Rye schreef: 'Nou ja... gewoon, in het openbaar zijn? Voor een tolerante omgeving moet je echt niet in Magron zijn hoor,' vertelde Dayla. 'Alobus had je met open armen verwelkomt.'
Duchess schreef: Faelar trok zijn schouders op. 'Dat heb ik lang genoeg gedaan.' Hij glimlachte zwak. 'Lange tijd met een half-orc opgetrokken, voor ik hierheen vertrok.' Hij keek haar even aan. 'Na een aantal jaar wordt het toch wel eenzaam.'
Rye schreef: Dayla keek hem met grote ogen aan. 'Een... een half-orc?' Ze schudde haar hoofd. Dat was het punt niet. 'Dus liever een martelkamp dan eenzaamheid,' concludeerde ze. Want echt makkelijk had ze het niet gemaakt voor hem.
Duchess schreef: Faelar lachte zacht. 'Een half-orc. En hij was hartstikke aardig, voor je begint.' Hij zuchtte glimlachend. Yup, stiekem miste hij hem wel een beetje. 'Liever een martelkamp dan eenzaamheid,' bevestigde hij.
Rye schreef: Dayla besloot om te gaan liggen met haar voeten nog altijd bungelend in het water. 'Ik dacht dat orcs... nou ja, het zijn orcs?' Ze zuchtte diep. Zelfs de orc had een identiteit. 'Je bent echt onbegrijpelijk, jij.'
Duchess schreef: Faelar schudde zijn hoofd en trok zijn schouders op. 'Dat is denk ik precies waarom we naar elkaar toe trokken, denk ik. Mensen en hun meningen...'
Rye schreef: Dayla rolde met haar ogen. 'Ik ben geen mens, alsjeblieft zeg. Ik hoop dat ik wat beter overkom dan-' Ze stopte weer met praten. Meningen. Juist. Ze zuchtte diep. 'Hm...'
Duchess schreef: Faelar trok een wenkbrauw naar haar op. 'Ging het inderdaad niet helemaal om.' Hij glimlachte scheef. 'Nou ja, en daarbij was hij de eerste persoon die ik een vriend kon noemen.'
Duchess schreef: Faelar zuchtte glimlachend. 'We zijn beide onze eigen weg gegaan, en toen was ik weer eenzaam... Dus ja, een martelkamp klonk me beter in de oren.'
Rye schreef: Dayla schudde haar hoofd. Zij zou af en toe juist alleen willen zijn, maar hij zocht het gedoe juist op. Nog iets wat ze niet begreep. En nu ze aan gedoe dacht: ze moesten echt door. Daarom ging Dayla weer rechtop zitten en trok ze haar benen uit het water om vervolgens op te staan. 'Dan gaan we maar weer terug naar het martelkamp.'
Duchess schreef: Faelar keek haar even verbaasd aan en zuchtte zacht, waarna hij zacht knikte en opstond. 'We zullen wel moeten, hm...?' Hij rekte zich kort uit. 'Had je graag willen ruilen dan?'