Pentatonix schreef:
Aidan knikte. 'Ja natuurlijk nu, dat is prima!' Hij stond op en pakte de boeken om ze in zijn schoudertas te doen. 'We hebben genoeg tijd, het komt wel goed. En nee maak je geen zorgen, ik kan me prima verweren.' hij liep met haar mee over de gangen richting een leeg lokaal. 'We mogen altijd oefenen in lokaal 5A.' zei hij. 'En je hoeft echt niet altijd sorry te zeggen. Het is prima Emberly.' zei hij glimlachend. Hij opende de deur van het lokaal en liep naar binnen, bij binnenkomst legde hij zijn tas op een tafel. 'Goed.. laten we beginnen met de eerste spreuk. Je hebt er een hoop over gelezen, maar ik ga het gewoon even kort herhalen.' hij ging op een van de tafels zitten en leunde erop met zijn handen. 'De spreuk heet Nescisio. Het idee van de spreuk is je aanvaller in een staat van bewusteloosheid te brengen. Ze gaan niet dood, ze worden niet verlamd, ze komen in een soort comastaat. Ze worden verder ook niet beschadigd of aangevallen, er wordt niks kapot gemaakt in hun lichaam. Het is een soort rare slaapwereld waar ze inkomen, en voor hun zal er geen tijd verstrijken.' hij glimlachte. 'Je bent de spreuk vast vaak tegengekomen, zeker gezien je opleiding. Patiënten worden hier uiteraard soms mee verdoofd.' Hij dacht even na. 'Nou, het lijkt me niet helemáál een goed plan om het op mij uit te testen.' hij grijnsde breed. 'Dus ik doe het op de manier waarop je het uiteindelijk ook op je eindexamen moet doen.' Aidan pakte zijn stok en wees op een van de kaarsen in het lokaal, zwaaide ermee en veranderde de kaars in een muis. 'Oke,' zei hij, en hij zette de muis in een doosje. 'Je kunt op hem oefenen. Vergeet niet dat de spreuk hem geen pijn doet, dus je kunt gerust oefenen.' hij glimlachte naar haar. 'Oké,..' hij ging naast haar staan en legde zijn handen even op haar schouders. 'Het belangrijkste is je houding. Vergeet niet dat je goed op beide benen moet staan. Ondanks dat het onder de Zwarte Kunsten valt hoef je niet in een aanvalshouding te gaan staan.' hij schudde zachtjes aan haar schouders zodat ze ontspande. 'Je moet vooral rustig en ontspannen staan. Dat is het belangrijkste. De kracht moet vanuit je buik komen.' hij legde even zijn hand op haar buik. 'En daar moet je dan ook naar toe ademen. Doe alsof je een patiënt helpt, een kindje bijvoorbeeld. Je wil hem niet afschrikken, dus je moet kalm blijven en zelfverzekerd. Snap je?'