dat beide zich aan de andere kant van de strijd hadden moeten bevinden. Vriendschap betekende kiezen voor een middenweg van risico en gevaar en een weg die, voor hen alle twee, verboden was.
Ze kon hem in elk geval niet vertellen dat de vampieren die ze kende en om zich heen had, zijn band met haar wel waarderen konden, laat staan zijn aanwezigheid als hiervan sprake was. Haar plannen om van de stad weg te vluchten vielen daarentegen hardhandig in het gesprek; fronsend keek hij opzij. "Don't make impulsive moves now. Just-.. let me figure this out first. Maybe, him being in town, is just a warning meant for me?" Het was niet met zekerheid te zeggen dat de man de weg naar de campus gevonden had om haar met een staak te doorboren. Anders had ze hier nu, meer dan een week later, niet meer gezeten.
"You aren't hunted just yet. If it's really the case that it's a warning, you running might just make things worse. It'll be suspicious. And noticeable that someone told you about his presence, because otherwise you wouldn't go anywhere. Especially now that my housemates haven't seen you all this time. Why else would you be running, if it wasn't because of our threat?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
’’Cut the bullshit. He didn’t come here just to warn you and you know it,’’ viel ze hem in de rede. Indien hij wist van het voorval, daar ging ze in ieder geval van uit, dan was het zeker dat hij de stad niet verlaten zou totdat hij haar gedood had. Een echte vampierjager joeg wanneer hij van zijn prooi haar verblijfplaats afwist.
‘’Suspicious to whom? To your friend Kieren who deliberately sold us to your father?’’ Ontzegd bekeek ze hem. ‘’You know I have a brother. What am I supposed to say to him when he is coming after me?’’ De paniek sloeg aan. De komst van zijn vader dreef hen alle drie de gevarenzone in en er was niets dat ze eraan konden doen. Momenteel vormde hij echter de grootste onheil voor Jack. Hij had hem dan wel niet aangesproken, vroeg of laat zou hij aanvallend in zijn deuropening staan, hongerend naar een strijd tussen zijn zoon en zichzelf. Een alcoholiste was impulsief, reageerde met verlangen in plaats van verstand. Hij keek niet naar wat volgen zou, enkel het moment telde en aldus betwijfelde ze of hij zich beheersen kon tegenover zijn zoon. Gewelddadigheid sierde zijn morbide karakter.Het laatste wat ze wilde was hij die bekleed werd door blauwig doorschemerende plekken, omdat zijn vader zijn handen niet thuis kon houden.
‘’And what about you? You aren't safe here either.''

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het zat hem dwars dat ze tegen hem uitviel, doende dat hij een idioot was en zijn eigen vader's vreemde tijd van aankomen niet inzien kon. Hij wist maar al te goed dat het allemaal te toevallig was. Het was hem vanaf het begin al duidelijk dat er iets achter zat voor de man om hierheen te reizen, maar met haar te discussiëren of wat wel of niet aan de hand was, was het laatste waar hij trek aan had ofwel wat ze nodig hadden. Hadden ze niet al genoeg vijanden aan zijn vrienden en vader?
"For fucks sake, don't tell me what my father did and didn't do." Enigszins verbitterd kaatste hij het terug, van haar wegkijkend naar een van de wandelaars over het voetpad. "Nothing. You don't have to tell him. I'm not letting it get that far." Haar paniek nam de overhand en zorgde ervoor dat ze door de bomen het bos niet meer zag. Haar impulsiviteit zou haar verder de afgrond in helpen als ze de macht bij haar emoties liet, zeker als het betekende dat ze overhaaste beslissingen maken zou.
Voor nu was het genoeg geweest. Het overhitte gesprek begon langzamerhand wat nieuwsgierige omstanders te trekken, vragend de kant op gekeken van het bankje waar zij plaats hadden genomen. Het was overbodig meer ramptoeristen te lokken door een conversatie gaande te houden die hen nergens toe leiden zou.
Zuchtend stond hij op, op haar neergekeken met een gloed van vastbeslotenheid. "I survived eighteen years with him, living in the same house. I'll be fine." Er zat voor hem hoe dan ook niks anders op dan de situatie doorstaan tot het moment dat zijn vader besloot de stad weer te verlaten.
"I gotta go. I've stayed too long already," mompelde hij. "Take care. I'll see you around." Kort keek hij haar nog aan, daarna waren het zijn voetstappen die zacht weerklonken om hem over het kiezelpad van haar weg te leiden.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
De leegte overviel haar. Hij had zijn afmars aangekondigd, maar de tijd niet genomen om haar respons af te wachten. Ze was slechts een opslag der ogen waard geweest. Resoluut vervolgde hij zijn weg over het kiezelpad.
Met lede ogen keek ze toe hoe enkele bladeren van de bomen wegwaaiden en daalden. Het gesprek was allesbehalve gesmeerd en rooskleurig. Ongemak heerste en beiden hadden de kalmte niet in zich om verbale uithalen uit de wind te slaan. Hij verdween vanwege het verlies aan waarde omtrent mondeling onderhoud, niet omdat hij haar te lang gezeten had. Die leugen kon zelfs een buitenstaander erkennen.
Honderdachttien jaar oud en nog steeds wist ze het humeur van een ander te verpesten door de impulsiviteit die ze bij gelegenheid in woorden uitte. Een eigenschap om van te kosten en die tevens vermoeiend was.
Na een minuut in stilte en eenzaamheid op het bankje te hebben gezeten, stond ze op waarna ze vertrok. Hij had gelijk gehad. Ze hoefde Aldwyn niet op de hoogte te brengen van de huidige situatie in Mystic Falls. Zijn vader was hier, maar hij geen enkele keer haar getracht te doden. Pas wanneer er echt op haar gejaagd had, zou ze hem seinen.
De tocht naar het huis duurde een moment lang. Haar ingeschapen snelheid stelde ze op de proef, daarmee gehoopt dat ze haar ontkennende gedachten vermijden zou. Ze wilde niets liever dan wegdromen in een wereld waarin alles maneschijn en rozengeur was in plaats van het herbeleven van haar verleden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
TS > een paar dagen later.

Een traagzame weg was het geweest tot ze haar huis in zicht hadden gekregen. Het was inmiddels al ver na middernacht. Ze hadden het pad tussen de bomen gevolgd in complete duisternis, met de verlichting van de sterren om hen door de dichtbegroeide omgeving heen te leiden. Haar huis was verborgen tussen het hout van de boomstammen geweest. Als een grot die opging in het landschap van de verwilderde bossen, omringd door de dieren van het woud om de stiltes te vullen met geluiden en gezang.
Het feest van Leslie hadden ze pas geleden verlaten om haar aanbod aan te nemen en haar huis met zijn eigen ogen te kunnen bekijken. Hij was er nog nooit geweest. Het enige wat hij dacht mee te hebben gekregen was dat het gebouw zich bevond verre van de bestaande woonwijken, verhuld in de natuur. Maar of hij het werkelijk van iemand gehoord had of het zich gewoon in zijn hoofd haalde, omdat het beeld wat hij zag bij haar paste, was onduidelijk. Hij had intussen al genoeg glazen whisky op om niet geheel meer op zichzelf te vertrouwen. Hetzelfde gold echter voor haar; nergens was de gespannen sfeer van een paar dagen geleden meer te vinden. Alsof het gevaar dat in elke hoek loerde door hen compleet vergeten was. Op dit moment waren ze geen vijanden geweest, maar slechts een stel vermaakte studenten met een te grote lust voor alcohol.
Gewillig liet hij zich op het verhoogde platform leiden, op de houten ondergrond tot stilstand gekomen indien hij haar huis in het duister bezichtigde. Het zag er prachtig uit. Strak, groot en opgenomen door de omgeving. Het paste bij haar smaak en karakter, op de een of andere manier. "You got a beautiful house." De deur werd geopend, volgend door de warme behaaglijke lucht van binnen die hen tegemoet waaide. Hij betrad na haar de kamer, de deur zacht achter zich in het slot laten vallen. "Must be nice to live here."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Een blik naar achteren werd geworpen voordat ze de deur van het huis opende. Het bos was verder onbewoond, plezierreizigers brachten het niet tot haar eigendom en politiemannen patrouilleerden maar weinig. Op dit tijdstip verwachtte ze niemand meer in het bos en ze had gelijk. Niemand viel zich tussen de bomen te bevinden, op hen na.
De weg naar binnen was vrij. ‘’Thank you,’’ glimlachte ze. De warmte liep ze tegemoet, het huis binnengestapt waarna hij haar volgde en de deur achter zich sloot. De lampen gingen aan, licht verscheen in het huis.
‘’It is. I have lived here since the 1980’s.’’ Al bijna dertig jaar, dacht ze.
Of liep het inmiddels al tegen de veertig aan? Ze wist het eigenlijk niet meer, omdat haar denkvermogen allesbehalve optimaal was. De vele benuttigde glazen alcohol hadden haar hersenen daar te veel voor verdoofd.
Haar handtas reikte dof de houten vloerplanken onder hen. Daarna zette ze haar weg voort naar de ‘wijnkelder’, oftewel de laatste kamer indien de gang zijn einde naderde. De hoogte voor het aanleggen van een verhoging ontbrak. Alles was gelijksvloers en de gehele woning stond vol met antieke spullen. Aan modernisering deed ze niet in in het huis.
De deur ging open. Het merendeel stond vol met eeuwenoude wijnflessen. Slechts in de rechterhoek kon je sterke drank aantreffen, de voorraad van Aldwyn zoals ze hem graag benoemde. Deels in de gang, deels in de deuropening bleef ze staan, gekeken naar Jack. ‘’Most of them are wines, but I do have some liquor of which I presume taste better than Leslie’s.’’ Dat wist ze eigenlijk wel zeker. ‘’Are you down for it or do you rather have water instead?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het had zijn denken nog niet verstreken dat Adoria een langere tijd geleefd had dan dat hij had bestaan. Bij het horen van haar intrekken in het huis sinds de jaren 80 klonk het dan ook ongelooflijk dat ze de waarheid sprak, grotendeels omdat hij niet bevatten kon dat ze mogelijk al een eeuwenoud bestaan had. Hij kon echter niet zeggen dat het nu wel goed tot hem doordrong. Hij had zijn vermogen tot helder nadenken al verloren na de tientallen glazen whisky van die avond.
Hij was haar gevolgd naar een van de laatste kamers van de gang, daar waar het beetje maanlicht van buiten verging en de vloerplanken van de hal ten einde kwamen voor een ruimte met voorraden. Flessen namen de planken en rekken in. Drank stond tentoongesteld waar hij ook maar kijken kon, maar het betreden deden ze niet. In plaats daarvan zag hij haar vragend zijn kant op kijken in de deuropening van de enigermate duistere kamer. Wijnflessen waren dat wat ze voornamelijk verzameld had, bleek het, maar haar voorstel om zich te goed te doen aan drank die beter was als dat van haar vriendin's huisfeest was er geen die hij afslaan kon.
"I'm down," prevelde hij zonder aarzelingen terug. "I'm not much of a wine drinker though." Het was een kwestie van smaak en ervaring. Hij had altijd al een afkeer gehad van de drank waarmee de rijken zich vermaakten, maar daarnaast vervulde het zijn neigingen naar alcohol ook niet wanneer hij een glas wijn dronk. De enige gelegenheid waarbij hij zich daaraan overgaf, bleken toch echt de verplichte diners met de royals. "But I guess you already figured that out."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’I did,’’ vertelde ze hem geamuseerd. Adoria stond voor de afgeschoten bergplaats waar Aldwyn’s flessen alcohol in opgeborgen waren. Haar eigen glas vulde ze met een eeuwenoude, rode wijn, de zijne met een whisky die ze sinds jaren weer eens omklemde. Stilzwijgend zette ze de twee borrels neer op de glazen bijzettafel toen ze de woonkamer binnengestapt waren.
Aldwyn was niet thuis. Hij bracht zijn nacht door bij een vriend van hem die pasgeleden terug was gekomen van een vakantiereis, - en het was voor het beste. Indien hij zich zoals altijd kenbaar had gemaakt in het houten appartement, had ze Jack nooit meegebracht naar hier. Ze hoefde de afgunst van zijn gezicht niet af te lezen in zijn bijzijn.
Stilzwijgend nam ze plaats op de sofa. Naar Jack gebaarde ze dat hij naast haar kon zitten.
‘’Sorry for asking, I’m just curious –‘’ Ze verstomde even toen ze afwoog hoe ze haar vraag het beste kon verwoorden, zonder al te bezitterig over te komen. ‘’Who was that girl you were talking to? The darkhaired girl, I mean. The one with the .. red dress, I think.’’ De teleurstelling wilde ze zo veel mogelijk ongehoord laten, maar daarin faalde ze. Hij had onderhand wel door dat ze alleen op details inging wanneer haar nieuwsgierigheid voortkwam uit nervositeit dan wel schaamte.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze had onthouden naar welke drank hij het meest verlangen kon. Een fles oude whisky droeg ze met zich mee in haar andere hand, evenwel als een fles wijn voor zichzelf. Hij had haar niet eens hoeven aanwijzen naar welke drank uit haar collectie zijn voorkeur ging, datgeen wat hem ergens verbaasde.
De wijnkelder werd achtergelaten voor de leefkamer. Hij volgde haar gebaren om naast haar op de sofa te gaan zitten en keek toe hoe ze twee gevulde glazen op de tafel voor hen zette. De rust in haar huis kon hem niet deren. Hij had liever stilte dan lawaai, desondanks hij graag muziek luisterde om zijn gedachten tot stilstand te kunnen brengen of te kunnen overstemmen.
Stemklanken die even later gestaakt werden, deed hem opkijken. Hij wendde zich naar haar toe, een lichte glimlach vertoond met het zien hoe de vertwijfeling in haar blik zwierf. Het duurde even vooraleer hij doorhad dat een zekere trieste glans naar de voorgrond begon te treden. Vragend kantelde hij zijn hoofd wat naar links. "Why are you so sad?" Hij had geen idee van wat er aan de hand was. Althans, totdat ze haar opmerking afmaakte en hij eindelijk begrijpen kon waarop ze precies doelde.
Zijn kleine glimlach verscheen wederom, dit keer met bemoediging. "She's no one you should be sad about." Hij reikte zijn hand naar haar wang. Traag streek hij met zijn duim een paar kleine plukken haar achter haar oor. Ze bevonden zich op een intieme afstand van elkaar, een afstand waarover hij geen aarzelingen had om deze zo te houden, in plaats van weg te deinzen. "I don't know who she is. She just- picked me out of the crowd, I guess. She noticed that I wasn't into her, so the conversation ended."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’Why are you so sad?’’ Hij glimlachte. De palm van zijn hand geraakte tot haar gezichtshuid toen hij innemend enkele plukken naar de achterzijde van haar oor streek. Zijn antwoord dat hierna volgde, waren woorden die ze niet meer volgen en verwerken kon. Ze had zich onverlet in zijn ogen verloren eens hij haar lichaam trof.
Geen woord bracht ze uit. Er heerste een immense stilte te midden van vrouw en man die elkaar graag hadden, maar tussen wie nooit wat heeft plaatsgevonden. Het bleef bij het spelen met sensualiteit in de vorm van aanrakingen, woorden en oogcontact. Adoria wilde hun huidige situatie veranderen, maar had er tot nu toe nog niet het lef ervoor. Ze wilde eerst bevestiging van zijn gevoelens voor haar, - voordat ze haar lippen op de zijne planten zou.
Ze verbrak het gestaar, schraapte haar keel en wendde zich tot het wijnglas. Binnensmonds lachte ze, omdat ze het zojuiste gestaar ergens nogal geestig vond. Het kon haar niet eens schelen al had hij haar getuur en afwezigheid opgemerkt. Ze was eerder benieuwd naar hoe hij ermee omging, of het hem ongemakkelijk maakte of dat hij er zijn moed uithaalde om hetgeen te doen wat zij al die tijd al wilde realiseren.
Ze nam twee slokken wijn tot zich, waarna ze het glas weer op tafel zette en haar ogen wederom de zijne ontmoetten.
‘’What would you do if I was talking to a handsome guy half-naked? Would you be sad?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De wereld om hem heen leek te draaien. Hij voelde zich licht in zijn hoofd, waar een sereniteit heerste in plaats van chaos. Stemmen in zijn gedachten waren gesust tot gedempt geruis. Als klanken die hij wel hoorde maar geen woorden van maken kon, zelfs al klonk het bekend genoeg. De drank had hem rustiger gemaakt. Relaxter dan hij normaal gesproken was wanneer hij rondom Adoria was, waardoor de sfeer niet gespannen door hem werd ervaren. Het was er behaaglijk.
Haar blik had hij opgemerkt, die ze bij hem had laten hangen in de tijd waarin ze beide niet spraken. Ze staarde in zijn ogen zoals hij ook bij haar deed. Een onbewuste reactie op haar zwijgen wellicht, maar wel een reactie die hij niet tegenhouden kon. Het waren de glinsteringen en fonkelingen in haar stralende, blauwe ogen die hem als een gevangene in een cel vasthielden.
Een enkele lok wond hij losjes om zijn vinger, voordat hij haar haar met rust liet en zijn pupillen van haar af liet dwalen. Zij volgde. Niet langer voelde hij haar blik op hem steken zoals deze hiervoor nog gedaan had. Ze leek zich te wendden op haar glas wijn, een voorbeeld dat hij overnam. Voor hij het wist had hij al zijn glas in handen genomen om deze tegen zijn lippen te zetten. De prettige smaak van whisky golfde niet veel later met genoegen door zijn mond.
Haar vraag kwam onverwachts. Hij had haar directheid niet aan zien komen; haar stilte had hij aangezien voor een teken van ongemakkelijkheid ofwel radeloosheid, niet als denktijd voor het terugkaatsen van het raadsel waar ze mee zat. Hij zette stilletjes het glas terug op de tafel. "Depends-.." Hij wendde zich weer tot haar, "on what your intentions would be." Het was vreemd om toe te geven dat hij ergens wel teleurstelling zou hebben gevoeld, zodra ze een jongen ontmoette in zijn bijzijn met wie ze meer tijd door wilde brengen. Het was een gevoel wat hij nog niet vaak bij zichzelf had gespot of wilde erkennen. Niet zonder alcohol in zijn bloed om zijn moed op te krikken, althans. Voor hij het door had, had hij het al enigszins aan haar toegegeven, makend dat hij kort glimlachte.
"But that's a different situation..," vervolgde hij murmelend. "She wasn't half naked, you know." De volgende gedachte die hem verstreek, was er een die hij niet zonder meer uit zijn hoofd zetten kon. Hij voelde zich wat dichterbij haar komen en nam waar hoe zijn ogen voor een moment afdwaalden naar haar lippen, die een paar centimeters van de zijne verwijderd waren.

"And not the one I longed for to see that way."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij was niet vies van de geringe afstand die hun lichamen eraan overhielden toen zij hun zitplaatsen innamen op de sofa. Hij verkleinde deze zelfs, met het voornemen om de sfeer rondom hen intiemer te maken dan het al was. Mijmerend, alvorens hij een uitspraak deed, waren zijn ogen naar haar lippen afgedwaald. Hij wilde meer, dat was bij deze duidelijk.
‘’I see,’’ prevelde ze. Ook zij bezichtigde het specifieke domein van zijn gelaat, maar ze kwam niet in actie om een kus te beginnen en die vervolgens te laten uitmonden in een hevige zoenpartij. Het was te gemakkelijk en evenzeer voorspelbaar. De schijn van clichématigheid was niet hoe zij een onderhands spel pittig wilde kruiden.
Een mysterieuze glimlach stelde ze tentoon. Haar tengere vingers raakten lichtjes zijn bovenbeen toen, voordat ze opstond en hem de rug toekeerde. In stilzwijgendheid positioneerde ze zich voor hem – op het hout van de tafel die ze hiervoor geleegd had. Haar benen kruisten ze.
Beide handen gleden naar het hoogs zittende knoopje dat ze vrijwel meteen ontdeed van het verwikkelde stof eromheen. Dit, om aan te geven waar ze naartoe wilde. Waarom ze überhaupt opgestaan was om zich even later nog eens in zijn blikveld te hervinden. Hij wilde haar halfnaakt zien, net zo graag zij zijn gelaatsexpressie wilde zien indien zij zich werkelijk naakt voor hem uitstalde. Ze was enorm assertief wanneer het hier op aankwam.
Adoria handelde vervolgens traag. Te allen tijde hield ze een seconde van rust indien ze van het ene naar het andere moest overstappen – met de intentie om ook dit weer passief los te gooien. Haar innerlijke genot resulteerde in een grijns toen ze de tweede zijdes van haar blouse ontknoopt had. Het satijnen omhulsel daalde sierlijk haar lichaam af tot zij het hout onder haar toucheerde. Haar bovenlichaam was nadien op de borsten na geheel naakt.
‘’Does this meet your desire or do you want me to go on?’’ In afwachting van antwoord bracht ze haar handen naar de sluiting van het stuk ondergoed dat haar voorgevel ondersteunde, maar tegelijkertijd in de duisternis wegstopte.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
In zijn hoofd was het verduidelijkt dat de situatie het verkeerde pad op ging. Het waren gedachten vol protest die hij ver weg nog hoorde fluisteren. Gedachten waar hij geen gehoor meer aan kon geven omdat zijn driften hem over hadden genomen, en de stemmen hadden onderdrukt. Zijn pupillen gleden over haar figuur met niks anders dan verlangen en lust om weer te geven in zijn ogen.
De begering die zij beantwoordde met elke beweging die ze maakte. Eens bleef ze steken bij zijn lippen, dan stelde ze uit waar hij aan was begonnen om van de sofa op te staan. Gedurende haar sierlijke stappen naar de salontafel bleef hij haar volgen, ietwat bijtend op zijn lip om zich geduldig te houden. Ze was als een magneet waar hij genadeloos naartoe getrokken werd. Met elke houding die ze aannam, bleef hij des te meer bij haar haken met de brandende hunkering naar meer.
Ze nam plaats op de tafel, een kleine afstand ingelast om hem vanaf een meter verder te kunnen bekijken. Haar vingers bleef hij in de gaten houden. Knoopje voor knoopje zag hij haar vingernagels achter de stof van haar blouse haken, om het satijn langzaam van haar lichaam af te laten glijden tot het het tafelblad vond. Een deel van haar lingerie bleef nadien nog over om in het licht te laten zien.
Haar stem klonk aanlokkelijk. Hij zag haar handpalmen achter haar rug verdwijnen om bij de sluiting te laten liggen, maar verder ging ze niet. Ze liet hem de vraag beantwoorden voordat ze toegaf aan zijn wensen. Wederom beet hij op zijn lip. "Not just yet..," murmelde hij voor zich uit. Hij had inmiddels te veel ongeduld verzameld om zijn plaats op de bank nog roerloos vast te houden.
Hij duwde zich omhoog om haar gedaante op te zoeken. Daar, staand voor haar, liet hij zich door zijn handen leiden. Hij trok haar naar zich toe tot ze op was gestaan en aan zijn lichaam grensde. Zijn handpalmen gleden langzaam maar hongerig langs het kant over de zijkant van haar borsten, door naar achteren tot zijn handen op de hare bleven rusten over de sluiting. Zijn adem kaatsend tegen haar nekvel en de geur van haar haar die hem overwelmde.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij was zijn geduld verloren. Na haar vraag was hij opgestaan om haar vrijwel meteen daarna ietwat tegen zich aan te drukken. Hij gebruikte haar nek als weerkaatsing van temperatuur en klanken die hij bij iedere ademhaling gedachteloos uit zijn lichaam verdreef. Zijn handpalmen liet hij daarentegen voortbewegen naar de achterzijde van haar gedaante, daar waar hij ze liet rusten op de hare. Haar besef van de werkelijkheid was in het moment verloren gegaan. Hij had spoorslags enkel oog voor haar, - de dingen om hem heen deden er niet meer aan toe.
Haar ademhaling klonk zwaarder naarmate de tijd vorderde. Hij wilde haar, zij wilde hem, maar tot op heden was er niet veel meer gebeurd dan zij die zich ontkleedde en hij die de afstand tussen twee lichamen zodanig verkleinde – dat er nauwelijks meer een ruimte was overgebleven. Haar werkwijze was te lijdelijk voor de ongeduldige persoonlijkheden die ze waren. Ze zette zodoende een punt achter haar traagheid in optreden en liet dat terstond blijken uit het losklikken van haar sluiting die niet alleen zij, maak ook hij indirect in handen had. Het speldenwerk ontdeed ze behendig van haar armen, waarna haar bustehouder geruisloos neerstreek. Hem werd de tijd echter niet gegeven om de puurheid van haar lichaam in ogenschouw te nemen. Adoria had zich nadien volledig tegen zijn lichaam aangedrukt. Met zwervende handen, wervende ogen en vergende lippen, trachtte ze hem in de richting van het gangpad te duwen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het geluid van haar ademhaling mengde zich met de zijne. Beide waren versneld alsof met elk beetje gehaalde adem ze des te meer naar elkaar verlangden, dan bij de vorige. Hun vriendschap had zich omgezet tot een geheel andere soort relatie. Hoewel ze tijdens eerdere ontmoetingen niet tot elkaar aangetrokken leken te zijn op deze wijze, waren hun lichamen nu zo tegen elkaar aangezet dat het de aantrekkingskracht was die hen onafscheidelijk deed blijken. Zijn vingers verstrengelden zich ietwat met de hare, die de sluiting van haar bh open deden en zo zijn handpalmen weg lieten glijden. Niet veel later was het kant op de grond weer te vinden en was het haar boezem die warm tegen zijn borstkas aan klampte.
Zijn ogen hadden haar ontblote bovenlijf niet meer kunnen bereiken, zodra haar lippen de zijne overvielen en een intense zoen in werd gezet. Haar handen glijdend langs zijn lijf zoals hij ook haar figuur en rondingen met zijn vingers verkende. De leefkamer begon een omgeving te worden die geen van hen nog aandacht gaf, maar slechts een waas lieten worden indien ze zich volledig op elkaar stortten.
Hij werd traag achteruit geduwd, het pad dat hij geleidelijk aan volgde tot hij de wand van de gang achter zijn rug kon voelen. Kort liet hij zich zijn positie houden, haar met zijn handpalmen dicht tegen zich aangedrukt, maar al snel voelde hij dat hun voetstappen hen weer van de plaats weg brachten. Hij liet zich door haar leiden naar de slaapkamer, een weg die hij nog nooit eerder in haar huis genomen had en er net zomin belangstelling voor had, om de zoen hiervoor te staken. Pas eenmaal bij haar bed aangekomen verwijderde hij zijn lippen van de hare; zijn zachte gehijg hitsig laten horen, waarop hij zijn shirt in een behendige beweging uittrok. Onverschillig liet hij het uit zijn hand glippen naar de vloer.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld