Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG| Everything has a price. The price, howe

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ik hoefde niet lang na te denken over de vraag de Alexia me had gesteld. 'Nee,' zei ik vrij snel, ik wist niet eens of ik ertoe in staat was om iemand te vermoorden. Waarschijnlijk wel. 'Al heb ik wel... Mensen neergeschoten. Alleen niet tijdens een overval. Nooit onschuldige mensen.' Ik had nog wat willen zeggen, maar daar had ik geen tijd voor want de bel ging. Allebei hadden we vrij snel door dat het de jongens waren, althans, dat zag ik aan Alexia haar uitdrukking.'Kom,' zei ik, toen ik de jongens op de deur hoorde bonken, ongeduldig dat ze waren. Ik greep Alexia haar hand en trok haar voorzichtig mee naar mijn slaapkamer. 'Ze zijn zo weer weg, okay' stelde ik haar gerust. Gauw sloot ik de deur en liep richting de voordeur, toen ik al iets pluizig langs mijn voeten voelde. Het was de kitten van Alexia. Ik liet een geërgerde zucht vallen, het beest was nog geen vijf minuten binnen en liep me nu al voor de voeten.Ik sloot de deur van de woonkamer zodat de kitten niet kon ontsnappen door de voordeur, toen ik die eenmaal geopend had. Een voor een keer ik mijn vrienden aan. 'Zeg het eens?' Vroeg ik toen, nogal verstoord dat ze bij mijn huis langskwamen. Het moest dan wel om iets heel belangrijks gaan. De koffer van Alexia stond achter de voordeur, dus ik hoopte maar dat ze niet wilden binnenkomen en ze gauw weer weg zouden gaan.'We hebben een nieuwe opdracht binnen.' Zei Joshua eentonig. Hij hield een papier langs zijn hoofd. 'Oké, laten we dat vanavond bespreken. Ik zie niet in waarom dat nu nodig is.''Jawel, als we even binnen mogen komen, dan zullen we het uitleggen.'Ik zuchtte nogmaals geërgerd, maar wist dat het vreemd zou zijn als ik dat nu niet deed. 'Oké.' Zei ik dan ook uiteindelijk, en ik liet de jongens binnen. Gelukkig liepen ze direct door naar de woonkamer waardoor ze de grote koffer nier opviel, want dan moest ik tevens voor de kitten als voor de koffer een smoes bedenken.'Sinds wanneer heb jij een kat? Ik dacht dat je een hekel had aan huisdieren?' Hoorde ik Mika zeggen. Tuurlijk viel hem dat als eerste op. Ik lachte wat ongemakkelijk. 'Het is niet mijn kat. De onderburen zijn op vakantie.' Loog ik. Ik ging bij de jongens in de woonkamer zitten en kreeg toen het papier in handen wat Joshua me had laten zien. Het was inderdaad een nieuwe opdracht. Voor vanavond.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Alexia.
Met trillende benen ging ik op het bed zitten. Hun timing was wel echt on point. Ik keek even de kamer rond aangezien ik de stemmen toch nog niet kon verstaan. Ook hier was vrij weinig veranderd. Hij had een nieuw dekbed maar daar hield het eigenlijk wel op. Ik stond weer op en liep naar een kast waar zijn foto's op stonden. Foto's van zijn ouders, van hem. Ik pakte een van zijn kinder foto's vast maar moest moeite doen die niet te laten vallen toen ik de stemmen dichterbij hoorde komen. Ik zette hem snel terug en ging in het hoekje van de kamer achter de deur zitten met opgetrokken knieën. Laat ze weg gaan..
'Over die nieuwe opdracht..' Hoorde ik een zware stem zeggen. Oh nee, ze gingen weer mensen levens verwoesten. En ik kon er niks aan doen.. Ik dacht dat als ik er uit kwam nu, dat ik niet meer zou leven. Volgens mij waren deze jongens anders dan Colin. Ik deed mijn hand voor mijn mond, bang dat ik mezelf zou verraden met een geluid.
Ik dacht nog even na over het antwoord wat Colin me had gegeven. Hij had nooit iemand vermoord maar wel mensen neergeschoten. Was dat dan met de intentie ze te vermoorden? Dat vond ik net zo erg. Toch voelde ik me nu iets meer op mijn gemak. Ik hoefde niet bang te zijn dat dit een opgezet plan was om van mij af te komen. Ik bleef het gesprek volgen.
-

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
We hadden het even gehad over de opdracht. De opdrachten kregen we van een grotere criminele organisatie, waar we minimale informatie over hadden. Als het erg risicovol was, verdienden we er meer aan. Meestal was het niet zo gevaarlijk. Soms ging het om pakketjes afleveren, of bepaalde boodschappen overbrengen. Soms ging het om een gijzeling of inbraak, waarbij we alle vier werden ingezet, gewapend. De opdracht die we vandaag kregen voor vanavond vereiste ons alle vier. Op het papier stond dat we om half tien werden verwacht. Er stond niet bij waarvoor, alleen dat we gewapend moesten komen. Ik zuchtte even diep, wetend dat ik geen nee kon zeggen. 'Oké.' Zei ik uiteindelijk. 'Ik zie jullie vanavond wel.'Ik was opgestaan om ze weer uit te laten toen ik merkte dat ik een onderzoekende blik van Dave kreeg. 'Heb je al wat gedaan aan de situatie met Alexia?' Vroeg hij toen. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee. Maar daar hebben we het later wel over.' 'Wat jij wil, Col. Het is te hopen voor haar dat je met een goed plan komt. Anders doen wij er wat aan.'
Dave was opgestaan en de rest volgde hem naar buiten. Zonder er nog wat over te zeggen zei ik ze gedag en sloot daarna de deur. Ik zuchtte even diep, dat was maar net goed gegaan.
Ik liep weer richting de slaapkamer en opende deur. Voor even dacht ik dat ze weg was gelopen, maar toen ik me omdraaide zag ik Alexia zitten achter de deur. Ik knielde bij haar neer. 'Kom, ze zijn al weg.' Zei ik geruststellend. Ik wist dat ze geschrokken was. Het was logisch dat ze angstig was voor de jongens en voor mij, al probeerde ik mijn best te doen om te laten merken dat ik haar niks zou aandoen.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Het hele gesprek had ik mee gekregen. Ik had elk detail gehoord. Ik zou ze kunnen verraden maar hoe graag ik dat ook wou, iets in mij schreeuwde dat ik Colin zijn leven niet op het spel moest zetten. Het was een lastige keuze, moraal gezien. Kon ik ze dit wel laten doen wetende dat ze wapens er bij gingen gebruiken? Wetende dat het waarschijnlijk weer om onschuldige mensen ging? Ik had nog tot half 10 om daar over na te denken.
Ik schrok toen ik ze mijn naam hoorde zeggen gevolgd door het feit dat zij er anders wat aan zouden doen. Ik staarde voor mij uit. Hoe was ik in deze shit beland. Indirect doordat ik een relatie met Colin had gehad. Nog geen minuut later zat Colin knielend voor me. 'Gaan ze me echt wat aandoen?' was het enige wat ik uit kon brengen. Dat was ook de enige vraag die mij dwarszat op dit moment en aangezien hij beloofd had eerlijk te zijn, verwachtte ik ook een eerlijk antwoord.
Ik voelde hoe Nila van mijn schoot af ging en zag daarna hoe ze kopjes gaf aan Colin. Ik vond het er heel schattig uitzien ondanks dat Colin dus gewoon een crimineel eerste klas was.
-
sorry voor de kortheid!

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ik schudde mijn hoofd toen Alexia vroeg of ze haar echt wat zouden aandoen. 'Nee, maar daarom ben je ook hier. Ik laat dat niet gebeuren.' Zei ik tegen haar. Ze zouden haar niks aandoen, nee, al zouden ze dat wel proberen. Maar dat vertelde ik Alexia niet. Ik wilde haar niet banger maken dan ze al was.Toen ik weer ging staan voelde ik wederom de kitten van Alexia aan mijn voeten. Ik zuchtte zachtjes, en tilde het beestje even op. Oké, toegegeven was het best wel een schattig katje. Maar dat zou ik niet hardop zeggen natuurlijk. 'Wat is zijn naam eigenlijk?' Vroeg ik terwijl ik het even aaide. Daarna zette ik de kitten weer op de grond, want het wilde liever spelen dan opgetild en geaaid worden. Toen ik weer ging staan pakte ik Alexia haar handen vast en trok haar gemakkelijk overeind. 'Kom,' zei ik, en ik glimlachte eventjes. Het was een gek idee dat ik hier jaren geleden nog samen met haar in dit bed had geslapen, en dat ze nu weer tegenover me stond. Als ik haar aankeek, voelde alsof er tussen ons niks veranderd was. Dan vergat ik even alles. Ik veegde een verdwaalde pluk haar uit haar gezicht achter haar oor, en besefte me toen pas hoe dichtbij ik eigenlijk stond. 'Oh, sorry.' zei ik direct, terwijl ik een stap achteruit deed en mijn blik neersloeg. Ik keek op mijn horloge en zag dat het eigenlijk al wel etenstijd was. 'Heb je ook al trek? We kunnen pizza's bestellen.' Stelde ik voor. Ik had geen zin om nu te koken. Dat had ik eigenlijk sowieso niet vaak, omdat ik er dan geen tijd meer voor had. Ik bestelde dus meestal eten in plaats van dat ik zelf kookte en soms ging ik samen met de jongens ergens eten. Over het algemeen trok ik veel met ze op, vooral de laatste tijd, maar ik dacht dat daar wel verandering in zou komen nu ik, tijdelijk, niet meer alleen woonde.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Alexia.
Op de vraag hoe híj heette keek ik hem aan. 'Zíj heet Nila.' zei ik met de nadruk op zij. Toen hij mijn overeind trok viel mij meteen op dat wij heel dicht bij elkaar stonden. Ik wist even niet wat ik er van moest vinden. Dit was iets waar ik heel lang nog over gedroomd had en nu het er was wist ik niet wat ik moest doen. Helemaal toen hij mijn haar achter mijn oor deed, iets wat hij vroeger wel vaker deed. 'Maakt niet uit.' Reageerde ik zachtjes. 'Ik heb geen honger maar ik neem wel een hapje van jou.' Ik had totaal geen honger door wat er allemaal gebeurd was de afgelopen twee dagen. 'Je weet wat mijn favoriet is.' zei ik vlak voordat ik de slaapkamer uit liep, de keuken in. Ik wist hier alles te vinden en maakte daar dan ook dankbaar gebruik van. Ik opende het kastje met de wijnglazen en pakte er twee glazen uit. Ook wist ik dat hij vrijwel altijd zoete witte wijn in huis had. Iets waar ik dol op was. Ik pakte een fles uit de koelkast en schonk de twee glazen vol. Ik tilde ze op en liep de woonkamer in waar ik in mijn favoriete hoekje van de bank ging zitten. 'Ik heb wijn voor je.' Ik nam een slokje van mijn eigen wijn en trok mijn benen op. Het was echt heel gek om hier weer te zijn, hier weer te zitten en zijn stem weer om me heen te horen. Alsof er niks veranderd was. En dat was een hele slechte gedachte want er was wel degelijk heel erg veel veranderd. Waarvan het belangrijkste; wij waren geen koppel meer. Hoe zwaar ik het er ook mee had gehad. Het was de realiteit, onze realiteit.
-

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ik had even later een pizza besteld en was daarna bij Alexia in de woonkamer gaan zitten. Ik begreep wel dat ze geen trek had na alle gebeurtenissen. Toch vond ik dat ze wel wat moest eten, het was niet gezond om zomaar het avond eten over te slaan. 'Thanks,' zei ik om het glas wijn en ik nam direct het glas in de hand om er een slok uit te nemen. Toen ik het terug had gezet was ik ook op de bank gaan zitten. Hoewel de tv zachtjes aanstond op de achtergrond, waren mijn gedachte wel ergens anders bij. Ik moest denken aan de opdracht van vanavond, het feit dat we niet wisten wat er ging gebeuren tot op het moment zelf maakte wel duidelijk dat het een gevaarlijke opdracht zou zijn. Normaal kregen we overigens maar eens in de week, soms twee maal een opdracht binnen. Dit was al de derde voor deze week. Daar kwam bij dat de overvallen die we deden niet in opdracht waren, maar dat deden we zelf, onafhankelijk van een grotere organisatie. De plannen die we daarvoor hadden schoven door de spoedopdracht minstens een week vooruit.Even later schrok ik op uit mijn gedachten toen ik de deurbel hoorde. 'Dat zal de pizza wel zijn,' zei ik nog ietwat afwezig, terwijl ik opstond en naar de deur liep. Het was inderdaad een pizzabezorger die een grote doos in zijn handen had. Ik nam het van hem over, gaf hem wat briefgeld en bedankte hem. De geur van verse pizza kwam mijn neus voorbij waardoor ik nog meer trek kreeg. Nadat ik de deur sloot ging ik snel terug naar de woonkamer en nam weer plaats op de bank. Ik zette de doos op tafel neer en keek even naar Alexia. 'Een grote pizza hawai, yours favorite,' zei ik tegen haar. Ik nam niet de tijd om bestek en borden te pakken want de pizza was toch al voorgesneden. Ik nam zelf alvast een stuk pizza, ik had namelijk wel honger gekregen. Toen ik mijn mobiel in mijn zak voelde trillen keek ik gauw wie het was. Het was een berichtje van Mika: 'Kogelvrij vest mee.' Ik verbeet me even op mijn lip, dat zei dus al genoeg over vanavond.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Alexia.
In mijn hoofd ging ik alles nog een keer af wat er gebeurd was. Overval, achtervolgd, meegenomen, pizza. Het was een rare gang van zaken maar ergens klopte het. Het moest zo zijn. Ik keek naar Colin en hoorde de bel. Zijn afwezige blik paste bij zijn toon. Afwezig. Met een zucht keek ik hem na. Waarom deed hij nog steeds zo veel met mij? In positieve maar ook in negatieve zin.
Toen hij terug kwam met de pizza rook ik de heerlijke geur en herkende meteen dat hij mijn favoriet had genomen. Heerlijk, toch kreeg ik wel honger nu ik het zo rook. 'Lekker Col.' Hij opende de doos en ik pakte er een stuk uit. Ik nam een hapje en keek naar Colin die zijn telefoon pakte. Ik zag aan zijn blik dat het niet goed was en besloot dan ook zo brutaal te zijn om mee te lezen. Hij had er voor gezorgd dat ik hier was en anders had ik toch gevraagd wat het was en had ik eerlijk antwoord moeten geven. 'Kogelvrij vest?!' zei ik, in shock. 'Ben je helemaal gek geworden? Blijf hier hoor, het is super gevaarlijk zo te zien.' Ik keek hem indringend aan. Ik wou écht niet dat hij weg ging vanavond. 'Blijf bij mij.' zei ik waarna ik op mijn lip beet. Het was lang geleden dat ik dat gezegd had. Precies de dag dat hij het uitgemaakt had. 'Alstjeblieft.' zei ik er nog zachtjes achteraan. Waarom wou ik zo graag dat hem niks overkwam? Hij had wel tot twee keer toe mijn leven verwoest.
-

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ik was zelf zo in gedachte door het berichtje dat ik niet door had dat Alexia had meegelezen. Totdat ze het zelf natuurlijk hardop zei. Ik legde mijn telefoon weg en toen ik mijn handen vrij had pakte ik mijn glas van de tafel. De paar slokken wijn die er nog inzaten dronk ik in een keer leeg, en draaide me daarna om naar Alexia, die me smeekte om hier te blijven. Het was een fijne gedachte dat ze zich zorgen om mij maakte, maar het veranderde niks aan mijn beslissing. Ik kon mijn vrienden echt niet laten zitten in deze situatie. Bovendien, de opdracht was duidelijk voor vier man. Als ik niet kwam, konden er nog wel eens ergere dingen gebeuren. 'Het is niet zo gevaarlijk, dat vest is alleen uit voorzorg...' zei ik, al wist ik dat er weinig kracht achter mijn woorden zaten. 'Lex,' zei ik, terwijl ik haar hand vastpakte. 'Ik blijf niet lang weg, echt niet.' Ik kneep even zachtjes in haar hand, waarna ik haar weer losliet en even nadenkend voor me uitkeek. Het was beter als ik dat niet meer zou doen, bedacht ik. Zelfs de kleinste aanrakingen zouden haar misschien valse hoop geven. Het was beter als ik wat afstand zou houden, al verlangde ik zo naar elke aanraking. Ik had haar gemist. Maar ik wilde haar niet nog meer pijn doen dan ik al gedaan had.Na een poosje nam ik nog een stuk pizza, maar doordat ik zo nadacht over alles had ik niet zo heel veel trek meer. Toch at ik wel door, het was beter om maar genoeg gegeten te hebben voor vanavond. Ik was er niet gespannen voor, dat was ik immers nooit, maar wel voelde ik dat het me niet snel genoeg voorbij zou kunnen gaan. Ik hoopte ten minste vroeg thuis te zijn. Omdat Alexia er was, schreeuwden mijn gedachten. Zodat ik niet alleen zou zijn.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Uit wanhoop sloeg ik ook mijn hele glas wijn achterover. Wat ging er toch allemaal om in mijn lichaam op dit moment. Waarom wou ik zo graag dat hij mijn hand niet losliet en weer met zijn duim over mijn hand wreef. Iets in mijn lichaam schreeuwde uit dat ik hem aan moest raken maar de rest van mijn lichaam hield dat tegen. Wat hij had gedaan was niet te vergeven.
Toen Nila op de bank sprong aaide ik haar zachtjes maar ze had geen oog voor mij. Alleen maar voor Colin. Dat was vaker zo geweest. Weer kwam er een flashback..
Mijn verjaardag. Ik werd 21 dus we waren het uitgebreid aan het vieren. Colin had samen met mijn ouders een suprise party georganiseerd en ik was ook oprecht verrast. Daar stond ik dan, te dansen op mijn eigen feest. Vanuit mijn ooghoek zag ik mijn beste vriendin. Ik had de roddels al meegekregen dat zij een oogje op Colin zou hebben dus ik verloor haar niet uit het oog. Toen ik zag dat ze haar hand op zijn schouder legde liep ik er heen. 'Hey Steph.' Ik drukte een kus op Colin zijn wang en keek naar Stephanie. 'Leuk feestje hé?' zei ik enthousiast waarna ze zachtjes ja zei en zuchtte. Dat was niet de reactie die ik verwacht had. Ik sloeg mijn arm om Colin heen en zag hoe Stephanie weg liep. 'I will never leave you, Lex.' hoorde ik hem in mijn oor fluisteren. Verliefd drukte ik mijn lippen op die van hem. Niet wetende dat nog geen twee maanden later alles anders zou zijn..
Ik schrok wakker uit mijn zoveelste flashback deze dagen en keek naar Colin. 'Beloof gewoon dat je heelhuids terug komt.'
-

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ik had nog ja geknikt en had daarna voor Alexia en mijzelf nog een glas wijn ingeschonken. Zodra de pizza op was had ik de lege doos bij het vuilnis gezet, wat ik overigens nog naar buiten moest brengen.Niet veel later had ik ook mijn tweede glas wijn op en toen ik op de klok zag dat het iets na half negen was besloot ik maar dat het tijd werd om me om te kleden. Ik stuurde ondertussen Mika een berichtje en vroeg of hij me kon oppikken, aangezien hij het meest dichtbij woonde. 'Ik ga me even omkleden,' zei ik tegen Alexia, waarna ik naar mijn kamer liep en even later mijn alledaagse kleren had verwisseld voor een donkere jeans en een zwart shirt. Daarover trok ik het kogelvrij vest, wat ik gewoon in de kast had liggen. Toen mijn kastdeur open had staan bedacht ik dat het ook wel zo netjes was om wat ruimte vrij te maken voor Alexia haar spullen, die ze niet zolang in haar koffer wilde bewaren. En dus maakte ik een plank voor haar vrij waardoor het grootste gedeelte van mijn kleding op een rommelige stapel kwam te liggen. Dat zag er niet erg netjes uit, maar ik had nu geen tijd en zin om er wat aan te doen. Ik trok een ruimzittende sweater over mijn vest, ik had het inmiddels al warm genoeg, en liep daarna naar de badkamer om vlug mijn tanden te poetsen en een laatste blik in de spiegel te werpen.Toen ik in de woonkamer stond las ik het berichtje van Mika pas, hij zei dat hij me zo zou ophalen en dat we niet meer langs de basis gingen. Daarom liep ik naar de kluis, waar ik aan handwapen uithaalde en dat, na de munitie gecheckt te hebben, in mijn broekzak stopte. De wapens die ik thuis had liggen gebruikte ik vrijwel nooit, aangezien we ze altijd uit de kluis haalden in de loods.Ik stopte mijn mobiel terug in mijn zak, daarbij een huissleutel en zag toen dat het tijd was om te gaan.Ik schreef mijn nummer op een briefje en legde deze op de keukentafel, voor het geval er iets was. 'Ik ga. Ik zal niet te laat terugkomen, denk ik. Make yourself at home,' zei ik tegen Alexia, en ik gaf haar nog speels een knipoog voordat ik de woonkamer uitliep. Het afval nam ik mee naar beneden, want ik kwam toch langs de grote container buiten.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Ik nam een slok van mijn wijn waarna ik voor de zoveelste keer diep zuchtte. Ik hoorde aan zijn stem dat hij totaal niet zenuwachtig was wat mij verbaasde. Het was toch, vond ik, iets spannends wat hij ging doen. Ik keurde het totaal niet goed maar het verbaasde me en fascineerde me ergens ook wel. Toen hij terug kwam zag ik vrijwel meteen het wapen in zijn zak zitten. Mijn hart sloeg een keer over en ik hoorde zijn woorden. Toen hij mij nog een knipoog gaf, voelde ik mezelf week worden. Dit moest ik niet doen. 'Niet doen Alexia.' Sprak ik mezelf streng aan in mijn hoofd.
Eenmaal alleen zette ik de tv op een andere zender. Ik moest echt mijn gedachten even verzetten. Ik zapte en zag vervolgens een of andere kookshow voorbij komen. Prima, het was beter dan niks. Ik nam een slokje van mijn wijn en keek aandachtig hoe ze macarons aan het maken waren. Dat vond ik zó lekker!
Na ongeveer een uur naar de tv te hebben gekeken voelde ik dat mijn ogen zwaar werden. Ik had immers de nacht hiervoor amper tot niet geslapen. Ik besloot dan ook om maar een keer naar bed te gaan. Alleen wist ik nou niet wat het idee was, zou ik in zijn bed moeten slapen? Op de bank? Ik wist het niet. Aangezien ik hier niet helemaal vrijwillig was besloot ik dat ik het recht had om op zijn bed te slapen. Ik zette mijn wijnglas in de keuken en deed wat eten voor Nila in een bakje. 'Slaap lekker prinses.' zei ik tegen haar waarna ik de slaapkamer in liep. Pas toen ik me aan het uitkleden was besefte ik dat ik geen pyjama's mee had genomen. Vloekend en tierend in mijn hoofd pakte ik een shirt van Colin. Hij zou het toch niet missen. Ik deed hem aan en ging op bed liggen. Ik was kapot.
-

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Nadat ik bij Mika was ingestapt had hij me verder ingelicht over vanavond. We gingen richting de haven waar vanavond een meeting zou plaats vinden. Dit was een meeting tussen twee criminele bendes, om maar zo te zeggen, die een deal hadden gesloten. Dit soort meetings gingen bijna nooit ongewapend. Het was zelfs logica dat je anderen nooit blindelings zou vertrouwen en als je zou meeten met je vijand was het dan ook vanzelfsprekend dat je genoeg backup had. Verdere toelichting over de meeting of om wie het ging kregen we niet, en dat was ook niet nodig.

Even later hadden we Joshua en Dave opgepikt, en de auto geparkeerd vlakbij de plek waar we hadden afgesproken. Niet veel later kwam Kevin aanrijden. Kevin was degene die ons opdrachten gaf, we zagen hem vrijwel alleen op die momenten zelf. Hij deelde ons in op posities en liet ons weten dat hij een seintje zou geven zodra we daar vandaan moesten komen, en op welk moment we vuur mochten openen. Vrij duidelijk. Volledig geconcentreerd nam ik dan ook mijn positie in en wachtte daar geduldig af. Op zulke momenten was ik altijd geconcentreerd. Ik wist precies wat mijn taak was en aan andere dingen dacht ik even niet. Behalve nu. Nu waren mijn gedachten bij Alexia... En ondanks dat de meeting al aan de gang was had ik het pas enkele secondes later door dat de tegenpartij al schoten had gelost. Ik vloekte en richtte nu zelf ook mijn wapen. Het was alles of niets, zoals Kevin had gezegd. Op het moment dat zij waren begonnen met schieten zouden wij ze afmaken. Waarschijnlijk zouden ze dan zelf afhaken en dan mochten we ze laten gaan.Ik schoot enkele keren tot ik een klap op mijn achterhoofd voelde en pijnlijk door de grond zakte. Het wapen schoot uit mijn hand en voor ik er erg in had, had een man het al weggetrapt en zakte hij op zijn knieën om me er flink van langs te geven. Even kon ik ook niks doen behalve mezelf verdedigen, totdat ik weer tot zinnen kwam en hem met een flinke zwaai van me afduwde. Ik sloeg een paar keer vol in zijn gezicht, tot hij bewusteloos was en toen gleed ik van hem af. Ik haalde diep adem en greep naar mijn wapen. Eenmaal achter de grote container weg zag ik dat het gevecht vrijwel al over was. Ik zakte door mijn knieën en veegde met mijn hand langs mijn voorhoofd, toen ik naar mijn hand keek zag ik een mengeling van bloed en zweet.
'Zo...' zei Dave uitgeput, toen we eenmaal weer bij elkaar waren. Er was niks van de deal terecht gekomen. De tegenpartij had verloren, de rest was al vertrokken. Alleen Kevin kwam nog naar ons toegelopen, aan zijn gezicht te zien leek hij tevreden. 'Goed gedaan, mannen.' Zei hij. Hij gaf mij een klopje op mijn schouder en bekeek de wond op mijn voorhoofd. 'Ga gauw naar huis, druk er wat ijs op.' Adviseerde hij. Hij overhandigde Mika een donkere envelop en daarmee was onze opdracht voldaan.

Uitgeput zette ik even later een voet binnen. Ik draaide de deur achter me dicht en nadat ik mijn schoenen had uitgedaan liep ik direct naar de badkamer, waar ik het bovenste gedeelte van mijn kleding had uitgetrokken. In de spiegel bekeek ik mijn bovenlichaam, waar ik behalve op mijn vuisten geen verwondingen had. Ik nam een glas water en dronk het in een keer leeg, bekeek daarna mijn gezicht en hoopte dat ik morgen niet zou opstaan met een bult op mijn voorhoofd.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Alexia.
Na ongeveer een uur woelen viel ik dan toch in slaap. Iets wat beter niet had kunnen gebeuren. Ik had echt een vreselijke droom gehad.
Het was donker vanaf een afstandje keek ik naar een groepje mannen. Mannen die stuk voor stuk crimineel waren en ook gewapend. Toen ik iemand anders aan zag komen lopen, wou ik er heen maar ik kon niet. Ik kon geen stap zetten en geen woord uitbrengen. Een van de mannen stapte naar voren. 'Zo, na al die tijd zie ik je eindelijk weer.' hoorde ik de stem zeggen. Het was Colin! Toen begon het figuur tegenover hem ook te praten. 'Col! Ik heb je zo gemist. Ik moet je zo veel vertellen.' hoorde ik mijn eigen stem. Mijn hart zakte en mijn lichaam voelde loodzwaar aan. Waarom was ik daar? Hoe kon ik dit van een afstandje zien? Ik wou er naartoe rennen, zeggen dat het een valstrik was. Zeggen dat ik weg moest gaan en geen woord moest geloven van wat hij zei. 'Ik weet alles al, slet.' hoorde ik Colin weer zeggen. Waarom noemde hij mij slet? 'Je bent vreemdgegaan.' klonk een vieze toon uit zijn mond. 'W-wat, ik ben helemaal niet vreemd gega-' nog voordat ik mijn zin af kon maken, zag ik dat Colin een wapen op mijn hoofd zette. Net zoals wat hij bij de overval had gedaan. Ik zag hoe ik doodgeschoten werd, door Colin..
Met het zweet op mijn voorhoofd en tranen op mijn wangen werd ik wakker uit deze nachtmerrie. Ik wist natuurlijk dat het niet waar was maar het voelde zo realistisch. Zou hij echt denken dat ik vreemd was gegaan? Want dat was ik nooit en zou ik ook nooit doen.
Na weer een half uur piekeren viel ik weer in slaap.
-

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Al mijn kleren had ik bij de was gedaan waarna ik onder een warme douche was gestapt. Het advies om de wond te koelen had ik niet opgevolgd want ik was te moe en ik wilde het liefst zo snel mogelijk mijn bed in. Onder de douche waste ik het bloed en vuil van mijn lichaam af. Toen ik klaar was droogde ik me snel af en liep met een handdoek om mijn middel naar mijn slaapkamer. Nadat ik de deur had opengedaan zag ik Alexia in bed liggen, want ik was inmiddels alweer even vergeten dat ze er was. Toch verscheen er een glimlach op mijn gezicht toen ik haar zag slapen, ze zag er zo lief uit in mijn shirt en ik kreeg zin om bij haar in bed te kruipen, en tegen haar aan te liggen. Kon ik dat wel doen, dacht ik? Het antwoord was nee, dat wist ik eigenlijk ook wel. Ik pakte zo zachtjes als ik kon schoon ondergoed uit mijn kast, want ik wilde niet dat Alexia wakker zou worden. Toen bedacht ik dat het pistool nog in de badkamer lag, en het was verstandig om die nog wel op te ruimen. Daarom liep ik terug naar de badkamer en ruimde het wapen als zowel het kogelvrij vest op in de kluis, waar het veilig lag achter slot en grendel. In de keuken nam ik een glas water en wat pijnstillers, want ik voelde al een hoofdpijn ontstaan door de ferme klappen die ik had opgevangen. De avond op zich was snel voorbij gegaan, maar het was wel een poosje geleden dat ik had gevochten. Ik probeerde dan wel te trainen daarvoor, elke dag als we op de basis waren. Maar het was alsof ik vandaag een trager reactievermogen had, doordat ik er niet helemaal bij was geweest met mijn gedachten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld