Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Everything will change

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Marinda
Zodra hij de mand open deed, keek ik zijn kant op. Ik was namelijk best wel nieuwsgierig wat er in zat. Het glas sinaasappelsap nam ik van hem over en glimlachte. Al snel pakte hij meer dingen uit de mand en kreeg ik echt trek. "Prima, op een gedwongen vriendschap." Zei ik lachend en nam een slok van mijn glas. "Ziet er allemaal zo heerlijk uit." Ik wist echt niet waar ik moest beginnen. Ik koos voor een belegd broodje en draaide me iets naar het meer. Ik begin te eten en liet mijn blik over het meer gaan. Zelf wist ik namelijk niet echt wat te zeggen en was toch aan het eten.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Blijkbaar had ik net de naam Joe gebruikt, dat gebeurt er dus als je verschillende orpgs doet loll
-
Thomas
Ik glimlach als ze zegt dat het er allemaal heerlijk uitziet, uiteindelijk gaat ze toch voor een broodje. Zelf pak ik wat druiven, ik ben altijd al een fan geweest van fruit en dat wist Luc natuurlijk na al die jaren wel. Terwijl ik mijn druiven één voor één eet kijk ik toe hoe ze haar broodje eet en naar het meer uitkijkt. Ik schuif iets meer naar haar toe. "Het is mooi, niet waar?" Vraag ik en kijk ook naar het meer. "Heb je ooit gevaard Marinda? In de grote zee op een groot boot naar een nog onbekend land?" Vraag ik, reizen was iets wat ik graag deed we hadden het geld er namelijk voor om naar de verste landen te reizen.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Oh, dat zie ik bij mij ook nog wel gebeuren. Hahaha
-
Marinda
Na een tijdje verzonk ik eigenlijk een beetje in mijn gedachten. Rustig at ik het broodje op en had niet door dat Thomas dichter bij me was gaan zitten. "Het is echt prachtig." Zei ik zachtjes en liet mijn blik weer over het meer gaan. "Thomas, ik ben arm. Ik draag afgedankte jurken van de andere hofdames. Denk jou nou echt dat ik ooit dit land ben uit geweest?" Het klonk misschien heel hard, maar hij had hier wel met een schoonmaakster te maken. Niet een of andere rijke hofdame zoals die andere twee. "Misschien als Amelie weer naar Spanje gaat, dat ik mee kan. Anders blijft het gewoon bij dromen." Om het iets minder aanvallend te maken. Even keek ik opzij naar hem. Misschien iets te lang, maar ik wilde hem even in me opnemen en kijken hoe hij op me zou reageren.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Thomas
"Thomas, ik ben arm. Ik draag afgedankte jurken van de andere hofdames. Denk je nou echt dat ik ooit dit land ben uit geweest?" Zei ze nogal hard, maar ik begrijp het, het was dom van mij om dat te vragen terwijl ik het antwoord al zou moeten weten. "Sorry, ik dacht er niet bijna, het is gewoon dat ik niet gewend ben om te praten met iemand als jij." Het is eruit voor ik erover nagedacht had, ik kan me wel voor mijn kop slaan. Hoe bedoel je 'iemand als jij' hoe kan ik nou zoiets doms zeggen? "Sorry als het anders overkwam dan ik bedoelde."

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Marinda
Mijn beide wenkbrauwen trok ik op toen ik zijn antwoord hoorde. "Iemand zoals mij?" Herhaalde ik en schudde mijn hoofd. "Nee, nee, het is wel duidelijk. Ik begrijp het heel goed." Het glas sinaasappelsap dronk ik leeg en keek hem weer aan. "Ik weet wel hoe jullie over ons denken en ik ben er mooi ingetrapt. Hoe kon ik ook zo stom zijn om te denken dat dit gemeend was." Zei ik op een normale toon. "Het kwam heel overtuigend over. Je hebt echt goed je best gedaan. Ik hoop dat je de weddenschap gewonnen hebt." Ik kwam overeind en draaide me nog een keer naar hem toe, daarna liep ik de richting van het paleis.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Thomas
"Oh kom op Marinda, ik bedoelde het niet zo." Zeg ik. "Vergeef me toch." Smeek ik en leun naar haar toe, maar ze wilt er niks van horen. Als ze over een weddenschap begint kijk ik haar verward aan, denkt ze nou echt dat ik dit niet meende? Ik mag haar heel graag, ik zou dolgraag meer tijd met haar doorbrengen, elke dag als het moest. Als ze dan wegloopt kijk ik verslagen toe, ik zucht diep uit en laat me dan op het deken vallen. Verloren kijk ik naar de lucht, nog nooit was ik iemand zoals Marinda tegen gekomen, met haar praten gaat vanzelf ik ben echt mezelf met haar en dat terwijl we elkaar pas kende, het voelde alsof ik haar namelijk al langer kende. Waarom moest ik het toch verpesten? Marinda is het niet waard om te verliezen, daar is ze namelijk teveel voor waard. Bij die gedachtes besef ik me dat Marinda het niet waard voor is om gewoon voor weg te lopen, ik kan haar niet zomaar laten gaan. Ik duw me van het dekentje en ren achter haar aan, ze is al een eindje verder dus moet ik even ren voor ik bij haar ben. Ik pak haar bij haar arm en trek haar naar mij toe. "Lieve Marinda, vergeef de domme woorden van deze domme onnozele sukkel."

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Marinda
Stug loop ik door en kijk niet achterom. Het deed me pijn, maar hoe kon ik ook zo dom zijn om te denken dat hij geïnteresseerd in mij zou zijn. Ik schudde mijn hoofd en voelde zelfs tranen branden. Nee, dat was hij niet waard. Ik kende hem nog maar net, hoe kon ik me dan al zo afgewezen door hem voelen. Geschrokken kijk ik op als iemand mijn arm vast pakt. Opeens staat hij weer zo dicht bij me en voel ik weer tintelingen in mijn buik. Een beetje raar kijk ik hem aan en trek mijn arm los. Ik wilde hem zo graag geloven, maar ergens vertrouwde ik het gewoon niet. "En de domme fouten die je hebt gemaakt? Ik heb genoeg over je gehoord binnen de paleismuren. Hoe je vrouwen overlaat met complimenten om hun in bed te krijgen, daar door weddenschappen te winnen met je vrienden. Normaal geloof ik dat soort verhalen niet snel, maar dit kwam wel eng dichtbij." Ik keek hem strak aan, maar had door dat er een traan was ontsnapt en over mijn wang liep. Hopelijk zag hij dat niet.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Thomas
Mijn ogen worden groot als ze begint over de roddels, hoe kon ze erachter komen? Ik laat haar los en zet een stap achteruit. "Ik kan het uitleggen Marinda." Zeg ik en buig mijn hoofd in schaamte, het waren immers verhalen die waar zijn, en waar ik me erg voor schaam. Ik open mijn mond om haar de verhalen uit te leggen maar het lukt me niet wanneer ik een traan zag. Hoe kon ik dit veroorzaken, hoe kon ik zo dom zijn? "Ik was jong en dom, ik deed dingen die ik nu nooit zou doen." Vertel ik in de hoop dat ze me zou geloven. "Ik zweer het!" Voeg ik eraantoe, want het was ook waar, in die tijd was ik nog jong en oonvoorzichtig, zulke grappen leken me grappig en ik dacht niet na over de gevolgen voor het meisje, ik was een sukkel.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Marinda
Een beetje onrustig bleef ik tegenover hem staan. Ik wist echt niet wat ik moest. Het liefst gaf ik hem een kans, maar wat nou als dit net als die anderen een weddenschap was? "Hoe wil je het tegendeel bewijzen?" Vroeg ik dan maar en keek hem aan. Ik wist dat hij de traan gezien had, wat ik echt niks vond. Hij had gezien dat ik een zwak voor hem had en hij dus al invloed op me had. Hij was zeker leuk en lief, maar als het niet gemeend was had ik er niks aan. Dan bleef ik achter me een gebroken hart.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Thomas
"Bewijzen?" Vraag ik? Hoe zal ik het ooit moeten bewijzen, hoe denkt ze dat ik dat ooit kan doen? Hoe? "Niet, ik kan het niet bewijzen." Antwoord ik. "Maar ik kan je woord geven, want ik wil dit niet verpesten Marinda, wat er ook was, welk begin van een vriendschap er ook was ik wil niet dat dit het einde is." Vertel ik en zet weer een stap dichter bij naar haar. "Toen ik je gisteren leerde kennen wist ik dat je anders was, jij bent speciaal je bent niet zoals al die andere meiden. En na de dans en het drankje kon ik niet stoppen met aan je te denken, ik zou dit niet zomaar verpesten Marinda, echt niet." Ratel ik. "Ik weet niet eens waarom dit zo is want ik zweer het je, iedereen mag uit mijn leven lopen maar jij niet, want jij bent anders." Ga ik verder en kijk haar smekend aan. "Kan je me op mijn woord geloven?"

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Marinda
Mijn hart ging als een gek te keer toen ik hem zo over mij hoorde praten. Ik wist niet dat hij er zo over dacht. Dit was niet alleen vriendschap, hij zag er meer in. Hoe moest ik hier op reageren. Zo graag wilde ik hem geloven, maar iets hield me tegen. Angst om aan de kant gezet te worden, dat ik maar een voorwerp was. Ik keek hem recht aan, maar kon aan zijn ogen zien dat hij elk woord meende. Nu had ik echt geen woorden klaar. Ik was helemaal leeg. Het gene wat ik wilde doen, ging zo niet volgens de regels. Maar zoals hij al zei, ik was anders dan andere vrouwen. Meteen deed ik dan ook een stap naar voren, pakte zijn blouse vast zodat ik hem naar me toe kon trekken en kuste hem. Ik had geen ideeof hij er net zo over dacht en het was natuurlijk veel te snel, maar na deze woorden was dit het enige waar ik aan kon denken.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Thomas
Wanneer ze me recht aankijkt en naar mij toe stapt verwacht ik een klap in mijn gezicht dus sluit ik alvast mijn ogen. Maar de klap kopt maar niet, net wanneer ik mijn ogen wil open doen voel ik haar lippen op de mijne. Eerst wil ik me uit reflex wegtrekken, maar wanneer ik me besef dat het goed is ga ik met mijn handen in haar haren en kus haar hefig. Het duurde lang, vol echte gevoelens, gevoelens die ik nog nooit eerder voor iemand anders heb gevoeld maar ik weet dat wat ik nu voel echt is en niemand het ooit zal kunnen verplaatsen. Op een gegeven moment trek ik me terug maar hou ik haar nog steeds tegen me aan. "Je bent geweldig."

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Marinda
Was dit echt de goede keuze? Wat nou als dit juist een stap recht in zijn web was? Dat dit juist het gene was wat hij wilde, wat hij gepland had? Al die gedachtes vaagden weg toen hij antwoorde op mijn kus. Mijn hart sloeg even over. Het voelde zo fijn, zo heerlijk.. ik wilde niet dat het stopte. Zijn handen door mijn haren. Ik had nooit geweten dat je zo snel gevoelens voor iemand kon krijgen. Al voelde het dat ik hem al langer kende. De greep op zijn blouse liet ik los, waardoor mijn handen iets naar beneden zakten en op zijn borst bleven rusten. Zodra hij mijn lippen los liet drukte ik mijn voorhoofd tussen mijn handen tegen zijn borst en keek naar de grond. Mijn wangen werden rood door zijn woorden, maar nog steeds wist ik niks te zeggen.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Thomas
Mijn mondhoeken krullen omhoog als ze haar hoofd op mijn borst laat rusten. Ik haal mijn handen uit haar haren en wikkel mijn armen om haar heen. En zo bleven we een tijdje staan, het voelde aan als uren, misschien waren het minuten, misschien secondes, ik zou het niet weten, maar wat ik wel weet is dat ik zou willen dat dit gevoel nooit stopte. Plots voel ik iets nats op mijn hoofd vallen, een druppel regen. Ik kijk naar de lucht en voel hoe er steeds meer regendruppels op mijn gezicht vallen. "Het regent." Zeg ik zachtjes. Het beeld van hoe we eruit moeten zien, zo in elkaars armen op een groot grasveld in de regen, een stuk uit een boek dat mijn moeder mij had voorgelezen toen ik nog jong was. Dat verhaal eindigde met een groot mooi bruiloft, iets waar ik niet van zou kunnen dromen.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Marinda
Niet veel later sloot ik mijn ogen en genoot van het moment. Ik keek pas op toen ik de regen voelde en keek naar de lucht. Mijn blik ging naar Thomas die nog naar de lucht keek. Mijn mond deed ik open om iets te zeggen, maar nog steeds wist ik niks. Ik bleef naar hem kijken en voelde hoe het alleen maar harder begon te regenen. Toch wilde ik hier niet weg. "Waar denk je aan?" Vroeg ik zachtjes en liet mijn handen iets naar beneden zakken naar zijn onderbuik. Zijn spieren waren goed te voelen en de regen maakte het aanzicht alleen maar beter.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld