Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mai
Check het forum voor gezelligheid!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
Rye and Dork try Daylar for the 100th time
Duchess
Wereldberoemd



Faelar knikte zachtjes en glimlachte even licht naar haar. 'Top, dank je,' zei hij nog, voor hij inderdaad maar maakte dat hij bij boogschieten kwam...
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla was er al snel achter gekomen dat geen van de boeken in het hoofdgebouw de spreuken bevatte die ze nodig had om Faelar te helpen. Dus zat er maar één ding op: ze moest naar de stad. De hoofdstad, Lilian, was niet ver, een uur of twee te paard, maar het ging Dayla dan ook niet om de reis. Het ging om het volk. Maar goed, ze had haar verplichtingen als generaal en als baas van het kamp, dus ze moest die ook nakomen. Ook voor Faelar. Dus sprong ze de volgende vrije zondag op haar paard en reisde ze af naar de hoofdstad, hopend om het juiste boek daar te vinden. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar vond steden ook maar niks -om redenen die duidelijk mochten zijn- maar had toch besloten om er op zijn vrije dag heen te gaan. Hij had het kamp nu wel een beetje gezien, eigenlijk, dus dit was misschien niet zo'n verkeerde afwisseling. Ondanks de nieuwe blauwe plekken door zijn nieuwe lievelingsvak; melee, ging ook hij op weg naar de hoofdstad. Hij kon zich niet herinneren dat hij er ooit eerder geweest was, dus stiekem was hij ook gewoon benieuwd. 
Anoniem
Wereldberoemd



In de stad zelf leek er niets veranderd te zijn. De straten waren hetzelfde, de winkels ook en natuurlijk ook de verafschuwende blikken zodra ze langsliep. Zij was de soortloze. Geen elf, geen mens, niet eens een halfling: niemand wist wat ze was en daarom was ze eng. Want het was onbekend. Nieuw, misschien zelfs. Zoals altijd probeerde Dayla het zo goed mogelijk te negeren en liep ze naar de boekwinkel. Haar eerste, laatste en enige stop voordat ze weer terug zou gaan. 
Duchess
Wereldberoemd



Nadat Faelar het flinke stuk naar de stad gelopen had, merkte ook hij de blikken op die hij toegeworpen kreeg. Hij kon zich niet herinneren wanneer hij voor het laatst in zo'n grote stad geweest was, maar ergens kreeg hij nu al het idee dat hij misschien beter in het kamp had kunnen blijven. Desalniettemin liep hij stevig door. Vanbinnen mochten ze hem dan daadwerkelijk wat doen, vanbuiten hoefde hij ze dat niet te laten zien.
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla liep de boekwinkel in en hoopte dat ze zo snel mogelijk weg kon. Binnen een halve minuut was de hele winkel leeg, op haar en de winkelier na. 'Heeft u misschien ook een boek over spreuken- en tegenspreuken? Vloeken, misschien?' vroeg Dayla. Maar ze kreeg geen antwoord. Alleen een blik die ze kon lezen als haat en angst. Fijn. Dan moest ze maar zelf zoeken. Toen Dayla merkte dat de winkelier ineens was verdwenen, stond hij nog geen seconde later naast haar met een boek en duwde het in haar handen. Zonder een woord verder uit te wisselen, betaalde Dayla de man en liep ze weer naar buiten. Hopelijk stond hier in wat ze nodig had. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar begon het na een tijdje toch wel zat te worden. Natuurlijk, het was fijn even weg te zijn uit het kamp, maar langzaamaan kreeg hij het idee dat hij misschien beter niet naar de stad had kunnen komen. Hij werd toch alleen maar raar aangestaard en als hij dat zo graag wilde, had hij net zo goed kunnen blijven waar hij was... 
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla was van plan om zo snel mogelijk weer weg te gaan, maar nu ze toch hier was... Misschien kon ze wat ingrediënten shoppen? Dat had ze toch nodig als ze medicijnen verder wilde studeren en anders moest ze een andere keer weer op en neer. Ze zuchtte diep. Het kon maar beter voorbij zijn. Ze liep richting de kruidenier, alleen... er viel haar iets op. Zoals altijd kreeg ze hatelijke blikken, maar de mensen leken meer te fluisteren en onrustiger te zijn. Er was iets aan de hand. Maar wat?
Duchess
Wereldberoemd



Faelar liet zich maar ergens op de rand van een fontein zakken. Hij had een flink stuk gelopen om hier te komen en moest ook dat hele stuk weer terug - hij mocht best even zitten voor hij weer naar het kamp ging. Daarbij kon hij nu misschien wat meer rondkijken dan wanneer hij bleef lopen. Dan was het toch niet helemaal voor niets geweest. 
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla moest langs haar favoriete plek in de stad om bij haar bestemming te komen. Met één blik wist ze ineens waar alle extra blikken en het gefluister vandaan kwam. Waarom was hij hier? Tuurlijk, het was zijn vrije dag, maar rekruten gingen niet zomaar naar de stad. Het was veel te ver, zeker aangezien ze nog geen paarden mogen. Dus... was hij komen lopen? 'Illiven!' riep Dayla uiteindelijk. Met het boek in haar armen liep ze naar hem toe. 'Wat doe jij hier?'
Duchess
Wereldberoemd



Faelar keek even verbaasd op bij het horen van zijn naam. Toegegeven, veel halflingen waren er niet, dus die paar waren toch aardig bekend, maar de meesten wilden ze niet eens aanspreken. Al snel had hij echter door dat het Dayla was - duh. 'Heh? Ik was het kamp een beetje zat...?' Hallo, hij had net zoveel recht hier te zijn als zij.
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla keek om haar heen. Fijn, nu keken er nóg meer mensen naar hen. 'Je moet terug,' zei ze. 'Het is niet handig voor jou om hier te zijn.' En alsjeblieft, werk gewoon mee. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar fronste diep. 'Terug-' Hij snapte echter al vrij snel waarom ze vond dat hij terug moest. 'Niet handig?' herhaalde hij echter gewoon. 'Hoezo niet?' 
Anoniem
Wereldberoemd



Dayla rolde met haar ogen. 'Ten eerste: het is niet echt de bedoeling dat jullie naar de stad gaan. Ten tweede: de inwoners houden niet van ons. Dus ga, alsjeblieft.' Dat ze Dayla moesten tolereren was al erg genoeg voor ze. 
Duchess
Wereldberoemd



Faelar fronste diep. 'Van ons,' herhaalde hij. 'Die moet je toch iets verder uitleggen, denk ik...' En heel erg voorzichtig, want als dit richting wat-voor-vaag-iets-Dayla-zijn-mocht en halflingen ging, dan werd hij er niet vrolijk van. 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste