O | Shiri shades darker - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | Shiri shades darker

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina keek naar haar. Ze kreunde en voelde de adrenaline al snel in kicken. Haar ogen schoten open en ze kreunde even moeizaam. Vluchtig keek ze rond en haar ademhaling versnelde voor een moment. Het voelde alsof ze energie genoeg had, maar de pijn voelde ze evengoed.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Zana glimlachte breed. 'Zie je? Nu kan je er wel weer een tijdje tegenaan.' Ze pakte het lelijkste brandijzer - al waren ze allemaal vreselijk - en zette deze keihard tegen haar onderrug aan. Het gesis van brandend vlees was als muziek voor haar oren. 'En dit gaat nog héél lang duren~'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Hijgend keek ze naar Zana en schudde haar hoofd. Gillend probeerde ze weg te komen van het brandijzer, maar er was geen enkele mogelijkheid. Tranen rolden over haar wangen heen. Haar stem zou langzaam verdwijnen door het vele gegil en dan zou ze niet eens meer kunnen praten.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Zana gooide het brandijzer aan de kant. 'Kom, we laten haar even alleen,' zei ze plots. Ze grijnsde licht. 'Maar maak je geen zorgen, we zijn zo weer terug hoor~' Niet veel later verdween ze uit de kamer. De beste marteling was wel de mentale marteling. Bij elke voetstap die de heks zou horen, zou ze wakker schieten, bang dat zij eraan zou komen. Des te langer ze wakker blijft van angst, des te makkelijker ze te breken was. En dát, lieve Jermaine, is hoe je martelt.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina hing in haar ketens. Ze hoorde hoe Zana en de mannen weg gingen. Haar ogen sloten langzaam, maar haar oren bleven gespitst. Elke keer als ze iets hoorde veerde ze iets op, bang dat ze weer binnen zouden komen. Het bleef echter steeds moeilijker om wakker te blijven. Wat wilde ze graag even slapen, gewoon heel even haar ogen dicht. Uiteindelijk dommelde ze uitgeput iets in slaap.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Een paar maanden later had er een wonder plaatsgevonden: iemand was teruggekomen uit de oorlog. Niemand wist hoe en de soldaat sprak er met niemand over, maar hij was terug. Hij liep rustig een vertrouwde route richting de kelders. Zou Catharina er nog zijn? Wie had haar gemarteld na hem? Misschien waren ze haar bestaan wel vergeten en lag het lichaam van de heks nu wel te rotten in haar cel.

Het tegenovergestelde daarvan was daar. Tuurlijk, hier en daar was er een kleine ontsteking die ietwat uit de hand was gelopen, maar het leefde nog? En dat was het enige doel van Zana. 'Zeg jongens,' begon ze. 'Ik heb niet meer zo'n zin in bevelen geven. Leef je maar uit~'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina hing in de ketens. Haar haren hadden geprobeerd terug te groeien, maar het had nauwelijks gewerkt. Hier en daar waren er ook plekken weggebrand door ze, waar vieze littekens waren ontstaan. Haar lichaam zat overal onder het bloed, sperma en pus van de geïnfecteerde wonden. Al meer dan eens had ze iets gebroken, haar ribben waren continu gekneusd waardoor haar ademhaling rasperig klonk. Haar ogen hingen maar half open, de zweep met een stekelig uiteinde die haar huid diep openhaalde daalde op haar neer. Ze schreeuwde het uit, haar stem rauw en gebroken. Soms kwam er zelfs niet uit. Tranen kwamen haast niet, ze waren op.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine liep de gang op. Even stond hij stil. Geluid? Het was er wel, een schor geschreeuw en het geluid van een paar mannen die maar hun gang gingen. Wacht... wat? Jermaine zette het op zijn lopen en klopte aan de deur. 'Wie is daar binnen?!' riep hij. Een marteling in sessie. Hij kon een glimp van Catharina zien, en het stond hem alles behalve aan. 'Open de deur! Dat is een bevel!'

Zana keek op. Een bevel? Wie dacht - wie het ook wel - wel niet dat hij was? Ze stond op. 'Sorry, dit gebied is verboden voor burgers. Ik kan u wel terug naar boven escorteren?'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Zachtjes snikte ze zodra de zweep stopte. Een enkele traan rolde over haar wang heen en langzaam probeerde ze haar hoofd te heffen. Het ging nauwelijks en durven deed ze het ook niet goed. Al tijden had ze niets anders gezien dan de vloer, haar blik mocht ze nooit omhoog brengen behalve als het haar gevolgen werd. Er werd gesproken, de woorden waren voor haar ver weg en vaag. Zonder besef wie het was, maar er was iemand. Vast iemand voor Zana, ze waren er wel vaker. Ze had wel eens een paar mensen laten komen, om te tonen hoe goed de heks gemarteld werd. Heks... Alsof er nu nog maar een greintje magie in haar zat.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine pakte zijn identiteitsbewijs en hield het omhoog. 'Luitenant Jermaine Hamilton, ik eis dat jullie onmiddellijk deze deur openen en de cel verlaten!' Eerst had Zana nog verbaasd staan kijken. Hamilton? Hij was naar de oorlog gegaan, waarom was hij...? Toen Jermaine dreigend begon aan te dringen, maakte Zana toch te deur open.

'Wat moet een Luitenant zoals uzelf hier?' vroeg ze, eerder verwijtend dan nieuwsgierig. 'Benieuwd naar je vorige slachtoffer? Want wij hebben héél goed voor haar gezorgd, zoals u kunt zien.' Als antwoord kreeg ze alleen een dodelijke blik van één oog. De ander was dicht. Het leek op een litteken. Waarschijnlijk het effect van de oorlog. Zana en haar mannen vertrokken maar. En god, ze haatte het als iemand boven haar stond.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
De deur ging verder open en ze hoorde iemand binnen komen. Op het gepraat lette ze vooralsnog niet. Omhoog kijken durfde ze ook nog niet, tot ze de mannen die haar mishandeld hadden weg zag lopen. Heel voorzichtig en trillend van angst hief ze haar hoofd een beetje om omhoog te kunnen kijken. Fronsend keek ze naar de man die er stond en slikte moeizaam. Was dat een nieuwe martelaar? Weer iemand die haar zou uitlachen en bespotten. Zou pijnigen, verkrachten en martelen. Haar wakker zou houden tot ze het niet meer hield. Wanneer hield het op? Wanneer hield haar lichaam op, want zij kon niet meer.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine keek met een gepijnigde blik naar Catharina. Hij knielde bij haar neer. 'Catharina...?' probeerde hij zachtjes. Hij maakte haar voorzichtig los en ving haar vrijwel direct weer op. 'Ik ben het...' God, wat hadden ze haar allemaal wel niet aangedaan? Dit was onmenselijk... Martelen, oké, maar dit was... dit ging alles ten boven.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina keek naar de man, een gepijnigde kreun kwam over haar lippen zodra ze los gemaakt werd. Haar schouders hadden al zo lang geen andere positie aangenomen dat tranen over haar wangen rolden van de pijn. De man, ze had inmiddels kunnen ontcijferen dat het een man was, had haar opgevangen en hij wist haar naar. Hij was het? Wie was hij? Er kwam dan ook geen andere reactie vanuit haar dan een lichte frons, ze had geen idee waar hij het over had. Zonder teveel te bewegen hing ze in zijn armen, haar adem klonk rasperig tussen haar lippen door.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Jermaine haalde bebloed en bevuild haar uit Catharina's kwetsbare gezicht. 'God, wat hebben ze je allemaal niet aangedaan...' bracht hij op een verbijsterde toon uit. Hij haalde diep adem. 'Laten we je maar eerst even opfrissen...' Zonder pardon tilde hij de zwakke heks op. Met zijn armen probeerde hij haar zo goed mogelijk te ondersteunen, maar al snel bleek dit veel lastiger dan hij eerder had gedacht. Ze was dan ook veel zwakker dan hij had verwacht. Voorzichtig begon hij de route richting de warmwaterfaciliteiten, waar ze zichzelf - of hij haar - kon wassen. Dat moest al iets helpen... toch?

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Catharina kromp al ineen zodra zijn hand dichterbij kwam, het was dan ook een vreemde ervaring dat hij haar geen pijn deed. Ze liet zich optillen, alsof ze kon tegenstribbelen. Daar had ze niet eens de kracht voor. Moeizaam leunde ze tegen hem en probeerde haar ogen open te houden, dat was het beste wat ze kon doen. Misschien werd ze nu wel weer naar een nieuwe martelkamer gebracht. De man zei wel iets met opfrissen, maar daar geloofde ze weinig van. Of moest ze weer ijswater verwachten?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld