RPG The Death Virus [VOL] - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG The Death Virus [VOL]

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Elise

''Als je de informatie wilt dan heb je niks aan me! Alle gegevens zijn permanent gewist.'', Ik probeerde mezelf los te maken maar het lukte me niet. ''dan heb ik nu geen keus.'' ik gaf me over en keek naar mijn ring. ''Nog eventjes'',fluisterede ik. ''Doe je best je weet dat ik niet kan sterven dankzij jullie.'' Net als gepland ging ik met haar mee en probeerde ik geen last te veroorzaken. Het plan ging nu van start waar niemand van wist behalve ik. Ik begon eventjes te lachen. ''Je doet je best maar.'' Ik schopte de teaser uit haar hand en trapte hem kapot. ''Sorry dat ding moest echt uit mijn buurt blijven. Zo dus waar gaan we naar toe?''.
Met de gedachtes van mijn plan bleef ik rustig en volgde ik het verder. Eventjes gaapte ik. ''Peukje?'' Ik wees naar mijn zijvak en gooide het pakje eruit. ''Ik rook toch niet dus wat moet ik ermee.'', ik liep zelf rustig verder naar het pand toe.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Hij wachtte af op haar antwoord toen hij plots een blauw licht zag dat tegen haar werd gedrukt en niet veel later had de echte Thalia haar handboeien omgedaan. "Laat haar alsjeblieft nog een beetje heel" zei hij vluchtig, want met Thalia wist je nooit. Toch had hij geen tijd om met haar mee te gaan, hij zou toch alleen maar in de weg lopen en hij had andere dingen te doen. Hij rende verder naar het appartement van de Rousseaus. Daar aangekomen wist hij meteen dat er iets niet klopte, want het slot was duidelijk geforceerd. Het was donker en Leon hoopte dat wanneer hij het licht aan zou doen, niet zou zien waar hij momenteel aan dacht. Hij zocht met zijn vinger naar de lichtknop en een fractie van een seconde later, zag hij hen beide liggen. De Rousseaus, dood, vermoord. Half in shock zocht hij naar zijn gsm en belde meteen naar de ultra-tracers er moest onmiddellijk een team komen om dit te onderzoeken.

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Thalia
"Nou je mag van geluk spreken dat je die niet hebt opgerookt want dat zijn mijn vergiftige peuken. Ik gebruik ze als ik mensen niet mag. Nou aangezien het te laat is om je terug te brengen blijf je een nachtje gezellig overnachten bij mij in mijn schuilplaats die je kennelijk al had ontdenkt te zien aan je haarkleur. Je zou toch echt beter je haren moeten leren verfen meid." Ik duwde haar naar de schuilplaats waar ze kennelijk nog niet mijn geheime ruimte's had ontdekt. Ik bracht haar naar een cel die de geniale mensen voor me hadden gemaakt. Ze wisten kennelijk waar ze mee bezig waren want het was van hetzelfde matriaal als de handboeien. Ik had geen zin in gedoe dus pakte ik wat eten en gaf het aan haar. "Morgen breng ik je weg. Fijne nacht veder" zei ik sarcastisch en ik liep weg. Er was geen bed of zo dus dat werd op de grond slapen voor haar. Ik ging liggen op mijn bed dat daar stond want iemand moest de wacht houden.

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Elise

Ik moest zelf lachen omdat ze nog steeds niks door had. Ik had de sleutels afgepikt en nog meer gadgets verstopt. Ik pakte meteen de hologram maker waarvan die speciaal op haar gebruikt kan worden door een speciale chip die bij haar geplaatst was. Ik zette de hologram aan en samen met de geluidsdempers. Ik zat achter de gehele hologram schild zodat ze me niet kon zien. Met de sleutels maakte ik mijn boeien los. De kooi was speciaal gemaakt voor kracht proeven als ik maar niet voor dit wapen. Ik pakte meteen vele spullen en maakte een rondje zodat ik uit de kooi kon komen. De geluidsdempers deden hun werk en Thalia had nog steeds niks door.
Snel plaatste ik een kleine explosief die een grote stoot kon geven op de grond. Een paar secondes later had ik een opening gemaakt door de kooi en kon ik ontsnappen.
Stil verliet ik het huis en liep ik rustig over de straat. ''Dag dag dametje...'' Ik haalde de ontsteker op afstand erbij en liet de bom afgaan. Het huis ontplofte achter me samen met Thalia. Het huis kreeg wel veel schade maar Thalia wou ik nog niet vermoorden. Zij was eventjes een tijdje verdoofd voor een dagje laat ik het zeggen. Ik had zelf geen tijd om Leon uit te schakelen dus ik kon beter uit de stad gaan en zomaar verdwijnen. Snel liep ik naar een plekje waar ik reserve dingen had verstopt.
Ik verkleedde me snel en had het verf uit mijn haar gehaald. Nu leek ik weer op mezelf maar ik moest voor mijn eigen veiligheid verdwijnen en ook snel. Snel verbrandde ik mijn kleding en liet ik niks achter. Ik liep het donkere steegje in en verdween in het duistere schaduw.

__________________________________________________________________________________________________________
ff geschreven door Amber. (vriendin van Céline)

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Thalia
Mijn telefoon ging en ik keek op mijn horloge.Het was half 1 s'ochtens en nog pikkedonker buiten. Ik nam op en schreeuwde naar de persoon die mij belde "WAT MOET JIJ NOU WEER, HET IS VERDOMME HALF 1 S'OCHTENS. HEB IK JULLIE NIET VERTELD DAT JULLIE ME ALLEEN MOGEN WEKKEN ALS DE GEHELE FUCKING WERELD VERGAAT." Ik hoorde een stem door de telefoon die kalm zei "Ik weet het maar de Rousseau's zijn vermoord en jij moet helpen ze te gaan zoeken. Ik liet de telefoon bijna uit mijn hand vallen en ik vloekte terwijl ik opstond en naar de cel keek "Die meid moet nog maar even wachten." Ik trok mijn jas aan en ging naar buten. Nog geen minuut nadat ik buiten was ontplofte het huis en ik vloekte op die verdomde meid. Ik wou achter haar aan gaan maar ik had een andere taak en rende naar het huis van de familie. Ik moest alle straten van alle wetenschappers uit mijn hoofd kennen omdat het mijn taak was ze te beschermen al er iets fout ging. Volgens mij waren dan ook de Rousseau's de enige die ik mocht en ik wou ze daarom ook dat ik de mensen die ze vermoord hadden pijn zouden lijden. Ik liep naar binnen en zag meteen een enorme ravage binnen. Mijn team die was alles al aan het bekijken en onderzoeken en ik zocht naar aanwijzingen. De Rousseau's lagen in het midden van de kamer met een heel team onderzoekers om ze heen. Ik duwde er een paar weg en keek naar ze. Ze hadden altijd al iets vertrouwds en ik wende mijn blik gauw af en liep weg. De mensen die dit gedaan hadden zouden boeten, dat beloofde ik aan mijzelf.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld