TaylorSwift333 schreef:
Ik wist niet waarom, dit hoorde niet maar toch voelde ik me tegen alle normaalheden in veilig bij hem. Hij had het vast gemerkt dat ik bijna moest geeuwen. "Nee helemaal niet door jou verhaal, maar al het dansen en alle gebeurtenissen hebben me moe gemaakt." zucht ik dan een beetje vermoeid en keek naar hem. "Je moet niet haten wat je bent, jij bent ten minste niet zoals die vampier van daarstraks, jij hebt me geholpen." zei ik dan vermoeid en knikte op zijn voorstel. "Dank je, ik heb echt geen zin om terug te gaan." zei ik dan met een zucht. Ik was denk ik een beetje vermoeidheidsdronken ofzo. "Je bent lief vampier zonder naam." giechelde ik een beetje zenuwachtig. "Hmm of mag ik zelf een naam verzinnen?" vroeg ik zwak glimlachend door mijn oogleden die bijna dichtvielen, normaal gezien bleef ik ook nooit zo lang op. Maar voor deze een keer wel.