schreef:
Justin.
‘You’re welcome baby.’ Ondanks ik al exact wist wat ik wou, keek ik alsnog even op de menukaart. Niks anders trok me zo erg aan als een warme kop chocolademelk met slagroom en een stapel pannenkoeken met siroop. Ik legde de menukaart weer weg en bestelde het eten toen de ober er was. Ik keek ‘m na, waarna ik mijn blik op Adrienna richtte. ‘I really don’t know what you’re doing to me either princess.’ Zei ik gemeend. Nog nooit had iemand me zo laten voelen, zo.. Kalm en normaal. Ze liet me even al mijn zorgen vergeten, wat fijn was. ‘I’ve been thinking about it..’ Mompelde ik, doelend op het naar mijn familie gaan, in Canada. ‘I uh, I’m super scared to be honest, but I do think I’m ready to visit them, my family.’ Zei ik ietwat mompelend. Ik had nu al spijt van mijn woorden, maar als ik nu niet ging, zou ik nooit gaan en er was maar een manier om erachter te komen of ze me wouden zien of niet, right? Het zou me pijn doen om te horen dat ze me niet wouden zien, maar dan wist ik dat tenminste en hoefde ik het me niet af te vragen.
@Orpgfan1