Forum

'Tja, het zou een beetje dom van mij zijn om hier oorlogje met je te gaan voeren, denk je niet?' mompelde Shiro terwijl hij een draad los maakte van zijn katana en hem naar Inori gooide, 'Hier, om je masker te maken, ik zag dat hij kapot was.' Shiro controleerde of alles nog in zijn tas zat en deed de tas weer op zijn rug. Buiten begon het al weer te schemeren en Shiro vloekte even. 'Een heel dag verspild, ik had allang ergens een schuilplaats kunnen vinden nu.' Hij pakte de kaart erbij die hij van Miyuki had gekregen en keek even naar de huizen die er waren aangegeven. 'Oh trouwens, als de naam die jij eerder riep bij de vent hoorde die hier werkt, laat hem maar even met rust. Hij is nog steeds onder invloed van mijn gave en om eerlijk te zijn, ik moet zo gaan want ik wil er niet bij zijn als hij weer wakker word.' Shiro vertelde er maar niet bij dat de reden dat hij dan al weg wilde zijn was dat de man eigenlijk nog meer dan 60.000 yen van Shiro kreeg en dat hij het wel weer zou herinneren na een bepaalde tijd. Dat was het nadeel van zijn gave, het werkte niet voor altijd. Uiteindelijk had Shiro een huis uitgezocht die het dichtste bij de winkel was zodat hij niet ver hoefde te reizen. Hij hoopte alleen dat hij niet al te veel mensen meer zou tegenkomen. De winkeldeur ging plotseling open en een brede man kwam binnen stormen, je kon zien dat hij chagrijnig was en problemen zocht. Shiro vond het echt te druk worden en keek de man recht in zijn ogen. 'Je hebt hier niets te zoeken, je bent de verkeerde winkel binnen gegaan. Dat is de waarheid en je gaat nu weer weg.' zei hij droogjes waarna de man knikte en zich omdraaide. 'Sorry, ik heb een klant van je weggejaagd.' mompelde Shiro droogjes terwijl hij de kaart in zijn tas stopte en richting de deur liep. 'Adios.' mompelde hij zonder verder nog aandacht te besteden aan zowel Inori als de jongen met het paarse haar.  

Ryuu

Ik draaide me om en was al een portie voor drie aan het maken. ‘‘Iets dat je hopelijk lekker vindt.’’ Ik maakte de borden gereed. ‘‘Miyuki dek jij even de tafel?’’ Ik pakte de borden behendig en nam alles in een keer mee. ‘‘Als je honger hebt mogen jullie al beginnen met eten.’’
Ik liep terug naar de keuken en maakte verdere gerechten. ‘‘Naja als je eenmaal alleen woont moet je wel kunnen koken en ook als je een cliënt heb als getrainde bodyguard moet je kunnen koken. Als je ermee getraind bent dan moet je ook 5 sterren gerechten kunnen maken zoals nu.’’ Ik keek naar Miyuki omdat zij mijn cliënt was. Miyuki was dan ook meer zelfstandiger en kon dan ook wel zonder mij overleven. Toch voor de zekerheid beschermde ik haar en was ik haar toegewezen als persoonlijke bodyguard. Maar nu meestal zien we elkaar als vrienden en collega’s.
Met het koken rook je een fijne zoete maat toch frisse aroma door de keuken gaan. ‘‘Bevalt het je al hier? Ik hoop dat je het na je zin krijgt.’’ Ik maakte de kleinere gerechten klaar die ik serveerde en haalde wat drinken erbij.
‘‘Eet smakelijk!’’,zei ik en wachtte tot de gasten al pakte dat altijd al een traditie was.
Ik keek naar het eten dat ik klaar had gemaakt. Vroeger maakte ik minder porties en waren de gerechten kleiner. De geur van het eten rook dan ook heerlijk met de aroma en het zag dan ook goed uit.
Het eten smaakte dan ook smaken in je mond die je smaakpupillen aan het dansen maakte. Ik keek naar de anderen of het lekker was en het was dan ook zo.
Ik keek naar Miyuki die vroeg of de tv aan mocht. Ik gaf haar de afstandsbediening waarbij we nu naar het nieuws keken. Op het nieuws was de moorden te zien en natuurlijk het figuur in de rode cape. Miyuki keek me met grote ogen aan en ik snapte haar reactie. Deze informatie mocht niet vrijgegeven worden dus meteen excuseerde ik me en pleegde ik meteen een telefoontje naar de organisatie. De organisatie zorgde ervoor dat het nieuws onderbroken werd en werd dan ook vervangen door een andere programma.
Ik keek Miyuki aan en ze keek opgelucht ernaar. Niet veel mensen zouden het gezien hebben hopelijk. We moesten het figuur zo snel mogelijk oppakken en het later met rust laten. We mochten helaas er niet over spreken als er iemand anders bij was en dus moesten we alles bespreken in het gebouw.
‘‘Lusten jullie nog straks een dessert?’’ Glimlachte ik vriendelijk. Het was altijd wel een deel wat Miyuki nooit afslaan als ik haar lievelingsdessert maakte. Het was nou altijd wel goed en zeker als het ijs was. Met een glimlach ruimde ik mijn deel op en bereidde ik meteen alles voor het dessert.
Het moest nou eenmaal goed uitzien als altijd. Ik pakte 3 sorbetijsglazen en vulde de onderkant met verse fruitcocktail en dan zette dan ook 4 smaken ijsbolletjes er boven op dat ik later ging doen. Ik pakte de suiker dat in karamel veranderde zodat ik vlak kon maken dat uit karamel bestond. Het fruit moest dan ook gekaramelliseerd worden en alles moet er goed uitzien.
Desserts waren dan ook de beste gang dat hij kon voorbereiden en al snel zag het er al goed uit ook al was hij nog niet klaar.

Shiro bleef als verstijfd in de deur opening staan en had zijn hand nog steeds om de deurklink geklemd. Iemand wilde dat hij bleef? Ontiegelijk veel vragen stormden door zijn hoofd heen, hoewel hij ze waarschijnlijk nooit hardop zou durven te vragen. Langzaam liet hij zijn hand van de deurklink glijden en bleef hij naar de deur staren, niet goed wetend wat hij moest zeggen. Langzaam draaide hij zich om en keek hij de jongen vragend aan, zich nu pas beseffend dat die jongen zich eerder had voorgesteld als Deyonim. Iets in Shiro wilde zo snel mogelijk weg uit de winkel om onderdak te vinden en natuurlijk om zich uit te voeten te maken voor de winkeleigenaar. Toch was er ook een deel van Shiro dat wilde blijven, puur uit nieuwsgierigheid naar wat Deyonim te zeggen had. 'Omdat je het zo netjes vraagt.' mompelde Shiro uiteindelijk maar terwijl hij naar de toonbank toeliep waar Deyonim achter stond. Shiro haalde een fles rijstwijn, ook wel sake genoemd, uit zijn tas. Als hij dan toch moest blijven wilde hij er wel wat alcohol bij. Hij zette de fles voor Deyonim en keek hem nadenkend aan, hij twijfelende of hij het wel met hem zou delen, iets wat hij namelijk nog nooit eerder had gedaan. Uiteindelijk zuchtte Shiro en opende hij de fles. 'Wil je ook wat?' vroeg hij vriendelijk, iets te vriendelijk voor zijn doen. Het was volgens Shiro wel duidelijk dat hij ontzettend zijn best deed om aardig te zijn, hoewel hij hier toch met tegenzin zat en Deyonim eigenlijk helemaal niet mocht. Deyonim hoefde dat trouwens niet persoonlijk te nemen, Shiro had namelijk een hekel aan iedereen, Deyonim was dus geen uitzondering. 

Ryuu

Ik maakte meteen nog een portie klaar voor Thalia.
Het was wel gewoon dat ze na een lange reis terug komt en dan geen slaapplek heeft. Als gewoonlijk voordat ze opreis gaat haalt ze haar wapenarsenaal helemaal door elkaar en gooit ze alles overhoop totdat er geen plek meer is voor haar zelf. Iedere  keer als ze terug komt is het wel een normale wekelijkse gebeurtenis dat ze mijn deur intrapt en een week bij me intrekt.
‘‘Thal hoe was je vakantie nog iets neergehaald?’’ Iedereen van de organisatie wist als ze op een buitenlandse zaak was dat Thalia altijd het beschouwde als vakantie. Thalia gebruikte het altijd om mensen te achtervolgen en wat normaal was is dat zij altijd weleens iets had opgeblazen.
Ik pakte de vier sorbetglazen uit de kast en legde een verse fruitcocktail op de bodem, dan 4 smaken ijsbolletjes er boven op en maakte het af met een punt slagroom en een kers. De versieringen erin en klaar was het.
Op een dienblad serveerde ik het ijs met een mooie lepel erbij. ‘‘Thal je hebt veel gemist zou ik zeggen.’’ Ik wenkte naar Thalia dat we vanavond wat te bespreken hadden in de werkkamer. Voor een aantal documenten en de nieuwe verdachte mensen.
Miyuki integendeel was dan altijd wel anders bezig die dan ook gewoon wat zit te spelen met haar wapen en luistert. Af en toe voegt ze dan ook wat informatie aan en dat was dan alles bij haar aanwezigheid.
In de werkkamer is dan niet alleen een kamer vol met boeken maar de gehele onderste verdieping is dan ook eigendom van mij waar dan ook een werkplaats is voor Miyuki en haar spullen en mijn documenten en meer.
Miyuki’s plek daar was dan ook wel een grote wapenontwerper die in het geheim wapens maakt voor de organisatie en is dan ook de geheime onderhandelaar. Niemand weet wie het is behalve Thalia en ik.  Miyuki heeft dan ook haar rijke mensen aan haar zijde en heeft daarvan dan ook veel geleerd dan dat ze niks deed.
‘‘Zeg eens wie van jullie gaat mee naar het festival mogen?’’ Vroeg ik me af aan de anderen. Morgen was dan ook een mooie festival met allerlei leuke kraampjes en ik kon me vorige jaar nog herinneren dat super was.
Vorige jaar was het ook nog wel een kleine problemen festival maar iedereen kon er wel om lachen behalve de man van het kraampje. Vele mensen keken ons toen ook nog aan van dat ze niet wisten met wie ze te maken hadden. Vele mensen van de organisatie kregen heft nieuws ook te horen en waren dan ook onder de indruk van ons gedrag erop. Binnen het organisatie dachten ze dat we serieus waren terwijl dat heel ander uitpakte voor de mensen.
Ik keek Thalia aan voor de zekerheid. ‘‘Deze jaar doe je het niet.’’ Vorige jaar pleegde ze een telefoontje over dat er een bombardement zal plaats vinden en het afgesloten werd. De plan was meer dat we dan de gehele festival voor ons zelf hadden. Iedere dag was er wel iets aan de hand en zo was dat wel grappig.  

Miyuki

Ik voelde een raar gevoel van binnen. ‘‘Waarom is zij hier? Wie is ze?’’ Dacht ik. Was ik nou jaloers of Ryuu? Waarom? Ryuu is maar mijn persoonlijke bodyguard en vriend. Uiteindelijk haalde Ryuu me uit mijn gedachtes. ‘‘Huh? Wat? Owja het festival.’’ Ik moest hier onderuit komen maar aan de andere kant kon ik wel mee. Uit het niets zei ik: ‘‘Nee sorry ik moet dan gaan surveilleren bij het festival weet je wel?’’
Ik zuchtte en staarde naar beneden. Ik voelde me niet normaal en even keek ik naar mijn zwaard dat naast me stond. ‘‘Uhm… Ik moet eventjes gaan. Mijn zwaard weer even onderhouden.’’, zei ik en vertrok meteen.
In de donkere regenachtige nacht liep ik met de paraplu neuriënd naar de wapenwinkel. Je hoorde duidelijk mijn hakken door de kleine steegjes galmen. Neuriënd liep ik door een klein steegje waar een bende achter me aan kwam lopen. Er verscheen een klein glimlachje op mijn mond en wist dat er een leuk spelletje zou komen.
De mannen liepen rustig achter me en lieten me lopen naar het plein waar het wapenwinkel zicht op had.
Ik draaide me om en met een glimlach zei ik: ‘‘Zin in een spelletje?’’ De mannen lachte toen ook alsof ik niks was. Met een glimlach aanvaarden ze de uitnodiging om mee te spelen. Ik keek om me heen en telde de mannen. ‘‘8.. 9.. 10.. Dat is niet eerlijk jullie zijn met 10 mannen.’’ Ik greep naar mijn zwaard. ‘‘Zo nu is het wel eerlijk’’ Ik lachte en wist hoe ik ze uit moest schakelen. Binnen een paar minuten had ik al 3 mannen neergehaald en snel trok ik wat tijd. De mannen vloekte en zeiden dat ze het nu serieus zouden nemen. Ja, daar kwam mijn lachje erbij. ‘‘Zo nu is het wat leuker.’’ Ik lachte en vocht mee.
De mannen waren breed gebouwd en hadden alleen puur brute kracht. De aanvallen waren dan ook niet optimaal en stabiel. Ik haalde ze neer en ze waren helaas geen uitdaging. ‘‘Hmm… dit was een kort spelletje. Tot de volgende keer dan maar’’ Glimlachte ik.
Ik pakte mijn zwaard en ging naar de wapenwinkel. Ik opende de deur en je hoorde een bel rinkelen. Eenmaal binnen zag ik bekende gezichten maar het bekendste was dan ook Yuwaku, mijn collega.
Normaal zou ik opkijken naar de anderen en gedag zeggen maar nu was ik duidelijk niet in de stemming. In een rechte lijn liep ik alsof er niks was naar de toonbank en haalde ik mijn zwaard erbij dat ik op de toonbank legde wachtend op de eigenaar om me te helpen. De eigenaar hier kende me wel. Als gewoonlijk was ik dan ook een vaste klant van hem. Zelfs dit zwaard had ik hier gekocht en in laten smeren met vergif.
Nadat ik mijn zwaard neerlegde keek ik maar wat rond en hield de rest onopvallend in de gaten. Wie is die man die bij Shiro staat? Ik dacht dat hij al een slaapplekje gevonden had doormiddel van mijn kaart dat ik aan hem gegeven had.