Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG;Vendetta

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
> next morning

Een golf van warmte overspoelde hem. De bron had hij voorzichtig tegen zich aangedrukt, lieflijk gegrensd tegen zijn lijf dat hunkerde naar dat gevoel zoals hem gewoon was geworden. Het had zijn dromen makkelijk toegankelijk gemaakt, maakte dat hij geen spanning door zich heen voelde golven maar eerder in alle rust zijn ogen gesloten had om deze voor vele uren niet meer te openen. De tel was hij kwijtgeraakt over hoelang er verstreken was sinds zijn laatste keer dat geen huiveringwekkende beelden zijn netvlies teisterden tijdens zijn slaap. Het had hem lang gekost tot hij maximaal een paar uur rust per nacht pakken kon, maar een hele nacht aan één stuk door was schaars geweest en daarbij vrij nieuw.
Traag gaven zijn ogen toe aan het licht. Het was er schemerdonker op een paar zonnestralen na die door een kier tussen de gordijnen door wisten te dringen, en de omgeving iets op wisten te helderen. Hier stond hij echter niet bij stil totdat eenmaal even verstreken was en hij werkelijk ontwaakte. Daarvoor had hij zich in een te slaperige toestand bevonden om ook maar een glimp van de kamer in zich op te nemen, uitdraaiende op vele vage plekken die zijn zicht hinderden.
Zijn gezicht was ietwat bedolven onder haar haar geweest, de bruine lokken tegen zijn wang aangevoeld die hij duf uit de weg ging door met zijn hoofd wat naar achteren te deinzen. Een van zijn armen bleek op haar middel te rusten. Hij was te verstrooid geweest voor het geweten dat het niet Emily was wie hij opgezocht had tijdens zijn slaap, te verdoofd om zich verder weg te trekken dan hij tot nu toe al gedaan had, maar nadien hij een paar keer geknipperd had werd het helder wie haar plek naast hem gevonden had. Uit reflex waren het zijn vingers geweest die al haastig de smetteloze stof van de lakens enkele millimeters optilden, slechts met het doel zich ervan te verzekeren dat er geen gebeurtenissen hadden plaatsgevonden die hij zich niet herinneren kon noch spijt op zouden leveren. Een opgeluchte, binnensmondse zucht volgde bij het het waarnemen van kleding in plaats van een ontbloot uitzicht.
Onbeweeglijk bleef hij liggen, zijn arm rondom haar gelaten in zijn krampachtige poging om haar ervan te weerhouden wakker te worden door zijn plotselinge stommelingen. De heersende ongemakkelijkheid beet hij weg door zijn tanden even in zijn onderlip te laten zinken. Het enige wat hij kon doen was hopen dat ze niks door had gehad, hoezeer dit ook waarschijnlijk niet het geval was met de onrust waarmee hij altijd leek te slapen. Hij mocht van geluk spreken als ze niet per direct het pand verliet door zijn onnozelheid.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Haar bewustzijn had eerder die nacht de vorm van een leegstaand herenhuis in de armen genomen, de wangestalte opgesloten in haar cel. Indringende gedachtes weerde ze af, waardoor ze al gauw in slaap viel. Als blijk van haar diepe vermoeidheid werd ze overvallen door een aaneenschakeling van diepe, levendige dromen. Te vitaal geweest om de realiteit vlekkeloos van haar verbeeldingskracht te kunnen onderscheiden. Het was haar zelfs onduidelijk of ze inderdaad bevoeld werd of dat die aanraking slechts deel uitmaakte van een droom. Ze stond op het punt om het van zich af te zetten en haar slaap te hervatten, toen ze opschudding naast haar ervoer. Ze werd wel degelijk door iets omarmd.
Haar hand bracht ze suf onder de lakens, bedachtzaam de hand vastgenomen die rustte op het middelste deel van haar lichaam. Haar vingers liet ze het tere oppervlak strelen. De grootte en de waarneembare structuur stonden gelijk met die van de mannelijke verschijningsvorm. Ineens wist ze weer wie er naast haar lag. Ze zuchtte, hield gedachteloos zijn hand vast en trachtte opnieuw weg te dromen, maar ze faalde. Op het moment was ze te afgeleid door hij die naast haar lag. Het kon haar weinig deren dat hij zo’n houding had aangenomen. Haar nachtrust leek zelfs vooruit te gaan indien een ander haar lieflijk in de armen nam, de intentie om haar lichaam als amusement te gebruiken daarbij weggelaten. Ze erkende dat die allure, waarbij ze het lichaam van een ander gewaarworden kon tijdens haar slaap, haar herinneren deed aan haar verloren moeder. Als een nachtmerrie haar ontwaakte, was haar moeder daar om haar in haar armen te sluiten. Die barmhartigheid bleef haar bij. Desalniettemin vond ze merkwaardig. Was hij niet degene die haar de helft van zijn bed aanbood? Waarom het weggeven als hij de afstand tussen hun lichamen niet behouden kon? Wie dacht hij dat ze was?
Ze trok haar hand terug van de zijne, onderwijl ze haar ogen liet wennen aan het licht. Zich omdraaien deed ze niet, een onverwachtse beweging daarbij voorkomen. Ze bleef liggen, roerloos gekeken naar de objecten voor haar. ‘’Are you awake?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn ogen andermaal sluiten was de enige optie die alsmaar terug kwam in zijn verstrooide gedachten. Wakker blijven liggen en zich naar haar moeten blijven keren zonder zich weg te kunnen draaien, zou de situatie alleen erger maken. Een blik kon elkander op zich voelen branden als ze maar genoeg bij bewustzijn waren. Hij hoefde geen toekomst te kunnen voorspellen om in te zien dat, wanneer hij weigerde een poging te doen zijn slaap te hervatten, ze zou ontwaken met een groter gevoel van paranoia dan nu wellicht al een rol speelde in haar welzijn.
De kracht die zijn oogleden nog omhoog wist te houden liet hij vervallen, teruggekeerd in de rustige fase waarin hij zich voorheen ook bevonden had. Zijn begeerte naar meer slaap was echter verdwenen geweest. Niet langer kon hij zijn hartslag in zodanig langzaam tempo terugbrengen dat hij terug kon naar de wereld waarin hij droombeelden waarnam, een omgeving waar hij zich suf instorten kon. In plaats hiervan bleef hij bij bewustzijn, zelfs al had hij zijn ogen niet meer geopend gehad, en stonden zijn zintuigen op scherp; zodra er een aanraking plaatsvond bij zijn hand en hij zachte strelingen bemerken kon, was hij meer dan klaarwakker geweest.
Het gezochte contact verging feilloos van zijn handpalm. Haar houding bleef ijzingwekkend stil, al hadden haar bewegingen verraden dat ze haar bevattingsvermogen beetje bij beetje aan het hervatten was. Hij bleef aanhouden dat ze mogelijk in haar slaap deze verplaatsingen veroorzaakt had, maar bij het horen van haar stemgeluid werd dit compleet uitgesloten, hem gedwongen te antwoorden alhoewel hij liever de impressie gewekt had dat hij echt nog in slaaptoestand geweest was, om de confrontatie te vermijden. "Yeah." Opgemerkt dat ze dan echt wakker was, haalde hij eindelijk zijn arm van haar weg om deze aan zijn eigen weerszijde terug te plaatsen. "Sorry about that. Bad habit." Hij had doorgehad dat zich een ander persoon naast hem bevond dan zijn voormalige vriendin, maar zijn onderbewuste bleek hier nog niet zodanig aan gewend te zijn geraakt. Hij had het niet kunnen helpen dan te zoeken naar de warmtebron die hij gewend was, hoe graag hij dit ook had gewild. Versuft draaide hij zich op zijn rug. "Won't let it happen again. Hope you didn't sleep bad because of it."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Hij trok zijn arm terug waardoor de afstand tussen hun gedaantes weer terugkeerden. Geteisterd door de verloren warmte drukte ze de stof dichter tegen zich aan. Ze vermoedde dat hij al voor langere tijd bij bewustzijn was, gezien hij haar vraag te snel en bezonnen beantwoordde voor iemand die zich nog in zijn slaaptoestand bevond. Hij had zijn positie vastgehouden totdat hij haar levendigheid opmerken kon. Dat apprecieerde ze, eveneens zijn verontschuldiging voor zijn onbewuste daad. Het was niet nodig geweest, allesbehalve, maar kennelijk was hij niet van het zwijgen.
Ook zij draaide zich op haar rug, maar anders dan hij hield ze zicht op hem. Ze wilde zien of zijn emoties de overhand hadden, maar tot dusverre leek hij alles onder controle te hebben. Hij lag er eerder versuft dan geneerd bij. Desalniettemin trachtte ze de malheur in de sfeer weg te halen door een gemeende glimlach zichtbaar te stellen. ‘’It’s fine. Don’t worry about it.’’ Ze nam het plafond in zich op. Hier en daar had het een gele kleur, hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door de tabaksrook die voorgaande jaren in de ruimte circuleerde. Veel bijzonders bespeurde ze niet. Logisch, een plafond bracht niet zo veel geheimen met zich mee. Onachtzaam staarde ze aldus naar de leegte. ‘’Thought about it. Got an old friend in Mexico. Used to work with him.” Wegkijken tijdens het praten deed ze niet. Haar blik hield ze vastberaden vast. “He moved to Mexico six years ago. Said he wanted to study the Mexican legislation. We can visit him, ask him if he can help us out. Out of the country, just like you wanted. You in?” Hem vragen of hij zijn pad wilde vervolgen zonder haar vond ze onnodig. Daarbij leek haar aanbod redelijk, gehoopt dat ze hem hiermee kon ‘afbetalen’.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar antwoord maakte zijn innerlijke schaamte tot onnodig, deze voelen wegtrekken naarmate hij besefte dat ze het oprecht uitsprak. Alvorens had hij eerder de neiging gehad het aan te nemen als beleefdheid, maar haar gelaat vertelde een ander verhaal dan de intenties die hierbij zouden passen. Zodra hij zijn gezicht haar kant opdraaide en haar ogen ontmoette, liet ze niks anders zien dan een glimlach, die zachtaardig en onschuldig haar lippen betwistte; uit dankbaarheid schonk hij haar er ook eentje voor terug.
De goede plannen waren tot nu toe nog niet vastgelegd in zijn overwerkende gedachten. De voorbereidingen had hij er niet voor kunnen treffen, op geen enkele wijze kunnen voorspellen dat hij in deze situatie terechtkomen zou. Elk beetje bedachte informatie dat zijn denkweg passeerde werd dan wel overwogen, hij bleef een gebrek aan vertrouwen hebben in de opgekomen ideeën, alsof hij niet besluiten kon op welke hij zijn leven bereid was te wagen. Dat probleem leek bij haar daartegenover niet opgetreden te zijn. Haar stem verhief ze met geen vertwijfeling kenbaar over een route die ze binnen handbereik had door contacten, een plan die hij bij nader inzien niet afslaan kon. Verstrooid in zijn malende weifelingen keerde ook hij zich naar het plafond. “Sounds good. If you trust him for this, then I’m in.” Hoe hij anderzijds zijn aarzelingen had over het vertrouwen op haar woord, hield hij zich nu toestemmend. Immers had hij zelf geen beter plan gehad.
”Think I know a way for us to make some quick cash, before we leave.” Hij leidde zich naar een bekend pad, eentje die hij al een paar jaar niet meer gekruisd had en toch nog altijd achter de hand had. Mogelijk was het noodzakeliik veel geld bij de hand te hebben, gezien hij haar contactpersoon niet zo kende als Belisària dat deed. “Just depends on whether you like some speed.”

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’I trust him,’’ respondeerde ze vrijwel direct na zijn gegeven antwoord terug, alhoewel ze niet zeker van haar zaak was. Ze klonk overtuigend, deed in ieder geval haar best om zo geloofwaardig over te komen, maar vanbinnen wist ze niet of ze hem nog vertrouwen kon of niet. Het was alweer zes jaar geleden dat ze hem voor het laatst gezien had. In de tijd die verstreek had hij haar niet op de hoogte gevraagd hoe het verliep in Mexico, noch had ze belangstelling in hem getoond. Het was dus nog maar de vraag of hij überhaupt wist wie hij voor zich had zodra ze met Elias aan haar zijde hem zou treffen.
Traagzaam, om te wennen aan de kou die de verloren warmte opvulde, duwde ze de deken van zich af. Het pand werd alleen beloond wanneer hij het als toevluchtsoord nodig had, dus de afwezigheid van elektriciteit sprak voor zich. Ze moest het doen met de kou die aldus zegevierde door het gebrek aan verhitting. Zo gezeten dat hij haar voorzijde niet zien kon, volgde ze het vaste patroon van handelingen met betrekking tot het aantrekken van haar BH. Het gedragen shirt trok ze lichtelijk omhoog, haar BH rond haar middel vastgemaakt en haar boezem bedekt door het, vooraleer ze het shirt volledig uittrok om haar armen door de banden heen te steken. Daarna trok ze het shirt direct weer aan, nagedacht over zijn vage uitspraken. Het werk had iets met snelheid te maken, juist, en doch verging de warboel in haar gedachtegang niet. Zo veel dingen waarmee men geld verdienen kon, involveerde een vorm van gezwindheid. Wat probeerde hij haar duidelijk te maken? Opgestaan legde ze het dekbed zo neer dat ze het laken aan haar kant niet meer zien kon. Nadien nam ze plaats op het bed, maar dit keer zittend op de sprei in plaats van liggen eronder. ‘’No need to guess it’s illegal,’’ murmelde ze, het geweten hebbende dat het verdienen van witgeld binnen één dag en dan wel zonder het opgeven van identiteit niet mogelijk was. Ze wierp hem een blik toe. ‘’How?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Op haar woord vertrouwen ging buitengewoon vanzelf. Voor hem een grote onduidelijkheid op zich omdat hij van zichzelf weinig steunde op elk ander, een paranoia gekend die hem gewoon was geworden en zich toch op het moment niet zien liet. Of het van haar achtergrond afhing die te linken was aan de zijne, wist hij niet. Ze zaten welbeschouwd in dezelfde situatie en beleefden dezelfde hel, en met haar afstamming van een van de leger units net zoals hij gevochten had in oorlogsgebied, was het iemand die een soldaat zijn of haar leven toe kon vertrouwen. Of tenminste, dat kende hij haar toe door haar positie als deel van het leger. Of ze aan deze standaarden voldeed was vrijwel onmogelijk nu al te kunnen afleiden; waarom hij dan ook met haar meeging in haar plan zonder verdere vragen over haar contact, was voor hem onverklaarbaar.
Hij wreef beramend in zijn ogen. Haar gok was als vanzelfsprekend, in het algemeen logisch doordat het verdienen van tonnen met geld niet zomaar in een enkele dag kon op een goedgekeurde manier. Dat ze zijn ideeën echter niet volgen kon, verraste hem net zomin. Er waren maar weinigen die zich vermengd hadden in een wereld van straatraces en die die zich erin gestort hadden, waren schuchter genoeg als het ging om het aanlokken van onbekenden. "I know a guy who can hook us up with some street races." De zaken gingen elke dag voor Rico door, waardoor hij zich niet afvroegen hoefde of ook vandaag de dag geld te verdienen viel. Het was een familiebedrijf dat nooit stilstond. "News hasn't spread out that much yet. With a bit of luck we won't have to get outta the car, just join the race and take the cash when we win. By the time they see us, we'll be gone."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Ze keek raar op toen hij uiteindelijk vertelde hoe hij geld verdienen wilde. Straatracen? Affiniteit voor auto’s had ze, maar de wegen berijden alsof ze achternagezeten werd door monsterachtige wezens was haar ding niet. Nooit gedaan ook, dus ze kon niet begrijpen waarom hij haar zoiets aanbood. Inzetten moest, dat wist ze, maar winnen zouden ze toch niet, zeker niet als zij de overhand had en hoe kon ze geld verliezen dat ze niet had? Wilde ze zich wel wikkelen in dat gebeuren? Want ze wist dondersgoed dat de last op haar schouders alleen maar zwaarder werd indien ze nog meer verwikkeld raakte in illegale praktijken. Dat ze vluchtte voor de federale dienst was op zich al erg genoeg geweest.
Ze stak een sigaret op, te achteloos geweest om na te vragen of hij de teer in de ruimte überhaupt wilde hebben. Getracht na te denken over zijn idee, sloeg ze gade hoe de wijzer van de klok aan de rechterweerszijde met de seconde een vooruit liep. Als ze zijn aanbod afsloeg, kwam ze niet veel verder dan waar ze nu was. Stupide, amper geld aangetroffen in haar zakken, terwijl ze wel het land uit wilde gaan. Benzine betalen kon ze niet, een week overnachting al helemaal niet. Leven van zijn geld wilde ze niet, dus had ze wel een keus? Als hij reed en zij hem hielp bij hetgeen dat hij nodig had, konden ze wellicht het geld verdubbelen zonder dat zij zich schuldig hoefde te voelen over het feit dat zij niks had gedaan. Wist hij echter wel hoe hij zo’n strijd winnen kon? Ze zag hem namelijk niet aan voor een straatrijder. ‘’Have you done it before? I mean, have you actually won a race before? Because I have never done it before and we can’t loose money we don’t have.’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een walm van sigaretten omringde hem, de ruimte gevuld met een lichte geur van teer. Het vuur waarmee ze nalatig een sigaret opstak kon hij zonder gevergde concentratie aanschouwen. Een relict in de vorm van rook kwam voort dat verdook naarmate het verder in de atmosfeer trok, geen andere aanwijzing meer achtergelaten dan de sterke odeur die hij gewend was te ruiken. Haar nonchalance nam hij over. Hij sprak geen woord over dat ze zonder te overleggen besloot te roken in de ruimte waar hij normaal gesproken sliep, het tafereel geen seconde langer zijn aandacht gegeven. Het was per slot van rekening ook wat hij altijd deed wanneer hij zich hier bevond.
Hij kon beamen dat hij wist wat hij aan het doen was als het aankwam op racen. Zijn vader had hem en de rest van zijn broers en zussen veel bijgeleerd over de rijtuigen, het als zijn taak gezien ze over te brengen wat hijzelf als kleine jongen ook van zijn vader mee had gekregen. Zijn broers waren dan wellicht fanatieker op dit gebied vandaag de dag, maar het straat racen zelf was voor hem net zomin onbekend terrein geweest. Hij had wel vaker deel genomen aan wedstrijden als deze. "I've raced before. Not as much as my brothers, but we sure as hell stand a chance. I've won a couple of times so I know the deal." Hij moest zichzelf niet overrompelen met te veel zelfvertrouwen als hij het niet waarmaken kon, en toch was het geen leugen toen hij haar vertelde dat ze een goede kans maakten. Hij had genoeg ervaring om het zijn tegenstanders erg moeilijk te kunnen maken op de straten. Hij zou het geld niet zomaar verliezen, althans, zo was hij van mening. Zover hij wist hadden ze weinig te verliezen. "And, if we do lose, we'll just head off. No biggie. I say it's worth the shot."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’Bet you did, five years ago,’’ murmelde toen ze zijn durf aanhoorde waar hij mee sprak. Traagzaam ging ze te voer naar het raam dat deels grauw zag door vuil. Ze liet haar hand langs het glas gaan, getracht meer doorschijnendheid te creëeren, maar daarin faalde ze. Het onrein was afkomstig van buitenaf. Ze moest het aldus doen met de schimmigheid. Ze had zicht op het landschap voor haar toen ze de afstand zodanig verkleinde dat slechts een tussenruimte van twee centimeters behouden werd. De ochtendzon scheen, de bladeren van de bomen dansten op het neuriën van de wind en de auto’s reden in de verte voorbij. Het was niet weergaloos, noch onvergetelijk, want dat beeld zag ze regelmatig. Ze ervoer het echter wel anders, gezien die drie gevallen haar herinnerde aan het vooruitzicht waarin ze hoogstwaarschijnlijk voor een langere periode de natuur bovengronds ongekend bleef. Een dag geleden kon ze de wegen nog onbezonnen betreden. Nu ging dat niet. Bij elke stap die ze zette moest ze op haar hoede wezen en dat frustreerde haar. Al bij het idee dat ze gezien werd op de autowegen kwam vrees tot stand. Hoewel ze voorheen een ‘normaal’ leven leidde, moest ze nu het gecompliceerde ondervinden.
Hij maakte zijn zin af, sprak nog steeds met zelfvertrouwen. Aan het idee dat ze op de vlucht konden slaan van hun tegenspelers had ze nog niet gedacht. Het was riskant, ja, maar ze koos eerder het hazenpad dan dat ze het nodige en zijn laatste geld verloor. Delinquenten ten opzichte van de FBI en het hele land kon ze wel verdragen. Ze hield zich voor een langere tijd stil, was tevens ook niet van plan om hem onbeschroomd antwoord te geven. Indirect maakte ze haar zegen duidelijk. ‘’Well, if you want to win a race, you sure as hell need to eat first.’’ Ze draaide zich om en liep terug naar het bed waar ze haar aandacht vestigde op de rugzak en niet op hij die nog steeds onder de lakens lag. Een multibar haalde ze tevoorschijn. ‘’Got one, but it’s all yours. Gotta pay you back for the shelter and .. well, everything somehow. And don’t tell me you don’t want it unless we share it. Not hungry anyways.’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Look, I'd rather skip this option too and just sell some moonshine on the streets to earn some cash, but we're kinda wanted right now. Ain't no one gonna buy booze from a terrorist." Haar negativiteit over zijn plan had hij al verondersteld zodra hij deze aan haar voor had gelegd, maar dat ze het ietwat zag als een kans op een persoonlijke aanval was niet echt gewaardeerd. Hij stelde slechts voor wat hij in zich opbrengen kon toen ze een plan wilde bedenken om aan meer geld te komen. Dat het niet vormde wat in haar oren goed klonk, was een probleem aan haar kant, niet de zijne. "One of 'em recognized me last night, that says enough. Either we go to the race anonymous or we gotta rob a bank, and I think the last one'll only speed up the process to get us into the hands of the FBI." Met een diffuse blik liet hij zijn handen voor even in zijn haar glijden. Het zou lastiger worden dan hij had gedacht om onder de radar te blijven met de autoriteiten op hun hielen, zeker als ze zich moesten vertonen in publieke omgeving voor het verdienen van geld.
Hij keek op zodra hij haar rond de kamer zag lopen, haar bewegingen uit nieuwsgierigheid gevolgd. Waarom het enige voedsel dat ze bij zich droeg een multibar bedroeg was voor hem evenzeer de vraag als waarom ze hem deze aanbood als terugbetaling, gezien ze deze zelf ook nodig had. Hijzelf was meer het type dat het ontbijt oversloeg en zijn hunkering naar eten pas op voelde komen zodra het middaguur van start ging, maar het zomaar afwijzen zou hem respectloos tegenover haar opzetten, hoe graag hij dan ook haar het eten zelf had laten houden omdat ze het net zo gebruiken kon als hem. "I appreciate it, but we do gotta share it if you really insist in handing it over." Hij haalde zijn schouders naar haar op. "I'm not the breakfast type, so I'm not really hungry either."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Moonshine, juist. Ze vond het maar vreemd dat hij zich bezig hield met illegale praktijken in zijn vrije tijd. Dat had ze anderszins nooit van hem verwacht. Straatracen, geloofwaardig, maar moonshine? Ging daar niet super veel tijd in dat hij als militair zijnde nauwelijks tot niet had? Ze ontnam haar beduusdheid en wierp hem een blik toe. ‘’No one is goin’ to buy booze from a terrorist, no, but pretty sure some girls might buy it if it’s coming from a pretty face like yours. Not everyone knows we’re wanted, at least not yet.’’
Hij wees haar aanbod af, maar zo verbaasd daarover was ze niet. Zijn tegenspraak viel te verwachten, zelfs al had ze het verzet geprobeerd weg te nemen door er direct op in te gaan toen ze hem de kans nog niet gegeven had tot inspraak. Hij was koppig en iets te vrijgevig. Wilde niets van haar aannemen dat zijzelf net zo goed gebruiken kon, dus het zou nog wat worden om haar tekortkoming te doen verdrijven met aflossingen.
‘’God, you suck,’’ murmelde ze, de multibar weer veilig opgeborgen in haar rugzak. Die zou ze daar houden tot het middaguur, vooraleer ze wederom een poging zou doen tot het aanbieden van het geheel in plaats van slechts de helft. Een zucht ontglipte aan haar, diep en vermoeid, en voor ze het wist had ze het dekbed van zijn lichaam getrokken. Daarmee wilde aangeven dat het hoognodig tijd was om zich uit bed te helpen en zich om te kleden. Hij droeg kleren, zeker, maar zijn slaapoutfit trok te veel aandacht, simpelweg omdat hij eerder op een amateurvoetballer leek dan iemand die op de vlucht was. ‘’Get out of bed. It’s still early in the morning. Maybe we can do some groceries. Provide ourselves with some more food in case needed .. which is needed, sure.’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De ontdane gloed in haar ogen bekeek hij wat vermakelijk. Zijn talenten lagen op geheel ander vlak dan voor velen voor mogelijk gehouden werd, laat staan dat het voldeed aan hun verwachtingen. Het was voor hem ook een weet dat het niet bepaald voor de hand liggend was om sterke drank te verkopen die zelf gemaakt was, maar tevens had hij hier ook niet om gevraagd. Er was simpelweg gebleken dat hij goed was in het maken van drank met een hoger alcohol percentage dan de reguliere drank. Hij kon er ook weinig aan veranderen dat er genoeg liefhebbers waren voor een fles moonshine, omdat deze nog net wat meer invloed had op het lichaam dan de gekende alcoholische dranken konden veroorzaken. Dat zijn klanten echter vooral alcoholisten bedroegen was een keerzijde. "Haven't seen many girls willing to buy strong booze on the streets. More like homeless people and alcoholics, if not veterans." In het legerkamp was hij in elk geval om deze reden geliefd. Elkander wist dat, als ze alles vergeten wilden, ze drank nodig hadden die dat bereiken kon. Een flesje bier zou dit effect bij lange na niet kunnen bieden.
De sfeer verwaterde enigszins tot gespannen, zodra haar gemurmel zacht zijn gehoor wist te bereiken gevolgd door een zucht die hij niet helemaal plaatsen kon. Hoezeer ze dan ook geen chagrijnigheid bleek te uiten, was het wel degelijk iets wat hem dwarszat en hem lichte irritatie opleverde. "You got a problem?" Hij trok een wenkbrauw op, bestudeerde haar gelaatstrekken nog een laatste keer en besloot zich toen van haar weg te draaien. "Ain't no case of paying me back. Enough of that when you get us to your contact in Mexico." Waardoor ze precies zo baalde van zijn afwijzen vond hij meer dan onlogisch, maar hij zou zichzelf niet van zijn humeur laten beroven alleen omdat ze het niet aannemen kon dat hij geen honger had. Dat zou kinderachtig zijn.
Hij stond op van het bed, voet gezet naar de ladekast waar hij wat schone kleding uithaalde. "Right. There's a supermarket a block away from here, I think. We'll drive there."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
‘’Roger that.’’ Ze zag vrouwen in het algemeen ook niet aan voor moonshine kopers, maar wat wist zij er vanaf. Zij had niet in de productie gezeten, hij kennelijk wel. Zijn vraag negeerde. Ze kon antwoorden, dat wilde ze zelfs, maar bij nader inzien leek het verstandiger om haar handelingen geruisloos door te blijven voeren. Zij reageerde daarvoor al tactloos, dus ze kon inzien dat hij zijn vraagtekens had bij haar omgeslagen humeur. Als zij reageren zou en de woorden uitsprak die haar als eerste te binnen schoot, had het niet lang geduurd of hun gesprek was op een ruzie uitgedraaid.
Hij stond op en verliet het bed. Dat was het moment waarop zij het dekbed weer spreidde over de gehele bedruimte en het goed neerlegde. Militair zijn wilde niet meteen zeggen dat ze haar zaken niet in orde had in haar kamer wat betreft het opruimen dan wel schoonmaken ervan. Onderwijl hoorde ze aan wat hij te zeggen had op haar idee. Alhoewel, dat probeerde ze. Toen hij het woord supermarkt liet vallen, kaapte ze het luistergedeelte en overviel ze hem. ‘’Didn’t mean a supermarket. More like an isolated gasstation.’’ Een supermarkt was te overbevolkt voor hen. Al waren de deuren nog maar net open, er waren altijd wel minstens tien mensen aanwezigheid die zicht zouden kunnen hebben op het tweetal. Dat risico wilde ze niet lopen. Een benzinestation daartegenover was veel meer beschermd. Negen van de tien keer vond je alleen de caissière, één die zijn aandacht er ook niet altijd bij had. De producten waren duurder en het station had niet veel te bieden, maar dat mocht niet baten. In haar optiek bleef het aantrekkelijker dan de firma. ‘’Got twenty dollars and ninety cents. I’ll pay for the food today. Fine by you?’’

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De manier waarop de zwijgzaamheid terugkeerde in de ruimte, vertelde hem genoeg over haar bedoelingen. Ze uitte nogmaals geen boosheid of ook maar een hint van een chagrijnig humeur. Ze weigerde ogenschijnlijk erop in te gaan ofwel tegenover hem te spreken over dat wat haar dwars zat, waardoor hij de conclusie trok dat niks haar ervan verhinderde zich normaal te gedragen. Als haar wel wat ontstemde, had ze deze kans hoogstwaarschijnlijk direct aangepakt om hem te vertellen wat er allemaal niet deugde. Hij ging er dus vanuit dat er niks aan de hand was en ze had bedacht dat het beter was het achter zich te laten, doende dat ze nooit haar uitspraak gedaan had.
"Isolated gasstation does mean a lot of cameras." Hij ontdeed zich traagzaam van zijn kleding, een nieuw t-shirt over zijn borstkas gehesen waarna een paar donkere jeans uiteindelijk als laatst aangetrokken werd. Zodanig zijn gewoontes van de vorige avond gevolgd, had hij zich van haar weggedraaid. Nochtans, half, aangezien hij zich niet compleet van haar af wilde sluiten nu een belangrijk onderwerp de conversatie overnam. "What if one goes in and one fills up the tank. I ain't got two caps, but it's a lot less outstanding when someone avoids the cameras outside. Only one or two there, probably, so if I just look down and change the license plate on the car, it'll take some time before the one who watches the footage actually noties we were there." Bovendien was het meer vanzelfsprekend een man achter de toonbank te vinden in buitenwijken als deze als het ging om tankstations, wat haar het voordeel van haar geslacht gaf wanneer de situatie moeilijk werd.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld