Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ victory is always possible for the pe*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Net op het moment dat Misha uithaalde naar het shirt werd het door een ander persoon ook gegrepen. Gelijk viel de glimlach die hij op zijn gezicht had weg. Hij had absoluut geen zin om een gevecht aan te gaan voor een shirt, maar hij ging het shirt ook niet zomaar door iemand laten af pakken terwijl hij duidelijk zijn hand als eerste er op geplaatst had. Een gevecht aan gaan was hij echter absoluut niet van plan. Zo laag was hij niet, vechten om het laatste shirt in een merch winkel. Straks werden ze er beide nog uitgezet en zouden ze allebei geen merch kunnen krijgen. Toen hij de hand zag die het shirt ook vast had gegrepen verdween zijn mening over ruzie maken als sneeuw voor de zon. Natuurlijk twijfelde hij nog, maar hij vond het minder erg met haar ruzie te maken dan met een normaal mens. Zij kon het waarschijnlijk wel aan. Een normaal iemand een stuk minder.
"Are you fucking kidding me," zuchtte hij diep en hij hief zijn hoog op om onder ogen te komen met het meisje. Hij had haar hiervoor nooit eerder gezien en nu plots leek hij haar elke dag tegen te komen, dat wist zij echter niet, enkel van de vorige avond dan. De dag daarvoor had zij geen idee van. Iets aan Misha vond dit best fijn, hij had meer kennis over hun 'relatie' dan het meisje zelf. Voor haar was hij waarschijnlijk een compleet ander iemand dan de jongen in het pak in het museum was geweest. Het gaf hem een soort gevoel van macht. Hij voelde zich alsof hij doordat hij meer informatie had een soort voorsprong had. Wat natuurlijk nergens op sloeg, maar zo een gevoel alleen al kon voor een grote zelfvertrouwen boost geven.
"I really don't want to fight again or anything so can we handle this like adults?" Misha besloot dat het maar het beste was om volwassen te beginnen. Hij zou haar reactie wel afwachten om te kijken hoe hij verder zou doen. Als zij volwassen terug deed zouden ze dit wellicht makkelijk kunnen uitpraten en kon hij het shirt wellicht uiteindelijk mee naar huis nemen. Als zij kinderachtig erop reageerde zou hij zonder enige moeite even kinderachtig terug doen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Een andere hand weerhield haar ervan het shirt van de plank te pakken. Vragend keek ze op, recht in het gezicht gekeken van een persoon wie ze herkende. Het was alsof ze de ogen ook eerder had gezien, niet bij het gevecht met de jongen in de bar, maar eerder. Al gauw besloot ze dat ze hem waarschijnlijk gewoon een keer had zien lopen. Daarbij waren blauwe ogen niet bepaald zeldzaam. 'You?' Verbazing was hoorbaar in haar stem, al deed ze haar best om niet al te hard te praten. Aandacht naar haarzelf toetrekken was wel het laatste wat ze wilde in een winkel als deze.
Waar de jongen elke keer vandaan kwam was voor haar een raadsel waar ze graag een antwoord op wilde. Voor haar doen hadden ze elkaar al vaak genoeg gezien en ze had er wel genoeg van. Haar hand trok ze weg van het shirt, haar ogen op de jongen gehouden. Hoewel de pet en de capuchon haar gezicht nog altijd grotendeels verborgen hielden, hoopte ze toch dat de mensen om haar heen zich drukker bezig hielden met de merch dan met het om hen heen kijken naar anderen.
Haar handen had ze weer in haar zakken gestoken, wat geïrriteerd naar de jongen gekeken. 'Yeah, not really in the mood to make my identity known to these people, so you better not cause a scene.' Was haar reactie geweest, vooraleer ze even naar het shirt keek. Dat ze hem wilde hebben was duidelijk, al leek de jongen er ook duidelijk zijn zinnen op te hebben gezet. 'Look buddy, none of the other sizes fit me, come on.' Haar lengte was zeker niet hoog genoeg om een andere maat shirt te dragen zonder dat het eruit zag als een jurk, wat niet bepaald de look was waarvoor ze wilde gaan. 'So just give me this one, you can clearly wear one size up.'
Er was geen reden om dit niet op te kunnen lossen zonder er ruzie om te maken. Het was maar een shirt. Teddy hoopte simpelweg dat de jongen het ook zo zag. Ruzie maken en vervolgens gezien worden door de rest van de mensen in de winkel was niet slim. Hooguit zou ze ermee weg kunnen komen door zich voor te doen als een cosplayer, maar gezien het kaliber mensen dat er rondliep had ze er weinig vertrouwen in dat ze het geloven zouden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha was best geïrriteerd, had ze niet gezien dat dit het enige Captain America shirt over was? Hij had er absoluut geen probleem mee gehad om een andere te pakken maar dat was absoluut geen optie nu sinds alle andere al gepakt waren door anderen. En hij zou absoluut niet een shirt van iemand af pakken puur zodat hij het kon hebben, dat ging ook echt te ver voor hem. "I'm not gonna make a scene lad, I just want the tee," mompelde hij met een diepe zucht. Hij was niet echt het persoon die een scene zou schoppen in een winkel, zij had zichzelf meer bewezen als iemand die een scene schopte zoals ze de vorige avond in de bar had gedaan. Alles wat voor haar nodig was om gelijk drama te maken was iemand die tegen haar op botste. Dan moest hij haar eerder vertellen dat hij geen scene wilde schoppen, maar het leek hem slimmer dat nou net niet te doen.
"Alrigt 'buddy', I don't know if you've seen but this is actually the last shirt availiable and since you've got the honor to meet Captain America in real I feel like it'd be more fair if I got the shirt," zei hij vervolgens. Hij had daar wel een punt. Zij hoorde bij de Avengers, hij had haar merch zien liggen, zij kende Captain America persoonlijk dus waarom had ze een shirt van hem nodig? Zij kon er waarschijnlijk met gemak aan een komen en dan kon ze ook nog eens zorgen dat Steve Rogers hemzelf het shirt zou signeren. Waarom kon ze hem niet gewoon het shirt geven?
"Even if I could pull off a size bigger there are no other shirts left. Please just let me take this one shirt and I can promise you'll never have to see my face again." Misha had intussen wel door gekregen dat het meisje het irritant vond om hem steeds tegen te komen, en dat terwijl ze niet eens wist dat hij het was in het museum. Natuurlijk was zijn belofte helemaal niet waar. Als het goed was zou ze hem zelfs nog vaker zien. Enkel zou hij dan zijn masker dragen, zou ze niet weten dat hij het was. Misschien uiteindelijk wel maar dat hoopte hij eigenlijk niet. Hij vond zijn privacy belangrijk en wilde liever niet openbaar bekend zijn als The Flash.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Trddy keek voor even om haar heen, iets verderop in de winkel mensen gezien bij haar eigen merch, wat haar iets liet lachen. 'Nice.' Murmelde ze grotendeels tegen haarzelf. Het stemgeluid van de jongen tegenover haar was echter genoeg om haar aandacht weer te verschuiven. 'Lad? Oh what you're British now?' Lachend stelde ze hem de vraag. Even schudde ze haar hoofd, haar gelaatsuitdrukking terug naar serieus proberen te veranderen. 'yeah well, I want the shirt too.' Zijn argument was er geen waar ze iets mee kon, beiden wilden toch immers het shirt. Vragend keek ze hem aan, de manier waarop hij het woord uitsprak was duidelijk genoeg voor haar om te weten dat hij het niets vond als ze hem zo noemde. 'Right yeah, okay first of; shut up, what did I tell you about exposing my identity?' Voor even keek ze om haar heen, als iemand hier door zou krijgen wie ze was dan kwam ze de winkel niet meer uit en kon de jongen het shirt meenemen zonder moeite. 'And secondly, yeah because walking up to the guy and asking for a shirt with his face on it is so professional and not at all awkward.' Was dit werkelijk zijn beste excuus? Iedereen kon toch wel inzien dat het vreemd was om een collega om zijn merchandise te vragen? Teddy verwonderde haarzelf erover hoe de jongen dat niet in kon zien.
'What do you mean 'if i could pull off a size bigger'? If anything, it'll look better.' Haar schouders haalde ze even op, niet ingezien waarom een grotere maat hem niet staan zou. Toegeven dat het hem slecht zou staan zou ze niet kunnen, het simpelweg gezien als een leugen. 'Now that's a great reason to give you a shirt.' Denkend keek ze hem aan, voor enkele seconden werkelijk overwogen hem het kledingstuk mee te laten nemen. 'Why don't you just get a beast girl shirt and elt me have the cap one?'

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"So what if I am? You've got a problem with British people now?" Misha was niet echt Brits, zijn ouders waren Amerikaans en Italiaans maar hij had een best groot deel van zijn leven in Engeland gewoond sinds zijn vader daar een goede baan had. Hij was daar eigenlijk opgegroeid en had zowel het accent als sommige van de slang opgepikt. Het accent wist hij echter te verbergen meestal. De slang kwam er vaak gewoon automatisch uit. Ze waren toen hij zestien was terug verhuisd naar Amerika sinds zijn vader daar een betere baan kon krijgen en nu werkte de man voor een van de grootste advocaten bureau's van New York. Financieel had zijn familie het dus prima, meer dan prima zelfs. Maar Misha had zichzelf beloofd niet van zijn vaders geld te leven wat was waarom hij elke week dag lange dagen moest werken om zijn college schulden te kunnen betalen. "I think it's pretty clear that we both want the shirt yeah," zuchtte hij, hij had hier echt geen zin in. Hij zou het liefste gewoon het shirt pakken en op zijn snelheid weg rennen maar dan zou hij en zijn identiteit verhullen en zou hij ook niet betalen voor het shirt wat diefstal zou zijn en daar was hij geen fan van. Hij was juist heel erg tegen diefstal. Maar dat was waarschijnlijk wel duidelijk.
"Oh please like anyone here is really looking at their surroundings, they're only busy with getting every single piece of merch that they want, I could yell about Iron Man walking through the door and they wouldn't give a shit," zuchtte Misha. Het was niet de eerste keer dat hij naar een fan shop als deze was geweest. Het was vaker gebeurt dat iemand zou roepen over een bekend persoon dat door de deur liep maar niemand zou op kijken sinds het een behoorlijk simpele afleidingsmanoeuvre was en niemand van plan was om enige merch te verliezen. Mensen waren niet zo dom. "And I never said you should ask him for a shirt, but nevermind about that, don't you think walking around with his face on your chest is any less awkward than asking him for a shirt? If he'll see you walking with it he'll know you actually went through trouble to get that shirt, which to me sounds a lot more awkward." Misha had haar nooit verteld dat ze hem het shirt kon vragen, wat ook wel een gek idee was. Maar ze kon hem constant zien op werk wat zo veel meer was dan gewoon een shirt. Daarnaast kon je dit shirt ook online verkrijgen, daar kostte het echter een stuk meer geld en Misha had dat geld simpelweg gewoon niet.
"I dislike the thought of you having looked at my body well enough to think you know what size would look better, it's creepy. And I know for a fact what size I need and what looks better, which is this size." Misha had op het moment een dikkere trui aan met daarover nog en vest dus je kon niet heel duidelijk zien hoe zijn lichaam gebouwd was, gister avond had hij ook een dik vest aan dus was er ook weinig zichtbaar, daarnaast was ze waarschijnlijk té dronken geweest om zich dat nog goed te kunnen herinneren. "Well no offense but I'm not a beast girl fan," zei Misha nu plots best ongemakkelijk. Het was raar dat gewoon in haar gezicht te zeggen maar het was wel de waarheid.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'That's.. That's not what I said.' Hoe hij dat maakte van haar woorden was vreemd, al voelde ze zich nog wel gedwongen om duidelijk te maken dat ze alles behalve een probleem had met de Britten. 'I eh, I don't have a problem with Brits.' Murmelde ze vervolgens, haar hoofd wat ongemakkelijk gebogen. Als dat wel was hoe het over kwam was het nogal vreemd. Waarom zou ze een probleem hebben met Britten? Snel keek ze echter weer op, de jongen zijn ogen opgezocht om niet vreemd over te komen. ''Yeah okay, but do you really need it? Like, you can easily live your life without a cap shirt.. Not that I would die without one but it's just a cool shirt and I want it.' Een goede reden waarom ze het shirt nodig had, had ze niet, dus dit was het beste wat ze bedenken kon. Denkend bleef ze even staan, haar best gedaan een beter excuus te bedenken voor waarom zij het shirt zou moeten krijgen. Een reden bedenken leek echter niet zo gemakkelijk als dat ze gehoopt had.
Verbaasd keek ze naar de jongen, wie duidelijk beter wist hoe het eraan toe ging in winkels zoals deze. Teddy was er aan de andere kant nog nooit geweest, dus of mensen op zouden kijken of niet als ze haar naam hoorden wist ze niet. De jongen leek er echter anders over te denken. 'So obviously you're more experienced when it comes to fan stores, which is kinda weird, but okay.' Wat achteloos haalde ze haar schouders op. 'But I just don't wanna be recognised. I get that you don't understand, but just don't expose my identity.' Dat hij niet wist hoe het was wist ze best, graag had ze ook een normaal uiterlijk gehad. De rest van de avengers konden een pak uittrekken en een masker afdoen en dan waren ze bijna compleet onherkenbaar. Teddy daarentegen had het niet zo gemakkelijk, blijkbaar was een groene huid nogal opvallend. Als kind had ze alles geprobeerd, van lagen foundation en pruiken tot body paint om er minder opvallend uit te zien. Over de jaren had ze echter geaccepteerd dat dit haar uiterlijk zou zijn voor de rest van haar bestaan en ze zou er maar mee moeten leven. Van haar groene lokken, tot de donker groene stippen op haar gezicht, die ooit haar sproeten waren geweest en mee waren verkleurd. Daarbij was de aandacht zo slecht nog niet, al had ze er niet elke dag zin in, zoals vandaag.
Teddy schudde haar hoofd even. 'Obviously I won't wear it when he's anywhere near me, come on man, really?' Het shirt rondom Steven dragen zou inderdaad wat vreemd zijn, al was ze dat ook gewoon niet van plan. Het was meer voor de dagen waarop ze ver weg van het hoofdgebouw zou zijn en hem absoluut niet tegen kon komen. 'Why don't you just ask him for a shirt? That's kinda normal.'
Na een keer diep te hebben gezucht schudde ze haar hoofd even. 'I didn't, why do you think I loook at your body? Don't flatter yourself, dude.' Het was meer een gokje na hem even snel te hebben gezien, het was niet alsof ze hem goed had bekeken. Dat zou raar zijn. 'Yeah well, are you sure about it?' Het was wellicht haar laatste hoop op het shirt, als het niet werkelijk zijn maat was was het gegarandeerd van haar. Haar gezicht betrok naar een wat teleurgestelde gelaatsuitdrukking toen hij haar dat vertelde. 'Wow okay, good to know my actions are appreciated.. It's not like I risk my life for your safety.'

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Well it better not be, it's not like Americans are that great," mompelde Misha. Amerikanen waren alles behalve geweldig, de gene die je op het nieuws zag tenminste. De gene die iemand neer schoten omdat ze hun tuin in liepen, de politie agenten die mensen zonder blanke huidskleur gewoon mochten neerschieten zonder er straf voor te krijgen. En soms naar zijn mening ook de Avengers, al waren zij lang niet zo erg als sommige anderen, ze hadden toch best veel schade aan de stad gegeven. Dat was een van de dingen waarom Misha niet echt een grote fan van hen was, en dat terwijl hij nu een deal had gemaakt om waarschijnlijk hetzelfde te doen. Hij was best hypocriet in dat opzichte. "That's really not a very good reason. I feel like you're not even trying your best," zei hij met een zachte lach. Zij kon net zoals hij heus wel verder gaan met haar leven zonder het shirt, en hij wilde het shirt net zo graag als zij blijkbaar deed. Was er nu eigenlijk voor beide wel een goede reden om het shirt aan de ander te geven? Waarschijnlijk niet, maar dat weerhield hem er niet van om het te blijven proberen.
Een verbaasde blik verscheen op zijn gezicht bij haar volgende woorden. Zei ze dat nu echt. "Now you're basically calling all the people in this store weird, including your fans. That's not really nice." Zo een opmerking had hij eigenlijk niet verwacht van haar. Ze stond nu zelf in een winkel, omsingeld door mensen die daar voor een groot deel ook voor haar waren en door Misha raar te noemen wegens het veel afweten van fan shops noemde ze haast ieder ander in deze winkel ook raar. Was dat hoe deze superhelden hun fans behandelde? Voor Misha was dit enkel een reden om de Avengers nog erger niet te mogen. Dat was geen manier waarop je mensen kon behandelen, en zeker niet als het mensen waren die naar je op keken, dat was gewoon inhumaan. "No I think I do get that, I'm not that low to expose someone's identity." Hij vond het ergens best ironisch, ze had hem net best wel beledigd en toch hield hij haar identiteit geheim, zo slecht was hij dus niet echt.
"Yeah but why wear a shirt with the face on it of someone you work with? That's just a strange thing on its own. I've never seen Biden walking around with a shirt with Obama on it." Misschien was het een slechte vergelijking, maar Misha kon zich ook niet voorstellen dat Peter met een shirt van zijn gezicht rond zou lopen. Peter zou nog niet eens een Flash shirt dragen als deze uit zou komen. Hij wist niet waarom maar het klonk gewoon raar voor hem. "I'm not asking him for a shirt, I mean really how big is the chance that I'll ever meet him?" Die kans was klein. Misha was slim genoeg om uit de gevechten van de Avengers uit de buurt te blijven, er vielen namelijk een hoop doden tijdens deze gevechten en Misha zou intussen dealen met de kleinere dingen, zodat dat niet ook nog eens bij hen in de weg kwam te staan als ze bezig waren. Ze wisten dit niet, maar eigenlijk was Misha dus best een grote hulp. Misschien.
"I don't feell flattered at all, more creeped really. And yes I'm obviously very sure about this," zuchtte hij diep. Zou hij hier echt nog staan als hij er niet zeker over was? "Hey hold on now. I never said I didn't appreciate what you do, 'cause I do. And I'm pretty certain you've never risked your life for m-" Misha werd afgekapt door zijn telefoon die plots afging. Met een diepe zucht haalde hij deze toen maar uit zijn zak. Het was een vreemd nummer dat hem belde op zijn 'Flash' telefoon, hij had hier een andere telefoon voor zodat als zijn telefoon ooit gestolen werd niemand achter zijn identiteit zou komen. En als hij hierop gebeld werd wist hij dat het door Peter of Ella was. Dit keer herkende hij het nummer echter niet. Hij nam toen maar gewoon op. "Who is this?" Een duidelijke frons stond op zijn gezicht, hij vertrouwde dit voor geen meter. "Flash, this is Nick Fury, I'd like to meet up with you." De frons op Misha zijn gezicht werd wat erger. "I've never heard of a Nick Fury. What do you want from me?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Wow that's uncalled for. Why hate on us, dude?' Waar de plotselinge haat vandaan kwam wist Teddy ook niet, maar dat het vreemd was wist ze wel. Wat de Amerikanen hem aan hadden gedaan was iets waar ze maar al te graag een antwoord op wilde hebben. Dat het perfecte mensen waren zei ze nou ook weer niet, maar zo erg waren ze niet. Daarbij hadden alle landen inwoners met slechte kwaliteiten. Teddy wist als geen ander dat er slechte mensen waren, maar relatief weinig van hen waren werkelijk Amerikaans. Even schudde ze haar hoofd om haar aandacht weer bij het gesprek te krijgen. 'I know, I really have no reason why I'd deserve it more than you, dude. I just really want it.' Vertelde ze hem toen maar eerlijk. Als hij wel een reden had waarom hij vond dat hij het meer verdiende dan zij hoorde ze het graag.
Ze kon ze verbazing aflezen van zijn gezicht en het was ergens best verwarrend tot hij zijn woorden uitsprak. 'Wait no! That's not what I meant.' Haastig sprak ze het uit, haar van eerder woorden vrijwel meteen teruggenomen. 'The people here are great, my fans are even better. I'm just calling you weird, not them.' Haar fans raar noemen was wel het laatste wat ze ooit zou doen, gezien ze hen zeker wel waardeerde. Waarom zou ze dat niet doen? Ze vond ze geweldig, al leek het door haar uitspraken van niet. Het was meer op hem gericht. 'You do?' Verbaasd liet ze het hem weten, het niet van hem verwacht.
'Yeah because he's always in a suit. Steve's not the president.' Zuchtend sprak ze het uit, haar hoofd even geschud. Het was best een groot verschil om captain America te vergelijken met Barack Obama, sinds er vrijwel geen paralellen waren in hun werk. Toch had hij wel een punt, misschien was het vreemd om een shirt met Steve's gezicht erop te kopen. 'I mean, pretty big, I guess? It's not like he's actively trying to avoid you.' Waar de plotselinge negativiteit vandaan kwam was haar een wonder, het was echt niet alsof het onmogelijk was om Steve tegen te komen. Misschien was ze een beetje naïef als het erop aankwam, voor haar was het immers als het tegenkomen van een collega en gebeurde het bijna dagelijks.
'Okay okay, I get it, damn. Alright if you say so, dude.' Het was vreemd om te denken dat hij dezelfde maat shirt had als zij, gezien ze redelijk klein was en een meisje, dus het begrijpen deed ze niet volledig, al was ze ook niet de persoon om er commentaar op te leveren. Nog voor ze reageren kon op zijn beledigende opmerking onderbrak hij zijn eigen zin om zijn telefoon op te nemen. Hoe hij de oproep beantwoorde was best onvriendelijk, maar wie was zij om er iets van te vinden, misschien kende hij de persoon niet. Dit bleek inderdaad het geval te zijn. Wat hij daarna echter uitsprak liet haar mond openvallen van verbazing. 'Are you kidding me?' Sprak ze op een bijna fluisterende toon. 'Nick Fury called you?'

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"I'm not hating on you, and I definitely don't mean all Americans but to be fair, I've heard people from war countries saying they'd rather stay there than move here," zei hij schouderophalend. Amerika was best een verkloot land. De mensen waren niet allemaal zo erg maar het land zelf was gewoon een grote rotzooi. Hij kon geen enkel land opnoemen waar net zoveel school shootings waren. Waar er net zoveel getinte mensen door de politie gewoon neergeschoten werden en er mee weg kwamen. En dat waren zeker niet de enige problemen van dit land. Zeker nu Trump president ging worden zou alles alleen maar rottiger worden. Hij zuchtte even diep. "Well I don't have a reason either," zuchtte hij. Zo kwam er natuurlijk nooit iets van. Hij was niet van plan het shirt zomaar aan haar te geven en het leek er op dat zij dat ook zeker niet was. straks was ze van plan om hier te blijven staan tot de winkel sloot ofzo. Misha had daar absoluut geen tijd voor, hij moest zich nog steeds op het lab melden anders zouden Peter en Ella bezorgd worden en dat wilde hij niet. Wellicht had hij sowieso iets moeten melden voor hij naar de winkel ging, gewoon een berichtje dat hij iets later zou komen ofzo, niks super groots. Hij had hier echter eerder over moeten nadenken want nu was het daar een beetje laat voor. Daarnaast zou hij elk moment door Peter opgepiept kunnen worden voor een nieuwe missie. Dan zou hij het shirt maar moeten opgeven.
"So you're calling me weird for being like all the people in here? I mean it's quite obvious you hate me but you don't have to rub it in you know," zei hij met een zwakke frons. Hij snapte haar logica niet precies, maar daar wilde hij eigenlijk helemaal niet over verder gaan sinds het niet belangrijk was. Hij wilde gewoon weten of hij het shirt kon krijgen of niet en deze discussie had daar helemaal niet mee te maken.
"Yeah, don't judge a book by its cover dude, you don't know my life," zei hij, een zwakke frons spelende op zijn gezicht. Hij vond het gesprek tussen hun twee steeds raarder worden en was niet zeker of dit zo zeer een goed ding was.
"He's not always in a suit. And his title doesn't matter you know what I mean." Misha probeerde absoluut niet als een klein zeur kind te klinken, maar volgens hem ging dat niet compleet naar plan. Hij zou maar moeten kijken hoe het verder ging en of zij het opmerkte. "You know, for people like me it's not that normal to just walk into Avengers wherever you go." Hij snapte best dat zij dat niet begreep sinds hij hen waarschijnlijk elke dag wel tegen kwam, voor normale mensen was dat een ander verhaal, hij kende weinig mensen die ooit een avenger hadden ontmoet, het gebeurde ook gewoon erg weinig.
"I've heard alot about you, what you do, what you can do. I'd like to meet up with you, run some tests on you. I think you might make a great part on our team, if you're up for it," zei de man aan de andere kant van de telefoon terwijl het meisje voor hem ook dingen zei. "What team? I'm sorry but this just sounds like a bad prank call. I don't know how you got this number, or how you know whose it is but please just like, don't call again?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'All countries have bad people, I mean, if you compare the amount of people that turned out to be bad to the total amount of citizens in America it isn't a ridiculously high number.' Natuurlijk begreep ze zijn argument en het was ook zeker niet alsof ze de slechte daden van de mensen probeerde te verdedigen, maar aan de andere kant had Amerika ongelooflijk veel inwoners en de hoeveelheid mensen die uiteindelijk iets deden en daarmee op het nieuws kwamen was in vergelijking niet abnormaal hoog. Toch kon ze niet ontkennen dat het land problemen had die ze niet kon verklaren. 'But that's not important right now, this is about the shirt.' Het voelde vreemd om plotseling zo een gesprek met hem te voeren en ze was het ook zeker niet van plan. Dat hij eerlijk toegaf geen reden te hebben was al genoeg voor haar om te weten dat ze beiden even ver waren. Geen van hen had het shirt werkelijk nodig en het liet haar enkel en alleen maar twijfelen of ze het wel wilde en het niet gewoon aan hem geven moest. Het was wel het juiste om te doen en dat was soort van haar werk. 'Well I mean, I've no way to just convince you to give me the shirt to how are we going to settle this?' Twijfelend keek ze zijn kant op, werkelijk niet geweten of ze gewoon het juiste moest doen en hem het shirt geven of haar zin doordrijven en zelf misschien weglopen met een shirt met het gezicht van een collega erop.
'Basically.' Sprak ze schouderophalend. Achteloos vertelde ze hem haar mening. Het was niet dat ze hem haatte of iets dergelijks, ze kende de jongen amper, waarom zou ze hem haten? En toch mocht ze hem ook niet. Dat hij haar irriteerde was duidelijk en dat ze hem een paar dagen geleden tegen was gekomen maakte het niet bepaald beter. 'Hate you? That's a bit extreme, but you're right, I don't really like you either.' Overdrijven deed hij toch wel, er gelijk van uit gegaan zijn dat Teddy hem haatte. 'And besides, I love all these people here, they're great. They would certainly let me have the shirt.'
'Right yeah, sorry for not assuming you know what it's like to be a well-known superhero.' Het sarcasme spatte er vanaf en toch was het niet volledig ongemeend. Wat ongemakkelijk keek ze om haar heen, voornamelijk gezocht naar een manier om het gesprek achterwege te laten en simpelweg weg te lopen met het shirt in haar handen, al zag het er niet naar uit dat dit gebeuren zou.
Een zucht liet ze horen na zijn uitspraken. 'I don't, honestly, you're really confusing.' Niets aan haar uitspraken waren leugens, het hele gesprek was in haar ogen nogal vreemd. Waarom ze het plotseling over de president hadden was voorbij haar en toch ging ze erop in. 'Talking to you is more difficult than trying to reason with Loki.' Murmelde ze vervolgens, haar hoofd even geschud. 'I know, I'm not an idiot.. Well, I sort of am, but still. I do understand that you don't see them on the daily but it's not impossible.'
Vragend keek ze naar de jongen alsof ze verwachtte dat hij haar zou vertellen waar het gesprek over ging, wat waarschijnlijk toch niet gebeuren zou. Dat ze niet nieuwsgierig was was echter een leugen. Dat het werkelijk Nick Fury was was voor haar gemakkelijk te raden, niemand met helder verstand zou zich als de man voordoen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"No it's not important," zei hij hoofdschuddend. Hij was al vergeten hoe ze op het onderwerp gekomen waren en kon zich eigenlijk niet voorstellen dat het iets met het shirt te maken had. Het was best een random onderwerp maar hij kon absoluut niet zich herinneren hoe het was gestart. Maar dat deed er ook niet toe, ze hadden het over het shirt. Niet of Amerika goed of niet was. Dat was een gek onderwerp, geen enkel land was honderd procent goed of honderd procent slecht. Hij had helemaal niet gepland zo een gesprek met haar te voelen en plots voelde het ook best raar. Dat waren niet de soort dingen waar hij veel over praatte. De hele situatie was plots een stuk meer verwarrend geworden en Misha wist niet goed wat hij er mee aan moest. Hij was dan ook wel opgelucht toen het meisje verder ging over het shirt. Een diepe zucht liep over zijn lippen. Hij wist ook echt niet hoe ze dit moesten oplossen. Hij begon ook te twijfelen over hoe belangrijk dat shirt eigenlijk voor hem was. Er was vast wel een andere keer dat hij zo een shirt kon krijgen. Wellicht via ebay of iets. Ergens tweede hands. Hij zat er oprecht over na te denken of hij haar wellicht gewoon het shirt zou geven. Het was wel het juiste om te doen en hij hield er van om het betere persoon te zijn. Kort haalde hij toen diep adem. "You can have it," zuchtte hij toen. Een shirt was niet zo belangrijk en als hij het niet kocht betekende het wel dat hij meer geld over had om zijn schulden verder af te betalen.
"Your behavior is a bit much for just not liking someone. In my opinion at least," zei hij toen. Hij had zelf wel vaker mensen niet aardig gevonden maar dan had hij zich niet zo erg naar hen gedragen. "Also, just a quick question, why did you get so angry when I accidentally bumped into you last night?" vroeg hij vervolgens . Hij had dit zich echt heel erg afgevraagd. Natuurlijk was het niet per ongeluk en dat wist hij wel maar zij niet. Hij vroeg zich gewoon heel erg af waarom ze zo boos was.
Misha moest toch even zachtjes lachen om haar woorden. Ze moest eens weten. Hij hield echter verder maar zijn mond en ging er niet verder op in zodat hij niet verdacht leek.
"I'm not confusing," zei hij lichtelijk beledigd. Hij was nog nooit zo genoemd, nou ja, door zijn baas een paar keer als hij té snel praatte om iets uit te leggen maar hij kon er ook niks aan doen dat hij gewoon erg snel was. "Loki? Like that bad guy from those bed time stories?" Misha wist wel welke Loki ze bedoelde maar hij had haar duidelijk kunnen horen en als hij er niet op in was gegaan zou dat wellicht verdacht zijn en dat wilde hij absoluut niet. "I mean no nothing is impossible, but it's barely possible." Misha was er vrij zeker van dat Beast Girl de enige Avenger was die hij ooit zou ontmoeten.
Hij was verward, het nummer wat hij voor deze telefoon was was niet zomaar te bereiken en zelfs al was het dat wel, wie wist nou dat dit de telefoon van the Flash was? Het klonk haast als een onmogelijke prank call. "This is not a prank call Flash. I hope to see you tonight at eight, I sent you the address. Be there, you won't regret it." Gelijk hierna werd er opgehangen en kreeg hij een bericht binnen met coördinaten. "Ok so something about your look tells me you know Nick Fury. What do you know about his 'team'?" vroeg hij toen maar aan haar, ze leek namelijk te weten over wie hij het had.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'That's what I just said.' Zuchtend keek ze hem aan, haar hoofd even geschud vooraleer ze zich weer naar het shirt toe wendde. Of ze het kledingstuk nog wel wilde hebben wist ze niet. Haar hand liet het stuk stof los, even twijfelend naar de merchandise gekeken. Waarom ze het over Amerika en de momentele staat waarin het land zich bevond hadden wist ze niet en er verder over doorgaan was ze zeker niet van plan. Niet alleen was ze slecht in praten over alles wat ook maar een beetje met politiek te maken had, ze wilde het er simpelweg ook niet met de jongen over hebben. Ze kende hem niet, wie weet was hij wel een compleet radicale Trump supporter, daar wilde ze niets mee te maken hebben. Ze moest zich van S.H.I.E.L.D sowieso iet bemoeien met politiek en een mening hebben erover was ook niet toegestaan. De reden erachter had ze nooit gevraagd, maar ze kon het wel begrijpen. Wederom keerde zich tot de jongen, na haar ogen even op het shirt te hebben gericht. Zijn woorden kwamen uit het niets en al gauw schudde ze haar hoofd. 'What, no. You can't do that.' Sprak ze verbaasd en toch redelijk geschrokken. 'I'm supposed to offer you the shirt, making me the better person because I'm the actual superhero.' In haar hoofd had ze het zich al voorgesteld en toch was hij haar voor geweest. 'I don't even want it anymore.' Als een klein kind had ze het hem verteld, vooraleer ze nogmaals zuchtte. 'Take it dude.'
'So? Oh what, you've never disliked someone?' Alsof hij zelf nooit iemand niet gemogen had werd het haar verteld. Bijna alsof hij vond dat ze overdreef met haar mening. Zo erg gedroeg ze zich niet eens, het was niet alsof ze hem bedreigde of iets, alles wat ze deed was een klein argument met hem voeren over een shirt. Even bleef ze stil bij zijn vraag, wat ongemakkelijk naar haar rode sneakers gekeken. 'Eh, I.. You know,' uitleggen was wel het laatste wat ze wilde, al was ze hem vaag een uitleg schuldig, of tenminste een verontschuldiging, 'I drank too much. Sorry.' Erg duidelijk sprak ze niet, alles eraan gedaan om het onhoorbaar te maken voor de mensen rondom haar.
Vragend keek ze op, zijn lach wel zeker gehoord, wat deels de schuld van haar bovenmenselijke gehoor was. Aan de vorm van haar oren te zien was het niet eens heel erg vreemd om te denken dat ze het gehoor van een dier had. 'What? What's so funny?'
'You are.' Hem eerlijk vertellen dat ze begreep waar hij steeds over sprak kon ze niet, gezien ze het ook echt niet begreep. Waarom hij er zo beledigd over leek maakte het enkel vreemder voor haar. 'Loki, the guy that killed a lot of people, Thor's brother.. The one from the museum a few days ago? Really dude?' Als hij werkelijk niet wist over wie ze het had werd het misschien tijd dat hij het internet zou gaan gebruiken, want dat deed hij blijkbaar nog niet. 'Well, you met me. I'm an avenger. Nothing's impossible, never give up on your dreams.. You know the speech.'
Stil bleef ze hem aankijken, elk woord gehoord dat hij door de telefoon sprak, al kon ze niet verstaan wat er aan de andere kant van de lijn werd gezegd. Toen zag ze dat het gesprek voorbij was, voornamelijk omdat hij de telefoon bij zijn oor vandaan haalde. 'I do, but why would I tell you?' Waarom hij verwachtte dat ze hem zomaar alles over de avengers zou vertellen was vreemd voor haar, wie weet was het niet eens echt Nick Fury wie hij aan de telefoon had.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Haar reactie had hij absoluut niet verwacht. Ging ze nu letterlijk het shirt afwijzen omdat zij het betere persoon wilde zijn? Het was voor Misha nog best grappig de woorden te horen sinds hij ook letterlijk een superheld was, al hield hij er niet van zich zo te noemen. En sinds zijn deal met Loki kon hij zich waarschijnlijk ook niet meer zo noemen, wat hem weinig uitmaakte sinds hij het dus niet graag deed. "Are you seriously doing this right now? You're actually going to act like a kid? Jesus love grow up, if you want to be the better person then take the shirt." Hij zuchtte even diep en schudde met zijn hoofd. Haar gedrag kon hij echt niet geloven. Ze claimde dat ze een superheld was en dan gedroeg ze zich vervolgens zo kinderachtig? Hij kon er oprecht niet tegen, maar het was ook wel typisch, het paste juist wel weer bij haar eerdere gedrag.
"I've disliked people, but that doesn't mean I'll go full on dick on them, no offense." Natuurlijk had hij eerder mensen niet aardig gevonden. Hij had genoeg vijanden gehad en mocht hen allemaal ook niet, dit betekende echter niet dat hij niet normaal met hen om ging, hij gaf hen altijd een kans, al, hij deed zijn best hiervoor. "You don't have to apologize for it, I was just really confused for why you got so pissed off about it. I suppose I might as well apologize for hitting you, I wasn't thinking straight and I thought you could handle it.. I'm sorry." Hij had zich er wel schuldig over gevoeld. Hij was er van uit gegaan dat sinds ze een meta-human was ze de klappen van hem wel aan kon maar elke keer was ze toch op de grond gevallen. Wellicht kende hij zijn eigen krachten niet echt. Hij kende zijn eigen krachten ook echt niet. Hij kon vaak harder slaan dan hij dacht door een hoop snelheid achter zijn klap te leggen.
"Oh nothing, nothing's funny," zei hij, proberend een glimlach tegen te houden. Hij kon moeilijk nu zijn cover opgeven en zichzelf uiten. Dan kon hij net zo goed zonder masker door het leven gaan.
"I don't think I am," mompelt hij schouderophalend, sinds hij zichzelf oprecht niet verwarrend vond. "Oh that guy, yeah he's a bad guy right? Tried to kill all of you a few times," knikte Misha toen alsof hij de nieuwsberichten weer voor zich zag. Hij vond het ergens best leuk een deal met de God te hebben sinds hij een van de weinige vijanden van de Avengers was die nog in leven was. Dat vond hij behoorlijk leuk. "Wow that was like, such a good peptalk I'm shook." Zijn stem klonk sarcastisch en dat was hij ook, hij hoopte dan ook wel dat het sarcastisch genoeg klonk voor haar om dit door te hebben.
Misha was niet zeker waarom ze het hem zou vertellen, hij had er ook niet echt een goede rede voor. "I don't know, thought you might wanted to try and be nice for once. I'll go and look him up myself then. Have fun with the shirt," zei hij toen maar en hij maakte aanstalten om weg te lopen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Haar handen had ze in de zakken van haar vest gestoken, wat geïrriteerd naar de jongen gekeken. 'Yeah, so? I don't want it anymore, so take the damn shirt yourself.' Niet alleen voelde ze zich redelijk vreemd om het shirt te kopen en dus eigenlijk het van hem weg te hebben genomen, ook was ze niet helemaal zeker hoe raar het zou zijn doordat Steve een collega van haar was. Het was gewoon niet langer een kledingstuk wat ze wilde hebben, was dat teveel om te begrijpen voor hem? Zuchtend keek ze even op, hem aangekeken om vervolgens haar ogen af te laten gaan naar het shirt. 'Did you just call me love?' Haar ogen zochten de zijne weer op, niet geheel begrepen waarom hij haar zo noemde en het enigszins ongemakkelijk gevonden.
'Wow okay, so this is full on dick to you? Have you ever really disliked someone? Because it seems like you have no idea about the difference between not being nice to people or just hating somebody's guts.' Als hij dit al erg vond dan had hij haar nog niet echt meegemaakt als ze iemand haatte. Mensen als Loki hadden het namelijk een stuk minder gemakkelijk dan de jongen, wie eigenlijk nog een milde versie van haar beledigingen kreeg. Minder gemakkelijk was het eigenlijk niet echt, ze was gewoon gemener tegen echte schurken in plaats van een jongen wie ze plotseling overal tegen leek te komen. Even schudde ze haar hoofd, de mening niet met hem gedeeld. In haar ogen had ze normaler moeten doen en op die manier hadden ze het hele gevecht kunnen vermijden. Maar nee, ze moest weer eens agressief gaan lopen doen en haar neus bijna laten breken. 'No, I do actually have to apologise.' Een zachte lach liet ze horen. 'I get why you thought that, but I'm a much better fighter when I'm sober.'
Verbaasd keek ze hem aan, nog altijd niet begrepen waarom hij het zo grappig vond al zag het ernaar uit dat ze er ook niet achter zou komen. 'Right, you don't have to tell me.' Haar schouders haalde ze een enkele keer op, gedaan alsof het haar absoluut niet dwarszat, al kon ze het maar amper accepteren. Wat hij van haar verborgen hield wilde ze weten, hoe ze er dan ook achter zou komen.
'You are.' Hield ze stug vol, geweigerd hem gelijk te geven. Voor haar was hij wel zeker verwarrend, al was het nu puur dat ze hem niet wilde vertellen dat het inderdaad wel meeviel. Het werd enkel erger door zijn opmerking. Het was alsof hij werkelijk niet wist wie Loki was en wat hij deed, alsof hij nooit een tv aan had staan. 'Yeah.. A real bad guy.' Vragend keek ze hem aan, de woorden wat twijfelend uitgesproken. Hij moest het weten, waarom deed hij er dan zo over. 'He's never done it though. We're all still alive.' Loki was iemand waar Teddy een groot hekel aan had, puur omdat hij niet alleen de stad verwoestte of de Avengers wilde vermoorden, maar ook omdat hij opzettelijk onschuldige mensenlevens claimde. Hoe graag ze ook wilde weigeren, moest ze toch even lachen om zijn reactie op haar ''peptalk''. Het was inderdaad geen geweldige speech, maar wie het nou nog nooit gehoord? 'I know right, wow. Are you inspired yet?'
Teddy rolde even met haar ogen, vooraleer ze wederom haar hoofd schudde. 'Right yeah, usually I don't try to be nice to people who punched me in the face, but what can I say? Maybe I'm just a terrible person.' Na hem nog even aan te hebben gekeken liep ook zij naar de uitgang van de winkel, het shirt achtergelaten. 'Good luck, I guess.'

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Well then let's leave it here for another fan to have it, to brighten their day," stelde Misha simpel voor. Als zij het niet wilde konden ze het net zo goed achter laten voor iemand die het wel echt wilde, voor een fan die al de hele winkel aan het doorzoeken was opzoek naar zo een shirt. Dan maakte ze iemands dag een stukje beter, want dat was wat helden ook deden. Ze redde niet enkel de wereld, ze doen kleine daden om mensen hun dag iets beter te maken. Zoals een kind weerhouden van van zijn fietsje vallen, of een oudere helpen de weg over te steken. Misha had het gevoel dat dat soort kleine daden vaak niet eens bestonden voor de 'grote' helden. Misschien was het ook geen echte 'helden daad'. Je redde er de wereld niet mee. Maar je deed iets goeds voor een ander, en dat was ook belangrijk. "It's just a nickname since I don't know your name, don't think too much of it," zei hij gelijk, niet zeker of ze er meer achter zou zoeken dan hij bedoeld had. Hij zou nooit zomaar iemand zo noemen op een serieuze manier. Nu was het enkel makkelijk sinds hij haar naam niet kende. Hij had haar ook andere woorden kunnen noemen, waarom hij voor 'love' ging wist hij niet maar het was een woord dat gewoon makkelijk over de tong rolde. Kon hij ook weinig aan doen.
"Yes I've really disliked someone before, but just because I dislike someone doesn't mean they don't deserve to be treated with respect and a little humanity," zei hij met een zachte zucht. Bij elke vijand die hij had gehad had hij hen met gelijk respect behandeld, soms zelfs meer dan dat zij hem mee behandelde. Zo had hij dat namelijk geleerd en het ging heel raar worden om dat niet meer te doen zodra ze bij de laatste fase van hun plan waren. Dan was hij geen good guy meer, dan was hij een slechterik, maar dat was zijn eigen keuze geweest. Hij besloot niet in discussie met haar te gaan over of ze wel of niet haar excuses moest aan bieden. Het was oké zo. "As am I," knikte hij bij haar woorden. Als dat gevecht was gebeurt terwijl hij sober was was het vast minder goed gelopen. Wellicht waren ze dan buiten verder gegaan. Al was hij daar niet zeker over, sinds hij dan beter had kunnen na denken over waarom het niet slim was. Daarnaast als ze beide sober waren had hij zijn krachten niet kunnen gebruiken. Dan kon hij beter gewoon niet in gevecht gaan. Anders zou hij zichzelf zo exposen.
Hoewel hij niet echt een bekende superheld was zoals Captain America of Iron Man, hij bleef het grappig vinden dat ze dat zei. Hij was namelijk best bekend in zijn buurt. Voor S.T.A.R. Labs in New York een nieuwe start maakte bestonden ze eerst ergens anders, het gebouw stond pas net een maand in New York, dus Misha woonde hier ook pas een maand. Hiervoor woonde hij in Central City, waar de eerdere S.T.A.R. Labs stond. In Central City was Misha best bekend, maar toen daar niks meer was voor hem om te doen en S.T.A.R. Labs verhuisde besloot hij maar mee te verhuizen. Zo nu en dan ging hij wel terug naar Central City, maar dat was ook pas twee keer geweest, hij miste het niet zo heel erg.
"To you maybe, to others I am not." Misha was té eigenwijs om toe te geven dat hij soms best verwarrend was. Hij zou dit niet willen toegeven en al helemaal niet naar iemand als het meisje tegenover hem. "That's good, great that you're still alive. If he has never killed you that must mean that you can beat him." Misha wist ook wel dat ze hem niet zouden kunnen verslaan. Hij had Loki wat meer leren kennen en wist ook wel dat geen mens hem kon verslaan. Al waren de Avengers niet echt mensen. Misha geloofde echter dat enkel Goden hem konden verslaan, dat zou dan Thor moeten zijn. Maar zou Thor oprecht zijn broer uit de weg willen ruimen? De enige manier om hem te stoppen was volgens Misha namelijk door zijn leven weg te nemen, en Misha was niet zeker dat Thor dat zou doen bij zijn broer. "Oh yes I've never been more inspired in my life, I feel like I can do anything," zei hij met een zachte grinnik. Het was zeker geen goede speech, maar zulke speeches konden tegenwoordig niet echt meer goed zijn, ze waren té vaak gegeven.
"Hey you started that fight, don't push it off on me, and maybe you are, I'm not one to decide that. See you.. never, hopefully." En met die woorden was hij de winkel uit. Hij liep eerst op een normaal tempo de hoek om en begon te rennen zodra hij zeker was dat niemand hem kon zien. Hij drukte kort op het knopje van zijn oortje zodat hij terug kon praten tegen Peter die aan de andere kant van de lijn zat. "Pete are you there? I need you to give me all the info you have on Nick Fury."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld