Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Love that we cannot have

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Enige opluchting kwam bij Julian naar boven toen Allison instemde om inderdaad terug te trekken naar het hotel, hoewel hij hier graag nog had willen blijven met haar en met zijn vrienden. Toch wist hij dat dit de betere keuze was en even later nam hij afscheid van zijn vrienden en gaf hij Allison tijd om afscheid te nemen. Ric en Delano waren nog genoeg bij de wereld om normaal afscheid te nemen. Joel gaf hem de bro hug en brabbelde over hoe saai Julian was geworden sinds hij ging trouwen en dat hij nooit meer lang uit ging, maar Julian wist dat hij dat enkel zei omdat hij zelf zo dronken was. Daarna gaf hij zichzelf over en omhelsde haar in een ongevraagde knuffel om afscheid te nemen, wat Julian enigszins een beetje geïrriteerde, al liet hij dat niet merken. ''Why do you leave so early! You should stay'' Zei Jennifer met een sip gezicht, al veranderde dat niet veel aan zijn keuze. ''I'm sorry, we have work to do this morning. But I will see you soon!'' Beloofde hij haar, al wist hij dat die keer waarschijnlijk pas met de bruiloft was. Maar ook dat was al snel.
Nadat ze afscheid hadden genomen liep hij met Allison richting de garderobe waar ze hun jassen terugkregen. ''Let's wait outside, the taxi should be here soon.'' Stelde hij toen voor, en hij nam Allison mee naar buiten. De frisse lucht deed hem goed, al was dat ook het moment dat hij zich realiseerde hoeveel drank hij had gehad, en dat het misschien iets te veel was geweest. Gelukkig hoefde hij morgenochtend niet al te vroeg op, maar het feit alleen al dat hij moest opstaan vond hij erg genoeg.
''I hope you enjoyed the evening,'' zei hij toen tegen Allison terwijl hij zich naar haar toedraaide en even glimlachte. Hij had het zelf in ieder geval erg leuk gehad dus hij hoopte dat hetzelfde zo was voor haar.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Nu ze wist dat ze zich weer wat normaler moest gedragen leek het wel alsof de alcohol heel erg snel uit haar lichaam verdween, terwijl dat natuurlijk onzin was. Ze kon alleen iets helderder nadenken, omdat dat wel moest. Dat betekende echter niet dat ze nuchter was, want ze zou nu absoluut niet in een rechte lijn kunnen lopen. Sterker nog, ze had al moeite met het recht blijven staan. Dat kon ook aan de torenhoge hakken liggen die ze aan had, maar waarschijnlijk had ze op platte schoenen net zo lopen stuntelen.
Ze wist honderd procent zeker dat ze nooit meer iemand van die vriendengroep zou zien, maar was niet van plan dat hardop uit te spreken. Dat wisten zij ook wel en zo erg was het niet, al had ze vanavond wel als erg gezellig ervaren. Ze nam dus ook van iedereen afscheid en dat zou voorgoed zijn. Bovendien was vanavond ook wel een beetje dom geweest. Waarom had ze zich zo laten gaan? Waarom kon ze het niet gewoon rustig aandoen? Dat waren echter vragen waar ze morgen wel over na zou denken, want heel helder nadenken was op het moment ook nog onmogelijk.
Nadat ze tegen iedereen gedag had gezegd en haar jas had opgehaald stond ze samen met Julian buiten op de taxi te wachten. Ook hier had ze moeite met het stil blijven staan en vooral het fatsoenlijk kunnen blijven staan. Daar had ze echt al te veel alcohol voor op en binnen was het haar minder opgevallen. Daar viel het niemand op dat je een beetje stond te wiebelen, maar hier voelde ze zich een beetje voor schut. Bovendien kreeg ze het koud, maar door alle drank had ze al moeite met het fatsoenlijk aantrekken van haar jas. Ze leek gewoon niet te snappen hoe je dat aan moest doen en het irriteerde haar zo erg dat ze toch maar besloot in de kou te staan zonder haar jas aan te trekken. Hij zei immers toch dat de taxi er snel zou zijn.
“I did, yes! So once again thanks for taking me. I appreciate it. It’s a lot more fun than watching tv in a hotel room,” grinnikte ze. Dat zouden anders haar plannen zijn geweest voor vanavond. Veel meer had ze hier ook niet te doen, want ze kende het hier niet en ze kende verder ook niemand. Misschien dat ze morgenavond nog wel wat wilde doen, maar ze ging er vanuit dat ze dat alleen moest gaan doen. Overdag zagen Julian en Allison elkaar al veel, dus ze kon zich voorstellen dat hij ‘s avonds geen zin in haar had. Zij zou het echter niet erg vinden om hem wél in de avonden ook nog te zien. Vanavond had hij zich bewezen als erg leuk gezelschap. En het uitzicht was ook aardig leuk.
“Let’s hope that taxi gets here fast though. It’s literally freezing. Don’t you think?” Misschien stelde ze zich nu aan, want meestal kregen mensen het warm als ze alcohol op hadden. Allison daarentegen nu absoluut niet. Ze had zich dan ook wel redelijk ‘bloot’ gekleed, maar toch.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Julian leunde met zijn rug tegen de muur en had zijn handen in zijn zakken gestoken. ''Of course, I wouldn't have gone without you.'' Zei hij. Het was waarschijnlijk echt zo. Natuurlijk had hij zin om zijn vrienden te zien. Maar het zou best raar zijn als hij hier alleen heen ging zonder haar uit te nodigen. En ook als hij haar had uitgenodigd en ze had nee gezegd, was hij waarschijnlijk niet gegaan. Dat leek hem namelijk nogal apart, ze waren hier ten slotte samen en ze kenden hier beide voor de rest ook niemand om wat te doen in hun vrije tijd.
Toen ze vertelde dat ze het koud had draaide hij zich even naar haar om en merkte toen op dat ze eigenlijk geen jas aan had. Een amuserende glimlach verscheen op zijn gezicht. ''Well yeah, I think so, too. But maybe, that's because... You're not wearing your jacket?'' Hij knikte even naar haar jas die ze in haar handen had. Misschien had ze verwacht dat het minder koud zou zijn dan het daadwerkelijk was, en de taxi zou zo komen, dus dacht ze dat het niet nodig was om een jas aan te doen. Wat de reden ook was, hij zou haar niet in de kou laten staan, en nam haar jas van haar over. ''Here, let me help you,'' zei hij, en hij legde de jas over haar schouders en armen, zodat haar blote huid in ieder geval bedekt was tegen de frisse wind. ''If you want, you can sleep through tomorrow. The meeting is in the afternoon, it's not that important so you don't necessarily have to be there. Have some rest then, we can do something in the evening.'' Stelde hij voor, terwijl hij zachtjes met zijn handen over haar bovenarmen wreef om haar een beetje warm te maken.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
“You’re just saying that to be nice,” zei Allison met een lachje. Natuurlijk was hij wel zonder haar gegaan en ze had hem groot gelijk gegeven! Het waren zijn vrienden. Niet de hare. Bovendien hoefde hij haar niet te vermaken, omdat Julian en Allison verder ook geen vrienden waren. Ze kon zichzelf ook prima vermaken en ze wilde niet dat hij dacht dat ze dat niet kon. Dat deed ze al jaren en hij zou zich echt niet schuldig hoeven voelen. “But damn okay, I feel flattered,” grapte ze er achteraan.
Ze voelde zich heel erg stom toen hij zei dat ze haar jas inderdaad niet aan had. Dat betekende in ieder geval dat hij haar rare gestuntel niet had gezien en misschien moest ze daar maar blij om zijn. Desondanks kon ze met alcohol op helemaal niet goed liegen, dus nu ook niet. “Yeah, I couldn’t figure out how to put it on,” gaf ze dus ook toe waarna ze zichzelf voor d’r kop wilde slaan. Hoe dom kon je zijn? Het was niet zo alsof ze zichzelf in één of ander strak duikpak moest zien te krijgen. Het was gewoon een jas aantrekken en zelfs dat lukte haar nu niet. Hij zou haar nu ook wel heel raar vinden, maar gelukkig interesseerde dat haar op dit moment niet zo veel.
“Oh, thank you,” zei ze een beetje verward toen hij haar daar inderdaad mee hielp. Dat was wel lief en het boeide haar nu nog minder of hij haar nou dom vond of niet. Anders hielp hij haar niet, toch? “Are you sure? I mean I don’t mind going there. Although it might be better to not discuss anything really important with me right now because I’m not gonna be able to give you proper answers,’ gaf ze eerlijk toe. Daar had ze ook teveel voor gedronken, al klonk dat uitslapen wel heel erg goed. Bovendien kon ze ook nog andere dingen doen die ze anders niet had kunnen doen. Werkgerelateerde dingen natuurlijk. Haar privédingen zou ze niet onder werktijd plannen. Dat was hier op een andere plek niets anders. “Oh? We? Sounds fun. What are we doing?” vroeg ze nieuwsgierig. Ze wilde dat zelf ook wel regelen, al wist ze totaal niet waar hij aan zat te denken. En dat was juist wel wat ze graag wilde weten, want anders moest ze zelf creatief zijn en dan wist ze niet of dat goed genoeg was.
Aangezien hij over haar armen wreef en dat er al helemaal voor zorgde dat ze niet helemaal stabiel meer stond leunde ze een klein beetje tegen hem aan. Ook dat was misschien een beetje verkeerd, maar ze kon oprecht niet stil blijven staan en met name recht staan was een opgave nu. Bovendien vond ze het wel fijn.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Julian glimlachte kleintjes om haar reactie. Hei zei het om zoveel meer redenen dan om gewoon aardig tegen haar te zijn, maar kennelijk leek Allison dat niet te begrijpen. Hij wilde dat ze dat begreep, maar hij wist niet beter hoe hij kon laten zien dat hij haar meer zag dan als gewoon collega's en haar echt zag als een vriendin.
Toen ze uitlegde dat ze het niet voor elkaar had gekregen om haar jas aan te doen beet hij even op zijn onderlip, maar hij vond het enigszins wel grappig. ''That doesn't surprise me. I mean, not that you are stupid, not at all, but because we are both drunk...'' Hij voelde haar lichaam dichterbij komen maar protesteerde niet, samen zouden ze warm blijven en inmiddels begon hij het zelf ook koud te krijgen. Hij wierp een snelle blik op zijn horloge. Als de taxi zo niet kwam zou hij een andere bellen.
''It's no problem, really. Just sleep through and rest a bit.'' Zei hij geruststellend. Zo belangrijk was het niet dat ze morgen bij de meeting aanwezig was. En bovendien, als iemand nog zo moe was of misschien zelfs wat ziek door een kater van de alcohol, dan presteerde je ook minder goed op je werk. Dan had hij liever dat ze wat uitsliep om later al haar aandacht weer in het werk te steken. Hijzelf daarentegen had niet echt een keuze. Hoewel hij voelde dat de alcohol zo onderhand wel begon uit te werken, wist hij niet zkeer hoe goed hij zich morgenochtend zou voelen, maar daar wilde hij nu nog even niet aan denken. Hij verlangde naar een warme douche en een schoon bed.
Gelukkig kwam er op dat moment een taxi aan en die stopte voor hun bij de stoep. Julian zuchtte opgelucht en liep er heen, waarna hij de deur openhield voor Allison.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
“Ew, yes. Why did we decide on drinking this much? I don’t wanna act this stupid,” zei Allison met een lachje. Ze voelde zich ook echt heel dom, maar gelukkig reageerde hij er normaal op. Hij had immers ook veel te veel gedronken en was waarschijnlijk niet veel helder dan dat zij was. Ze had in ieder geval niet het gevoel alsof Julian haar nu een raar en dom mens vond. En zo wel, dan kon ze zich dit hopelijk morgen niet meer herinneren en hij ook niet. Echter moest ze daar meestal nog wel meer voor te hebben gedronken.
”Hmmm, okay. Thanks sir.” Dat zei ze nu expres omdat ze het over het werk hadden. Normaal noemde ze hem ook niet zo, tenzij ze het gevoel had dat dat wel moest en dat was bijna nooit. Nu vond ze het daarentegen ineens super grappig om ineens te zeggen, dus vandaar dat ze hem zo noemde.
“Thank God. That took forever,” mompelde Allison meer tegen zichzelf dan tegen Julian toen ze de taxi zag. Ze liep erheen en stapte vervolgens in. Het was lief dat hij de deur voor haar open hield, al hoefde dat eigenlijk helemaal niet meer. Allison wilde zeggen in welk hotel ze verbleven zodat de chauffer er naartoe kon rijden, maar ze was gewoon vergeten waar dat precies was en wat de naam van het hotel was. Normaal gesproken wist zij het hele schema uit haar hoofd. Een aantal uren geleden wist ze dat nog, maar ze wist het nu echt niet meer. Dat had de alcohol ook gedaan. Dat kon niet anders. Ze keek dus ook even verward Julian aan. “Do you know where we’re staying?” vroeg ze toen aan hem. Ze kon het natuurlijk opzoeken, maar dat zou wel even duren. Waarschijnlijk kon ze het ook niet meteen vinden en ze voelde zich nu al een beetje ongemakkelijk. Dit soort dingen gebeurden haar normaal gesproken echt nooit! Nog iets wat haar het gevoel gaf dat ze niet zoveel alcohol had moeten drinken, al wist ze zeker dat dit nog wel een keer ging gebeuren. Iedere keer opnieuw zei Allison tegen zichzelf dat ze het rustig aan ging doen en dan was het gezellig en luisterde ze niet meer naar haar eerder gemaakte regels. Daar kon ze ook niets aan doen!

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
De nacht had niet veel langer moeten duren, want Julian had moeite met gefocussed blijven tijdens de meeting. Hij kon zich niet herinneren wanneer hij voor het laatst zo kort geslapen had voor een werkdag en het herinnerde hem er ook weer aan waarom hij dat nooit deed, want hij had nu al moeite met geconcentreerd te blijven. Daarom was hij ook enorm blij zodra het voorbij was zonder een al te slechte indruk te hebben achtergelaten. Hij stuurde een berichtje naar Allison dat hij weer terug kwam naar het hotel en dat ze misschien in de middag iets leuks konden doen. Terwijl hij de taxi terug naar het hotel nam bedacht hij dat ze misschien wel naar het strand konden gaan om een wandeling te maken, of in ieder geval iets te doen wat niet al te veel energie kostte, want dat had hij niet meer.
Af en toe was hij afgeleid geraakt door de herinneringen van de avond ervoor en de gesprekken die hij met Allison had gehad. Hij dacht na over de dingen die hij had gezegd en hoe hij zich bij haar voelde, en was blij dat hij niet meer had gedronken want dan had hij misschien wel nog meer zijn grenzen opgezocht. Hij voelde zich op zijn gemak bij haar en leek dan de wereld om hun heen te vergeten. Hij wist niet of het door de alcohol kwam of door wat Alllison met hem deed, maar misschien was het wel beter om de komende avonden niet zoveel meer te drinken.
Zodra de taxi bij het hotel stopte liep hij richting de lift en keek of hij al een reactie van Allison had.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Nadat Allison in haar hotelkamer was aangekomen was ze meteen naar bed gegaan en tot een uur of twaalf geslapen. Wat was ze Julian dankbaar dat ze kon uitslapen en lekker rustig aan kon doen, dus dat was ook precies wat ze had gedaan. Ze had een lange douche genomen en roomservice besteld om te lunchen, want zo lui was ze al geworden. Ze had niet eens zin om haar kamer uit te komen. Net nadat ze was aangekleed en zich had klaar gemaakt voor de dag klopte er iemand op de deur. Dat moest natuurlijk de roomservice zijn, want anders zou ze niet weten wie het zou kunnen zijn. Julian’s planning kende ze uit haar hoofd en die zat nog steeds in een meeting, tenzij die ineens last minute gecanceld zou zijn. Echter ging ze ervan uit dat ze dat dan wel zou horen, dus dat hij daar nog steeds zat. Met een kleine glimlach liep de jonge vrouw dus naar de deur en opende die, maar in plaats van iemand van het hotel zag ze eigenlijk geen gezicht. Of nou ja, het was helemaal bedekt. En voordat ze kon vragen wat Allison voor die persoon kon doen werd ze op de grond geduwd en aangevallen met een klein mesje.
Eigenlijk herinnerde Allison zich niet veel van het incident en ze was blij dat het ook niet lang duurde. Blijkbaar kwam de roomservice er toch aan en die had haar gegil gehoord, waardoor degene die haar had toegetakeld er snel vandoor ging en Allison er met weinig letsel ermee weg kwam. Of nou ja, ze voelde bloed over haar wang en ze zag een aantal plekjes in har hals en armen, maar verder had ze niet heel veel behalve dat ze eigenlijk de hele tijd zat te trillen. Het meisje van de roomservice zat eigenlijk net zo te trillen, want die was ook geschrokken. En dus zaten Allison en het meisje al een kwartier op de grond voor de open deur van haar hotelkamer, terwijl ze eigenlijk elkaar probeerden te kalmeren. Dat lukte eigenlijk niet. Overigens had het meisje wel ervoor gezorgd dat het bloeden op haar wang gestopt was, maar daarna was ze weer bij Allison komen zitten.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Omdat Julian nog niks van Allison had gehoord dacht hij dat het misschien handig was om langs haar kamer te gaan, wie weet was ze nog niet eens wakker al was het al wat later op de middag dus daar ging hij niet vanuit. Zodra hij op de juiste verdieping was liep hij richting haar hotelkamer maar al voordat hij daar was zag hij dat de deur open stond. Vlakbij de deur stond een kar met roomservice, dus hij ging ervan uit dat ze gewoon eten had besteld, maar zodra hij in de deuropening stond trof hij iets heel anders aan.
Geschrokken keek hij naar Allison en naar het dienstmeisje naast haar. Het viel hem ook direct op dat Allison gewond was. ''What happened?'' Vroeg hij direct bezorgd terwijl hij met snelle passen naar haartoe liep en naast haar neer knielde. Hij zag aan beide gezichten dat ze erg geschrokken waren en zodra Julian voorzichtig haar haar opzij deed zag hij dat Allison ook wondjes in haar nek had alsof ze was aangevallen. ''Who did this? Did you call the police?'' Vroeg hij bezorgd terwijl hij zijn mobiel al pakte om het alarmnummer te bellen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison hoorde voetstappen op de gang waardoor ze meteen weer in de stress schoot. Wat als hij terug kwam?! Ze was nu niet alleen, maar het meisje naast haar was hoogstens zeventien en twee keer zo klein als die man van net. Zij kon haar dus ook niet echt helpen. Andersom was Allison nu te geschrokken om veel te doen, maar toch had ze het gevoel dat ze dat meisje moest beschermen. Vandaar dat ze meteen haar hand vastpakte toen de voetstappen dichterbij kwamen.
Tot haar verbazing zag ze echter een bekend gezicht. Haar baas. Wat deed hij nou hier? Ze zuchtte opgelucht toen ze doorhad dat het in ieder geval niet die man was, maar hier was ze ook niet heel blij mee. Hoe moest ze dit nou uitleggen? “I-I don’t know,” gaf ze eerlijk toe en ze haatte het feit dat ze aan het stotteren was. Ze was in ieder geval blij dat ze niet had lopen huilen, want nu had ze al helemaal het gevoel alsof ze zich stoer voor moest doen.
“No! Don’t call the police!” zei ze met verheven stem. Het laatste dat ze wilde was dat ze naar de politie moest gaan en aangifte moest doen. Ze wist nauwelijks wat er was gebeurd en ze wilde al helemaal niet dat ze dat dan uitgebreid moest vertellen. Bovendien voelde het gewoon niet goed. Iets in haar zei dat ze dit zelf op moest lossen, zonder politie.
“And I honestly d-don’t know. But I’m o-okay,” probeerde ze zo vastberaden mogelijk te zeggen, al kwam het waarschijnlijk dankzij haar gestotter niet heel geloofwaardig over. Allison stond vervolgens op, maar doordat ze dat zo snel deed zag ze een beetje sterretjes voor haar ogen en zakte ze dus zo weer door haar knieën heen. Het liefst was ze nu eigenlijk gewoon alleen, want ze vond het vreselijk dat hij haar zo moest zien.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Julian deed zijn telefoon even gauw weer weg toen ze zei dat ze niet de politie wou bellen. Wel fronsde hij zijn wenkbrauwen. ''Alright, don't worry...'' Zei hij, en hij liet zijn blik nogmaals over haar lichaam glijden. Het meisje dat naast haar zat zag er jong uit en nog meer geschrokken dan Allison zelf.
Nogmaals verzekerde Allison hem ervan dat het goed met haar ging, maar ze kwam niet heel zeker over bij Julian. Toen ze op wou staan zakte ze al snel genoeg door haar knieën en als reflex ving Julian haar op. ''Don't stand up, stay there. I will get you some water,'' zei hij toen ze eenmaal weer zat, en hij liep terug naar de tree die hij zojuist op de gang had zien staan. Hij maakte gebruik van twee lege glazen door ze te vullen met water en gaf er zowel een aan Allison als een aan het dienstmeisje.
''You have to understand I will need to call someone from the front office now. You're hurt, Allison, let me take care of you.'' Hij knielde bij haar neer en keek haar indringend aan. Hij vond het niet fijn om te zien dat ze gewond was terwijl hij niks kon doen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison haalde opgelucht adem toen hij zijn telefoon weer weg stopte. Bovendien zou ze niet weten wat de politie hier mee moest doen. Ze zou de dader niet kunnen herkennen, omdat hij zichzelf onherkenbaar had gemaakt. Niemand zou hem dus kunnen oppakken en dan had zij daar dus helemaal niets aan gehad. Ze zou er dus nooit achter komen wie dit had gedaan en ook niet waarom. Allison kende niemand hier, dus ze snapte er niks van.
“Thank you..” bedankte Allison hem toen Julian haar een glas water gaf, waarna ze een slokje nam en het glas naast haar op de grond neerzette. Ze keek opnieuw op toen Julian bij haar neerknielde en zei dat hij iemand van de receptie moest bellen. Ja, dat klopte, maar dat was omdat iemand voor dat arme meisje moest zorgen. Zij zou naar huis gestuurd moeten worden zodat ze kon bijkomen van de schrik. “But I’m fine. It’s just a few scratches and some blood. It doesn’t hurt that much.” Het deed wel een beetje pijn, maar de adrenaline die ze nog voelde zorgde er ook voor dat ze nauwelijks pijn ervaarde. Daar had ze nu geen tijd voor.
Ze bedacht zich wel dat ze zodadelijk weer alleen zou zijn en die gedachte vond ze nu al enorm naar. In dit hotel wilde ze nu liever niet alleen zijn, maar wat moest ze anders? Vragen of dit meisje van het hotel bij haar wilde slapen? Dat was geen optie en meer opties waren er ook eigenlijk niet. En door die gedachte besloot ze ineens uit een opwelling om iets overeind te komen en Julian een knuffel te geven, gewoon omdat ze nu oprecht bang was. Ze wilde ook nog helemaal niet dat hij weg ging, ook al deed ze zich stoer voor en zei ze dat het prima met haar ging. Lichamelijk ging het ook wel oké, maar psychisch voelde het niet helemaal top.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hoewel het hem overviel dat Allison zich in zijn armen wierp hield hij haar niet tegen, en sloeg zijn armen om haar heen. Hij kon zich goed voorstellen dat ze erg geschrokken was van de situatie, al had ze nog niet degelijk verteld wat er gebeurd was. Hij besloot er voorlopig ook niet naar te vragen, het was toch al gebeurd en hij wilde haar niet te veel pushen als ze er niet over wilde praten. Hij streek met zijn haar en probeerde haar gerust te stellen. ''I will stay as long with you as you want, okay?'' Zei hij zacht, toen hij stemmen op de gang hoorde. Hij liet Allison los omdat hij wist dat het waarschijnlijk de receptie was, en tot zijn opluchting kwamen er twee medewerkers binnen. Ze vroegen natuurlijk direct wat er gebeurd was en namen het arme meisje mee naar beneden. Een van de medewerkers vertelde wel dat ze de security moesten inlichten en dat die verhaal zou komen doen om na te gaan hoe dit gebeurd zou kunnen zijn. Gezien Julian daar niet veel tegenin kon brengen knikte hij instemmend en sprak af dat de security over een paar minuten wel kon langskomen. Nadat ze de deur sloten liep Julian weer naar Allison toe, al wist hij niet zo goed wat hij moest doen. ''I don't know what happened, but I'm glad you're okay'' zei hij opgelucht en hij nam naast haar plaats. ''The lady told me that security will come to the room to ask some questions so they can prevent this from happening again, but if you want, I will stay with you tonight, if that makes you feel safe. I don't mind.''

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Het feit dat ze hem, haar baas, nu een knuffel gaf interesseerde haar op dit moment helemaal niets. Ze had ieder willekeurig persoon die naar haar toe was gekomen nu een knuffel willen geven. Ze wilde gewoon niet alleen zijn en door aanraking voelde ze zich dan toch nog ietsjes minder alleen. Julian gaf aan dat hij zolang zou blijven als dat zij zou willen, maar ze kon het moment dat ze weer alleen wilde zijn niet echt voor haar zien. Dat wilde ze waarschijnlijk de hele dag niet meer, maar dat kon ze niet van hem vragen. Net op het moment dat ze erop wilde reageren hoorde Allison ook stemmen en keek ze naar de twee medewerkers van het hotel die binnen kwamen. Zwakjes glimlachte Allison toen het meisje mee mocht. Ze had waarschijnlijk meer aan die twee mensen dan aan Allison zelf nu. Daar had je helemaal niets aan.
“Honestly.. I don’t know what happened either. Someone just walked in and pushed me and then tried to stab me, I guess? It all went so fast.” Ze zou nu ook niet het hele verhaal kunnen vertellen, want ze wist het gewoon even niet. Daarvoor was het nog te kort geleden. Misschien dat als ze weer wat rustiger was ze het wel gewoon normaal kon vertellen, maar nu nog niet.
Julian vertelde dat beveiliging langs zou komen om een aantal vragen te stellen en daar zag ze nu al tegen op. Dit wilde ze niet. Dit was net zo erg als de politie. Echter wist ze ook dat ze niet egoïstisch mocht zijn en dat ze het wel moest vertellen. Dit kon ook bij iemand anders gebeuren. Ze snapte ook niet waarom dit bij haar gebeurde. Ze kende niemand hier.
Vervolgens gaf Julian aan dat hij vanavond wel bij haar wilde blijven als ze dat fijner vond en toen wist ze even niet wat ze moest zeggen. Het liefst zei ze meteen ja, want dat vond ze inderdaad een stuk fijner. Daarentegen zou ze zich dan ook wel schuldig voelen. Misschien zat hij helemaal niet op haar te wachten. “Oh.. Are you sure?” vroeg ze daarom betwijfeld. “Is your fiancé okay with that?”

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Julian luisterde naar haar uitleg en probeerde zich te bedenken waarom iemand haar pijn zou doen. Hij vroeg zich ook af hoe het kon gebeuren en maakte zich daarom zorgen dat het nog eens kon gebeuren. Als de security erwas zou hij hun wel vragen om een extra medewerker in te zetten om dit te voorkomen. Als ze wisten wie Julian was dan was dat binnen no time geregeld.
''I am sorry it happened to you.'' Zei hij nogmaals, al kon hij vrij weinig aan de situatie veranderen of gedaan hebben. Hij voelde toch een soort verantwoordelijkheid over haar veiligheid en hij had daarin gefaald. Het zorgde ervoor dat hij des te meer wilde zorgen dat ze vanaf nu dan wel veilig was, maar dat ze zich ook veilig voelde. Het maakte hem niet uit dat hij haar al die tijd vergezelde. Hij klaagde sowieso niet over haar bijzijn. Hij genoot er juist van om bij haar te zijn, en zelfs nu ze zich niet helemaal oké voelde, veranderde dat niks voor hem. Hij wilde er gewoon voor haar zijn.
''Yes, I am sure.'' Verzekerde hij haar, en hij glimlachte even. Toen ze over Chloe vroeg dacht hij even na. Hij realiseerde zich plots dat hij niet op haar gereageerd had sinds de avond daarvoor. Hij zou haar later die avond nog wel een berichtje sturen, of bellen. Ze wilde vast weten hoe het ging of iets dergelijks. ''Well, even if she isn't, why would I mind? I just want to be there for you, I consider you my friend, she would understand that.''

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld