ORPG ~ All is fair in love and war - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ All is fair in love and war

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Rosie keek hem aan terwijl de woordenstroom uit zijn mond kwam. 'Non, non,' zei ze vlug en nam haar hand terug. 'I am okay... I will get a... a... plâtre..' Ze rommelde met haar goede hand wat in de la van zijn nachtkastje waar ze altijd wat spullen bewaarde. Een simpel gaasje moest het bloeden wel tegen gaan... Ze hield het verband tegen haar vinger en histe even omdat het prikte. 'You need to sleep.. Please.. I am okay...' Ze slikte en keek weer naar haar vinger. Waarom was ze soms zo onhandig? Ze keek weer naar Rowan en haalde even diep adem.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Plâtre hij had geen idee wat dat woord betekende. "Are you sure I don't need to look at it. It's no trouble at all," maar Rosie was hier vastberaden in. Hij keek haar bezorgd na. Het was vast moeilijk dag in dag uit voor gewonden te zorgen, een uitputtingsstrijd waar geen einde aan kwam. Als hij haar dan toch wilde helpen, dan moest hij slapen. Hij sloot zijn ogen en gaf zichzelf over aan zijn vermoeidheid.

"Okay so if you want to be polite we mostly use could instead of can. For example instead of can I bring you a glass of water you would say could I bring you a glass of water. It's not a very big difference but when you're talking to someone of a higher ranking they do appreciate it. Some of them are even offended when you don't use it." Rowan was nu al een tijdje bezig met het aanleren van Engels aan Rosie. Ze was een goede leerling. Ze leek alle woorden en termen zich op een mum van tijd eigen te maken. Hij als leraar was niet de beste. Hij had immers zelf niet zo lang op school gezeten, maar hij deed wat hij kon en het was niet alsof hij iets anders te doen had. Hij zat nog altijd vastgekluisterd aan zijn bed en de rolstoel. Er waren een paar pogingen tot revalidatie gedaan, maar deze waren al snel weer gestaakt. Een paar keer had hij de dokters gevraagd of het nog lang zou duren vooraleer hij weer kon lopen, vooraleer hij zijn vrienden weer zou gaan helpen. Het antwoord was steeds hetzelfde. Nee het zou niet lang meer duren, het zou zo voorbij zijn. Het klonk haast hetzelfde als wat de kranten en propaganda verkondigde. Nee de oorlog zou niet lang meer duren, we de Duitsers in een mum van tijd verslagen. Juist die gelijkenis baarde hem zorgen, want de oorlog woekerde heviger dan ooit en hij zat nog altijd in een rolstoel.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Rosie zat in een stoel naast het bed en had haar benen in kleermakerszit op getrokken. Ze luisterde aandachtig naar Rowan zijn uitleg en glimlachte toen ze hem begreep. 'So.. It's: Could I help you?' vroeg ze hem. Het waren wat minder drukke dagen geweest en daarom had ze veel tijd door kunnen brengen met Rowan. Haar Engels ging steeds sneller vooruit! Haar Franse accent bleef echter wel aanwezig, maar daar kwam ze waarschijnlijk nooit van af... 'Thank you so much for these lessons, Rowan... It means a lot..'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"It's my pleasure, certainly after everything you've done for me." Ok het was in feite Rosie's job om hem te verzorgen, maar ze maakte altijd tijd voor hem. Bleef bij hem om te praten. Als er iemand was die dit hele revalidatieproces wat dragelijker maakte dan was zij dat. De lessen waren trouwens een ideaal tijdverdrijf, wanneer hij gepassioneerd iets uitlegde vergat hij soms zelfs even zijn eigen situatie. "Hey Rosie, I was wondering if you could perhaps ask the doctors about my leg, about when it's going to be better. Because I don't think they're being honest with me and maybe if you ask they will be? It would mean a lot to me to know more than just it's going to get better soon."

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Rosie dacht even na. De dokters vertelden haar ook niet veel over de patienten, maar ze kon het altijd proberen. Het was notabene haar taak om ze te verzorgen en dat kon ze het beste door te weten hoe ze er daadwerkelijk aan toe waren. Ze stond op. 'I will ask them,' zei ze met een glimlach. 'Now you rest, okay? Try to sleep.'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Voor ze weg kon lopen greep hij haar hand vast. "Thank you again for doing this. But Rosie please if I expect someone to be honest with me it's you, so even if it's not what I wanted to hear please just tell me." Hij liet haar gaan, verslagen omdat dit het soort dingen waren die hij zelf wilde doen, die hij vroeger had kunnen doen. Rosie deed zoveel voor hem, teveel, ook al wuifde ze het steeds weg en zei ze dat het gewoon haar job was. De andere verpleegsters leken nooit zoveel moeite te doen om hem te begrijpen om zich in te leven in zijn situatie.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Rosie keek hem even aarzelend aan en knikte toen. Hij wilde de waarheid en dat snapte ze, dus daar ging ze achteraan. Voor hem. Ze glimlachte nog naar hem en liep toen bij zijn bed weg, ze moest nog een aantal taken doen en dan vanavond bij de lunch zou ze het aan de dokters vragen. Hopelijk wilden ze het haar vertellen...
Die avond toen ze het eten rond bracht en langs alle bedden liep, haalde ze diep adem en schraapte ze al haar moed bij elkaar. Eerlijk zijn, dat had hij van haar gevraagd. 'Rowan?' Vroeg ze en gaf hem zette zijn bord en een glas water met verdovende middelen er in op het tafeltje naast zijn bed. 'Your leg.. is.. ill...' stotterde ze, meer omdat ze niet de juiste woorden wist. 'Ehm... infecté.. infection? Your leg is infection...'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Zijn ogen schoten naar het verband rond zijn been. Geïnfecteerd, de wonde was geïnfecteerd. Hij had weleens andere soldaten in de loopgraven gezien met etterende ontstoken wonden door het vuil. "I fucking knew they lied when they told me I was going to be better soon." Hij verstomde. Rosie was nog altijd in de kamer en het was niet zijn bedoeling om zich zo uit te laten waar ze bij was. "Am I ever going to be able to walk again?" zijn stem rilde. Ergens hadden de woorden van de dokters hem hoop gegeven. Hij had verwacht dat het genezingsproces langer zou duren, maar over genezen had hij nooit getwijfeld. Nu echter, met de infectie was hij niet eens zeker of hij zijn been zou kunnen houden. "They aren't going to amputate it right?"

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Rosie zette een kleine stap naar achteren en vouwde haar handen nerveus samen. Amputeren... Dat wist ze niet, dus ze haalde ze haar schouders op. De kans was aanwezig als zijn been niet beter werd, maar ze wist niet of hij dat wel wilde weten. 'We are doing our best to make you leg heal.' Zei ze en keek hem in zijn ogen aan. Ze wist eigenlijk niet heel veek van hem... 'I brought you some paper to write a eh.. a letter for home.'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld