Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ and that’s when we realized, life’s*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Eris voelde zich steeds zwakker worden, maar nu was hij al helemaal zeker dat hij door wilde spelen. Er was geen mogelijkheid dayt hij deze mensen liet winnen na wat er gebeurt was. Hij kon ook naar zijn coach gaan maar dat vond hij wel ver gaan. Dan konden de jongens van het team gestuurd worden en dan voelde Eris zich eigenlijk wel schuldig. Al zou dat helemaal niet moeten. Hij zou zelfs zeker naar de coach moeten gaan. Er hingen camera’s in de kleedkamers dus als hij niet geloofd werd kon daar ook nog naar gekeken worden. Al was dat ook weer gevaarlijk, dan was er een kans dat ze ook Daniel en Eris op die video konden zien en dat kon dan weer absoluut niet. “Sorry,” mompelde hij wat zachtjes. Hij was wel wat blij dat Daniel het speelsel weg veegde, het liet hem echt heel goor voelen. Dat was ansoluut niet fijn als iemand in je gezicht tufte. Tegen hem blijven praten. Daar had Eris geen probleem mee. Maar praten leek een zware opdracht op dit moment. Zijn hoofd was er echt niet bij op het moment. “Sorry, het is mijn schuld,” zei hij wat zachtjes. Hij vond dat het echt zijn schuld was. Als hij had uitgekeken was dit niet gebeurt en had hij Daniel waarschijnlijk gewoon niet geraakt. Een diepe zucht liep even over zijn lippen en hij voelde zich steeds zwaarder in zijn hoofd worden. De kus van Daniel zorgde er wel voor een groot deel voor dat Eris zijn aandacht weer helemaal aanwezig was. “Het is oké, het is niet jouw fout. En laat het maar, ik begrijp zijn reactie. Je hoeft niet naar jullie coach te gaan.” Eris was bang dat hj dan alleen maar meer in de problemen raakte. Hij wilde ook niet dat Daniel erdoor in de problemen raakte. Kort knikte hij. “Ik ben oké, Daniel. Ik kan wel staan,” glimlachte hij zwakjes en hij drukte zich voorzichtig omhoog. Het ging moeizaam en deed immens veel pijn maar het lukte hem uiteindelijk wel om overeind te komen en recht op zijn voeten te staan. Eris schudde zijn hoofd bij Daniel’s volgende woorden. Hij kon zo niet naar huis. Zijn vader zou hem een laffaard vinden van het weg lopen van een wedstrijd. “Ik kan niet naar huis,” zei hij. Als hij zo thuis aan kwam en zijn vader vertelde dat hij niet verder speelde vanwegen zijn blessure kon hij klappen verwachten, wat hij er met al deze pijn absoluut niet bij kon hebben. “En je hoeft je niet aan te kleden hoor.” Het laatste kwam er uit met een zwakke grijns. Eris had er namelijk absoluut geen probleem mee om langer naar Daniel zonder shirt te staren.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het antwoord van Eris bracht een frons op zijn gezicht. "Het is absoluut niet jou schuld." Daniel liet zikn blik even bezorgd over Eris heen glijden. "Zoals ik al zei, je had geen kans om mij te ontwijken doordat ik ol het laatste moment in jou weg stond." Normaal gesproken was werd er ook niet zo'n groot probleem van gemaakt door zijn teamgenoten. Het was moeilijk om in te schatten wat er nu door Eris' hoofd ging. "Wie begrijpt dit nu?" Zijn antwoord was wat verontwaardigd. "Josh is een idioot, altijd al geweest. Ik zie niet in hoe zijn gedrag normaal is." Als het aan hem lag zou dit nog lang niet over zijn. Daniel hield niet van dit soort rasiscme en intimideren, zeker niet als het in zijn naam gedaan werd. Hij kon prima zijn eigen problemen oplossen en Eris was daar nu net niet een van. "Goed, als jij dat wil." Het kwam er iets minder vriendelijk uit als gevolg van zijn frustratie en pijn. Daniel stond op toen Eris hem wat leek af te wimpelen. Waarschijnlijk had Eris wel meer last dan hij liet merken, maar Daniel had geen zin om er moeilijk over te blijven doen. Als iemand zijn hulp niet wilde dan bood hij die ook niet meer aan. Hij liep terug naar zijn tas met kleding en begon zich verder uit te kleden zodat Eris tijd had om te bedenken wat hij nu wilde. "Ik kan je ook ergens anders mee naartoe nemen als je wil, genoeg safe houses in de omgeving." Hij keek even om naar de jongeman. "Zeg het maar." Zelf had hij ook geen behoefte om direct naar huis te gaan en de wedstrijd had hij al opgegeven, genoeg tijd over om te doden. De opmerking van Eris liet hem lachen en hij schudde zijn hoofd. "Wel heel oneerlijk dat je niet met mij meedoet." Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek Eris met opgetrokken wenkbrauw aan. Daniel schaamde zich niet voor hoe hij er uit zag en dus vond hij het ook geen probleem om zo, in enkel een boxershort voor Eris te staan. Een leuke uitdaging om de sfeer wat beter te krijgen. "Al moet ik toegeven, het is wel wat koud."

@HarryStyles

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Eris begreep de reactie van Daniel erg goed. Als hij eerlijk was dan begreep hij Josh ook niet echt, maar hij had geen zin in de problemen die klagen op zouden brengen. Hij was immers de buitenlander, hij zou de schuld sowieso wel krijgen. Daarnaast zouden zijn ouders hem vermoorden als ze er achter kwamen. Hij begreep Daniel zijn reactie dus goed. Hij begreep ook dat Daniel Eris’ situatie niet kende, hij wist dus niet waarom Eris niet wilde da hij naar de coach ging. Waarom Eris zich sterker voor deed als hij was en waarom hij niet naar huis kon. Al was er meer inbegrepen bij dat andere. Het was niet dat hij alleen niet naar huis kon, maar hij wilde ook gewoon niet. Als het aan hem lag bleef hij dagen lang op straat rond zwerven om niet naar huis te hoeven. Helaas was dat niet mogelijk. Zijn ouders leken elk moment van de dag op zijn lip te zitten behalve de momenten dat hij op school was of aan het sporten was. Dan lieten zijn ouders hem in zijn element. Zolang zij dachten dat eris nu nog aan het sporten was, was hij eigenlijk vrij uit. Wat betekende dat hij eindelijk dingen kon doen die hij normaal gesproken nooit kon doen. Al was het maar iets kleins als rond lopen door het park zonder zijn moeder te moeten sms’en over zijn locatie en wat hij aan het doen was. Hij kon eindelijk een beetje vrij zijn. Daniel wist dit allemaal niet. Dus hij respecteerde de jongen zijn reactie, hij wist echter niet wat hij er zelf op terug moest zeggen. Om nu alles uit te gaan leggen leek hem ook een beetje overbodig, dus hij besloot dat sowieso gewoon niet te doen.

Kort dacht Eris na. Hij zou het eigenlijk geen probleem vinden om ergens anders heen te gaan. Wellicht wel een privé plek waar hij met Daniel was. Alleen. Het leek bijna te goed om waar te zijn. Eris zijn hoofd liep vol met dingen die er konden gebeuren als ze alleen waren. Dingen die hij nooit in zijn hoofd zou mogen halen. Hij haatte zich er voor zoveel als hij hield van de gedachtes. “Waar jij gaat ga ik,” zei hij vervolgens met een zwakke glimlach. Dit gelde natuurlijk niet als Daniel naar zijn eigen huis ging. Dat risico was veel te groot en Eris was veel te bang om dat te nemen. Een zwakke grijns speelde op Eris zijn gezicht bij het horen van Daniel zijn opmerking. Met lichte moeite duwde hij zich overeind tot hij weer recht stond. Het deed pijn maar dat boeide hem nu niet echt. “Dan moet ik maar mee doen hm?” Zonder er echt bij na te denken deed Eris zijn eigen shirt ook uit. Eris was niet heel onzeker over zijn lichaam. Natuurlijk waren er dingen aan zichzelf die hij haatte. Een hoop zelfs, maar dat was een deel van puberteit en opgroeien. Dat hoorde er bij. Door de blauwe plekken bij zijn ribben maakte hij zich echter wel wat meer zorgen om zijn uiterlijk. Maar hij had geen zin om daar over na te denken, dus hij deed het niet. Eris keek op naar Daniel, en hoe graag hij ook wilde zeggen dat hij naar zijn gezicht keek, zijn blik bleef onbewust hangen op het lichaam van de jongen. “Oh ik wil je wel opwarmen hoor.”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Altijd al had hij een licht temperament gehad als het ging om discussie, om oneerlijkheid of zelfs discriminatie. Het kon zijn dat dit kwam door zijn eigen probleem, maar iets er van zat gewoon in zijn aard. Daniel kon niet waarderen dat mensen zich zo idioot gedroegen tegen anderen en hij liet het dan ook nooit ongestraft gaan. Hij moest zelf boeten voor zijn eigen zonden en anderen moesten dit ook. Het feit dat Eris dit gewoon leek te negeren wakkerde irritatie in hem op. Daniel begon aan zichzelf te twijfelen, of hij niet gewoon te makkelijk deed tegen Eris en meer aan de kant van Josh had moeten staan als het ging om de blessure. Zijn team kon net als hij best pittig zijn als het ging om onterechte problemen of vals spelen. In zijn ogen kon hij Eris gewoon niet zien als de dader in dit geheel. Er was niet eens een echte dader, ze hadden beide een fout gemaakt. Daniel keek naar Eris die diep in gedachte leek maar er niets van uitsprak en zuchtte even kort. Hij had geen behoefte aan nog meer negativiteit, hier had hij zelf al genoeg van.

"Ik had niet echt plannen om ergens heen te gaan. Niet naar huis was het enige plan." Hij keek even op. "Maar we kunnen er wel iets van maken, genoeg andere plekken." Een safehouse was het meest rustige, maar Daniel kon wat natuur of wandelen ook prima waarderen. Hij wist niet wat Eris zelf het liefst wilde, maar daar zouden ze onderweg dan wel achter komen. "Dat lijkt mij een heel goed idee." De grijns die al een tijd geleden verloren was geraakt kwam nu weer terug op zijn gezicht. Eris maakte er snel werk van en Daniel bekeek hem waarderend. Als hij de blessure wegdacht was het in zijn ogen perfect, maar zelfs met keek hij er graag naar. "Kom maar op." Daniel bleef met een uitdagende grijns staan waar hij stond. Beide keren dat ze gezoend hadden was het geweest omdat hij de stap had gezet, nu was het de kans aan Eris om dit ook te doen. De kleedkamer was misschien niet de meest veilige of slimme plek om dit te doen, maar ze waren hier nu en hij kon het idee niet meer uit zijn hoofd zetten.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Zwakjes begon Eris te glimlachen. “Klinkt perfect,” reageerde hij. Eigenlijk klonk elke situatie waarin hij alleen met Daniel was perfect. Hoe fout dit ook was. Eris wilde er eigenlijk niet meer over nadenken dat dit fout was. Als zo iets echt verboden was volgens Allah, waarom voelde het dan zo goed? Waarom liet hij het dan zo fijn voelen. En wat had Eris dan ooit mis gedaan door deze manier te worden. Mensen zeiden altijd dat het een keuze was, maar die begrepen het gewoon niet. Waarom zou Eris er voor gekozen hebben om gehaat te worden door zijn ouders als ze dit zoudenw eten, of zelfs door zijn vrienden. Waarom zou Eris er voor gekozen hebben om gehaat te worden door Allah, zijn God. Waarom zou iemand er ooit voor kiezen om anders te zijn, om niet een normaal liefdes leven te kunnen hebben zonder gehaat en gepest te worden, zonder in angst te leven dat iemand jou en je partner iets aan zullen doen puur omdat jullie van elkaar houden. Nee. Zijn geaardheid was niet zijn keuze geweest, als hij echt een keuze had dan was hij heus niet voor jongens gegaan. Maar als het geen keuzen was, waarom had Allah hem dan zo geschapen? Had hij iets verkeerd gedaan in zijn vorige leven en moest hij daar nu voor boeten? Was dit zijn straf? Waarom voelde het dan zo goed? Eris begreep er eigenlijk niks meer van, er was zelfs een klein deel van hem dat begon te twijfelen aan de koran, aan Allah en alles wat hem ooit geleerd was over zijn religie. Maar hij kon er bijna niet aan twijfelen. Zijn religie was het enige waar hij nog op kon leunen in zijn leven.

Voor enkele secondes bleef Eris nog naar hem kijken. Als je het aan Eris vroeg was Daniel de perfecte man. Niet alleen qua uiterlijk maar ook zijn innerlijk, wat Eris er tot nu toe van gemerkt had, was gewoon weg geweldig. Eris zou haast jaloers zijn maar hij was te druk met staren naar de mooie jongen. Zonder enige twijfel liep hij, ondanks de pijn die hij door zijn hele lichaam leek te voelen, op de jongen af en drukte hij zo zijn lippen op die van hem. Het voelde geweldig en precies op dat moment, besloot Eris dat hij nooit een ander paar lippen tegen die van hem wilde voelen.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Kort glimlachte hij tegen Eris' lippen aan waarna hij mee zoende. Op dit moment was er niets anders waar hij aan kon denken, geen waarschuwende gedachten, geen stem die hem vertelde dat dit fout was, Eris was alles wat hij dacht en voelde. Daniel was blij dat Eris hem zoende en daardoor zijn ogen gesloten had aangezien zijn lichaam heel duidelijk maakte hoe zeer hij zich tot Eris aangetrokken voelde. Voor een moment gaf het hem twijfel, de kans dat Eris hem vies zou vinden of af zou wijzen hierdoor speelde kort door zijn hoofd. Daniel schoof de gedachtes weg en stapte dichter naar Eris toe, zijn lichaam tegen dat van de andere jongen gedrukt. Hij deed zijn best om voorzichtig te zijn met Eris verwondingen, maar tegelijkertijd raasde er vanalles door hem heen. Het was geen wonder dat hij zo... intens reageerde op Eris, jaren van opgebouwde spanning en verlangen werden eindelijk beantwoord en hij wilde meer en meer van Eris. Daniel deed zijn best om zichzelf weer rustig te krijgen maar het lukte niet. "Shit... you are really.. really testing my restraint." Zijn stem was schoor en hij opende zijn ogen om Eris aan te kijken en zijn reactie te peilen. Dit was niet de plek en misschien ook wel niet het juiste moment, hij kende Eris nog maar nauwelijk, en toch kon hij er niets aan doen. "You make me go crazy just by standing close." Hij grijnsde even kort en zoende hem opnieuw, liet zijn handen heel zacht over Eris rug glijden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Allerlei gevoelens raasde door Eris’ lichaam. Het was zo overwelmend, hij wist niet hoe hij hier mee om moest gaan. Het waren natuurlijk allemaal nieuwe emoties, of niet heel nieuw, maar zijn hele leven had hij deze gevoelens weg geduwd. Genegeerd en verwaarloost zelfs. Nu kwam het eigenlijk allemaal los en het voelde zó goed. Het gevoel van Daniel zijn lichaam tegen die van Eris was overweldigend, hij smolt weg in zijn aanrakingen. Het was haast te goed om waar te zijn. Een sprookje waar Eris in leek te leven. Zulke dingen konden toch niet in het echt gebeuren. Zo een jongen als Eris met een jongen als Daniel? Hij voelde zich als het lelijke meisje in een slechte chick flick, dat ene nerdy meisje die niemand zag staan, tot de knappe football player haar wel zag staan en ze ineens koningin van het bal werd. Natuurlijk was dat verhaal anders. Daar zou de jongen vol trots met het meisje hand in hand over het school plein lopen. Eris zag het nooit voor zich dat hij openbaar, hand in hand met een jongen zou lopen. Niet hier in ieder geval, niet waar zijn ouders en vrienden hem zouden kunnen zien, waar mensen er tegen waren en waar het hem zijn leven zou kunnen kosten.
Toch, op momenten als deze, wenste hij dat het wel mogelijk zou zijn. Hij werd uit zijn gedachtes getrokken door de stem van Daniel en nooit was hij het meer met iemand eens geweest. De woorden van Daniel leken voor beide jongens te spreken. Zacht beet Eris op zijn eigen lip. “Well then stop restraining.” Zijn woorden kwamen er bijna als een adem uit. Op dit moment kon Eris zich amper voorstellen dat hij zich ooit slecht zou voelen voor het liefhebben van een jongen. Eris kon zich niet bevatten waarom dit ooit fout zou zijn. Hoe was de liefde die hij voor jongens kon voelen anders dan de liefde die zijn mannen voor vrouwen voelde? Het was oneerlijk en Eris haatte het. Maar hij dacht daar nu nieg over na. Daniel was alles wat er op dat moment belangrijk was. Niks anders deed er toe. Een zwakke grijns verscheen op Eris zijn lip bij de volgende opmerking van Daniel. Voor hij echter weer iets kon zeggen waren Daniel zijn lippen terug op die van Eris. Meteen sloot hij zijn ogen en viel hij terug in de zoen. Zonder enige twijfel trok hij Daniel toen ook wat dichter tegen zich aan, al deed hij wel voorzichtig sinds hij geen pijn wilde veroorzaken bij Daniel. Tenzij hij dat zelf natuurlijk zou willen.
Eris smolt helemaal weg in het moment, tot er voetstappen op het stoepje naast de kleedkamers te horen waren. Bijna gelijk liet hij Daniel los en binnen een oog wenk stond hij aan de hele andere kant van de kleedkamer zijn broek uit te doen zodat het leek alsof hij zich aan het omkleden was. Daniel zijn coach kwam binnen lopen, een lastige blik stond op zijn gezicht gespeeld. “How are you two kids doing? Coach Mendez and i talked about it and we thought it was best if the both of you went home, we’d rather have you back in form later than hurt now, so get dressed the two of you and head to your homes. Any questions?”

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Na het antwoord van Eris was hij niet meer in staat om logisch na te denken of antwoord te geven. Die toestemming was meer dan genoeg, genoeg om al het andere te overheersen en dit moment oké te maken. Hij wilde dit, Eris wilde dit en het voelde goed. Er kon dan toch niets mis mee zijn? Hij liet zijn handen verder glijden en speelde met de rand van Eris's broek terwijl hij de zoen intenser maakte, hongeriger. Dat dit niet de juiste plek was maakte hem niet uit, dat er camera's waren en hij zo op beeld stond met Eris maakte hem niet uit, niets was belangrijker dan dit. Voor het eerst sinds een hele lange tijd vroef hij zich af of dit echt geluk kon zijn.

Volledig opgaand in het moment waren de voetstappen hem helemaal niet opgevallen. Het voelde dan ook als een plotselinge leegte toen Eris hem losliet en zo ver mogelijk bij hem vandaan ging staan. Daniël greep naar zijn shirt en hield dit zo subtiel mogelijk vast om voor de coach te verbergen wat er gaande was. Het was heel lastig te verklaren waarom hij er zo aan toe was in een kleedkamer alleen met Eris. Daniel kuchte even in een poging zijn stem nogmaal te krijgen. "I'm fine, it hurts but it will heal with some rest." Hij knikte even naar de man ter bevestiging. "Okay coach. No questions." Hij wenste op dit moment heel hard dat de coach snel zou vertrekken. Heel even gleed zijn blik weer naar Eris die ondertussen zijn eigen broek had uitgetrokken. Als het had gekund zonder verwarring te brengen had hij gevloekt. Dacht Eris nu echt dat het hielp om nog verder uitgekleed voor te gaan staan? In zijn hoofd probeerde hij aan hele andere dingen te denken zonder effect. Gelukkig liet de coach hen met een knik achter. Daniel rolde zijn shirt op en smeet het naar Eris ookal mikte hij express net naast de jongen om hem geen pijn te doen. "Are you serious? As if it wasn't bad enough you wanted the coach to see what you are doing to me? Could you not wait undressing untill he was gone?" Hij liet naar Eris toe en schudde zijn hoofd. "You do know you have to fix what you caused don't you?" Het was geen bedreiging of een bevel, maar een uitdaging. Als Eris dit af zou wijzen was er een hele koude douche nodig om hem aantoonbaar te maken voor de buitenwereld.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Eris beet hard op zijn lip en besloot zich stil te houden, wetende dat zijn stem alles behalve normaal zou klinken. Hij was deels buiten adem en erg geagiteerd. Hij knikte maar naar de coach toen hij even naar Eris keek voor bevestiging dat alles oké was. Vervolgens, tot grote opluchting van Eris, vertrok de man weer de kleedkamers uit. Eris kon het niet laten om
te lachen toen het shirt van Daniel net naast hem kwam. “Oh please, like you don’t enjoy the thrill,” knipoogde Eris zacht lachend. Hij vond Daniel zijn reactie best grappig al wist hij dat als Daniel hetzelfde had gedaan Eris het ook niet had kunnen volhouden. Hij liep wat dichter naar Daniel toe met een wat sluwe glimlach op zijn gezicht. De woorden van Daniel zorgde er best wel voor dat Eris een ego boost kreeg. Het liet hem weten dat Daniel hem wilde, net zo graag bijna als dat Eris Daniel wilde. Dat deed wel echt wonderen voor zijn zelf vertrouwen.

Hij haakte twee vingers aan de rand van Daniel zijn broek en trok hem dichter naar zichzelf toe. “Well then I’ll have to see what I caused first.” Zijn stem klonk hees en hongerig. Eris voelde zich haast in nood voor Daniel. Het was idioot hoe graag hij dit alles wilde, hoe graag hij alles met Daniel wilde doen. Het boeide hem niks dat hij nog pijn aan zijn ribben had. Het boeide hem niks dat er mensen elk moment binnen konden lopen en het boeide hem niks dat alles wat ze deden op film stond, wie keek er überhaupt ooit naar die video tapes? Er werd alleen naar gekeken als er iets ergs was gebeurt als diefstal of nog erger, maar wanneer gebeurde zoiets nou? Eris had het nooit mee gemaakt en ging er dus gewoon van uit dat dat niet zou gebeuren. Zwak grijnzend trok Eris Daniel nog iets dichter tegen zich aan waardoor hun lichamen elkaar raakte. Zelfs zijn boxers begonnen nu strak te voelen en Eris was niet zeker hoe lang hij dit alles kon vol houden, hij had aanraking nodig.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Als hij niet zo gespannen was geweest op dit moment had hij er zelf ook om kunnen lachen maar hij schudde zijn hoofd. "You are horrible." Mompelde hij met een grijns. Dit was meer dan hij gewend was, veel meer en het was moeilijk om rustig te blijven. "What does that look mean?" Het maakte niet veel uit wat Eris op dit moment deed, alles maakte hem gek. Een blik, een beweging, een woord, het maakte niet uit. De manier waarop Eris nu veel losser leek te zijn verbaasde hem. Voorheen leek hij iets terughoudender en afwachtender, maar deze Eris vondt hij nog heerlijker. "You need a closer examination?" Alsof het nog niet duidelijk was dat hij behoorlijk opgewonden was door Eris. Zelfs met zijn broek aan was het te zien, maar hij was niet van plan om tegen te werken. Deze keer liet hij zijn handen niet over Eris rug maar over zijn borst naar beneden glijden. "What about you?" Fluisterde hij in zijn oor terwijl hij Eris grijnzend aankeek. "Need some help?" Daniel knikte naar de douches in de hoek van de kleedkamer en trok zijn wenkbrauw op naar Eris. Al zijn concentratie was nodig om het nog vol te houden en niet hier en nu aanraking te eisen, Eris terug aan te raken. Zijn lichaam tegen dat van Eris was niet genoeg, niet met dat beetje kleding er nog tussen. Daniel nam het voortouw, maakte zit los van Eris om naar de douches te lopen. Onderweg maakte hij zijn broek los en mikte hij deze bij zijn shirt. "Come on." Hij gebaarde naar Eris terwijl hij zijn boxershort zo langzaam mogelijk uit deed om Eris te pesten. Daniel wilde hem hier en nu.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
“A horrible mess for you,” mompelde Eris terug. Zijn stem klonk oneven en hij had moeite met zichzelf stabiel te houden. Hij wist niet hoe hij het deze tijd nog vol had kunnen houden om het zo cool te spelen. Het was best indrukwekkend vond hij zelf. “Oh nothing.. just that I want you,” mompelde hij vervolgens, zwakjes grijnzend. Eris voelde zich een stuk comfortabeler dan hij eerder had gedaan. Hij merkte dat hij echt wat losser kwam rond Daniel en daar was hij toch echt wel blij mee, hij had namelijk het gevoel alsof hij Daniel vaker zou zien. Hij hoopte dat in ieder geval wel. Hij kon zich niet voorstellen hoe het zou zijn om hem hierna gewoon nooit meer te zien. Dat leek ook gewoon onrealistisch. Hij wist niet hoe het met Daniel zat maar Eris zou hierna zeker nog proberen contact te zoeken met de jongen. En al kon dat niet in het openbaar dan zou hij gewoon proberen af te spreken in het privé.
Eris beet speels op zijn lip terwijl hij naar Daniel keek. “Yeah, I might have to examine it with other ways than looking as well.” Eris lette er niet eens meer op of wat hij zei als onzin klonk. Hij stond voor zijn gevoel op knappen en zou met elke aanraking misschien al van zijn stokje kunnen gaan, op de goede manier dan. Hij zou niet flauw vallen. Zijn adem haperde toen Daniel zijn handen over Eris’ borst liet gaan. Zijn hart klopte in zijn keel en hij voelde zich nog erger opgewonden worden. Hij had noout geweten dat hij zo opgewonden kon zijn door enkel zoenen, het was haast idioot. Natuurlijk was het wel meer dan alleen maar zoenen, maar nog niet echt zoveel meer dat je het echt kon adresseren. Hard beet hij even op zijn lip om zichzelf te kalmeren na wat Daniel zei. Het was fout, de foute plek en de foute tijd met het foute geslacht maar nooit in zijn hele leven had Eris iets meer gewild. “Fuck..” was alles wat Eris er uit wist te krijgen, em dat was al een hoop boor een jongen die nooit schold. Een beetje nog in shock keek Eris toe hoe Daniel richting de douches begon te lopen en hoe hij zijn broek los maakte en deze uit deed. Met een hongerige blik keek Eris toe hoe Daniel zijn boxers langzaam omlaag deed. Hij begon naar hem tegen, dit ging te langzaam en Eris kon er niet meer tegen. Eris duwde Daniel tegen de muur van de douches en begon hem meteen wat ruwer te zoenen. Hij wilde zijn excuses aan bieden voor als hij wat te hard was voor hem maar daar kon Eris nu absoluut niet aan denken. Hij wilde hem meer dan hij ooit iets had gewild.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was onmogelijk, wat er nu gebeurde was een droom, zijn verbeelding. Daniel geloofde nog steeds niet dat dit echt kon zijn ookal voelde het wel zo. In al die jaren dat hij zich bewust was van het feit dat hij op jongens viel had hij nooit een stap in deze richting genomen op zijn dromen na. Dromen die vervolgens een straf eiste. Daniel vroeg zich heel even af hoe hij zichzelf hiervoor zou moeten straffen. Of God al plannen had hiervoor. Hij zou er later wel achter komen. "I like that." Daniel zoende Eris opnieuw, moest meer van hem voelen om dit aan te kunnen. Deze jongen was nog beter dan zijn dromen en een grijns speelde terug rond zijn lippen. Na vandaag zou hij Eris niet zomaar laten gaan, was er geen mogelijkheid dat hij dit gevoel zou laten verdwijnen. Wat hij er ook voor moest doen, hij wilde dit houden. Daniel hield zijn adem in bij de woorden van Eris. Hij wilde dat Eris meer deed dan kijken. "Do as you please." Zei hij schoor van verlangen. Zijn blik gleed de zelfde weg als zijn handen en de grijns op zijn gezicht werd breder. "Oh no, seems like I am guilty as well." Zijn hand gleed heel kort over Eris boxer heen, lang genoeg om hen te voelen maar niet lang genoeg om te helpen. Daniel kon er niets aan doen, het stiekem plagen van Eris bracht hem nog meer spanning die erg welkom was. De hapering in zijn ademhaling maakte Daniel gek en hij was maar wat blij dat hij afstand had genomen van Eris om eindelijk naar de douches te gaan. Dat ene kleine scheldwoord was genoeg, te veel zelfs in combinatie met zijn naaktheid. Daniel liet zich tegen de muur drukken door Eris, zoende met hem mee en duwde zijn lichaam tegen het zijne. Hij wilde meer, had meer nodig. Zijn handen gleden naar de boxer van Eris en duwde deze naar beneden. "I need you." Het kwam er bijna ademloos uit en hij liet zijn handen het werk doen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Eris bekeek Daniel zijn lichaam hongerig. Als de zonde die hij zou begaan zijn dood zou betekenen zou hij tenminste gelukkig kunnen sterven. Eris voelde zich klaar voor elke straf die hij hiervoor zou krijgen, want niks zou zo erg kunnen zijn hem er van te stoppen dit nog eens te doen. Het geweldige gevoel dat hij door deze hele situatie kreeg was beter dan elke straf erg was. Hij zou afstand nemen van zijn religie, het belangrijkste ding in zijn leven puur om dit vaker met Daniel te kunnen doen. “I like you,” zei Eris nog voor Daniel hem weer begon te zoenen. Het voelde best gek zoiets te zeggen sinds de twee elkaar pas net kende, maar inmiddels voelde het niet meer als pas net. Eris had zich nooit zo comfortabel gevoeld bij iemand, zelfs bij zijn familie was hij minder zichzelf. De dingen die Daniel hem liet goelen waren gewoon te goed voor woorden. De stem van Daniel liet zijn hart een slag overslaan. Het voelde niet alsof het verlangen eenzijdig was. Daniel leek hem net zoveel te willen als Eris hem wilde. Hij voelde zich best goed door het feit dat een jongen als Daniel hem leek te willen. Het was haast een droom, maar dit was echt. Het gebeurde allemaal echt. Daniel was echt en hij stind tegenover Eris en hun gevoelens waren echt, het was echter dan alles wat Eris ooit gedaan had maar toch voelde dit meer als een droom dan wat dan ook.
Eris zijn mond viel open en hij stikte haast in zijn adem door de aanraking van Daniel. Het zorgde ervoor dat Eris meer begon te verlangen. Nog meer dan eerst. Hoe kon een persoon je zo gek maken?
Eris kon het niet laten om Daniel met zijn hele lichaam haast aan te raken. Hij wilde hem voelen, meer van hem voelen. De woorden van Daniel zorgde er dan ook voor dat Eris hier meer werk van ging maken. Zijn handen gingen gelijk naar de boxer van Daniel en zonder enige twijfel bevrijde hij de jongen hier uit. Meteen schoot er iets los en Eris werd gek. De spanning kwam nu echt omhoog maar alles wat hij voelde was opwinding en het lichaam van Daniel tegen die van zichzelf. Zijn hand ging dan ook gelijk om Daniel zijn privé deel heen, te ongeduldig om de jongen niet aan te raken.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De woorden weerklonken in zijn hoofd en Daniel grijnsde. Hoe meer hin hoorde en voelde van Eris, hoe meer het hem overtuigde dat dit echt was. "I like you too, a lot." Het kostte moeite om normaal te spreken, normaal te denken. Hoe deden mensen dit? Hoe hielden ze dit vol? Om compleet eerlijk te zijn had hij weinig ervaring op dit hele gebied. Daniel was nooit verder gegaan met meisjes en jongens waren helemaal nooit ter zaken gekomen. Goed hij had dan wel wat persoonlijke ervaring, maar dat was toch heel anders dan dit, dan mét iemand zijn. Hij nam een moment de tijd om Eris in hem op te nemen, van top tot teen te bekijken en wauw. "You don't even know." Hij schudde zijn hoofd en keek Eris aan. "You are just... gorgeous." Een kleine blos verscheen op zijn wangen. Woorden waren voor hem een stuk moeilijker dan daden. Daniel was niet bang om stappen te ondernemen en voor wat foute opmerkingen schaamde hij zich zeker niet, maar dit soort echte verklaringen afleggen maakte hem toch enigszins verlegen. "I could stare at you all freaking day." Mompelde hij in verwondering. Aan de ene kant wilde hij dit moment, dit samenzijn en dit gevoel zo lang mogelijk vasthouden en bewaren, maar zijn lichaam schreeuwde dat er nu iets mee gedaan moest worden. Wachten was geen optie. Eris reactie op wat hij deed was onwerkelijk en wat het met hem deed was nog erger. Daniel beet op zijn lip om stil te blijven, niet te veel lawaai te maken. Hij had dit zo hard nodig en eindelijk was het er. "Oh.. my.... fuck." Zijn stem leek bijna grommend en hij moest zich aan Eris vasthouden, zijn benen leken bijna in te geven door wat er hier gebeurde. "Eris please... I need more." Hij liet zijn eigen vrije hand over Eris heen strijken, voelend en ontdekkend. Natuurlijk wist hij wat hij zelf fijn vond, maar wat zou werken voor Eris was wat hij wilde ontdekken. Langzame bewegingen van zijn hand en vingers.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het deed iets met Eris om dat van hem te horen. Zijn hart leek er sneller van te kloppen maar niet op de opgewonden manier waarop het steeds sneller ging, meer op een liefdevolle manier. Nog nooit had iemand tegen hem gezegd dat ze hem leuk vonden dus dit was best wel een groot ding voor hem. Zeker ook om het uit de mond van Daniel te horen. Voor een klein moment zag hij zelfs een toekomst voor de twee voor zich. Het was wat overhaast maar het moment duurde ook niet lang. Toch was er een deel in Eris wat wenste dat die toekomst ooit waarheid kon zijn. Ook al was dat een vroege wens.
Eris begon te blozen door de dingen die Daniel tegen hem zei. Hij voelde zich echt gewild en het voelde zelfs alsof Daniel de complimenten oprecht meende al was Eris het totaal niet met hem eens. Maar hoe kom hij zichzelf nou mooi vinden als er jongens als Daniel waren die er uit zagen alsof ze door Allah met de hand geschaapt waren. Daniel, die er op dit moment als een seks god uit zag, die Eris zo gek kon maken met alleen maar een blik. Het was gerwoon verbazingwekkend.
Eris had het echter niet in zich om langer te praten. Zijn adem zat constant vast in zijn keel, de opwinding werd steeds groter en al helemaal toen hij Daniel zijn verlangende woorden hoorde. Hij begon dan ook zijn hand en vingers wat meer te bewegen. Zelfs de stem van Daniel zorgde ervoor dat Eris zijn bloed sneller naar een plek begon te stromen. En de volgende woorden van Daniel waren alles wat hij nodig had als zetje om verder te gaan. Hoewel hij Daniel zijn aanrakingen geweldig vond was er iets wat hij op dat moment liever wilde. Niet alleen voor zijn eigen genot, maar eigenlijk vooral voor dat van Daniel zelf. Eris liet zichzelf door zijn knieën zakken waardoor hij nu met zijn gezicht op heup hoogte was bij Daniel. Perfect voor wat hij wilde doen. Zijn hand bleef hij bewegen terwijl hij zijn lippen af likte om deze wat vochtig te maken. Vervolgens liet hij ook zijn mond te werk gaan op Daniel. Of hij het goed deed wist hij niet, maar als deze actie zelfs voor Eris goed voelde kon hij zich niet voorstellen dat het niks voor Daniel zou doen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld