Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Disney next generation RPG ~ schrijftopic

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Na een tijdje keek hij voldaan in de spiegel. Hoewel het knippen met wat onhandigheden gepaard was het eindresultaat niet slecht. De enkele krullen die hij nog had vielen ondeugend voor zijn ogen. Velasco keek voor een laatste keer naar zijn spiegelbeeld, haalde zijn hand door zijn haar en draaide zich toen om naar zijn kledingkast. Zijn pak, van donkerzwarte suède paste perfect bij zijn ogen. Zachtjes ging hij met zijn vingers langs de stof. Plots twinkelde zijn ogen. Een tikje met zijn wijsvinger en het was gedaan. Dit prachtige pak was opeens niet meer zo zwart. Eerder paars. De soort paars die perfect bij de ogen van Kumeza hadden gepast.
{option}

--
Sylvie

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Kayla liep terug naar haar kamer en onderweg kwam er een groepje jongens langsgesneld door de gangen. Voor zo ver ze het groepje kon zien, zag ze Rafa en Milan rennen. De rest was haar onduidelijk, maar met een beetje nadenken, wist ze wel wie de rest waren.
Terug aangekomen in haar kamer, zag ze dat Gabi er nog steeds was. 'Hey Gab' zei ze. Kayla liep naar haar bureau en legde de spullen weer op hun plek en dacht na. Hoe dichterbij het feest kwam, hoe nerveuzer ze werd. Het was haar eerste echte feest zonder dat er iemand was die erop lette of ze zich kon beheersen.
Nu was er dan wel Milan, maar hij moet ook van het feest genieten. En Romeo wist van niks en dat kon ze beter nog voor zich houden.
'Gab, met wie ga jij eigenlijk naar het feest?' vroeg ze 'Ik bedoel, ik heb jou niemand zien vragen en iemand anders jou niet. Je gaat toch wel? Ik bedoel, de vorige keer ontweek je mijn vraag..' probeerde ze. Gabi bevestigde wat ze al vermoedde al was het een tikkeltje geïrriteerd. 'Je moet niet alleen gaan, Gab. Ik denk dat je niet de enige bent. Waarom vraag je Chris niet? Anders weet ik dat Milan nog niemand heeft, maar dat wil je denk ik niet'
Kayla probeerde nog altijd om beter contact te krijgen met Gabi, maar om een of andere reden lukte het nooit.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Chris:

Chris zag ineens dat Milan en Romeo er ook stonden. "Nou ik ben dus niet als eerste, maar hoef ook geen jurk aan" Zei hij grinnikend. Toen Milan zei dat hij een mooie auto had verscheen er een glimlach op zijn gezicht. "Dankje. Oke ik heb wel mooiere gezien, maar deze kan er wel mee door" Hij keek om zich heen om te kijken of de andere jongens er al aan kwamen, maar die waren nog niet te zien. Wat hem wel op viel was dat er een pluizenbol op hem af gekend kwam. Hij sprong zo snel als hij kon op Romeo zijn rug. "Haal dat beest hier weg!" schreeuwde Chris terwijl hij naar de hond wees die nu vrolijk om het groepje heen rende. "Haal het weg. Ik wil het niet zien. Het zijn verschrikkelijke dingen!"

Gabi:

Gabi voelde voorzichtig aan de stof van haar jurk, pakte hem op en legde hem op haar bed. Ze keek hoe de jurk op haar bed lag en besloot maar even te gaan lezen. Ze pakte een paar boeken van haar bureau en begon er één te lezen. "Hey Gab" Hoorde ze ineens. Ze stond snel op met de boeken nog in haar handen geklemd. "Oh, hey Kayla" Mompelde ze. Er viel even een stilte. "Gab, met wie ga jij eigenlijk naar het feest?" vroeg Kayla vervolgens. Het was toch niet verplicht om met iemand naar het feest te gaan? Nou gelukkig niet. ''Ik bedoel, ik heb jou niemand zien vragen en iemand anders jou niet. Je gaat toch wel? Ik bedoel, de vorige keer ontweek je mijn vraag..'' probeerde Kayla. "Ik ga wel naar het feest, maar heb nog niemand gevraagd." zei ze kortaf. "Je moet niet alleen gaan, Gab. Ik denk dat je niet de enige bent. Waarom vraag je Chris niet? Anders weet ik dat Milan nog niemand heeft, maar dat wil je denk ik niet'' zei Kayla. "Geloof me. Hoe graag ik ook met Chris naar een feest zou willen, ik zou nooit met hem gaan. We zijn gewoon super goede vrienden, dat wil ik niet op het spel zetten door naar een stom feest te gaan met hem. En Millan..." Ze gooide haar boeken met een harde klap op de tafel "Laten we het erop houden dat wij geen klik hebben" Gabi keek Kayla aan. Aan de tijd te zien moest ze nu wel haar make-up afmaken. Toen haar make-up en haren eindelijk gedaan waren liep ze naar de jurk. Ze trok het jurkje uit en trok de jurk die Chris voor haar gemaakt had aan. "Ik ben klaar denk ik" zei ze tegen zichzelf.

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Féline:
''Ben benieuwd! Je hebt wel gelijk ja, uiterlijk is op dit soort avonden erg belangrijk. Daarom heb ik iets simpels en spring ik er hopelijk toch uit. Iedereen gaat automatisch voor iets groots en unieks, iets simpels zal dan toch opvallen. Maar misschien ook niet, ik maak op andere manieren wel statement.'' zeg ik vrolijk. Op school aangekomen neemt Kumeza een uitgebreide douche, dus ik besluit mijn make-up alvast te doen. Ik graai al mijn make-up en haarverzorging te voorschijn en begin aan mijn kunstwerk. Mijn make-up doe ik iets uitbundiger zodat dat compenseert met mijn jurk. De jurk kan nog wel even wachten, ik wil niet dat ik hem straks verpest als ik Kume d'r make-up doe.

Net als ik mijn gezicht en haar klaar heb komt Kumeza binnen wandelen. Ze haalt wat flesjes en poeders te voorschijn die ik nog nooit heb gezien. ''Work your magic!'' zegt ze vol verwachting. ''Dat zal wel goedkomen.'' lach ik terug. Omdat ik geen idee heb wat de kleur van Kumeza's jurk is en hoe druk die is, besluit ik de veilige weg te nemen door natuurlijke kleuren te gebruiken, maar het niet te natuurlijk te houden. Ook doe ik dit zonder gekke fratsen want eerlijk, iedereen verdient het om tenminste goed náár het bal te gaan. Wat daar verder gebeurt is aan diegene zelf (of aan mij hehe).

''Ik ben benieuwd wat je er van vindt en hoe het straks bij jouw jurk staat.'' Ik begin aan de haren, maar merk dat Kumeza het een beetje lang vindt duren. Een leuke opsteek zou haar, en d'r persoonlijkheid wel passen dus ik maak een ingewikkeld gevlochten opsteek, die er erg ingewikkeld maar speels uitziet.

''Hope you like it!..'' zeg ik enthousiast, maar toch erg voorzichtig. ''Ga jij eigenlijk met iemand naar het bal?'' vraag ik er vlug achteraan. Wachtend op haar reactie begin ik alvast met mijn handtasje in de pakken. Ja, ik heb mijn slachtoffers als gekozen en weet al wat ik ga doen hoor. We gaan lekker dronken vanavond. Ik poef mijn kistje tevoorschijn, beetje uit Kumeza's zicht en drop wat flesjes pure alcohol, lachpoeder, jeukpoeder, verfpoeder, en nog wat ander spul in mijn handtas die van de buitenkant relatief klein lijkt. Geloof me, er past heel wat in. Ik drop er ook wat geneesmiddel en dat soort spul in, je weet maar nooit wie nog meer de Cheshire probeert uit te hangen. Ik werp en blik naar Kumeza, ze ziet er volgens mij wel redelijk blij uit. Al doe ik niet aan vooroordelen. Het is bijna tijd. Rafa kan er elk moment zijn.

Romeo:
Een wedstrijdje? Wat zijn we, groep 3? Achja! Ik flip en draai mijn pols en creëer zonder enige moeite een fatsoenlijke motor. ''See you laterr!'' ik spring op de moter en ben binnen no time in het dorp. Al heel snel volgt de rest. Ik poef de motor weg en nog voordat ik kan in ademen komt er een beest op me afgerend en zit in twee tellen op me rug. ''Haal het weg! Ik wil het niet zien, dat zijn verschrikkelijke dingen.'' schreeuw ik nog net niet uit. Ik ren rondjes om het beest van me af te schudden. Na 3 rondjes (terwijl de andere jongens in een deuk liggen van het lachen) laat het beest los en rent weer weg, waarschijnlijk om iemand te zoeken die hem ook liefde terug wil geven. Rustig loop ik weer naar de rest. ''Uh, wat in wonders naam was dat?!'' De rest bleek ook geen idee te hebben. Het zag er raar uit in ieder geval.

''Naja, terug op het winkelen. Weet iedereen een beetje wat hij wil?'' vraag ik lachend.
Time skip
Uitgeput lopen we weer terug naar school. Iedereen heeft een outfit kunnen uitzoeken en is tevreden.
Outfit van Romeo:

Eenmaal terug op school duurt het niet lang meer. De school is al redelijk versierd en er lopen zelfs al figuren rond in hun bal kledij. Ik besluit me ook klaar te gaan maken en loop met de rest richting de kamers. ''Zie jullie later hè!'' Ik loop de kamer in en begin me klaar te maken. Kan niet wachten om Kayla haar reactie te zien! Ben benieuwd wat voor jurk zij heeft... De rest loopt ook de kamer in en begint ook. ''We hebben niet meer zo heel lang meer, ik moet zo Kayla gaan ophalen.'' De jongens draaien zich verbaasd om. Ik trek mijn wenkbrauw op en probeer niet rood te worden. ''Ja, ik ga met Kayla naar het bal, jullie hebben toch ook iemand hè? Anders is dat een beetje awkward...'' probeer ik grappig over te laten brengen.

Sorry voor de wat kortere stukjes, ik heb geprobeerd de tijd iets vooruit te spoelen hahah

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Na nog een lange tijd door de stad gelopen te hebben was het alweer tijd om terug te gaan. Gelukkig had Chris zijn pak al klaar liggen. Eenmaal aangekomen op de school rende hij direct naar zijn slaapkamer. Hij stapte in zijn pak en deed zijn haar in model. Misschien sprong hij niet tussen de rest uit, het was toch een ontwerp die ermee door kon. Hij liep de kamer uit in de richting van het feest en zag dat er al een aantal mensen waren. "Zo laat is het toch niet?" vroeg hij zacht in zichzelf. Hij ging opzoek naar het meisje waarmee hij naar het feest zou gaan. Ergens was hij opzoek naar Gabi. Hij wist nog steeds niet wat ze van plan was en met haar wist je het nooit. Hij zag hoe er steeds meer mensen op het feest kwamen en er al wat beweging in kwam. Zo waren er al een heleboel mensen aan het dansen.

(OOC: Ja sorry ik moest gewoon even naar het feest hahaha)

Gabi liep naar de spiegel en keek naar de jurk die ze aan had. Ze kon nog steeds niet geloven dat Chris zo een goed ontwerp had gemaakt. Haar make-up en haar hield ze verder vrij simpel. Ze stond op en liep de kamer uit. Langzaam sjokte ze naar het feest. Ging ze dit echt doen? Eenmaal aangekomen bij het feest zag ze hoe perfect alles versierd was. Perfect genoeg voor haar plan tenminste. Hier en daar hingen er een paar wapens aan de muur. Waaronder ook pijl en boog. Ongeduldig tikte ze met haar voet op de grond. Ze moest een hele dansvloer over om bij die pijl en boog te komen en om in haar eentje te gaan dansen was nou ook niet het handigste om te doen.

(OOC: Sorry voor de korte stukjes)

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Kumeza bekeek zichzelf in de spiegel, wel de demonen bekeken haar lichaam. Zijzelf zat nog altijd diep weggeborgen, maar niet voor lang meer. Hun plan zou weldra slagen en dan was er niets meer waardoor de sterveling hen in de weg kon zitten. "Je hebt jezelf overtroffen Chesire" zei ze goedkeurend en draaide een rondje om zichzelf van alle kanten te kunnen bekijken. "Mijn date voor vanavond is Guillaume, zoon van Sneeuwwitje. Een hero een een villain als koppel, het ideale beeld waar deze school naartoe lijkt te willen streven. Daarbij zal hij later over een gigantisch rijk regeren." Wat ze daarmee bedoelde liet ze in het midden.
Ze had net haar jurk aan toen er op de deur werd geklopt. "Kumeza klaar om te gaan?" Het was Guillaume. Zijn donkerbruine pak paste perfect bij haar groene jurk. "Nog één seconde." Snel griste ze een kleine handtas van haar bed. Ze haalde er een kleine lippenstift uit die ze vluchtig aanbracht. Haar lippen kleurden even felpaars, slechts een fractie van een seconde, voor weer hun normale kleur aan te nemen. Ze haakte haar arm in die van haar date. "Tot op het feest Chesire."

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Wat bleek, Rafa was de laatste die aankwam. Had hij kunnen weten dat de rest allemaal over speciale voertuigen of magie beschikten om eerder te arriveren. Wel twee dingen waren zeker. Hij ging niet terugkrabbelen, maar tevens nooit meer een weddenschap voorstellen. "Ok ik ga in jurk, maar dan wil ik wel de mooiste jurk van het hele bal." zei hij met een overdreven vrouwelijke stem. Uiteindelijk stal hij een paars, kort exemplaar. Hij ging echt geen geld uitgeven aan een jurk die hij slechts eenmaal zou dragen. Al zou hij Chris misschien kunnen vragen om de stof te hergebruiken en er een hemd van te maken. Het nadeel van diefstal was dat het snel moest gebeuren. Hij had niet kunnen bekijken of de jurk hem wel zou passen. Hier en daar zat hij nogal strak. Hoe konden meisjes ademen in zulke dingen.
Hij nam afscheid van zijn vrienden want ook hij moest zijn date gaan ophalen. Een jurk was niet compleet zonder handtas. De zijne was gevuld met wijn en sterkere dranken. Al zaten die flessen in een verborgen bodem. Het zou hem niets verbazen moesten de professoren hun tassen nachecken.
Zijn outfit bezorgde veel nieuwsgierige blikken. Rafa genoot van de aandacht. Opgewekt klopte hij aan bij Féline's kamer. "Féline, Féline laten we gaan. Het feestje begint immers pas als wij er zijn."

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Milan kon er wel om lachen. Rafa had de weddenschap die hij zelf voorstelde verloren, al was het natuurlijk ook niet bepaald de eerlijkste die er was. De andere jongens hadden snelle voertuigen en Milan kon de weg gladder maken zodat Rafa afgeremd zou worden. Echter, had hij natuurlijk geen regels voor deze wedstrijd voorgesteld. Hij had niet gezegd dat hij zijn krachten niet mocht gebruiken, of dat de andere jongens hun voertuigen niet mochten gebruiken. Even moest Milan grijnzen om de opmerking van de mooiste van het bal. “Alle ogen zullen op je gericht staan” zei Milan tegen hem en liep rustig met de rest van de jongens de winkels in, toen hij merkte dat Rafa een jurk stal en zuchtte zacht. Hij besloot te doen alsof hij het niet zag en ging rustig naar de jongens afdeling, op zoek naar geschikte kleding voor de avond. Hij moest iets kiezen wat bij hem paste, maar niet zo stijfjes als de koninklijke kleding die hij normaal altijd droeg voor koninklijke ballen. De meeste pakken waren toch wel wat stijfjes voor zijn smaak, maar hij kon het vast wel opknappen met zijn gave. Als zijn moeder een gloednieuwe jurk kon toveren voor ze haar krachten beheerste, kon hij dat toch zeker ook? Rustig zette hij het pak op de creditcard, zodat de rekening naar het kasteel kon worden gestuurd en liep vervolgens de winkel uit. De andere jongens waren al klaar zo te merken, maar Milan wilde nog een aantal ‘normale’ kleding kopen en had nog wel even de tijd. “Ik zie jullie zo wel weer, ik moet nog even wat halen” zei Milan en liep verder het dorp in, toen hij bij het postkantoor aankwam en glimlachte even. Dat zou hij eerst maar doen, aangezien hij het postkantoor op school niet in kwam voorlopig. Rustig liep hij naar binnen en leverde de brief af bij de vrouw achter de balie. Hij besloot de brief per spoedbezorging af te laten leveren. Dat was waarschijnlijk nog het verstandigste. Vervolgens ging Milan naar een normale kledingwinkel, waar hij een aantal makkelijk zittende shirts, truien, broeken en schoenen kocht. Toen dat gebeurd was rende hij naar zijn paard en klom erop, om snel weer terug te gaan naar de school.
Eenmaal aangekomen was de rest al druk in de weer met zich voorbereiden op het feest. Gelukkig was de badkamer inmiddels vrij, aangezien Milan redelijk laat was. Snel sprong hij onder de douche, voor een vlugge, koude douche en stond zich binnen een paar minuten af te drogen. Snel deed hij zijn haar in model en trok zijn pak aan. Een beetje stijfjes, dus liet hij er een beetje sneeuw op vallen. Niet dat het koud was voor anderen om het pak aan te raken (in elk geval niet kouder dan hemzelf) maar het gaf een beetje glans aan zijn kleding. Wat glitter, maar niet vrouwelijk of zo. Gewoon precies goed. Zeker als het licht van de zaal erop zou schijnen. Toen dat gedaan was, liep hij weer de slaapkamer in en keek nog een laatste keer in de spiegel, toen hij zag dat Rafa en Romeo al weg waren om hun dates op te halen. Aan de ene kant voelde hij zich ongemakkelijk dat Romeo met zijn zus ging, maar aan de andere kant ook niet. Romeo was een goeie jongen en hij wist dat Kayla zich wel kon redden. Hij hoopte alleen dat ze beide hun gave onder controle konden houden tijdens het feest. Zelf had hij geen date voor het feest, maar dat had hij ook niet verwacht. Niet na het ongelukje in de les. Hij snapte wel dat er wat tijd over heen moest gaan. Daarom ging hij ook direct naar de danszaal en merkte dat er al een redelijke drukte was, al was hij nog lang niet te laat. Hij zou zich wat op de achtergrond houden. Zo hoefde de rest niet bang voor hem te zijn.

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Féline:
Gelukkig dat Kumeza er blij mee is. Voor ik iets kon zeggen had ze haar tasje gepakt.en was ze weg. "Uh ja laters!" roep ik nog snel. Pff, dat ook weer gehad. Ik doe nog de laatste finishing touches aan mijn haar, makeup en jurk. Precies op tijd hoor ik iemand op de deur kloppen. Enthousiast sprint ik op mijn hakken naar de deur en gooi hem met een zwaai open. "Hoo..."Het woord is even weg gevlogen als ik de JURK zie die Rafa aan heeft.

M"Uhm ja hoi, laten we maar snel gaan ja! Mooie jurk trouwens!" zeg ik half lacherig met een scheef lachje. Wat ik ervan moet denken weet ik niet, maar er is nu niks meer aan te doen. Een ding is zeker, over het opvallen hoef ik me geen druk meer te maken!
Het feest is net begonnen als we aan zijn gekomen. Als ik met Rafa de zaal in loop staan de ogen vol op ons gericht. Ookal ga ik dood van binnen hou ik mijn hoofd cool en mijn gezichts uitdrukking op happy & slaying. Wat boeit het eigenlijk dat Rafa een jurk aan heeft, er zit toch geen geslacht vast aan een stukje stof?! Staat hem eigenlijk wel goed. Ik grinnik en pak zijn hand en trek hem mee. "Kom laten we de rest maar zoeken, dit mogen ze niet missen hoor!" lach ik naar Rafa.

Romeo:
Zachtjes klop ik op de deur van Kayla. Als de deur open gaat hou ik een kleine roos voor Kayla haar gezicht. "Mag ik jou meenemen naar het bal?" Ze twijfelt geen moment en pakt het roosje aan. "Je ziet er prachtig uit." Fluister ik naar Kayla. De zaal is al aardig vol aan het lopen. Achter ons komen Féline en, huh is dat Rafa? "Ahahaha die gast nam het serieus ook." Zeg ik tegen Kayla en leg uit het om een weddenschap ging. Als we naar ze toe looen zie ik een stukje verder Gabi, extreem nerveus, naar de dansvloer kijken. "Hey mensjes, ik ben zo terug, denk dat ik even Gabi moet helpen. Ik wurm mezelf vloeiend tussen de mensen door. "Hee Gabi, heb je hulp nodig met iets? Kayla, Rafa en Féline zijn er ook al trouwens. De rest heb ik nog niet gevonden." zeg ik met een glimlachje. Ik voel mijn ogen weer lichtelijk op verkleuren. Daar ga ik vanaf morgen echt onderzoek naar doen.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Met een harde klap gooide Gabi haar boeken op tafel. 'Laten we het erop houden dat we geen klik hebben' was het enige dat ze zei op het feit dat ze misschien Milan als danspartner zou kunnen vragen.
Kayla hield wijs haar mond om verder discussie te voorkomen en maakte zich klaar voor het feest en intussen was Gabi al vertrokken.
Ze haalde de jurk uit de kast en verwisselde haar kleding. Haar haar had ze opgestoken en haar makeup was geheel in stijl van haar jurk: blauw en wit.
Plots hoorde ze geklop op de deur. Kayla deed hem open en zag Romeo staan. Hij stond daar met een roosje en hield hem op voor haar. 'Mag ik jou meenemen naar het bal?' vroeg hij. 'Dat mag je zeker' zei ze met een glimlach en nam de roos aan. 'Je ziet er prachtig uit' zei Romeo en Kayla's hart maakte een sprongetje. Ze wist niet wat er van binnen gebeurde, maar ze vond het een fijn gevoel.
Aangekomen bij het feest kwamen de anderen al snel achter hen aan. Wat dat nu Rafa in een jurk? Romeo moest er om lachen en legde haar uit dat het om een weddenschap ging. 'Dus daarom renden ze door de gangen toen ik naar mijn kamer liep. Hij heeft wel lef, trouwens' zei ze lachend.
Samen liepen ze naar Rafa en Féline, maar Romeo ging naar Gabi. Kayla kreeg er geen fijn gevoel bij en hield hem zo nu en dan in de gaten.
'Raf, zelfs in een jurk heb je klasse' grapte ze. 'Alleen moet je de volgende keer wel de juiste maat nemen'. Ze keek naar Féline. 'Je ziet er prachtig uit, Fé' glimlachte ze.
Kayla vroeg zich af waar Romeo bleef en keek om zich heen. Op hun beurt kwamen Romeo en Gabi naar het groepje gelopen en ook Milan was aanwezig.
Hoewel ze met vrienden was, voelde ze zich toch wat ongemakkelijk. Juist een gelegenheid als dit was de ultieme kans voor iemand om chaos te creëren. En het was te hopen dat ze haar krachten onder controle kon houden.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Nog even controleerde Milan of zijn handschoenen goed zaten. Het was al behoorlijk druk in de zaal en het was geen goed idee om direct al een ongeluk te veroorzaken. Men zag Milan tenslotte al als een monster. Voorlopig zou hij extra voorzichtig doen. Gewoon tot er weer iets ergs gebeurde en iedereen zijn ongelukje zou vergeten. Gezien het gedrag en de woorden van Gabi, vreesde Milan dat dat moment snel zou komen en niet op een positieve manier. Hij vroeg zich eigenlijk wel echt af wat er precies aan de hand was, wat ze van plan was. Ze mochten het niet weten, om te voorkomen dat ze problemen kregen. Toch zette hij de gedachten van zich af. Wat kon Gabi tijdens een feest doen? Zeker met zoveel leraren om ons in de gaten te houden.
Ondanks de drukte, vond Milan Rafa en de rest al vrij snel. Logisch, alle ogen waren gericht op Rafa die in een paarse jurk gekleed was. Even twijfelde Milan of hij bij ze zou gaan staan. Door in de buurt van Rafa te zijn, stond hij direct in het middelpunt van de belangstelling. Toch besloot hij het te doen en liep rustig naar de anderen toe. Hij had geen zin om het hele feest alleen te zijn. “Goedenavond dames en heren” zei Milan met een glimlach en keek Kayla aan. In die jurk leek ze echt sprekend op hun moeder. “Je ziet er goed uit, Kayla” zei Milan zacht tegen haar. Normaal leek Kayla al sprekend op hun moeder, maar met die jurk aan nog veel meer.
Vervolgens viel Milan zijn blik op Féline haar jurk. Een simpele jurk was het wel, maar bij haar stond het echt schitterend. “Jij ziet er ook geweldig uit Féline” zei Milan tegen haar. Over Rafa had hij eigenlijk geen woorden. De jurk stond hem verrassend goed, maar tegelijkertijd ook iets te klein.
Toen Romeo en Gabi ook bij hen kwamen staan, merkte Milan dat Kayla zenuwachtig werd. “Ontspan je een beetje.” Fluisterde Milan zachtjes tegen haar. Door zo zenuwachtig te doen, was de kans groter dat er iets mis zou gaan. Natuurlijk konden ze beter op hun hoede zijn voor verrassingen, maar het hoefde niet de hele avond te verpesten.
Sinds Milan zich bij het groepje had gevoegd, waren de andere studenten wat opzij gegaan. Waarschijnlijk zagen ze Milan nog steeds als het monster, wat ook logisch was. Er was nog niet veel tijd voorbij gestreken sinds het ongeluk met de docent. Een docent bevriezen was niet zomaar iets tenslotte. Als je dat al deed, zouden veel zich afvragen wat er nog meer kon gebeuren. Ondanks dat het per ongeluk was, maar dat maakte de klas niet veel uit. Ongelukjes bestonden niet, als je velen moest geloven. Net als toeval. Toch besteedde Milan er geen aandacht aan, nog naar de rest van de zaal, behalve het groepje waar hij nu bij stond. Het had geen zin om zich op de anderen te concentreren.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
"Hee Gabi, heb je hulp nodig met iets? Kayla, Rafa en Féline zijn er ook al trouwens. De rest heb ik nog niet gevonden." Vroeg iemand. Gabi keek naar achteren en zag Romeo staan. "Nee ik zocht gewoon de rest. Bedankt voor het aanbod." Ze liep samen met Romeo naar het groepje. "Hey" Probeerde ze op een zo vrolijk mogelijke manier te zeggen. "Dus wie heeft er zin om te dansen? Ik heb toch wel echt een danspartner nodig. Maakt niet uit wie" Normaal vloog ze niet meteen met de deur in huis, maar nu moest het wel. "Dus? Wie wilt?..." vroeg ze grinnikend. "Ik beloof dat ik een beetje geoefend heb.

(OMG Sorry voor dit slechte stuk, ik ben moe maar wilde reageren hahah)

Account verwijderd

schreef:
Velasco

Na een tijdje keek hij voldaan in de spiegel. Hoewel het knippen met wat onhandigheden gepaard was het eindresultaat niet slecht. De enkele krullen die hij nog had vielen ondeugend voor zijn ogen. Velasco keek voor een laatste keer naar zijn spiegelbeeld, haalde zijn hand door zijn haar en draaide zich toen om naar zijn kledingkast. Zijn pak, van donkerzwarte suède paste perfect bij zijn ogen. Zachtjes ging hij met zijn vingers langs de stof. Plots twinkelde zijn ogen. Een tikje met zijn wijsvinger en het was gedaan. Dit prachtige pak was opeens niet meer zo zwart. Eerder paars. De soort paars die perfect bij de ogen van Kumeza hadden gepast.

Ongezien had hij zijn weg gevonden naar het loge van de docenten. De docenten, die zich beneden bevonden om het bal officieel te openen, waren te druk bezig om door te hebben wat er te gebeuren stond. Velasco grinnikte. Zijn klasgenoten stonden zich, enigszins ongemakkelijk, voor te bereiden op het eerste nummer.

Ergens twijfelde hij. Toen hij Kumeza binnen zag lopen, voelde hij de haat in zijn buik opborrelen, misschien ergens ook medelijden, maar zijn twijfels verdwenen snel en hij zette het plan voort. De lampen gingen uit, een aantal leerlingen grinnikte zenuwachtig, toen focuste het licht zich op de directeur.

Dames en heren, mag het-´´ Velasco zette zich af, hier en daar klonk een gilletje, en sloeg zijn vleugels uit. ´´Vanaf hier neem ik het over, als je het goed vindt.´´ Hij knipoogde en griste toen de microfoon uit zijn hand. De directeur wilde protesteren, helaas voor hem had hij plots geen stem meer. ´´Dus, waar waren wel?´´ Met een simpele knip in zijn vingers begint de grond hevig te schudden (niet dat hij daar last van had). Een aantal glazen viel van de tafel, mensen tuimelde om. Uit het donkeren eikenhout schoot een soort heuvel, die langzaam veranderde in een lange vervormde troon. Met een harde plof kwam Velasco neer op de troon. ´´Dames en heren, ik heb een belangrijke boodschap.´´ Leraren probeerde hem hopeloos van de troon af te trekken, maar elke keer als zij dit probeerde leek te stoel te groeien. Het hout kraakte alsof je een oude trap bewandelde. {option}

´´Deze school heeft ons de boodschap bij geprobeerd bij te brengen dat wij gelijken zijn.´´
Hij zuchtte, schudde verwilderd zijn hoofd. ´´Ik geloofde het, ik wou, nee wil dit geloven maar ik ben de leugens het bedrog zat.´´ Een aantal mensen joelden. ´´Daarom waarschuw ik jullie, onder ons bevinden zich verraders.´´ Hij wees naar de directeur. Zijn gezicht was gevuld met woede. ´´Vlucht voordat dingen uit de hand lopen, vlucht voordat je anderen of jezelf verliest!´´

Velasco sprong van de troon, die terug trok in het hout van de oude balzaal, en maakte zich toen uit de voeten. Voordat hij de deur achter zich dicht trok liet hij donkere wolken in de balzaal verschijnen. De deur viel met een klap dicht en het water goot uit de hemel zoals het nog nooit gedaan had. Binnen gilden mensen, probeerde verwoed een uitweg te vinden. De leraren stompte op de deur. Langzaam, maar zeker, maakte hij zich uit de voeten.

Verzwakt, door het gebruik van zijn krachten strompelde hij het terrein af, op zoek naar een vluchtweg. Te moe om te vliegen, of überhaupt iets te doen stortte hij neer op het zachte gras. Zijn hand omklemde zijn ketting. Velasco mompelde iets onverstaanbaars. Een zucht verliet zijn lippen, toen sloeg hij zijn ogen neer.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Guillaume en Kumeza vermaakten zich kostelijk. Ze dansten, dronken en praatten met andere studenten. Kumeza ofwel de demonen deden er alles aan om hun als een gelukkig koppeltje neer te zetten en dat leek te werken. Toen ze hier en daar polste wie gekroond zou worden tot balkoning en koningin kreeg ze steeds vaker hun namen te horen. Wat heerlijk als een plan liep volgens verwachting. De directeur ging net aan zijn speech beginnen toen hij brutaal werd onderbroken.

Velasco. Ze hadden hem niet als een dreiging gezien, maar daar stond hij. Alles te verwoesten waar ze de komende dagen zo hard voor hadden gewerkt. Schaduwen klampten zich vast in de aarde. Zijn krachten waren sterk, dat voelden ze, maar ze konden stand houden onder zijn aardbevingen. Doodstil bleef Kumeza staan, kijkend hoe het plan van de demonen in het water viel. Een onweer barstte uit, niet alleen in de zaal, maar ook in Kumeza zelf.
"Ik zal je wel beschermen." zei Guillaume die zijn arm om haar middel sloeg.
"Ik heb je bescherming niet nodig dwaas." Haar stem klonk niet langer menselijk, maar demonisch. Het paars van haar ogen was donkerder, bijna zwart. Haar schaduw was niet langer die van een mens, maar vertoonde verschillende krioelende monsterlijke wezens. Guillaume deinsde terug en Kumeza lachte om zijn stupiditeit. Hoe meer de woede van de demonen werd gevoed, hoe meer Kumeza haar menselijke gedaante verloor. Haar lichaam kromp in elkaar, het deed haar pijn, zoveel pijn. Twee schaduw hoorns groeiden langs weerszijden van haar hoofd. Uit haar rug ontsproten donkere armen. Een duister aura omringde haar. Ze stevende op de deur af. Nu ze meer demon dan mens was, was het niet moeilijk om gewoon door de deur te stappen, iets materieel hield haar niet langer tegen.
Ze hief haar neus in de lucht. Het spoor van zijn magie was vers. Ze trof hem aan in het gras, uitgeput, zwak. Het beetje mens dat nog in haar zat, wilde vluchten, hem omarmen. Echter haar menselijke zelf had de controle lang geleden verloren. Schaduwarmen schoten naar voren en wikkelden zich rond zijn ledematen. Hij werd de lucht in getild.
"Sinds dag één vormde jij een probleem. Een probleem dat we hebben onderschat. We maakten Kumeza meer dan eens duidelijk dat ze jou uit haar leven moest bannen, steeds opnieuw kwam ze terug naar jou. Daarom leek het ons beter de controle over te nemen. Alles ging perfect en toen, dit. Wij zijn niet zo emotioneel als jou soort. Weet je wat wij doen met diegene die ons in de weg zitten. We elimineren ze." De schaduwarmen groeven zich dieper in zijn huid. Ze wilden hem horen schreeuwen. Een van de armen richtte zich op zijn borst, klaar om zijn hand te doorboren. Hij schoot naar voor, maar net voor hij Velasco's lichaam zou betreden hield hij abrupt halt.

_________________________________________
more theme music c:
www.youtube.com/watch?v=0kTd-orXaLw

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Het interesseerde Gabi niet wat de directeur wilde zeggen en deed haar best om het te negeren. Ze liep langzaam weg van het groepje. De grond begon te trillen waardoor ze haar evenwicht verloor. Ze wist haar evenwicht weer terug te pakken door een tafel vast te pakken maar zag een paar mensen omvallen. Ze zag Velasco op een of andere troon zitten. "Dames en heren, ik heb een belangrijke boodschap." Begon hij. Gabi keek naar de leraren die hem van de troon af probeerde te trekken. "Mijn god waar is hij mee bezig?" zei ze tegen zichzelf. ´"Deze school heeft ons de boodschap bij geprobeerd bij te brengen dat wij gelijken zijn. Ik geloofde het, ik wou, nee wil dit geloven maar ik ben de leugens het bedrog zat." Gabi keek met grote ogen naar Velasco. "Daarom waarschuw ik jullie, onder ons bevinden zich verraders." Hij wees naar de directeur. "Vlucht voordat dingen uit de hand lopen, vlucht voordat je anderen of jezelf verliest!" Velasco liep de balzaal uit en niet veel later begon het te regenen. Veel mensen raakten in paniek en probeerde de balzaal uit te komen. Gabi greep naar haar buik. Waarom moest ze uitgerekend vandaag een korset gaan dragen? Doordat iedereen in paniek was greep Gabi haar kans. Ze rende naar het wapen aan de muur en trok het er met een ruk vanaf. "Toch bedankt Velasco" Mompelde ze terwijl ze met haar duim over een pijl wreef. Ze rende naar een tafel en ging erop staan. Haar blik gleed door de zaal. Er rende nog steeds heel veel gillende mensen door de zaal. Na een tijdje kijken zag ze eindelijk de zoon van Belle en het Beest in een hoekje staan. Hij leek de regen niet zo erg te vinden. Ze zette de pijl aan de boog en spande het aan. Een zucht verliet haar lippen. Ze liet de pijl los en hij vloog met een enorme vaart naar de jongen. Maar nog voor de pijl de jongen kon raken sprong Chris ervoor. "Nee!" Gilde ze terwijl ze van de tafel af sprong. Ze rende in de richting van Chris. Ze knielde naast hem neer en gooide het wapen op de grond. "Chris? Waarom deed je dat? Je wist dat ik wraak wilde nemen voor mijn vader." De zoon van Belle en het Beest keek kwaad naar Gabi. "Je wilde mij raken?" Vroeg hij. "Dan richt je wel heel slecht.'' Gabi voelde allemaal emoties door elkaar heen. Vooral woede. Waarom? Als Chris zich niet haf opgeofferd was die jongen nu eindelijk dood geweest. Gabi veegde me haar haar hand de tranen van haar wangen. Niet dat het veel verschil maakte doordat het nog steeds enorm hard aan het regenen was. "'Wat ben jij een klootzak!" Riep ze kwaad. Ze trok haar rok een stuk omhoog en pakte een dolk. Ze gooide de dolk in de richting van de jongen. Al snel zakte hij in elkaar en viel hij tegen de muur aan. "Chris? Chris hoor je me nog?" vroeg ze. "Chris ik hou van je." Ze trok de pijl uit Chris zijn borst en probeerde het bloeden te laten stoppen. "Verlaat me niet. Ik red het toch nooit zonder je." Fluisterde ze.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld